เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 210
บทที่เกี่ยวข้อง
ให้ตายเถอะ โยนอดีตสามีไปข้างหลังคนรักที่มิอาจเอื้อม เขาคลั่งไปแล้ว บทที่ 211
เป็นเสิ่นซิงหยูเธอยืนอยู่ท่ามกลางเลือดในรองเท้าบู๊ตสีขาวของเธอ และเมื่อเธอเห็นว่าฉันหยุดปิดประตู เธอก็ค่อยๆ ดึงมือของเธอออกและโอบรอบหน้าอกของเธอ "หร่วนหนานจือ ฉันแนะนำให้คุณยอมแพ้และเจียมตัวเองซะ อย่าไปยุ่งเกี่ยวกับพี่ฉีชวนอีก"เธอพบที่อยู่ของฉันอย่างรวดเร็วฉันขมวดคิ้วและพูดว่า "ไม่ว่าจะเป็นคุณหรือฟู่จินอัน หากพวกคุณป่วย ก็ควรไปโรงพยาบาลหรือไปหาฟู่ฉีชวนดีกว่า อย่ามายุ่งกับฉัน""โอ้ เลิกเสแสร้งสักที"เธอเหลือบมองเข้าไปในบ้านแล้วพูดจาเหยียดหยาม "ฉันตรวจสอบดูแล้ว และถ้าคุณไม่ได้แต่งงานกับพี่ฉีชวน คุณจะซื้อบ้านที่มีทะเบียนบ้านชำรุดได้กี่ชั่วอายุคน ทั้งพ่อและแม่เสียชีวิตเธอเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย แสดงความเย่อหยิ่งที่ไม่เหมือนใครของเศรษฐีอย่างเต็มที่ฉันหมดความอดทนและพูดอย่างเย็นชา "โอ้ แล้วเธอล่ะ? เธอโชคดีแค่ไหนที่ถูกอุปการะจากตระกูลเสิ่น เธอถึงยืนอยู่ตรงนี้แล้วพูดแบบนี้ได้ และก้าวก่ายการแต่งงานของคนอื่นอย่างหยิ่งผยอง"ใครก็โดนแทงใจดำกันได้เธอหักหน้าฉัน ก็อย่าโทษฉันที่หยาบคาย"หร่วนหนานจือ!!!"ทันใดนั้น ท่าทางอันสูงส่งของเสิ่นซิงหยูก็กลายเป็นดุร้าย เธอยกมือขึ้นและต้องการตบหน้าฉัน
ให้ตายเถอะ โยนอดีตสามีไปข้างหลังคนรักที่มิอาจเอื้อม เขาคลั่งไปแล้ว บทที่ 212
เสียงของเธอเป็นปกติ แต่ดูเหมือนว่าเสิ่นซิงหยูจะกลัวเขาเล็กน้อยท่าทางเย่อหยิ่งบนใบหน้าของเธอหายไปโดยสิ้นเชิง เธอเบ้ปากและพูดอย่างเขิอาย: "ลู่สือเยี่ยน ทำไมคุณถึงมองฉันแบบนี้ ฉันแค่มาคุยกับคุณหร่วนบ้างไม่ได้หรือไง?"ลู่สือเยี่ยนยกคิ้วขึ้น “แล้วเสร็จหรือยัง?”"ใช่ ฉันคุยเสร็จแล้ว"เสิ่นซิงหยูตอบอย่างประหม่า แต่เมื่อเธอเห็นว่าลู่สือเยี่ยนยังคงไม่มีอารมณ์ เธอก็โกรธขึ้นมาทันใดและพูดอย่างโกรธเคืองว่า "ทำไมคุณถึงเป็นเหมือนไอ้งั่งอย่างโจวฟางที่คอยรังแกฉัน! อีกสองวันพ่อแม่ของฉันจะมามาดูกันว่าฉันจะยังกลัวคุณอยู่ไหม!"หลังจากพูดคำหยาบเหล่านี้ เธอก็เดินออกไปด้วยรองเท้าส้นสูงเธอเดินอย่างโกรธจัดและจงใจก้าวเท้าออกไปอย่างดังหลังจากที่เธอหันหลังและหายไป ลู่สือเยี่ยนมองไปที่ฉากนองเลือดนอกบ้านของฉันและหยิบโทรศัพท์ของเขาออกมาเพื่อกดโทรออก โดยขอให้บริษัททำความสะอาดจัดหาคนมาทำความสะอาดให้ต่อมา เขาจ้องมาที่ฉันอย่างช่วยไม่ได้และพูดว่า "คุณไม่ได้กลัวใช่ไหม?""พูดตามตรง มีตอนแรกนิดหน่อย"ฉันยิ้มและหันไปให้เขาเข้ามา ฉันหยิบรองเท้าแตะคู่หนึ่งออกมาจากตู้รองเท้าและพูดว่า "คุณกินข้าวหรือยัง ฉันทำซุปเสร็
ให้ตายเถอะ โยนอดีตสามีไปข้างหลังคนรักที่มิอาจเอื้อม เขาคลั่งไปแล้ว บทที่ 213
