Share

บทที่ 185

Auteur: เล่อเอิน
last update Dernière mise à jour: 2024-12-18 17:00:00
"ฉันใส่ร้ายเขา?"

เปลวไฟสองดวงสว่างขึ้นในดวงตาของเขา พร้อมกับสีหน้าบูดบึ้ง!

เมื่อเห็นท่าทางโกรธจัดของเขาในตอนนี้ ฉันก็รู้สึกผ่อนคลายทั้งร่างกายและจิตใจทันที "ไม่ใช่เหรอ? ฟู่ฉีชวน คุณเป็นคนบอกฉันว่าทุกอย่างควรขึ้นอยู่กับหลักฐาน"

เมื่อพูดจบ ฉันก็หันหลังกลับและมุ่งหน้ากลับไปที่ห้องของฉัน

ข้างหลัง ชายคนนั้นระงับความโกรธไว้และพูดสองคำด้วยน้ำเสียงเสียใจ "หกโมงเย็น"

"ฉันรู้แล้ว!"

ฉันไม่ได้หันหน้ากลับไปด้วยซ้ำ

เหตุผลที่ฉันตกลงไม่ใช่เพราะเขา แต่เป็นเพราะฉากที่ลู่สือเยี่ยนถูกทุบตีในห้องโถงบรรพบุรุษในวันนั้น ฉันหวังขึ้นมาทันใดว่าถ้าสวีจื่อทำให้เขาอับอายมากกว่านี้ในคืนนี้ ฉันอยากจะอยู่เคียงข้างเขาสักครั้ง

ครั้งนี้ ฉันอยากจะสนับสนุนเขา

ท้ายที่สุดแล้ว ด้วยชื่อของนายหญิงตระกูลฟู่ ฉันอาจจะใช้มันในขณะที่ยังทำได้

หลังจากอาบน้ำและจัดห้องเรียบร้อยแล้ว ฉันก็แต่งหน้าอ่อนๆ

สำหรับงานแบบนี้ การวางตัวและความสง่างามก็เพียงพอแล้ว ฉันเลือกชุดเดรสปักลายสีดำที่ยาวถึงเข่า เผยให้เห็นน่องเรียวยาว

เมื่อถึงเวลาหกโมงเย็น หนึ่งนาทีเท่านั้น หนึ่งนาทีไม่ต่ำกว่านั้น ฉันปรากฏตัวลงบันไดมาในรองเท้าส้นสูงหนังแกะเล็กๆ ท
Chapitre verrouillé
Continuer à lire ce livre sur l'application

Related chapter

  • ให้ตายเถอะ โยนอดีตสามีไปข้างหลังคนรักที่มิอาจเอื้อม เขาคลั่งไปแล้ว   บทที่ 186

    ไม่ต้องหันหลังกลับ แค่ฟังเสียงก็รู้แล้วว่าเป็นฟู่จินอันฟู่ฉีชวนดึงแขนออกมาอย่างใจเย็นแล้วถามว่า "เธอมาที่นี่ทำไม?""พ่อพาฉันมาที่นี่"น้ำเสียงของฟู่จินอันอ่อนโยน "พ่อบอกว่าฉันจะช่วยคุณดูแลตระกูลฟู่ในอนาคต ดังนั้นจึงควรทำความรู้จักคนอื่นให้มากขึ้น"ในใจฉันรู้สึกประชดประชันเท่านั้น ฉันจึงได้ยินเสียงเย็นชาของฟู่ฉีชวน "งั้นเธอก็ควรไปกับเขา จตามฉันมาเพื่ออะไร?"“เป็นอะไรไป คุณไม่เต็มใจพบฉันตอนนี้เหรอ?”ฟู่จินอันแสร้งทำเป็นโกรธ จากนั้นก็พูดด้วยน้ำเสียงประนีประนอม “โอ้ ไม่เอาน่ะ ถ้าเป็นเพราะรูปถ่ายเมื่อไม่กี่วันก่อน ฉันจะไม่โกรธอีกต่อไปแล้ว ทำไมคุณถึงโกรธล่ะ นอกจากนั้น ก็เป็นหร่วนหนานจือที่สวมเขาให้คุณ ไม่ใช่ฉัน…”"ฟู่จินอัน!"ฟู่ฉีชวนหยุดอย่างเข้มงวด ราวกับกำลังจะสลัดเธอออกฟู่เหวินไห่ปรากฏตัวจากที่ไหนสักแห่ง โดยวางท่าทีเหมือนพ่อของเขาเอง "ฉันเห็นเพื่อนสองสามคน จึงไปทักทาย อันอันไม่เคยไปงานแบบนี้มาก่อน ดูแลเธอด้วย จะได้ไม่โดนคนไม่มีตากลั่นแกล้งเธอ"……ฉันเดินออกไปด้วยก้าวใหญ่ ไม่ได้ยินชัดเจนว่าฟู่ฉีชวนตอบอะไรมันไม่สำคัญอีกต่อไปแล้วไม่ว่าเขาจะตกลงหรือไม่ก็ตาม มันก็เหมือนเดิม

    Dernière mise à jour : 2024-12-18
  • ให้ตายเถอะ โยนอดีตสามีไปข้างหลังคนรักที่มิอาจเอื้อม เขาคลั่งไปแล้ว   บทที่ 187

    ดวงตาของเขามีประกายเล็กน้อย และเขามองขึ้นไปข้างหน้า "อืม""ทำไมคุณไม่โทรเรียกตำรวจ?""เด็กโง่"ลู่สือเยี่ยนหัวเราะเบาๆ “คุณคิดว่าผู้หญิงที่ฉลองวันเกิดอายุครบ 80 ปีในวันนี้จะยอมให้ฉันโทรเรียกตำรวจไหม บางครั้ง การใช้วิธีการที่แตกต่างออกไปก็อาจให้ผลลัพธ์เหมือนกันได้”คำพูดนี้ค่อนข้างเข้าใจยากฉันมองเขาอย่างไม่คาดคิดและยิ้ม "รุ่นพี่ ฉันคิดว่าคุณไม่เหมือนคนที่ฉันเคยรู้จักมาก่อน""ฉันควรพูดยังไงดีล่ะ?"เขาหยุดชั่วครู่แล้วมองมาที่ฉัน "หรือจะบอกว่า..คุณไม่ชอบฉันแบบนี้เหรอ""แน่นอนว่าไม่!”ฉันปฏิเสธทันทีและชมเชย "ฉันคิดว่าคุณมีพลังและฉลาดกว่าลู่สือเยี่ยนที่ฉันเคยพบมาก่อน ฉันชื่นชมความคิดที่รอบคอบของคุณ"คนอย่างเขาและฉันไม่มีใครให้พึ่งพาได้เราสามารถพึ่งพาได้แค่ตัวเราเองยิ่งกว่านั้น เขายังอยู่ในถ้ำหมาป่าเหมือนกับตระกูลลู่ หากไม่พิจารณาอย่างรอบคอบ เขาก็จะพบกับทางตันเท่านั้นเขาตกตะลึงไปชั่วขณะ ดวงตาของเขามีประกายสดใสขึ้นเล็กน้อย "จริงเหรอ?""แน่นอนว่าเป็นเรื่องจริง"ฉันพยักหน้าอย่างจริงจังฉันไม่รู้ว่าเป็นจินตนาการของฉันหรือเปล่า แต่ดูเหมือนว่าเขาจะหายใจเข้าลึกๆ อย่างเงียบๆ และผ่

    Dernière mise à jour : 2024-12-18
  • ให้ตายเถอะ โยนอดีตสามีไปข้างหลังคนรักที่มิอาจเอื้อม เขาคลั่งไปแล้ว   บทที่ 188

    เมียน้อยลำดับสามสั่งสอนเมียน้อยลำดับสี่โดยไม่คาดคิด ทันทีที่ฉันหัวเราะออกมา เสียงหัวเราะที่อู้อี้ก็ดังก้องอยู่ไม่ไกลหลังฉันฉันตกใจและหันไปเห็นชายคนหนึ่งที่มีท่าทีสบายๆ และค่อนข้างเจ้าเล่ห์ เขาเอนตัวพิงกำแพงอย่างขี้เกียจในเสื้อแจ็คเก็ตหนัง ริมฝีปากของเขายกขึ้นเป็นรอยยิ้มซุกซน “คุณนายฟู่ คุณมีงานอดิเรกที่แปลกประหลาดทีเดียว”เมื่อถูกจับได้ว่าแอบฟัง ฉันรู้สึกผิดเล็กน้อยในตอนแรก แต่ความรู้สึกนั้นก็จางหายไปอย่างรวดเร็ว “คุณก็เหมือนกันไม่ใช่เหรอ?”"ฉันกลัวว่าจะขัดจังหวะความสุขของคุณ""ตอนนี้คุณยังขัดจังหวะอยู่"ฉันเถียงกลับไปพลางเหลือบมองเขา “คุณเป็นใคร แล้วคุณรู้จักฉันได้ยังไง”"โจวฟาง"เขาบอกชื่อของเขาและเลิกแสดงท่าทีจริงจังและยืนตัวตรง "คุณนายฟู่ แล้วเจอกันนะ"ทันทีที่พูดจบ เขาก็ก้าวออกไปและคว้าหัวของคุณหนูเศรษฐีพร้อมพูดจาด้วยน้ำเสียงดุดัน "เสิ่นซิงหยู่ เธอช่างฉลาดจนแยกแยะไม่ออกว่าใครเป็นเมียหลวง แค่นี้ก็อย่าคิดเป็นเมียน้อยเลย"เสิ่นซิงหยู่จ้องมองเขาอย่างโกรธเคือง “พี่ชาย! นั่นหมายความว่ายังไง”“ถ้าคุณเรียกชื่อฉันที่น่ารังเกียจแบบนั้นอีก ฉันจะส่งคุณกลับบ้านคืนนี้”โจวผ่อนคลาย

    Dernière mise à jour : 2024-12-18
  • ให้ตายเถอะ โยนอดีตสามีไปข้างหลังคนรักที่มิอาจเอื้อม เขาคลั่งไปแล้ว   บทที่ 189

