All Chapters of คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์: Chapter 1481 - Chapter 1490

”นี่มัน…” เวลานั้นฟลอเรียนทั้งตกตะลึงและมองดูโอสถเล่นแร่แปรธาตุสีทองนั้นอย่างใกล้ชิด เขารู้สึกอารมณ์ท่วมท้นเสียจนหมดคำพูด “นี่… นี่มันโอสถเล่นแร่แปรธาตุสีทองของราชาหมาป่าวิญญาณแห่งวายุไม่ใช่เหรอ?”ฟลอเรียนไม่สามารถปิดบังความรู้สึกตื่นตะลึงเอาไว้ได้ เขามองไปรอบ ๆ และพูดว่า “ทุกท่าน ฝ่าบาททรงรับสั่งว่า ใครก็ตามที่สามารถเก็บเกี่ยวโอสถเล่นแร่แปรธาตุสีทองของราชาหมาป่าวิญญาณแห่งวายุมาได้ จะถือว่ามันเทียบเท่ากับโอสถเล่นแร่แปรธาตุ 800 อัน”"โอสถเล่นแร่แปรธาตุสีทองมีค่าเท่ากับแบบธรรมดาถึง 800 อันเลยเหรอ?!” ทุกคนต่างก็ตะลึงไปเมื่อได้ยินดังนั้น พวกเขาทุกคนต่างก็มองไปที่แดร์ริล อย่างสงสัยและหลากหลายอารมณ์ปนเปในแววตาราชาหมาป่าวิญญาณแห่งวายุนั้นแข็งแกร่งมาก ส่วนแดร์ริลนั้นอยู่เพียงขั้นปราชญ์ยุทธเท่านั้น จะสามารถเอาโอสถเล่นแร่แปรธาตุของราชาหมาป่าวายุมาได้อย่างไรกัน?ฟลอเรียนจัดเรียงตารางของผู้มีคุณสมบัติอีกครั้งแล้วประกาศว่า “โอสถเล่นแร่แปรธาตุสีทองของลูก้า เมื่อนำมารวมกับโอสถเล่นแร่แปรธาตุธรรมดาอีก 30 อัน ก็นับได้เป็น 830 อัน ตอนนี้เขาอยู่ลำดับที่ห้าและมีคุณสมบัติที่จะผ่านเข้ารอบต่อไปในฐานะของห

”ฉัน…” อีเวตต์กัดริมฝีปากดูท่าทางเบื่อหน่าย “ฉันไม่สนใจลูก้าอะไรนี่เลยสักนิด พี่สโลนได้โปรดให้ฉันอยู่คนเดียวเถิด”เธอไม่แสดงสีหน้าอารมณ์ใด ๆ ขณะที่พูดแดร์ริลที่รักของเธอนั้นจากไปแล้ว ไม่มีใครที่สามารถเรียกร้องความสนใจจากเธอได้ไม่ว่าคนนั้นจะน่าสนใจสักเพียงใดก็ตามสโลนถอนใจเบา ๆ แล้วค่อย ๆ ยืนขึ้น “เพคะ หม่อมฉันจะไม่รบกวนพระองค์อีก ได้โปรดอย่าเข้าบรรทมดึกนักเลยนะเพคะ”‘เจ้าหญิงรักแดร์ริลมากจริง ๆ’ สโลนคิดเมื่อพูดจบสโลนก็รู้สึกเศร้าเมื่อเธอหันหลังเดินออกจากห้องไปอีเวตต์ยังคงนั่งอยู่ที่เดิม เหม่อมองไปที่ท้องฟ้ายามค่ำคืน‘แดร์ริล คุณรู้ไหมว่าฉันคิดถึงคุณแค่ไหน?’เวลาเดียวกันนั้น แดร์ริลก็กลับไปที่พักก่อนเข้านอนทันทีหลังอาหารค่ำแดร์ริลรู้สึกผ่อนคลายมากหลังจากที่ผ่านรอบรองชนะเลิศของการประลองยุทธ์ไปได้ เขานอนหลับสนิทมากวันต่อมาแดร์ริลก็มาที่สนามประลองรอบรองชนะเลิศตั้งแต่เช้า‘โอ้โห’ แดร์ริลขณะที่อึ้งไปกับสิ่งที่ได้เห็นตรงหน้าเมื่อเขามาถึงแท่นบูชาเก้าตะวัน เขาเห็นเสาไม้ติดตั้งอยู่ทั่วทั้งบริเวณสนามประลอง เสาไม้พวกนั้นสูงสองฟุตแล้วตั้งอยู่ใกล้กันจำนวนมากจนนับไม่ถ้วน การติดตั้งจ

