ตอนที่ 41.หล่อนแอ่นหยัดเต้าทรวงขึ้นสูง ตามติดปากร้อนจัดที่กำลังดูดอมด้วยความเสียวกระสัน สองมือจิกทึ้งผ้าปูเตียงจนมันแทบขาดวิ่น ร่างกายร้อนฉ่าราวกับมีใครสุมไฟเอาไว้ในนั้น“อ๊า... อ๊า... เอก... อ๊า...”เขายังคงเดินหน้าดูดเลียยอดถันของหล่อน เลเวลลีลารักของเขาเพิ่มทวีความร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ กางเกงนอนขาสั้นลายคิตตี้ของหล่อนถูกถอดออกไปจากตัว ก่อนที่นิ้วยาวจะเกี่ยวที่ขอบกางเกงชั้นในสีหวาน และกำลังจะรูดมันผ่านสะโพกอวบ“อย่า...”หล่อนร้องห้ามเสียงอ่อนแรง แต่เอกกวีไม่ยอมรับฟัง คล้ายกับว่าเขาเองก็ไม่อาจจะควบคุมตัวเองได้แล้วเช่นกัน ไม่ช้ากางเกงชั้นในซึ่งเป็นปราการด่านสุดท้ายก็ถูกสลัดออกไปจากกายสาว“โอ้...”หล่อนได้ยินเสียงคำรามด้วยความพึงพอใจจากลำคอแกร่ง และก็ได้เห็นสายตาที่เต็มไปด้วยความหื่นกระหายร้อนแรงของเอกกวี เขาจับจ้องมองเนินสวาทอวบอูมด้วยดวงตาเป็นประกาย ใบหน้าหล่อเหลาแดงจัดด้วยแรงเสน่หาหล่อนตัวสั่นสะท้าน ใจหนึ่งก็ต้องการให้เขาหยุดกระทำเรื่องเสียวๆ กับร่างสาวเดี๋ยวนี้ แต่อีกใจหนึ่งก็อยากจะให้เขาเดินหน้าต่อ เพื่อที่จะได้ตกเป็นภรรยาของเขาอย่างสมบูรณ์สมองกำลังสับสน แต่ยังไม่ทันที่จะได้คำตอบท
ตอนที่ 42.หล่อนคล้ายกับกำลังจะแตกระเบิดร่างกายคล้ายกับมีดอกไม้ไฟที่พร้อมระเบิดอัดแน่นอยู่ ยิ่งเขาล้วงลิ้นลึกลงไปมากเท่าไหร่ หล่อนก็ยิ่งดิ้นพล่านด้วยความเสียวทรมาน“อ๊า... อา... ฉัน... ฉัน... ร้อน... เอก... ฉันร้อน... อา... อ๊า...”หล่อนเลิกจิกทึ้งศีรษะของเขา และเอามือมาลูบไล้ร่างกายของตัวเองแทน หล่อนขยำหน้าอกอวบอัดแรงๆ บี้ยอดถันเลียนแบบที่เขากระทำกับหล่อน ในขณะที่เขายังคงโลมเลียไม่หยุดร่างกายร้อนฉ่าขึ้นเรื่อยๆ และก็เหมือนกับว่าจะไม่อาจจะทานทนได้อีกต่อไป หล่อนโก่งร่างสูง ก่อนจะกรีดร้องออกมาสุดเสียง เมื่อความเสียวซ่านระเบิดคล้ายกับดอกไม้อยู่ภายในความรู้สึก“อ๊ายยยย... อา...”หล่อนสั่นพรึ่บพรั่บไปทั้งตัว สะโพกสูงยกร่อนขึ้นหาใบหน้าหล่อเหลาเป็นจังหวะ หยาดสวาทไหลทะลักออกมามากมาย แต่มันก็น่าอัศจรรย์นักที่เอกกวีสามารถโลมเลียและกลืนกินมันเข้าไปในลำคอจนแห้งเหือดโอ้... นี่หล่อนยังไม่ตายใช่ไหมนี่หล่อนยังมีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ใช่ไหมหญิงสาวถามตัวเองลั่นอก พลางลืมตาขึ้นมองคนตัวโตที่ใบหน้าเปื้อนคราบน้ำสวาทของหล่อนเลื่อนตัวขึ้นมาหาเขาระบายยิ้มให้กับหล่อน แต่มันไม่ใช่รอยยิ้มธรรมดาทั่วไป มันคือรอยย
