LOGINShare
บทที่ 149
Related chapters
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 150
หวงอีเหรินยิ้มพูดกับเขา เสิ่นซื่อตอบแค่บางครั้ง แต่มันก็ทำให้บรรยากาศดูผ่อนคลายพอสมควรตั้งแต่พวกเขานั่งลงข้างๆเธอ จี้อี่หนิงก้มหน้าทานข้าวเงียบๆ แค่อยากทานเสร็จแล้วรีบออกไปทันใดนั้นก็มีเสียงที่ดูเขินๆดังขึ้นข้างๆ"คุณ...คุณจี้..."จี้อี่หนิงหันไปมอง ก็เห็นผู้ชายคนหนึ่งสูงประมาณ 1.7 กว่า ร่างกายแข็งแรงถือดอกกุหลาบแดง ยืนอยู่ห่างจากเธอแค่ไม่กี่ก้าว หน้าตาดูประหม่าๆมองเธออยู่เธอขมวดคิ้วในใจรู้สึกไม่ดีแน่นอน ในวินาทีถัดไปผู้ชายคนนั้นก็ยื่นดอกกุหลาบมาให้เธอ"สวัสดีครับ ผมชื่อตู้หลิงตั้งแต่แรกเห็นคุณ ผมก็หลงรักคุณเลย คุณจะให้โอกาสผม... ให้ผมตามจีบคุณได้ไหมครับ?"ตอนที่เรียนมหาวิทยาลัย จี้อี่หนิงมักจะถูกคนสารภาพรัก แต่หลังจากแต่งงานกับเสิ่นเยี่ยนจือ ครั้งนี้เป็นครั้งแรกตอนนี้เป็นเวลามื้อกลางวัน โรงอาหารคนเยอะมาก ทุกคนหันมามองเธอและตู้หลิงเธอเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วพูดด้วยสีหน้าจืดชืด "ขอโทษค่ะ ฉันแต่งงานแล้ว"ได้ยินคำนี้ ตู้หลิงสีหน้าหม่นหมองทันที ดวงตาเต็มไปด้วยความสงสัยเพราะจี้อี่หนิงอายุแค่ขนาดนี้ และยังสวยมากเลย ดูไม่เหมือนคนที่แต่งงานแล้วเลยยิ่งไปกว่านั้น จี้อี่หนิงปฏิเ
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 151
ได้รับคำตอบที่เป็นบวกจากเสิ่นซื่อ หวงอีเหรินก็ยิ้มออกมา เตรียมที่จะล้อเลียนจี้อี่หนิงต่อ แต่เสวียนหมิงหมิงกลับพูดขึ้นมาก่อนว่า "คุณหวง คุณพูดผิดไปหน่อยนะคะ พี่อี่หนิงทั้งสวยและมีความสามารถ คนอื่นไม่สามารถอิจฉาได้ค่ะ"สีหน้าของหวงอีเหรินแข็งค้าง ดวงตาฉายแววโกรธ"ฉันก็ไม่ได้บอกว่าคุณจี้ไม่มีความสามารถนะ แค่บอกว่าหน้าตาของเธอทำให้ได้ประโยชน์มากมาย"เมื่อได้ยินหวงอีเหรินพูดจาประชดประชันอยู่เรื่อย จี้อี่หนิงก็ตัดสินใจว่าจะไม่อดทนอีกต่อไปเธอหันไปมองหวงอีเหรินแล้วพูดทีละคำ: "คุณหวง คุณบอกว่าหน้าตาของฉันทำให้ได้ประโยชน์มากมาย แล้วฐานะของคุณไม่ได้ให้ความสะดวกสบายกับคุณมากมายเหมือนกันหรือ? ไม่งั้นตอนนี้คุณคงไม่ได้นั่งกินข้าวกับประธานเสิ่นตรงนี้หรอก ใช่ไหม?"โลกนี้ไม่มีความยุติธรรมอยู่แล้ว ถ้าจะเอาทุกอย่าง มันก็โลภเกินไปหน่อยไหม?หวงอีเหรินถูกโต้กลับจนพูดไม่ออก สีหน้าก็ดูไม่ดีเอามากๆจี้อี่หนิงยกถาดอาหารขึ้นแล้วลุกขึ้นยืน "ฉันกินเสร็จแล้ว พวกคุณกินต่อให้อร่อยนะ"เสวียนหมิงหมิงก็ยกถาดอาหารตามหลังจี้อี่หนิงไป "พี่อี่หนิง ขอโทษนะ ฉันปากไวไปหน่อย ถ้าฉันไม่ตกลงให้พวกเขานั่งข้างๆ เรา ก็คงไม่มี
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 152
