LOGINShare
บทที่31
Last Updated:
2025-02-15 12:53:02
Related chapters
ไลค์ก่อนค่อยเลิฟ บทที่32
จะแต่งงานทั้งทีปาร์ตี้สละโสดจะไม่มีได้ยังไงละจริงมั้ย และคนที่งอแงจะไม่ยอมไปปาร์ตี้สละโสดกลับเป็นเขาไม่ใช่ฉัน ทั้งที่ติวเตอร์ถึงขนาดลงทุนปิดห้องวีวีไอพีเลี้ยงฉลองให้เลย ซึ่งฉันก็ต้องพูดอยู่นานกว่าจะยอมไป งานฟรีถ้าพลาดไปเสียดายแย่"ทำไมหนูถึงอยากให้พี่ไป""ครั้งเดียวในชีวิตเลยนะคะ""ถ้าแต่งงานแล้วพี่นาวาหมดสิทธิ์เที่ยวแล้วน๊า ลลิลบอกไว้ก่อน""หนูไม่กลัวว่าไอ้พวกนั้นจะเรียกเด็กมาให้พี่หรอ""ไม่กลัวค่ะ เพราะว่าลลิลก็จะไป อุ๊บ!" "ไปไหนคะ" "ปะ ไป ไปฉลองสละโสดกับยัยมินยัยมายไงคะ""อ่าฮะ ที่? ""ที่ ที่...""ความจริงค่ะ""พี่นาวาก็อย่าทำเสียงดุลลิลสิ""ถ้าหนูบอก พี่ก็จะไม่ดุค่ะ""ไปบาร์โฮสค่ะ""..."หลุดจนได้ลลิลเอ้ย แต่ก็โล่งอกดีเหมือนกัน ถ้าเกิดมารู้ทีหลังมีหวังฉันโดนลงโทษถึงเช้าแน่ เผลอๆ อาจจะงอนฉันไปเลยก็ได้ ถึงแม้ว่าตอนนี้เขาจะนั่งกอดอกทำหน้าดุใส่ฉันอยู่ก็เถอะ แต่เดี๋ยวเจอฉันง้อด้วยวิธีที่เขาชอบ ใจเขาก็อ่อนยวบแล้วแหละ แล้วค่อยแยกย้ายกันไปงานเลี้ยงข
Last Updated : 2025-02-16ไลค์ก่อนค่อยเลิฟ บทที่33
งานแต่งของฉันวันนี้มีพี่ลันในชุดสูทสีกรมท่าเป็นคนเดินมารับฉันจากห้องแต่งตัว เราสองคนพี่น้องประสานมือเดินเคียงกันไปจนไปหยุดอยู่หน้าประตูโบสถ์ พี่ลันก็ค่อยๆ ปล่อยมือที่ประสานกับฉันไว้และเลื่อนมาจับไปคล้องแขนแกร่ง แขนที่คอยอุ้มฉันไปนอนบนเตียงสบายๆ ตั้งแต่เด็ก แขนที่คอยโอบกอดฉันเสมอ"พี่รักน้องนะ และจะอยู่ตรงนี้เสมอ""ลลิลก็รักพี่ลันนะคะ ขอบคุณที่ดูแลลลิลดีมากๆ ลลิลก็อยู่ตรงนี้เสมอเหมือนกันค่ะ""ขอบคุณมาก อลัน"จนกระทั่งประตูโบสถ์เปิดกว้างพี่ชายของฉันก็พาน้องสาวคนนี้เดินไปตามทาง มีเพื่อนรักของฉันอย่างมินนี่และหนูมายถือช่อดอกไม้เดินตามหลัง พาไปส่งจนถึงมือเขาที่ยื่นมารอรับอยู่ตรงหน้า"เป็นเพราะเป็นความประสงค์ของพวกเธอที่จะแต่งงาน ให้ประสานมือขวา และประกาศความยินยอมของพวกเธอต่อหน้าพระองค์ และศาสนิกชนของพระองค์""ผม นาวา ณัฐกร ขอรับคุณลลิล เป็นภรรยาของผม ผมสัญญาว่าจะซื่อสัตย์ต่อคุณทั้งในยามสุขและยามยาก ในยามไข้และสบายดี ผมจะรักคุณและให้เกียรติคุณตลอดชั่วชีวิตของผม""ดิฉัน ลลิล ขอรับคุณนาวา ณัฐกร เป็นสามีของดิฉัน ดิฉันสัญญาว่าจะซื่อสัตย์ต่อคุณทั้งในยามสุขและยามยาก ในยามไข้และสบายด
Last Updated : 2025-02-17ไลค์ก่อนค่อยเลิฟ บทที่34 จังหวะหัวใจของผู้ชายชื่ออลัน
