Lahat ng Kabanata ng Blazing Mess: Kabanata 101 - Kabanata 110

  Hindi na nawala sa kaloob-looban ko ang kakaibang pakiramdam matapos magsalita ni Tita Naxila at mariin pang nakatingin sa akin. Hindi ko alam kung may ipinapahiwatig ba siya sa mga titig niya dahil may kakaiba talaga akong naramdaman sa mga 'yon. At ngayon ko lang napagtanto, simula pa kaninang dumating ako ay hindi ko pa nakikita si Mama. Imbis na hanapin ko siya kanina ay napunta ako sa pakikipag-usap ulit sa mga kaibigan ko.  Inilibot ko ulit ang paningin ko sa bulwagan ng hotel at mariing pinakatinginan ang mga taong narito pero hindi ko pa rin nakita si Mama. Wala naman sigurong nangyari kay Mama 'di ba? Wala naman silang gagawin 'di ba? Hindi naman nila plinano 'to 'di ba? Napatingin ako kay Rednax na nakikipag-usap sa Ate niya. Nakangiti ito habang kausap si Ate Axila. Hindi n

 "Mom... Dad." Muntik na akong mawalan ng balanse sa kinatatayuan ko kung hindi lang agad nahapit ni Rednax ang baywang ko palapit sa kaniya.  Hindi ko na natingnan pa ang reaksyon ng mga nakapaligid sa akin dahil napako ang mga paningin ko sa dalawang tao na nasa entablado. Bumibilis ang bawat pagtibok ng puso ko. At sa bawat pintig nito ay magkahalo ang tuwa at sakit.  Ramdam ko rin ang panunubig ng mga mata ko pero pinipigilan ko ang pagtulo ng mga luha 'yon. Ramdam ko rin ang pagsasalita si Rednax pero hindi pumapasok sa isipan ko kung anong sinasabi niya dahil nasa harap ang buong atensyon ko. "Thank you for that heart-melting welcome Naxila."  Nang marinig ko ang malambing na bo

"Try harder Dad. The results were already here. Three laboratories conducted these tests and it all says negative," matigas na sabi ni Ate Zamara. "No... how dare you!" sigaw niya nang may napagtanto. Yes, palihim kong inutusan si Ate Zamara kung kakayanin niya bang kumuha ng ilang hibla ng buhok ni Ramel. Hindi naman siya nagdalawang-isip na pumayag at agad niyang nagawan ng paraan. "Kilala mo ba kung kaninong anak ang kinuha mo?" mariing tanong ko. Halatang galit na galit na siya base sa mabibigat niyang paghinga pero pinipigilan lang niya ang sarili niya dahil may mga pulis na nakapaligid sa kaniya. "ISA SIYANG VENATAXIA!" sigaw ko na umalingawngaw sa buong paligid. "Fersia Venataxia to be exact." Alam kong narinig ni Mama at Ate Zamara ang sigaw ko pero hindi ko sila matuunan ng pansin sa ngayon. Kailangang matapos na ang lahat ngayon. 

 "Baby..." Rinig ko ang parang takot na boses ni Mommy kaya agad akong napaangat ng tingin sa kaniya habang papasok siya sa opisina ko. Hindi nga ako nagkamali dahil puno ng takot ang mukha niya at bahagya pang namumutla. Agad naman din akong natakot sa itsura ni Mommy. "Mom, what happened?" Hindi ko na napigilan na tumayo at agad na sinalubong siya bago pa makarating sa office table ko. "Anak..." mangiyak-ngiyak na sambit niya. Mas lalo naman akong kinabahan sa kaniya. "Mom, you're making me nervous. What happened?" I tried to ask calmly even though my heart screams otherwise. Akala ko tapos na ang problema. Akala ko maayos na ang lahat. Pero ano nga bang laban ko sa mapaglarong tadhana? Hindi natin alam kung kailan niya gugustuhing manghimasok sa buhay natin at gagawa pa ng mga hindi inaasahang pangyayari. "S-Si Rednax anak

   Rednax opened his unit. Una niya akong pinapasok bago siya sumunod sa 'kin. Siya na rin ang nagbukas ng mga ilaw sa buong unit. Dumiretso muna ako sa kusina para makainom ng tubig. Nagdala na rin ako ng isang basong tubig para kay Rednax. I saw him resting the back of his head at the backrest of the couch. He's smiling while looking at the ceiling. Napailing na lang ako sa kaniya. "Water for you architect, baka nauuhaw ka." Agad naman siyang napatuwid ng upo pero hindi natanggap ang ngiti niya sa mga labi niya. Ininom naman niya 'yung tubig na dinala ko. Pagkalapag niya ng baso ay hinila niya ako palapit sa kaniya kaya bumagsak ako sa kandungan niya. "You tired?" he gently asked. I positioned myself properly on his top and I'm straddling now on his hips. Ang mga braso niya nam