ซุนสิงมีสีหน้างุนงง "ประธานเสิ่น ทำไมต้องสืบสวนพนักงานคนนี้ด้วยครับ?""ผมจ้างคุณมาทำงาน ไม่ได้จ้างมาถามคำถาม"เมื่อเจอสายตาเย็นชาของเสิ่นซื่อ ซุนสิงก็รีบก้มหน้า "ผมจะไปตรวจสอบเดี๋ยวนี้ครับ"ไม่นาน ซุนสิงก็นำเอกสารข้อมูลของตู้หลิงที่พิมพ์เรียบร้อยแล้วมาให้เสิ่นซื่อหลังจากอ่านจบ เสิ่นซื่อพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย "เร็วๆ นี้หาโอกาสส่งเขาไปทำงานนอกสถานที่ ภายในครึ่งปีนี้ผมไม่อยากเห็นหน้าเขาในบริษัทครับ"ซุนสิงรู้สึกแปลกใจในใจ แต่หลังจากเรื่องเมื่อกี้ ก็ไม่กล้าถามอีก เขาพยักหน้าและพูดว่า "ครับ ผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้"อีกด้านหนึ่ง หลังจากตู้หลิงออกจากโรงอาหาร เขามองดอกไม้ในมือด้วยสีหน้าหงุดหงิด อยากจะทิ้งแต่ก็รู้สึกเสียดายคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขาเปิดไลน์ส่งข้อความนัดทานข้าวเย็นกับคนที่กำลังจีบอยู่พอทานข้าวเย็นเสร็จ ก็จะชวนเธอไปนั่งที่บ้านได้อย่างเป็นธรรมชาติ หลังจากนั้นก็คงราบรื่นคิดแบบนี้แล้ว อารมณ์ของเขาก็ดีขึ้นกำลังจะกลับ จู่ๆ ก็มีคำขอเป็นเพื่อนในไลน์เห็นว่าเป็นรูปสาวสวย คิดว่าอาจเป็นคนที่ทิ้งข้อมูลติดต่อไว้ในแอพหาสาวสวยแล้วมาหาเขา เขาจึงรีบตอบรับเขายังไม่ทันได้พูดอะไร อีกฝ่ายก็
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 153
คิดถึงตรงนี้ เขาสูดหายใจลึก แล้วค่อยๆ พูดว่า "ได้ ผมจะทำตามที่คุณบอกครับ"เนื่องจากตอนบ่ายการทดลองมีปัญหานิดหน่อย จี้อี่หนิงจึงยุ่งอยู่ในห้องปฏิบัติการจนเกือบสี่ทุ่มถึงเสร็จเก็บของเสร็จแล้วออกมา ขณะรอลิฟต์ก็ได้รับโทรศัพท์จากเสิ่นเยี่ยนจือพอรับสาย เสียงเย็นๆ ของเสิ่นเยี่ยนจือก็ดังมา "ทำไมดึกขนาดนี้ยังไม่กลับ?""เสร็จแล้วค่ะ กำลังจะกลับแล้วค่ะ"ในขณะที่จี้อี่หนิงกำลังพูด ประตูลิฟต์ก็เปิดออกเธอกำลังจะเดินเข้าไป ก็เห็นเสิ่นซื่อยืนอยู่ข้างใน เท้าหยุดชะงักโดยไม่รู้ตัวสายตาของทั้งสองสบกันกลางอากาศ ดวงตาของเสิ่นซื่อเต็มไปด้วยความเย็นชา รอบตัวแผ่รังสีความเย็นชาที่ทำให้คนอื่นเข้าใกล้ไม่ได้จี้อี่หนิงเม้มริมฝีปาก ลังเลว่าจะเข้าไปดีไหมเพราะจากท่าทีของเสิ่นซื่อที่มีต่อเธอในโรงอาหารตอนเที่ยง เขาคงไม่อยากเห็นหน้าเธอเสียงของเสิ่นเยี่ยนจือดังมาจากโทรศัพท์ ถามว่าจะให้ไปรับไหม จี้อี่หนิงได้สติ ก้มหน้าพูดว่า "ไม่ต้องค่ะ ฉันขับรถมา คุณรอที่บ้านก็พอค่ะ"พูดจบ เธอก็วางสายทันทีเธอรู้สึกได้ชัดเจนว่า สายตาคมกริบราวกับมีดของเสิ่นซื่อตกลงบนศีรษะเธอ มือที่ถือโทรศัพท์เริ่มมีเหงื่อซึม"ไม่เข้ามาห
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 154
