ตอนที่ 15.แล้วพ่อเจ้าประคุณก็หัวเราะอีก“ขี้?”“ใช่ครับ”“นาย... นายจะให้ฉันไปตักขี้?”“ครับ”หล่อนส่ายหน้าพรืด และทำท่าโก่งคอจะอาเจียน“ไม่.. ฉันไม่มีวันทำเรื่องสกปรกแบบนี้หรอก ไม่มีทาง แหวะๆๆๆๆๆ”เอกกวีหัวเราะลั่น“เดี๋ยวก็รู้ว่าคุณจะทำได้หรือไม่ ตอนนี้กลับไปถอนหญ้าได้แล้ว”หล่อนมองเขาอย่างเคียดแค้น“สักวัน ฉันจะฆ่านาย จำเอาไว้ ไอ้คนเฮงซวย!”แล้วหล่อนก็จำต้องกลับไปที่เดิมและก้มหน้าก้มหน้าถอนหญ้าบนดินอย่างไม่มีทางเลือกเอกกวีมองร่างเล็กที่กำลังถอนหญ้าอยู่ด้วยสายตาที่อ่อนโยนลง แม้จะสงสารเพราะหล่อนไม่เคยทำอะไรแบบนี้มาก่อน แต่คำขอร้องของปฐพีก็ทำให้เขาไม่อาจจะใจดีกับฟ้าลดาได้ ดังนั้นจึงต้องก้มหน้าก้มตาดัดนิสัยของหล่อนต่อไป จากนิสัยเสียจะได้กลายเป็นผู้หญิงนิสัยดีเสียทีเลยเวลาพักเที่ยงมาสิบนาทีแล้ว เอกกวีถึงได้เรียกให้ฟ้าลดาลุกขึ้น เขามองกลุ่มหญ้าที่หญิงสาวนั่งเด็ดนั่งถอนอย่างเอือมระอาใจ เพราะดูสถานการณ์แล้วน่าจะต้องให้คนงานมาตามถอนอีกรอบ“ได้เวลาอาหารเที่ยงแล้ว”หล่อนรีบลุกขึ้นทันที“รอตั้งนาน งั้นเรากลับบ้านกัน ฉันจะอาบน้ำก่อนค่อยกิน”“เสียใจด้วยคุณหนูฟ้าลดา เราจะไม่กลับเข้าบ้านอีกจนกว
ตอนที่ 16.ฟ้าลดายกมือขึ้นป้ายน้ำตา เมื่อเห็นเอกกวีเดินตรงเข้ามาหา เขามาหยุดใกล้ๆ และยื่นขนมปังให้“ผมให้คุณ”หล่อนที่กำลังหิวหนักเกือบจะเอื้อมมือไปคว้ามาใส่ปากอยู่แล้วเชียว แต่ทิฐิภายในใจดันร้องเตือนเสียก่อน ทำให้หล่อนจำต้องสะบัดหน้าหนี“ฉันไม่กิน เอาของนายคืนไปเถอะ”“แต่คุณหิวไม่ใช่หรือ”หล่อนลุกขึ้นยืน และจ้องหน้าเขา “มันเรื่องของกระเพาะฉัน นายไม่เกี่ยว ไปให้พ้น!”เอกกวีคว้าแขนเรียวไว้ เมื่อเจ้าหล่อนจะเดินหนี “ไม่กินก็ดี แต่จะไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น”“ฉันจะไปไหนก็ได้ตามที่ใจฉันต้องการ นี่ปล่อยแขนฉันได้แล้ว”หล่อนสะบัดตัว แต่เขาไม่ยอมปล่อย แถมยังกระชากหล่อนเข้าไปหาแรงๆ อีกต่างหาก หล่อนเบรกไม่อยู่ร่างสาวจึงปะทะเข้ากับความกำยำของเขาเต็มเปา แก้มนวลแดงก่ำและรีบโก่งตัวหนี ซึ่งเขาก็ยอมปล่อย“ไอ้บ้า ไอ้คนฉวยโอกาส”“ผมไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย” เขาทำหน้าตาไม่รู้ไม่ชี้ ก่อนจะอมยิ้มเยาะ “เพราะถ้าผมจะทำจริงๆ ผมทำตั้งแต่เมื่อคืนนี้แล้ว แต่นี่...” สายตาคมกล้ากวาดมองร่างกายของหล่อนอย่างหยาบคาย “ไม่มีส่วนไหนน่าพิสมัยเลย ผมก็เลยไม่เกิดอารมณ์น่ะ”“ไอ้... ไอ้...”“เอาน่า อย่ามั่วแต่เต้นแร้งเต้นกาอยู่เลย จะกิน
