All Chapters of เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่: Chapter 171 - Chapter 180

เฉินลี้ซานผงะ พลันกระแอมไอหนึ่งที แล้วพูดอย่างโกรธเคือง “พ่อบอกไปแล้วว่าไม่ใช่น้องสาวของลูกที่จุดไฟเผา อยู่ดี ๆ เธอจะเผาเต็นท์ทำไมกันล่ะ! อย่ามาพูดมั่ว ๆ นะ!”เฉินมู่เปิดกระเป๋าเป้สะพายหลังของตนเอง และหยิบกระเป๋าเอกสารออกมาอย่างใจเย็น มือเรียวหยิบกระดาษกองหนึ่งออกมาวางลงบนโต๊ะ “ก็เพราะว่าหนูอยู่ในเต็นท์ไง เธอถึงจุดไฟเผามัน”“ไร้สาระ!” เฉินลี้ซานดุเธอขึ้นมาทันที “ชิงเสวี่ยเป็นเด็กที่จิตใจดีงามมาตลอด จะไปทำเรื่องเหลวไหลแบบนั้นได้ยังไง นี่ เฉินมู่ ถ้าลูกไม่เต็มใจที่จะช่วยเธอ ก็อย่ามาใส่ร้ายน้องสาวตัวเองแบบนี้!”เฉินมู่จัดแจงเอกสารบนโต๊ะกาแฟทีละแผ่น “นี่คือใบรับรองแพทย์ของหมอ มีประวัติการรักษา ระบุอาการบาดเจ็บ รายชื่อยา ใบรับรองการชำระเงิน และใบรับรองอาการของแพทย์ที่มาตรวจร่างกายให้หนู ทั้งหมดอยู่ตรงนี้หมดแล้ว” เธอเหลือบมองคุณปู่อีกครั้ง แล้วเอ่ยอีกต่อ “คุณปู่บอกว่า ถ้าหลังจากนี้มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นอีก ก็ให้พูดออกมาตรง ๆ เลย ตอนนี้หนูก็พูดแล้ว ขอให้คุณปู่ตัดสินใจเองนะคะ”ซู่หรูหลานย่อตัวเข้าไปในอ้อมแขนของเฉินลี้ซานทันที จากนั้นก็ร้องไห้ออกมาราวกับสายฝน “ไม่ใช่อย่างนั้นนะคะ...คนอย่างช

ลู่ซีเจ๋อตกตะลึงเมื่อเห็นฮั่วหยุนเฉิน เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในร้านเซียวเซียงซวนครั้งนั้นเขายังจำไม่ลืม คุณชายเล็กของตระกูลฮั่วคนนี้ เคยเอ่ยปากบอกให้เขาจ่ายค่าชดเชยสองแสนหยวนพ่อลู่ถามอย่างลังเล “คุณชายเล็ก...ทำไมคุณ…”เห็นได้ชัดว่าเขาส่งคนไปเชิญฮั่วหยุนเสิน ซึ่งเป็นผู้ที่มีอำนาจสูงสุดในตระกูลฮั่ว ต่างกับฮั่วหยุนเฉินที่เป็นเพียงลูกผู้ลากมากดีไม่ทำงานทำการ แถมยังทำตัวไร้สาระไปวัน ๆ ทำไมคนตระกูลฮั่วถึงใช้ให้เขามาแทนล่ะ?ฮั่วหยุนเฉินขบริมฝีปาก พลันเหยียดยิ้ม “คุณลู่คงไม่คิดว่าโครงการเล็ก ๆ อย่างซีซาน จะเป็นโครงการที่พี่ชายผมดูแลอยู่ใช่ไหมล่ะ?” ใบหน้าของผู้นำตระกูลลู่ซีดเซียวในทันที ซีซานเป็นโครงการเล็ก ๆ ที่อยู่ภายใต้การดูแลของตระกูลฮั่ว! แสดงว่าทรัพยากรทางการเงินของตระกูลฮั่วถูกซ่อนไว้ที่นั่นจริง ๆ! เพียงพริบตา พ่อลู่ก็เริ่มเอ่ยอย่างกระอักกระอ่วน “ไม่ ไม่ ผมไม่กล้ารบกวนคุณฮั่วหรอกครับ! เชิญคุณชายเล็กเข้ามาเถอะครับ!”ฮั่วหยุนเฉินเดินเข้ามาแล้วขยิบตาให้เฉินมู่ เฉินมู่รู้สึกงุนงง พลางสงสัยว่าวันนี้พวกเขาจะแสดงละครเรื่องอะไรกันอีกฮั่วหยุนเฉินนั่งอยู่ตรงกลางโซฟา มือหนาหยิบชาบนโต๊ะขึ้นม

