All Chapters of The Little Black Demon: Chapter 121 - Chapter 130

Xyrica’s POV: “Xyrica, wake up. I need to tell you something,” boses ni miss Ludwig. Hanggang sa panaginip ba naman ay sinusundan pa rin ako ni miss Ludwig? Hindi ba talaga ako pababayaan ng babaeng ito? “Wake up,” boses ulit ni miss Ludwig. Bigla akong magising dahil sa kamay na humawak sa balikat ko. Nagulat ako kasi nasa kwarto ko na sina Cyborg at miss Ludwig. Nakaupo

Xyrica’s POV:  Ilang minuto akong nakaupo sa lobby nang nagtext sa akin si Cyborg. Nakapag-park na raw si dean Steinfeld sa labas ng hospital at papunta na rito sa loob. Dali-dali naman akong umalis sa kinauupuan ko at nagpunta sa may halaman na malayo sa entrance. I was going to pretend that I was coming from the laboratory. I’m also going to pretend that I was on my way to the Accounting Office to pay for the laboratory test that I would take, which was why I was here. I immediately walked towards dean Steinfeld as soon as I saw him entering the building. Of course, I wasn’t looking at him because I was busy looking at the paper I was holding. The paper I was reading fell when I bumped with dean Steinfeld’s arm. “I’m really sorry,” sabi ko kay dean Steinfeld na para bang hindi ko siya kilala. Hindi kasi ako nakati

Xyrica’s POV: I continued the story, “Bago ako bumayad para sa test ay hinintay ko muna si dean Steinfeld sa hospital lobby. Para may mairason ako sa kanya kapag nagtanong siya kung ano ang ginagawa ko sa hospital na ‘yun. Ilang minuto rin akong naghintay sa text ni Cyborg at ginawa ko na ang dapat kong gawin, “Nag-pretend ako na galing sa Laboratory at papunta sa Accounting Office. Syempre, nakatingin ako sa papel na babayran ko para naman hindi maisip ni dean Steinfeld na inaasahan ko siyang makita sa hospital. Ayun na nga, nabunggo ko siya at nabitawan ko ‘yung papel na hawak ko. Tapos humingi ako ng tawad sa kanya.”  “What was his reaction upon seeing you?” Tanong ni miss Ludwig sa akin. “Will you let me finish the story first?” Reklamo kay m

Van Zheaney’s POV: Nakakapagtaka lang kasi malapit ng magsimula ang klase pero wala pa rin si Joy. Tinawagan na nina Macey at saka nag-iwan na rin ako ng text. Baka tinanghali na siya ng gising at nasa Acerola Building na siya para kumain. “I should’ve knocked on her door,” sabi ni Monique. “Baka nagsama na naman sila ni King kagabi? Alam mo naman ang dalawang ‘yun— halos hindi na maubusan ng topic sa tuwing nag-uusap,” sabi naman ni Ami. “Maybe she’s late. If I know, nasa cafeteria na si Joy. You guys know how much she hates skipping meals,” sabi ko sa kanila. “Nakapag-reply na ba sa inyo si Xyrica?” Narinig kong tanong ni Michiaki. “Not a word,” sabi n

Nurse Dawn’s POV: Sa halip na mag-isip ako ng rason kung kanino at paano ko nalaman ay biglang nagsalita si Michiaki, dahilan para makahinga ako ng malalim. “I expected these things to happen, so nevermind. Madali naman talagang kumalat ang chismis. It’s bad, isn’t it?” Sabi sa akin ni Michiaki. “I don’t know what to say kasi hindi ko naman alam ang buong pangyayari. Nakausap mo na ba si Xyrica?” Tanong ko kay Michiaki. Bago nagsalita si Michiaki ay bumuntong-hininga muna siya. Nagbago ang ekspresyon ng mukha niya at nag-aalala sabay sabing, “Nakausap namin siya kanina pero hindi naman ang buong detalye ‘yung sinabi niya. Actually, I don’t know what’s going on with her. May mga bagay siyang ginagawa na hindi ko alam, at nag-aalala ako.”