All Chapters of Senshi Yuki: Chapter 21 - Chapter 30

CHAPTER TWENTY: THE SENSHI'S CALL OF DUTY SABADO ngayon at wala akong balak na gumala,pinapahinga ko muna ang sarili ko. Ayukong mag-isip ng mag isip. "Hoy!Bretot, sama ka?." Humarap lang ako ng kaunti sa kaniya bago pumikit ulit. Kakasabi ko lang kanina na ayukong gumala."Saan?." Namamaos ang boses ko ng tanungin ko siya,ayuko talagang umalis ngayon. P'wede bang magpahinga muna? Lumapit si Yadiel sa akin at naupo sa kama ko, nakihiga din siya at tumingin sa kisame ng kwarto ko. "Wala lang, gagala. Lagi kang busy eh." Naramdaman ko ang pagkibit balikat niya. Napalunok naman ako at may multong ngisi ng maisip ko kung anong ibig niyang sabihin. "Tara?." Biglang sabi ko at hinila siya patayo,patalon akong lumapit sa drawer ko at hinanap ang paborito kong damit. Lumabas si Yadiel sa kwarto ko ng makit

 CHAPTER TWENTY TWO: AWAKEN NANG makabalik ako sa dating anyo ay inalalayan na ako nila Reece na makauwi, ngayon ko lang naramdaman ang sakit no'ng bakal na hinugot ko kanina bwisit. "Ate!." Luhaang lumapit sa akin si Yadiel at niyakap ako. Sobra sobra 'yung warm na naramdaman ko dahil sa ginawa niya. "Buti nalang ligtas ka anak." Napangiti ako kay Mama at tiningnan ang mga kaibigan ko na may kukunti ding sugat. "The Senshi Yuki, save us." Biglang usal ni Nyeve na ikinangiti naming apat.Yes, they save us.Pinapasok kami ni Mama sa loob at sinabing gagamutin niya ang mga sugat namin,tumuloy na din sila dahil medyo pagod din.Hinanda ni Yadiel ang mga first aid kit, ang asikaso niya ngayon at natutuwa talaga ako do'n. "Akala ko talaga Ate, mapapahamak ka. Buti nalang sinabi sa akin ni kuyang Senshi

CHAPTER TWENTY FOUR: PAINFUL PAST OF LESIDE  "TULAD mo ay napagdaan ko din ang masasakit na bagay na iyan." panimula ni Leside. Tahimik lamang akong nakatitig at makikinig sa kaniyang ikekwento. "Minsan na din akong naging kagaya niyo. Namumuhay ako ng payapa kasama ang aking Ina. I also had a comrade, the only comrade I had." naluluhang kwento ni Leside habang binabalik tanaw ang nakaraan. "We used to fight together, we used to be best friends before, para ko na siyang kapatid kung tutuusin, not until one day may pinadala sa akin ang Senshi Yuki na babala. Magkatulad lang tayo ng naging tadhana Brythe. Naging mahirap sa akin 'yun noon kasi una palang alam ko na,na siya ang traydor. Ng malaman ko na siya ang traydor, sinulit ko yung natitirang araw naming dalawa." tuluyan na ngang pumatak ang kaniyang luha. Kahit ako ay naiiyak sa kaniyan

 CHAPTER TWENTY SIX : RUINED HALOS sabay-sabay kaming nangunot ang noo, bakit ngayon pa? Paksyet talaga. Sinulyapan ko ang aking shoulder bag kasunod ay ang pagsulyap ko sa mga kaibigan ko.Sabay-sabay silang nagkibit balikat at sinabing "Call of Duty." Ngumiti ako sa kanila bago tumayo,inilahad ko ang palad ko sa harap nila."We're Senshi's, so let's go guys. Gonna enjoy this another round of battle." Ngumisi sila sa akin at nakangiting kinuha ang kanilang mga maskara.Those smiles, the excitement of their eyes, the cravings to help people, the presence of being good was being felt by their aura.It's hard,it's hard for me to ignore the fact that one of them was one of our enemy.. Our rival. Pumikit ako at isinuot ang aking maskara. For now, I'll just throw it away. I just want them to be

CHAPTER TWENTY EIGHT : BIRTHDAYSKASALUKUYAN kaming nasa kwarto kung saan lahat kami ay gumagawa ng school works. Day five na namin ngayon, two days na lang class na ulit hay."I'm done." saad ko gamit ang malalim na boses, lagi kong ginagamit 'yan 'pag nangigigil ako, just so you know."Weh? Ambilis naman." lingong ani ni Kyst sa akin."Oh!well." mayabang kong saad sabay kibit balikat,kasunod no'n ay may isang crumpled paper ang lumipad sa ere at tumama sa aking noo.What the? Nangunot ang noo ko at pinaliit ang mata senyales na 'di ko nagustuhan ang ginawa niya."Masaya ka do'n?" sarkastiko kong tanong at tumayo."Hindi, kulang pa eh." nakangising anas ni Kyst.Ahh gano'n ah. Pagkalapit na pagkalapit ko sa kaniya agad kong kinurot ang kaniyang braso, kawawa ka boy matalas pa naman kuko ko. "Aray!" namimilipit niyang sabi at tinapik