    ฟู่ฉีชวนเริ่มไม่พอใจมากขึ้นเรื่อยๆ และขมวดคิ้ว "คุณตั้งใจฟังจริงๆ นะ""โอ้ ไม่นะ"ฉันยิ้มแล้วพูดว่า "มือที่สี่ที่ขวางฟู่จินอันวันนี้ก็คือเธอ ฟู่ฉีชวน การแต่งงานครั้งแรก ครั้งที่สอง และครั้งที่สามของคุณเชื่อมต่อกันได้อย่างราบรื่น""???"เขาขมวดคิ้วแน่นแล้วพูดว่า "เป็นไปไม่ได้""เป็นไปไม่ได้ยังไง? ถ้าคุณไม่เชื่อฉัน คุณถามฟู่จินอันก็ได้"หลังจากพูดคำเหล่านี้ ฉันก็รู้ว่าฟู่จินอันหายไปนาน! ฉันมองไปทั่วโถงและพบว่าฟู่เหวินไห่ พ่อตาของฉันก็ไม่อยู่ที่นั่นด้วยความคิดแวบผ่านเข้ามาในหัวของฉันและฉันรีบพูดว่า "ฉันปวดท้อง ฉันจะไปเข้าห้องน้ำ"หลังจากพูดจบ ฉันก็กุมท้องแล้ววิ่งไปทางห้องน้ำบ้านเก่าของตระกูลลู่ใหญ่โตมาก หลังจากค้นหาทั่วห้องน้ำโดยไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย ฉันก็ตรงไปที่สนามหลังบ้านทันทีชั้นบนทั้งหมดเป็นพื้นที่ของเจ้าบ้าน และคนทั่วไปจะไม่ขึ้นไปที่นั่นพวกเขาออกไปแล้วหรืออยู่ที่ไหนสักแห่งในสนาม……ลมหนาวข้างนอกพัดแรงจนหนาวเหน็บ และทุกคนต่างก็ยุ่งอยู่กับการสร้างความสัมพันธ์ในห้องจัดเลี้ยง โดยไม่มีใครอยู่ในสนามฉันย่องเบาๆ และหลังจากค้นหาสักพัก ฉันก็รู้ว่าความคิดของฉันค่อนข้างไร้สาระ

    Dernière mise à jour : 2024-12-19
  • ให้ตายเถอะ โยนอดีตสามีไปข้างหลังคนรักที่มิอาจเอื้อม เขาคลั่งไปแล้ว   บทที่ 190

    น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยการเยาะเย้ยอย่างชัดเจนในแสงและเงาที่สลับกัน โจวฟางเอนตัวไปด้านข้างกับลำต้นไม้ ผมสั้นที่ยุ่งเหยิงของเขาตกลงมาบนหน้าผาก ดวงตาของเขาโค้งขึ้น และเขาก็ดูไร้กังวลและมีท่าทีไม่ใส่ใจราวกับว่าไม่รู้ตัวเลย มันไม่เหมาะสมเลยที่เขาจะพูดคำดังกล่าวกับเพศตรงข้ามที่เขาเพิ่งพบเมื่อวันนี้เขามาทำอะไรในสนาม ในคืนที่หนาวเย็นและมีลมแรงเช่นนี้ฉันเก็บโทรศัพท์ของฉันลง ระมัดระวังเล็กน้อย "คุณมาที่นี่ทำไม?""ไม่ต้องห่วง ฉันจะไม่ตามคุณมาหรอก"โจวฟางพูดขึ้นอย่างส่งๆ "ข้างในมันอึดอัดเกินไป ก็เลยออกมาและสูดอากาศ ใครจะรู้ว่าเมืองเจียงเฉิงเปิดกว้างขนาดนี้""มีแค่พวกเขาเท่านั้น"ฉันรู้สึกเสมอว่าผู้ชายคนนี้ไม่ง่ายและไม่ควรโต้ตอบมากเกินไปด้วยริมฝีปากที่เม้มเข้าหากัน ฉันเปิดปากละพูดว่า "คุณอย่าเอาเรื่องนี้ไปพูดกับใครได้ไหม?"ฉันจำเป็นต้องใช้เหตุการณ์นี้เพื่อบรรลุเป้าหมายของฉัน ถ้าเขาพูดออกไป ความพยายามทั้งหมดของฉันจะสูญเปล่า“แน่นอน”เขาตกลงอย่างง่ายดายแต่พูดตามทันทีว่า “แล้วฉันจะได้อะไรจากทำอย่างงั้น?”ฉันขมวดคิ้วและถามว่า "ได้อะไร?"“ฉันไม่ใช่คนประเภทที่ทำอะไรฟรีๆ ฉันไม่เคยทำอะไ

    Dernière mise à jour : 2024-12-19
  • ให้ตายเถอะ โยนอดีตสามีไปข้างหลังคนรักที่มิอาจเอื้อม เขาคลั่งไปแล้ว   บทที่ 191

    ทันใดนั้น ดวงตาของเขาก็เปลี่ยนเป็นเย็นชา และเสียงก็ต่ำลงเพื่อเตือน: "หร่วนหนานจือ ฉันสังเกตว่าคุณเริ่มกล้าหาญขึ้นเรื่อยๆ เรายังไม่ได้หย่ากันด้วยซ้ำ""ฉันรู้น่ะ"ฉันเงยหน้าขึ้นและพูดว่า "ในที่ที่แออัดเช่นนี้ ฉันจะทำอะไรกับเขาได้""กลับบ้านกับฉันเดี๋ยวนี้!"เขายังคงเผด็จการเหมือนเดิม จับมือฉันและพร้อมที่จะจากไปฉันอยากจะสลัดมันออกไป แต่เขากลับพูดว่า "เขาและเสิ่นซิงหยูถูกนายหญิงลู่เรียกตัวไป คุณอยากจะหนาวตายที่นี่ไหม?"พูดอีกอย่างก็คือ ลู่สือเยี่ยนจะไม่กลับมาเร็วๆ นี้ฉันยอมแพ้ในการดิ้นรน ในท้ายที่สุดแล้ว ฉันมีบางอย่างที่ต้องพูดคุยกับฟู่ฉีชวนในคืนนี้ "ปล่อยฉันไป ฉันเดินเองได้"เขาทำเป็นไม่สนใจฉันถูกเขาฉุดลากขึ้นรถไปตลอดทางฉันรู้สึกโกรธในใจ ฉันจึงส่งข้อความไลน์ไปหาลู่สือเยี่ยน บอกเขาว่าหลังจากที่ฉันออกไปก่อนแล้ว ฉันขี้เกียจเกินกว่าจะรอจนถึงบ้าน ฉันเปิดวิดีโอขึ้นมาแล้วส่งโทรศัพท์ให้ฟู่ฉีชวนเสียงที่คลุมเครือและชวนสับสนดังก้องไปทั่วรถ!คนขับอาจคิดว่าเรากำลังดูหนังเพื่อกระตุ้นอารมณ์ และยกแผงกั้นรถขึ้นอย่างชาญฉลาดสายตาของฟู่ฉีชวนมองไปที่โทรศัพท์ของเขา และจ้องมาที่ฉัน "คุณเริ่มด