จี้อี่หนิงสะบัดมือออก สีหน้าเย็นชา "คุณคิดมากไปแล้ว"กับคำตอบที่ชัดเจนว่าแค่พูดแก้ตัว เสิ่นเยี่ยนจือไม่พอใจมาก ดวงตาเย็นลงหลายส่วนสูดหายใจลึกเพื่อระงับอารมณ์ เสิ่นเยี่ยนจืออ่อนเสียงลง "อี่หนิง ผมรู้ว่าเธอรู้สึกไม่ยุติธรรม แต่คุณย่าก็อายุมากแล้ว ผมหวังว่าเธอจะใจกว้างหน่อยนะ"จี้อี่หนิงรู้สึกขำ ดูเหมือนทุกครั้งที่เกี่ยวกับคนในตระกูลเสิ่น วิธีเดียวที่เสิ่นเยี่ยนจือมีคือให้เธออดทนก่อนหน้านี้เธอรักเขา เลยมองข้ามเรื่องพวกนี้ไป ตอนนี้ถึงเข้าใจว่าในใจเขา เธอไม่มีทางสู้คนในตระกูลเสิ่นได้ และสู้อาชีพการงานของเขาไม่ได้ด้วย"คุณวางใจได้ ฉันไม่มีความเห็นอะไรกับคุณย่าค่ะ"เพราะว่าตอนนี้เธอยังไม่สนใจเสิ่นเยี่ยนจือเลย แล้วจะไปสนใจคนอื่นได้อย่างไรเห็นสีหน้าเธอสงบ ไม่มีท่าทีโกรธ เสิ่นเยี่ยนจือก็ไม่พูดเรื่องนี้ต่อ"อ้อ แม่บอกให้เราไปทานข้าวเย็นด้วยกันพรุ่งนี้ครับ"จี้อี่หนิงค่อนข้างแปลกใจ เพราะเฉินเสวี่ยหรงไม่ชอบเธอมาตลอด หลังจากเธอแต่งงานกับเสิ่นเยี่ยนจือ เธอก็แทบไม่เคยเรียกพวกเขาไปเลยแต่ถ้าหาโอกาสเข้าไปในห้องทำงานของเสิ่นซื่อเยี่ยนได้ อาจจะหาเบาะแสเรื่องอุบัติเหตุของเภสัชกรรมเหว่ยหงเมื่อห
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 155
"คุณบอกว่าผมตามรังควานเธอ คุณมีหลักฐานไหม? ถ้าไม่มีหลักฐาน คุณเชื่อไหมว่าจะแผมจ้งตำรวจว่าคุณทำร้ายร่างกายผมโดยไม่มีเหตุผล และส่งคุณเข้าคุกสักสองสามวัน!"เสิ่นเยี่ยนจือไม่ได้แยแสต่อคำขู่ของเขาแม้แต่น้อย"ได้เลย แต่คนที่จะต้องติดคุกคงเป็นคุณนะ"ตู้หลิงที่แท้จริงแล้วขี้ขลาด เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่หวั่นไหวต่อคำขู่ของตน จึงกัดฟันพูดว่า "คุณ... คุณรอดูเถอะ อย่าให้ผมเจอหน้าคุณอีก!"พูดจบ เขาก็หันหลังวิ่งหนีไปเมื่อเห็นท่าทางหนีอย่างกระเจิดกระเจิงของเขา ดวงตาของเสิ่นเยี่ยนจือเต็มไปด้วยความเยือกเย็นไอ้ขยะแบบนี้ ยังกล้ามาตามรังควานจี้อี่หนิงอีกเขาหันไปมองเธอ ใบหน้าบึ้งตึง "มีคนมาตามรังควานเธอ ทำไมไม่บอก?"จากสีหน้าของเธอเมื่อครู่ ชายคนนี้คงไม่ใช่ครั้งแรกที่มาตามรังควานเธอจี้อี่หนิงเม้มริมฝีปาก "ฉันไม่รู้ว่าเขาจะลงมือกะทันหัน และเมื่อวานฉันก็ปฏิเสธเขาไปแล้ว"เธอก็ไม่คิดว่าตู้หลิงจะหน้าด้านขนาดนี้ ปฏิเสธไปอย่างชัดเจนแล้วยังไม่สนใจเสิ่นเยี่ยนจือหัวเราะเยาะ "คนแบบนี้ยิ่งเธอปล่อยไว้เขาก็จะยิ่งเหิม เดี๋ยวผมจะโทรหาอาเล็กถามดูว่าเขาบริหารพนักงานบริษัทยังไง!"เมื่อได้ยินว่าเขาจะติดต่อเสิ่น
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 156