ตอนที่ 43.“ฉันเป็นของผู้ชายทั้งโลกนั้นแหละ ออกไปนะ เอาของนายออกไปเลย” หล่อนยังคงร้องไห้“ผมจะทำต่อ... ผมต้องการคุณนะฟ้าลดา”“ไม่”หล่อนปฏิเสธทั้งน้ำตาแต่เขาไม่ยอมถอยออกไปแม้ว่าหล่อนจะผลักไสแค่ไหนก็ตาม“ถ้าดิ้นได้แบบนี้ ก็แสดงว่าไม่เจ็บแล้วใช่ไหมครับ”หล่อนชะงักไป มองเขาตาขุ่น ความเสียวซ่านที่เกิดจากปากและลิ้นของเขาถูกไอ้ท่อนแข็งๆ ของเขาเตะโด่งออกไปนอกโลกจนหมด“มันเรื่องของฉัน นายออกไปเลย”รอยยิ้มเกลื่อนใบหน้าหล่อจัด เขาส่ายศีรษะเล็กน้อย ก่อนจะก้มหน้าต่ำลงมาหา จูบปากอิ่มของหล่อนก่อนที่หล่อนจะทันได้พูดอะไรออกมา บดจูบอย่างเร่าร้อน ปลุกเร้าจนหล่อนร้อนฉ่าขึ้นมาอีกครั้ง“อ๊า... อ๊า...”พอหล่อนเริ่มร้อนรุ่มเขาก็เลื่อนมือลงมาถูไถยอดถันสร้างความเสียวทรมานให้กลับหล่อนอย่างไม่รู้จักจบสิ้น“อ๊า... อ๊า... อา... เอก...”“ผมต้องการคุณทูนหัว...”เขาครวญครางชิดปากอิ่มของหล่อน และสะกดหล่อนเอาไว้ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความปรารถนา หล่อนตกลงไปในบ่วงสวาท และก็ถูกเขาฉวยโอกาสตอกย้ำครอบครองเข้ามาจนหมดทั้งตัว“อ๊ะ... อ๊า...”“เจ็บไหมฟ้า”เขาหยุดนิ่งเมื่อสามารถพาความใหญ่โตผ่านด่านความแคบเล็กเข้ามาจนหมดทั้งตัวตน
ตอนที่ 44.“คุณเป็นเมียผมแล้ว และที่สำคัญคุณลุงกับคุณแม่ของผมก็ได้ฤกษ์แต่งงานของเราแล้วด้วย” เขาขยับเข้ามาหาและรวบร่างอวบเข้าไปกอด แม้หล่อนจะพยายามขืนตัวหนียังไงก็ไม่พ้น“แต่ฉันไม่แต่ง อุ๊ย...”หล่อนอุทานตกใจเมื่อถูกปากร้อนๆ งับที่บ่าบอบบางแรงๆ“ไม่แต่งไม่ได้หรอกครับ เดี๋ยวคุณท้องไม่มีพ่อนะจะบอกให้”หล่อนน้ำตาไหล ผลักไสเขาก็ไม่หลุด จำต้องนอนให้เขากอดอย่างไม่มีทางเลือก“แค่ครั้งเดียวคงไม่ท้องหรอก”“งั้นคืนนี้ผมจะจัดให้อีกสักสองสามครั้ง”“อย่านะ”“อย่าห่วงตัวกับผมสิฟ้าลดา ผมเป็นสามีของคุณแล้วนะ สามีทางพฤตินัยน่ะ”หล่อนเม้มปากเป็นเส้นตรง “ปล่อยฉันไปตามทางของฉันเถอะ”“ไม่มีทางหรอก ผมจะปล่อยเมียไปได้ยังไง”“ก็บอกแล้วไงว่าฉันเป็นเมียของผู้ชายทั้งไร่ของนายนั่นแหละ”“คุณเป็นเมียของผมเพียงคนเดียวต่างหาก”ชายหนุ่มเคลื่อนตัวขึ้นทาบทับร่างอวบอัดของฟ้าลดาเอาไว้ และก้มลงจูบปากอิ่มแผ่วเบา“ผมคนเดียวที่ได้นอนกับคุณ...” น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความหวงแหนฟ้าลดายังคงน้อยใจจึงหันหน้าหนี “ก็นายบอกเองไม่ใช่เหรอว่าฉันมันใจง่าย นอนกับผู้ชายไปทั่ว แถมยังจะแย่งผัวชาวบ้านอีก”คำพูดของหล่อนทำให้เขาชะงักไป ก่อนท