    Dernière mise à jour : 2024-12-19
  • ให้ตายเถอะ โยนอดีตสามีไปข้างหลังคนรักที่มิอาจเอื้อม เขาคลั่งไปแล้ว   บทที่ 192

    เสียงหัวเราะเย็นชาแผ่วเบาก้องอยู่ในอากาศสิ่งที่พุ่งเข้าหาเขาคือความโกรธที่ล้นหลามของชายผู้นั้น กรามของเขาเกร็งไปหมด และเสียงของเขาก็เย็นชาราวกับก้อนน้ำแข็ง "งั้นคุณก็ทำทุกวิถีทางเพื่อขู่จะหย่ากับฉัน?!"ฉันโต้กลับว่า "อะไรอีกล่ะ?"หรือว่าจะทำให้เขาเห็นธาตุแท้ของฟู่จินอัน และซ่อมแซมชีวิตแต่งงานที่พังทลายและแก้ไขไม่ได้ของเราหรือเปล่านั่นจะไร้สาระสิ้นดีความโกรธของเขาพลุ่งพล่านขณะที่เขากัดฟันและพูดว่า “หร่วนหนานจือ คุณแน่ใจไหมว่าต้องการหย่า?”"ใช่"ฉันไม่ลังเลที่จะพูดใบหน้าของเขามืดมน ถูกบดบังด้วยพายุ “แล้วถ้าฉันไม่เห็นด้วยล่ะ”ฉันยืนหยัดในจุดยืนของตัวเอง “งั้นฉันจะเปิดเผยสิ่งที่ซ่อนไว้ต่อสาธารณะ”ฉันค่อนข้างแน่ใจว่าด้วยบุคลิกของฟู่ฉีชวน เขาจะไม่ยอมให้เรื่องนี้ถูกเปิดเผยไม่เพียงแต่จะน่าอายเท่านั้น แต่ยังส่งผลกระทบต่อหุ้นของแซ่ฟู่กรุ๊ปและทำให้เกิดความวุ่นวายในระดับเล็ก ถือเป็นปัญหาส่วนตัว ในระดับที่ใหญ่กว่า ถือเป็นเรื่องอื้อฉาวในสังคมชั้นสูงแม้ว่าตราบใดที่เป็นครอบครัวที่ร่ำรวย ก็อาจมีเรื่องที่น่าสงสัยอยู่บ้าง แต่ถ้าถูกเปิดเผย ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่งขมับของฟู่ฉีชวนกระตุก มื

    Dernière mise à jour : 2024-12-19
  • ให้ตายเถอะ โยนอดีตสามีไปข้างหลังคนรักที่มิอาจเอื้อม เขาคลั่งไปแล้ว   บทที่ 193

    "ได้สิ"ฉันพยักหน้าอย่างมีความสุขและมองเธออย่างสงสัย "เฮ่อถิงกำลังกวนใจเธออยู่เหรอ?""อืม! อึ้ก...."เธอเรอขณะดื่มน้ำ ตาของเธอพร่ามัวเล็กน้อย แต่ความคิดของเธอยังคงแจ่มใส "เขาบอกว่าเขาไม่อยากแยกจากฉันและเต็มใจที่จะยกเลิกการแต่งงานเพื่อฉัน"ฉันแปลกใจเล็กน้อย “จริงเหรอ?”"โง่จัง!"เจียงไหลจิ้มหน้าผากของฉันด้วยเล็บปลอม เสียงของเธอฟังดูมีเหตุผลอย่างไม่สั่นคลอน “ไม่ว่ามันจะจริงหรือไม่ก็ไม่สำคัญ แม้ว่าเขาจะเต็มใจ คุณคิดว่าครอบครัวของเขาจะเห็นด้วยหรือเปล่า? ตระกูลเฮ่ออาจไม่มีอิทธิพลเท่ากับตระกูลฟู่ แต่ไม่มีทางที่พวกเขาจะยอมให้คนอย่างฉันแต่งงานด้วย”"ความรัก ไม่ว่าจะเร่าร้อนแค่ไหน จะต้านทานการต่อต้านอย่างเด็ดเดี่ยวของครอบครัวเขาได้นานแค่ไหน?"“แม้ว่าฉันจะสามารถแต่งงานได้ ฉันจะมีวันดีๆ กี่วัน”“มีแต่คนโง่เท่านั้นที่จะหลงเชื่อ”หลังจากที่เธอพูดจบ ฉันก็หยิกแก้มเธอ “คุณดื่มไปเยอะขนาดนี้ แต่คุณยังเฉียบแหลมขนาดนี้”เธอส่งยิ้มอ่อนๆ ให้ฉัน แฝงไปด้วยความขมขื่น “เพราะฉันเฉียบแหลมมาก ฉันถึงได้ดื่มไปเยอะขนาดนี้”เฉียบแหลมเกินไปเธอไม่มีโอกาสที่จะจมดิ่งหรือมีความสุขชั่วคราวให้กับตัวเองเลยเจีย