ตอนที่ 17.“ตรงไหนครับแม่”“ก็ตรง...”อังกาบกำลังจะบอก แต่เอกกวีแทรกขึ้นเสียก่อนด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น“เที่ยวกลางคืน มั่วผู้ชายจนมีข่าวว่าถูกข่มขืน แล้วยังจะหนักไม่เอาเบาก็ไม่เอาอีก มีดีตรงไหนให้คุณแม่ชื่นชมกันล่ะครับเนี่ย”“พ่อเอกก็ว่าน้องไปนั่น...”“ผมพูดเรื่องจริงนี่ครับ”ชายหนุ่มตอบมารดา ก่อนจะหันไปเห็นว่าฟ้าลดาเดินเข้ามาในบ้านแล้ว เขาจึงรีบขอตัวทันที“ผมไปอาบน้ำก่อนนะครับแม่ ไม่อยากทะเลาะกับเด็กนิสัยไม่ดี”เอกกวีรีบเดินหนีไป ซึ่งก็เป็นเวลาเดียวกันที่ฟ้าลดาเดินเข้ามาถึงพอดี และได้ยิน“ไอ้บ้า ใครนิสัยไม่ดีกันยะ!”“หนูฟ้าอย่าไปถือสาพ่อเอกเลยนะ รายนั้นก็ปากเสียอย่างนี้ประจำแหละ”อังกาบพยายามจะแก้ไขสถานการณ์ แต่ฟ้าลดาไม่ให้ความร่วมมือ“ปากขนาดนี้ น่าจะนิสัยเสียมาตั้งแต่เกิดเลยล่ะค่ะคุณป้า”“เอ่อ...” อังกาบพูดไม่ออกฟ้าลดารู้ตัวว่าพูดไม่ดีก็หันมาขอโทษ“ฟ้าขอโทษนะคะคุณป้า ฟ้าไม่ได้มีเจตนาจะว่าคุณป้า แต่ลูกชายของคุณป้านิสัยแย่จริงๆ ทำฟ้าซะมือไม้พังหมดเลย แถมข้าวก็ไม่ได้กินด้วย”“ว่ายังไงนะ?!”“ฟ้าไม่ได้กินข้าวกลางวันน่ะสิคะคุณป้า ฟ้าแทบเป็นลมเลย ลูกชายของคุณป้าใจร้ายเหลือเกิน”หญิงสาวแกล
ตอนที่ 18.“หึ!”“อย่าบอกนะว่า... นาย... นายจะ...”“ผมจะฝังไอ้นี่” เขากระแทกเข้าหาแรงๆ “เข้าไปในตัวของคุณไง คุณหนูฟ้าลดา”เขาพูดจบก็ผลักร่างของหล่อนออกห่าง ก่อนที่ตัวเองจะหมุนตัวเดินกลับเข้าไปในห้องน้ำ บั้นท้ายแน่นหนั่นของเขายังคงหลอกหลอนสายตาหล่อนจนวินาทีสุดท้ายหล่อนยกมือขึ้นทาบอก หอบหายใจระรัว ความรู้สึกหวั่นไหวเกิดขึ้นอย่างรุนแรงและแทบจะควบคุมมันไม่ได้“คน... คนบ้า...”ที่โต๊ะอาหาร ฟ้าลดาเขี่ยๆ ข้าวในจาน เพราะกินอาหารไม่ค่อยจะได้ แต่ก็พยายามที่จะฝืนกิน“หนูฟ้าพอกินได้ไหมจ๊ะ”“ก็พอได้ค่ะ แต่ยังไม่อร่อย”ช่อผกาที่นั่งร่วมโต๊ะอยู่ด้วยเบิกตากว้าง หันมองมารดา เพราะไม่คิดว่าฟ้าลดาจะกล้าพูดแบบนี้ออกมา“แม่คะ”อังกาบยิ้มให้กับลูกสาวคนเล็ก ต้องการสื่อว่าไม่เป็นไร ให้อยู่เฉยๆ ซึ่งช่อผกาก็ทำตาม“เอาไว้หนูฟ้าบอกป้านะว่าอยากกินอะไร ป้าจะได้ทำให้กิน เผื่อหนูฟ้าจะถูกปากขึ้นมาบ้าง”“ขอบคุณค่ะคุณป้า แต่ฟ้าคิดว่าคุณป้าน่าจะทำไม่ได้หรอก เพราะอาหารที่ฟ้าชอบล้วนแต่เป็นอาหารฝรั่งที่ผ่านการปรุงอย่างพิถีพิถันจากเชฟฝีมือเยี่ยมน่ะค่ะ”“ถ้าพี่ฟ้าอยากกินอาหารแบบนั้น ก็ไปซื้อเองสิคะ หรือไม่ก็สั่งให้ส่งที่บ้าน
