Mag-log inShare
บทที่ 208
Kaugnay na kabanata
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 209
ไปถึงโรงพยาบาลก็ผ่านไปกว่าหนึ่งชั่วโมงแล้วเมื่อเห็นว่าจี้อี่หนิงเอาแค่เกี๊ยวมาให้ตัวเอง สือเวยก็รู้สึกผิดหวังจี้อี่หนิงเดินมานั่งข้างเธอ เปิดกล่องอาหารแล้วพูดว่า "พอเถอะ อดทนอีกไม่กี่วัน พอออกจากโรงพยาบาลแล้ว อยากกินอะไรก็กิน"สือเวยถอนหายใจ หยิบตะเกียบขึ้นมารับประทานอย่างจำใจ"ใช่สิ ฉันได้ยินมาว่าสองคนนั้นที่บีบให้ฉันกระโดดตึกเป็นคนที่จู้อวี่เซวียนหามาใช่ไหม?"เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่สองคนนั้นบุกเข้ามา สือเวยก็รู้สึกเหมือนฝันร้ายถ้าเธอไม่กระโดดตึก ใครจะรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อไปจี้อี่หนิงพยักหน้าหนึ่งครั้ง สีหน้าดูเคร่งขรึมขึ้นเล็กน้อย "อืม เธอบอกแค่ต้องการให้สองคนนั้นถ่ายรูปไม่เหมาะสมของเธอ ไม่ได้ตั้งใจให้เธอปีนออกจากหน้าต่าง"สือเวยหัวเราะเย็นชา "เธอคิดว่าฉันจะเชื่อเรื่องไร้สาระแบบนี้เหรอ? ถ้าตอนนั้นฉันไม่กระโดด ใครจะรู้ว่าผู้ชายสองคนนั้นจะทำอะไรกับฉัน?""ฉันก็ถ่ายรูปของเธอไว้เหมือนกัน ถ้าเธอกล้าเผยแพร่รูปของเธอ รูปของเธอก็จะถูกปล่อยออกไปเหมือนกัน"สือเวยตะลึงไปชั่วขณะเมื่อเห็นสีหน้าเย็นชาของจี้อี่หนิง ดวงตาเต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อ"เธอ...ทำได้ยังไง?""อาเล็กของเสิ่น
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 210
จี้อี่หนิงอยู่กับสือเวยสักพัก หลังจากแม่สือมาแล้ว เธอก็จากไปเช้าวันรุ่งขึ้น ตอนที่จี้อี่หนิงออกจากบ้านไปทำงาน พอลงมาถึงชั้นล่างก็เห็นหยางอวี่ยืนอยู่ไม่ไกลเธอขมวดคิ้ว ตั้งใจจะทำเป็นไม่เห็น แต่หยางอวี่กลับเดินอย่างรวดเร็วมาหาเธอ และหยุดตรงหน้าเธอ"คุณนาย นี่เป็นสิ่งที่ประธานเสิ่นให้ผมนำมาส่ง"จี้อี่หนิงมองกล่องเครื่องประดับในมือเขา โดยไม่มีอารมณ์ใดๆ บนใบหน้า"เสิ่นเยี่ยนจือ หมายความว่าอะไร? ตบหน้าแล้วให้อินทผลัม?"หยางอวี่ส่ายหัว กล้าๆ กลัวๆ พูดว่า: "ไม่ใช่ นี่เป็นของขวัญขอโทษที่ประธานเสิ่นมอบให้คุณ เขาไม่กล้ามา จึงให้ผมมาส่งให้คุณ"จี้อี่หนิงรับกล่องที่เขายื่นมาและเปิดออก ข้างในเป็นสร้อยคอเพชรราคาแพงหยางอวี่เพิ่งจะโล่งอก ก็เห็นจี้อี่หนิงโยนกล่องพร้อมสร้อยคอลงถังขยะข้างๆ"คุณนาย!"จี้อี่หนิงเงยหน้ามองเขา พูดอย่างช้าๆ ชัดๆ: "กลับไปบอกเขาว่า การขอโทษที่ไม่จริงใจแบบนี้ ฉันไม่ยอมรับคะ"พูดจบ ไม่สนใจว่าหยางอวี่จะมีปฏิกิริยาอย่างไร จี้อี่หนิงขึ้นรถออกไปเลยเมื่อรู้ว่าจี้อี่หนิงโยนสร้อยคอที่ตนส่งไปลงถังขยะ สีหน้าของเสิ่นเยี่ยนจือก็หม่นลงแต่เมื่อนึกถึงว่าตนขังจี้อี่หนิงไว้ในห้อง
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 211
