เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 36
บทที่เกี่ยวข้อง
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 37
ในช่วงสามปีที่แต่งงานกันมา เธอถูกควบคุมทุกอย่าง แต่สิ่งที่เธอได้รับคือการที่เสิ่นเยี่ยนจือนอกใจ ตอนนี้เธอไม่คิดจะทำฝืนตัวเองให้ลำบากอีกแล้ว แบบไหนสบายใจก็เอาแบบนั้นหลังจากรับประทานอาหารเสร็จ จี้อี่หนิงก็ล้างจาน แล้วชงชาหนึ่งกา หยิบหนังสือมาอ่านที่ระเบียงพลางอาบแดดไปด้วยอ่านไปอ่านมาเธอก็รู้สึกง่วงและหลับไปบนเก้าอี้เอนตื่นมาอีกทีฟ้าก็เริ่มมืดแล้วเธอไปล้างในห้องน้ำ จี้อี่หนิงไม่คิดจะทำกับข้าวเองแล้วเลยหยิบกุญแจเตรียมตัวออกไปกินข้าวข้างนอกพแเปิดประตูก็เห็นเสิ่นเยี่ยนจือยืนอยู่ในเงามืด จี้อี่หนิงตกใจถอยหลังโดยไม่รู้ตัว"อี่หนิง ผมเอง"เสียงของเสิ่นเยี่ยนจือแหบแห้งเล็กน้อย เห็นได้ว่าเขายืนอยู่ตรงนี้มาตลอดทั้งบ่ายจี้อี่หนิงขมวดคิ้ว "คุณรออยู่ตรงนี้ทำไม?""อี่หนิง คุณให้อภัยผมไม่ได้จริงๆ เหรอ?"หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง จี้อี่หนิงมองเขาด้วยสีหน้าเรียบเฉยและพูดว่า "เสิ่นเยี่ยนจือ เมื่อก่อนตอนคุณนอกใจฉันไปกับเลขาของคุณ คุณคงหมดเงินไปเยอะและเปลืองความคิดมากเลยใช่ไหม""หมายความว่าไง?"เมื่อเห็นความสับสนในดวงตาของเขา จี้อี่หนิงก็คิดว่าช่างน่าตลก เขาแสร้งทำเป็นงงทั้งที่เข้าใจหรือเปล่
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 38
จี้อี่หนิงพยักหน้า "อืม""ถ้าอย่างนั้นคนที่จีบเธอก็ต้องรวยมาก ฉันจำได้ว่าความหมายของสร้อยข้อมือนี้คือฉันจะรักคุณไปตลอดชีวิต คนคนนั้นจะต้องชอบคเธอมาก"ดวงตาของจี้อี่หนิงฉายแววเยาะหยันโดยไม่มีใครสังเกตเห็นได้ เธอเก็บสร้อยข้อมือกลับเข้าไปในกล่อง"คงงั้นมั้ง"เมื่อเห็นว่าเธอดูอารมณ์ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เซี่ยงอวี่ก็รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรต่อหลังจากที่คลุกคลีกันมาสักพัก เธอรู้ว่าจี้อี่หนิงภายนอกนั้นดูอ่อนโยนและว่าง่าน แต่จริงๆ แล้วเรื่องที่เธอไม่อยากพูดเธอจะไม่พูดถึงเลยสักคำอีกอย่างพวกเขาก็ไม่ได้สนิทกันถึงขั้นที่จะคุยความในใจกันได้ตอนที่จี้อี่หนิงปิดกล่องสร้อยข้อมือ หลิ่วอี๋หนิงบังเอิญเดินผ่านไปและเหลือบมองสร้อยข้อมือเพชรในกล่อง สายตาของเธอเต็มไปด้วยความอิจฉาแต่หลังจากเจอถูกสั่งสอนที่บาร์เมื่อก่อนหน้านี้ เธอก็ไม่คิดจะเผชิญหน้ากับจี้อี่หนิงตรงๆ แล้ว เลยจากไปทันทีตอนเย็นพอจี้อี่หนิงเดินออกจากบริษัท เธอก็เห็นเสิ่นเยี่ยนจือยืนอยู่ไม่ไกลเธอเม้มริมฝีปากหยุดเดินแล้วมองไปที่เขาเสิ่นเยี่ยนจือเห็นเธอปุ๊บ เขาก็เดินเข้ามาหาเธออย่างรวดเร็ว"อี่หนิง เย็นนี้ไปทานข้าวด้วยกันน
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 39