ตอนที่ 19.“เกลียดผมก็ออกไปจากห้องนี้สิครับ มาอยู่กับผมทำไม ห้องอื่นก็มีให้อยู่ นี่เอาจริงๆ นะ ผมแอบคิดว่าคุณอยากอยู่ใกล้ผมมาก ถึงได้ทำแบบนี้”หล่อนหน้าเห่อร้อน และแดงก่ำ“ฉัน... ฉันไม่ใช่คนบ้าหรอกนะที่จะต้องอยากอยู่ใกล้ผู้ชายอัปลักษณ์อย่างนายน่ะ”แทนที่เขาสะทกสะท้าน แต่เขากลับหัวเราะร่วน “เอ้... ผมอัปลักษณ์จริงหรือ”“ใช่ มากด้วย!”“แล้วทำไมผู้หญิงสติดีๆ คนอื่นไม่เห็นบอกว่าผมอัปลักษณ์เลย ตรงกันข้ามกลับบอกว่าผมหล่อ เร้าใจ และเก่งเรื่องบนเตียงมาก”“ไอ้คนหลงตัวเอง! อัปลักษณ์แล้วยังไม่รู้ตัวอีก”เอกกวีหัวเราะร่วน ส่ายหน้าน้อยๆ“เอาล่ะคุณหนูฟ้าลดาเราเลิกเถียงกันเถอะ ผมคอแห้งไปหมดแล้ว”“ฉันก็ไม่ได้อยากเถียงกับนายสักหน่อย”แล้วหล่อนก็ล้มตัวลงนอน และหันตะแคงข้างหลังให้กับเตียงฝั่งของเอกกวีชายหนุ่มอมยิ้ม เปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดนอน และเดินมาหย่อนตัวนั่งบนเตียง ที่นอนยุบยวบเพราะน้ำหนักของคนตัวโตความประหม่าวิ่งเข้าใส่ร่างของฟ้าลดาอย่างป่าเถื่อน หล่อนรู้สึกได้ถึงหัวใจที่เต้นระรัว‘บ้า... ทำไมจะต้องรู้สึกตื่นเต้นด้วย’หล่อนถามตัวเองและก็ยังหาคำตอบไม่ได้ จึงทำได้แค่นอนกระวนกระวายอยู่อย่างนั้นเวลาผ
ตอนที่ 20.“คุณรู้ไหมว่าคนงานในไร่ต้องทำงานหนักแค่ไหนกว่าจะได้เงินมาสักบาท พวกเขาลำบากมาตั้งแต่เกิด เพราะไม่ได้เกิดมาโชคดีเหมือนกับคุณ แต่กระนั้นพวกเขาก็มีศักดิ์ศรีความเป็นคนเท่ากับคุณนั่นแหละ ดังนั้นอย่ามองคนที่ฐานะ อย่าเหยียดหยามคนอื่น เพียงเพราะเขาต่ำต้อยกว่า...”หล่อนนิ่งเงียบ แม้ทุกคำของเอกกวีมันจะคือความจริง แต่กระนั้นหล่อนก็อับอายเกินกว่าจะยอมรับง่ายๆ“มันเรื่องของฉัน นายไม่ต้องมาสั่งสอน”“ที่ผมบอกก็เพราะผมอยากให้คุณเป็นคนดี เข้ากับคนอื่นได้โดยที่ไม่ต้องใช้เงินเป็นแรงจูงใจ”“ก็บอกแล้วไงว่าไม่ต้องมายุ่งกับเรื่องของฉัน”หล่อนสะบัดหน้าและเดินหนี แต่เอกกวีคว้าแขนเรียวเอาไว้ และบังคับให้หยุดเดิน“นี่ปล่อยแขนฉันนะ”เขาไม่ปล่อย แต่กลับดึงมือของหล่อนไปมอง สีหน้าของเขาราบเรียบ แต่น้ำเสียงกระด้างอ่อนโยนลง“เดี๋ยวบ่ายนี้ผมให้คุณพักผ่อนก็แล้วกัน”“ไม่ต้องมาทำใจดีกับฉันหรอก เพราะถึงยังไงฉันก็จะไม่เลิกเกลียดขี้หน้านาย!”“ผมไม่เคยหวังให้คุณชอบขี้หน้าผม แต่ที่ผมให้คุณหยุดงานได้ครึ่งวันก็เพราะผมเกรงว่ามือของคุณจะเจ็บมากไปกว่านี้ต่างหาก ผมไม่ใช่เจ้านายใจร้าย”หล่อนทำหน้าย่นใส่อย่างหมั่นไส้“ฉันไ
ตอนที่ 21..“กำลังทำอะไรกันน่ะ”เสียงตกใจของใครบางคนดังขึ้นที่ปากประตูห้องครัว และนั่นก็ทำให้สองคนที่กำลังจะประกบปากกันได้สติ ฟ้าลดารีบพลิกตัวลง และลุกขึ้นยืน เอกกวีเองก็เช่นกัน“สวัสดีครับเดือน ไม่คิดว่าเดือนจะแวะมา”หล่อนเห็นเอกกวีรีบเดินเข้าไปหา และพูดด้วยน้ำเสียงแสนสุภาพกับผู้หญิงหน้าตาสะสวยคนนั้น“พอดีเดือนผ่านร้านขนมที่คุณป้าชอบ ก็เลยซื้อมาฝากน่ะค่ะ แล้ว...”