เป็นไปได้หรือที่จะปล่อยให้เสิ่นเยี่ยนจือควบคุมแบบนี้?ดูเหมือนว่าวิธีเดียวที่จะหนีจากเขาได้คือการหย่าร้างแต่ก่อนจะหย่า การผ่าตัดของพ่อเธอต้องเสร็จสิ้นก่อน ไม่เช่นนั้นเสิ่นเยี่ยนจือจะใช้เรื่องนี้มาข่มขู่เธอครั้งแล้วครั้งเล่าและหากเธอต้องพึ่งพาตัวเองเพียงลำพัง เธอก็ทำได้แค่รอคิวสำหรับไตบริจาค ซึ่งไม่รู้ว่าจะต้องรอนานแค่ไหนเธอเงยหน้ามองเสิ่นเยี่ยนจือแล้วพูดเสียงเย็นว่า: "ถ้าอยากให้ฉันย้ายกลับไปก็ได้"ใบหน้าของเสิ่นเยี่ยนจือสว่างขึ้นด้วยความยินดี แต่ประโยคต่อไปของจี้อี่หนิงทำให้รอยยิ้มของเขาค้างอยู่บนใบหน้า"หลังจากการผ่าตัดเปลี่ยนไตของพ่อฉันเสร็จสิ้น ฉันจะย้ายกลับไป"เมื่อคำพูดของจี้อี่หนิงจบลง ทางเดินก็ตกอยู่ในความเงียบมือที่ห้อยข้างตัวของเสิ่นเยี่ยนจือกำแน่นโดยไม่รู้ตัว ถ้าเขาไม่ได้ให้ไตนั้นแก่พ่อของฉินจืออี้ในช่วงที่โกรธ เขาคงจะตกลงทันทีแต่ตอนนี้ ยังไม่ได้หาไตใหม่ เขาจึงไม่สามารถให้คำมั่นในเรื่องนี้ได้เมื่อเห็นว่าเขาไม่พูดอะไร จี้อี่หนิงคิดว่าเขาต้องการใช้เรื่องไตมาข่มขู่เธอต่อไปในอนาคต สายตาที่มองเขาจึงเย็นชา"ถ้าคุณไม่เต็มใจ ก็อย่ามาหาฉันอีก ฉันจะไม่ย้ายกลับไป แน่นอน
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 212
ดูเหมือนว่า มีคนเริ่มใจร้อนแล้วจี้อี่หนิงโยนชุดไปด้านข้าง แล้วหยิบชุดสีขาวคอวีผ่าข้างจากตู้เสื้อผ้ามาสวม เธอปลดยางรัดผมที่รวบไว้ด้านหลัง ผมดำยาวสลวยก็สยายออกทันทีเธอใช้เครื่องหนีบผมยืดผมให้ตรง ใช้เวลาห้านาทีแต่งหน้าเบาๆ แล้วจึงหันหลังเดินออกไปเพิ่งขึ้นรถ กำลังจะคาดเข็มขัดนิรภัย เสียงทุ้มต่ำของเสิ่นเยี่ยนจือก็ดังขึ้นข้างหู: "ทำไมไม่ใส่ชุดที่ผมให้คนเตรียมไว้ให้คุณล่ะ?"จี้อี่หนิงเลิกคิ้วมองเขา พูดเสียงเย็นว่า: "ชุดนั้นไม่ใช่ไซส์ที่ฉันใส่"เสิ่นเยี่ยนจือเป็นคนฉลาด เขาเข้าใจทันที สีหน้าเขาเคร่งขรึมลง"ผมจะสืบเรื่องนี้ให้ชัดเจนครับ"จี้อี่หนิงยิ้มบางๆ "ไปงานเลี้ยงกันก่อนเถอะ"ใบหน้าเล็กๆ ของเธอดูประณีตงดงาม แต่งหน้าบางๆ ผมยาวเหมือนผ้าไหมสยายอยู่ด้านหลัง สวมชุดสีขาว ดูเหมือนดอกพุดซ้อนที่ส่งกลิ่นหอมสดชื่น สวยจนแทบจะละสายตาไม่ได้สายตาของเสิ่นเยี่ยนจือที่มองเธอลึกซึ้งขึ้น เขารู้ว่าเธอไม่เชื่อใจเขา ถอนหายใจแล้วไม่พูดอะไรอีก สตาร์ทรถเมื่อรถ Cayenne สีดำมาถึงหน้าบ้านเดิมของตระกูลเสิ่นข้างๆ ก็มีรถหรูจอดอยู่หลายคันเสิ่นซื่อกรุ๊ปและชิงหงเป็นบริษัทชั้นนำในเมืองเซิน งานวันเกิดของท่านแม
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 1