จู่ๆ ลู่สือเยี่ยนก็หันกลับมามองฉันด้วยดวงตาที่เป็นประกายและน่าดึงดูด ราวกับเต็มไปด้วยแสงดาว และถามคำถามนี้โดยไม่คาดคิดฉันตกตะลึงและความคิดของฉันว่างเปล่าไปชั่วขณะฉันไม่เคยคิดเกี่ยวกับคำถามนี้เลยไม่ว่าจะเป็นช่วงเรียนมหาวิทยาลัยหรือหลังจากที่เขากลับมาที่จีน ฉันก็ถือว่าเขาเป็นเพื่อนที่ดีเสมอมาฉันพบว่ามันยากที่จะถอนตัวออกจากการแต่งงานที่คลุมเครือ และเขายังมีผู้หญิงที่เขารักอย่างสุดซึ้งมาหลายปี การเป็นเพื่อนต่างเพศดูเหมือนจะเป็นข้อตกลงที่สมบูรณ์แบบไม่มีใครต้องกังวลเรื่องอะไรเลยเมื่อสบตากับลู่สือเยี่ยน ฉันรู้สึกสับสนและไม่แน่ใจว่าจะทำอย่างไร “รุ่นพี่…”"ช่างเถอะหน่า"ลู่สือเยี่ยนหัวเราะเบาๆ แล้วพูดติดตลกว่า "ฉันแค่ล้อเล่นกับคุณเท่านั้น ทำไมคุณถึงกลัวแบบนี้ล่ะ? คุณไม่ใช่คนบอกว่าฉันเป็นคนดีหรอกเหรอ ดูเหมือนว่าคุณกำลังโกหกฉัน?""ไม่จริงสักหน่อย"ฉันถอนหายใจอย่างโล่งอก เอามือแตะจมูกตัวเองอย่างเก้ๆ กังๆ แล้วอธิบายว่า "ฉัน... ฉันแค่คิดว่าคำถามนี้กะทันหันเกินไป"กะทันหันเกินไปท้ายที่สุดแล้ว ฉันยังไม่ได้หย่าด้วยซ้ำ ดังนั้นฉันจึงไม่มีความตั้งใจที่จะพิจารณาเรื่องดังกล่าวยิ่งกว่านั
ให้ตายเถอะ โยนอดีตสามีไปข้างหลังคนรักที่มิอาจเอื้อม เขาคลั่งไปแล้ว บทที่ 214
"ใช่ ฉันอยากลองดูสักตั้ง""คุณทำได้แน่"เขาจ้องมาที่ฉันแล้วพูดอย่างหนักแน่นฉันมีความสุขจากใจจริงและพูดอย่างจริงใจว่า "รุ่นพี่ ครั้งนี้ฉันขอบคุณจริงๆ!"แม้ว่าเขาจะพูดถึงเรื่องนี้เพียงสั้นๆ แต่ฉันก็ยังนึกภาพออกว่าเขาต้องทุ่มเทความพยายามขนาดไหนในการเอาแนนซี่กลับมาลู่สือเยี่ยนดูหมดหนทางเล็กน้อย "จะขอบคุณอะไร? ตอนแรกฉันก็อยากได้บริษัทพ่อแม่ของคุณคืนมาเหมือนกัน แต่อีกฝ่ายไม่ยอมขายง่ายๆ""แค่นี้ก็เกินพอแล้ว"ฉันพูดอย่างจริงจังว่า "การมีแนนซี่ก็เพียงพอแล้ว""ตราบใดที่มันช่วยคุณได้"เขาถอนหายใจด้วยความโล่งอก เดินขึ้นไปที่ทางเข้าแล้วเปิดประตูเพื่อดู คิ้วของเขาขมวดเล็กน้อย จากนั้นเขาก็มองมาที่ฉัน "หนานจือ คุณมีผ้าเช็ดไหม""มีอะไร?"“แม่บ้านยังทำความสะอาดไม่เสร็จ ฉันจะเช็ดมันอีกครั้ง”ลู่สือเยี่ยนพูดอย่างอ่อนโยน “ยังไงซะมันก็เป็นเลือด ฉันไม่อยากให้คุณเห็นแล้วตกใจ”“ไม่เป็นไร”ฉันวางเอกสารกลับเข้าไปในแฟ้มแล้ววางไว้บนโต๊ะกาแฟ “คุณไม่ต้องกังวลเรื่องนั้น ฉันอาจจะย้ายออกไปในอีกไม่กี่วันข้างหน้าอยู่แล้ว”แม้ว่าบ้านหลังนี้ในหลินเจียงการ์เด้นจะถูกจัดสรรให้ฉันเป็นทรัพย์สินในข้อตกลงการหย่าร
ให้ตายเถอะ โยนอดีตสามีไปข้างหลังคนรักที่มิอาจเอื้อม เขาคลั่งไปแล้ว บทที่ 215