แต่จะค่อยๆ คำนวนให้ละเอียดและทวงคืนกลับมาให้ครบหลังจากมาถึงร้านอาหารตะวันตก เธอพบว่าทั้งร้านมีแค่เธอและเสิ่นเยี่ยนจือแค่สองคน สายตาของจี้อี่หนิงมีความประหลาดใจแวบผ่าน"คุณเหมาร้านเหรอ?""อืม คนไม่ชอบที่ที่คนเยอะไม่ใช่เหรอ?""ตอนนี้ฉันชินแล้วล่ะ ต่อไปไม่ต้องทำขนาดนี้ก็ได้"เสิ่นเยี่ยนจือมองเธอด้วยสายตาจริงจัง "อี่หนิง เราพลาดอะไรกันไปมาก เพราะเมื่อก่อนยุ่งเกินไป ต่อไปผมจะชดเชยความรู้สึกเป็นพิธีการที่คุณควรได้รับให้คุณให้หมด"สายตาที่เขามองเธอเปี่ยมไปด้วยความรักและความอ่อนโยนเหมือนเมื่อก่อนตอนที่กำลังลุ่มลงความรู้สึกเจ็บปวดส่งมาจากในใจ จี้อี่หนิงจึงลืมตาขึ้นและกลั้นน้ำตาไว้ถ้าเขาพูดคำพูดเหล่านี้ก่อนที่เขาจะนอกใจเธอ บางทีเธออาจจะทราบซึ้งใจ แต่ตอนนี้เธอรู้สึกได้แค่ความขมขื่นเท่านั้นตั้งแต่วินาทีที่เขานอกใจเธอ พวกเขาก็ไม่สามารถย้อนกลับไปเหมือนเดิมได้แล้วเมื่อเห็นว่าจี้อี่หนิงไม่พูด เสิ่นเยี่ยนจือจึงอยากจับมือเธอ แต่เธอกลับหลบเขาแววความผิดหวังแวบขึ้นมาในดวงตาของเขา แต่สีหน้าของเขาก็กลับมาสงบอย่างรวดเร็ว"อี่หนิง เราค่อยเป็นค่อยก็ได้ จนกว่าวันที่คุณจะยอมยกโทษให้ผม"จี้อี่หน
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 40
นายหน้าได้รับโทรศัพท์จากจี้อี่หนิง หลังจากได้ยินว่าเธอฝากให้เขาช่วยขายบ้าน เขาก็พูดด้วยน้ำเสียงตกใจ "คุณจี้ คุณแน่ใจนะว่าเป็นบ้านที่เทียนซี?"ในใจเขาเต้มไปด้วยคำถาม ถ้าจี้อี่หนิงมีบ้านที่เทียนซี แล้วจะมาให้ตัวเองหาบ้านหนึ่งห้องให้ทำไม?"อืม เดี๋ยวฉันบอกที่อยู่กับรหัสให้ คุณพาคนไปดู ถ้าขายได้ฉันจะให้คุณ 3% ของราคารวมทั้งหมดเป็นค่าคอมมิชชั่น"จี้อี่หนิงเคยศึกษามาก่อนว่าค่าคอมมิชชันที่นายหน้าได้รับหลังจากขายบ้านได้ โดยทั่วไปแล้วจะอยู่ระหว่าง 1% ถึง 3% ของราคาบ้าน และราคาตลาดของบ้านที่สร้างเสร็จในเทียนซีน่าอยู่ที่ประมาณ 8 ถึง 9 ล้านหากเขาสามารถช่วยเธอขายบ้านได้ เขาก็สามารถทำเงินได้ไม่น้อย"คุณจี้ ผมมีคำถาม ในเมื่อคุณมีบ้านเป็นของตัวเอง ทำไมคุณไม่อยู่บ้านที่เทียนซีล่ะ จะมาเช่าบ้านในหมู่บ้านเก่าที่ผมหาให้ทำไม"จี้อี่หนิงไม่อยากให้มากความ เธอจึงพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยว่า "ไม่ใช่ของฉันหรอก ของเพื่อนน่ะค่ะ""อ๋อ ผมเข้าใจแล้วครับ คุณส่งที่อยู่และรหัสผ่านมาให้ผม เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมจะไปถ่ายรูปภายในบ้านไปเผยแพร่""โอเค รบกวนด้วยนะคะ"หลังจากวางสาย จี้อี่หนิงเปิดโฉนดบ้านเพื่อค้นหาอาคารยูนิตแล
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 41
