บททั้งหมดของ ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก: บทที่ 3591 - บทที่ 3600

"เอาสิ คุณพูดถึงขนาดนั้นแล้วผมคงปฏิเสธไม่ได้“ไม่ว่าเขาจะวางแผนฆ่าผมหรือไม่ ผมก็ไม่สนใจหรอก“บอกเขาด้วยว่าผมจะไปถึงที่นั่นตรงเวลา“ผมหวังว่าเขาจะทำให้ผมประหลาดใจได้”คำพูดของฮาร์วีย์นั้นแปลได้หลายความหมาย แต่เอลานอร์ไม่เข้าใจความในนั้น“ฉันจะบอกเขาอย่างแน่นอน” เธอตอบด้วยสีหน้าไร้เดียงสาเธอนั่งอย่างสงบบนโซฟาและไขว่ห้างด้วยขาเรียวยาวของเธอแล้วชี้นิ้วให้ฮาร์วีย์นั่ง"เชิญนั่งเถอะ ฉันว่าเราถือเป็นเพื่อนกันแล้ว“เราเริ่มต้นได้ไม่ดีนัก ถือว่านี่เป็นการขอโทษแล้วกัน“แน่นอน ถ้าคุณต้องการอะไรล่ะก็ ฉันจะต้องตอบสนองความต้องการของคุณให้ได้อย่างแน่นอน“และนี่ก็เป็นคำสั่งของนายน้อยบาวเออร์อีกด้วย”เอลานอร์เผยแววตาที่มีความหมายเมื่อเธอพูดคำเหล่านั้น เธอคือผลไม้สุกงอมที่พร้อมให้ชายตรงหน้าเก็บเกี่ยวไม่มีผู้ชายที่ไหนจะปฏิเสธข้อเสนอนี้แต่ช่างน่าอายนัก สายตาของเอลานอร์ที่เคยสงบแปรเปลี่ยนเป็นความตกใจ เธอเห็นว่าฮาร์วีย์ยังคงยิ้ม สีหน้าของเขาไม่ได้ดูเย้ยหยันหรือดูคุกคามแต่อย่างใดเอลานอร์อดไม่ได้ที่จะประทับใจในตัวฮาร์วีย์นั่นก็เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้เห็นผู้ชายที่สงบนิ่งได้เท่าเขา

“ด้วยเงินนี้ คุณจะได้รับหุ้นของบริษัทห้าเปอร์เซ็นต์“คุณน่าจะรู้อยู่แล้วว่าบริษัทฮาร์ทสโตนมีอนาคตที่สดใสรออยู่ข้างหน้า“ด้วยหุ้นนี้ ไม่ว่าคุณต้องการที่จะไปต่างประเทศหรืออยู่ในเมืองชั้นนำของประเทศ คุณจะสามารถเพลิดเพลินกับความรุ่งโรจน์และความร่ำรวยได้ตลอดชีวิต“นี่มันไม่ดีกว่าการเป็นเมียน้อยไร้ชื่อของใครบางคนเหรอ?”ฮาร์วีย์ไม่ได้ปิดบังอะไรจากเอลานอร์เลย เขาต้องการให้เธอทำงานกับบริษัทฮาร์ทสโตนท้ายที่สุด เขารู้ดีว่าทั้งเขาและแมนดี้จะไม่สามารถอยู่ในฟลัตเวลล์ได้นานนักแต่เมื่อมีคนอย่างเอลานอร์ บริษัทก็จะยังคงดำเนินต่อไปได้โดยไม่มีปัญหาใด ๆ อย่างแน่นอนเอลานอร์ตัวแข็งทื่อ จากนั้นเธอก็หัวเราะอย่างเขินอาย“คุณยอร์กนี่ ดูไม่เหมือนว่าคุณกำลังพยายามเอาชนะใจฉัน แต่ดูเหมือนวางแผนจะรับอนุภรรยาหรืออะไรทำนองนั้นมากกว่า!”เธอรู้ว่าฮาร์วีย์ไม่เพียงแต่เอาชนะเธอเพื่อปกป้องบริษัทเท่านั้น...แต่มีแนวโน้มว่าเธอจะถูกขอให้ทำงานให้เขามากกว่าหลังจากอยู่กับเจฟฟ์มาหลายปี เอลานอร์ก็รู้จักฟลัตเวลล์เหมือนหลังมือของตัวเองเมื่ออยู่กับเธอ พวกเขาคงจะสามารถขยายธุรกิจในเมืองนี้ได้อย่างง่ายดาย“ผมคิดว่าผมคงไม