เดือนเพ็ญมองมาที่ฟ้าลดาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถามเอกกวีหันมามองด้วย ก่อนจะเอ่ยตอบ“คุณฟ้าลดาน่ะ เธอเป็นลูกสาวของเพื่อนคุณแม่”“อ๋อ สวัสดีค่ะคุณฟ้าลดา”ไม่รู้ทำไมหล่อนถึงได้หงุดหงิด และเกลียดขี้หน้ายายคนสวยนี้ขึ้นมา ดังนั้นหล่อนจึงหันหน้าหนี และทำเป็นไม่ได้ยินคำทักทายเดือนเพ็ญหน้าเจือน จนเอกกวีต้องดุฟ้าลดา“ผู้ใหญ่พูดด้วยก็ควรจะตอบ อย่าไร้มารยาทนักสิฟ้าลดา”“มันเรื่องของฉัน นายไม่เกี่ยว”หล่อนตอบ และสะบัดหน้าเดินหนีออกไปจากห้องครัวทันที เอกกวีอยากจะตามไปคุยให้รู้เรื่องนัก แต่ก็ติดเดือนเพ็ญจึงไปไม่ได้“ไม่เป็นไรหรอกค่ะเอก เดือนไม่ถือสาเด็กหรอก”“เอาไว้ผมจะให้เธอมาขอโทษนะครับ”“ไม่เป็นไรจริงๆ ค่ะ” เดือนเพ็ญตอบยิ้มแย้ม พลางมอ
ตอนที่ 22.เดือนเพ็ญมีความสุขนักที่ได้ดูแลเอกกวี จนอังกาบผู้เป็นแม่มองออก“เอก แล้วหนูฟ้าล่ะ”เอกกวีส่ายหน้าน้อยๆ “ดื้อครับแม่ ไม่ยอมออกมากินอีกตามเคย อ้อ ผมลืมบอกแม่ไป เดี๋ยวผมจะให้คนมาทำความสะอาดห้องครัวให้นะครับ พอดีเกิดอุบัติเหตุนิดหน่อย”“หนูเดือนเล่าให้แม่ฟังแล้วล่ะ แล้วนี่หนูเดือนก็ทำความสะอาดให้หมดแล้วด้วย”เอกกวีหันไปมองหน้าเดือนเพ็ญอย่างเกรงอกเกรงใจ “เดือน ไม่น่าต้องลำบากขนาดนี้เลย ผมเกรงใจ”“ไม่เป็นไรหรอกค่ะเอก เดือนเห็นมันสกปรกก็เลยเก็บกวาดให้น่ะ ไม่ใช่เรื่องใหญ่เลย”“เรื่องใหญ่สิครับ เพราะคนที่เป็นตัวการก่อเรื่องยังไม่เห็นต้องรับผิดชอบอะไรเลย เดือนเสียอีกที่เป็นแขกต้องมาลำบากแทน”เอกกวีอดโมโหกับสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ได้“ถ้าเอกเกรงใจเดือน งั้นก็ให้เดือนมาฝากท้องกับคุณป้าบ่อยๆ สิ รสมือของคุณป้าอร่อยมาก เดือนติดใจ”ชายหนุ่มตีหน้าเรียบ “แต่คนอื่นบอกว่าไม่อร่อย ซึ่งมันน่าดีดปากให้เจ่อนัก”“ใครเหรอคะเอก กล้าดียังไงมาพูดโกหก คุณป้าทำอาหารอร่อยมาก อร่อยที่สุดในภูเรือเลยก็ว่าได้”“ไม่มีอะไรหรอกครับ เดือนกินข้าวเถอะ” เอกกวีตัดบทและตักกับข้าวใส่จานให้กับเพื่อนเดือนเพ็ญหน้าบานเป็นจานกร
ตอนที่ 57. ตอนอวสาน“ใครจะกล้าไปสารภาพรักกับคุณหนูขาวีนอย่างคุณกันล่ะ มีหวังถูกหัวเราะเยาะตายกันพอดี”หล่อนกับเขาสบตากัน และหล่อนก็ได้เห็นประกายความรักจากดวงตมคมกริบของเขาชัดเจน หัวใจของหล่อนฟูฟ่อง แต่ก็ยังอดสงสัยไม่ได้“ถ้าฉันนิสัยไม่ดีขนาดนั้น ก็อย่ามายุ่งสิ ปล่อยฉันไปตามทางของฉัน”“ใครจะปล่อยเมียตัวเองไปได้ล่ะ ไม่มีวันเสียล่ะ ผมรักของผม”“แต่ฉันนิสัยไม่ดีนะ แถมยังชอบใส่จีสตริงด้วย”เขาหัวเราะร่วน