เสิ่นซื่อเยี่ยนอดส่ายหน้าไม่ได้ "นิสัยแบบนี้ของคุณ ไม่รู้ว่าผู้หญิงคนไหนจะทนได้ครับ"เสิ่นซื่อไม่พูดอะไร ก้มหน้าเก็บหมากบนกระดาน"ไปกันเถอะ ไปกินข้าว"ที่โต๊ะอาหาร เสิ่นซื่อเยี่ยนคุยกับเสิ่นซื่อตลอด กระตือรือร้นจนเกือบจะดูเหมือนประจบประแจงจี้อี่หนิงกินนิดหน่อย วางตะเกียบลงพูดว่า "ฉันอิ่มแล้ว พวกคุณค่อยๆ กินนะคะ"ทันทีที่พูดจบ ทุกคนบนโต๊ะก็หันมามองเธอเฉินเสวี่ยหรงขมวดคิ้ว ดวงตาเต็มไปด้วยความไม่พอใจ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรเสิ่นเยี่ยนจือหันไปมองเธอ พูดเสียงนุ่มว่า "อาหารคืนนี้ไม่ถูกปากหรือ?"จี้อี่หนิงส่ายหน้า "ไม่ใช่ค่ะ อิ่มจริงๆ ฉันจำได้ว่าครั้งที่แล้วที่มา ได้เอาเสื้อผ้าไว้ในห้องคุณหลายชิ้น ฉันจะไปดูว่ามีชุดกระโปรงที่ฉันชอบอยู่ไหม"เสิ่นเยี่ยนจือพยักหน้า "ได้ครับ"เฉินเสวี่ยหรงอยากจะบอกว่าแค่ชุดกระโปรงให้คนรับใช้ไปหาก็ได้ แต่คิดอีกที ถ้าเธออยากหาเอง ก็หาเองไป จะได้ไม่ต้องรบกวนคนรับใช้เดินเข้าห้องนอนของเสิ่นเยี่ยนจือ จี้อี่หนิงล็อกประตูแล้วรีบเดินไปที่ระเบียงหลังจากแน่ใจว่าไม่มีใครอยู่รอบๆ เธอก็ค่อยๆ ปีนข้ามไปเข้าไปในห้องทำงาน เธอมองไปรอบๆ ก่อนไปค้นบนโต๊ะของเสิ่นซื่อเยี่ยน
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 157
เมื่อเห็นเธอกัดริมฝีปากล่างไม่พูด เสิ่นซื่อหัวเราะเยาะ ผลักเธอออกเตรียมจะเปิดประตูออกไปจี้อี่หนิงรีบห้ามไว้ ในความร้อนรนเธอคว้ามือเขาไว้ร่างกายของเสิ่นซื่อแข็งทื่อขึ้นมาทันที สายตาที่มองมาที่จี้อี่หนิงก็เปลี่ยนเป็นลึกล้ำและอันตราย"ปล่อย!"จี้อี่หนิงกัดฟัน "อาเล็ก คุณจะบังคับฉันขนาดนั้นเลยหรือคะ?"เสิ่นซื่อมีรอยยิ้มเยาะที่มุมปาก "จี้อี่หนิง เธอรู้ไหมว่าถ้าเมื่อกี้พี่ชายผมเป็นคนเจอเธอในห้องทำงานของเขา จะเกิดอะไรขึ้น?"เธอยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวตนที่แท้จริงของเสิ่นซื่อเยี่ยนเป็นยังไง ก็กล้าแอบเข้าไปในห้องทำงานของเขาถ้าเมื่อกี้เสิ่นซื่อเยี่ยนเจอเธอเข้า ไม่แน่ว่าอีกไม่นานเธออาจจะหายไปจากโลกนี้อย่างเงียบๆอย่างไรเสีย ก็ไม่ใช่ว่าไม่เคยมีกรณีแบบนี้มาก่อนจี้อี่หนิงบีบมือเขาแน่นขึ้นโดยไม่รู้ตัว ใบหน้าภายใต้แสงไฟสว่างจ้ายิ่งดูซีดเผือด"ยังไม่พูดอีกหรือ?"เสียงของเสิ่นซื่อดังมาจากด้านบนจี้อี่หนิง สูดหายใจลึก ค่อยๆ พูดว่า "ฉัน... ฉันอยากไปหาใบทะเบียนสมรสของหนูกับเสิ่นเยี่ยนจือ...""ใบทะเบียนสมรสของพวกเธอ ทำไมจะไปอยู่ที่พี่ชายผมล่ะ?"ดวงตาเขาเต็มไปด้วยความสงสัย ชัดเจนว่าไม่ค่อยเชื่อ
Latest chapter
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 288
ด้วยความรู้สึกตื่นเต้นหวงอีเหรินเดินเข้าไปในห้องทำงานของเสิ่นซื่อ ยิ้มมองไปที่เขาเขากำลังจัดการกับเอกสาร แสงอาทิตย์ส่องผ่านหน้าต่างตกลงบนตัวเขา ดูเหมือนจะเคลือบเขาด้วยแสงสว่าง ใบหน้าหล่อเหลาทำให้หัวใจเต้นแรงยิ่งขึ้น"ประธานเสิ่น ฉันเตรียมสัญญาไว้พร้อมแล้ว คุณคิดว่าเมื่อไหร่เราจะลงนามกันดี?"