ปึก"อ๊ะ" "โทษทีคับ"ตึก ตึก ตึกน้องสาวของผมเคยบอกว่าถ้าเราเจอใครสักคนที่ทำให้หัวใจเราเต้นแรงเหมือนมีคนมานั่งตีกลองชุดอยู่ข้างในจนเรารู้สึกแทบไม่เป็นตัวเองนั่นแหละ 'คนที่ใช่'แล้วตอนนี้ เวลานี้ ที่ผมเดินออกมาจากห้องน้ำในร้านเหล้าชนเข้ากับเธอจนเซมาอยู่ในอ้อมแขน เพราะระยะที่ใกล้กันมากทำให้ผมแสกนเธอได้ไม่ยาก หน้าตาที่ดูหมวยๆ น่ารักน่าชัง แต่งหน้าอ่อนๆ กับผมสีน้ำตาลคาราเมล กลิ่นตัวหอมๆ เหมือนแป้งเด็กทำผมเผลอแอบสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด อยู่ในชุดจั้มสูทขาสั้นสีดำกับรองเท้าผ้าใบหุ้มข้อ เธอคนนี้คือคนที่ใช่ของผมหรือเปล่า?"ชะ ช่วยขิมหน่อยได้มั้ยคะ""ช่วย?" "พี่พาขิมออกไปหน่อยได้มั้ย""ได้มั้ย" "อืม" ถ้าเธอคือคนนั้นของผมจริงๆ เราอาจจะเจอกันผิดที่ผิดเวลาไปสักหน่อย เพราะดูเหมือนเธอในเวลานี้ไม่มีสติพอที่จะควบคุมตัวเองได้ ใบหน้าจิ้มลิ้มเริ่มมีเม็ดเหงื่อ สองมือเล็กๆ เริ่มซุกซนพยายามปลดกระดุมเสื้อทั้งของตัวเองและของผม จนผมต้องรวบมือเธอและรีบอุ้มเดินออกมาจากตรงนั้น เธอน่าจะเจอปัญหาเข้าแล้วทันทีที่พาเธอเข้ามาในรถญี่ปุ่นคันเก่ง ผมก็เปิดแอร์เบอร์แรงสุด เพื่อหวังช่วยให้คนตัวเล็กหายร้อนได้บ้าง พยายาม
Last Updated : 2025-02-18ไลค์ก่อนค่อยเลิฟ บทที่35 จังหวะหัวใจของผู้ชายชื่ออลัน
ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด"เย่ พี่ลันกลับมาแล้ว""ขิมหิวจนกินไส้กรอกหมดตู้เย็นแล้วค่ะ""หึ มีข้าวหน้าเนื้อ กับซูชิโรล""พี่ลันกินเป็นเพื่อนขิมได้มั้ยคะ""แค่ซูชิก็ได้ นะคะ""อ่าฮะ" "ใจดีกับขิมที่สุด""..."และแล้วพี่ลันก็กลับมาภายในเวลาสองชั่วโมงพอดีเป๊ะไม่ขาดไม่เกิน มาพร้อมอาหารญี่ปุ่นร้านดังที่ฉันรู้จักเป็นอย่างดีเพราะเป็นร้านของคุณพ่อคุณแม่ฉันเอง แล้วเชื่อมั้ยข้าวกล่องที่เขาหิ้วกลับมาฝากฉัน เป็นเมนูโปรดที่คุณพ่อทำให้ฉันกินตั้งแต่เด็กๆ เลย บังเอิญจัง... แอบรู้สึกแปลกๆ เหมือนกันนะ ที่ต้องมานั่งกินข้าวต่อหน้าคนที่พึ่งรู้จักกันเพียงข้ามคืนแบบก้าวกระโดดด้วยนี่แหละ แต่ขอกินเติมพลังก่อนแล้วกัน เพราะตั้งแต่เมื่อคืนจนถึงตอนนี้มีเพียงไส้กรอกหนึ่งถุงเล็กตกถึงท้องเอง ขิมหิวไม่ไหวแล้ว..."ทะ ทำไม พี่ลันมองขิมแบบนั้นละ""เรามาทำความรู้จักกันหน่อยมั้ย""คะ ได้ค่ะ""งั้นขิมแนะนำตัวเลยนะคะ""はじめまして 私は雪村ケミカです。" (Hajimemashite. Watashi wa Yukimura Khemika desu.)(ยินดีที่ได้พบคุณ ฉันชื่อ เขมิกา ยูกิมูระ ค่ะ)"Khim と呼んでください。" (Khim to yonde kudasai.)(โปรดเรียกฉันว่า 'ขิม')"ขิม อายุ 20ปี เรียนนิเทศน์ เอก
Last Updated : 2025-02-18ไลค์ก่อนค่อยเลิฟ บทที่36 จังหวะหัวใจของผู้ชายชื่ออลัน