ก้มลงจูบแก้มนวลอย่างแสนรัก“ใส่เฉพาะในห้องนอน ตอนอยู่กับผมบนเตียงน่ะไม่ว่าหรอก แต่ห้ามใส่ไปเดินอวดผู้ชายคนอื่น เพราะผมหึงคุณมาก เข้าใจไหม”หล่อนยังคงมึนงง และไม่อยากเชื่อกับสิ่งที่ได้ยิน“นาย... ไม่ได้โกหกฉันใช่ไหม เรื่อง... ที่บอกว่ารักฉันน่ะ”ศีรษะทุยส่ายน้อยๆ ก่อนจะระบายยิ้มหวานฉ่ำให้กับหล่อน“เรื่องแบบนี้ใครเขาเอามาล้อเล่นหรือโกหกกันล่ะ ผมรักคุณจนแทบจะล้นออกมาจากอกอยู่แล้ว รักทั้งๆ ที่คิดเสมอว่าคุณเป็นผู้หญิงรักสนุก”“อีตาบ้า ฉันไม่ใช่คนแบบนั้นสักหน่อย”“ผมรู้ก็ตอนที่ได้เข้าไปในตัวของคุณแล้วนั่นแหละ” เขาอมยิ้ม มองลึกเข้ามาในดวงตาคู่งามของหล่อน “ผมรักคุณนะฟ้าลดา ยิ่งได้กอด ได้จูบ ผมก็ยิ
ตอนที่ 56.“ผมจะแต่งงานกับฟ้าครับ ผมรักเธอ”ปฐพีระบายยิ้มโล่งอกออกมา“พูดแบบนี้ พูดเสียงดังๆ เลยนะ เวลาอยู่ต่อหน้ายายฟ้าน่ะ”“แต่ผม... ไม่รู้เลยครับว่าเธอไปอยู่ที่ไหนตอนนี้”ปฐพีหัวเราะร่วน “โอ๊ย... การตามหาตัวยายฟ้าน่ะไม่ยากหรอก”“คุณลุงหมายความว่ายังไงครับ”“เดี๋ยวดูจากข้อมูลการใช้บัตรเครดิตก็รู้แล้วล่ะพ่อเอกว่ายายฟ้าไปซ่อนตัวอยู่ที่ไหน”เอกกวีได้ฟังคำพูดของปฐพีก็ระบายยิ้มออกมาอย่างโล่งอก“คุณหนูขา... เราจะไปช็อปปิ้งกันอีกแล้วเหรอคะ”แววที่เดินตามฟ้าลดาเข้ามาในห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งในจังหวัดภาคตะวันออกเอ่ยถามด้วยความวิตกกังวล“ใช่ ฉันเครียด ช็อปปิ้งแล้วมันทำให้รู้สึกดีขึ้น”“แต่ที่ห้องพักของเรามันแทบจะไม่มีที่เดินแล้วนะคะคุณหนู มีแต่ของที่ซื้อไว้เต็มห้องไปหมดเลย”“งั้นฉันจะซื้อวันนี้อีกวัน พรุ่งนี้จะไม่ซื้ออะไรแล้ว โอเคไหมแวว”“ค่ะคุณหนู”ฟ้าลดาเดินตรงหน้าไปในร้านเสื้อผ้ายี่ห้อดัง หยิบทุกชุดที่อยู่ตรงหน้าส่งให้แววถือ จนแววต้องรีบเตือนสติเพราะเกรงว่าคุณหนูของตัวเองจะไม่มีมือหิ้วกลับห้อง“คุณหนูขา พอเถอะค่ะ นี่ก็สิบกว่าชุดแล้วนะคะ”“ก็ได้”ฟ้าลดาแขวนชุดเดรสสีดำคืนที่เดิม ก่อนจะหันมาห
ตอนที่ 55.“ก็คุณหนูฟ้าลดาคนสวยไงครับ”“บ้า ฉันจะไปงอนนายทำไมกันล่ะ เราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย อ๊ะ... อื้อ... อย่าขยับแบบนี้สิ คนบ้า อื้อ... อ๊า... อา...”หล่อนครวญครางเลยทีเดียวเมื่อคนที่นอนทับนิ่งๆ อยู่เคลื่อนไหวสะโพกเป็นวงกลม คลึงเค้นจนหล่อนเสียวสะท้าน“ก็ผมอยากจะยืนยันไงครับว่าเราสองคนเป็นอะไรกันแค่ไหน”หล่อนแก้มแดงก่ำ และก็อดตัดพ้อไปอย่างน้อยใจไม่ได้“ก็แค่เซ็กซ์เท่านั้นแหละ”“ถึงจะเป็นแค่เซ็กซ์ แต่มันก็ทำให้เราสองคนได้ใช้ชีวิตร่วมกัน ผมว่าชีวีตคู่หากไม่มีเซ็กซ์เป็นส่วนประกอบก็คงจะจืดชืดมากเลยทีเดียว”“ไอ้คนบ้ากาม”“ผมบ้าคุณต่างหาก เมียจ๋า...”