เสิ่นซื่อวางเอกสารในมือลงและมองไปที่เธอ ในดวงตาไม่มีความอบอุ่นเลยแม้แต่น้อย"คุณหวงคุณอาจจะเข้าใจผิด วันนี้ผมพบคุณเพราะอยากบอกว่าชิงหงมีพาร์ทเนอร์ทางธุรกิจรายอื่นที่สนใจแล้ว คุณหวงไม่ต้องมาอีกแล้วนะ"รอยยิ้มของหวงอีเหรินแข็งค้างบนใบหน้า มองดูเสิ่นซื่อด้วยสายตาไม่อยากเชื่อ"เธอพูดอะไรนะ?"พวกเขาคุยกันมาหลายครั้งแล้ว ดูเหมือนจะลงนามในสัญญาแล้ว แต่เขากลับเปลี่ยนใจ?แม้จะรู้สึกโกรธในใจ หวงอีเหรินก็พยายามรักษาสีหน้า จ้องมองเสิ่นซื่อแล้วพูดว่า "ฉันอยากทราบเหตุผลได้มั้ย?""คุณหวงรบกวนแฟนผมโดยไม่มีเหตุผล แสดงว่าคุณหวงมีปัญหาด้านความเป็นมืออาชีพ ดังนั้นหลังจากที่ผมพิจารณาแล้ว ผมตัดสินใจชะลอเรื่องความร่วมมือไว้ก่อน"อีกแล้วจี้อี่หนิง!สีหน้าของหวงอีเหรินซีดเขียว มองดูเสิ่นซื่อด้วยความโกรธ "ประธานเ
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 287
"ผมจะระมัดระวังการควบคุมตัวเองในอนาคต แต่ถ้าผมควบคุมไม่ได้ คุณก็ไม่สามารถโทษผมได้"จี้อี่หนิง "..."คำพูดของเขาพูดออกมาแล้วมันมีความแตกต่างอะไรกับการไม่พูดเลย?เมื่อเห็นสีหน้าของจี้อี่หนิงที่ดูเคร่งเครียดเล็กน้อย เสิ่นซื่อรู้ว่าถ้าอยู่ต่อไป เธออาจจะระเบิดอารมณ์ เขาจึงรีบพูดว่า "ผมมีประชุมในอีกสักครู่ ตอนเลิกงานส่งข้อความหาผม เราจะกลับด้วยกัน"หลังจากเสิ่นซื่อจากไป จี้อี่หนิงก็ไปที่ห้องปฏิบัติการทันทีเมื่อเสวียนหมิงหมิงเห็นเธอ ดวงตาของเขาวาบขึ้นด้วยความซุกซน "พี่อี่หนิง เมื่อกี้ฉันไปที่ห้องทำงานของพี่ พี่เดาซิว่าฉันเห็นอะไร?""อะไรนะ?"จี้อี่หนิงมีลางสังหรณ์ไม่ดี เขาคงไม่ได้เห็นฉากที่เสิ่นซื่อจูบเธอใช่ไหม?และแล้ว ในวินาทีถัดมาคำพูดของเสวียนหมิงหมิงก็ยืนยันสิ่งที่เธอคาดเดาที่ไหนมีรอยแยกในพื้น ให้เธอคลานเข้าไปเธอกระแอมเบาๆ เพื่อกลบเกลื่อนความอึดอัด "เอาละ รีบทำการทดลองกันเถอะ ไม่อย่างนั้นวันนี้เราต้องทำงานล่วงเวลาแน่""ได้ ฮ่าๆๆ... พี่อี่หนิงไม่คิดว่าจะได้เห็นพี่เขินแบบนี้""..."เวลาช่วงเช้าผ่านไปอย่างรวดเร็ว การทดลองวันนี้ต้องใช้เวลาเจ็ดชั่วโมง และต้องมีคนคอยเฝ้าดูตลอดเ
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 286
สังเกตเห็นว่าเธอมีท่าทีเย็นชาต่อเขา เสิ่นซื่อขมวดคิ้วเล็กน้อย เสียงทุ้มลงนิดหน่อย "มีอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่า?"จี้อี่หนิงเงยหน้าขึ้นด้วยความสงสัย "ไม่มีนะ เป็นอะไรหรือ?""รู้สึกว่าวันนี้อารมณ์ของเธอดูเหมือนจะหม่นหมองไปหน่อย"จี้อี่หนิงส่ายหัว "ไม่มีอะไรหรอก นั่งลงก่อนสิ ฉันจะเปลี่ยนยาให้คุณ"เสิ่นซื่อมองเธอด้วยสายตาที่ลึกซึ้งขึ้น แต่ไม่ได้ถามต่อ"ครับ"เงียบกันขณะเปลี่ยนยาให้เสิ่นซื่อเสร็จแล้ว จี้อี่หนิงเก็บของที่เปลี่ยนออกมาเรียบร้อยแล้วมองไปที่เขา "คุณกลับไปเถอะ ฉันต้องทำงานแล้ว"เสิ่นซื่อจ้องมองเธอ ผ่านไปหลายวินาทีก่อนจะเอ่ยปาก "เมื่อคืนผมไม่ได้กลับ เธอโกรธผมหรือ?"