เดือนที่สามของการเตรียมตั้งครรภ์นั้น จี้อี่หนิงก็เห็นข้อความจากคนที่ระบุว่าเป็นเลขาฉินในไลน์ของเสิ่นเยี่ยนจือ ผู้เป็นสามีของเธอ[ชุดนอนที่ฉันซื้อมาใหม่ดูเหมือนจะคับไปหน่อยน่ะค่ะ ไม่งั้นคุณมาช่วยฉันดูหน่อยว่ามันเล็กไปหรือเปล่าดีไหมคะ?]ด้านล่างของข้อความเป็นภาพเซลฟี่ ผู้หญิงในภาพสวมกระโปรงสายเดี่ยวสีแดงคอวีลึกเผยให้เห็นร่องอก ดูน่าเซ็กซี่เร้าร้อนยิ่งนักมือที่กําโทรศัพท์บีบแน่นโดยไม่รู้ตัว แต่พอพลิกอ่านข้อความที่ผ่านมา ก็พบว่าบทสนทนาก่อนหน้านี้ของทั้งคู่เป็นแค่การสื่อสารเรื่องงานกันตามปกติ จึงอดขมวดคิ้วไม่ได้ส่งผิดหรือเปล่า? หรือว่า...จู่ ๆ ก็มีมือข้างหนึ่งโอบเอวเธอจากด้านหลัง ขัดจังหวะการครุ่นคิดของเธอชั่วขณะที่ร่างอันเร่าร้อนของเสิ่นเยี่ยนจือแนบชิดเข้ามานั้น เขาก็กัดติ่งหูของจี้อี่หนิงเบา ๆ"เมียจ๋า เค้าอาบน้ำเสร็จแล้ว อยากทำบนโซฟาหรือไปที่เตียงดีล่ะ?"ยังไม่ทันที่จี้อี่หนิงจะทันได้ตอบสนอง เขาก็อุ้มเธอขึ้นมาแล้ววางลงบนโซฟา ตามด้วยร่างสูงใหญ่ของเขาที่กดทับลงมา"ในเมื่อไม่พูด งั้นผมเลือกให้คุณก็แล้วกันนะ ทำบนโซฟาก็แล้วกัน"น้ำเสียงของเขาแหบแห้งเล็กน้อย ดวงตาที่จ้องมองจี้อี่
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 2
เธอยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มรวดเดียวหมดหลายปีมานี้ เธอไม่เคยคิดเลยว่าเสิ่นเยี่ยนจือจะทรยศตัวเองตอนที่เห็นเขานอนกับผู้หญิงคนอื่นนั้น จะบอกว่าเหมือนถูกธนูนับพันดอกแทงใจก็ไม่เกินจริง"ฉันก็แค่รู้สึกว่าเขารักเธอมากขนาดนั้น ดูไม่น่าจะนอกใจเธอได้ หรืออาจจะมีการเข้าใจผิดกันหรือเปล่า"จี้อี่หนิงหัวเราะเยาะ "ฉันเห็นกับตาตัวเอง ยังจะเรียกว่าเข้าใจผิดเหรอ?"ห้องรับรองเงียบกริบทันที จี้อี่หนิงดื่มเหล้าแก้วต่อแก้วไปเรื่อย ๆ ไม่มีทีท่าว่าจะหยุด สือเวยทนไม่ไหวจึงแย่งแก้วเหล้าในมือเธอมา "ถึงเขาจะนอกใจจริง เธอก็ไม่ควรลงโทษตัวเองด้วยการดื่มเหล้าเมามายแบบนี้นะ แล้ว...ต่อไปเธอจะทำยังไงล่ะ?""ก็ต้องหย่าสิ ตอนนี้แค่นึกถึงภาพที่เห็นเขานอนกับผู้หญิงคนนั้น ฉันก็รู้สึกขยะแขยงเต็มทีแล้ว"เห็นดวงตาแดงก่ำและแววตาที่เต็มไปด้วยความไม่ยอมรับของเธอ สือเวยก็รู้สึกสงสาร"อย่าเพิ่งคิดมากเลย ตอนนี้เธอต้องพักผ่อนให้ดี รอให้จิตใจสงบลงแล้วค่อยคิดว่าจะทำยังไงต่อ ฉันจะไปส่งเธอเอง"จี้อี่หนิงส่ายหน้า "ไม่...ฉันไม่อยากกลับไป"พอกลับไปบ้านหลังนั้น เธอจะต้องนึกถึงภาพที่เสิ่นเยี่ยนจือนอกใจแน่ ๆ นึกถึงครั้งหนึ่งก็ต้องขยะแขยงไป
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 3