“นี่อย่ามาพูดแบบนี้นะ ออกไปจากตัวฉันเลย”“อย่าไล่ผัวสิครับ” เขาพูดเสียงอ่อนเสียงหวานและระดมพรมจูบหล่อนทั้งใบหน้า มือใหญ่ก็บีบเค้นเต้าอวบตลอดเวลา“นายรักฉันหรือเปล่า”ในที่สุดหล่อนก็ตัดสินใจถามออกมา และจ้องหน้าเขาอย่างรอคอยคำตอบเอกกวีระบายยิ้มอ่อนโยน มองลึกเข้าไปในดวงตาคู่งามของภรรยาคนสวย“ผมจะพิสูจน์ให้คุณดู ฟ้าลดา”แล้วเขาก็ก้มลงมาบดขยี้ปากอิ่มของหล่อน ปลุกเร้าให้หล่อนร้อนผ่าวและร้อนฉ่าพรักพร้อมต่อเกมสวาทของเขาอีกครั้งหล่อนอยากฟังคำตอบ
ตอนที่ 54. ฝ่ามือกางออกเค้นคลึงจนยอดถันแข็งชันเป็นไต นิ้วยาวถูไถจนเม็ดทรวงเคร่งครัด ก่อนจะส่งเข้าไปในอุ้งปาก ดูดอมมันอย่างเอร็ดลิ้น ทั้งกัดทั้งดูดทั้งเลียจนสาวน้อยกรีดร้องทรมานร่างอวบอัดส่ายระริก ดิ้นพล่านด้วยความเสียวกระสัน หยาดน้ำสวาทไหลซึมออกมาจนกลีบสาวเปียกชุ่ม ความร้อนฉ่าอัดแน่นอยู่เต็มซอกขา“อ๊า... อา... อ๊า...”หล่อนกรีดร้องด้วยความเสียวซ่านทรมาน ยิ่งยามที่เขาดูดเม็ดทรวงแรงๆ ตามด้วยการขบกัดด้วยแล้ว หล่อนก็ยิ่งแสนรัญจวน ร่างสาวลอยสูงขึ้นทุกขณะ“อ๊า... อา... เอก... เอกขา...”เขาคลายยอดถันออกจากปาก เลื่อนหน้าต่ำลงไปยังหน้าท้อง สองมือเลื่อนนำหน้าลงไปกระชากต้นขาอวบให้แยกกว้างออกจากกัน ซึ่งก็เป็นจังหวะเดียวกันที่ใบหน้าหล่อเหลาแดงก่ำลดต่ำลงไปอยู่ที่เนินสวาทพอดิบพอดีเสียงคำรามด้วยความพึงพอใจจากปากหยักสวยดังขึ้นไม่หยุด นิ้วยาวค่อยๆ แยกแย้มกลีบนางออก ดวงตาคมกริบจับจ้องมองสีสันความงดงามนั้นด้วยความตื่นตะลึง เขารู้สึกพรึงเพริดทุกครั้งที่ได้จับจ้องกับความอูมอวบของฟ้าลดา“สีสวยเหลือเกินฟ้าจ๋า...”หล่อนจิกเล็บลงกับศีรษะของเขา และกรีดร้องไม่หยุด เมื่อกลีบสาวถูกโจมตีด้วยปากด้วยลิ้น และนิ้วมื
ตอนที่ 53.“ไปเถอะแวว ฉันรับรองด้วยเกียรติของลูกผู้ชายว่าจะไม่ทำร้ายคุณหนูของแววให้ต้องเจ็บปวด ฉันจะพูดดีๆ กับคุณหนูของแววโอเคไหม”“ก็ได้ค่ะ แต่อย่าทำให้คุณหนูร้องไห้นะคะ”“รับรองครับ”แววเดินจากไปแล้ว เขาจึงหันมามองบานประตูไม้ตรงหน้า ยกมือขึ้นค้างอยู่กลางอากาศ ตั้งใจจะเคาะเรียก แต่ก็รู้ดีว่าเจ้าของห้องไม่มีทางยอมเปิดง่ายๆ แน่นอน ดังนั้นการไขกุญแจเข้าไปเลยจึงเป็นวิธีที่ดีที่สุดคนที่นอนกระสับกระส่ายอยู่บนเตียงรีบดีดตัวลุกขึ้นทันที เมื่อเห็นประตูห้องเปิดออกโดยไม่มีสัญญาณเตือนล่วงหน้า แต่นั่นยังไม่น่าตกใจเท่ากับคนที่ปรากฏตัวขึ้นหลังบานประตูไม้“นาย...”