ตอนที่ 45.ให้ตายเถอะ หล่อนไม่เคยเมื่อยขบแบบนี้มาก่อนเลยในชีวิต หญิงสาวกัดฟันขยับตัว แต่ก็ทำได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้นเพราะระบมในจุดซ่อนเร้นเหลือเกิน ก็เป็นเพราะเอกกวีนั่นแหละ ใส่เอาใส่เอา ไม่มีออมแรงเลย ตอนแรกๆ ก็เหมือนจะนุ่มนวลอยู่หรอก แต่หลังจากเริ่มต้นได้ไม่นานความนุ่มนวลของเอกกวีก็เปลี่ยนแปลงเป็นดุดัน หนักหน่วง แถมช่วงท้ายๆ ของเพลงสวาท เขายังดิบเถื่อนได้อย่างน่าอัศจรรย์อีกด้วย หล่อนชอกช้ำระบมไปหมดแต่ก็เสียวกระสันจนอดเริงร่าแอ่นรับความบ้าคลั่งของเขาไม่ได้แก้มนวลแดงระเรื่อ เมื่อเอียงหน้ามองคนตัวโตที่นอนหลับใหลอยู่ข้างกาย“คนบ้า...”หล่อนพึมพำต่อว่าเขาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาที่เต็มไปด้วยความขัดเขิน เรื่องเมื่อคืนมันทำให้หล่อนกับเอกกวีกลายเป็นของกันและกันโดยสมบูรณ์แล้ว หล่อนมีความสุขกับสิ่งที่เกิดขึ้น แม้มันจะเกิดจากความเข้าใจผิดก็ตาม และก็อดหวังไม่ได้ว่าเอกกวีก็จะรู้สึกเช่นเดียวกันดวงตากลมโตจ้องเป๋งมองใบหน้าของหนุ่มข้างกาย ยามเขาหลับใหลแบบนี้ก็หล่อเหลาไปอีกแบบ หล่อนระบายยิ้มเขินอาย เนื้อตัวร้อนฉ่าขึ้นมา เมื่อนึกถึงใบหน้าแดงก่ำบิดเบี้ยวเหยเกของเอกกวีเมื่อคืน เขาทั้งคำรามทั้งครวญครางยามที
ตอนที่ 46.“เอกขา... อ๊า... ได้โปรด... อา...”และก็เป็นหล่อนอีกแล้วที่เป็นฝ่ายอดรนทนไม่ไหวต้องวิงวอน ร้องขอให้เขาดำดิ่งเข้ามา แต่เอกกวีไม่ยอมมอบความใหญ่โตแข็งชันให้ง่ายๆ เพราะเขายังเล้าโลมหล่อนยังไม่ครบถ้วนขบวนความ หลังจากคายยอดถันออกจากปากแล้ว เขาก็เลื่อนใบหน้าจูบต่ำลงไปเรื่อยๆ หยอกเย้ากับสะดือน่ารักเล็กน้อย ก่อนจะมุดหน้าต่ำลงไปอีก มือใหญ่ข้างหนึ่งบีบขยำเต้าสวยไม่วางมือ ส่วนอีกข้างก็กำลังป้วนเปี้ยนอยู่ตรงซอกขา“อ๊า... อ๊า...”หล่อนแยกสองขาออกจากกันจนกว้าง และร่อนเนินสวาทขึ้นสูงยั่วยวน“อืมมม... คุณน่ากินมาก ฟ้าลดา”เอกกวีคำรามเสียงแหบพร่า จับจ้องมองความเป็นหญิงของภรรยาทางพฤตินัยด้วยความพึงพอใจ นิ้วยาวค่อยๆ สัมผัสกับความเปียกลื่นแผ่วเบา เพียงแค่นั้นก็สามารถทำให้ร่างสาวทั้งร่างไหวกระตุกได้อย่างง่ายดาย พร้อมกับเสียงครางหวานๆ จากลำคอระหงที่ดังเล็ดลอดออกมาตลอดเวลาเขาเต็มไปด้วยความหื่นกระหาย ต้องการจะสอดใส่และโยกคลึงตามใจต้องการเสียเดี๋ยวนี้ แต่เพราะรักเพราะแคร์หล่อน ทำให้เขาต้องอดกลั้น และเล้าโลมให้หล่อนต่อไปอีกสักหน่อย“สวยเหลือเกิน... ฟ้าจ๋า”แก้มสาวถูกปลายนิ้วยาวแยกแย้มออกจากกัน และเข