จี้อี่หนิงชะงักเล็กน้อย "ไม่นะ ทำไมคุณคิดแบบนั้น?""เพราะท่าทีของเธอต่อผมเย็นชามาก น่าจะเป็นเพราะผมทำอะไรไม่ถูกสักอย่าง ทำให้เธอโกรธ"เมื่อสบกับดวงตาอ่อนโยนของเขา จี้อี่หนิงโดยสัญชาตญาณหลบตาไปทางอื่น"ไม่มีอะไรหรอก อาจจะเพราะเมื่อคืนนอนเตียงใหม่ไม่ชิน เลยพักผ่อนไม่ค่อยดี""จริงเหรอ?""อืม เมื่อคืนคุณอยู่ที่บริษัทจัดการงานทั้งคืน คงจะยุ่งมาก และการที่คุณอยู่ในห้องปฏิบัติการนานเกินไปก็ไม่เหมาะ พวกเราควรจะเก็บตัวเ
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 285
เฉินเสวี่ยหรงรู้สึกโกรธจนหน้าซีด เงยหน้าขึ้นและต้องการตบจี้อี่หนิงแต่มือของเธอยังไม่ทันได้แตะตัว จี้อี่หนิงก็ถูกจับข้อมือไว้เสียก่อน"ปล่อย!"จี้อี่หนิงยิ้มบางๆ "คุณเฉิน ฉันแนะนำว่าครั้งหน้าที่คุณจะขอร้องใคร ควรปรับทัศนคติให้ถูกต้องก่อน ไม่เช่นนั้นคุณจะกลายเป็นตัวตลก"พูดจบ เธอก็ปล่อยมือของอีกฝ่ายเฉินเสวี่ยหรงยังคงดิ้นรน แต่ไม่คาดคิดว่าจี้อี่หนิงจะปล่อยมือกะทันหัน ทำให้ร่างของเธอเซไปด้านหลังและล้มลงอย่างน่าอับอายประตูลิฟต์เปิดออก จี้อี่หนิงเดินเข้าไปโดยไม่หันกลับมามองเฉินเสวี่ยหรงพยายามจะขวาง แต่เมื่อครู่ตอนล้มเธอได้บิดข้อเท้า ตอนนี้รู้สึกเจ็บปวดอย่างรุนแรง จึงไม่สามารถลุกขึ้นไปตามจี้อี่หนิงได้"หยุดนะ! ไอ้เด็กต่ำช้า! ฉันจะไม่ปล่อยเธอไปง่ายๆ!"ดวงตาของจี้อี่หนิงวาบขึ้นด้วยความเย็นชา หลังจากประตูลิฟต์ปิดลง เธอตรงไปที่ห้องควบคุมกล้องวงจรปิดที่ชั้นหนึ่งหลังจากคัดลอกวิดีโอการโต้เถียงระหว่างเธอกับเฉินเสวี่ยหรงหน้าลิฟต์ไว้แล้ว จี้อี่หนิงจึงออกไปเธอขึ้นไปชั้นบนสุดเพื่อหาเสิ่นซื่อ แต่ได้รับแจ้งว่าเขากำลังประชุมอยู่จี้อี่หนิงส่งยาและผ้าพันแผลให้ซุนสิง"เลขาซุน ช่วยเปลี่ยนยาให้
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 284
เมื่อเห็นว่าท่านผู้เฒ่าเสิ่นไม่ได้มอบหมายเรื่องนี้ให้ตนอีกต่อไป ทนายความลุกขึ้นกล่าวว่า "คุณเสิ่นผู้อาวุโส ผมต้องไปหาข้อมูลดูว่ามีวิธีประกันตัวคุณชายใหญ่ออกมาได้หรือไม่ ผมขอตัวก่อน"ท่านผู้เฒ่าเสิ่นพยักหน้า "ไปเถอะ"หลังจากทนายความจากไป ท่านผู้เฒ่าเสิ่นมองไปที่เฉินเสวี่ยหรง"เธอก็กลับไปเถอะ ซื่อเยี่ยนจะออกมาได้หรือไม่ ก็ขึ้นอยู่กับว่าเธอจะโน้มน้าวจี้อี่หนิงได้หรือไม่"พูดจบ ท่านผู้เฒ่าเสิ่นก็ลุกขึ้นเดินจากไปมองตามแผ่นหลังของเขา เฉินเสวี่ยหรงอดกัดฟันไม่ได้ ดวงตาเต็มไปด้วยความเคียดแค้นดูเหมือนว่าท่านผู้เฒ่าเสิ่นก็พึ่งพาไม่ได้ มีเพียงเธอเท่านั้นที่ห่วงความเป็นความตายของเสิ่นซื่อเยี่ยนหลังจากออกจากบ้านตระกูลเสิ่น เฉินเสวี่ยหรงอัดอั้นตันใจโทรหาเสิ่นเยี่ยนจือ เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นคืนนี้อย่างเกินจริง"เยี่ยนจือ ตอนนี้การช่วยพ่อของลูกออกมาขึ้นอยู่กับพวกเราเท่านั้น พรุ่งนี้ฉันจะไปรอที่ด้านล่างของตึกชิงหง ฉันไม่เชื่อว่าจะดักไม่เจอเธอ!"อีกฝ่ายเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วเสียงเย็นชาของเสิ่นเยี่ยนจือจึงดังมา "อืม ผมจะหาทางสร้างปัญหาให้บริษัทของอาเล็กผมเล็กน้อย เพื่อให้เขาไม่มีเวลามาดูแลจี้อี่หน
