All Chapters of THE DIARY OF THE LOST: Chapter 1 - Chapter 5

Dublin, Ireland           His eyes were shut when the uniformed-men dropped him in the dark alleys. I was hiding behind the empty drums and I was scared. I was so scared and was never ever scared like that before. Pero, may kung ano sa kaniya na tila humihila sa akin papalapit. I don’t know but I just found myself taking him in my cart as I headed home.           Napakalaking bulas at hirap na hirap akong buhatin siya dahil maliit lang naman ako. Tulog na ang buong Outcast nang kami ay dumating. Tamang-tama dahil hindi ako sigurado kung makabubuti ba ang pagdala ko ng isang taong halos patay na.           Sa dulo ng abandonadong compound, naroon ang aking tahanan. Tulad nang isakay ko siya sa aking kariton ay ganoon din kahirap ang pagbaba sa kaniya at pagpasok sa silid kung saan ako tumutuloy. Napagtagumpay

           Tiniklop ko ang libro at pinunasan ang luhang kanina pa pala dumadaloy sa aking mga pisngi. Hindi ko lubos maisip na nangyari ang mga iyon sampung taon na ang nakararaan. Nangyari iyon sa tulog na si Aztec at hindi ko na alam kung kaya ko pa bang ipagpatuloy ang pagbabasa.            Maingat kong inilapag ang libro sa gilid ng natutulog pa ring si Aztec at tinungo ang maliit na kusina upang maghanap ng makakain. Walang laman ang aking mga lalagyan. I decided to go back to my sleeping man and grabbed my coat and headed out of the house.            Apat na araw na at tulog pa rin si Aztec kaya siguradong gutom na iyon. Kailangan ko siyang pakainin. May nakapa akong ilang barya sa bulsa. Kasya sa dalawang tinapay at isang karton ng gatas. Nang magbayad ako ay may tatlong kahina-hinalang lalaki na pumasok sa convenience store. 

SAHARA's             Marahas ang naging pagsara ko sa diary ni Aztec. Nakakainis! Kakagaling ko lang sa coffee shop kung saan nakakuha ako ng trabaho nang mapagdisisyunan kong ipagpatuloy ang pagbabasa sa diary ni Aztec pero nabwesit lang ako. From the looks of it ay may lovelife na pala siya!             Grabe lang!             I can perfectly understand that I am jealous! I am envious of the girl in the terrace na sinasabi ni Aztec. Hindi ko namalayan na umiiyak na pala ako.             Sa galit, lumapit ako kay Aztec at pinagbabayo siya sa dibdib. Napapaigik siya minsan pero binalewala ko iyon at patuloy siyang sinasaktan hanggang sa dumugo ang kanyang labi. Doon ako natauhan at nanginginig ang mga kamay na ginamot iyon.             I was still crying wh