หล่อนช็อกค้าง ตาเบิกกว้าง ปากเผยอจนน้ำลายไหลย้อยออกมาคนตัวโตระบายยิ้มอ่อนๆ ก้าวข้ามธรณีประตูเข้ามาหา และดึงประตูให้ปิดสนิทลง พร้อมกับล็อกอย่างแน่นหนา“นี่ผัวนะไม่ใช่ผี ไม่ต้องทำหน้าตกใจแบบนั้นก็ได้ ฟ้าลดา”“นาย... มาได้ยังไง”“ขับรถมาครับ”“แล้ว... เข้ามาทำไม”เขาอมยิ้มน้อยๆ ก้าวเดินเข้ามาหา หญิงสาวตัวแข็งทื่อขยับไม่ได้“ก็เข้ามาหาเมียไงครับ”“ออกไปนะ ใครเป็นเมียนาย”เขามาหยุดยืนที่ขอบเตียง และมองหล่อนทั้งตัว มองด้วยสายตาเป็นเจ้าข้าวเจ้า
ตอนที่ 52.ฟ้าลดาจำรถของเอกกวีได้ ทันทีที่เห็นมันแล่นเข้ามาจอดที่หน้าคฤหาสน์ของตัวเองเท่านั้น หล่อนก็รีบโกยแน๊บขึ้นห้องนอนและล็อกประตูอย่างแน่นหนาเลยทีเดียว พร้อมกับกำชับแววไว้ ให้บอกว่าหล่อนไม่อยู่ไปบวชชีสามปีนั่นแหละถึงจะกลับมาแววรีบออกมาต้อนรับเอกกวีที่หน้าบ้านตามหน้าที่ ด้วยสีหน้าไม่ค่อยสบายใจนัก เพราะไม่ชอบที่จะโกหกแต่ก็เลี่ยงไม่ได้“สวัสดีค่ะคุณเอก ลมอะไรหอบมาถึงที่นี่คะ”เอกกวียิ้มตอบให้กับแวว“ไม่ได้มีลมอะไรหอบฉันมาหรอก ฉันตั้งใจมาที่นี่ด้วยตัวเองเลยแหละ”“เอ่อ ตั้งใจเลยเหรอคะ”“อืม”เอกกวีพยักหน้ารับ ก่อนจะชะเง้อคอมองเข้าไปภายในคฤหาสน์หลังงามเบื้องหน้า“คุณลุงอยู่ไหมครับ แวว”“อยู่ค่ะ เดี๋ยวเชิญคุณเอกเข้าไปนั่งดื่มน้ำเย็นๆ ในห้องรับแขกนะคะ แล้วแววจะไปเรียนคุณท่านให้ค่ะว่าคุณเอกมาขอพบ”“ขอบใจมาก” เอกกวีระบายยิ้ม“เชิญค่ะ”แววทำหน้าที่เชื้อเชิญแขกเข้าไปในบ้าน เอกกวีเดินตามไป แต่ก็อดที่จะเงยหน้าขึ้นมองชั้นบนของบ้านไม่ได้ และก็ได้เห็นเงาของใครบางคนแอบอยู่หลังม่านในห้องหนึ่ง เขาระบายยิ้มน้อยๆ และรีบก้าวตามแววไป“เชิญนั่งก่อนนะคะ เดี๋ยวแววไปเรียนคุณท่านก่อนค่ะ”เอกกวีพยักหน้ารับ ท
ตอนที่ 51.“ผมไม่ได้กล่าวหาคุณเดือน แต่ผมกำลังพูดถึงความชั่วที่คุณทำลงไปกับฟ้าลดาต่างหาก”“เอก... ทำไมคุณพูดแบบนี้คะ เดือนจะไปทำอะไรคุณฟ้าลดาได้ นี่เอกจะต้องถูกเป่าหูมาแน่ๆ เอกใจร้าย เอกทำร้ายจิตใจของเดือน” เดือนเพ็ญบีบน้ำตาใหญ่โต และโวยวายลั่น“ลากมันเข้ามา”เอกกวีหันไปตะโกนบอกคนของตัวเองเสียงดังลั่น และไม่นานร่างสะบักสะบอมที่มีผ้าก็อตสีขาวปิดทั่วใบหน้าของนายศักดิ์กับนายย้งก็ถูกหิ้วปีกเข้ามาเดือนเพ็ญหน้าซีดเผือด และลืมตัวปฏิเสธออกมาทันควัน“เดือนไม่รู้จักพวกมันนะคะเอก”เอกกวียิ้มเยาะ มองเดือนเพ็ญอย่างเดือดดาล“ผมยังไม่ได้พูดอะไรเลยนะเดือน คุณร้อนตัวทำไม”“คือ...” เดือนเพ็ญแก้ตัวไม่ออก“พูดมาสินายศักดิ์ ว่าใครจ้างแกทำอะไร”“คุณ... คุณเดือนเพ็ญจ้างให้ผมทำร้ายคุณฟ้าลดาครับ”“ใช่ครับ คุณเดือนเพ็ญให้เงินพวกเรา และสั่งให้พวกเราทำครับนาย” ย้งยืนยันอีกเสียง“ไม่จริง! พวกแกโกหก พวกแกใส่ร้ายฉัน”“เดือน คุณเลิกแก้ตัวเถอะ หลักฐานมัดแน่นขนาดนี้ คุณไม่มีทางหนีความผิดของตัวเองรอดหรอก ยอมรับมาเถอะว่าทำชั่วอะไรลงไป” เอกกวีมองเพื่อนสนิทด้วยสายตาลุกเป็นไฟ“เอก... ไม่นะคะ อย่าเชื่อพวกมัน เดือนไม่ได้ทำ
