Lahat ng Kabanata ng The CEO Admiration (Montiero Series 1): Kabanata 31 - Kabanata 39

Lilie Kahit hilam ng luha ang pisngi ko ay lumingon ako kila Keegan na nakangiti sa amin at sinenyasan ko silang ano 'to. Ngumiti at tumango lamang sila sa'king tatlo kaya muli kong hinarap si Lucas na nakanta at nakatingin na sa akin ngayon. Hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko ngayon. Nanginginig ang mga tuhod ko, sobrang bilis ng tibok ng puso ko at higit sa lahat, grabe ang kasiyahang namumutawi sa dibdib ko ngayon. Nagpatuloy siya sa pagkanta at kitang-kita ko kung paano tumulo ang mga luha sa kaniyang mga mata. Kaya ang ginawa ko ay unti-unti kong hinakbang ang mga paa ko papalapit sa kaniya. Tinigil niya saglit ang pagkanta at tumayo, may kinuha siyang isang puting rosas at unting-unti lumalapit sa akin. Kaya ang lakad ko ay naging takbo na. Tinakbo ko ang distansiya naming dalawa at kasabay no'n ay niyakap ko siya nang sobrang h

Lilie “Papa,” umiiyak kong saad at mas lalo niyang hinigpitan ang pagkakahawak sa kamay ko. Kitang-kita ko kung gaano siya kasaya nang makita niya ako. Umupo ako sa tabi niya at dahan-dahan niyang pinunasan ang mga luhang tumutulo mula sa mga mata ko. “Lilie, anak. Patawarin mo si Papa,” umiiyak na rin siya katulad ko. “P-papa, matagal na po kitang pinatawad, napatawad na po kita. Wala ka na pong kasalanan sa akin,”saad kong muli pero umiling lamang siya at nagpatuloy. “Patawarin mo ako, Lilie... pinatay ko ang Mama mo.” Dahil sa sinabi niya ay naguluhan ako. Ano ang ibig sabihin ni Papa? Anong pinatay niya si Mama? “Pa, hindi niyo po kasalanan 'yon.” Hindi ko alam kung ano pa ang sasabihin ko. Hindi ko alam kung ano ang ibig sabihin ni Papa. “Pinatay ko ang Mama mo, kung hindi

Lilie  "Pagod ka na ba sa akin, Lucas?" Mahina kong tanong at alam kong narinig niya dahil gumalaw siya ng kaunti. Nakatalikod pa rin siya sa akin kaya hindi ko makita ang reaksiyon niya. Pakiramdam ko ay may nakabara sa lalamunan ko dahil hindi ko masambit ang salitang gusto kong sabihin sa kaniya. "L-lucas..." Tanging pangalan niya lamang ang nasambit ko at hinihintay ang sagot niya. Nagsimula na ring magtubig ang mata ko. Kaya lumapit ako sa kaniya at hinawakan ang braso niya. Nagulat na lamang ako ng bigla na lamang niya itong tanggalin na tila'y napapaso siya sa paghawak ko. "Magpahinga ka na Lilie, saka na lang tayo mag-usap," malamig niyang saad kaya tumango ako at umatras ng tatlong hakbang papalayo sa kaniya. "S-sige, kapag hindi ka na pagod Lucas," piyok kong saad at pinanood ko lamang siya na umalis sa harapan ko. Tuluyan na akong humagulgol ng mawala na siya. Hindi m

LucasTime flies so fast. Tuluyan ng naka-recover si Lilie and I am the most happiest person in the world when she's back to the old Lilie that I knew.Pero sa araw-araw na pananatili niya dito sa akin at magkasama kaming dalawa. Alam kong sa sarili kong iba na ang nararamdaman ko sa kaniya. Natatakot lang ako na umamin.For so many years of waiting for her and wanted to see her again. I'm afraid to confess to her. Whenever she's around, she always makes my day. She always makes me laugh, smile, and feel comfortable with her.Every time I feel exhausted, she's always there to lighten up my mood and day. Whenever everything feels wrong, she's always saving me even though she never knew it. For me, when everything feels wrong, she's the one who will make it right.All I can say is... she's always saving me from all the problems I have, from all the circumstances that I'm facing. Basta, ang alam ko lang mahal ko siya.Pinagkati