ภาพที่เห็นสองคนนอกใจในครั้งที่แล้วส่งผลกระทบต่อเธอมาก ตอนนั้นสมองของเธอว่างเปล่า เธอลืมแม้กระทั่งการถ่ายวิดีโอและทิ้งหลักฐานไว้แต่ตามนิสัยของฉินจืออี้ จะต้องตามตื๊อเสิ่นเยี่ยนจือไม่เลิกแน่นอน พอพวกเขาฟื้นคืนชีพอีกครั้ง เธอก็จะได้หลักฐานที่ทําให้เสิ่นเยี่ยนจือยอมหย่าได้จี้อี่หนิงก็ไม่อยากก้าวมาถึงขั้นวางแผนร้ายกับเสิ่นเยี่ยนจือแต่เขาไม่ยอมแบ่งทรัพย์สินเท่าๆกัน และไม่ยอมหย่าด้วย นอกจากวิธีนี้เธอไม่มีทางเลือกหลังจากบอกความต้องการของตัวเองกับนักสืบเอกชนแล้ว ทั้งสองก็จบการสนทนาจี้อี่หนิงเปิดซอฟต์แวร์ธนาคาร มองดูยอดเงินที่เหลืออีกเจ็ดล้านกว่าตกอยู่ในภวังค์ เธอต้องหาวิธีที่จะทําให้เงินก้อนนี้กลายเป็นทรัพย์สินส่วนตัวของเธอขณะที่กําลังคิดอยู่ โทรศัพท์ก็ดังขึ้นเมื่อเห็นว่าเป็นเจี่ยงหรู จี้อี่หนิงก็ประหลาดใจเล็กน้อย"พี่หรู มีอะไรเหรอ""อี่หนิง พรุ่งนี้บอสของชิงหงจะมาที่ห้องปฏิบัติการเพื่อดูความคืบหน้าของการทดลอง น้องมาทํางานเร็วหน่อยและเตรียมให้พร้อม"ประธานของชิงหง... นั่นไม่ใช่เสิ่นซื่อเหรอเมื่อนึกถึงตอนที่พบกับเสิ่นซื่อหลายครั้งก่อนหน้านี้ก็ทําให้เธอตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากล
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 42
เมื่อได้ยินคําพูดนี้ ใบหน้าของเจิ้งโหยวโหย่วก็ซีดลงทันทีแม่ของเธอประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์เมื่อครึ่งเดือนก่อน แค่การผ่าตัดและการรักษาในโรงพยาบาลในช่วงเวลานี้ก็ใช้เงินไปห้าหกหมื่นแล้ว เงินเก็บของเธอเกือบจะหมดถ้าพ่อของเธอยังหางานไม่ได้ เดือนหน้าก็คงจ่ายค่ารักษาพยาบาลไม่ไหวแน่นอนพ่อของหลิ่วอี๋หนิงเป็นผู้บริหารระดับสูงของสาขาหนึ่งของชิงหง ตราบใดที่เธอเอาใจหลิ่วอี๋หนิง การหางานให้พ่อของเธอก็เป็นเรื่องง่าย นี่เป็นเหตุผลที่เจิ้งโหยวโหย่วยอมเป็นผู้ติดตามของหลิ่วอี๋หนิงสายตาที่ลังเลในตอนแรกของเธอค่อยๆเปลี่ยนเป็นแน่วแน่ มองไปที่หลิ่วอี๋หนิงแล้วพูดว่า "ค่ะ ฉันจะทําตามที่คุณบอก"หลิ่วอี๋หนิงไม่ได้แปลกใจแม้แต่น้อย เลิกคิ้วขึ้นยิ้มพลางพูดว่า "ไปเถอะ ขอแค่คุณจัดการเรื่องนี้ให้เรียบร้อย พรุ่งนี้ฉันจะให้พ่อฉันไปจัดการเรื่องงานให้พ่อคุณ"หลังจากเจิ้งโหยวโหย่วจากไป หลิ่วอี๋หนิงก็มองไปที่ทิศทางของห้องปฏิบัติการและยิ้มอย่างเย็นชาหลังจากบดผงยาแล้ว จี้อี่หนิงใส่ผงยาลงในบีกเกอร์เป็นแบทช์ ใส่ตัวทําละลาย แล้วเริ่มละลายด้วยแท่งแก้วเมื่อปฏิกิริยาการผสมเกือบจะเหมือนกัน เธอกรองกากยาที่อยู่ข้างในออกมา เ
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 43