——เจอคนที่เราไม่อยากเจอนี่คือคำแรกที่ผุดขึ้นในหัวของฉันเมื่อฉันหันกลับไปและเห็นใบหน้าที่สดใสและหล่อเหลาของโจวฟางลู่สือเยี่ยนก็มองเขาด้วยการขมวดคิ้วเล็กน้อย "คุณชายโจวอาศัยอยู่ที่นี่หรือเปล่า?"นี่ก็เป็นคำถามที่ฉันอยากถามเช่นกันด้วยความมั่งคั่งของเขา เขาสามารถเลือกพื้นที่วิลล่าใดก็ได้อย่างง่ายดาย เขาจะอาศัยอยู่ในสถานที่ที่มีบรรยากาศธรรมดาเช่นนี้ได้ยังไงโจวฟางยิ้มอย่างไม่ใส่ใจ “ตามมาเรียนด้วย”ตามมาเรียนด้วย?เขาไม่ควรตามหาคู่หมั้นตัวน้อยของเขาเหรอ? เขาจะมีลูกได้ยังไง?ครอบครัวที่ร่ำรวยย่อมต้องวุ่นวายอยู่แล้ว ใครไม่มีลูกนอกสมรสบ้างล่ะลู่ซื่อหยานยิ้มและพูดคุยกันอย่างเป็นกันเองสองสามคำก่อนจะผลักกระเป๋าเดินทางออกจากลิฟต์และนำเข้าไปในบ้านเมื่อเห็นว่าเขายังคงวางแผนที่จะช่วยทำความสะอาด ฉันรีบโบกมือและพูดว่า "รุ่นพี่ ไม่จำเป็นหรอก เจียงไหลจะมาที่นี่เร็วๆ นี้ ตราบใดที่เธอช่วยฉัน คุณสามารถไปทำธุระของคุณได้เลย"เขาเพิ่งกลับมาถึงตระกูลลู่ และเมื่อสวีจื่อก่อเรื่องขึ้น เขาก็คงรู้สึกเครียดมากพอแล้ว"ได้"ลู่สือเยี่ยนเหลือบมองเวลาและไม่ฝืนอีกต่อไป เขาถามด้วยความกังวล "เป็นไงบ้าง คุณย
ให้ตายเถอะ โยนอดีตสามีไปข้างหลังคนรักที่มิอาจเอื้อม เขาคลั่งไปแล้ว บทที่ 216
ฉันเดินไปเห็นฉากลามกบนหน้าจอโทรศัพท์ของเขา ฉันหันหลังกลับและกำลังจะออกไป!สิ่งที่เขาแสดงให้ฉันดูคือวิดีโอของฟู่จินอันและฟู่เหวินไห่ในคืนนั้น"รีบอะไรนักหนา?"เขาเหยียดขาที่ยาวของเขาออกและขวางทางฉันโดยดึงแถบวิดีโอไปหน้าวิดีโอมืดสนิท แต่ยังได้ยินเสียงและยังเป็นเสียงที่ฉันคุ้นเคยมากอีกด้วย"คุณอย่าเอาเรื่องนี้ไปพูดกับใครได้ไหม?""ได้ แล้วฉันจะได้อะไรจากทำอย่างงั้น?"……"คุณต้องการอะไร?""ฉันยังคิดไม่ออก ทำไมคุณไม่สัญญาอะไรกับฉันล่ะ ส่วนเรื่องนั้น ฉันจะบอกให้คุณรู้หลังจากฉันคิดออกแล้ว""ได้"หลังจากฟังบทสนทนานี้แล้ว ฉันเงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยความประหลาดใจและพูดว่า "คุณบันทึกมันไว้จริงๆ?"มันอาจจะดูไม่เป็นทางการ แต่เมื่อถึงเวลาต้องลงมือทำอะไรสักอย่าง ก็พิถีพิถันไม่มีช่องโหว่ใดๆ"แค่บังเอิญโชคดีบันทึกไว้"เขาหัวเราะเบาๆ กล้าหาญและไม่ยับยั้งชั่งใจ หยิ่งผยองมาก "นี่ถือเป็นหลักฐานหรือเปล่า?"“ได้ คุณชนะ”ฉันพูดไม่ออก น้ำเสียงของฉันดูขมขื่นอย่างเป็นธรรมชาติ “ได้ พูดมาเลย คุณต้องการอะไร?”เขาจะขอให้ฉันรีบหย่ากับฟู่ฉีชวนไหม?ถ้าเป็นอย่างนั้น ฉันก็ยินดีเป็นอย่างยิ่งที่จะทำตาม“ม
ให้ตายเถอะ โยนอดีตสามีไปข้างหลังคนรักที่มิอาจเอื้อม เขาคลั่งไปแล้ว บทที่ 217