    Dernière mise à jour : 2024-12-20

Latest chapter

  • ให้ตายเถอะ โยนอดีตสามีไปข้างหลังคนรักที่มิอาจเอื้อม เขาคลั่งไปแล้ว   บทที่ 208

    หรือจะบอกได้ว่า ตั้งแต่ปู่ของเขาตายไป เวินฟางอาจกลายเป็นความอบอุ่นเพียงอย่างเดียวที่ฟู่ฉีชวนได้รับจากความรักในครอบครัวแต่ตอนนี้... หากสิ่งที่ฟู่จินอันพูดเป็นความจริง ทัศนคติของเขาเกี่ยวกับความรักในครอบครัวก็จะพังทลายลงอย่างสิ้นเชิงความผูกพันทางอารมณ์หลายปี หลายทศวรรษ จะขาดสะบั้นลงพร้อมๆ กันสำหรับคนที่เติบโตมาในครอบครัวที่ไม่สมบูรณ์แบบ การต้องประสบกับเหตุการณ์เช่นนี้ซ้ำอีกครั้งอาจเป็นอีกเรื่องหนึ่งที่เลวร้ายอย่างไรก็ตาม ฉันไม่เห็นด้วยกับแนวทางของลุงเฉิง มีบางสิ่งที่ความเจ็บปวดในระยะสั้นดีกว่าความเจ็บปวดในระยะยาวฉันมองฟู่ฉี่ชวนอย่างมั่นคงและพูดว่า "คุณจะเชื่อสิ่งที่ฉันพูดไหมล่ะ?"น้ำเสียงของเขาอ่อนโยน "เชื่อ"คงต้องใช้เวลาคิดนานก่อนที่จะตัดสินใจถามฉัน ดังนั้นฉันจึงไม่ลังเลที่จะตอบนั่นทำให้ฉันสบายใจ ฉันจิบกาแฟแล้วเริ่มพูดว่า “ถ้าฉันบอกคุณว่าวันนั้นที่โรงพยาบาล ฉันพูดอะไร....”“พี่ฉีชวน!”ประตูห้องทำงานถูกผลักเปิดออกโดยไม่ทันตั้งตัว พร้อมกับเสียงผู้หญิงที่สดใสและชัดเจนซึ่งขัดจังหวะฉันอย่างหยาบคายวินาทีต่อมา เสิ่นซิงหยูเดินเข้ามาโดยชุดชาแนลรุ่นลิมิเต็ดเอดิชั่นและรองเท้าบู๊

  • ให้ตายเถอะ โยนอดีตสามีไปข้างหลังคนรักที่มิอาจเอื้อม เขาคลั่งไปแล้ว   บทที่ 207

    ระหว่างทางไปบริษัทแซ่ฟู่กรุ๊ป ฉันคิดว่าในที่สุดฟู่ฉีชวนก็เต็มใจที่จะเริ่มสงสัยเวินฟางและลูกสาวของเธอ ฉันควรจะถอนหายใจด้วยความโล่งใจบางทีสาเหตุการตายของปู่ของเขาและการตายของแม่ของเขาอาจอธิบายได้ในครั้งนี้แต่ในใจของฉันยังคงรู้สึกไม่สบายใจฉันไม่สามารถบอกสาเหตุได้เมื่อฉันมาถึงแซ่ฟู่กรุ๊ป ฉันรู้สึกถึงบรรยากาศที่แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง ทุกคนเร่งรีบและดูจริงจังทันทีที่ฉันก้าวออกจากลิฟต์ที่ชั้นบนสุด ความตึงเครียดก็ถึงจุดสูงสุดฉินเจ๋อรอฉันในลิฟต์เป็นการส่วนตัวและพาฉันไปที่สำนักงานของรองประธาน เมื่อเห็นคำถามในสีหน้าของฉัน เขาก็ถอนหายใจและพูดว่า "สถานการณ์ออนไลน์ส่งผลกระทบอย่างมากต่อกลุ่มบริษัท มีโครงการหลายโครงการเพียงก้าวเดียวก็จะลุล่วง และอีกฝ่ายกำลังใช้ท่าทีรอและดู"ฉันขมวดคิ้วและพูด "มันร้ายแรงขนาดนั้นเลยเหรอ?"ดูเหมือนว่าโจวฟางจะชำนาญในกลยุทธ์ของเขาจริงๆ เพียงแค่การเคลื่อนไหวครั้งเดียว เขาก็สร้างวิกฤตที่แซ่ฟู่กรุ๊ปไม่เคยเจอในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา"ใช่แล้ว ไม่มีใครคาดคิด"ฉินเจ๋อเหลือบมองไปทางสำนักงานของรองประธานอีกครั้งแล้วพูดว่า "ประธานฟู่ไม่ได้พักเลยตั้งแต่เหตุการณ์เ