"ประธานเสิ่น!"เธอมองแผ่นหลังของเสิ่นซื่ออย่างลุกลี้ลุกลน ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับเสิ่นซื่อในห้องปฏิบัติการ เธอที่เป็นผู้จัดการฝ่ายวิจัยและพัฒนาคงไม่ต้องทํางานต่อแล้วจี้อี่หนิงเอื้อมมือไปปิดหน้าตัวเองพลางถอยหลังไปอย่างรวดเร็ว ของเหลวจํานวนมากถูกพ่นลงบนมือของเธอโดยตรง เผามือของเธอจนเป็นแผลเป็นสีดําอย่างรวดเร็ว เจ็บจนเธอแทบจะอดร้องออกมาไม่ได้ทันใดนั้น เสื้อโค้ทสูทตัวหนึ่งก็คลุมเหนือศีรษะของเธอ และข้อมือของเธอก็ถูกใครบางคนดึงไว้จากช่องว่างของเสื้อผ้า เธอเห็นว่าข้อต่อของมือที่จับเธอไว้นั้นแห้งมากอย่างเห็นได้ชัด อุณหภูมิของฝ่ามือเขาก็ลอยมาตามข้อมือในขณะที่จี้อี่หนิงกําลังเหม่อลอยอยู่นั้น อีกฝ่ายก็ดึงเธอไปที่สระน้ําข้างๆแล้ว เปิดก๊อกนํ้า แล้วใช้นํ้าประปาล้างมือของเธอที่ถูกกรดซัลฟิวริกเข้มข้นเผาไหม้จนกระทั่งนํ้าไหลผ่านหลังมือเธอถึงได้สติ เธอรีบถอดเสื้อสูทที่คลุมศีรษะออก แล้วดึงมือออกจากมือของเสิ่นซื่อ"เออ... ประธานเสิ่นคะ ฉันทําเองได้... "เธอก้มหน้าลง ไม่สนใจความรู้สึกแปลกๆที่ผุดขึ้นมาในใจเมื่อกี้เสิ่นซื่อเป็นอาเล็กของเสิ่นเยี่ยนจือ ดังนั้นที่เขาช่วยตนเมื่อกี้น่าจะเพราะเห็นแก่หน้าเ
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 44
เจี่ยงหรูได้ยินคําพูดนี้ก็นิ่งไปพักหนึ่ง ก่อนจะหันไปมองเสิ่นซื่ออย่างไม่เชื่อสายตาจากประสบการณ์ที่เธอได้พบกับเสิ่นซื่อหลายครั้งที่ผ่านมา เสิ่นซื่อไม่ใช่คนที่มีนํ้าใจ เขาจะทําเรื่องอย่างส่งพนักงานของบริษัทที่เขาลงทุนไปโรงพยาบาลได้อย่างไร?หลิ่วอี๋หนิงรู้เรื่องที่เสิ่นซื่อเป็นอาเล็กของเสิ่นเยี่ยนจืออยู่แล้ว แต่พอได้ยินเขาบอกว่าจะส่งจี้อี่หนิงไปโรงพยาบาล ความอิจฉาก็ยังผุดขึ้นมาในใจก่อนหน้านี้เธอเห็นเสิ่นซื่อก่อตั้งบริษัทชิงหงในทีวี จึงรู้สึกเลื่อมใสในตัวเขามาก เมื่อเจอคนจริงๆก็พบว่าเขาหล่อกว่าในทีวีอีก หัวใจก็เต้นแรงทันทีและแม้ว่าเสิ่นซื่อกับเสิ่นเยี่ยนจือจะเป็นอาหลานกัน แต่ฐานะในวงการธุรกิจของทั้งสองต่างกันเป็นสิบล้านเท่าถ้าเธอสามารถคบกับเสิ่นซื่อได้ ต่อไปก็จะสามารถเหยียบยํ่าจี้อี่หนิงให้จมดินได้คิดถึงตรงนี้เธอก็รีบพูดว่า "อี่หนิง ฉันไปกับคุณเถอะ คุณไปลงทะเบียนคนเดียวไม่สะดวกนะ"จี้อี่หนิงเงยหน้าขึ้นมองหลิ่วอี๋หนิง ทีแรกยังแปลกใจอยู่เลยว่าทําไมเธอถึงใจดีขนาดนี้ แต่พอเห็นหางตาของเธอหยุดอยู่ที่เสิ่นซื่อตลอดเวลาก็เข้าใจทันทีดังนั้น เธอชอบเสิ่นซื่อเหรอ?การที่สามารถลืมเรื่องที
บทล่าสุด
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 272
เงียบไปสักครู่ เสิ่นซื่อเอ่ยออกมาด้วยสีหน้าเย็นชา: "ผมจะไปหลังจากประชุมเสร็จ"ตอนเที่ยง จี้อี่หนิงเพิ่งขึ้นไปถึงชั้นบนสุด ซุนสิงก็ขวางเธอไว้"คุณจี้ ตอนนี้ประธานเสิ่นไม่อยู่ในห้องทำงานครับ""เขายังอยู่ในที่ประชุมหรือ?"