ฉันขบคิดอย่างหนักเพื่อสรุปความสัมพันธ์ที่สับสนให้เข้าใจง่ายที่สุดสำหรับเจียงไหลสุดท้ายแล้ว ฉันก็ล้มเหลวเหนื่อยเกินกว่าจะคิดต่อ ฉันจึงอธิบายทุกอย่างให้เจียงไหลฟังอย่างละเอียดในขณะที่ฉันเก็บกวาดทุกอย่างให้เรียบร้อยในที่สุดเธอก็เข้าใจเธอสรุปว่า: “งั้นเขาจะเป็นพี่เขยในอนาคตของฟู่ฉีชวนเหรอ?”ฉันนิ่งไป จากนั้นก็หัวเราะออกมาอย่างช่วยไม่ได้ “มีใครอีกไหมที่สมองไวเท่าเธอ”ลู่ซื่อหยานควรให้ป้าของเขาเข้ามาทำความสะอาดบ้านล่วงหน้า และบ้านก็แทบจะสะอาดเอี่ยมทันทีที่เราจัดการเสื้อผ้าเสร็จ เราก็ล้มตัวลงบนโซฟาเจียงไหลเหลือบมองมาที่ฉันแล้วพูดว่า "คุณไม่ได้บอกว่าคุณมีเรื่องสำคัญที่ต้องคุยกับฉันเหรอ เกิดอะไรขึ้น?"ฉันยื่นเอกสารที่ลู่ซื่อหยานให้ฉันไปให้เธอแล้วพูดว่า "ฉันอยากเริ่มธุรกิจของตัวเอง เธอสนใจที่จะเข้าร่วมไหม""แน่นอนสิ!"ดวงตาของเธอเป็นประกาย เต็มไปด้วยความตื่นเต้นฉันหัวเราะคิกคักและพูดว่า "ดังนั้น ครั้งสุดท้ายที่เธอบอกฉันเกี่ยวกับการลาออกจากโรงพยาบาล โดยบอกว่าเธอมีแผน นั่นถือเป็นการโกหกสำหรับฉันหรือเปล่า?"“แผนของคุณเหมาะกับวิสัยทัศน์ของฉันมากกว่าน่ะ!”เจียงไหลยิ้มและมองดูข้อม
ให้ตายเถอะ โยนอดีตสามีไปข้างหลังคนรักที่มิอาจเอื้อม เขาคลั่งไปแล้ว บทที่ 218
กลิ่นของแอลกอฮอล์ผสมกับกลิ่นยุหรี่ที่ยังติดตัวอยู่"คุณดื่มมาเหรอ?""ใช่"เขาลดขนตาลงแล้วพูดว่า "เราดื่มกันสองสามแก้วกับเฮ่อถิง""โห"ฉันพยักหน้าเบาๆ แล้วพูดว่า "งั้นคุณ... กลับไปพักผ่อนก่อนเถอะ!"ส่วนฉันกับเขา จะดีกว่าถ้าเราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีกต่อไป"ฉันแค่อยากอยู่กับคุณ"เขาหวาดระแวงมากจนเหมือนเด็กที่ร้องหาของเล่น ก้าวเข้าไปข้างในฉันขวางเขาโดยสัญชาตญาณ ถอยหลังไปหนึ่งก้าว แล้วเขาก็ล้มลงไปด้านหลังอย่างกะทันหัน เซไปสองสามก้าว ฉันตกใจและก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วเพื่อประคองร่างของเขาคุณดื่มไปกี่แก้วกัน?ด้วยความอดทนของเขา การดื่มสักสองสามแก้วคงไม่ทำให้เขาเป็นแบบนี้นอกจากนี้ ถ้าเขามีเวลาดื่มกับเฮ่อถิง แสดงว่าปัญหาของตระกูลฟู่ก็คลี่คลายลงได้ในระดับหนึ่ง... ซึ่งน่าจะปูทางไปสู่การแต่งงานแบบคลุมเครือของเขากับตระกูลเสิ่นได้ดูเหมือนว่าทุกอย่างจะราบรื่นดี อะไรทำให้เขาดื่มมากขนาดนี้ฉันไม่มีเวลาคิดมากนัก ชายคนนั้นเอนตัวทับฉัน ซุกหัวไว้ที่คอของฉัน และพูดด้วยเสียงอู้อี้ "ภรรยา ฉันรู้สึกไม่สบายตัวจริงๆ"ฉันกำมือแน่นขึ้นเรื่อยๆ ขณะที่พยายามผลักเขาออกไป แต่กลัวว่าจะทำให้ล้มลง ฉ
บทล่าสุด
ให้ตายเถอะ โยนอดีตสามีไปข้างหลังคนรักที่มิอาจเอื้อม เขาคลั่งไปแล้ว บทที่ 296
"แม่...มีสิทธิ์อะไร...หนูเป็นลูกค้านะ!""ทำตามที่บอก!"แม่เสิ่นกลืนน้ำลายแล้วส่งโทรศัพท์คืนให้โจวฟาง มองมาที่ฉันด้วยรอยยิ้มแห้งๆ “คุณหร่วน ในฐานะดีไซเนอร์ชุด โปรดอย่าลืมไปร่วมงานเลี้ยงหมั้นในสัปดาห์หน้าด้วย หากมีปัญหาใดๆ เกี่ยวกับชุด ก็สามารถแก้ไขได้อย่างทันท่วงที”“เดินทางปลอดภัย ไม่ไปส่งค่ะ”ฉันทำท่าส่งแขก จากนั้นจึงพูดว่า "ส่วนเงินที่ยังค้างอยู่ ก็โอนเข้าบัญชีเดียวกับครั้งที่แล้ว ขอบคุณ"……เรื่องตลกจบลงแล้ว