ตอนที่ 47.“หนูฟ้า มากินข้าวกันจ๊ะ”เสียงเรียกของอังกาบดังขึ้น และมันก็ช่วยทำให้หล่อนหลุดออกจากภวังค์ร้อนฉ่าที่มีเอกกวีเป็นเจ้าของได้ชั่วขณะ“เออ... ค่ะ”หล่อนเดินขาอ่อนปวกเปียกตรงไปยังเก้าอี้ประจำตัวของตนเอง เอกกวีรีบลุกขึ้นเลื่อนเก้าอี้ให้อย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน หล่อนอายจนหน้าแดง และไม่กล้าแม้แต่จะสบตากับเขาอังกาบอมยิ้มเมื่อเห็นลูกชายเอาใจฟ้าลดามากกว่าทุกวัน“ฟ้าขอโทษนะคะที่ตื่นสาย...”“อ้อ พ่อเอกบอกป้าแล้วล่ะว่าหนูฟ้าไม่ค่อยได้นอนเมื่อคืน ก็อาจจะลงมากินข้าวช้าสักหน่อย”หล่อนหันไปมองเขาอย่างลืมตัว ก่อนจะรีบหันหนีทันทีด้วยความขัดเขิน แต่เสียงหัวเราะพึงพอใจของเขาก็ยังดังมาเข้าหู“คือฟ้า... นอนไม่ค่อยหลับน่ะค่ะ”“พ่อเอกกวนใจหนูฟ้าหรือเปล่าเนี่ย ทำไมหนูฟ้านอนไม่ค่อยหลับ” อังกาบถามลูกชาย“ผมไม่ได้ทำอะไรที่ฟ้าลดาไม่ชอบเลยนะครับ ไม่เชื่อถามเธอดูสิ จริงไหมครับ ฟ้าลดา” ท้ายประโยคของเขาฟังดูหื่นกระหายจนหล่อนตัวสั่นเทา“จริงเหรอจ๊ะหนูฟ้า”“เออ... จริงค่ะ”หล่อนหลบสายตาของอังกาบ ก้มลงมองจานอาหารของตัวเองด้วยความขัดเขินเต็มกำลัง แต่กระนั้นก็อดที่จะลอบมองเอกกวีไม่ได้ ซึ่งก็ได้เห็นว่าเขามองหล่อนอย
ตอนที่ 48.“อ้าว แล้วหายไปไหนกันหมดเหรอจ๊ะเนี่ย”“เดือนไม่ทราบค่ะ ขอตัวนะคะ” เดือนเพ็ญลุกขึ้นด้วยท่าทางกระฟัดกระเฟียด“หนูเดือนจะไปไหนล่ะจ๊ะ ไหนว่าจะกินข้าวกับป้าไง”“ไม่กงไม่กินมันแล้วล่ะค่ะ ขอตัวนะคะคุณป้า สวัสดีค่ะ”เดือนเพ็ญยกมือไหว้อังกาบ ก่อนจะกระแทกเท้าเดินออกไปอังกาบเอียงคอมองด้วยความแปลกใจ ก่อนจะบ่นพึมพำ“ทำไมวันนี้หนูเดือนทำกิริยาแข็งกระด้าง ไม่อ่อนหวานเรียบร้อยเหมือนเมื่อก่อนเลยนะ”เดือนเพ็ญกำลังจะก้าวขึ้นรถเพื่อขับออกไปจากไร่ภูพนา แต่หางตาดันเหลือบไปเห็นฟ้าลดาที่ยืนกอดอกเหม่อลอยเสียก่อน หล่อนยิ้มร้ายกาจ ก่อนจะเปลี่ยนใจเดินเข้าไปหาฟ้าลดาแทนการก้าวขึ้นรถ“มายืนทำอะไรตรงนี้คะคุณหนูฟ้าลดา”ฟ้าลดาสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อถูกเรียก พอหันมามองและเห็นว่าเป็นเดือนเพ็ญ ก็เบ้หน้าอย่างเบื่อหน่าย และจะเดินหนี แต่เดือนเพ็ญก้าวไปขวางหน้าเอาไว้เสียก่อน“หลีกทางนะ”“คุยกันก่อนสิคะ คุณหนูฟ้าลดา”“ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับเธอ ไปให้พ้นหน้าเลยไป น่ารำคาญ”เดือนเพ็ญแทบสติหลุดเมื่อได้ยินคำพูดจาของฟ้าลดา แต่ก็อดทนเอาไว้ และฝืนยิ้มออกมา“เรื่องของเอกไงคะ”ฟ้าลดาชะงักไป และนั่นก็ทำให้เดือนเพ็ญรู้ทันทีว่าตัวเอ
ตอนที่ 57. ตอนอวสาน“ใครจะกล้าไปสารภาพรักกับคุณหนูขาวีนอย่างคุณกันล่ะ มีหวังถูกหัวเราะเยาะตายกันพอดี”หล่อนกับเขาสบตากัน และหล่อนก็ได้เห็นประกายความรักจากดวงตมคมกริบของเขาชัดเจน หัวใจของหล่อนฟูฟ่อง แต่ก็ยังอดสงสัยไม่ได้“ถ้าฉันนิสัยไม่ดีขนาดนั้น ก็อย่ามายุ่งสิ ปล่อยฉันไปตามทางของฉัน”“ใครจะปล่อยเมียตัวเองไปได้ล่ะ ไม่มีวันเสียล่ะ ผมรักของผม”“แต่ฉันนิสัยไม่ดีนะ แถมยังชอบใส่จีสตริงด้วย”เขาหัวเราะร่วน ก้มลงจูบแก้มนวลอย่างแสนรัก“ใส่เฉพาะในห้องนอน ตอนอยู่กับผมบนเตียงน่ะไม่ว่าหรอก แต่ห้ามใส่ไปเดินอวดผู้ชายคนอื่น เพราะผมหึงคุณมาก เข้าใจไหม”หล่อนยังคงมึนงง และไม่อยากเชื่อกับสิ่งที่ได้ยิน“นาย... ไม่ได้โกหกฉันใช่ไหม เรื่อง... ที่บอกว่ารักฉันน่ะ”ศีรษะทุยส่ายน้อยๆ ก่อนจะระบายยิ้มหวานฉ่ำให้กับหล่อน“เรื่องแบบนี้ใครเขาเอามาล้อเล่นหรือโกหกกันล่ะ ผมรักคุณจนแทบจะล้นออกมาจากอกอยู่แล้ว รักทั้งๆ ที่คิดเสมอว่าคุณเป็นผู้หญิงรักสนุก”“อีตาบ้า ฉันไม่ใช่คนแบบนั้นสักหน่อย”“ผมรู้ก็ตอนที่ได้เข้าไปในตัวของคุณแล้วนั่นแหละ” เขาอมยิ้ม มองลึกเข้ามาในดวงตาคู่งามของหล่อน “ผมรักคุณนะฟ้าลดา ยิ่งได้กอด ได้จูบ ผมก็ยิ
ตอนที่ 56.“ผมจะแต่งงานกับฟ้าครับ ผมรักเธอ”ปฐพีระบายยิ้มโล่งอกออกมา“พูดแบบนี้ พูดเสียงดังๆ เลยนะ เวลาอยู่ต่อหน้ายายฟ้าน่ะ”“แต่ผม... ไม่รู้เลยครับว่าเธอไปอยู่ที่ไหนตอนนี้”ปฐพีหัวเราะร่วน “โอ๊ย... การตามหาตัวยายฟ้าน่ะไม่ยากหรอก”“คุณลุงหมายความว่ายังไงครับ”“เดี๋ยวดูจากข้อมูลการใช้บัตรเครดิตก็รู้แล้วล่ะพ่อเอกว่ายายฟ้าไปซ่อนตัวอยู่ที่ไหน”เอกกวีได้ฟังคำพูดของปฐพีก็ระบายยิ้มออกมาอย่างโล่งอก“คุณหนูขา... เราจะไปช็อปปิ้งกันอีกแล้วเหรอคะ”แววที่เดินตามฟ้าลดาเข้ามาในห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งในจังหวัดภาคตะวันออกเอ่ยถามด้วยความวิตกกังวล“ใช่ ฉันเครียด ช็อปปิ้งแล้วมันทำให้รู้สึกดีขึ้น”“แต่ที่ห้องพักของเรามันแทบจะไม่มีที่เดินแล้วนะคะคุณหนู มีแต่ของที่ซื้อไว้เต็มห้องไปหมดเลย”“งั้นฉันจะซื้อวันนี้อีกวัน พรุ่งนี้จะไม่ซื้ออะไรแล้ว โอเคไหมแวว”“ค่ะคุณหนู”ฟ้าลดาเดินตรงหน้าไปในร้านเสื้อผ้ายี่ห้อดัง หยิบทุกชุดที่อยู่ตรงหน้าส่งให้แววถือ จนแววต้องรีบเตือนสติเพราะเกรงว่าคุณหนูของตัวเองจะไม่มีมือหิ้วกลับห้อง“คุณหนูขา พอเถอะค่ะ นี่ก็สิบกว่าชุดแล้วนะคะ”“ก็ได้”ฟ้าลดาแขวนชุดเดรสสีดำคืนที่เดิม ก่อนจะหันมาห
ตอนที่ 55.“ก็คุณหนูฟ้าลดาคนสวยไงครับ”“บ้า ฉันจะไปงอนนายทำไมกันล่ะ เราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย อ๊ะ... อื้อ... อย่าขยับแบบนี้สิ คนบ้า อื้อ... อ๊า... อา...”หล่อนครวญครางเลยทีเดียวเมื่อคนที่นอนทับนิ่งๆ อยู่เคลื่อนไหวสะโพกเป็นวงกลม คลึงเค้นจนหล่อนเสียวสะท้าน“ก็ผมอยากจะยืนยันไงครับว่าเราสองคนเป็นอะไรกันแค่ไหน”หล่อนแก้มแดงก่ำ และก็อดตัดพ้อไปอย่างน้อยใจไม่ได้“ก็แค่เซ็กซ์เท่านั้นแหละ”“ถึงจะเป็นแค่เซ็กซ์ แต่มันก็ทำให้เราสองคนได้ใช้ชีวิตร่วมกัน ผมว่าชีวีตคู่หากไม่มีเซ็กซ์เป็นส่วนประกอบก็คงจะจืดชืดมากเลยทีเดียว”“ไอ้คนบ้ากาม”“ผมบ้าคุณต่างหาก เมียจ๋า...”