เฉินมู่ยิ้มเยาะอย่างเย็นชา ก่อนเดินออกจากประตูบ้านของตระกูลลู่ ส่วนฮั่วหยุนเฉินก็ตามเธอออกไปติด ๆ เมื่อออกมานอกประตู ฮั่วหยุนเฉินก็เริ่มอวดรถเฟอร์รารี่สีเหลืองสดใสของตัวเองทันที เขาขับรถคันนี้มาด้วยตัวเอง ทำให้ภาพลักษณ์ที่อยู่ในตระกูลลู่เมื่อครู่ เปลี่ยนไปราวกับคนละคน ร่างสูงยิ้มกว้างอย่างคนอารมณ์ดี “เสี่ยวมู่มู่ เชิญขึ้นรถเลย!”เฉินมู่รู้สึกมึนงงกับชื่อนี้ แต่ขาเรียวก็ก้าวขึ้นรถไปอยู่ดี “จะไปไหนเหรอคะ?”ฮั่วหยุนเฉินสตาร์ทรถ พลันพูดด้วยรอยยิ้ม “ร้านเซียวเซียงซวนไงล่ะ! เดาว่าพี่ชายผมน่าจะรอคุณอยู่ที่นั่นแล้ว!” เฉินมู่ “…”รถเฟอร์รารี่สีเหลืองสดใสมุ่งหน้าตรงไปยังร้านเซียวเซียงซวน ก่อนจะหยุดจอดที่ประตูร้าน เขาลงจากรถแล้วโยนกุญแจรถให้คนเฝ้าประตู จากนั้นก็พาเฉินมู่ขึ้นไปชั้นบน และเดินเข้าไปในห้องรับรองพิเศษในห้องรับรองพิเศษ ตาคมเห็นฮั่วหยุนเซียวนั่งตรงที่นั่งหัวโต๊ะ ทว่าเมื่อชายหนุ่มหัวโต๊ะเห็นฮั่วหยุนเฉินพาเฉินมู่เข้ามา กลับขมวดคิ้วมุ่น “มาช้าไปห้านาทีนะ”ฮั่วหยุนเฉินช่วยเลื่อนเก้าอี้ให้เฉินมู่นั่ง เขาผายมือให้เธอนั่งลง และพูดกับฮั่วหยุนเซียวอย่างสุภาพ “ผมคุยธุรกิจเพลินไปหน่อย เล