(เสียงเพลงนาฬิกาปลุก)"งื้อ" "ขออีกห้านาทีอย่าพึ่งปลุกได้มั้ย""...""ขิมง่วง""หึ""อย่ามาหัวเราะนะ""..." "เอ๊ะ เสียงใคร""พี่ลัน""พี่ลัน...ไม่รู้จัก""รู้จัก""ห๊ะ"ผมตื่นตั้งแต่ได้ยินเสียงนาฬิกาปลุกของเธอดัง คงจะตั้งไว้เพราะเธอบอกว่าวันนี้จะเข้าไปช่วยงานที่ร้าน เลยมีโอกาสได้นอนมองคนในอ้อมแขนพลิกตัวไปมาอย่างงัวเงียบ่นงุ้งงิ้งเหมือนเด็กขี้เซาไม่ยอมตื่น แถมยังพูดคนเดียวเถียงคนเดียวอีกจนผมต้องคุยตอบเธอด้วย ทำผมหลุดขำออกมาให้กับท่าทางตลกแต่น่าเอ็นดูของเธอคนตัวเล็กจะรู้มั้ย ว่าเวลานี้ภาพของเธอมันดูเซ็กซี่ขนาดไหน ปากเล็กเล็กสีชมพูเหมือนทาลิป แก้มป่องป่องสีพีชดูสุขภาพดี ผมยุ่งเหยิงไม่เป็นทรง ในชุดเสื้อเชิ้ตสีดำที่พอดีตัวสำหรับผมแต่กลับตัวใหญ่โคร่งสำหรับเธอ จนคอเสื้อเปิดกว้างเห็นเนินภูเขาลูกโตที่ผมเคยสัมผัสมาแล้ว นั่งมองผมตาแป๋วอยู่บนเตียง"บราก็ไม่ใส่""อุ้ย ก็ขิมซักไว้นี่"จุ๊บ"อื้อ""พะ พี่ลัน""หืม""ดะ เดี๋ยวขิมไปร้านสาย""ไม่นาน""อ๊ะ อื้อ"ด้วยท่านั่งที่ไม่ระวังทำให้ชายเสื้อล่นขึ้นสูง ยิ่งเธอยกสองแขนเล็กขึ้นไปปิดด้านบน ด้านล่างก็วับวับแวมแวมอยากออกมาทักทาย ทำผมหายใจไม่ทั่วท้อง
Last Updated : 2025-02-19ไลค์ก่อนค่อยเลิฟ บทที่37 จังหวะหัวใจของผู้ชายชื่ออลัน
"ถ้าสนใจสมัครเป็นแฟนลูกสาวเจ้าของร้านต้องทำยังไงครับ""..."ตึก ตึก ตึก"...""ทะ ทั้งหมดหนึ่งพันสี่ร้อยห้าสิบบาทค่ะ""หึ นี่ครับ ไม่ต้องทอน""พี่ลัน!""พี่รอตัวเล็กที่รถนะ""อื้ม"เสียงหัวใจของฉันมันดังระรัวจนแทบจะทะลุออกมาข้างนอกเพราะคำถามของเขา ฉันไม่แน่ใจว่าที่พี่ลันถามนั้นเป็นคำถามที่ต้องการคำตอบจริงๆ หรือเพียงแค่หยอกล้อกันเล่นเท่านั้น แต่ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรเพียงแค่เป็นเขาใจฉันก็พร้อมจะหวั่นไหวได้อย่างง่ายดายกว่าฉันจะเรียกสติตัวเองกลับมาได้ก็ตอนที่กำลังยืนม้วนไปมาจนหันไปเห็นคุณแม่ยืนมองมาจากเคาน์เตอร์ด้วยสีหน้างุนงง ฉันจึงรีบแจ้งค่าอาหารกับเขาอย่างร้อนรน แต่เขาก็ยังแกล้งกันโดยการเอามือมาสัมผัสมือฉันเข้าอย่างจังตอนที่ฉันเอื้อมมือไปรับเงินจากเขา คอยดูนะ ถ้าขิมมีโอกาสเมื่อไหร่จะเอาคืนพี่ลันให้หนักเลยเพราะวันนี้คุณพ่ออนุญาตให้พนักงานในร้านเลิกงานเร็วเป็นการตอบแทนที่ช่วยทำงานอย่างขยันขันแข็งกันมาทั้งวัน ฉันเลยอยู่ช่วยคุณพ่อคุณแม่เก็บร้านจนเสร็จ ดีที่พวกท่านรีโนเวทชั้นสองและชั้นสามเป็นห้องนั่งเล่นและห้องนอนไว้เป็นเหมือนบ้านเลยไม่ต้องเหนื่อยเดินทางไปเดินทางมาปิดร้านเรียบร้อยก็ขึ้นไ
Last Updated : 2025-02-20ไลค์ก่อนค่อยเลิฟ บทที่38 จังหวะหัวใจของผู้ชายชื่ออลัน
