All Chapters of คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์: Chapter 1011 - Chapter 1020

ในเวลานั้น แดร์ริลคำรามขึ้นสู่ท้องฟ้า เขากำหมัดแน่นทั้งน้ำตาจนทำให้การมองเห็นของเขาพร่ามัว เขาเสียสติไปแล้ว “ส่งยาแก้พิษมาให้ฉันเดี๋ยวนี้!” แดร์ริลคำรามสุดเสียง เขาสังหารเหล่าทหารของทวีปเวสต์ริงตันไปหลายร้อยนายในเวลาเพียงแค่ชั่วพริบตา จนเขามาหยุดอยู่ตรงหน้าของลินเซย์ แดร์ริลดุร้ายราวกับสัตว์ป่าที่หิวโหย ดวงตาของเขาแดงก่ำดั่งสีของเลือด! ‘ยาแก้พิษ!’ 'ฉันจะต้องเอายาแก้พิษมาให้ได้!' “ฮ่าฮ่า…” ถึงแม้ว่าลินเซย์จะสัมผัสได้ถึงความโกรธแค้นที่ปะทุออกมาจากร่างกายของแดร์ริล แต่เธอก็ไม่หวาดหวั่นเลยสักนิด เธอหัวเราะเยาะเบา ๆ จากนั้นปีศาจในร่างที่งดงามก็ลอยขึ้นไปและตรงไปยังด้านหลังของภูเขาอย่างรวดเร็ว เธอหันกลับมาและพูดกับแดร์ริลว่า “นายจะต้องพยายามให้มากกว่านี้ ถ้านายอยากได้ยาแก้พิษก็ตามฉันมา” 'ยิ่งฉันสามารถยื้อเวลาได้นานเท่าไหร่ ท่านนายกองคมนตรีก็จะมีเวลาจัดการกับตระกูลคาร์เตอร์มากเท่านั้น 'ฉันกำลังมีส่วนร่วมกับภารกิจที่ยิ่งใหญ่!' … อีกด้านหนึ่ง ที่คฤหาสน์คาร์เตอร์ โดน็อกยังไม่มาปรากฏตัวขึ้นที่นี่ โซรันเดินวกไปวนไปมาอยู่ภายในห้องโถงของคฤหาสน์ด้วยจิตใจที่กระวนกระวาย จิตใจของเ

เสียงคำราม! เสียงคำรามของมังกรยักษ์ดังขึ้นจากขวานแยกนภาตามมาด้วยลำแสงสีทองที่ส่องประกายแวววาวได้เข้าปกคลุมเซปไฟร์และพี่น้องทั้งสามของเขาทันที! พวกเขาทั้งสี่ไม่มีเวลาให้หลบหนี วินาทีต่อมา ลำแสงสีทองก็พุ่งตรงมายังพวกเขาทันที! พวกเขาทั้งสี่กระเด็นออกไปไกลหลายร้อยเมตรก่อนที่ร่างของพวกเขาจะตกลงสู่พื้นอย่างแรงจนเลือดโชกไปทั้งตัว พวกเขาหายใจโรยริน! ถึงแม้ว่าพวกเขาจะยังมีลมหายใจ แต่พวกเขาก็ไม่สามารถเรียกใช้พลังภายในได้อีก! 'อะไรนะ? 'แม้แต่พลังของเซปไฟร์และพี่น้องทั้งสามคนรวมกันก็ยังไม่สามารถต่อต้านการโจมตีของโดน็อกได้เลย' หากใครได้พบเห็นเหตุการณ์นี้ พวกเขาเองก็คงจะหายใจไม่ทั่วท้องเช่นกัน! โดน็อกจ้องมองไปยังสี่พี่น้องด้วยท่าทางเย้ยหยัน “พวกแกมันก็แค่หมารับใช้ของไอ้แดร์ริล! กล้าดียังไงมาหยุดฉัน ฉันจะไม่ฆ่าพวกแกตอนนี้เพราะฉันจะทำให้พวกแกได้ลิ้มรสกับความทรมานก่อน ฉันจะจัดการกับตระกูลคาร์เตอร์ก่อนแล้วฉันค่อยฆ่าพวกแกทีหลัง!” เมื่อพูดจบโดน็อกก็หันไปหาโซรันแล้วพูดว่า "ถึงตาแกแล้ว!" “แก…” โซรันขมวดคิ้วแน่น ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความหาญกล้า “แกกำลังจะทำลายล้างตระกูลคาร์เตอร์ของฉันอย่างน