“นี่อย่ามาพูดแบบนี้นะ ออกไปจากตัวฉันเลย”“อย่าไล่ผัวสิครับ” เขาพูดเสียงอ่อนเสียงหวานและระดมพรมจูบหล่อนทั้งใบหน้า มือใหญ่ก็บีบเค้นเต้าอวบตลอดเวลา“นายรักฉันหรือเปล่า”ในที่สุดหล่อนก็ตัดสินใจถามออกมา และจ้องหน้าเขาอย่างรอคอยคำตอบเอกกวีระบายยิ้มอ่อนโยน มองลึกเข้าไปในดวงตาคู่งามของภรรยาคนสวย“ผมจะพิสูจน์ให้คุณดู ฟ้าลดา”แล้วเขาก็ก้มลงมาบดขยี้ปากอิ่มของหล่อน ปลุกเร้าให้หล่อนร้อนผ่าวและร้อนฉ่าพรักพร้อมต่อเกมสวาทของเขาอีกครั้งหล่อนอยากฟังคำตอบ
ตอนที่ 54. ฝ่ามือกางออกเค้นคลึงจนยอดถันแข็งชันเป็นไต นิ้วยาวถูไถจนเม็ดทรวงเคร่งครัด ก่อนจะส่งเข้าไปในอุ้งปาก ดูดอมมันอย่างเอร็ดลิ้น ทั้งกัดทั้งดูดทั้งเลียจนสาวน้อยกรีดร้องทรมานร่างอวบอัดส่ายระริก ดิ้นพล่านด้วยความเสียวกระสัน หยาดน้ำสวาทไหลซึมออกมาจนกลีบสาวเปียกชุ่ม ความร้อนฉ่าอัดแน่นอยู่เต็มซอกขา“อ๊า... อา... อ๊า...”หล่อนกรีดร้องด้วยความเสียวซ่านทรมาน ยิ่งยามที่เขาดูดเม็ดทรวงแรงๆ ตามด้วยการขบกัดด้วยแล้ว หล่อนก็ยิ่งแสนรัญจวน ร่างสาวลอยสูงขึ้นทุกขณะ“อ๊า... อา... เอก... เอกขา...”เขาคลายยอดถันออกจากปาก เลื่อนหน้าต่ำลงไปยังหน้าท้อง สองมือเลื่อนนำหน้าลงไปกระชากต้นขาอวบให้แยกกว้างออกจากกัน ซึ่งก็เป็นจังหวะเดียวกันที่ใบหน้าหล่อเหลาแดงก่ำลดต่ำลงไปอยู่ที่เนินสวาทพอดิบพอดีเสียงคำรามด้วยความพึงพอใจจากปากหยักสวยดังขึ้นไม่หยุด นิ้วยาวค่อยๆ แยกแย้มกลีบนางออก ดวงตาคมกริบจับจ้องมองสีสันความงดงามนั้นด้วยความตื่นตะลึง เขารู้สึกพรึงเพริดทุกครั้งที่ได้จับจ้องกับความอูมอวบของฟ้าลดา“สีสวยเหลือเกินฟ้าจ๋า...”หล่อนจิกเล็บลงกับศีรษะของเขา และกรีดร้องไม่หยุด เมื่อกลีบสาวถูกโจมตีด้วยปากด้วยลิ้น และนิ้วมื
ตอนที่ 53.“ไปเถอะแวว ฉันรับรองด้วยเกียรติของลูกผู้ชายว่าจะไม่ทำร้ายคุณหนูของแววให้ต้องเจ็บปวด ฉันจะพูดดีๆ กับคุณหนูของแววโอเคไหม”“ก็ได้ค่ะ แต่อย่าทำให้คุณหนูร้องไห้นะคะ”“รับรองครับ”แววเดินจากไปแล้ว เขาจึงหันมามองบานประตูไม้ตรงหน้า ยกมือขึ้นค้างอยู่กลางอากาศ ตั้งใจจะเคาะเรียก แต่ก็รู้ดีว่าเจ้าของห้องไม่มีทางยอมเปิดง่ายๆ แน่นอน ดังนั้นการไขกุญแจเข้าไปเลยจึงเป็นวิธีที่ดีที่สุดคนที่นอนกระสับกระส่ายอยู่บนเตียงรีบดีดตัวลุกขึ้นทันที เมื่อเห็นประตูห้องเปิดออกโดยไม่มีสัญญาณเตือนล่วงหน้า แต่นั่นยังไม่น่าตกใจเท่ากับคนที่ปรากฏตัวขึ้นหลังบานประตูไม้“นาย...”