เวลาค่อย ๆ หมดไปจนครึ่งชั่วโมงเกือบหมดลงอย่างที่ทุกคนแทบไม่รู้ตัวทุกคนที่บริเวณที่นั่งผู้ชมรวมถึงจักรพรรดิโลกใหม่และเหล่าราชวงศ์ต่างก็นั่งที่แท่นสูงจ้องมองมาที่ทางออกค่ายกลอย่างไม่คลาดสายตาวินาทีต่อมาก็มีร่างหนึ่งที่เดินออกมาจากค่ายกลอย่างสง่างามนั่นคือคีแลนซ์!ทันใดนั้นบริเวณสนามประลองก็เสียงเชียร์ดังกึกก้อง ทุกคนต่างมองคีแลนซ์อย่างนับถือ“คุณด็อกโกน่าประทับใจอะไรเช่นนี้ เขาเป็นคนแรกที่ผ่านเข้ารอบอีกแล้ว”“เหลือเชื่อจริง ๆ”ตอนนั้นแดร์ริลยังคงอยู่ในค่ายกล เขายิ้มและบอกปาร์คเกอร์เบา ๆ ว่า “เอาล่ะ เราออกไปกันเถอะ เดินตรงไปข้างหน้าจากนั้นก็เลี้ยวขวาที่ทางแยกถัดไป นั่นก็ทางออกแล้ว”แดร์ริลดูมั่นใจมาก จริง ๆ เขาสามารถพาปาร์คเกอร์ออกไปจากค่ายกลได้นานแล้ว แต่เขายังไม่อยากเผยตัว ดังนั้นเขาจึงบอกทางให้ปาร์คเกอร์เดินวนเป็นวงกลมอยู่สองสามรอบหากแดร์ริลใช้ความสามารถอย่างเต็มที่เขาก็คงออกจากค่ายกลไปนานแล้ว ไม่มีทางที่คีแลนซ์จะได้เป็นคนแรกที่ออกไปตอนนั้นปาร์คเกอร์รู้สึกขาอ่อนแรงทันใด ลูก้ารู้จักค่ายกลนี้จริง ๆ“ลูก้าเป็นใครกัน?”เมื่อพวกเขาเดินออกมาจากค่ายกล ปาร์คเกอร์ก็ไม่สามารถปกป

ไม่นานครึ่งชั่วโมงก็ผ่านไป มีคนเพียงหยิบมือเท่านั้นที่ออกมาจากค่ายกลได้ สุดท้ายก็มีเพียงแปดคนที่มีคุณสมบัติผ่านเข้ารอบต่อไปแดร์ริลไม่รั้งอยู่นานนักหลังจากที่การแข่งขันจบลง เขาไปจากสนามแข่งขันทันที‘วันนี้มันอะไรกัน ฉันเกือบโดนตัดสิทธิ์เพราะว่าโกงซะแล้ว’“นี่ลูก้า!” บางคนตะโกนเรียกเขาขณะที่เขาออกมาจากสนามแข่งแดร์ริลหันไปมองและเห็นปาร์คเกอร์วิ่งมาหาเขา หน้าเธอเป็นสีแดงระเรื่อดูงดงามมาก“มีอะไร?” แดร์ริลยิ้มก่อนถาม รู้สึกผ่อนคลายลงรอบรองชนะเลิศจบไปแล้ว ค่อยโล่งอกไปที“ฉัน…” เมื่อปาร์คเกอร์มาถึง เธอก็เขินอายขึ้นมา เธอกัดริมฝีปากลังเลก่อนที่จะพูดเบา ๆ “ขอบคุณสำหรับทุกเรื่องในวันนี้นะ”ปาร์คเกอร์พูดออกมาอย่างจริงใจ คำพูดขอบคุณของเธอนั้นมาจากก้นบึ้งของใจจริง ๆในฐานะคุณหนูใหญ่ของคฤหาสน์เกียรติกระบี่ ปาร์คเกอร์นั้นมีบุคลิกที่เย่อหยิ่งและแทบไม่เคยขอความช่วยเหลือจากผู้อื่น แต่วันนี้ถือว่าเป็นข้อยกเว้นด้วยการช่วยเหลือของลูก้า เธอไม่ติดอยู่ในค่ายกลและต้องตกรอบไป‘แค่นี้เองเหรอ?’แดร์ริลยิ้มและส่ายหน้าอย่างไม่ถือเป็นเรื่องจริงจัง “แค่เรื่องเล็กน้อยน่ะ”เมื่อพูดจบแดร์ริลก็หันหลังและ

”ฟลอเรียน เริ่มการประลองได้แล้ว” จักรพรรดินีพูดอย่างนิ่ง ๆ จากด้านข้างจักรพรรดินีจ้องแดร์ริลและส่ายหน้า ‘ลูก้าเข้ามาอยู่ในสิบอันดับด้วยระดับปราชญ์ยุทธเนี่ยนะ? ตลกสิ้นดี’“พะยะค่ะ ฝ่าบาท”ฟลอเรียนไม่พูดพล่ามอีกต่อไป เมื่อเขาได้คำสั่งจากจักรพรรดินี เขาตะโกนบอกทั้งสองบนเวที “ลูก้า แอชเชอร์ เริ่มได้”เมื่อเขาพูดจบ แอชเชอร์ก็ประสานมือเข้าด้วยกันและพูดกับจักรพรรดิแห่งโลกใหม่ว่า “ฝ่าบาท กระหม่อมขอยอมแพ้ในการประลองรอบนี้!”แอชเชอร์ดูจริงจังและมุ่งมั่นเมื่อกล่าวออกมา แม้ว่าเขาเองจะไม่มีความสุขที่ต้องทำเช่นนี้แต่ก็ไม่มีทางเลือกอื่น ‘ลูก้ามาจากราชวงศ์แห่งโลกใต้เมฆี สำนักของข้ายังต้องการแรงสนับสนุนจากพวกเขา แล้วข้าจะเอาชนะเขาในการประลองได้ยังไงกัน? อีกอย่างแค่มาถึงรอบสุดท้ายได้ข้าก็ควรพอใจแล้ว’ทั้งสนามประลองเต็มไปด้วยเสียงอื้ออึง“อะไรนะ…”“แอชเชอร์จะถอนตัวจากการแข่งขันอย่างนั้นเหรอ?”“ควรเป็นลูก้าที่ขอถอนตัวไม่ใช่เหรอ?”ตอนนั้นทุกคนที่ล้อเลียนแดร์ริลก่อนหน้านี้ต่างก็มองแอชเชอร์ด้วยดวงตาว่างเปล่าพร้อมอ้าปากค้าง พวกเขาอึ้งไปกันหมดแม้แต่องค์จักรพรรดิแห่งโลกใหม่และฟลอเรียนเองก็งงงันจนไม