All Chapters of Isa pala akong rich kid?!: Chapter 1711 - Chapter 1720

“Siguraduhin mong makapagpahinga ka ng maayos sa mga darating na araw! Kami nang bahala sa ibang bagay!" dagdag ni Nori. Nang marinig iyon, naintindihan ni Gerald na wala talaga siyang ibang pagpipilian kundi ang sumunod sa kanila. Dahil doon, humiga siya para magpagaling... Kinaumagahan makalipas ang ilang araw, si Juno—ang nakatatandang kapatid ni Meilani—ay makikitang kumakatok sa pintuan ni Gerald bago siya nagtanong, “Gerald? Gising ka na ba…?" Naghintay ng sandali si Juno ngunit wala siyang nakuhang sagot, kaya tumaas ang kanyang kilay nang buksan niya ang pinto... ngunit walang tayo sa looban! 'Saan kaya siya pumunta? Hindi naman siya pwedeng umalis na lang basta-basta, hindi ba?’ natatarantang naisip ni Juno. Sumimangot siya at nagkaroon siya ng ideya siya saan makikita si Gerald… Dahil dito, mabilis siyang pumunta sa garden sa likod upang tingnan kung nandoon siya. Gaya nga ng hula niya, sinalubong kaagad si Juno sila Gerald at Leit Query na abala sa pag-meditate p

Ang komento ni Gerald ay hindi tungkol sa atake. Totoong makapangyarihan ang kanyang attack style, ang ibig niyang sabihin ay bago umatake, madalas niyang hinahayaang nakabukas ang kanyang sarili habang umaatake. Dumagdag pa ang katotohanan na hindi niya binabago ang kanyang atake, ang sinumang kalaban na mas malakas kaysa sa kanya ay paniguradong makikita ang kanyang attack pattern. Ipinaliwanag nito kung bakit madali siyang natalo ni Gerald. Ang tanging dahilan kung bakit siya ay nanalo sa kanyang mga nakaraang laban ay dahil ang mga kaaway na kanyang naka-enkwento ay mas mahina kaysa sa kanya. Dahil dito, malamang wala silang pagkakataon o karanasan na suriin ang mga pattern ng atake ni Juno. Si Gerald ay mas malakas kaysa sa kanya. Dagdag pa dito na sinanay siya ni Leit at mayroon pa siyang kakaibang mga opinyon at analysis sa martial arts ability at attack tactics. Seryosong sumagot si Gerald pagkatapos niyang marinig ang tanong ni Juno, “Pag-isipan mo ito ng mabuti. Mula sa

"Makakabuti para sa atin na malaman ang lahat ng iyon, pero paano natin malalampasan ang mahigpit na security ng Hulkeroic Union? Kahit mula dito, nakikita natin kung gaano sila kahigpit na binabantayan ngayon! Talagang nag-set up pa sila ng mga patrol team! Paniguradong mahuhuli tayo kapag nagmadali tayong pumasok!" sagot ni Ray. Nang marinig iyon, alam ni Gerald at ng iba pa na tama si Ray. Dahil sa mahigpit na security ng Hulkeroic Union, maliwanag na ang mga mula sa union na iyon ay umaasa na darating si Gerald para iligtas ang dalawa. Ito ay isang death trap... “…May ideya ka ba kung paano natin ito haharapin? Anong masasabi mo, Young Lady Zorn?" tanong ni Gerald habang nakatingin kay Juno. Nang marinig ang kanyang tanong, nagsimula nang mag-isip si Juno. Alam na nila kung nasaan ang mga hostage, ngunit ang pagliligtas sa kanila ay magiging napakahirap... "...Ang tanging naiisip ko lang ay ang akitin sila palayo sa base... Bukod pa doon, wala akong idea kung paano pa tayo

“Ayan na siya! Hulihin niyo ang g*gong ‘yan at tapusin siya ng tuluyan!” galit na galit na sinabi ni Tiger habang nagngangalit ang kanyang mga ngipin. Masyadong mabilis si Tiger at ang kanyang mga tauhan kaya mabilis nilang na-corner siya. Ang masama pa dito, hindi nagtagal ay nasa pagitan si Gerald ng Hulkeroic Union at isang bangin na masyadong malalim... “Sumuko ka na bata! Wala ka nang matatakbuhan!" ngumisi si Tiger bago siya ngumisi. Sa totoo lang ay hindi inaasahan ni Gerald na maabutan siya ni Tiger nang ganun kabilis. Kumunot ang noo ni Gerald bago niya tiningnan ng masama si Tiger at ipinakita niya ang nakakalokong ngiti habang sinasabi, “Susuko ako? Sa tingin mo ba kaya mo talaga akong patayin?" Nagulat si Tiger nang marinig niya iyon. Kung tutuusin, walang paraan na makakatakas si Gerald sa sitwasyon niya ngayon. "Napakayabang mo para sa isang taong nasa pagitan ng kamatayan at pagkahulog sa iyong kapahamakan! Malaya kang tumalon diyan kung gugustuhin mo, pero k

"Tsaka... nasaan tayo...?" tanong ni Gerald nang mapagtantong nasa loob sila ng isang kweba. Kahit pa magulo at marumi ang itsura ng matanda, alam niya na hindi siya isang ordinaryong tao. Pagkatapos ng maikling katahimikan, sumagot ang matandang lalaki gamit ang kanyang garalgal na boses, "... Ako ay isang taong naninirahan sa seclusion sa bundok na ito." Nagulat si Gerald nang marinig niya iyon. Hindi niya inasahan na may nakatira talaga sa ganitong lugar! “…Pwede ko bang malaman ang pangalan mo…?” "Pwede mo akong tawaging Old Hughes..." sagot ng lalaki. Di-nagtagal, inakay ni Old Hughes si Gerald palabas ng kuweba na kinaroroonan nila... Nakatingin sa langit si Gerald at nakita niya ang nakaka-kalmang crescent moon... Sa kabila ng katahimikan ng gabing ito, napagtanto niya na pumasok sila sa isang masukal na kagubatan at hindi niya napigilang magtanong, “…Pwede mo bang sabihin sa akin kung saan tayo pupunta, Old Hughes…?” Masyadong maraming mga dahon ang bumabalot