All Chapters of Her Final Bullet: Chapter 41 - Chapter 50

I froze, he slowly looked up at me and found my eyes widening. His voice sounds so manly when he said that. Ang una at huling rinig ko sa kaniya na nagtagalog ay iyong pagpunta ko sa mansion nila. That was it. "Please, Alora. I'll take good care of you," he softly said. Para bang nakasalalay sa pagsama ko sa kanila ang buhay niya. I pull my hands out of his hold. Disgusted. "Are you nuts? I'm independent. I can take care of myself!" "H-Hija." Lumapit si Veniva sa dereksyon namin pero pinanatili pa rin ang ilang hakbang distansiya. "Ahm... W-We can at least give you bodyguards so we can be slightly unperturbed," hinihimas-himas niya ang likod ng nakabilog niyang kamay. Bodyguards? Talaga bang hindi nila ako patatahimikin? "I don't need them. Just refrain yourselves from meddling with my life and I'll be grateful for that!" Yumuko ang ginang habang si Calter naman ay muling inabot ako, pero iniwas ko ang sarili. He should be out of this place now. He's bloody and weak as he ba

Si Veniva Herism. Kung totoo man iyong sinabi ni Uncle Greg na: I'm an unwanted child for them and they left me on the hospital bed right when I was born, hindi ko na alam. Parang latay ng latigo na nagmarka iyon sa isipan ko. Iyon lang ang latay na tatagal kahit dumaan pa ang ilang taon. If those were true, then what kind of bullshit was she acting so worried about me earlier? She wants me to come with them to secure my safety. Calter wants it too. Their men didn't shoot me at the rooftop. Does it mean she ordered it? Alam ba ng organization nila na anak niya ako? Then why Calter seems unaware? O baka alam niya? Lahat ng pinakita niya sa akin kanina, pag-aalala lang ng isang kapatid? I pulled a tissue paper and patted my face dry. Kung totoong magkapatid kami, na siyang pinaniniwalaan ko na, then there's no room for his romantic feelings for me. "Ang tagal mo ah." Naabutan ko si Deven na nasa table na. Napuno ang pang-isahang lamesa ng mga in-order niya. Hindi ko alam kung bakit gi

Piniringan ko si Tita Serya. "Jusmeyo! Mapapaaga ang libing ko!" sigaw niya habang bumababa kami sa hagdan na gawa sa hard wood. Ancestral house daw ito sabi ni Tito Totie sa akin. Gawa sa kahoy ang buong bahay at hindi na nila ginawang concrete o kahit modern man lang ang hitsura kahit pa may budget naman. They really want to preserve the original style of this house.  Nakahanda na ang lahat sa labas. Doon nilagay ang reception sa malawak na hardin. Nandoon na rin ang mga bisita. Ang birthday celebrant na lang ang kulang. Aling Marissa is waiting at the door frame leading outside. Ngumiti siya nang makita ang matanda at sumalubong na para umalalay rin. "Happy Birthday po, Manang Serya," bati niya. Nang makarating kami sa garden, tanaw ko na kung gaano karami ang mga bisita roon. Ganito na rin ang nangyari last year pero mas marami lang ang bisita ngayon. Lahat sila ay nakangiti at tahimik lamang habang nakatanaw sa celebrant na hawak ko.

Days had passed by and I got used of Calter being around. I'm seeing Mr. Biljack working at the rice field everyday under the heat of the sun while Calter sends him lunch just like what we usually do. We had small interactions but just the usual I-do-not-know-you kind of way. Wala na si Deven, nakabalik na sa Manila. Habang pababa ako ng hagdan, naririnig ko na ang malakas at matinis na boses ng bisita sa sala. I did not peek at the living room and just went straight to the kitchen. I made my usual morning hot cacao drink and walked my way to the living room. There, I saw a gay who's talking to the old couple. Napansin kaagad nila ang paglapit ko. Nanlaki ang mga mata ng bisita at lumapad ang ngiti. Umatras ako para sana bumalik sa kusina at doon na lang i-enjoy ang iniinom nang magsalita sila. "Siya na ba 'yan? Maryosep, ang pretty nga talaga!" Kumunot ang noo ko. Natawa naman si Tito Totie. "Sinabi ko na sa 'yong maganda nga talaga siya." Kinawayan ako ni Tito. "Halika muna dito

Calter kept refusing to stand up and go to his room. He didn't want me to call for help neither. Nangingiti pa siya habang ako halos malagutan na ng hininga. His blood literally flows down onto the floor and he's still acting cool! Naihilamos ko na lang ang palad habang tinitingnan siya. Gising siya pero nakapikit lang. Nakangiti kasi ang gago. "Please.... put a pressure on my wounds before... I completely lost my blood," he said in a hoarse voice. Napairap ako. Sinarado ko ang pinto. Pumwesto ako sa kaniyang uluhan. Pinailalim ang mga kamay sa likod ng balikat niya at buong lakas na hinila siya papunta sa gilid ng kama. Nasa sahig pa rin siya dahil nga basa. I don't want him to wet my bed. Napalunok ako saka lumuhod sa gilid niya. Hinawi ko ang kaniyang itim na t-shirt pataas. He slowly lifted his hand so I saw a large cut on his left kidney part. Mukhang daplis lang pero mahaba at medyo malalim. Rinig ko ang mabigat na hininga niya. Halatang nasasaktan pero sinusubukang itago. A