ก็เกือบหนึ่งทุ่มแล้วฉันเลยตัดสินใจเสนอพาพวกเขาไปกินหม้อไฟเมื่อเพิ่งมาถึงที่จอดรถใต้ดิน เจียงไหลได้รับโทรศัพท์เกี่ยวกับงานปาร์ตี้สังสรรค์และตัดสินใจทิ้งฉันไว้เหลือแค่ฉัน โจวฟาง และโจวโม่โจวฟางชูคอ หันหน้ามาทางฉัน แล้วพูดว่า "ไปนั่งรถฉันมา พรุ่งนี้จะไปส่งโมโม่ที่ทำงาน""โอเค"ขณะที่ฉันเดินไปเปิดประตูเบาะหลัง โจวโม่ก็ผลักฉันให้ไปนั่งที่เบาะผู้โดยสารด้านหน้า "พี นั่งเบาะหน้าเถอะ เบาะหลังแคบเกินไป"นั่นคือข้อเสียของรถสปอร์ต ดูดีแต่ไม่สบายตอนนั่งฉันเปิดแอพอาหารแล้วคิดว่าจะไปที่ไหน โจวฟางก็หาวแล้วพูดว่า "ฉันเหนื่อยแล้ว กลับบ้านไปกินข้าวเถอะ สั่งเดลิเวอรี่ก็ได้"ไม่ใ
ให้ตายเถอะ โยนอดีตสามีไปข้างหลังคนรักที่มิอาจเอื้อม เขาคลั่งไปแล้ว บทที่ 295
ลูกวัวแรกเกิดอย่างโจวโม่ไม่กลัวเสือ ซึ่งทำให้เจียงไหลและฉันต่างจ้องมองกันหลังจากที่รู้ตัว ฉันก็กลัวว่าแม่เสิ่นจะลากเธอไปเอี่ยว ดังนั้นฉันจึงดึงเธอไว้ข้างหลัง“ถ้ามีปัญหาอะไรก็เอามาคุยกับฉันสิ”"พี่!”โจวโม่ไม่กลัวเลยและมองไปที่แม่เสิ่น "คุณไม่ได้บอกว่าคุณไม่ต้องการชุดนี้แล้วเหรอ? งั้นก็ให้เสิ่นซิงหยูออกมา ไม่ต้องไปลองมันแล้ว""ฮ่า!"แม่เสิ่นยิ้มเยาะหลายครั้ง น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความดูถูก “คำพูดของเธอนี่ช่างขำจริงๆ เธอก็แค่พนักงานธรรมดาๆ เธอคิดว่าเจ้านายของเธอจะเห็นด้วยกับเธอไหม? เธอรู้ไหมว่าชุดนี้ราคาเท่าไหร่....”"ฉันซื้อได้!”โจวโม่พองหน้าเล็กๆ และพูดประโยคนี้ออกมาอย่างเย่อหยิ่งฉันแกล้งทำเป็นไม่ได้ยินคำกล่าวที่เกินจริงของเธอใบหน้าของแม่เสิ่นเปลี่ยนเป็นสีเขียวอย่างน่าตกใจ สั่นเทาด้วยความโกรธ “หร่วนหนานจือ นี่ก็เป็นจุดยืนของเธองั้นเหรอ?”“ถ้าคุณไม่พอใจกับชุดนี้ นั่นก็เป็นทางเลือกที่ดี”ฉันยิ้มอย่างสุภาพ น้ำเสียงของฉันสงบและนิ่งแม่เสิ่นกัดฟันและจ้องไปที่โจวโม่ “เธอแน่ใจนะว่า ซื้อมันได้ ชุดนี้ราคาเกิน 25 ล้าน!”“แค่ 25 ล้านเอง คุณป้า คุณไม่มีเงินหรือไง?”โจวโม่เอีย
ให้ตายเถอะ โยนอดีตสามีไปข้างหลังคนรักที่มิอาจเอื้อม เขาคลั่งไปแล้ว บทที่ 294
ฉันไม่ได้คิดอะไรมากและหัวเราะ “เราออกไปนานแล้ว ฉันถึงบ้านแล้วและอาบน้ำแล้ว”"งั้นก็ดีแล้ว"“หลิน… ลุงของหลาน เขาไม่ได้ก่อเรื่องอีกแล้วใช่ไหม?”ก่อนที่ฉันจะไปกับลู่สือเยี่ยน เขาเตือนหลินกั๋วอันหลินกั๋วอันพยักหน้าซ้ำแล้วซ้ำเล่า เกือบจะคุกเข่าลงคุณป้าพยักหน้าแล้วพูดว่า "ไม่ ไม่ต้องห่วง เขาใบหย่าไปแล้วและเพิ่งกลับไป"ฉันแปลกใจเล็กน้อย "เซ็นต์ง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ?"