  • ให้ตายเถอะ โยนอดีตสามีไปข้างหลังคนรักที่มิอาจเอื้อม เขาคลั่งไปแล้ว   บทที่ 206

    ".....หยุด หยุดขู่ฉันได้แล้ว!"หลินกั๋วอันตะโกนประโยคนี้ แต่ดวงตาของเขากลับเต็มไปด้วยความกลัว ก่อนที่ฉันจะตอบได้ เขาก็วิ่งหนีไปในพริบตา!"โอเคไหลไหล ฉันมีบางอย่างต้องทำตอนนี้ ฉันจะติดต่อกลับในภายหลัง"ฉันวางสายโทรศัพท์ของเจียงไหลและมองไปที่หลินเฟิง ซึ่งมักจะเป็นคนที่จืดจางเสมอมา "คุณแค่มองดูพ่อของนายทุบตีแม่ของนายแบบนี้เหรอ?"หลินเฟิงยักไหล่และพูดว่า "ผมไม่แข็งแร็งเท่าเขา และเขาเองก็ไม่ฟังผมเหมือนกัน""..."ฉันโกรธมากและไม่รู้จะพูดอะไรคุณป้าของฉันพูดด้วยความเจ็บปวด "หลินเฟิง ออกไปก่อน ฉันอยากคุยกับลูกพี่ลูกน้องของแก""อ้อ"หลังจากหลินเฟิงออกไป ฉันก็ดึงเก้าอี้มานั่งลงข้างเตียง "แผลทั้งหมดบนตัวของคุณรักษาแล้วหรือยัง? มีจุดไหนที่พวกเขาพลาดไปหรือเปล่า?'"ไม่หรอก อาการบาดเจ็บพวกนี้ไม่ได้ร้ายแรงมาก มีหมอและเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยมาห้ามไว้ เลยไม่ได้ร้ายแรงมาก"คุณป้าของฉันส่ายหัว ราวกับว่าเธออ่อนแอกว่าตอนที่ฉันเจอเธอครั้งล่าสุดมาก น้ำตาไหลออกมาเงียบๆ "ฉันอยากหย่ากับเขา แต่เขาไม่เห็นด้วย..."ฉันถอนหายใจแล้วพูดว่า "ไม่ต้องห่วง ฉันจะจัดการเอง"หลินกั๋วอันไม่ใช่ฟู่ฉีชวน ไม่ใช่เร

  • ให้ตายเถอะ โยนอดีตสามีไปข้างหลังคนรักที่มิอาจเอื้อม เขาคลั่งไปแล้ว   บทที่ 205

    "ฉันได้ยินมาว่าโจวฟางมาที่เมืองเจียงเฉิงครั้งนี้ เพื่อหาเบาะแสเกี่ยวกับอดีตคู่หมั้นของเขา""ฉันคิดไม่ออกเลยว่าเขาจะเป็นคนทุ่มเทขนาดนั้น"ฉันรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย ดูเหมือนว่าจะมีคนอย่างลู่สือเยี่ยนอยู่จริงๆ ที่ทั้งคู่ยึดติดกับใครบางคนที่พวกเขาพบตอนเป็นเด็กยึดมั่นในความผูกพันนั้นมาหลายปีลู่สือเยี่ยนยิ้มและไม่พูดอะไรอีก เพียงแต่พูดว่า "พรุ่งนี้คุณอยู่บ้านไหม ฉันจะนำของขวัญมาฝากคุณหลังเลิกงาน""ของขวัญ?"ฉันใช้เวลาสักครู่เพื่อนึกถึงสิ่งที่เขาพูดเมื่อคืน ฉันพยักหน้า "แน่นอน ฉันจะกลับบ้านในอีกไม่กี่วันนี้ เว้นแต่จะมีเรื่องไม่คาดฝันเกิดขึ้น"……วันรุ่งขึ้น ฉันนอนหลับจนกระทั่งตื่นขึ้นมาเองและสัมผัสขอบเตียงที่ว่างเปล่าเจียงไหลหายไปฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู จึงเห็นไลน์ที่เธอส่งมาให้ฉัน [ไปก่อนนะ ถ้าเฮ่อถิงเป็นโรคประสาทอีกเมื่อไหร่ ฉันจะกลับมาใหม่][นังตัวดี นอนกับฉันเสร็จก็หนีไปเลย]ฉันตอบด้วยรอยยิ้ม ขณะนอนเล่นโทรศัพท์อย่างขี้เกียจบนเตียงเหตุการณ์ระหว่างฟู่จินอันกับฟู่เหวินไห่ รวมถึงการเปิดเผยความขัดแย้งระหว่างเธอและเวินฟางที่อำเภอ ส่งผลกระทบอย่างมากต่อบริษัทแซ่ฟู่กรุ๊ป ทำให้รา