"พี่ลันนน""อย่าวิ่ง เดี๋ยวล้ม"พรึ่บ ฟอด"ตัวเล็กหิวมั้ย""ไม่หิวค่ะ""งั้นไปนั่งรอพี่ทำงานอีกนิดนึงนะ""ได้ค่ะ"หลังจากวางสายจากเขาไม่นาน ฉันก็มาถึงสถานีจุดหมายปลายทางของวันนี้ ทันทีที่ฉันแตะบัตรโดยสารออกมาเรียบร้อย ฉันก็เห็นพี่ลันยืนใส่หูฟังไร้สายสีขาวสองมือล้วงกระเป๋ารออยู่ ผู้ชายอะไรขนาดแค่ใส่เสื้อฮู้ดสีดำกับกางเกงยีนส์รองเท้าผ้าใบยังหล่อเท่ห์ชะมัดเลย แอบถ่ายรูปไว้หน่อยดีกว่าฉันยืนตกอยู่ในภวังค์ความหล่ออยู่ไม่นาน ก็รีบวิ่งเข้าไปหาคนที่มายืนรอรับฉัน พอพี่ลันหันมาเห็นก็เอ็ดดุเบาเบาด้วยความเป็นห่วงนั่นแหละ ก่อนจะใช้แขนแกร่งคล้องคอฉันเข้าไปหาและก้มลงมาหอมผมสีน้ำตาลฟอดใหญ่ ทำหน้ากลมๆ ของฉันร้อนผ่าวใบหน้าขึ้นสีแดงระเรื่ออย่างไม่ต้องสืบหาสาเหตุ ก้มหน้าก้มตาเดินไปกับเขาโดยที่แขนแกร่งยังคงโอบไหล่ฉันอยู่อย่างนั้นท่ามกลางสายตาหลายคู่ที่มองมาทางเราสองคน"ตัวเล็กอยากฟังงานพี่มั้ย""ขิมฟังได้หรอ""ฟังได้""ถ้าเป็นตัวเล็ก พี่อนุญาต""..."เป็นครั้งแรกที่ฉันได้เข้ามาห้องอัดเสียงแบบนี้ บรรยากาศต่างจากกองถ่ายที่ฉันเคยไปถ่ายโฆษณาโดยสิ้นเชิง กองถ่ายมีผู้คนพลุกพล่านแต่ที่นี่เวลานี้มีแค่เขาที่กำล
Last Updated : 2025-02-21ไลค์ก่อนค่อยเลิฟ บทที่39
วันนี้ฉันเลิกเรียนเสร็จก็รีบแยกจากเพื่อนๆ นั่งรถมาหาคุณพ่อคุณแม่ที่ร้าน ไม่รู้ว่าวันนี้มีลูกค้าเยอะรึป่าวและก็คิดถึงกุ้งเทมปุระที่คุณพ่อทำด้วย เอากลับไปฝากพี่ลันด้วยดีกว่าพอมาถึงคุณแม่ก็ให้ฉันไปรับออเดอร์จากลูกค้าในห้องวีไอพี เพราะพี่พี่พนักงานกำลังยุ่งอยู่กับการเสิร์ฟอาหารให้ลูกค้าสองสามโต๊ะ ฉันจึงรีบเอากระเป๋าไปเก็บในตู้และหยิบผ้ากันเปื้อนสีดำที่สีโลโก้ร้านขึ้นมาใส่ถือแท็บเล็ตไปรับออเดอร์ทันที"ขอโทษที่ทำให้รอนะคะ" "ลูกค้ารับอะไรดีคะ""พะ พี่ลัน" "..." "ราเมนหนึ่งที่ค่ะ""ลันละคะ""ข้าวหน้าเนื้อ" "เพิ่มกุ้งเทมปุระกับเกี๊ยวซ่ามาแชร์กันมั้ยลัน""ได้""รับเครื่องดื่มอะไรดีคะ""ชาเขียวเย็นสองค่ะ""กรุณารอสักครู่นะคะ" ลมหายใจของฉันแทบหยุดชะงักมันอึ้งจนทำตัวไม่ถูกไม่คิดว่าลูกค้าในห้องวีไอพีจะเป็นคนคุ้นหน้าที่นั่งหันหลังให้ ฉันจำเขาได้ทันทีทั้งกลิ่นน้ำหอมเสื้อผ้าแม้แต่ทรงผม เขาอยู่ฝั่งตรงข้ามกับสาวสวย สวยมากดูเหมาะสมกับพี่ลันมากๆ เลย แถมดูสนิทสนมกันด้วย ฉันพยายามตั้งสติแล้วเดินออกมาด้วยสีหน้าท่าทางปกติเพราะไม่อยากให้คุณแม่สงสัย พยายามทำตัวให้ยุ่งๆ ไม่ให้ตัวเองคิดฟุ้งซ่านไปต่างต่าง
Last Updated : 2025-02-22
Latest chapter
ไลค์ก่อนค่อยเลิฟ บทที่43
หลังจากวันนั้นที่เราสองคนคุยกันเรื่องแต่งงาน ผมก็เข้าไปหาอนุญาตคุณพ่อคุณแม่ของขิมทันทีที่เดินทางถึงกรุงเทพ ซึ่งท่านทั้งสองคนก็อนุญาตและไม่รับเงินค่าสินสอด อยากให้เราสองคนเก็บเงินไว้สร้างครอบครัวกันมากกว่า แถมยังช่วยหาฤกษ์ให้เราสองคนได้รวดเร็วทันใจผมด้วย"บี๋คะ ลูกค้าเพิ่มข้าวหมูทรงคัตสึกลับบ้านสองที่นะ""ครับบี๋""บี๋เหนื่อยมั้ย"ฟอด"กำลังใจจากขิมค่ะ"จุ๊บ"ขอบคุณครับ"ใช่ครับ หลังจากแต่งงานกันเธอก็ขอเรียกแทนกันว่าเบบี๋เพื่อให้ดูพิเศษกว่าตอนเป็นแฟนกันซึ่งผมก็ไม่ได้ติดกลับมองว่าน่ารักมากด้วยซ้ำ"บี๋ คิดเห็นเงินเสร็จยัง""สะ เสร็จแล้ว""ขอบคุณที่มาอุดหนุนนะครับ""เชิญ""บี๋!""