ดูเหมือนว่าเขาจะกลัวลู่สือเยี่ยนในระดับหนึ่งเมื่อคืนนี้เอง ยัวยืนกรานที่จะแบ่งทรัพย์สินของฉันคุณป้าถอนหายใจด้วยความโล่งใจ “ใช่แล้ว หลานต้องขอบคุณประธานลู่นะ เขาเป็นคนดีมาก”"โอเค ไม่ต้องกังวล ฉันจะหาโอกาสขอบคุณเขาเอง"ถ้าคุณป้าสามารถหย่าร้างได้อย่างราบรื่น ก็ถือว่าเป็นการแก้ไขความกังวลในใจของฉันไปได้หนึ่งเปาะด้วยวิธีนี้ ฉันจะต้องดูแลคุณป้าของฉันเท่านั้นในอนาคต โดยไม่ต้องรับมือกับคนชั่วคนนี้……หนานซีเป็นแบรนด์ใหม่ที่เพิ่งเปิดตัว และธุรกิจของเราก็อยู่ในระดับปานกลางตามธรรมชาติแต่สิ่งนี้ไม่ได้ส่งผลกระทบต่อตารางงานที่ยุ่งของฉันฉันใช้เวลาเกือบครึ่งเดือนในการทำชุดหมั้นของเสิ่นซิงหยูในที่สุดเพชร ไข่มุก ทับทิมตร
ให้ตายเถอะ โยนอดีตสามีไปข้างหลังคนรักที่มิอาจเอื้อม เขาคลั่งไปแล้ว บทที่ 293
ฉันหันกลับมาทันทีและกำลังจะถาม แต่ลู่สือเยี่ยนเดินเข้ามาด้วยท่าทางไม่พอใจ"หนานจือ"ฉันพยักหน้าและพูดว่า "รุ่นพี่"ทันทีที่หลินกั๋วอันเห็นเขา สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปทันที เขาตัวสั่นและพูดว่า "ประธานลู่ ทำไมคุณถึงมาที่นี่ได้?"เห็นได้ชัดว่าเขากลัวลู่สือเยี่ยนสายตาของลู่สือเยี่ยนมองมาที่ฉัน และหลังจากยืนยันว่าฉันปลอดภัยดี สายตาของเขาก็จับจ้องไปที่หลินกั๋วอัน “ลืมไปแล้วเหรอว่าฉันบอกคุณอะไรไปเมื่อครั้งก่อน?”“ไม่ ไม่ ฉันไม่กล้า!”หลินกั๋วอันปฏิเสธอย่างตรงไปตรงมา โดยแสดงรอยยิ้มประจบประแจงและระมัดระวัง "ฉัน... ฉันเพียงมาพบภรรยาของฉัน บังเอิญว่าผู้หญิงคนนี้มาพอดี"ฉันเห็นว่าเขากลัวลู่สือเยี่ยนมาก ฉันจึงใช้โอกาสนี้ถามว่า "เกิดอะไรขึ้นกับสิ่งที่คุณเพิ่งพูดไป? คุณเอาเรื่องนี้มาพูดซ้ำแล้วซ้ำเล่า อย่ามาบอกฉันนะ มันเป็นแค่การพูดลอยๆ"ประโยคนี้ ลู่สือเยี่ยนก็ได้ยินเช่นกันหลินกั๋วอันหดตัวลงชั่วขณะ หลบตาคุณป้าของฉัน กัดฟันแล้วพูดขึ้นมาว่า "ฉัน..."“คุณควรพูดความจริงดีกว่า”ลู่สือเยี่ยนขัดจังหวะด้วยน้ำเสียงที่สงบแต่หนักแน่น ยิ้มอย่างสุภาพแต่แฝงไปด้วยความคุกคาม "ตอนที่ฉันยังเป็นเด็ก ฉันมัก
ให้ตายเถอะ โยนอดีตสามีไปข้างหลังคนรักที่มิอาจเอื้อม เขาคลั่งไปแล้ว บทที่ 292
"หนานจือ ลุงของคุณได้รับจดหมายแจ้งการฟ้องหย่าของเราแล้ว"ทนายฟางอดไม่ได้ที่จะเตือนฉันว่า "แต่ตอนที่ฉันเพิ่งออกจากโรงพยาบาล ฉันก็ไปเจอลุงของคุณเข้า เขาหน้าซีดมาก และอาจทำให้คุณป้าของคุณเดือดร้อนได้""โอเค ฉันเข้าใจแล้ว ขอบคุณ! ฉันจะไปดูทันที"คุณป้าของฉันอยู่ในระยะวิกฤตของการรักษา และกระเพาะอาหารเป็นอวัยวะที่อ่อนไหวและเต็มไปด้วยอารมณ์การทะเลาะกันใหญ่โต ไม่ดีต่อการฟื้นฟูร่างกายของเธอฉันวางสายโทรศัพท์และกลับไปที่ห้องส่วนตัว ฉันเอนตัวไปที่หูของเจียงไหลและพูด "ไหลไหล ฉันจะฝากเรื่องนี้ไว้กับเธอนะ มีบางอย่างเกิดขึ้นที่บ้านคุณป้า ฉันต้องลองไปดู"สีหน้าของเธอเปลี่ยนไปและเธอพูดอย่างวิตกกังวล "เป็นอะไรหรือเปล่า? ฉันพาเธอไปเอง""ไม่น่าจะใช่เรื่องใหญ่"ฉันตบไหล่เธอ “เธออยู่ที่นี่และทำให้ทุกคนสนุกสนาน อย่าปล่อยให้เรื่องนี้มาทำให้เสียบรรยากาศ”เมื่อพูดจบ ฉันก็คว้ากระเป๋าและบอกลาทุกคนอย่างรวดเร็ว ก่อนจะเดินออกไปลู่สือเยี่ยนลุกขึ้นทันทีเช่นกัน “คุณดื่มแอลกอฮอล์มา ฉันจะพาคุณไปเอง”"โอเค"ฉันรู้ว่าเขามาทานอาหารเย็นนี้เพราะฉันเท่านั้น ถ้าฉันออกไป เขาก็คงไม่อยากอยู่เหมือนกันขณะที่ดินออกไป