ซุนสิงส่ายหน้า มองเธอพลางพูดว่า: "ไม่ใช่ เช้านี้ท่านผู้เฒ่าเสิ่นโทรหาเขา เขากลับไปบ้านเดิมแล้วยังไม่ได้กลับมาครับ"จี้อี่หนิงรู้สึกใจหายวูบ ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าเป็นเพราะเรื่องเช้านี้"ฉันเข้าใจแล้ว เลขาซุน ขอบคุณที่บอกฉันเรื่องนี้ค่ะ"เห็นว่าสีหน้าเธอแทบไม่เปลี่ยน ซุนสิงขมวดคิ้ว "คุณจี้ คุณไม่ไปหาเขาหรือ?""ถึงฉันไปก็ไม่มีประโยชน์อะไร อีกอย่างถ้าคนในตระกูลเสิ่นเห็นฉันตอนนี้ พวกเขาจะยิ่งอารมณ์เสียค่ะ""เรื่องนี้มันเกิดขึ้นเพราะคุณ คุณไม่ควรจะแบกรับมันไปพร้อมกับประธานเสิ่นหรือ?"ซุนสิงมองเธอด้วยสายตาไม่พอใจ น้ำเสียงเย็นชาความรู้สึกของเสิ่นซื่อ เขาไม่มีสิทธิ์ถาม แต่ตอนนี้ท่าทีของจี้อี่หนิง ทำให้เขารู้สึกว่าเสิ่นซื่อช่างน่าเสียดายเขาต่อสู้กับตระกูลเสิ่นเพื่อเธอคนเดียว แต่จี้อี่หนิงกลับแค่ซ่อนตัวอยู่ข้างหลังเขา ไม่มีท่าทีว่าจะร่วมแบกรับเลยสักนิด"เลขาซุน ถ้าเขาต้อง
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 271
"ผมว่าทำไมเธอรีบหย่ากับผม ที่แท้ก็ปีนเกาะอาเล็กของผมนี่เอง จี้อี่หนิงเธอก็ไม่ต่างอะไรจากพวกผู้หญิงไร้ค่าข้างนอกนั่นเลย""เพียะ!"จี้อี่หนิงตบเขาหนึ่งที ทันใดนั้นคนรอบข้างก็หันมามองทั้งหมดเสิ่นเยี่ยนจือไม่เคยรู้สึกอับอายขายหน้าขนาดนี้มาก่อน ดวงตาพ่นไฟ ยื่นมือไปบีบคอของจี้อี่หนิงแต่ยังไม่ทันได้แตะตัวเธอ ก็ถูกเตะหนึ่งที ล้มลงไปกับพื้นเสิ่นซื่อโอบจี้อี่หนิง มองลงมาที่เสิ่นเยี่ยนจือ"เธอเป็นป้าคนใหม่ของนาย ต่อไปพูดจาให้สุภาพหน่อย ไม่งั้นไม่ใช่แค่โดนเตะเท้าเดียวเท่านั้นนะ"เมื่อได้ยินคำว่าป้าคนใหม่ เสิ่นเยี่ยนจือหน้าเขียว"อาเล็ก คุณปู่คุณย่าจะไม่มีวันยอมให้คุณแต่งงานกับผู้หญิงที่หย่าร้างมาแล้ว แล้วการที่คุณอยู่กับเธอ ก็จะกลายเป็นเรื่องตลกของเมืองเซิน!"ยิ่งพูด สีหน้าของเสิ่นเยี่ยนจือก็ยิ่งดูภูมิใจท่านผู้เฒ่าเสิ่นและท่านแม่เฒ่าเสิ่นลำเอียงรักเสิ่นซื่อมากขนาดนั้น ผู้หญิงที่แนะนำให้เสิ่นซื่อก็พิถีพิถันคัดสรรมา ไม่คิดว่าสุดท้ายเสิ่นซื่อจะสนใจของมือสอง!"ดูแลตัวเองให้ดีก็พอ นายคิดว่าแต่งงานกับฉินจืออี้ แล้วจะยังมีโอกาสสืบทอดเสิ่นซื่อกรุ๊ปหรือไง?"สีหน้าของเสิ่นเยี่ยนจือแข็งค้าง มือ
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 270
จี้อี่หนิงก้มหน้าลง "ได้"เมื่อใกล้ถึงบริษัท จี้อี่หนิงยังคงให้เสิ่นซื่อจอดรถที่ปากทางเหมือนเดิมเขาขมวดคิ้ว สีหน้าแสดงความไม่พอใจ "ฉันน่าอับอายขนาดนั้นเลยหรือ?""ไม่ใช่อย่างนั้น ฉันเพิ่งหย่ากับเสิ่นเยี่ยนจือ ถ้าตอนนี้มีคนในบริษัทเห็นเราอยู่ด้วยกัน มันจะส่งผลเสียต่อคุณ""ฉันไม่สนใจ""แต่ฉันสนใจ และฉันก็ต้องการเวลาสักพักเพื่อปรับตัวกับความสัมพันธ์ของเรา ดังนั้นเรื่องที่เราคบกันขอให้เป็นความลับก่อนได้ไหม?"