คืนนี้โดนแน่ตัวเล็ก""..."มีเมียน่ารักมันก็น่าหงุดหงิดหัวใจเหมือนกันนะ ผมเห็นไอ้ผู้ชายคนนี้มาฝากท้องที่ร้านของเราหลายวันแล้ว คอยส่งยิ้มหวานให้เมียผมตลอด สงสัยคงต้องเจอสลอดสักที 'หึ' คิดแล้วก็ของขึ้น! ได้แต่ทดโทษเอาไว้จัดการฟาดก้นกลมคนตัวเล็กสักทีสองทีในคืนนี้ ผมใช้เงินเก็บส่วนหนึ่งมาซื้อบ้านเก่าและรีโนเวทใหม่เป็นร้านอาหารญี่ปุ่นสาขาที่สองของครอบครัวเธอ โดยที่สาขานี้มีผมเป็นพ่อครัวผ่านการฝึกฝนกับเจ้าของสูตรอย่
ไลค์ก่อนค่อยเลิฟ บทที่42
"กรี๊ด/กรี๊ด"ฟิ้ววว ตุบ"เฮ้ย!""พี่ลันตามลลิลมาเร็วๆ นะคะ""..."ไปงานแต่งงานมาก็หลายงานแต่มาได้ช่อดอกไม้ที่งานแต่งของน้องสาวตัวเองอย่างไม่ได้ตั้งใจ ผมเลยต้องคว้ามากอดไว้ด้วยแขนล่ำๆ ของผมข้างหนึ่ง หันไปมองสาวข้างๆ ที่ผมล็อคมงไว้สักพัก กำลังยืนบิดไปบิดมาเอานิ้วชี้จิ้มเข้าหากันอย่างเขินอาย หรือว่านี่จะเป็นสัญญาณบอกว่าถึงเวลาของผมกับเธอแล้ว ก่อนจะเอื้อมไปโอบเอวเล็กเข้ามากอดข้างกายและก้มลงไปกระซิบข้างหูหอมๆ"สงสัยต้องรีบตามลลิลไปจริงๆ แล้วสิ" "ไปไหน ปาร์ตี้หรอ ไปสิ""หึ" ฟอด"พี่ลัน ทำอะไรเนี่ย คนมองใหญ่แล้ว เห็นมั้ย""หมันเขี้ยว""อะไรเล่า""ไม่ต้องเลย ห้ามหมันเขี้ยวขิม""ไปกันเลยมั้ย""ขิมจะได้มีเวลาแต่งตัวเยอะๆ""อืม"มีเวลาอีกตั้งหลายชั่วโมงกว่าจะถึงงานปาร์ตี้ริมหาดฉลองแต่งงานของคู่รัก เหลือมากพอที่จะให้ผมทำอะไรอะไรได้สองสามรอบให้หายหมันเขี้ยวคนตัวเล็กสักหน่อย ยิ่งวันนี้ชุดที่ตัวเล็กใส่เป็นชุดเดรสกระโปรงยาวผ้าซาตินแขนตุ๊กตาคอกว้างสีชมพูถึงจะเป็นชุดเรียบๆ แต่มันดูเซ็กซี่มากสำหรับผมพอดับเครื่องยนต์ปุ๊บไฟข้างในของผมก็ติดปั๊บจนรู้สึกปวดหนึบ รีบจูงมือเล็กเดินไปยังห้องพักส่ว
ไลค์ก่อนค่อยเลิฟ บทที่41 จังหวะหัวใจของผู้ชายชื่ออลัน
"น่ารักแบบนี้นี่เอง พี่ลันถึงหวง""ไม่ยอมพามาเจอลลิลเลย""ลลิลก็สวยมากๆ""สวยกว่าพี่ลันอีก""แปลกๆ นะตัวเล็ก""ว่าแต่เป็นคนเดียวกันกับที่ลลิลแอบเห็นที่ทะเลรึป่าวคะพี่ลัน""ห๊ะ พี่ลันมีหลายคนงั้นหรอ""เฮ้อ อยู่ดีดีงานก็เข้า""หึ""ขำอะไรมึง"หลังจากฉันพาพี่ลันไปเปิดตัวกับครอบครัวฉันอย่างเป็นทางการ พี่ลันก็ผลันตัวเองจากลูกค้าขาประจำเป็นพนักงานเสิร์ฟมือโปร จนขึ้นแท่นเป็นพนักงานดีเด่นของร้าน ทำให้พี่ๆ พนักงานในร้านพากันแซวยกใหญ่ขออย่ามาแย่งงานกันเลย ทำเอาคุณพ่อคุณแม่หัวเราะชอบใจกันใหญ่ และเอ็นดูพี่ลันเพิ่มขึ้นอีกสิบเท่า แต่ขิมคนนี้จะไม่ยอมให้มาแย่งตำแหน่งลูกรักไปได้แน่นอน