ระหว่างทางกลับ จี้อี่หนิงลังเลอยู่นาน สุดท้ายก็ตัดสินใจส่งข้อความถึงเสิ่นซื่อที่ไม่เคยติดต่อกันมาสามปีเลย[อาเล็ก... เรื่องคืนนี้ลืมมันไปได้ไหมคะ ตอนนั้นฉันเมามากจริง ๆ เลยเข้าผิดห้องค่ะ]รออยู่นานมาก เสิ่นซื่อก็ไม่ตอบจี้อี่หนิงขมวดคิ้ว แล้วส่งข้อความอีกครั้ง[？]แต่พอส่งไป ก็เห็นเครื่องหมายตกใจสีแดงขึ้นมาทันที'อีกฝ่ายเปิดการยืนยันเพื่อน คุณยังไม่ใช่เพื่อนของอีกฝ่าย...'จี้อี่หนิงเม้มปาก ถึงกับลบเธอทิ้งแล้ว คงหมายความว่าไม่อยากพูดถึงเรื่องนี้อีกสินะ?คิดได้เช่นนั้น จี้อี่หนิงก็รู้สึกโล่งใจขึ้นมาเล็กน้อยกลับถึงบ้านก็เป็นเวล่ากว่าหกโมงเช้าเมื่อเปิดประตู ก็เห็นเสิ่นเยี่ยนจือนั่งอยู่บนโซฟาเมื่อได้ยินเสียงประตูเปิด เขาก็หันขวับมา ดวงตาที่มองจี้อี่หนิงแดงก่ำ เห็นชัดว่าไม่ได้นอนทั้งคืน"ที่รัก เมื่อคืนคุณไปไหนมา? ผมโทรหาคุณสิบกว่าครั้ง ทำไมไม่รับสาย?"เสิ่นเยี่ยนจือลุกขึ้นเดินเร็วๆ มาหาเธอ ยื่นมือจะจับมือเธอ แต่จี้อี่หนิงกลับหลบเขาเขาชะงักไป กำลังจะเอ่ยปากพูด แต่จี้อี่หนิงก็เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา "คุณไม่กลับบ้านทั้งคืนได้ แต่ฉันกลับทำบ้างไม่ได้งั้นสิ?"จี้อี่หนิงเป็นค
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 4
จี้อี่หนิงชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะดิ้นรนสุดแรงทันทีแค่นึกว่าเมื่อคืนเขาเพิ่งจูบผู้หญิงคนอื่น เธอก็รู้สึกขยะแขยงและโกรธแค้น"อื้อ...ปล่อยฉัน..."การดิ้นรนของเธอสำหรับเสิ่นเยี่ยนจือเหมือนมดพยายามเขย่าต้นไม้ มือที่กอดเอวเธอไว้ไม่ได้คลายออกแม้แต่น้อย กลับยิ่งกระชับแน่นขึ้นเพราะพยายามดิ้น ผ้าขนหนูที่พันตัวเธอก็หลุดออกอย่างรวดเร็ว จากมุมมองของเสิ่นเยี่ยนจือ สามารถเห็นหน้าอกของเธอได้อย่างชัดเจนดวงตาของเขาหรี่ลง รู้สึกเลือดในร่างกายพุ่งไปรวมกันที่จุดเดียวร่างกายทั้งสองแนบชิดกัน จี้อี่หนิงรู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงในร่างกายของเสิ่นเยี่ยนจือได้อย่างรวดเร็วเธอทั้งโกรธทั้งแค้น กัดเขาอย่างแรง กลิ่นคาวเลือดแผ่ซ่านในปากของทั้งสองทันทีแต่เขาไม่เพียงไม่ปล่อยเธอ มืออีกข้างกลับลอดเข้าไปใต้เสื้อคลุมอาบน้ำเธอเพิ่งอาบน้ำเสร็จ ข้างล่างไม่ได้ใส่อะไรเลยร่างกายของจี้อี่หนิงแข็งทื่อขึ้นมาทันที ก่อนจะยิ่งดิ้นรนรุนแรงขึ้น"เสิ่นเยี่ยนจือ ไปให้พ้น!"เสิ่นเยี่ยนจือทำเหมือนไม่ได้ยิน นิ้วไม่หยุดเร้าต่อมรับความรู้สึกของเธอ"อี่หนิง เธอก็ต้องการฉันเหมือนกันไม่ใช่เหรอ?"จี้อี่หนิงดิ้นรนไม่หยุด แต่กลับไ
Pinakabagong kabanata
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 212
ดูเหมือนว่า มีคนเริ่มใจร้อนแล้วจี้อี่หนิงโยนชุดไปด้านข้าง แล้วหยิบชุดสีขาวคอวีผ่าข้างจากตู้เสื้อผ้ามาสวม เธอปลดยางรัดผมที่รวบไว้ด้านหลัง ผมดำยาวสลวยก็สยายออกทันทีเธอใช้เครื่องหนีบผมยืดผมให้ตรง ใช้เวลาห้านาทีแต่งหน้าเบาๆ แล้วจึงหันหลังเดินออกไปเพิ่งขึ้นรถ กำลังจะคาดเข็มขัดนิรภัย เสียงทุ้มต่ำของเสิ่นเยี่ยนจือก็ดังขึ้นข้างหู: "ทำไมไม่ใส่ชุดที่ผมให้คนเตรียมไว้ให้คุณล่ะ?"