ให้ตายเถอะ โยนอดีตสามีไปข้างหลังคนรักที่มิอาจเอื้อม เขาคลั่งไปแล้ว บทที่ 291
ในขณะนั้นเอง มีคนจากภายในห้องดึงประตูเปิดออกพอดีตอนที่ฉันกำลังจะแอบดู พนักงานเสิร์ฟก้าวเข้ามา ทำให้ฉันไม่สามารถมองอะไรได้เลยสถานที่แห่งนี้ให้ความสำคัญกับความเป็นส่วนตัวของแขกเป็นอย่างยิ่งพนักงานเสิร์ฟถามว่า “สวัสดี คุณเป็นเพื่อนของคุณเซียวและกลุ่มของเขาหรือเปล่า?”แซ่นี้ฟังดูไม่คุ้นเลยฉันต้องส่ายหัวและบอกว่า "ไม่ ฉันเข้าห้องส่วนตัวผิด"เมื่อฉันหันหลังกลับและออกไป ดูเหมือนว่าใครบางคนกำลังจ้องมองฉันอยู่ครู่หนึ่ง ทำให้ขนที่คอของฉันลุกชันเมื่อหันกลับไปมอง สิ่งที่ฉันเห็นก็คือประตูห้องส่วนตัวที่ปิดสนิทแล้วเมื่อกลับมาที่ห้องส่วนตัว เจียงไหลสั่งอาหารเสร็จแล้ว “เอาล่ะ เธอมีอะไรอยากสั่งไหม?”"ฉันไม่เลือกหรอก สั่งมาเลย"เมื่อคิดถึงสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น ฉันรู้สึกหนักใจเล็กน้อยไม่ใช่ใครที่ฉันรู้จัก แต่สิ่งที่พวกเขาพูดนั้นคล้ายกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับฉันมากแทบจะเป็นสถานการณ์เดียวกันฉันไม่เคยได้ยินว่ามีเพื่อนสนิทแซ่เซียวจากฟู่ฉีชวนเลยเจียงไหลรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติและโน้มตัวเข้ามาที่หูของฉัน "เธอกำลังคิดอะไรอยู่""ไม่มีอะไร"ฉันยิ้มอย่างอ่อนโยนตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะพูดถึงเรื่อ
ให้ตายเถอะ โยนอดีตสามีไปข้างหลังคนรักที่มิอาจเอื้อม เขาคลั่งไปแล้ว บทที่ 290
เจียงไหลไม่เห็นด้วยกับความคิดของฉัน "อีกอย่าง ตอนนี้เธอก็หย่าแล้ว เธอคิดว่าเขาจะยอมแพ้ได้แค่พูดไม่กี่คำเหรอ? จะดีกว่าไหมที่จะกำหนดเส้นตายแบบนี้"ตอนนั้น ฉันก็คิดเหมือนกันตอนที่ฉันรู้ว่าลู่สือเยี่ยนแอบชอบผู้หญิงคนหนึ่งมาเป็นเวลา 20 ปี ฉันคิดว่าผู้หญิงคนนั้นโชคดีมากแต่เมื่อฉันรู้ว่าเป็นฉัน ฉันรู้สึกเป็นหนี้บุญคุณมากกว่าเป็นหนี้บุญคุณ....ยากที่จะตอบแทนในช่วงเวลาที่ฉันเงียบๆ เจียงไหลนอนลงบนโต๊ะ เขย่าต่างหูของฉันด้วยนิ้วของเธอ "อาหร่วน ทำไมเธอไม่ลองคบกับลู่สือเยี่ยนดูล่ะ มีผู้ชายที่ทุ่มเทขนาดนี้เพียงไม่กี่คนในสมัยนี้""ก็เพราะว่าเขาดีมาก ฉันจึงต้องระมัดระวังมากขึ้น"ไม่เช่นนั้น มันก็จะกลายเป็นการเล่นกับอารมณ์ของคนอื่นเมื่อมีคนมอบใจให้ 100% ก็ควรให้ใจกลับไป100% ด้วยถ้าฉันทำไม่ได้ ฉันก็ควรปล่อยเขาไปเร็วกว่านี้ เพื่อที่เขาจะได้หาคนที่ทำได้เจียงไหลไม่สามารถโน้มน้าวฉันได้ เธอจึงยอมแพ้และพูดว่า "เอาล่ะ คืนนี้ไปกินข้าวเย็นที่ร้านประจำกันเถอะ"ร้านประจำที่เธอพูดถึงเป็นคลับเฮาส์ที่เธอเคยไปบ่อยๆฉันเดาะลิ้น “มันจะแพงเกินไปไหม?”“ไม่ต้องห่วง ฉันเลี้ยงเอง”"เงินขอเธอหล่นลงมาจากฟ้