หล่อนช็อกค้าง ตาเบิกกว้าง ปากเผยอจนน้ำลายไหลย้อยออกมาคนตัวโตระบายยิ้มอ่อนๆ ก้าวข้ามธรณีประตูเข้ามาหา และดึงประตูให้ปิดสนิทลง พร้อมกับล็อกอย่างแน่นหนา“นี่ผัวนะไม่ใช่ผี ไม่ต้องทำหน้าตกใจแบบนั้นก็ได้ ฟ้าลดา”“นาย... มาได้ยังไง”“ขับรถมาครับ”“แล้ว... เข้ามาทำไม”เขาอมยิ้มน้อยๆ ก้าวเดินเข้ามาหา หญิงสาวตัวแข็งทื่อขยับไม่ได้“ก็เข้ามาหาเมียไงครับ”“ออกไปนะ ใครเป็นเมียนาย”เขามาหยุดยืนที่ขอบเตียง และมองหล่อนทั้งตัว มองด้วยสายตาเป็นเจ้าข้าวเจ้า
ตอนที่ 52.ฟ้าลดาจำรถของเอกกวีได้ ทันทีที่เห็นมันแล่นเข้ามาจอดที่หน้าคฤหาสน์ของตัวเองเท่านั้น หล่อนก็รีบโกยแน๊บขึ้นห้องนอนและล็อกประตูอย่างแน่นหนาเลยทีเดียว พร้อมกับกำชับแววไว้ ให้บอกว่าหล่อนไม่อยู่ไปบวชชีสามปีนั่นแหละถึงจะกลับมาแววรีบออกมาต้อนรับเอกกวีที่หน้าบ้านตามหน้าที่ ด้วยสีหน้าไม่ค่อยสบายใจนัก เพราะไม่ชอบที่จะโกหกแต่ก็เลี่ยงไม่ได้“สวัสดีค่ะคุณเอก ลมอะไรหอบมาถึงที่นี่คะ”เอกกวียิ้มตอบให้กับแวว“ไม่ได้มีลมอะไรหอบฉันมาหรอก ฉันตั้งใจมาที่นี่ด้วยตัวเองเลยแหละ”“เอ่อ ตั้งใจเลยเหรอคะ”“อืม”เอกกวีพยักหน้ารับ ก่อนจะชะเง้อคอมองเข้าไปภายในคฤหาสน์หลังงามเบื้องหน้า“คุณลุงอยู่ไหมครับ แวว”“อยู่ค่ะ เดี๋ยวเชิญคุณเอกเข้าไปนั่งดื่มน้ำเย็นๆ ในห้องรับแขกนะคะ แล้วแววจะไปเรียนคุณท่านให้ค่ะว่าคุณเอกมาขอพบ”“ขอบใจมาก” เอกกวีระบายยิ้ม“เชิญค่ะ”แววทำหน้าที่เชื้อเชิญแขกเข้าไปในบ้าน เอกกวีเดินตามไป แต่ก็อดที่จะเงยหน้าขึ้นมองชั้นบนของบ้านไม่ได้ และก็ได้เห็นเงาของใครบางคนแอบอยู่หลังม่านในห้องหนึ่ง เขาระบายยิ้มน้อยๆ และรีบก้าวตามแววไป“เชิญนั่งก่อนนะคะ เดี๋ยวแววไปเรียนคุณท่านก่อนค่ะ”เอกกวีพยักหน้ารับ ท
ตอนที่ 51.“ผมไม่ได้กล่าวหาคุณเดือน แต่ผมกำลังพูดถึงความชั่วที่คุณทำลงไปกับฟ้าลดาต่างหาก”“เอก... ทำไมคุณพูดแบบนี้คะ เดือนจะไปทำอะไรคุณฟ้าลดาได้ นี่เอกจะต้องถูกเป่าหูมาแน่ๆ เอกใจร้าย เอกทำร้ายจิตใจของเดือน” เดือนเพ็ญบีบน้ำตาใหญ่โต และโวยวายลั่น“ลากมันเข้ามา”เอกกวีหันไปตะโกนบอกคนของตัวเองเสียงดังลั่น และไม่นานร่างสะบักสะบอมที่มีผ้าก็อตสีขาวปิดทั่วใบหน้าของนายศักดิ์กับนายย้งก็ถูกหิ้วปีกเข้ามาเดือนเพ็ญหน้าซีดเผือด และลืมตัวปฏิเสธออกมาทันควัน“เดือนไม่รู้จักพวกมันนะคะเอก”เอกกวียิ้มเยาะ มองเดือนเพ็ญอย่างเดือดดาล“ผมยังไม่ได้พูดอะไรเลยนะเดือน คุณร้อนตัวทำไม”“คือ...” เดือนเพ็ญแก้ตัวไม่ออก“พูดมาสินายศักดิ์ ว่าใครจ้างแกทำอะไร”“คุณ... คุณเดือนเพ็ญจ้างให้ผมทำร้ายคุณฟ้าลดาครับ”“ใช่ครับ คุณเดือนเพ็ญให้เงินพวกเรา และสั่งให้พวกเราทำครับนาย” ย้งยืนยันอีกเสียง“ไม่จริง! พวกแกโกหก พวกแกใส่ร้ายฉัน”“เดือน คุณเลิกแก้ตัวเถอะ หลักฐานมัดแน่นขนาดนี้ คุณไม่มีทางหนีความผิดของตัวเองรอดหรอก ยอมรับมาเถอะว่าทำชั่วอะไรลงไป” เอกกวีมองเพื่อนสนิทด้วยสายตาลุกเป็นไฟ“เอก... ไม่นะคะ อย่าเชื่อพวกมัน เดือนไม่ได้ทำ