จี้อี่หนิงเลิกคิ้วมองเขา พูดเสียงเย็นว่า: "ชุดนั้นไม่ใช่ไซส์ที่ฉันใส่"เสิ่นเยี่ยนจือเป็นคนฉลาด เขาเข้าใจทันที สีหน้าเขาเคร่งขรึมลง"ผมจะสืบเรื่องนี้ให้ชัดเจนครับ"จี้อี่หนิงยิ้มบางๆ "ไปงานเลี้ยงกันก่อนเถอะ"ใบหน้าเล็กๆ ของเธอดูประณีตงดงาม แต่งหน้าบางๆ ผมยาวเหมือนผ้าไหมสยายอยู่ด้านหลัง สวมชุดสีขาว ดูเหมือนดอกพุดซ้อนที่ส่งกลิ่นหอมสดชื่น สวยจนแทบจะละสายตาไม่ได้สายตาของเสิ่นเยี่ยนจือที่มองเธอลึกซึ้งขึ้น เขารู้ว่าเธอไม่เชื่อใจเขา ถอนหายใจแล้วไม่พูดอะไรอีก สตาร์ทรถเมื่อรถ Cayenne สีดำมาถึงหน้าบ้านเดิมของตระกูลเสิ่นข้างๆ ก็มีรถหรูจอดอยู่หลายคันเสิ่นซื่อกรุ๊ปและชิงหงเป็นบริษัทชั้นนำในเมืองเซิน งานวันเกิดของท่านแม
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 211
เป็นไปได้หรือที่จะปล่อยให้เสิ่นเยี่ยนจือควบคุมแบบนี้?ดูเหมือนว่าวิธีเดียวที่จะหนีจากเขาได้คือการหย่าร้างแต่ก่อนจะหย่า การผ่าตัดของพ่อเธอต้องเสร็จสิ้นก่อน ไม่เช่นนั้นเสิ่นเยี่ยนจือจะใช้เรื่องนี้มาข่มขู่เธอครั้งแล้วครั้งเล่าและหากเธอต้องพึ่งพาตัวเองเพียงลำพัง เธอก็ทำได้แค่รอคิวสำหรับไตบริจาค ซึ่งไม่รู้ว่าจะต้องรอนานแค่ไหนเธอเงยหน้ามองเสิ่นเยี่ยนจือแล้วพูดเสียงเย็นว่า: "ถ้าอยากให้ฉันย้ายกลับไปก็ได้"ใบหน้าของเสิ่นเยี่ยนจือสว่างขึ้นด้วยความยินดี แต่ประโยคต่อไปของจี้อี่หนิงทำให้รอยยิ้มของเขาค้างอยู่บนใบหน้า"หลังจากการผ่าตัดเปลี่ยนไตของพ่อฉันเสร็จสิ้น ฉันจะย้ายกลับไป"เมื่อคำพูดของจี้อี่หนิงจบลง ทางเดินก็ตกอยู่ในความเงียบมือที่ห้อยข้างตัวของเสิ่นเยี่ยนจือกำแน่นโดยไม่รู้ตัว ถ้าเขาไม่ได้ให้ไตนั้นแก่พ่อของฉินจืออี้ในช่วงที่โกรธ เขาคงจะตกลงทันทีแต่ตอนนี้ ยังไม่ได้หาไตใหม่ เขาจึงไม่สามารถให้คำมั่นในเรื่องนี้ได้เมื่อเห็นว่าเขาไม่พูดอะไร จี้อี่หนิงคิดว่าเขาต้องการใช้เรื่องไตมาข่มขู่เธอต่อไปในอนาคต สายตาที่มองเขาจึงเย็นชา"ถ้าคุณไม่เต็มใจ ก็อย่ามาหาฉันอีก ฉันจะไม่ย้ายกลับไป แน่นอน
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 210
จี้อี่หนิงอยู่กับสือเวยสักพัก หลังจากแม่สือมาแล้ว เธอก็จากไปเช้าวันรุ่งขึ้น ตอนที่จี้อี่หนิงออกจากบ้านไปทำงาน พอลงมาถึงชั้นล่างก็เห็นหยางอวี่ยืนอยู่ไม่ไกลเธอขมวดคิ้ว ตั้งใจจะทำเป็นไม่เห็น แต่หยางอวี่กลับเดินอย่างรวดเร็วมาหาเธอ และหยุดตรงหน้าเธอ"คุณนาย นี่เป็นสิ่งที่ประธานเสิ่นให้ผมนำมาส่ง"จี้อี่หนิงมองกล่องเครื่องประดับในมือเขา โดยไม่มีอารมณ์ใดๆ บนใบหน้า"เสิ่นเยี่ยนจือ หมายความว่าอะไร? ตบหน้าแล้วให้อินทผลัม?"หยางอวี่ส่ายหัว กล้าๆ กลัวๆ พูดว่า: "ไม่ใช่ นี่เป็นของขวัญขอโทษที่ประธานเสิ่นมอบให้คุณ เขาไม่กล้ามา จึงให้ผมมาส่งให้คุณ"จี้อี่หนิงรับกล่องที่เขายื่นมาและเปิดออก ข้างในเป็นสร้อยคอเพชรราคาแพงหยางอวี่เพิ่งจะโล่งอก ก็เห็นจี้อี่หนิงโยนกล่องพร้อมสร้อยคอลงถังขยะข้างๆ"คุณนาย!"