บอดี้การ์ดเดือดพล่านด้วยความโกรธ“อย่ามาใส่ร้ายฉันนะ ไอ้สารเลว!“ถ้านายไม่ทำตามอำเภอใจและฆ่าวัวตัวนั้นลง ธุรกิจของเราคงไม่ตกต่ำแบบนี้…“ไม่งั้นฉันจะทำแบบนี้ตั้งแต่แรกทำไม!“นายนั่นแหละที่เป็นต้นเหตุ”ฮาร์วีย์ยิ้ม“อย่างนั้นเหรอ?“ชาวอินเดียพวกนี้ติดอาวุธพร้อมยุทโธปกรณ์ทางทหาร“นี่ยังไม่ชัดเจนอีกเหรอว่ามีบางอย่างผิดปกติ“นอกจากนี้ พวกเขาจะจ่ายให้นายเท่าไหร่ถ้าพวกเขาใช้สถานที่แห่งนี้เป็นโรงฝึกซ้อม?“และอีกอย่าง นายจะเสี่ยงขนาดนั้นทำไม ถ้าตัวเองไม่ได้มีส่วนได้ส่วนเสียอะไรกับเรื่องนี้เลย“แค่ดูก็รู้แล้วว่าพวกนั้นเตรียมความพร้อมได้ดีขนาดไหน“ถ้าฉันไม่เก่งพอล่ะก็ นอกจากนายทุกคนที่นี่คงตายไปแล้ว“และถ้าพวกเราตาย สิ่งที่นายต้องทำก็แค่บอกกับเจฟฟ์ว่าพวกอินเดียมาตามล่าฉันเพื่อแก้แค้น และสังหารซีอีโอสแตนตันผู้ถูกลูกหลง หลังจากที่นายจัดการสถานที่เกิดเหตุเล็กน้อยแล้ว นายก็จะออกไปให้ห่างจากที่นี่มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ และได้ใช้ชีวิตอย่างหรูหราอู้ฟู่“นายจะปฏิเสธที่ฉันพูดก็ได้ แต่ฉันไม่คิดว่าจะหาหลักฐานไม่ได้หรอกนะ“คนอย่างนายคงระวังตัวมาก คงไม่กล้าปล่อยให้พวกอินเดียโอนเงินเข้าบัญช

เมื่อได้ยินคำพูดของเจฟฟ์ ชายผู้มีหน้าตาบูดบึ้งก็เต็มไปด้วยความหยิ่งผยอง เขารู้อยู่แก่ใจแล้วว่าเรื่องราวต่าง ๆ จะจบลงแบบนี้ดวงตาของเอลานอร์กระตุกขณะถือโทรศัพท์ค้างเอาไว้ เธอนึกอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ก็พูดไม่ออกเลยแม้แต่คำเดียวเธอภักดีต่อเจฟฟ์มาก และไม่คิดเลยว่าเขาจะไม่เคยสนใจชีวิตของเธอเลยแม้แต่น้อย ขณะที่เขาวางแผนเล่นงานฮาร์วีย์ต่อให้เธอตาย เจฟฟ์คงจะไม่รู้สึกอะไรเลย...เอลานอร์รู้สึกว่าหัวใจของเธอเริ่มเต้นช้าลงในขณะนี้“อย่าลืมสิว่าใครคือเจ้านาย?”ฮาร์วีย์คว้าโทรศัพท์ของเอลานอร์มาไว้กับตัว เขายิ้มขณะตอบเจฟฟ์ที่อยู่ปลายสาย“มีแค่ฉันเท่านั้นที่มีสิทธิ์พูดแบบนั้น ไม่ใช่นาย“ถ้าฉันจะจัดการลูกน้องของนายตอนนี้แล้วจะทำไมล่ะ?”ปัง!ฮาร์วีย์ส่งชายคนนั้นให้กระเด็นไปทันทีด้วยการเตะเพียงครั้งเดียว ชายคนนั้นกระแทกเข้ากับกำแพง ไม่รู้ว่ายังมีชีวิตอยู่หรือไม่ หลังจากถูกโจมตีรุนแรงเช่นนั้น...แต่อย่างน้อย กระดูกทุกส่วนของเขาจะต้องหักหมดอย่างแน่นอน เขาคงต้องกลายเป็นคนพิการไปตลอดชีวิต“ถ้ายังเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอีก ฉันจะไม่ทำแค่ตัวลูกน้อง แต่จะทำเจ้านายของพวกเขาด้วย” ฮาร์วีย์กล่าวอย่างใจ

ในขณะที่เจฟฟ์กำลังวางแผนที่จะหาหญิงอื่นอยู่นั้น...ในวันรุ่งขึ้นภายในลานหอฝึกยุทธ...ฮาร์วีย์นั่งโยกเก้าอี้อย่างสบายใจอยู่สักพักนึงก่อนจะลืมตาดูแสงสว่างในยามเช้า“เธอได้ข่าวอะไรจากจอร์จหรือยัง...ราเชล?”“เช้านี้เขาส่งอะไร ๆ ไปหมดแล้ว"ราเชลเทชาดำหอมหนึ่งถ้วยวางไว้ข้าง ๆ ฮาร์วีย์พร้อมกับส่งยิ้มอันแสนอบอุ่นให้“อย่างที่เรารู้กันแหละค่ะ เจฟฟ์ได้รับการสนับสนุนจากหลงเหมินครึ่งหนึ่งพร้อมกับสาขาภายในและสาขาภายนอก“นอกเหนือจากนั้น ผู้อาวุโสบางคนในหลงเหมินก็เข้าข้างเขาด้วยเหมือนกัน“เมื่อดูเผิน ๆ เจฟฟ์ดูเหมือนจะเป็นนายน้อยที่แข็งแกร่งที่สุดในตระกูลบาวเออร์เลย เขามีอำนาจอย่างมากด้วยค่ะ... “รัฐบาลของฟลัตเวลล์ กองกำลังทหาร และโลกใต้ดินล้วนมีแต่คนของเขาเต็มไปหมด“แต่ถึงกระนั้นนายน้อยผู้ทรงอำนาจก็มีจุดอ่อนร้ายแรงด้วยเช่นกัน“เขาดูเหมือนยังเด็กมาก แต่เขาก็ดูแลตัวเองได้อย่างดีเยี่ยม“จริง ๆ แล้วเขาใกล้จะสี่สิบแล้วนะคะ เขาไม่เพียงแต่อายุมากกว่าฮาโรลด์นายน้อยคนที่เจ็ดของตระกูลถึงสิบปีเท่านั้น แต่ยังเขายังมีอายุมากกว่าโจเซฟด้วย“คนอื่น ๆ ยังคงเฝ้ารอให้ถึงเวลาของพวกเขาในการรับตำแหน่งหัวหน้าค