Lahat ng Kabanata ng Trace to Remember: Kabanata 11 - Kabanata 20

“Kumusta ang vacation mo dito anak, mukhang nage-enjoy ka daw?”Nagulat ako sa biglaang pagdating nila Mom and Dad dito sa Quezon. And also last day na ngayon then aalis na kami mamayang gabi pauwi, kasi next day balik na sa class.“Yes Mom, actually I really love the ambiance here.” I told her.“Yeah, buti na-appreciate mo ang farm natin, before you can't really stay here for a week, you prefer Manila than here.” That's true, I don't know kung bakit I plan to spend my vacation here, siguro dahil ramdam ko na andito si Kael?“Let's visit our farmers.” My dad told us. Pumunta kami sa mga bahay ng mga farmers, and kinamusta nila Dad ang mga tauhan nila.Nang malapit na kami sa bahay nila Kael, todo ang kaba sa aking dibdib. I received a text from him.From : BabyYour parents are here.Yes, yan na ang name niya sa contacts k

“What are you doing here?”I asked him. He just shrugged his shoulder then he place his head on my shoulder.“Hindi mo ba ako na-miss?” Ang cute naman nito. Nilaro ko lang ang buhok at inamoy ito.“I missed you.” Ngumiti siya at yumakap sa akin. Nilabas niya ang earphones at phone nya. Nilagay nya sa tainga ko ang isa then yung isa sa kanya.Now Playing : More by Keshi“Baby come home, I want us.” Pagkanta niya sa lyrics, though the song itself speaks about pain, he chooses the line that he wants to tell me.“I just wish we can watch keshi's concert together.” I told him.“It will happen.” Niyakap niya lang ako ng mahigpit at natulog siya, samantalang ako nakikinig sa music at pinapanood siya matulog.Hindi ko namalayan na nakatulog na

“You've been MIA for almost a week Cose! What happen to you? How about your studies?”  Pina-ulanan nila ako ng sermon pag-pasok ko. Almost one week ko ding hindi naka-usap si Kael, I've been hiding from everyone. I can't really face anyone for the past few days, not that I'm still full of hatreds with myself, my parents and our wealth.   “Si Kael, if you really had seen his face.” Sabi naman ni Cassy, mas lalo akong nag-alala. I can't face him right now, pero I don't have any choice.  “He's always searching for you, pumupunta sa bahay nyo pero palaging sinasabi ng maids nyo na wa

“Wait for the announcement of the results of your finals.”   Nagsi-tayuan na kami para mag ligpit ng mga gamit, nag-exam ako na halos walang na-review. Kinabahan ako sa magiging scores ko ngayong finals, ilalaan nalang namin ang ilang days dito sa school to complete some requirements. “Halika sabay-sabay tayo mag-lunch.” Yaya ni Naih. Andun na ang boys sa karinderya ng makarating kami doon. Tumabi ako kay Kael, okay na kami kagabi. He chose to trust me, pero sana tumigil na si Mom sa paghihiwalay sa aming dalawa dahil hindi 'ko yun magagawa. “Here, kumain ka ng marami.” Nilagyan nya ako ng mga pagkain sa harapan ko. 

“It's been six years, Cosette!”    Sigaw ni Naih at tumakbo sila sa akin para yakapin ako ng mahigpit. Sa kanila kasing tatlo kay Cassy lang ako nakikipag-usap, ayoko masira ang relasyon nila ngayon sa mga kaibigan ni Kael dahil lang sa amin. “We missed you.” Malungkot na sabi ni Zades, at umiyak sa harapan ko. Napatingin ako sa paligid at nakitang nasa likod na nila Naih ang boys, agad akong nag-iwas ng tingin at pinatahan si Zades. “Welcome back.” Sabi ni Zico na may tipid na ngiti, it's fine kahit casual nalang kami. Hindi na katulad dati na sobrang close, alam kong tampo or galit sila sa akin dahil sa pang-iiwan ko sa bestfriend nila.