ขิมไม่ยอม! มาวันนี้ก็ถึงตาเขาบ้าง เขาพาฉันมาแนะนำให้รู้จักกับลลิลน้องสาวคนสวยอายุเท่ากันกับฉัน สวยมากอัธยาศัยดีมากด้วย ทำให้ความเกร็งที่ฉันมีหมดไปได้อย่างง่ายดายตั้งแต่ไม่กี่นาทีแรกที่เราเจอกันและเพราะเราอายุเท่ากันด้วยแหละเลยคุยกันถูกคอสนิทกันเร็วมาก แถมพี่นาวาแฟนลลิลก็หล่อมากดูเหมาะสมเข้ากันสุดสุดเราสี่คนพากันมาลองบุฟเฟ่ต์ซีฟู้ดเจ้าดังที่บางแสน เพราะพี่ลันอยากกินปูนึ่งกับปลาหมึกกระดองย่าง ส่วนลลิลกับฉันก็อยากกินกุ้
ไลค์ก่อนค่อยเลิฟ บทที่40 จังหวะหัวใจของผู้ชายชื่ออลัน
สามเดือนแล้วที่ผมกับตัวเล็กเป็นแฟนกันแบบที่ผมยัดเยียดสถานะตัวเองให้เธอทุกวัน คิดแล้วก็ขำตัวเองเหมือนกันนะ แต่ผมอยากได้คนนี้และไม่อยากปล่อยให้หลุดมือไปด้วย แค่นี้ผมก็คิดว่าเราเจอกันช้าเกินไปสำหรับผมด้วยซ้ำ"ครบโปรแล้ว ตัวเล็กพาพี่ไปเจอคุณพ่อคุณแม่ได้ยัง""พี่ลันก็ไปเจอคุณแม่ขิมทุกวันอยู่แล้วนี่""มันเหมือนกันมั้ย"ใช่ครับ...ที่เธอพูดไม่ผิด ผมไปเจอคุณแม่เธอทุกวัน ในฐานะลูกค้าประจำของร้านมื้อกลางวันบ้างมื้อเย็นบ้างกินจนครบทุกเมนู บางวันก็เจอคุณพ่อเธอด้วย แต่เราเพียงแค่ยิ้มทักทายกันเท่านั้นอันที่จริง ผมขอไปเจออยากจะแนะนำตัวเองในฐานะลูกเขยตั้งแต่วันแรกหลังจากที่ผมขอเธอเป็นแฟนแล้ว แต่เป็นเธอที่ไม่มั่นใจเพราะความสัมพันธ์แบบก้าวกระโดดของเรา เลยกลัวว่าผมจะหมดโปรเหมือนกับเพื่อนๆ ของเธอที่เจอ ผมเลยพยายามทำให้เธอเห็นตามรับตามส่งอยู่ด้วยกันทุกวันห้องเธอบ้างห้องผมบ้างถ้าถามว่ามีงอนกันมั้ยก็ต้องยอมรับว่ามี มันเป็นเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ซึ่งน่าจะเหมือนกับคู่อื่นๆ ส่วนใหญ่จะเป็นความดื้อเงียบของเธอมากกว่า แต่ที่งอนกันหลายชั่วโมงที่สุดก็น่าจะเป็นต
ไลค์ก่อนค่อยเลิฟ บทที่39
วันนี้ฉันเลิกเรียนเสร็จก็รีบแยกจากเพื่อนๆ นั่งรถมาหาคุณพ่อคุณแม่ที่ร้าน ไม่รู้ว่าวันนี้มีลูกค้าเยอะรึป่าวและก็คิดถึงกุ้งเทมปุระที่คุณพ่อทำด้วย เอากลับไปฝากพี่ลันด้วยดีกว่าพอมาถึงคุณแม่ก็ให้ฉันไปรับออเดอร์จากลูกค้าในห้องวีไอพี เพราะพี่พี่พนักงานกำลังยุ่งอยู่กับการเสิร์ฟอาหารให้ลูกค้าสองสามโต๊ะ ฉันจึงรีบเอากระเป๋าไปเก็บในตู้และหยิบผ้ากันเปื้อนสีดำที่สีโลโก้ร้านขึ้นมาใส่ถือแท็บเล็ตไปรับออเดอร์ทันที"ขอโทษที่ทำให้รอนะคะ" "ลูกค้ารับอะไรดีคะ""พะ พี่ลัน" "..." "ราเมนหนึ่งที่ค่ะ""ลันละคะ""ข้าวหน้าเนื้อ" "เพิ่มกุ้งเทมปุระกับเกี๊ยวซ่ามาแชร์กันมั้ยลัน""ได้""รับเครื่องดื่มอะไรดีคะ""ชาเขียวเย็นสองค่ะ""กรุณารอสักครู่นะคะ" ลมหายใจของฉันแทบหยุดชะงักมันอึ้งจนทำตัวไม่ถูกไม่คิดว่าลูกค้าในห้องวีไอพีจะเป็นคนคุ้นหน้าที่นั่งหันหลังให้ ฉันจำเขาได้ทันทีทั้งกลิ่นน้ำหอมเสื้อผ้าแม้แต่ทรงผม เขาอยู่ฝั่งตรงข้ามกับสาวสวย สวยมากดูเหมาะสมกับพี่ลันมากๆ เลย แถมดูสนิทสนมกันด้วย ฉันพยายามตั้งสติแล้วเดินออกมาด้วยสีหน้าท่าทางปกติเพราะไม่อยากให้คุณแม่สงสัย พยายามทำตัวให้ยุ่งๆ ไม่ให้ตัวเองคิดฟุ้งซ่านไปต่างต่าง