ให้ตายเถอะ โยนอดีตสามีไปข้างหลังคนรักที่มิอาจเอื้อม เขาคลั่งไปแล้ว บทที่ 289
ฉันสับสนมากไม่ใช่เขา แล้วใครส่งมา?การติดต่อครั้งเดียวที่เรามีกับRF กรุ๊ปก็ผ่านเขาเท่านั้น…ขณะที่เขากำลังครุ่นคิด เสียงของเฉินเย่ที่นึกขึ้นได้ก็ดังขึ้นที่ปลายสาย "ใช่ ๆ ฉันจำได้แล้ว เป็นฉันเอง! จริงๆ แล้ว ฉันขอให้ผู้ช่วยของฉันสั่งให้ แต่เขาอาจจะสั่งผิด ฉันขอให้เขาสั่งตระกร้าดอกไม้ 99 ใบเพื่อบริษัทของคุณประสบความสำเร็จและรุ่งเรือง"เฉินเย่รู้สึกเสียใจเล็กน้อยและพูดว่า "ตะกร้าดอกไม้ 999 ใบมันมากเกินไปจริงๆ มันทำให้คุณเดือดร้อนอะไรหรือเปล่า?"“เข้าใจแล้ว…”ฉันยิ้มแห้งๆ เมื่อมองไปที่ช่อดอกไม้ที่เรียงรายเต็มไปหมดจนเต็มพื้นที่ตั้งแต่ลิฟต์ไปจนถึงออฟฟิศของเรา “ไม่ใช่ปัญหาจริงๆ… แต่บางทีฉันควรคุยกับร้านดอกไม้เกี่ยวกับการคืนดอกไม้บ้าง? ไม่งั้นมันจะฟุ่มเฟือยเกินไป”“ไม่จำเป็น ฉันไม่สนใจเรื่องค่าใช้จ่าย”เฉินเย่พูดออกไป แล้วกระแอมอีกครั้งแล้วพูดเสริมว่า "ผู้ช่วยของฉัน เขาแค่มาทำงาน เพื่อต้องการเปิดประสบการณ์ชีวิต เขาเป็นคนร่ำรวยมาก และฉันจะหักเงินนี้จากโบนัสของเขา"“…โอเค”ฉันขอบคุณอีกครั้ง แพูดคุยอย่างสุภาพอีกสองสามคำ จากนั้นก็วางสายเจียงไหลเอนตัวเข้ามาและถามว่า "เกิดอะไรขึ้น เขาให้
ให้ตายเถอะ โยนอดีตสามีไปข้างหลังคนรักที่มิอาจเอื้อม เขาคลั่งไปแล้ว บทที่ 288
ฉันรู้ดีว่าคงไม่ใช่ฉันหรอก แค่การตอบกลับตามวามเคยชินเขาหรี่ตาอย่างอันตราย แสดงให้เห็นถึงความไม่ต่อรับ "พวกที่รังแกคุณต้องชดใช้ยังไง"ฉันหัวเราะเบาๆ “แล้วไงต่อ”“ไม่มีแล้วไงต่อ”โจวฟางเม้มปากและเอนหลังพิงพนักพิงศีรษะ ขนตาของเขาปิดบังอารมณ์ทั้งหมดของเขาไว้ "ชื่อคุณอยู่ในสมุดทะเบียนบ้านของตระกูลหร่วน และก่อนที่ชิงหลี่จะจากไป คุณก็เป็นหร่วนหนานจือของตระกูลหร่วนไปแล้ว""แต่ฉันไม่รู้ว่าทำไม ฉันเหมือนคุณย่าเลย บางครั้งก็ถูกดึงดูด""......"ฉันเริ่มรู้สึกประหม่าขึ้นมาทันที และฉันก็เฝ้าดูเขาอย่างระมัดระวังเขาหัวเราะอย่างไม่เชื่อและกดลิ้นทับฟันกรามของเขา “ทำไมถึงมองแบบนั้น คุณคิดว่าฉันสิ้นหวังขนาดจะยอมคบกับใครก็ได้งั้นเหรอ?”“นั่นพูดยาก”ฉันยิ้มและดึงเสื้อโค้ทให้กระชับขึ้นโดยตั้งใจ หวังว่าจะช่วยคลายความตึงเครียดในรถได้เขาหาวและพูดออกมาสองคำอย่างไม่ใส่ใจว่า “เด็กน้อยจัง”จากนั้น เขาก็หยิบผ้าปิดตาออกมาจากที่ไหนสักแห่งโดยไม่บอกกล่าวล่วงหน้า และหลับไปอย่างสงบ……วันรุ่งขึ้นเป็นวันเปิดตัวหนานซีอย่างเป็นทางการพนักงานใหม่หลายคนมาแต่เช้า เต็มไปด้วยพลังงาน ทำให้บรรยากาศของบริษัทดีขึ้นท