ตอนที่ 50.“งั้นป้าเดินออกไปส่งที่รถนะ”“ค่ะ คุณป้า”หล่อนเดินมาหยุดที่รถกระบะสี่ประตูที่คนงานของเอกกวีติดเครื่องรออยู่“เดินทางปลอดภัยนะหนูฟ้า”“คุณป้าก็ดูแลตัวเองนะคะ”ฟ้าลดาสวมกอดอังกาบ น้ำตาริน ก่อนจะรีบถอยออกห่าง“ฟ้าไปนะคะ”“ไว้เจอกันที่กรุงเทพฯ จ๊ะ”คงไม่มีโอกาสนั้นอีกแล้วล่ะฟ้าลดาบอกตัวเองเศร้าๆ ในอก แต่ภายในก็ต้องฝืนยิ้มให้กับอังกาบ“ลาก่อนค่ะคุณป้า”หล่อนกล่าวลาและก้าวขึ้นไปบนรถ หลังจากที่คนงานเอากระเป๋นเดินทางของหล่อนใส่รถเรียบร้อยแล้วรถกระบะแล่นห่างออกมาจากไร่ภูพนามากเท่าไหร่ หัวใจของหล่อนก็ยิ่งปวดร้าวทรมานมากเท่านั้น หล่อนหันไปมองด้านหลังตลอดเวลา มองด้วยความอาลัยอาวรณ์ หล่อนคงไม่มีโอกาสได้มาเหยียบที่นี่อีกแล้ว และก็คงไม่ได้พบเขาอีกน้ำตาของหล่อนร่วงหล่นออกมาเป็นสาย หล่อนไม่อาจจะซ่อนเร้นความเสียใจเอาไว้ได้อีก สองมือยกขึ้นปิดหน้าสะอื้นไห้ โดยไม่สนใจว่าคนงานที่ขับรถอยู่ข้างๆ จะมองด้วยความตกใจแค่ไหนเอกกวีกลับมาถึงบ้านอีกครั้งก็เกือบบ่ายสามโมงเย็นของวันเลยทีเดียว เขาก้าวเข้ามาภายในตัวบ้าน เจอมารดานั่งจิบช้าอยู่ที่ห้องโถง“อ้าว พ่อเอก ไปในเมืองมาเหรอ”“ครับคุณแม่ พอดีคนงานไม
ตอนที่ 49.“โอ๊ย... นายครับ ผมเจ็บครับ”“งั้นก็สารภาพเรื่องเมื่อวานออกมาให้หมด”“ผม... ผมไม่มีอะไรจะสารภาพครับ”“แน่ใจนะ” เอกกวีเค้นเสียงเดือดดาลออกมาจากไรฟัน“ครับ... ครับนาย”นายศักดิ์ก้มหน้าหลบตา ก่อนจะต้องร้องลั่น เมื่อถูกกำปั้นของเอกกวีกระแทกเข้ามาเต็มหน้า และไม่ใช่แค่หมัดเดียวเท่านั้น หลายสิบหมัดที่ชายหนุ่มระดมต่อยเข้ามาที่ใบหน้าของเขา และเมื่อเขาล้มลง คราวนี้ฝ่าเท้าของเอกกวีก็ทำหน้าที่แทนกำปั้นทันที ทั้งเตะทั้งกระทืบ จนเขาต้องร้องขอชีวิต“บอก... บอกแล้วครับ นาย... บอกแล้วครับ”ฝ่าเท้าของเอกกวีที่กำลังเงื้อจะเตะใส่ร่างที่นอนคลุกฝุ่นของศักดิ์ชะงัก ก่อนที่เขาจะก้มลงกระชากร่างชุ่มโชกเลือดขึ้นมาเผชิญหน้า“พูด!”“ผม... ผมจัดฉากขึ้นมาครับ”“ไอ้ระยำ!”“โอ๊ย... อย่าครับนายผมกลัวแล้ว”นายศักดิ์รีบยกมือขึ้นไหว้ ด้วยความหวาดกลัวที่สุดในชีวิต“ทำไมมึงทำแบบนี้ ไอ้ศักดิ์!”“ผม... ผมถูกจ้างมาครับ”คิ้วเข้มของเอกกวีเลิกสูง มองหน้านายศักดิ์ตาวาวโรจน์“ใคร?!”“คุณ... คุณเดือนเพ็ญครับนาย”“เดือนเพ็ญ...?”“ใช่ครับ เดือนเพ็ญเพื่อนของนายนั่นแหละครับ เธอจ้างผมกับไอ้ย้ง ให้ทำเรื่องแบบนี้กับคุณฟ้าลดา ผม