All Chapters of Fallen Destiny: Chapter 31 - Chapter 37

   Day off ko kinabukasan. I usually just locked myself inside my room and sleep all day during days like this but I found myself being so... hyper, right at the moment when I woke up.     Naglinis ako ng unit ko. I'm actually even dancing and singing while doing that, when my phone rang. Agad akong tumakbo papuntang kwarto, but my hopes dropped when I saw na it's our gc and Haeden's initiating the videocall.    Sinagot ko iyon, at napag alaman na ako na lang pala ang wala. Nagkakagulo na silang apat sa pagchichismisan. Mga traydor.    "Oh, ayan na ang marupok!" Sabi ni Seth nang mapansin na kasali na ako doon.    "Hoy, excuse

 "Take care of her, Jonathan. For me.."    I hugged my mom once again before we leave. I'm going to miss her. Pero tinulak niya lang ako, just like the usual Mom that she is.   "Alis na! Magdadrama ka na naman, eh."    Kumaway ako sa kaniya at sumakay na sa cab na naghihintay sa amin ni Jonathan. 3 days with her is still not enough, sana lang ay sumama na siya sa akin sa Pilipinas. Hawak ni Jonathan ang kamay ko, parang ayaw niya 'kong bitawan.     Humilig ako sa balikat niya. I have that one thing in mind lalo na nang sinabi niya sa'kin na pupunta kami sa Thailand. I have promised this to myself before, pero kung si Jonathan din a

   Tanginang tadhana 'to! Ano bang problema mo sa'kin? Bakit paulit ulit ka na lang bumabagsak kapag akala ko okay na ang lahat? Ginagago mo ba 'ko? Kami? Pinaglalaruan mo lang ba kami?    Humihikbi ako habang naglalakad. Hindi ko alam kung saan ako pupunta. It will take me about 6 hours if I will go to Chiang Mai right now pero ayoko ding bumalik kay Jonathan at makinig sa kaniya kasi wala pa ako sa tamang katinuan para gawin 'yon.     I have to wake myself up and think what should I do.     In the end, I just found myself going to Chiang Mai. Aabot pa 'ko sa lantern festival kung sakali. Madami din ang papunta doon ngayon, this is the thing that I want to tell Jonathan bu