ไลค์ก่อนค่อยเลิฟ บทที่38 จังหวะหัวใจของผู้ชายชื่ออลัน
"พี่ลันนน""อย่าวิ่ง เดี๋ยวล้ม"พรึ่บ ฟอด"ตัวเล็กหิวมั้ย""ไม่หิวค่ะ""งั้นไปนั่งรอพี่ทำงานอีกนิดนึงนะ""ได้ค่ะ"หลังจากวางสายจากเขาไม่นาน ฉันก็มาถึงสถานีจุดหมายปลายทางของวันนี้ ทันทีที่ฉันแตะบัตรโดยสารออกมาเรียบร้อย ฉันก็เห็นพี่ลันยืนใส่หูฟังไร้สายสีขาวสองมือล้วงกระเป๋ารออยู่ ผู้ชายอะไรขนาดแค่ใส่เสื้อฮู้ดสีดำกับกางเกงยีนส์รองเท้าผ้าใบยังหล่อเท่ห์ชะมัดเลย แอบถ่ายรูปไว้หน่อยดีกว่าฉันยืนตกอยู่ในภวังค์ความหล่ออยู่ไม่นาน ก็รีบวิ่งเข้าไปหาคนที่มายืนรอรับฉัน พอพี่ลันหันมาเห็นก็เอ็ดดุเบาเบาด้วยความเป็นห่วงนั่นแหละ ก่อนจะใช้แขนแกร่งคล้องคอฉันเข้าไปหาและก้มลงมาหอมผมสีน้ำตาลฟอดใหญ่ ทำหน้ากลมๆ ของฉันร้อนผ่าวใบหน้าขึ้นสีแดงระเรื่ออย่างไม่ต้องสืบหาสาเหตุ ก้มหน้าก้มตาเดินไปกับเขาโดยที่แขนแกร่งยังคงโอบไหล่ฉันอยู่อย่างนั้นท่ามกลางสายตาหลายคู่ที่มองมาทางเราสองคน"ตัวเล็กอยากฟังงานพี่มั้ย""ขิมฟังได้หรอ""ฟังได้""ถ้าเป็นตัวเล็ก พี่อนุญาต""..."เป็นครั้งแรกที่ฉันได้เข้ามาห้องอัดเสียงแบบนี้ บรรยากาศต่างจากกองถ่ายที่ฉันเคยไปถ่ายโฆษณาโดยสิ้นเชิง กองถ่ายมีผู้คนพลุกพล่านแต่ที่นี่เวลานี้มีแค่เขาที่กำล
ไลค์ก่อนค่อยเลิฟ บทที่37 จังหวะหัวใจของผู้ชายชื่ออลัน
"ถ้าสนใจสมัครเป็นแฟนลูกสาวเจ้าของร้านต้องทำยังไงครับ""..."ตึก ตึก ตึก"...""ทะ ทั้งหมดหนึ่งพันสี่ร้อยห้าสิบบาทค่ะ""หึ นี่ครับ ไม่ต้องทอน""พี่ลัน!""พี่รอตัวเล็กที่รถนะ""อื้ม"เสียงหัวใจของฉันมันดังระรัวจนแทบจะทะลุออกมาข้างนอกเพราะคำถามของเขา ฉันไม่แน่ใจว่าที่พี่ลันถามนั้นเป็นคำถามที่ต้องการคำตอบจริงๆ หรือเพียงแค่หยอกล้อกันเล่นเท่านั้น แต่ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรเพียงแค่เป็นเขาใจฉันก็พร้อมจะหวั่นไหวได้อย่างง่ายดายกว่าฉันจะเรียกสติตัวเองกลับมาได้ก็ตอนที่กำลังยืนม้วนไปมาจนหันไปเห็นคุณแม่ยืนมองมาจากเคาน์เตอร์ด้วยสีหน้างุนงง ฉันจึงรีบแจ้งค่าอาหารกับเขาอย่างร้อนรน แต่เขาก็ยังแกล้งกันโดยการเอามือมาสัมผัสมือฉันเข้าอย่างจังตอนที่ฉันเอื้อมมือไปรับเงินจากเขา คอยดูนะ ถ้าขิมมีโอกาสเมื่อไหร่จะเอาคืนพี่ลันให้หนักเลยเพราะวันนี้คุณพ่ออนุญาตให้พนักงานในร้านเลิกงานเร็วเป็นการตอบแทนที่ช่วยทำงานอย่างขยันขันแข็งกันมาทั้งวัน ฉันเลยอยู่ช่วยคุณพ่อคุณแม่เก็บร้านจนเสร็จ ดีที่พวกท่านรีโนเวทชั้นสองและชั้นสามเป็นห้องนั่งเล่นและห้องนอนไว้เป็นเหมือนบ้านเลยไม่ต้องเหนื่อยเดินทางไปเดินทางมาปิดร้านเรียบร้อยก็ขึ้นไ