ตอนที่ 50.“งั้นป้าเดินออกไปส่งที่รถนะ”“ค่ะ คุณป้า”หล่อนเดินมาหยุดที่รถกระบะสี่ประตูที่คนงานของเอกกวีติดเครื่องรออยู่“เดินทางปลอดภัยนะหนูฟ้า”“คุณป้าก็ดูแลตัวเองนะคะ”ฟ้าลดาสวมกอดอังกาบ น้ำตาริน ก่อนจะรีบถอยออกห่าง“ฟ้าไปนะคะ”“ไว้เจอกันที่กรุงเทพฯ จ๊ะ”คงไม่มีโอกาสนั้นอีกแล้วล่ะฟ้าลดาบอกตัวเองเศร้าๆ ในอก แต่ภายในก็ต้องฝืนยิ้มให้กับอังกาบ“ลาก่อนค่ะคุณป้า”หล่อนกล่าวลาและก้าวขึ้นไปบนรถ หลังจากที่คนงานเอากระเป๋นเดินทางของหล่อนใส่รถเรียบร้อยแล้วรถกระบะแล่นห่างออกมาจากไร่ภูพนามากเท่าไหร่ หัวใจของหล่อนก็ยิ่งปวดร้าวทรมานมากเท่านั้น หล่อนหันไปมองด้านหลังตลอดเวลา มองด้วยความอาลัยอาวรณ์ หล่อนคงไม่มีโอกาสได้มาเหยียบที่นี่อีกแล้ว และก็คงไม่ได้พบเขาอีกน้ำตาของหล่อนร่วงหล่นออกมาเป็นสาย หล่อนไม่อาจจะซ่อนเร้นความเสียใจเอาไว้ได้อีก สองมือยกขึ้นปิดหน้าสะอื้นไห้ โดยไม่สนใจว่าคนงานที่ขับรถอยู่ข้างๆ จะมองด้วยความตกใจแค่ไหนเอกกวีกลับมาถึงบ้านอีกครั้งก็เกือบบ่ายสามโมงเย็นของวันเลยทีเดียว เขาก้าวเข้ามาภายในตัวบ้าน เจอมารดานั่งจิบช้าอยู่ที่ห้องโถง“อ้าว พ่อเอก ไปในเมืองมาเหรอ”“ครับคุณแม่ พอดีคนงานไม
ตอนที่ 49.“โอ๊ย... นายครับ ผมเจ็บครับ”“งั้นก็สารภาพเรื่องเมื่อวานออกมาให้หมด”“ผม... ผมไม่มีอะไรจะสารภาพครับ”“แน่ใจนะ” เอกกวีเค้นเสียงเดือดดาลออกมาจากไรฟัน“ครับ... ครับนาย”นายศักดิ์ก้มหน้าหลบตา ก่อนจะต้องร้องลั่น เมื่อถูกกำปั้นของเอกกวีกระแทกเข้ามาเต็มหน้า และไม่ใช่แค่หมัดเดียวเท่านั้น หลายสิบหมัดที่ชายหนุ่มระดมต่อยเข้ามาที่ใบหน้าของเขา และเมื่อเขาล้มลง คราวนี้ฝ่าเท้าของเอกกวีก็ทำหน้าที่แทนกำปั้นทันที ทั้งเตะทั้งกระทืบ จนเขาต้องร้องขอชีวิต“บอก... บอกแล้วครับ นาย... บอกแล้วครับ”ฝ่าเท้าของเอกกวีที่กำลังเงื้อจะเตะใส่ร่างที่นอนคลุกฝุ่นของศักดิ์ชะงัก ก่อนที่เขาจะก้มลงกระชากร่างชุ่มโชกเลือดขึ้นมาเผชิญหน้า“พูด!”“ผม... ผมจัดฉากขึ้นมาครับ”“ไอ้ระยำ!”“โอ๊ย... อย่าครับนายผมกลัวแล้ว”นายศักดิ์รีบยกมือขึ้นไหว้ ด้วยความหวาดกลัวที่สุดในชีวิต“ทำไมมึงทำแบบนี้ ไอ้ศักดิ์!”“ผม... ผมถูกจ้างมาครับ”คิ้วเข้มของเอกกวีเลิกสูง มองหน้านายศักดิ์ตาวาวโรจน์“ใคร?!”“คุณ... คุณเดือนเพ็ญครับนาย”“เดือนเพ็ญ...?”“ใช่ครับ เดือนเพ็ญเพื่อนของนายนั่นแหละครับ เธอจ้างผมกับไอ้ย้ง ให้ทำเรื่องแบบนี้กับคุณฟ้าลดา ผม