บททั้งหมดของ ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!: บทที่ 1141 - บทที่ 1150

คุณนายอาเรสส่ายหน้าอย่างแรง เสียงเธอสั่นเมื่อพูดว่า “อย่าดูเลยนะคะ คุณท่านแจ็ค”แจ็คมองแองเจลีน “บอกฉันมาแองเจลีน พวกนี้มันคือรูปอะไร?”แองเจลีนตอบ “ตอนนี้แกรนด์ เอเซียกำลังเจอปัญหาหนัก เราไม่ได้แค่โดนแฮกเกอร์ไม่ทราบที่มาเข้าโจมตีเท่านั้น แต่ตราประทับส่วนตัวของฉันก็ยังโดนขโมยเอาไปใช้ พอมาคิดดูแล้ว ฉันก็นึกออกว่าเจย์บี้เป็นคนเดียวที่สามารถเข้ามาขโมยตราประทับส่วนตัวของฉันได้ แล้วคนเดียวที่สามารถโน้มน้าวให้เจย์บี้ทำเรื่องแบบนี้ได้ก็คือคุณนายอาเรส ดังนั้นฉันจึงเปลี่ยนเป้าหมายมาที่คุณนายอาเรสแล้วก็จ้างให้คนตรวจสอบเธอ ฉันก็ไม่คิดเหมือนกันว่าจะค้นพบความลับสกปรกเล็ก ๆ ของเธอพวกนี้”“ช่วงหลังนี้คุณนายอาเรสไปที่บ้านของตระกูลเบลบ่อยมากแล้วก็ค่อนข้างจะใกล้ชิดกับสตีเฟน ฉันคิดว่าตระกูลอาเรสกับเบลไม่น่าจะร่วมมือกันโจมตีแกรนด์ เอเซีย ดังนั้นคุณนายอาเรสน่าจะทำเรื่องนี้เองเพื่อที่จะช่วยเหลือเบล เอนเตอร์ไพรส์”ขณะที่เธอพูด แองเจลีนก็มองหน้าแจ็ค เมื่อเธอเห็นว่าใบหน้าหล่อเหลาของเขาเริ่มปรากฏโทสะ เธอก็รู้แล้วว่าตัวเองเดาถูกเมื่อแผนของคุณนายอาเรสโดนเปิดโปง เธอก็ตัวอ่อนยวบทรุดลงนั่งกองกับพื้น ถึงขนาดนั้

ดวงตาของเจย์มืดครึ้ม แม่สาวคนนี้เก่งเรื่องใช้ลูกไม้จู่โจมเวลาที่ไม่ระวังตัวจริง ๆจากนั้นเขาก็นึกขึ้นได้ถึงโรส…หญิงสาวที่อ่อนแอไร้พิษสงเจย์ผลักแองเจลีนออกห่างทันใดแองเจลีนมองเขาอย่างงุนงง ดวงตาเหมือนตากวางน้อยของเธอดูเจ็บปวด “มีอะไรคะ?”เจย์ยืนอย่างขัดเคือง เมื่อเขาเห็นดวงตาแฝงแววเจ็บปวดของเธอ หัวใจเขากลับเจ็บยิ่งกว่า“ผมซื้อเสื้อผ้ามาให้คุณ ผมจะไปเอามาให้” เขาหาข้ออ้างออกมาแองเจลีนพยักหน้าด้วยสีหน้าเฉยชา “ค่ะ”เธอจะไม่รู้สึกถึงการต่อต้านของเขาได้อย่างไร?เจย์เป็นชายที่เต็มไปด้วยอารมณ์ความรู้สึก บางครั้งเขาก็เข้าใกล้เธอ บางครั้งก็ตีตัวออกห่าง เขาเหมือนหุ่นที่โดนคนอื่นคอยชักใยแองเจลีนถอนใจอย่างอ่อนแรง “เมื่อไหร่ความทรงจำคุณจะฟื้นคืนมาสักทีนะ?”ไม่นานเจย์ก็กลับมาพร้อมถุงช้อปปิ้งสองสามใบ เห็นได้ชัดว่าเขากำลังเก็บกดความขุ่นเคืองใจเอาไว้เขาส่งถุงพวกนั้นให้แองเจลีนแล้วพูดเบา ๆ “ลองดูสิว่าคุณชอบไหม?”แววตาแองเจลีนระยิบระยับเมื่อเธอหยิบชุดกระโปรงออกมา “ชุดเดรสสวยจังเลยค่ะ ฉันไม่ได้ใส่ชุดเดรสสวย ๆ แบบนี้มานานมากแล้ว”เจย์พูด “ทำไมคุณไม่ลองใส่ดูล่ะ?”แองเจลีนพยักหน้า “ค่ะ”

