All Chapters of Déjà Vu: Chapter 1 - Chapter 10

  Napatakip ako sa tainga ko nang pagkapasok namin sa loob ng bar, para akong nabingi sa lakas ng tugtog at mga hiyawan ng mga tao sa loob.Habang naglalakad papunta sa puwestong naka-reserve para sa amin, napamura ako dahil sa sakit ng ulo ko sa sobrang lakas ng ingay, tugtog, at sa iba’t ibang uri ng amoy na naaamoy ko ngayon.“Argh, ang ingay . . .”Nang makarating kami sa isang couch na kakasya sa aming apat, itinulak ako ni Aldrin sa couch. Tiningnan ko nang masama si Aldrin.“Parang gago naman ‘to, hindi pa tapos ang plates ko!” bulyaw ko sa kan’ya. They all laughed. Hindi naman kasi talaga ako sasama dito dahil nga gumagawa pa ako ng plates. Buwisit lang kasi ng mga bobong ‘to, hindi ba sila makakainom nang wala ako? Dala ko ba yung mga shot glass at alak?“Smile ka na, pare. Eto naman, sa Friday pa naman deadline n’on, sabi mo?” sabi sa akin ni Jin. Nagbuga na lang ako ng malalim na buntonghininga, kasabay ng pagkunot lalo ng noo ko.Sinalinan na ni T

 Kinuha niya ang bote ng Tequila sa akin at siya na ang nagsalin ng alak sa mga baso naming dalawa. Para pa rin akong na-hypnotize sa tingin ng mga mata niya. Ngayon naiintindihan ko na. Nagiging dark blue ang mga mata niya kapag natatamaan ng liwanag o ng kahit na anong ilaw.Enchanted ba ang tawag sa ganitong pakiramdam?Ang hiwaga lang. Gusto ko pang tumawa nang makagawa ng joke sa sarili ko. Napakanta pa ako ng I was enchanted to meet you . . . ni Taylor Swift.Putek, ang corny!Iniusog niya ang baso sa akin at nakipag-cheers. Nang ngumiti siya, napalunok ako bago kinuha ang baso at nakipag-cheers sa kan’ya. Sabay naming ininom ‘yon.“May . . . gusto ka raw pag-usapan? Sabi ng kaibigan mo . . .”Nang marinig ko ang boses niya sa kabila ng ingay ng mga tao sa lugar, para akong ibinalik sa gabing ‘yon, na siya ang kasama ko. Pakiramdam ko, palaging may kakaiba kapag siya ang kasama ko.Argh! Ano na naman ba ‘to?!Ibinaba ko ang baso matapos k

 Kung hindi siguro tumatatak sa isip ko ang bawat salita ng boses niyang ang sarap sa pandinig, baka isipin kong busted na kaagad ako kay Savannah matapos niyang sabihing hindi siya komportable sa akin.Pero kung hindi siya komportableng totoo, bakit sinabi niya ‘yon nang may magandang ngiti sa mga labi niya, hindi ba?Nakalabas na ako ng sasakyan niya at papasok na ako sa lobby nang mapagtanto ko ang lahat ng ‘yon. Mula sa lobby, bumalik ako sa kung nasaan si Savannah. Hinabol ko ang sasakyan niyang papalayo na sa building ng condo. Kinatok ko ang bintana ng driver’s seat, dahilan para tumigil siya sa pagmamaneho at ibinaba ang bintana.“May naiwan ka ba?” tanong niya sa akin.Humihingal akong ngumiti bago nagsalita. “Hindi rin ako komportableng kasama ka.”Tumawa siya bago iniabot ang cellphone sa akin. “P’wede ba tayong magpalitan ng number? Para maging komportable na tayo sa isa’t isa.”Tumawa ako, kasabay ng mabilis na pagtibok ng puso ko ngayong kausap ko siya habang

 Tulad ng sinabi ko, sinundo ko siya kinabukasan sa bahay niya. Ang inaasahan ko ngang bahay niya ay condo unit na katulad ng sa amin ng mga kaibigan ko, pero hindi. Two-storey house siya na mayroong malawak na garden.Mas lalo akong naging interesado, dahil kadalasan ng mga nakikilala ko, sa isang condo unit nakatira o sa isang apartment, pero siya, hindi. Alam mong bahay ‘yon na ginawa ayon sa kagustuhan isang tao.Halos isang buwan na ang nakalipas nang magsimula kaming maging malapit sa isa’t isa, at sa bawat araw na nararamdaman ko kung gaano siya kalapit sa akin, para akong paulit-ulit na nahuhulog—nalulunod.“Malapit na ang rainy season,” masayang sabi niya habang nakaupo sa shotgun seat.Katatapos lang naming kumain ng hapunan sa isang restaurant at ngayon, ihahatid ko na siya pauwi sa bahay niya. Hanggang ngayon, hindi pa ako nakakapasok sa loob n’on, pero wala naman ‘yong kaso sa akin dahil natural naman ‘yon. Kahit naman siya, hindi pa nakakapasok sa unit ko. Baka

 “Almacen!”“Pass,” mabilis na sagot ko bago sila iniwanan sa living room.Naramdaman kong may bumato sa akin ng throw pillow, kasabay ng sunud-sunod na mura mula sa tatlo. Hindi ko na lang sila pinansin pa at nagkulong na sa kuwarto. Ibinagsak ko ang katawan ko sa kama at binuksan ang cellphone. Naka-receive ako ng text kay Terrence kahit na nasa living room lang naman siya. Idi-dial ko na sana ang number ni Savannah nang si Jin naman ang mag-text sa akin.  Natawa ulit ako bago nag-reply sa kan’ya.