All Chapters of ATRÓMITOS ORGÁNOSI 1: POISONER: Chapter 21 - Chapter 30

"Where are you going?" bungad sa 'kin ni Daddy nang nakababa ako ng hagdanan.Mukhang kadadating lang nila. I roamed my eyes around the house para i-check kung sakaling narito pa ang lintang babae na 'yon. Good thing mukhang nakaisip na ring umalis."Ate," masayang sambit ni Cjay at nagtatakbo palapit sa 'kin. May hawak siyang isang malaking box na naglalaman ng laruang kotse sa loob.Bahagya naman akong yumukod para maabot ng kamay niya. He hugged me from my neck then kissed my cheek."Look! Daddy bought me this!" puno ng galak niyang sabi.Napangiti na lang din ako at hinaplos ang mukha niya. "Wow. Ang ganda naman niyan, hayaan mo paglaki mo ibibili ka ni ate nang mas malaki."

"Ano ba'ng problema mo at hindi ka mapakali r'yan?" nakaangat kilay kong usisa nang lingunin ko si Matthew.Nandito kami ngayon sa salas at nanunuod ng isang action movie. Kanina ko pang napapansin na hindi siya mapakali, panay ang pagkilos niya at wala ang atensyon sa pinanunuod na palabas.It's been two days since I made Deynize fall asleep. Pinabuhat at pinadala siya ni Matthew kay Vexxon pauwi sa bahay niya. Mula rin no'ng araw na 'yon ay hindi na muli siya sumubok magpakita sa amin o ni kay Matthew man lang.Mukhang natakot ang gaga. Dapat lang dahil lason na talaga ang isusunod kong ipakain sa kanya.Matthew bit his lower lip and hugged me from my waist. He buried his face on my neck as if he don't know ho

Halos paliparin ni Matthew ang sasakyan makarating lang kami agad sa bahay. May mga kinausap pa siya sa kanyang telepono na sa tingin ko ay mga tauhan niya at binigyan ng kani-kanilang misyon na hindi ko na nabigyan pa ng atensyon dahil tanging sa kapatid at ama ko lang umiikot ang isip ko.'Sana ay walang masamang nangyari sa kanila.'Paulit-ulit kong hiling sa isip ko kahit pa mayroon sa aking loob na nagsasabing kailangan kong maghanda pagdating ko sa bahay.Lord... Alam ko na wala akong karapatan na tumawag sa inyo sa dami ng tao na pinatay ko ngunit nagmakakaawa ako, pakiusap, huwag ang pamilya ko.Nanlalamig ang aking katawan at namamawis ang kamay ko sa sobrang kaba dulot ng sobrang pag-iisip. Ang paghinga ko

"FVCK!"Malakas na pagmumura ko kasabay nang biglaan kong paggising dahil sa malamig na tubig na bumuhos sa aking katawan.Imahe ni Deynize ang agad kong nakita. Nakapamewang siya habang nasa gilid niya ang isang timba na walang laman.Napansin ko ring nakagapos na ang aking mga kamay gamit ang makapal na lubid mula sa likod ng upuan. Marami ring tauhan na nagkalat mula sa kanyang likuran; puros may malalaking pangangatawan at dekalidad na baril. Nasisigurado kong tauhan na sila mismo ng Ktinódis at ang kanina kong mga napatay ay tauhan lamang ni Deynize.Mga pipityugin."Gising na ang mahal na prinsesa," sarkastiko niyang sambit.

I woke up to the feeling of someone caressing my face. Marahan kong idinilat ang mata ko, agad napaawang ang aking labi at napatitig sa mukha ng tao na hindi ko inaasahang makita sa aking paggising."Mom..." I uttered softly.Ngumiti siya sa 'kin at muling hinaplos ang mukha ko."Glad you are okay now anak," she said.My tears pooled as I stare at her beautiful face. "I-I am not dreaming right?" I asked, stuttering.Muli siyang ngumiti sa 'kin at umiling bago ako pinatakan ng halik sa aking noo."This is not a dream baby. Mommy's now here. I am sorry, Sophia," aniya at namumungay ang matang tumingin sa 'kin.