จี้อี่หนิงมองเขา ในดวงตาเต็มไปด้วยความหวังและความระมัดระวังเล็กน้อยเสิ่นซื่อยื่นมือปิดตาเธอ เสียงทุ้มต่ำแหบพร่า "ได้ แต่ฉันต้องเก็บดอกเบี้ยนิดหน่อย"จี้อี่หนิงชะงักไปครู่หนึ่ง ดวงตาเบิกกว้างขึ้นเล็กน้อย "ดอกเบี้ยอะไร?"ขนตาปัดฝ่ามือของเสิ่นซื่อส่งความรู้สึกคันเล็กน้อยเขาเอื้อมมือไปรัดเอวเธอ ก้มหน้าลงจูบ"อื้อ..."จี้อี่หนิงชะงักไปครู่หนึ่ง โดยสัญชาตญาณอยากจะหลบหนีเพิ่งจะถอยหลัง หลังก็ชนประตูรถ ไม่มีโอกาสหลบหนีแม้แต่น้อย ได้แต่ปล่อยให้เสิ่นซื่อทำตามใจชอบไม่รู้ผ่านไปนานแค่ไหน เสิ่นซื่อก็ปล่อยเธอในที่สุดจี้อี่หนิงหอบหายใจแล้ว ใบหน้าขาวนวลเดิมก็ขึ้นสีแดงระเรื่อเธอจ้อง
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 269
เมื่อกลับถึงวิลล่า เสิ่นซื่อให้คนรับใช้พาจี้อี่หนิงไปพักผ่อน ส่วนตัวเองไปที่ห้องทำงานติดต่อซุนสิงเพื่อสืบสวนชายที่ชนกับจี้อี่หนิงคืนนี้"ประธานเสิ่นได้ตรวจสอบแล้ว ชายคนนั้นคือฉินหลางนักแสดงหนุ่มที่กำลังฮอต คืนนี้นัดพบกับแฟนสาวนอกวงการที่ร้านอาหารนั้น หลังจากพบว่ามีปาปารัซซี่ รีบออกมาอย่างรีบร้อนแล้วชนกับคุณจี้"เสิ่นซื่อมีสีหน้าเย็นชา เสียงไร้ความรู้สึก "ให้บทเรียนเขาหน่อย"ซุนสิงตกใจในใจ รู้สึกว่าตนประเมินความสำคัญของจี้อี่หนิงในใจของเสิ่นซื่อต่ำเกินไปหลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง เขาเสนอว่า: "งั้นผมจะให้คนเปิดเผยเรื่องที่เขามีแฟนนอกวงการออกไปนะครับ?"พอดีฉินหลางมีละครรักที่กำลังจะออกอากาศ ช่วงนี้กำลังสร้างกระแสคู่จิ้นกับนางเอก ถ้าเปิดเผยเรื่องที่เขามีแฟนตอนนี้ คงจะสร้างผลกระทบเชิงลบไม่น้อย“อืน”อีกด้านหนึ่ง จัวเสี่ยวเทียนกลับถึงสตูดิโอ ดูภาพในกล้อง ขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัวคืนนี้ถ่ายได้แค่ภาพฉินหลางที่รีบออกจากร้านอาหาร ส่วนแฟนสาวนอกวงการ แม้แต่เงาก็ไม่เห็นและหลังจากคืนนี้ คงจะระวังตัวมากขึ้น ไม่ให้ปาปารัซซี่ถ่ายภาพได้อีก หลายเดือนนี้คงเสียเวลาเปล่าทันใดนั้น ภาพหนึ่งในกล้องดึงดูด
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 268
พูดจบ ไม่ให้โอกาสเสิ่นเยี่ยนจือได้พูดอีก จี้อี่หนิงวางสายและบล็อกเขาทันทีไม่นานหลังจากนั้น มีเบอร์ที่ไม่รู้จักโทรเข้ามา จี้อี่หนิงทำเป็นไม่เห็น หลังจากที่โทรมาหลายครั้งก็หยุดไปจี้อี่หนิงนำอาหารที่เธอทำมาวางบนโต๊ะ เพิ่งจะจัดการครัวเสร็จ กริ่งประตูก็ดังขึ้นหลังจากดูแล้วว่าคนที่หน้าประตูคือเสิ่นซื่อ จี้อี่หนิงจึงเปิดประตูได้กลิ่นอาหารหอม ดวงตาของเสิ่นซื่อเปล่งประกายด้วยความประหลาดใจ"คุณทำอาหารหรือ?"จี้อี่หนิงพยักหน้า ถอยข้างๆให้เสิ่นซื่อเข้ามา "อืม เรากินอาหารเย็นก่อน แล้วค่อยไปกัน"เพิ่งเข้ามาในห้องนั่งเล่น ก็เห็นอาหารสามอย่างกับซุปหนึ่งถ้วยวางอยู่บนโต๊ะ สองจานเป็นเนื้อสัตว์ หนึ่งจานเป็นผัก บวกกับซุปไข่มะเขือเทศ ดูแล้วทั้งสีสัน กลิ่น และรสชาติน่าจะครบถ้วน ชุดอาหารก็จัดไว้เรียบร้อยแล้วหลังจากนั่งลง เสิ่นซื่อพูดขึ้นมาทันทีว่า: "คุณทำอาหารบ่อยเหรอ?"