จี้อี่หนิงเงยหน้ามองเขา พูดอย่างช้าๆ ชัดๆ: "กลับไปบอกเขาว่า การขอโทษที่ไม่จริงใจแบบนี้ ฉันไม่ยอมรับคะ"พูดจบ ไม่สนใจว่าหยางอวี่จะมีปฏิกิริยาอย่างไร จี้อี่หนิงขึ้นรถออกไปเลยเมื่อรู้ว่าจี้อี่หนิงโยนสร้อยคอที่ตนส่งไปลงถังขยะ สีหน้าของเสิ่นเยี่ยนจือก็หม่นลงแต่เมื่อนึกถึงว่าตนขังจี้อี่หนิงไว้ในห้อง
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 209
ไปถึงโรงพยาบาลก็ผ่านไปกว่าหนึ่งชั่วโมงแล้วเมื่อเห็นว่าจี้อี่หนิงเอาแค่เกี๊ยวมาให้ตัวเอง สือเวยก็รู้สึกผิดหวังจี้อี่หนิงเดินมานั่งข้างเธอ เปิดกล่องอาหารแล้วพูดว่า "พอเถอะ อดทนอีกไม่กี่วัน พอออกจากโรงพยาบาลแล้ว อยากกินอะไรก็กิน"สือเวยถอนหายใจ หยิบตะเกียบขึ้นมารับประทานอย่างจำใจ"ใช่สิ ฉันได้ยินมาว่าสองคนนั้นที่บีบให้ฉันกระโดดตึกเป็นคนที่จู้อวี่เซวียนหามาใช่ไหม?"เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่สองคนนั้นบุกเข้ามา สือเวยก็รู้สึกเหมือนฝันร้ายถ้าเธอไม่กระโดดตึก ใครจะรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อไปจี้อี่หนิงพยักหน้าหนึ่งครั้ง สีหน้าดูเคร่งขรึมขึ้นเล็กน้อย "อืม เธอบอกแค่ต้องการให้สองคนนั้นถ่ายรูปไม่เหมาะสมของเธอ ไม่ได้ตั้งใจให้เธอปีนออกจากหน้าต่าง"สือเวยหัวเราะเย็นชา "เธอคิดว่าฉันจะเชื่อเรื่องไร้สาระแบบนี้เหรอ? ถ้าตอนนั้นฉันไม่กระโดด ใครจะรู้ว่าผู้ชายสองคนนั้นจะทำอะไรกับฉัน?""ฉันก็ถ่ายรูปของเธอไว้เหมือนกัน ถ้าเธอกล้าเผยแพร่รูปของเธอ รูปของเธอก็จะถูกปล่อยออกไปเหมือนกัน"สือเวยตะลึงไปชั่วขณะเมื่อเห็นสีหน้าเย็นชาของจี้อี่หนิง ดวงตาเต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อ"เธอ...ทำได้ยังไง?""อาเล็กของเสิ่น
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 208
ใบหน้าของเสิ่นเยี่ยนจือเปลี่ยนเป็นน่าเกลียดอย่างมากในทันที เขาตวาดด้วยความโกรธ: "ทำไมเพิ่งตรวจสอบให้ชัดเจนตอนนี้?!"หยางอวี่พูดด้วยน้ำเสียงไร้เดียงสา "ประธานเสิ่น ก่อนหน้านี้ผมอยากจะตรวจสอบ แต่คุณบอกว่าไม่ต้องตรวจแล้ว... ผมเพิ่งไปเยี่ยมเพื่อนที่โรงพยาบาลเมื่อคืน และบังเอิญเจอพ่อแม่ของคุณสือผมเลยกลับไปสืบสวนใหม่..."เมื่อได้รับการเตือนความจำเช่นนี้ เสิ่นเยี่ยนจือถึงนึกได้ว่าตอนนั้นเขาโกรธมาก และดูเหมือนว่าเขาจะพูดอะไรแบบนั้นจริงๆ"ถ้ามีเรื่องแบบนี้อีก ให้รีบตรวจสอบให้ชัดเจนโดยเร็วที่สุด!""...ครับ"ขณะกำลังจะวางสาย เขานึกถึงเรื่องที่จี้อี่หนิงออกไปกับเสิ่นซื่อเมื่อสักครู่ จึงพูดเสียงทุ้มว่า "ไปตรวจสอบดูว่าตอนนี้อี่หนิงกับอาเล็กอยู่ที่ไหน"หยางอวี่ตรวจสอบได้อย่างรวดเร็วเมื่อรู้ว่าเสิ่นซื่อส่งจี้อี่หนิงกลับห้องเช่าแล้วก็จากไป เสิ่นเยี่ยนจือถอนหายใจด้วยความโล่งอก พร้อมกับรู้สึกผิดบ้าง เพราะครั้งนี้เขาเข้าใจผิดในจี้อี่หนิงและยังขังเธอไว้ในห้องใต้ดินสองวันลังเลสักครู่ เขาตัดสินใจรอให้จี้อี่หนิงใจเย็นลงสักสองสามวันก่อนจะไปขอโทษและง้อให้เธอกลับมาทันใดนั้น เขานึกถึงเรื่องหนึ่งขึ้นมา
