การทบทวน

หนึ่งอาทิตย์ผ่านไปเรื่องราวระหว่างเขากับเธอก็ยังคงเงียบกริบไม่มีการเอ่ยถึงอะไรใดๆทั้งสิ้น นี่เขาคงจะโกรธเธอจริงๆ สินะ หลังจากที่เธอสารภาพรักไปและถูกเขาซักไซ้ไล่เรียงจนหมด เขมราชก็ไม่ยอมแตะต้องเธออีกเลย แถมยังไล่ให้เธอกลับห้องไปเสียอย่างนั้น

ทั้งๆ ที่อยู่ภายในบ้านหลังเดียวกัน แต่เขากลับทำตัวห่างเหินกับเธออย่างสิ้นเชิง แทบจะไม่ยอมมองหน้า มีก็แต่เพียงขับรถไปรับส่งที่มหาวิทยาลัยตามหน้าที่ เวลาที่เธอถามอะไรบางครั้งเขาก็เลือกที่จะเลี่ยงไม่ยอมตอบคำถามหรือบางครั้งก็เพียงแค่ถามคำตอบคำ ทำเอาปารดีถึงกับเศร้าจนไม่มีกระจิตกระใจจะทำอะไร จนในที่สุดทนไม่ไหว เธอจึงตัดสินใจที่จะถามเขาออกไป

"ตกลงเราจะเป็นแบบนี้กันไปอีกนานแค่ไหนคะพี่เขม แป้งไม่สบายใจเลยที่เห็นพี่เป็นแบบนี้"

ปารดีเปิดประเด็นขึ้นมาทันทีที่รถจอดสนิทถึงบ้าน ความอดทนของเธอสิ้นสุดลง เธอคิดถึงท่าทีอันแสนอ่อนโยนของเขาที่เคยมีต่อเธอ คิดถึงความใกล้ชิดสนิทสนมที่เขาเคยมอบให้และอยากได้มันกลับคืนมา ความอ่อนหวานที่เขาเคยมอบให้เปรียบดังน้ำผึ้งชโลมใจเด็กผู้หญิงที่ขาดที่พึ่งพิงคนหนึ่งให้มีชีวิตชีวาได้ จากปกติที่เคยได้กอดได้หอม แอบเนียนไปซบอกให้เขาปลอบ เวล