จี้อี่หนิงยิ้มน้อยๆ "ไม่นะ ก่อนหย่ากับเสิ่นเยี่ยนจือ ส่วนใหญ่แม่บ้านเป็นคนทำอาหารค่ะ"“อืน”เสิ่นซื่อไม่พูดอะไรอีก หยิบตะเกียบขึ้นมาชิมอาหารคำหนึ่ง เงียบไปสองวินาที วางตะเกียบลงแล้วยกแก้วน้ำข้างๆขึ้นมาดื่มจากนั้นก็ไม่ยอมแพ้ ห
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 267
เมื่อเสิ่นซื่อมาถึง จี้อี่หนิงกำลังนั่งเหม่ออยู่บนโซฟาเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้า เธอเงยหน้ามองไปที่ประตู ดวงตาของเธอแดงก่ำ แววตาเต็มไปด้วยความไร้ที่พึ่งและความกลัว เหมือนกระต่ายน้อยที่ตกใจกลัว"อาเล็ก มาแล้วนะคะ"เสิ่นซื่อเดินมาข้างเธอ พูดเสียงเครียด "มีบาดเจ็บไหม?"จี้อี่หนิงส่ายหน้า "ฉันไม่เป็นไร... ตอนนั้นฉันกับเวยเวยไปดื่มที่บาร์ ไม่ได้อยู่บ้าน... พอกลับมาก็เป็นแบบนี้แล้ว..."เสิ่นซื่อขมวดคิ้ว "แจ้งตำรวจแล้วหรือยัง?""แจ้งแล้วค่ะ ตำรวจน่าจะมาในอีกสักครู่""อืม ที่นี่คงอยู่ไม่ได้แล้ว ผมจะให้ซุนสิงหาบ้านใหม่ให้คุณ""แล้วอีกสองสามวันนี้... ฉันไปพักที่บ้านคุณได้ไหม?"ทันทีที่พูดจบ ทั้งห้องนั่งเล่นก็ตกอยู่ในความเงียบ เงียบจนแทบได้ยินเสียงหายใจของกันและกันดวงตาทั้งสองของเสิ่นซื่อหรี่ลงอย่างอันตราย เขาเอ่ยทีละคำ "คุณรู้ไหมว่าคุณกำลังพูดอะไร?"สายตาตรงไปตรงมาของเขา ดูเหมือนจะสามารถทะลุทะลวงทุกอย่าง ทำให้จี้อี่หนิงรู้สึกว่าตัวเองไม่มีที่หลบซ่อน ราวกับว่าความคิดเล็กๆ น้อยๆ ทั้งหมดของเธอถูกเขามองทะลุเธอบังคับตัวเองให้สบตากับเขา พยักหน้าและพูดว่า "ฉันรู้คะ"เสิ่นซื่อมองเธอ แล้วยิ้ม
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 266
พอเพิ่งติดต่อได้ เสียงร้อนรนของเวินจิ้งหงก็ดังมาตามสาย "ตอนนี้เธออยู่ที่ไหน? พ่อของเธอไปหาตระกูลเสิ่นเพื่อเธอ แต่กลับถูกกลั่นแกล้ง แล้วเขาดื่มเหล้าเพื่อขอขมาจนต้องเข้าห้องฉุกเฉิน!"จี้อี่หนิงรู้สึกเหมือนมีเสียงระเบิดในหัว เธอยืนแข็งทื่ออยู่กับที่ และกว่าจะตอบสนองได้ก็ผ่านไปหลายวินาที"ฉันจะไปเดี๋ยวนี้ค่ะ!"ขณะที่พูด จี้อี่หนิงตัวสั่นไปทั้งตัวสือเวยก็ตื่นขึ้นมาตอนนั้นพอดี เมื่อเห็นว่าจี้อี่หนิงมีอารมณ์ไม่ปกติ เธอจึงรีบลุกขึ้น "อี่หนิง เกิดอะไรขึ้น?"จี้อี่หนิงเงยหน้ามองเธอ ตาของเธอแดงก่ำ น้ำตาไหลไม่หยุด"พ่อของฉันเกิดเรื่อง ฉันไม่สามารถขับรถได้..."สีหน้าของสือเวยเคร่งขรึมลง เธอคว้ามือของจี้อี่หนิงแล้วพูดเสียงทุ้ม "เมื่อคืนเราดื่มเยอะมาก ตอนนี้เราขับรถไม่ได้เหมือนกัน ให้เราเรียกแท็กซี่ไปโรงพยาบาลกัน"เธอจูงจี้อี่หนิงออกจากบาร์ และเรียกแท็กซี่ที่ริมถนนตรงไปยังโรงพยาบาลเมื่อพวกเธอไปถึงหน้าห้องฉุกเฉิน การผ่าตัดเพิ่งเสร็จสิ้นหมอมีสีหน้าเหนื่อยล้า แต่เมื่อมองไปที่จี้อี่หนิงและเวินจิ้งหงสายตากลับเต็มไปด้วยความโกรธ "ทุกครั้งที่ผมตรวจ ผมก็เตือนว่าคนไข้ห้ามสูบบุหรี่และดื่มแอลกอฮอล์