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 207
เสิ่นเยี่ยนจือมองเขาด้วยสีหน้าเยาะเย้ย อยากจะประกาศเรื่องนี้ให้ทั่วโลกรู้ทันทีเมื่อถึงเวลานั้นท่านแม่เฒ่าเสิ่นและท่านผู้เฒ่าเสิ่นจะผิดหวังกับเสิ่นซื่ออย่างที่สุด และจะไม่คิดมอบเสิ่นซื่อกรุ๊ปให้เขาอีกต่อไป"เสิ่นเยี่ยนจือ ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ ผมจะไม่ปล่อยเจ้าไว้!"ทิ้งคำพูดเย็นชานี้ไว้ เสิ่นซื่อเดินไปหน้าจี้อี่หนิงแล้วอยากจะอุ้มเธอขึ้น แต่จี้อี่หนิงกลับถอยหลังไปก้าวหนึ่งโดยไม่รู้ตัวสายตาของเสิ่นซื่อเข้มขึ้น ไม่สนใจการต่อต้านของเธอ อุ้มเธอขึ้นตรงๆ ต่อหน้าเสิ่นเยี่ยนจือ"อาเล็ก ปล่อยฉันลง ฉันเดินเองได้"เสิ่นซื่อก้มมองเธอแวบหนึ่ง "เธอแน่ใจหรือ?"“ใช่ค่ะ”เห็นเธอยืนยันอย่างหนักแน่น เสิ่นซื่อเงียบไปสองสามวินาที แล้วก็ปล่อยเธอลงตามที่เธอบอก"ขอบคุณ อาเล็ก""ผมจะช่วยพยุงเธอ""ค่ะ"ด้วยการช่วยเหลือของเสิ่นซื่อ จี้อี่หนิงค่อยๆ เดินออกจากวิลล่าทีละก้าวเสิ่นเยี่ยนจือจ้องร่างของทั้งสองคนด้วยความโกรธและเยือกเย็นในสายตาแต่เขารู้ดีว่าตัวเองไม่สามารถขัดขวางได้จนกระทั่งเดินออกจากวิลล่า จี้อี่หนิงจึงหันไปมองเสิ่นซื่อดวงตาทั้งสองเต็มไปด้วยความขอบคุณ"อาเล็ก ขอบคุณที่ช่วยฉันออกมา"ถ
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 206
คนรับใช้ไม่ได้ให้โอกาสจี้อี่หนิงได้ดิ้นรนเลย โยนเธอเข้าไปในห้องใต้ดินทันทีห้องใต้ดินของวิลล่าปกติใช้เก็บของที่ไม่ค่อยได้ใช้ เย็นและมืด หลังจากจี้อี่หนิงถูกขังเข้าไป คนรับใช้ก็ล็อกประตูแล้วเดินจากไปทันทีจี้อี่หนิงหยิบโทรศัพท์ออกมา พบว่าไม่มีสัญญาณ จึงต้องล้มเลิกความคิดที่จะหาคนมาช่วยเธอออกไปในช่วงเวลาที่แสงโทรศัพท์ดับลง ห้องใต้ดินก็จมอยู่ในความมืดอีกครั้งตอนประมาณสี่ทุ่ม ประตูห้องใต้ดินเปิดออก เสิ่นเยี่ยนจือเดินเข้ามาด้วยสีหน้าบึ้งตึง"รู้ตัวหรือยังว่าทำผิด?"จี้อี่หนิงมองเขาอย่างเย็นชา ในดวงตาไม่มีความอบอุ่นแม้แต่น้อย"เสิ่นเยี่ยนจือ ฉันอธิบายให้คุณฟังแล้ว แต่คุณไม่ยอมฟัง ฉันไม่รู้สึกว่าตัวเองทำผิด"สีหน้าของเสิ่นเยี่ยนจือเปลี่ยนเป็นน่าเกลียดอย่างมาก สายตาที่จ้องมองที่จี้อี่หนิงก็เย็นชาจนน่ากลัว"ในเมื่อเธอไม่ยอมรับความผิด คืนนี้ก็นอนที่นี่แล้วกัน ทบทวนตัวเองดีๆ!"พูดจบ เขาก็หันหลังเดินออกไปประตูห้องใต้ดินปิดลงอีกครั้ง ตัดขาดแสงสว่างจากภายนอกในวันที่สอง ที่จี้อี่หนิงถูกขังในห้องใต้ดิน เสิ่นซื่อก็มาที่ประตู"จี้อี่หนิงอยู่ไหน?"เสิ่นเยี่ยนจือมองเขาอย่างเย็นชา "อาเล็ก