เฉินมู่เอ่ยตอบ “แบบนี้ไม่ดีแน่นอนค่ะ ฉันไม่ต้องการให้คนอื่นคิดว่า ความสำเร็จของอาชีพการงานในอนาคตของฉันขึ้นอยู่กับคุณ และฉันไม่อยากให้คนในตระกูลเฉินคิดว่า ความมั่นใจของฉันมาจากความช่วยเหลือของคุณ ถ้าเป็นแบบนี้ ความสำเร็จของฉันก็ไร้ความหมาย และจะไม่มีวันทรงพลังได้”หายากมากที่เด็กสาวอายุยี่สิบปีจะเกลี้ยกล่อมฮั่วหยุนเซียวได้ เขาเห็นผู้หญิงที่มีชื่อเสียงมามากมาย ทุกคนล้วนปรารถนาอย่างยิ่งที่จะติดป้ายตระกูลฮั่วไว้บนร่างกายถ้าเฉินมู่เข้ามาอยู่ในตระกูลฮั่วได้ อาชีพในวงการบันเทิงของเธอก็จะราบรื่น แต่เฉินมู่กลับพูดว่าเธอไม่ต้องการพึ่งพาใคร เธอต้องสร้างความสำเร็จและความแข่งแกร่งด้วยตัวเองดวงตาของฮั่วหยุนเซียวเป็นประกายวิบราวราวกับเจอของที่ถูกใจ “แน่ใจนะว่ามันจะสำเร็จ?”ร่างบางพยักหน้า “ทำสิ่งใดสิ่งหนึ่งให้สุดโต่ง แม้ว่าจะสมองทึ่ม ก็ยังมีแรงผลักดันตัวเองให้สัมผัสประตูแห่งความสำเร็จได้ไม่ใช่เหรอ? ฮั่วหยุนเซียว ฉันจะดูแลวัดเล็ก ๆ ของฉันเป็นอย่างดีเลย”ฮั่วหยุนเซียวตอบอย่างจริงจัง “ผมจะรอดู”…หลังจากทานอาหารเสร็จ ฮานเฉิงขับรถเข้ามารับพวกเขา ฮั่วหยุนเฉินขึ้นมานั่งบนรถของฮั่วหยุนเซียวอย่างไม

เช้าวันรุ่งขึ้น เฉินมู่เดินลงไปรับประทานอาหารเช้าที่ชั้นล่าง และพบกับห้องอาหารที่ไร้ผู้คน คนรับใช้บอกว่าเฉินลี้ซานและซู่หรูหลานไปที่สถานีตำรวจเพื่อเยี่ยมเฉินชิงเสวี่ย เฉินมู่รู้ดีว่าทั้งตระกูลเฉินและตระกูลลู่ คงจะผลักทุกสิ่งทุกอย่างไปที่เถียนอวี๋คนเดียวถึงแม้ว่าเฉินชิงเสวี่ยจะถูกตัดสินว่าไม่มีความผิด แต่ทุกอย่างขึ้นอยู่กับอารมณ์ของฮั่วหยุนเซียว ซึ่งมันก็มีความเป็นไปได้ที่เธอจะต้องทนทุกข์ในสถานีตำรวจต่อไปเฉินมู่ใช้โอกาสนี้จัดกระเป๋าเดินทาง และคาดว่าตัวเองคงจะกลับไปอยู่ในหอพักตลอดเดือนพอใกล้เที่ยง ซู่หรูหลานก็กลับมาบ้าน ก่อนจะเห็นเฉินมู่นั่งอ่านหนังสืออย่างสบายใจบนโซฟา หล่อนจึงอดโมโหขึ้นมาไม่ได้ตระกูลเฉินใช้เงินไปแล้วกว่าสิบล้านหยวนเพื่อบังคับให้เถียนอวี๋สารภาพ และลาออกจากมหาวิทยาลัย แต่ตระกูลฮั่วยังคงไม่ยอมปล่อยตัวชิงเสวี่ย! อีกทั้งลูกสาวของเธอยังต้องทนทุกข์อยู่ในสถานีตำรวจต่อไปอีก!แต่เฉินมู่กลับนั่งสบายใจเฉิบอยู่ที่นี่ พร้อมเปิดเครื่องปรับอากาศ และดื่มน้ำผลไม้คั้นสด ราวกับเพลิดเพลินกับการเป็นคุณหนูของตนเอง!เมื่อรับรู้ได้ถึงการจ้องมองของซู่หรูหลาน เฉินมู่ก็ลืมตาขึ้นและเหลื