  • ให้ตายเถอะ โยนอดีตสามีไปข้างหลังคนรักที่มิอาจเอื้อม เขาคลั่งไปแล้ว   บทที่ 204

    นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้พบกับเศรษฐีรุ่นสองที่พูดเรื่องเงินตลอดเวลา"ช่างมันเถอะ ฉันจะไปถามคนอื่น"ทันทีที่ฉันพูดจบ ฉันก็ก้าวเดินเข้าไปข้างในฉันเพิ่งกลับมาถึง เจียงไหลก็ก้าวออกมาจากห้องส่วนตัว ดวงตาของเธอแดงเล็กน้อย เห็นได้ชัดจากการร้องไห้ “กลับบ้านกันเถอะ”"ทุกอย่างเรียบร้อยไหม?"ฉันหยิบเสื้อคลุมจากมือของเธอแล้วพาดไว้บนไหล่ของเธอเธอสูดหายใจและดวงตาของเธอแจ่มใส "อืม จากนี้ไป ไม่ว่าเขาจะแต่งงานหรือไม่ก็ตาม มันไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน"เมื่อได้ยินเช่นนั้น ฉันก็ชื่นชมความเด็ดขาดของเธอ ความสามารถในการปล่อยวางอย่างหมดจดของเธอขณะที่กำลังเดินทางกลับบ้าน เจียงไหลกำลังรับผิดชอบการขับรถอยู่ ทันใดนั้น ฉันก็ได้รับสายจากลู่สือเยี่ยนหลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็พูดขึ้นและถามว่า "หนานจือ คุณคือคนที่อยู่กับโจวฟางเมื่อกี้ใช่ไหม?"ฉันตกใจไปครู่หนึ่ง แต่ฉันไม่ได้โกหกเขา "ใช่ ฉันเอง... คุณรู้ได้ยังไง"โจวฟางปิดบังฉันไว้อย่างมิดชิดแม้แต่ฟู่ฉีชวนก็ถามแค่เรื่องรองเท้าเท่านั้นและถึงอย่างนั้น น้ำเสียงของเขาก็ยังไม่แน่ใจแต่ลู่สือเยี่ยนเดาได้จริงๆ ว่าเป็นฉันทางโทรศัพท์ ดูเหมือนเขาจะสังเกตเห็นค

  • ให้ตายเถอะ โยนอดีตสามีไปข้างหลังคนรักที่มิอาจเอื้อม เขาคลั่งไปแล้ว   บทที่ 203

    ดูเหมือนว่าคนที่ตกลงกับฉันเมื่อวานไม่ใช่เขาฉันโกรธ และพูดไม่ออก "คุณไม่ได้สัญญากับฉันว่าจะไม่บอกใครหรอกเหรอ?""?"โจวฟางขมวดคิ้วแล้วพูดว่า "สิ่งที่ฉันสัญญากับคุณคือจะไม่บอกใครว่าคุณกำลังแอบดูและยังบันทึกวิดีโอด้วย""..."ไม่เป็นไรตามตรรกะนั้น เขาก็ไม่ได้ผิดเลย ดังนั้นเป็นความผิดของฉันที่ไม่อธิบายตัวเองให้ชัดเจนงั้นเหรอ?"คุณมีความแค้นต่อตระกูลฟู่หรือเปล่า?""ก็ไม่หนิ"โจวฟางมองฉันด้วยความสับสนแล้วพูดว่า "คุณไม่เข้าใจสงครามธุรกิจที่โหดร้ายเหรอ หลังจากติดตามฟู่ฉีชวนมาสามปี เขาก็ไม่ได้สอนเรื่องพวกนี้ให้คุณเลยเหรอ?"ฉันอดไม่ได้ที่จะตกตะลึงเพราะความตรงไปตรงมาของเขาช่างน่ากลัว และยังเป็นเพราะคำถามที่สองของเขาด้วยฉันบีบฝ่ามือแล้วตอบด้วยน้ำเสียงที่สงบ "ไม่"หลังจากติดตามฟู่ฉีชวนมาสามปี เขาสอนอะไรฉันบ้าง? ความเป็นอิสระ ความอดทน ความอดกลั้น และความทุ่มเท....นอกจากการรักษาระยะห่างอย่างสุภาพแล้ว เราไม่เคยมีบทสนทนาที่จริงจังเลย ไม่ต้องพูดถึงเรื่องกลอุบายของโลกธุรกิจคราวนี้ถึงคราวของโจวฟางที่ต้องตกตะลึง เขายกคิ้วขึ้นด้วยความสนใจและพูดว่า "คุณน่าสนใจเลยทีเดียว""คุณก็น่าสนใจเหมื

  • ให้ตายเถอะ โยนอดีตสามีไปข้างหลังคนรักที่มิอาจเอื้อม เขาคลั่งไปแล้ว   บทที่ 202

    ขอร้องเขาเหรอ?หัวเขากระแทกประตูหรือไง!ฉันปล่อยมือเขา ไม่สนใจอีกต่อไปว่าฟู่ฉีชวนหรือลู่สือเยี่ยนจะเห็นฉันหรือไม่ ฉันยอมแพ้และหันหลังเดินจากไปทันใดนั้น ดวงตาของฉันก็มืดลง เสื้อคลุมยาวของผู้ชายพร้อมฮู้ดถูกสวมทับตัวฉัน และฉันถูกนำทางอย่างชาญฉลาดกลับไปที่ราวบันได เพื่อหลีกเลี่ยงการมองเห็นโดยคนสองคนนั้นกลิ่นมิ้นต์สดชื่นลอยเข้าจมูกของฉันฉันค่อนข้างเข้ากันได้กับโจวฟางฝีเท้าของฟู่ฉีชวนดูเหมือนจะหยุดชะงักชั่วขณะ และฉันได้ยินเสียงที่ไม่สุภาพของโจวฟาง "ประธานฟู่ สนใจเรื่องส่วนตัวระหว่างคู่รักหนุ่มสาวมาก"ฟู่ฉีชวนดูเหมือนจะกำลังพินิจพิเคราะห์ เสียงของเขาทุ้มและอ่อนโยน "รองเท้าของแฟนคุณ ภรรยาของฉันดูเหมือนจะมีคู่เดียวกัน"หัวใจของฉันเต้นแรงนี่เป็นรุ่นลิมิเต็ดของแบรนด์หนึ่ง ในเมืองเจียงเฉิงมีเพียงไม่กี่คู่เท่านั้น ซึ่งสามารถนับได้ด้วยมือเดียวแม้ว่าฉันจะไม่ได้แอบฟังความลับใดๆ เลย แต่ก็ไม่ใช่เรื่องที่เป็นไปไม่ได้ที่จะออกไปอย่างเปิดเผย แต่ตอนนี้ที่โจวฟางเล่นกับฉันแบบนี้ ฉันรู้สึกผิดเล็กน้อยฉันไม่กล้าขยับเลย"งั้นเหรอ?"โจวฟางหัวเราะเยาะเย้ย “ดูเหมือนว่าประธานฟู่จะไม่ค่อยสนใจภรรยาคน