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 283
เวินจิ้งหงถอนหายใจ "อย่าพูดถึงเลย เธอหย่ากับเสิ่นเยี่ยนจือแล้ว และยังมี..."ก่อนที่เธอจะพูดจบเวินลี่เจ๋อก็ขัดขึ้น "เธอหย่าแล้วหรือ?"เวินจิ้งหงไม่ทันสังเกตความตื่นเต้นในน้ำเสียงของเขา เธอขมวดคิ้วพูดว่า "ใช่ เรื่องนี้ซับซ้อนมาก ฉันจะเล่าให้ฟังละเอียดเมื่อฉันไปถึงประเทศ M""...ได้"หลังจากพูดคุยกันอีกสองสามประโยค เวินจิ้งหงก็วางสายเมื่อนึกถึงการไปพบลูกชายที่ประเทศ M มุมปากของเวินจิ้งหงก็ยกขึ้นโดยไม่รู้ตัวเมื่อเธอและจี้เหว่ยหงไปถึงประเทศ M สิ่งที่จี้อี่หนิงทำในประเทศจะไม่ส่งผลกระทบต่อพวกเขา เธอเพียงแค่ต้องการใช้ชีวิตที่ดีกับจี้เหว่ยหงและเวินลี่เจ๋อในฐานะครอบครัวสามคนส่วนจี้อี่หนิง เธอไม่เคยถือว่าเป็นคนในครอบครัวการที่เธอสุภาพกับจี้อี่หนิงก่อนหน้านี้ ก็เพียงเพราะเห็นแก่จี้เหว่ยหงเท่านั้นตอนนี้เมื่อจี้อี่หนิงไม่เคารพเธอแล้ว เธอก็ไม่จำเป็นต้องเอาใจเธออีกที่บ้านตระกูลเสิ่นเมื่อรู้ว่าเสิ่นซื่อพาจี้อี่หนิงไปอยู่ด้วยกันที่วิลล่าส่วนตัวของเขา ท่านผู้เฒ่าเสิ่นโกรธจนหน้าเขียว"มันกล้าดียังไง! มันอยากทำให้ตระกูลเสิ่นเสียหน้าหมดเลยหรือ?!"ทนายความนั่งอยู่ข้างๆ ก้มหน้าไม่พูดอะไรว
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 282
"ไม่ต้องหรอก ฉันทำเองได้ค่ะ"พอจะลุกขึ้น มีมือคู่หนึ่งกดไหล่เธอไว้"อย่าขยับ นั่งรออยู่ตรงนี้"เมื่อเจอกับสายตาดุดันของเขา จี้อี่หนิงเม้มริมฝีปาก และพยักหน้าโดยไม่รู้ตัวเสิ่นซื่อลูบศีรษะเธอ แล้วพูดพร้อมรอยยิ้ม: "เด็กดี"จี้อี่หนิง "..."เสิ่นซื่อทำอาหารได้เร็วมาก ไม่นานกลิ่นหอมของอาหารก็ลอยมาจากครัว จี้อี่หนิงอดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลาย ลุกขึ้นเดินไปที่ห้องครัวไม่ได้กินข้าวเย็น ตอนนี้เธอหิวมากแล้วพอเดินมาถึงประตูห้องครัว เสิ่นซื่อก็ถือชามบะหมี่เดินออกมาพอดี"ทำไมมาตรงนี้ล่ะ?"สายตาของจี้อี่หนิงถูกดึงดูดด้วยชามบะหมี่ในมือเขา เขาทำบะหมี่ธรรมดาชามหนึ่งใส่ผักเขียวและไข่ดาว โรยต้นหอมด้านบน ผักเขียวสดและไข่ดาวที่ทอดจนเหลืองกรอบทั้งสองด้านดูน่ากินมากภายใต้แสงไฟ ดูน่าอร่อยมากเห็นเธอให้ความสนใจทั้งหมดอยู่ที่บะหมี่ ไม่สนใจเขาเลย เสิ่นซื่ออดไม่ได้ที่จะยิ้ม"ไปเอาตะเกียบมาครับ"เมื่อได้ยินเช่นนั้น จี้อี่หนิงรีบเดินเข้าไปในครัว หยิบตะเกียบมาแล้วกลับมานั่งที่โต๊ะอาหาร มองไปที่เสิ่นซื่อที่นั่งอยู่ข้างๆ พูดว่า: "อาเล็ก ขอบคุณนะคะ"เสิ่นซื่อไม่ได้แก้ไขคำเรียกที่เธอเผลอเรียกเขา พยักหน้าและ
