บททั้งหมดของ บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ: บทที่ 1081 - บทที่ 1090

หลังจากที่เมเดลีนถามออกไป เธอรู้สึกว่าหัวใจของตัวเองกำลังเต้นไม่เป็นจังหวะ‘นั่นเป็นเลือดของมนุษย์’‘แต่เลือดมนุษย์ควรจะเป็นสีแดงไม่ใช่เหรอ? ทำไมมันถึงเป็นสีนั้นล่ะ?’ในขณะที่เธอยังคงครุ่นคิดอยู่นั้น แพทย์นิติเวชก็ตอบทางโทรศัพท์ว่า “จากการตรวจสอบของเราดูเหมือนว่าตัวอย่างเลือดจะมีการกลายพันธุ์บางอย่าง และเรายังพบการปนเปื้อนจากตัวอย่างที่ไม่รู้จักอีกด้วย ซึ่งเรายังต้องตรวจสอบเพิ่มเติมเพื่อให้รู้ว่ามันคืออะไร“แต่ตัวอย่างนี้เป็นเลือดมนุษย์แน่นอน” แพทย์นิติเวชย้ำข้อความสุดท้ายด้วยน้ำเสียงมั่นใจมือของเมเดลีนที่ถือโทรศัพท์อยู่แข็งทื่อ ก่อนเธอจะโพล่งออกมาอย่างไม่มีสติอยู่กับเนื้อกับตัวว่า “ขอบคุณค่ะ”หลังจากวางสายไปใจของเธอก็หวนนึกถึงคำพูดของแพทย์นิติเวชอีกครั้ง‘เลือดของมนุษย์’ ‘และมันเป็นเลือดมนุษย์ที่กลายพันธุ์ไป’เธอมั่นใจมากว่ากระดาษนั้นเคยอยู่ในมือเจเรมี่มาก่อน แต่เธอไม่แน่ใจว่าเลือดนั้นเป็นของเจเรมี่หรือไม่‘ถ้าเป็นเลือดของเจเรมี่จริง ๆ นี่หมายความว่ายังไงกัน…’เมเดลีนรู้สึกสับสนและบังคับตัวเองให้หยุดคิดเรื่องนี้ก่อนจะวิ่งไปยังห้องรับรองผู้โดยสารขาออกเมื่อเข้าไปในห้องโถง

เมเดลีนรู้สึกกระวนกระวายใจและเอาแต่ตั้งคำถาม แต่ฟาเบียนอ้างว่าการพูดกันทางโทรศัพท์ไม่ค่อยสะดวกนัก ดังนั้นเขาจึงชวนเมเดลีนให้ออกมาพบกันในขณะเดียวกันเมเดลีนเองก็ไม่ได้อยากจะรบกวนเวลาที่แดเนียลและเอวาจะได้อยู่ด้วยกัน ดังนั้นเธอจึงขอแยกตัวออกมาก่อนทว่าทันทีที่เมเดลีนจากไปแล้ว เอวาก็รู้สึกอึดอัดและหัวใจก็เต้นไม่เป็นจังหวะ ทั้งใบหน้าของเธอยังร้อนผ่าวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนเช่นกันแต่แดเนียลกลับจับมือของเธอเอาไว้อย่างเป็นธรรมชาติ และพาเธอเดินไปตามถนนราวกับว่ามันเป็นเรื่องเล็กน้อยสำหรับเขาเอวารู้สึกราวกับว่าเธอกำลังอยู่ในความฝันอันแสนวิเศษ สิ่งนี้เป็นเพียงความฝันอันน่าประทับใจและไม่มีอะไรดีไปมากกว่านี้อีกแล้วเมเดลีนขับรถไปยังที่นัดพบระหว่างเธอกับฟาเบียน ทันทีที่ลงจากรถฟาเบียนก็เดินเข้ามาหาเธอ และถามด้วยสีหน้าเคร่งเครียดว่า “รู้ไหมว่าตอนนี้เจเรมี่อยู่ที่ไหน?”“คุณขอให้ฉันมาที่นี่เพื่อจะถามว่าเจเรมี่อยู่ที่ไหนเหรอ?” เมเดลีนงง “ทำไมคุณถึงตามหาเขา? เกี่ยวกับลาน่าหรือเปล่า?”ฟาเบียนขมวดคิ้ว “ลาน่าถูกทีมไอบีซีไอจับตัวไปแล้ว พี่โยริคเองก็ติดอยู่ในนั้น และยังออกมาไม่ได้ ก่อนหน้านั้นลาน่าบอ