ลูน่าหลับตาลงก่อนที่เธอจะได้พูดประโยคสุดท้ายจบ "ลูน่า!" แดเนี่ยลคำราม จิตใจของเขาเต็มไปด้วยความโศกเศร้าเสียใจ ร่างกายของเขาสั่นเทาอย่างรุนแรง ในขณะที่น้ำตาไหลออกมาจากดวงตาของเขาอย่างไม่สามารถควบคุมได้! พวกเขาแต่งงานและใช้ชีวิตร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาเป็นเวลานานกว่ายี่สิบปี แต่จู่ ๆ ภรรยาของเขากลับต้องมาจากเขาไปเช่นนั้น! "คุณป้า!" เมื่อได้เห็นลูน่าถูกฆ่าต่อหน้าต่อตา จีเวลเองก็ร้องไห้ออกมาอย่างควบคุมไม่ได้ 'นายท่านจะต้องเสียใจมากเมื่อเขารู้ว่าแม่ของเขาถูกสังหาร!' "นายท่านได้โปรดกลับมา!" 'กลับมาเร็ว ๆ เถอะนะนายท่าน' จีเวลกรีดร้องอยู่ภายในใจ ตรงกันข้าม อีวอนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ จีเวลกลับมีท่าทางเฉยเมยและไร้ความรู้สึก เธอมองดูสิ่งที่เกิดขึ้นราวกับว่าพวกเขาไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับเธอ “โดน็อก แกจะต้องตายอย่างอย่างน่าอนาถ!” ดวงตาของโซรันแดงก่ำในขณะที่เขาคำราม เขาพยายามที่จะพยุงตัวเองเพื่อลุกขึ้นสู้ แต่เขาไม่มีแม้แต่แรงพลังที่หลงเหลืออยู่ โดน็อกฉีกยิ้มอย่างชั่วร้าย "แกไปพูดกับยมบาลก็แล้วกันนะ!" จากนั้นเขาก็เดินเข้ามาหาโซรันด้วยท่าทางที่โหดเหี้ยม “มิสเตอร์คาร์เตอร์!” “แกอ

เมื่อแดร์ริลพูดจบเขาก็ยกมือขึ้นมา ทันใดนั้น เปลวเพลิงเย็นไร้มลทินที่ลอยอยู่บนฝ่ามือของเขาก็พุ่งไปที่ใบหน้าของลินเซย์ทันที ผู้หญิงทุกคนบนโลกล้วนให้ความสำคัญกับความงามของพวกเธอมากที่สุด โดยเฉพาะผู้หญิงที่มีใบหน้างดงาม พวกเธอจะหวงแหนใบหน้ายิ่งกว่าชีวิต ลินเซย์ตื่นตระหนกทันทีที่เปลวไฟเย็นยะเยือกสีขาวพุ่งตรงมาที่ใบหน้าของเธอ เธอรีบพูดขึ้นด้วยริมฝีปากที่สั่นเทา "ฉันยอมบอกแล้ว! ฉันยอมบอกแล้ว! ขวดสีขาวคือยาแก้พิษ!" ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความหวาดกลัว ความหยิ่งยโสของเธอก่อนหน้านี้ก็หายไปทันที แดร์ริลรีบนำยาแก้พิษในขวดสีขาวป้อนให้เดบร้าและพี่น้องของเขาทันที ในไม่ช้าพวกเขาก็เริ่มรู้สึกว่า ร่างกายที่อ่อนแอของพวกเขาในตอนแรกนั้นได้กลับสู่ภาวะปกติแล้ว เพี้ยะ! เมื่อแด๊กซ์ลุกขึ้นยืนได้ เขาก็เดินเข้าไปตบหน้าลินเซย์ทันที เขาจ้องมองเธอด้วยสายตาอาฆาตแค้น "บัดซบ! ฉันจะฆ่าแก!" แด๊กซ์กำขวานเอาไว้แน่นและกำลังจะฆ่าลินเซย์ “แด๊กซ์!” เชสเตอร์รีบเข้ามาห้ามเขาอย่างรวดเร็ว "ไว้ชีวิตเธอก่อน เธออาจจะมีประโยชน์กับเรา" เชสเตอร์หันกลับมาหาแดร์ริล "รีบไปที่ตระกูลคาร์เตอร์กันเถอะ!" "ตกลง!" แดร์ริลพยักห

พลังภายในของทั้งสามสหายของแดร์ริลระเบิดออก จากนั้นพลังอันยิ่งใหญ่ก็พุ่งเข้าหาโดน็อกทันที! แต่ถึงอย่างนั้น พลังของทั้งสามก็ไม่ได้ทำให้โดน็อกเกรงกลัวเลย "พวกแกประเมินตัวเองสูงไปหรือเปล่า?" เมื่อพูดจบโดน็อกก็เขวี้ยงขวานแยกนภาออกไป ปัง! ปัง! ปัง! พวกเขาทั้งสามพยายามหลีกเลี่ยงการโจมตีแต่มันก็สายเกินไป! ลำแสงสีทองปะทะเข้ากับร่างของพวกเขาจนทำให้พวกเขาก็ร่วงลงสู่พื้นทันที เมื่อร่างของพวกเขาตกลงสู่พื้น เชสเตอร์ก็กระอักเลือดออกมาเต็มปาก! ใบหน้าของแด๊กซ์ซีดลงอย่างเห็นได้ชัด ถึงแม้ว่าเดบร้าจะดูสบายดี เนื่องจากว่าเธอเป็นถึงจักรพรรดิยุทธขั้นสามและยังเป็นถึงเจ้าสำนักพราน ดังนั้นพลังของเธอจึงอยู่ในขั้นสูงสุดในบรรดาทุกคนที่อยู่ที่นี่! ทว่าการโจมตีของโดน็อกด้วยขวานแยกนภานั้นกลับทำให้เดบร้าตกใจ พลังของเขาช่างแข็งแกร่งจริง ๆ! “แดร์ริล!” โดน็อกกำหมัดแน่นขณะที่ร่างของเขาลอยอยู่กลางอากาศ เขาจ้องหน้าแดร์ริลอย่างขึงขังและพูดขึ้นว่า "ไม่มีใครช่วยแกได้หรอก ยอมรับความตายของแกซะ!" จากนั้นโดน็อกก็พุ่งเข้าหาแดร์ริลพร้อมกับขวานที่อยู่ในมือ! “ถ้านั่นคือสิ่งที่ฉันต้องยอมรับ งั้นฉันก็จะลากแกไปตายพร