Habang iniisip niya iyon, narinig niya ang halakhak mula sa labas, "Aking ganda, narito na ako!"Nang marinig niya ang tawa ni Lukas, nagbago ang magandang mukha niya.Sa oras na iyon, yumuko rin nang mabilis ang ilang mga sundalo sa pintuan, "Heneral!"Oo!May mukha ng pag-iisip, tumango si Lukas at sinabi, "Maaari kayong umalis ngayon. Bawal lumapit ang sinuman nang walang utos ko." Tinignan ni Lukas si Robin, na nakatayo sa tabi ng bintana, na may kasabikan.Ganito kagandang babae; dapat ay kamangha-mangha matulog dito."Opo, Heneral!"Tumango ang mga sundalo at umalis nang mabilis.Pagkatapos, dalawa na lamang ang natira sa silid.Ngumisi si Lukas habang dahan-dahan siyang lumalapit kay Robin. "Ganda, hindi ka na ba makapaghintay? Gayunpaman, hindi pa huli para dumating ako ngayon."Hindi ko inaasahan na ikaw ay babae matapos makipagtulungan sa iyo sa loob ng tatlong taon. Kawangis na magsuot ng maskara araw-araw."Huwag mag-alala. Hindi kita papatayin. Basta't magsilbi
Read more