  • ให้ตายเถอะ โยนอดีตสามีไปข้างหลังคนรักที่มิอาจเอื้อม เขาคลั่งไปแล้ว   บทที่ 201

    ฉันอิ่มแล้ว ฉันเลยวางตะเกียบลงแล้วพูดว่า "เธอตกลงที่จะพบเขาเหรอ?"“ใช่ ฉันตกลง”เจียงไหลช่วยฉันเก็บกล่องอาหารเดลิเวอรี่ “วันก่อนเขายังไม่โตเลย เขาไม่ฟังคำพูดของฉัน บางอย่างก็อธิบายทางโทรศัพท์ได้ยาก ฉันเลยคิดว่าจะพบเขาอีกครั้งแล้วค่อยเคลียร์กันให้เรียบร้อย”ฉันพยักหน้าเห็นด้วย “ฉันสนับสนุนเธอ”"คุณจะไปกับฉันไหม?""ไปสิ"ฉันยิ้มและพูดเล่น: "ถ้าฉันไม่ไป แล้วถ้าเขามัดคุณแล้วขายคุณล่ะ"สถานที่ที่พวกเขานัดกันไว้ยังคงเป็นคลับเฮาส์เจียงไหลพาฉันเข้าไปในห้องส่วนตัวอย่างสบายๆ หลังจากคิดอยู่สักพัก ฉันก็พูดว่า "เธอเข้าไปเถอะ ถ้าฉันอยู่ด้วย เธอจะพูดอะไรไม่ได้ ถ้ามีอะไรก็โทรหาฉันได้เลย ฉันจะเข้าไปทันที""โอเค"เจียงไหลพยักหน้าและผลักประตูเปิดออกฉันยืนอยู่หน้าประตู มองดูพนักงานเสิร์ฟถือจานผลไม้และจานเดินไปมา ฉันรู้ตัวว่าไม่ได้อยู่ในที่ที่ดีนัก จึงเดินช้าๆ ไปที่สวนลอยฟ้าใกล้ๆเมื่อเข้าสู่ฤดูหนาว ค่ำคืนในเมืองเจียงเฉิงจะชื้นและหนาวเย็นอย่างไรก็ตาม คลับเฮาส์แห่งนี้ได้ลงทุนครั้งใหญ่ด้วยการออกแบบสวนลอยฟ้าที่สวยงามและหรูหราสวนหินไหลด้วยน้ำที่ไหลเอื่อยๆ และมีพืชหายากมากมายในฤดูใบไม้ร่วงแล

  • ให้ตายเถอะ โยนอดีตสามีไปข้างหลังคนรักที่มิอาจเอื้อม เขาคลั่งไปแล้ว   บทที่ 200

    เจียงไหลจ้องมองอย่างว่างเปล่า"ไม่ได้งั้นเหรอ?""เป็นแบบนั้นนั่นแหละ"ฉันไม่รู้ว่าจะต้องรอถึงเมื่อไหร่ถึงจะโน้มน้าวชายคนนั้นให้ไปเอาใบหย่ามาได้เจียงไหลเห็นว่าฉันอารมณ์ไม่ดี เธอก็ปลอบใจฉัน: "ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร ตราบใดที่ฝ่ายหนึ่งมีเจตนาที่จะจากไป มันก็เป็นเพียงเรื่องของเวลาเท่านั้น นอกจากนี้ คุณได้บรรลุข้อตกลงในทุกสิ่งแล้ว ยกเว้นใบหย่า มันก็ถือว่าคุณหย่าแล้ว"ฉันยิ้มและคุยกับเธอสักพัก จากนั้นการสนทนาก็เปลี่ยนไป “แล้วเธอล่ะ เฮ่อถิงไม่ได้มาที่นี่เพื่อตามหาเธอเหรอ?”ตอนที่เราย้ายบ้าน เฮ่อถิงช่วยเราย้ายบ้าน พูดถึงเรื่องนี้ พอนึกดูดีๆ ฉันยังติดเลี้ยงข้าวเขาอยู่เลยเขาคงยังจำที่อยู่นี้ได้ถึงแม้จะไม่รู้ แค่ถามฟู่ฉีชวนก็คงรู้แล้วเจียงไหลลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เสียงของเธอแผ่วเบา "ไม่ เขาไม่กล้ามาบ้านคุณหรอก""ทำไมล่ะ?""เขากลัวฟู่ฉีชวนที่สุด""......"……ต่อมา ฉันไม่อยากทำอาหาร แต่ทักษะการทำอาหารของเจียงไหลน่าประทับใจมาก ฉันเลยสั่งอาหารเดลิเวอรี่แทนเจียงไหลกินข้าวและคุยเล่นในขณะที่ปัดโทรศัพท์เป็นครั้งคราวทันใดนั้นเขาก็พูดด้วยสีหน้าตะลึงงันว่า “โอ้พระเจ้า แม่ลูกคู่นั้นทะเลาะกันที

DMCA.com Protection Status