ลาน่ามองชายตรงหน้าด้วยความสับสน"ทำไมแกถึงมาอยู่ที่นี่? แกมาทำอะไรที่นี่?" เธอจ้องมองเขาด้วยแววตาดูถูกเหยียดหยาม "ทำไม? แกมาที่นี่เพื่อจะซ้ำเติมฉันเพราะฉันถูกจับแล้วงั้นสิ?”เธอกล่าวเยาะเย้ยในขณะที่พิงกำแพงอย่างเกียจคร้าน“เฮอะ เอวลีน มอนต์โกเมอรีนี่ไม่ธรรมดาจริง ๆ เธอตกผู้ชายจากครอบครัวชนชั้นสูงในเกลนเดลได้ตั้งสามในสี่ตระกูลเชียว ฉันได้ยินมาว่าลูกชายคนเดียวของตระกูลเกรแฮมก็แอบชอบเธอเหมือนกันนี่ มันดีกว่าฉันยังไง?”ในคำถามสุดท้ายหญิงสาวกัดฟันกรอด ทั้งดวงตาและหัวใจของเธอเต็มไปด้วยความอิจฉาริษยาที่มีต่อเมเดลีน“คุณในตอนนี้ไม่มีคุณสมบัติอะไรที่จะสู้กับเอวลีนได้แล้วล่ะ” ไรอันพูดช้า ๆเขาสวมชุดสูทสีหมึกซึ่งทำให้รูปร่างของเขาดูเข้ารูปสง่างาม ความอ่อนโยนบนใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาไม่มีให้เห็นอีกแล้ว และในทางกลับกันเขามีเพียงความเคร่งขรึมและสง่าผ่าเผยเท่านั้นลาน่าพูดอย่างอวดดีเมื่อได้ยินสิ่งที่ไรอันพูด “ไรอัน แกคิดว่าตัวเองเป็นใครถึงพูดกับฉันแบบนี้?” เธอพูดอย่างเย่อหยิ่ง เธอยังคงทำตัวเหยียดหยามคนอื่นได้แม้แต่ตอนที่เป็นนักโทษแล้วก็ตาม"ออกไปเดี๋ยวนี้! แกคิดว่าแกเป็นใคร? แกไม่มีสิทธิ์ที่จ

เจเรมี่ไม่รู้ว่าไรอันกำลังพูดถึงอะไรแต่เขาก็หยิบกุญแจรถและเดินไปที่ประตูร้านกาแฟ เมื่อเห็นรถของไรอันจอดอยู่ข้างถนน ชายหนุ่มก็ค่อย ๆ เดินเข้าไปหาแดดช่วงบ่ายของฤดูร้อนอันอบอุ่นตกกระทบลงบนตัวรถรวมถึงแทรกผ่านหน้าต่างที่เปิดไว้ครึ่งหนึ่ง จากนั้นเจเรมี่ก็เห็นใบหน้างดงามที่เขาฝันถึงทุกวันอยู่ภายใน“ลินนี่”หัวใจที่สงบของเขาได้พบกับความสุขที่เขาเคยมีอีกครั้งเจเรมี่เปิดประตูอย่างเบามือแล้วได้กลิ่นหอมจาง ๆ ของดอกกุหลาบญี่ปุ่น“เอวลีนดูเหนื่อย ๆ ผมเลยบอกเธอว่าเราน่าจะออกมาผ่อนคลายกัน แล้วผมก็จุดเครื่องหอมที่เธอทำขึ้น ตอนนี้เธอเลยนอนหลับสนิท นี่อาจเป็นครั้งสุดท้ายที่คุณจะได้ใช้เวลาด้วยกันกับเธอ”เสียงของไรอันดังขึ้นจากด้านหลังเจเรมี่เข้าใจทันที “ขอบคุณครับ”“ผมควรจะเป็นคนขอบคุณคุณมากกว่าที่ทำภารกิจยาก ๆ จากอินเตอร์โพลได้สำเร็จ และยังมอบคนที่คุณรักให้ผมอีก ไม่ต้องห่วง ผมจะไม่ทำให้คุณผิดหวัง”หลังจากไรอันพูดอย่างนั้น เขาก็เดินจากไปเพื่อให้เจเรมี่ได้มีช่วงเวลาดี ๆ กับคนที่เขารักที่สุดเจเรมี่นั่งลงที่เบาะคนขับและมองคนที่หลับอยู่บนเบาะผู้โดยสารข้าง ๆ ชายหนุ่มยกมือขึ้นช้า ๆ เพื่อจะลูบไล้

เมเดลีนรู้สึกปวดหัวตุบ ๆ ทันทีเมื่อได้ยินไรอันพูดแบบนั้นเธอมองผู้ชายตรงหน้าด้วยความตกตะลึงและไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรดีไรอันพูดอย่างแผ่วเบาเมื่อเห็นเมเดลีนอึ้งไป “เอวลีน ไม่ว่าคุณจะถามอะไร ผมจะตอบคำถามของคุณ”เมเดลีนกำหมัดด้วยอาการสั่นเทา “ฉันอยากรู้ว่าตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน”ไรอันขมวดคิ้วและส่ายหัว “ผมบอกได้แค่ว่าเขาไม่ได้อยู่ในเกลนเดล”หลังจากฟังสิ่งที่ไรอันพูด เมเดลีนก็เงียบก่อนจะพูดว่า “งั้นจะบอกว่าเหตุผลเดียวที่เขาอยู่กับลาน่า และแสร้งทำเป็นเย็นชากับฉันและลูก ๆ ก็เพราะเขาเป็นสายลับใช่ไหม?”ไรอันอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ก็ยั้งตัวเองไว้ “ผมอยากให้คุณดูอะไรบางอย่าง”เมเดลีนเงยหน้าขึ้นมองไรอันด้วยความรู้สึกราวกับว่าไม่สามารถจดจ่อกับสิ่งใดได้อีกแล้วไรอันพาเมเดลีนไปที่รถและเปิดวิดีโอของลาน่าซึ่งโดนจับในห้องส่วนตัววันนั้นให้เธอดูมันเป็นวิดีโอซึ่งถูกถ่ายด้วยกล้องที่ซ่อนอยู่ในที่หนีบเนคไทของเจเรมี่ ทั้งภาพและเสียงมีความชัดเจนเมเดลีนเห็นเจเรมี่เข้าไปในห้องส่วนตัวของร้านอาหารพร้อมกับลาน่า จากนั้นเธอก็เห็นเขาแสร้งทำเป็นเข้าข้างลาน่าขณะที่กำลังคุยธุรกิจกับชายร่างอ้วนหลังจากที่ชายคนน