All Chapters of Breaking The Billionaire (Filipino): Chapter 11 - Chapter 20

Ava Sofia POVHindi ako nakatulog nung gabi dahil sa sinabi ni Dominic. Buti na lang at day-off ko kinabukasan. He called me Sofia. He said sorry to me. Rinig na rinig ko. Kami lang naman dalawa sa elevator. Hindi ko na lang din pinansin ang sinabi niya sa akin. Buti na lang at nakalabas kami agad. Nginitian ko na lang siya at iginaya sila sa elevator papuntang parking. Nagkatinginan pa kami nung magsara iyon. Nung makarating sa cubicle ko sa office ay muntikan pa ako maiyak, buti na lang at napigilan ko ang sarili ko. Siguro nadala lang ako sa nangyari. I should not believe in his words. "Saan ka po pupunta?" tanong ko kay Nanay nang makita ko siyang kumakain sa mesa at may isang malaking bagpack na nakapatong doon. "Uuwi muna ako sa amin, baka sa susunod na buwan ako makakauwi," sagot nito sa akin.Umupo lang ako sa may sementong hagdan namin

Ava Sofia's POV Nang makapasok ako sa kwarto ko ay nadatnan ko si Bailey na akap-akap ang isa kong unan at nakatagilid ng higa. I can still her sobs. Lumapit ako sa kanya at hinaplos ang balikat niya."Stop crying, baby." I whispered.Napansin ko ang paggalaw ng kanyang kamay upang ipunas sa mata at naupo. Magkaharap na kami ngayon."Huwag ka na umiyak, nako, gusto mo bang pumanget?" natatawa kong tanong. Nailing siya at mahinang natawa. Niyakap niya ulit ang unan at tiningala ang ulo para magtama ang tingin namin."H-Hindi na po ata ako love ni Daddy," wika niya.Nailing naman ako at inalis ang ilang takas ng buhok sa mukha niya, nagulo na rin kasi ang tali niya."Don't say that, your Daddy loves you. He's working really hard para sa'yo, para sa future mo," sambit ko."Bakit hindi siya nagpunta? Laging nangyayari 'yon, he's always busy!" she exclaimed."Y-Your daddy forgot. Pupunta naman talaga dapat siya,

When he hugged me tightly, I wanted to cry. I wanted to cry in hatred and pain. Damn him for hurting me, years ago. Damn him for making me so special in this cruel world.Agad ko siyang tinulak, narinig ko pa ang pagtawag niya sa pangalan ko, kinuha ko 'yong mga canned beer at tinapon sa basurahan bago siya iwanan, bumalik ulit sa taas at tumabi kay Bailey na mahimbing pa rin ang tulog. Agad din naman siyang bumalik, nagkunwari na lang akong nakapikit at dinama ang paligid.Almost one-hour na ang lumipas pero hindi pa rin ako makatulog. Inalis ko ang kumot sa pagkakatakip sa mukha ko at gano'n na lang ang gulat ko nang makitang nakaupo si Dominic sa tabi ni Bailey at hinahaplos niya ang mukha nito. Hindi ko man lang naramdaman na umupo siya!Nahuli niya ang mulat kong mga mata at agad din inalis iyon. "W-Why are you still awake?" mahinang tanong ko. I heard him sighed. Hindi naman siya sumagot. Gusto kong hampasin ang dibdib ko sa sobrang lakas ng kabog ng dibdi

 Ava Sofia's POV"Where are you going?" Napatigil ang pagbubukas ko ng pinto ng back seat nang magsalita siya. Tinaasan ko lang siya ang kilay."Sasakay, malamang!" sagot ko. He sighed heavily. At yumuko na para bang may kinalikot sa loob. Sinubukan kong buksan ang pinto pero nakalock!"Montoya!" I shouted. Umangat ang ulo niya at kitang-kita ko ang ngisi sa labi niya. "I am not your driver, dito ka sa harap." Madiin niyang sambit at pumasok na sa loob. Aba't! Iba rin naman talaga! Huminga muna ako ng malalim at pumunta sa harapan para buksan ang pintuan. Padabog akong umupo. Nilagay ko sa kandungan ko ang hand bag at isiniksik ang sarili sa gilid. I heard him chuckled kaya umikot ang mata ko. Ang kapal talaga, ang lakas ng loob maging ganito sa akin na parang walang kasalanan ha? Nararamdaman ko ang panakang-nakang tingin niya sa akin pero naging tinuon ko la

 Ava Sofia's POV "Happy Birthday, Ava Sofia." Napakurap ako sa narinig mula sa kanya at napatingin muli sa cake na hawak niya. Kitang-kita ko na it's a minimalist cake in color purple at may nakasulat na "HBD, Ava Sofia!" Ganyan 'yong nakikita ko sa facebook na uso ngayon! "Happy Birthday ulit," mahina niyang sambit na siyang ikinabaling na ng mata ko sa kanya. Napansin ko ang kaba at hindi mapalagay niyang itsura. Kung kanina nakangiti siya, ngayon naman ay para siyang kinakabahan na ewan! Huminga ako ng malalim at nagsalita. "Anong ginagawa mo rito? Gabi na!" mataas ang boses kong sambit sa kanya. "It's June 30, It's your birthday." Marahan akong tumango sa narinig.