ตอนที่ 26

สุริยวานิชกุลกรุ๊ป

เมื่อมาถึงบริษัทคิณก็พาเอยขึ้นลิฟต์ผู้บริหารมาที่ห้องทำงาน ซึ่งเมื่อเปิดประตูห้องทำงานเข้ามาเอยก็เจอกับมื้อเช้าที่หน้าตาน่าทานที่วางอยู่บนโต๊ะชุดโซฟารับแขกทำเอาเอยยิ้มออกมาอย่างดีที่คิณเอาใจใส่เธอทุกอย่าง เพราะอาหารบนโต๊ะคือหารสำหรับดูแลรูปร่างโดยเฉพาะ แต่ข้าง ๆ กันนั้นก็มีข้าวต้มกุ้งของคิณอยู่ด้วย

“นี่กะจะขุนเอยให้อ้วนหรือยังไงกันคะ? เลี้ยงเอยดีทุกมื้อเลย” เอยหันไปถามคิณเมื่อนั่งลงบนโซฟาตัวเดียวกันเรียบร้อย

“อืมคงงั้นมั้งเมียพี่ใหญ่แต่นม ที่เหลือมีแต่กระดูก”

พูดเสร็จก็มองเอยด้วยสายตากรุ้มกริ่มชัดเจนไม่ปิดบังทำเอาเอยอดไม่ได้ที่จะฟาดคิณไปทีหนึ่ง

“โอ๊ย!! เจ็บนะเมียจ๋าฟาดมาได้มือหนักเป็นบ้า”

ลูบแขนข้างที่ถูกเอยฟาดปอย ๆ พลางตีหน้าเศร้าว่าที่เธอตีมันเจ็บทั้ง ๆ ที่มือเธอก็เล็กนิดเดียวฟาดไปแบบนั้นไม่สะเทือนกล้ามแขนเขาด้วยซ้ำ

“ทะลึ่งจริง ๆ เลยนะคะทุกวันนี้” ส่งค้อนวงใหญ่ให้คิณก่อนจะกลับมาสนใจอาหารที่วางบนโต๊ะต่อ

“พี่พูดผิดตรงไหน ใหญ่จริง ๆ นี้แต่แบบนี้แหละพี่ชอบขย้ำได้เต็มไม้เต็มมือดี หึหึ”

ยังไม่เลิกทะลึ่งใส่เอยจนเอยต้องหันมาย่นจมูกใส่กับคำพูดที่ทั้งทะลึ่งทั้งห่าม ก่อนที่จ