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 265
เวินจิ้งหงหน้าตาเครียด เลยสะบัดมือพูดว่า "ได้ๆๆ ฉันไม่พูดแล้ว ใครๆ ก็บอกว่าเป็นแม่เลี้ยงนี่ยาก ทำอะไรก็ไม่ถูกใจทั้งสองฝ่าย ตอนนี้ฉันเข้าใจแล้ว!"จี้เหว่ยหงขมวดคิ้ว สีหน้าดูจนใจ "ผมไม่ได้มีความคิดแบบนั้น""แล้วคุณหมายความว่ายังไง? สองปีที่คุณป่วยฉันดูแลคุณอย่างเต็มที่ ก็ไม่ได้ทำร้ายลูกสาวคุณด้วย คราวนี้เธอก่อเรื่องใหญ่ ฉันแค่ว่าเธอไปนิดหน่อยก็ทำไม่ได้อีกเหรอ?"เห็นเวินจิ้งหงมีท่าทีรุกเร้า จี้เหว่ยหงรู้สึกหงุดหงิด เขาหันหน้าไปอีกทางไม่พูดอะไรต่อเวินจิ้งหงยิ่งโกรธมากขึ้น เริ่มบ่นพึมพำถึงความลำบากที่ต้องดูแลจี้เหว่ยหงในช่วงหลายปีที่ผ่านมาหลังจากอดทนฟังอยู่สองสามนาทีจี้เหว่ยหงก็ทนไม่ไหว ตะโกนด้วยความโกรธว่า: "การที่คุณดูแลผมมันเหนื่อยก็จริง แต่ก่อนที่เภสัชกรรมเหว่ยหงจะล้มละลาย ผมให้คุณไม่พอหรือไง? ลูกสาวของผมยังไงก็ไม่ใช่เรื่องที่คุณจะมาพูดได้!"เวินจิ้งหงหัวเราะเยาะ "ดี งั้นคุณก็ให้เธอมาดูแลคุณแล้วกัน! อย่าให้ฉันดูแลคุณอีกเลย!"พูดจบ เวินจิ้งหงก็หันหลังเดินออกไปด้วยความโกรธเมื่อประตูห้องพยาบาลถูกปิดอย่างแรง ห้องก็กลับมาเงียบอีกครั้งจี้เหว่ยหงถอนหายใจ หยิบโทรศัพท์ข้างตัวโทรออก
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 264
สองคนหันหลังกลับพร้อมกัน โดยไม่รู้ว่าจี้เหว่ยหงตื่นขึ้นมาแล้วตั้งแต่เมื่อไหร่จี้อี่หนิงรีบเข้าไปช่วยพยุงเขา แต่กลับถูกเขาผลักออกไป"อี่หนิง เธอทำให้พ่อผิดหวังมาก"เมื่อเผชิญหน้ากับสายตาที่ผิดหวังของจี้เหว่ยหง ร่างของจี้อี่หนิงก็แข็งทื่อไปทั้งตัว"พ่อ... แม้แต่พ่อก็ไม่เข้าใจหนูเหรอ?"ที่เธอทำแบบนี้ ก็เพื่อเรียกร้องความยุติธรรมให้เขา เธอคิดว่าถึงแม้ทุกคนจะไม่เข้าใจเธอ อย่างน้อยจี้เหว่ยหงก็น่าจะเข้าใจ"พ่อเข้าใจเธอแล้วจะมีประโยชน์อะไร? เรื่องนี้มันผ่านไปแล้ว เธอขุดมันขึ้นมาใหม่ก็จะส่งผลกระทบต่อชีวิตของเธอเท่านั้น ชีวิตของเธอยังอีกยาวไกล ถ้าเธอส่งเสิ่นซื่อเยี่ยนเข้าคุก คนในตระกูลเสิ่นจะแก้แค้นเธอยังไง?"ตอนนี้เขาไม่มีความสามารถที่จะปกป้องเธอได้ การที่เธอทำแบบนี้จะทำลายชีวิตของเธอไปตลอดกาล"หรือว่าหนูควรจะทำเป็นไม่รู้อะไรเลย แล้วก็ใช้ชีวิตอยู่กับเสิ่นเยี่ยนจือต่อไปด้วยความเกลียดชังอย่างนั้นเหรอ?""เธอจะอยู่กับเขาหรือไม่ ไม่เกี่ยวกับเรื่องที่เหวยหงล้มละลาย เรื่องนี้ตอนนี้ยังมีทางแก้ไขได้ไหม?"จี้อี่หนิงสูดหายใจลึกๆ "ไม่ได้แล้ว หลักฐานหนูส่งให้ตำรวจไปแล้ว และถึงแม้จะยังแก้ไขได้ หนู