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 281
พูดจบ เธอหันหลังเดินจากไปอย่างรวดเร็วจี้เหว่ยหงอ้าปากจะเรียกให้เธอหยุด แต่สุดท้ายกลับไม่มีเสียงใดๆ หลุดออกมาเขาปิดหน้าด้วยสีหน้าเจ็บปวด ในใจเต็มไปด้วยความเสียใจ เขาทำอะไรลงไป พูดอะไรออกไปกันนะ!ทั้งที่จริงๆ แล้วเป็นห่วงเธอ แต่คำพูดที่ออกมากลับทำร้ายเธอมากเวินจิ้งหงที่อยู่ข้างๆ ถอนหายใจ แล้วพูดเบาๆ ว่า: "เหวยหง อย่าโทษตัวเองเลย เรื่องนี้ไม่ใช่ความผิดของคุณ... มันเป็นความผิดฉัน ถ้าฉันอดทนไม่พูดคำเหล่านั้นออกไป ความสัมพันธ์พ่อลูกของพวกคุณก็คงไม่เป็นแบบนี้..."จี้เหว่ยหงก้มหน้าไม่พูดอะไร เขาไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรอีกแล้วเมื่อเดินออกจากโรงพยาบาลจี้อี่หนิงเช็ดน้ำตาที่มุมตา เป็นครั้งแรกที่เธอสงสัยว่าสิ่งที่เธอทำมาก่อนหน้านี้ผิดหรือไม่ทำไมทุกคนถึงยืนอยู่ฝั่งตรงข้ามกับเธอ?หรือว่า เธอควรจะยอมแพ้จริงๆ?แต่เมื่อนึกถึงการวางแผนที่เสิ่นซื่อเยี่ยนและเสิ่นเยี่ยนจือเคยทำกับเธอ และสิ่งที่เสิ่นซื่อเยี่ยนทำกับตระกูลจี้ เธอก็ไม่สามารถโน้มน้าวตัวเองให้ลืมทุกสิ่งเหล่านี้ได้ตอนนี้เธอไม่มีทางกลับแล้ว ได้แต่ต้องอยู่กับเสิ่นซื่อต่อไป และใช้เขาเพื่อจัดการกับตระกูลเสิ่นกลับถึงบ้วิลล่า เป็นเวลาเกือ
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 280
จี้อี่หนิงเม้มริมฝีปากก่อนก้าวเข้าไปในห้องผู้ป่วย มองไปที่จี้เหว่ยหงแล้วพูดว่า “พ่อ ฉันเตรียมจะส่งพ่อไปรักษาตัวที่ต่างประเทศ หมอเจ้าของไข้ก็เห็นด้วยแล้ว รอให้ร่างกายพ่อดีขึ้นหน่อย ทางโน้นจัดเตรียมเรียบร้อย ฉันจะซื้อตั๋วเครื่องบินให้พ่อกับคุณน้าเวินไปต่างประเทศค่ะ”พอพูดจบ จี้เหว่ยหงก็ปฏิเสธทันทีโดยไม่ต้องคิด “ผมไม่ไป ผมจะอยู่ที่ประเทศนี้ครับ”จี้อี่หนิงขมวดคิ้ว “พ่อ การแพทย์ต่างประเทศดีกว่าที่นี่นะ แล้วโรคของพ่อก็ต้องพักฟื้น…”จี้เหว่ยหงขัดขึ้น “เธอจะทำอะไรต่อหลังจากส่งฉันกับน้าเวินไปต่างประเทศ? คิดจะสู้กับตระกูลเสิ่นคนเดียวหรือไง?”จี้อี่หนิงก้มตาลง สีหน้าเรียบเฉย “เปล่า ก่อนหน้านี้พ่อไม่บอกให้ฉันหยุดแล้วเหรอ?”“ถ้างั้น ทำไมเธอยังไปยุ่งเกี่ยวกับคนตระกูลเสิ่นอีก!”จี้เหว่ยหงตบตะเกียบลงบนโต๊ะดังปัง ดวงตามีแต่ความโกรธขณะที่จ้องมองจี้อี่หนิง“ฉันไปยุ่งเกี่ยวกับคนตระกูลเสิ่นตอนไหน?”“เธอยังกล้าโกหกฉันอีก! เพิ่งหย่ากับเสิ่นเยี่ยนจือได้ไม่นานก็ไปพัวพันกับอาเล็กของเขา เธอคิดจะทำอะไรกันแน่?!”จี้อี่หนิงดวงตาหดเกร็ง แววตาเย็นเยียบ “ใครบอกพ่อ?”“ใครเป็นคนพูดสำคัญตรงไหน? สำคัญคือมันเป็น