ไลค์ก่อนค่อยเลิฟ บทที่36 จังหวะหัวใจของผู้ชายชื่ออลัน
(เสียงเพลงนาฬิกาปลุก)"งื้อ" "ขออีกห้านาทีอย่าพึ่งปลุกได้มั้ย""...""ขิมง่วง""หึ""อย่ามาหัวเราะนะ""..." "เอ๊ะ เสียงใคร""พี่ลัน""พี่ลัน...ไม่รู้จัก""รู้จัก""ห๊ะ"ผมตื่นตั้งแต่ได้ยินเสียงนาฬิกาปลุกของเธอดัง คงจะตั้งไว้เพราะเธอบอกว่าวันนี้จะเข้าไปช่วยงานที่ร้าน เลยมีโอกาสได้นอนมองคนในอ้อมแขนพลิกตัวไปมาอย่างงัวเงียบ่นงุ้งงิ้งเหมือนเด็กขี้เซาไม่ยอมตื่น แถมยังพูดคนเดียวเถียงคนเดียวอีกจนผมต้องคุยตอบเธอด้วย ทำผมหลุดขำออกมาให้กับท่าทางตลกแต่น่าเอ็นดูของเธอคนตัวเล็กจะรู้มั้ย ว่าเวลานี้ภาพของเธอมันดูเซ็กซี่ขนาดไหน ปากเล็กเล็กสีชมพูเหมือนทาลิป แก้มป่องป่องสีพีชดูสุขภาพดี ผมยุ่งเหยิงไม่เป็นทรง ในชุดเสื้อเชิ้ตสีดำที่พอดีตัวสำหรับผมแต่กลับตัวใหญ่โคร่งสำหรับเธอ จนคอเสื้อเปิดกว้างเห็นเนินภูเขาลูกโตที่ผมเคยสัมผัสมาแล้ว นั่งมองผมตาแป๋วอยู่บนเตียง"บราก็ไม่ใส่""อุ้ย ก็ขิมซักไว้นี่"จุ๊บ"อื้อ""พะ พี่ลัน""หืม""ดะ เดี๋ยวขิมไปร้านสาย""ไม่นาน""อ๊ะ อื้อ"ด้วยท่านั่งที่ไม่ระวังทำให้ชายเสื้อล่นขึ้นสูง ยิ่งเธอยกสองแขนเล็กขึ้นไปปิดด้านบน ด้านล่างก็วับวับแวมแวมอยากออกมาทักทาย ทำผมหายใจไม่ทั่วท้อง
ไลค์ก่อนค่อยเลิฟ บทที่35 จังหวะหัวใจของผู้ชายชื่ออลัน
ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด"เย่ พี่ลันกลับมาแล้ว""ขิมหิวจนกินไส้กรอกหมดตู้เย็นแล้วค่ะ""หึ มีข้าวหน้าเนื้อ กับซูชิโรล""พี่ลันกินเป็นเพื่อนขิมได้มั้ยคะ""แค่ซูชิก็ได้ นะคะ""อ่าฮะ" "ใจดีกับขิมที่สุด""..."และแล้วพี่ลันก็กลับมาภายในเวลาสองชั่วโมงพอดีเป๊ะไม่ขาดไม่เกิน มาพร้อมอาหารญี่ปุ่นร้านดังที่ฉันรู้จักเป็นอย่างดีเพราะเป็นร้านของคุณพ่อคุณแม่ฉันเอง แล้วเชื่อมั้ยข้าวกล่องที่เขาหิ้วกลับมาฝากฉัน เป็นเมนูโปรดที่คุณพ่อทำให้ฉันกินตั้งแต่เด็กๆ เลย บังเอิญจัง... แอบรู้สึกแปลกๆ เหมือนกันนะ ที่ต้องมานั่งกินข้าวต่อหน้าคนที่พึ่งรู้จักกันเพียงข้ามคืนแบบก้าวกระโดดด้วยนี่แหละ แต่ขอกินเติมพลังก่อนแล้วกัน เพราะตั้งแต่เมื่อคืนจนถึงตอนนี้มีเพียงไส้กรอกหนึ่งถุงเล็กตกถึงท้องเอง ขิมหิวไม่ไหวแล้ว..."ทะ ทำไม พี่ลันมองขิมแบบนั้นละ""เรามาทำความรู้จักกันหน่อยมั้ย""คะ ได้ค่ะ""งั้นขิมแนะนำตัวเลยนะคะ""はじめまして 私は雪村ケミカです。" (Hajimemashite. Watashi wa Yukimura Khemika desu.)(ยินดีที่ได้พบคุณ ฉันชื่อ เขมิกา ยูกิมูระ ค่ะ)"Khim と呼んでください。" (Khim to yonde kudasai.)(โปรดเรียกฉันว่า 'ขิม')"ขิม อายุ 20ปี เรียนนิเทศน์ เอก