”แม่ครับ” เจย์ร้องเรียกอย่างกระวนกระวายคุณนายอาเรสคลานเข้ามาหาเขาอย่างอ่อนแรงและคร่ำครวญให้เขาฟังเรื่องทุกข์ระทมและเสื่อมเสียเกียรดิที่เธอเจอมา “แม่ขอโทษนะลูก แม่ของลูกนำความอับอายมาให้ตระกูลอาเรสแล้ว”คุณนายอาเรสพยายามจะเรียกร้องความเห็นใจจากเจย์ด้วยการสารภาพความผิดของเธอให้เขาได้รู้ก่อนจากนั้นเธอก็โอดครวญทั้งน้ำตา “แต่แม่เองก็เสียใจเหมือนกันนะลูก สตีเฟนกับแม่เป็นคนรักกันมาตั้งแต่เด็ก พ่อแม่ของเราทั้งสองฝ่ายเองก็สนับสนุน พอพวกเขาส่งเสริมแม่เองก็ทุ่มเทใจรักเขาเต็มที่ ใครจะไปรู้ว่าสุดท้ายตระกูลของแม่จะล้มละลาย? ตระกูลเบลก็เป็นพวกหัวสูงแล้วก็บังคับให้แม่ยกเลิกสัญญาหมั้นหมาย สตีเฟนกับแม่พยายามจะหนีตามกันแต่แผนเราก็พังเพราะว่าเราโดนจับได้แล้วก็พากลับมาที่นี่ พวกเขาหักขาสตีเฟนข้างหนึ่ง เพื่อช่วยชีวิตเขาแม่ก็ไม่มีทางเลือกนอกจากต้องรับปากตระกูลเบลว่าจะแต่งเข้าตระกูลอาเรส”“แม่ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องแต่งงานกับพ่อของลูก พ่อของลูกปฏิบัติกับแม่เป็นอย่างดีแต่ในหัวใจแม่ก็เหมือนมีหนามแหลมทิ่มแทง แม่ไม่สามารถทำใจให้รักเขาได้ทั้งใจเพราะว่าแม่โดนบังคับให้ต้องแต่งงาน”พอพูดมาถึงตอนนี้โทสะก็พา

เขาโมโหจัด ก่อนปล่อยเธอแล้วเดินโซเซจากไปเขาไม่ทันได้เห็นตอนที่แองเจลีนล้มลงนอนตัวแข็งกับพื้นและไม่เห็นสายตาหมดหนทางของเธอที่มองตามแผ่นหลังเหยียดตรงของร่างสูงของเขาคำพูดของเจย์ทิ่มแทงเธอเสมือนมีดกรีดใจ“แองเจลีน ผมเกลียดที่ต้องอยู่เหมือนเป็นตัวตลก เหมือนตัวประกันที่ใครจะใช้งานหรือลากจูงไปทางไหนก็ได้ ผมจะไปแล้ว ส่วนคุณก็อยู่ของคุณไป”แองเจลีนพยายามอย่างสุดชีวิตที่จะคว้าเขาไว้และบอกความจริงทั้งหมดกับเขา แต่เธอไม่สามารถที่จะตะโกนหรือขยับตัวได้สายตาเธอจับจ้องค้างอยู่ที่เพดานขณะที่รอให้อาการแพนิคบ้านี่หายไปสักทีตอนที่เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเธอเพิ่งจะส่งเซ็ตตี้น้อยออกไปข้างนอกไม่นานคืนนี้เธอวางแผนว่าจะต้องพูดคุยกับเจย์อย่างยาวนานเธออยากที่จะสลายความสับสนทั้งหมดที่เขามีแต่ไม่คาดคิดว่าเขาจะกลับมาบ้านด้วยท่าทางที่เป็นศัตรูเช่นนี้ ยิ่งไปกว่านั้นร่างกายของเธอก็ยังทรยศ ทำให้เธอมีอาการแพนิคเพราะคำพูดเสียดแทงของเขาตั้งแต่ยังเป็นเด็ก การที่เห็นเขาโกรธก็เป็นสิ่งที่เธอกลัวที่สุดนี่แสดงให้เห็นว่าเธอไร้ค่าแค่ไหนความมืดค่อย ๆ คืบคลานเข้ามาแองเจลีนหลับตาลงอย่างสิ้นหวังในค่ำคืนที่มืดสงัด

”ตกลง”เซย์นส่งข้อความที่จริงจังแล้วไม่เยิ่นเย้อให้เกรย์สันเซย์น: [แองเจลีนดูแลและควบคุมแกรนด์ เอเซียต่อไปไม่ได้อีกแล้ว ลองคิดหาทางออกเอาเองแล้วกัน]เมื่อเกรย์สันได้เห็นข้อความ เขาก็รู้ได้ทันทีว่าต้องมีบางอย่างที่ผิดปกติรุนแรงเกี่ยวกับสุขภาพของแองเจลีนเกรย์สันยืนอยู่ตรงหน้าต่างกระจกโค้งขณะที่มองพระอาทิตย์ขึ้นด้วยดวงตามืดครึ้มและสีหน้าเศร้าหมอง “พระเจ้าจะให้แกรนด์ เอเซียต้องมาถึงจุดจบคราวนี้แล้วจริง ๆ เหรอ? นี่คงไม่ใช่สิ่งทึ่คุณอยากเห็นใช่ไหมครับพ่อ? ตอนที่คุณก่อตั้งแกรนด์ เอเซียสมัยที่ยังเป็นวัยรุ่น คุณบอกว่าคุณจะมีค่าพอที่จะได้อยู่เคียงข้างเธอก็ต่อเมื่อคุณสามารถก่อร่างสร้างความมั่งคั่งและก้าวไปสู่จุดที่สูงสุดของสังคมนี้ได้ แกรนด์ เอเซียเป็นเหมือนสัญลักษณ์ของความรักระหว่างคุณและคุณเซเวียร์ เธอยังรักคุณอยู่นะ แล้วแกรนด์ เอเซียจะล้มไปแบบนี้ได้ยังไง?”“บอกผมหน่อยครับพ่อ ว่าผมควรทำยังไง?”หลังจากพิจารณาอย่างถี่ถ้วนแล้ว เกรย์สันก็เดินกลับมาที่ห้องประชุมใหญ่ในอดีต เขาจะยืนอยู่ข้างกายเจย์หรือไม่ก็แองเจลีน ล้อมรอบด้วยทะเลของหมู่ดาวที่พร่างพราย เกรย์สันภูมิใจกับความสามารถของตนที่เขาสา