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 205
"ได้ ผมจะส่งเธอไปครับ""ไม่ต้องหรอก ฉันขับรถมาเอง"ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง จี้อี่หนิงก็มาถึงโรงพยาบาลเมื่อเห็นว่าสือเวยตื่นขึ้นมาจริงๆ เธอก็รู้สึกโล่งอกอย่างมาก ดวงตาทั้งสองข้างแดงก่ำโดยไม่รู้ตัวเมื่อแม่สือเห็นเธอ สีหน้าก็หม่นลงทันที"คุณจี้ ที่นี่ไม่ต้อนรับคุณคะ"เมื่อได้ยินเช่นนั้นสือเวยก็ขมวดคิ้วมองเธอ "แม่ แม่กำลังทำอะไรน่ะ?"แม่สือแค่นเสียงเย็นชา "ถ้าไม่ใช่เพราะไปฉลองวันเกิดให้เธอ ลูกก็คงไม่เกิดเรื่อง""สองเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกันเลย หรือว่าถ้าฉันออกไปกินข้าวแล้วเกิดอุบัติเหตุระหว่างทาง ก็จะโทษว่าฉันไปร้านอาหารนั้นเหรอ?""ยังไง ฉันก็ไม่อยากให้ลูกคบกับเธออีกต่อไป""ฉันจะคบกับเพื่อนฉันหรือไม่ ไม่ใช่เรื่องที่แม่จะมาจัดการคะ!""แก!"แม่สือโกรธจนหน้าซีด วางชามในมือลงบนโต๊ะอย่างแรง แล้วพูดอย่างโกรธเกรี้ยว "ดี ตอนนี้ลูกมีปีกแข็งแล้ว ฉันควบคุมลูกไม่ได้แล้ว ฉันไปละ!"เมื่อเห็นแม่สือ ลุกขึ้นจะออกไปจี้อี่หนิงรีบพูดว่า "คุณป้าเจิ้ง ฉันแค่มาดูว่าเวยเวยตื่นขึ้นมาจริงๆ หรือเปล่า ป้าไม่ต้องไปหรอก ฉันจะไปเดี๋ยวนี้เอง"พูดจบจี้อี่หนิงก็มองสือเวย"เวยเวย ฉันจะมาเยี่ยมเธอวันหลังนะ""อี่หนิง
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 204
จี้อี่หนิงหันไปมองที่ประตู เห็นโจวเส้าชิงเดินมาหาเธอด้วยสีหน้าเย็นชา เธอหัวเราะเยาะเบาๆ"คุณโจว คุณต้องการอะไร?"โจวเส้าชิงมองเธอด้วยสายตาเย็นชา "ปล่อยอวี่เซวียนไป""คุณน่าจะรู้นะว่าเธอทำให้สือเวยนอนหมดสติอยู่ในห้องไอซียู คุณมีสิทธิ์อะไรมาบอกให้ฉันปล่อยเธอ?""ถึงตอนนี้คุณจะโยนเธอออกไปจากที่นี่จริงๆ ก็ไม่สามารถทำให้เวยเวยตื่นขึ้นมาได้ และเธอก็ได้รับการลงโทษที่สมควรแล้วด้วย"จี้อี่หนิงหัวเราะเยาะ "การลงโทษอะไร?"โจวเส้าชิงขมวดคิ้ว รู้สึกว่านิสัยของจี้อี่หนิงช่างน่ารำคาญจริงๆจู้อวี่เซวียนดูทุกข์ทรมานขนาดนี้แล้ว เธอยังไม่ยอมปล่อยเธอไป"ถ้าคุณโยนเธอลงไปจริงๆ มันจะเป็นการสร้างศัตรูกับตระกูลจู้ ถ้าการกระทำของคุณทำให้เกิดความขัดแย้งระหว่างจู้ซื่อกรุ๊ปกับเสิ่นซื่อกรุ๊ป คนตระกูลเสิ่นก็จะไม่ปล่อยคุณเช่นกันครับ"จี้อี่หนิงเลิกคิ้ว พูดอย่างช้าๆ ทีละคำ "พูดแบบนี้ คุณโจวกำลังหวังดีกับฉันสินะ?"ได้ยินน้ำเสียงประชดประชันของเธอโจวเส้าชิง มีประกายความเย็นชาวาบผ่านดวงตา "ยังไงก็ตาม ถ้าวันนี้คุณกล้าผลักเธอลงไปจากที่นี่ ผมจะไม่ปล่อยคุณไป และเสิ่นซื่อก็ไม่ได้เก่งกาจไปเสียทุกอย่าง เขาก็ไม่สามารถอยู
