Share

บทที่ 149

Penulis: แสงอรุณฤดูใบไม้ผลิ
แต่เสิ่นซื่อก็ไม่คิดจะตามเรื่องต่อ เพราะเขาคือเลขา ไม่มีสิทธิ์ที่จะพูดอะไร

จี้อี่หนิงมองไปที่ผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างๆซุนสิงเธอหน้าตาน่ารักเหมือนตุ๊กตา ผมสั้นยาวถึงไหล่ ดวงตายิ้มเหมือนเดือนเสี้ยว ดูน่ารักมาก

"สวัสดีค่ะ คุณจี้ฉันชื่อเสวียนหมิงหมิงเพิ่งจบจากมหาวิทยาลัยค่ะ ฝากตัวด้วยนะคะ"

"สวัสดีค่ะ ฉันชื่อจี้อี่หนิง"

ห้องปฏิบัติการงานยุ่งมาก จี้อี่หนิงทำคนเดียวค่อนข้างจะลำบาก ถ้ามีคนมาช่วยจะดีขึ้นเยอะ

"ขอบคุณนะคะ เลขาซุน"

ซุนสิงตอบกลับอย่างเย็นชา "ไม่ต้องขอบคุณหรอก นี่คืองานของผม ถ้ามีอะไรส่งข้อความมาที่เว็บของบริษัทก็พอครับ"

รู้ว่าซุนสิงกำลังไม่พอใจเพราะเห็นเสิ่นซื่อโกรธ แต่ก็ไม่ได้โกรธเขากลับจี้อี่หนิงพยักหน้า "ค่ะ"

หลังจากที่ซุนสิงออกไป เสวียนหมิงหมิงหันมามองจี้อี่หนิงแล้วพูด "ฉันเรียกคุณว่าพี่อี่หนิงได้ไหมคะ? เรียกคุณจี้มันดูห่างเหิน ถ้าเรียกชื่อเลยก็รู้สึกไม่เหมาะค่ะ"

จี้อี่หนิงยิ้ม "ได้ค่ะ วันนี้ก็ลองอ่านเอกสารไปก่อนนะ อีกสองวันค่อยเข้าห้องปฏิบัติการค่ะ"

"ขอบคุณค่ะ พี่อี่หนิง"

เสวียนหมิงหมิงเป็นคนค่อนข้างมีชีวิตชีวา แต่เวลามองเอกสารก็ดูตั้งใจมาก และมักจะไปถามจี้อี่หนิงเรื่อ
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terkait

  • ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน   บทที่ 150

    หวงอีเหรินยิ้มพูดกับเขา เสิ่นซื่อตอบแค่บางครั้ง แต่มันก็ทำให้บรรยากาศดูผ่อนคลายพอสมควรตั้งแต่พวกเขานั่งลงข้างๆเธอ จี้อี่หนิงก้มหน้าทานข้าวเงียบๆ แค่อยากทานเสร็จแล้วรีบออกไปทันใดนั้นก็มีเสียงที่ดูเขินๆดังขึ้นข้างๆ"คุณ...คุณจี้..."จี้อี่หนิงหันไปมอง ก็เห็นผู้ชายคนหนึ่งสูงประมาณ 1.7 กว่า ร่างกายแข็งแรงถือดอกกุหลาบแดง ยืนอยู่ห่างจากเธอแค่ไม่กี่ก้าว หน้าตาดูประหม่าๆมองเธออยู่เธอขมวดคิ้วในใจรู้สึกไม่ดีแน่นอน ในวินาทีถัดไปผู้ชายคนนั้นก็ยื่นดอกกุหลาบมาให้เธอ"สวัสดีครับ ผมชื่อตู้หลิงตั้งแต่แรกเห็นคุณ ผมก็หลงรักคุณเลย คุณจะให้โอกาสผม... ให้ผมตามจีบคุณได้ไหมครับ?"ตอนที่เรียนมหาวิทยาลัย จี้อี่หนิงมักจะถูกคนสารภาพรัก แต่หลังจากแต่งงานกับเสิ่นเยี่ยนจือ ครั้งนี้เป็นครั้งแรกตอนนี้เป็นเวลามื้อกลางวัน โรงอาหารคนเยอะมาก ทุกคนหันมามองเธอและตู้หลิงเธอเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วพูดด้วยสีหน้าจืดชืด "ขอโทษค่ะ ฉันแต่งงานแล้ว"ได้ยินคำนี้ ตู้หลิงสีหน้าหม่นหมองทันที ดวงตาเต็มไปด้วยความสงสัยเพราะจี้อี่หนิงอายุแค่ขนาดนี้ และยังสวยมากเลย ดูไม่เหมือนคนที่แต่งงานแล้วเลยยิ่งไปกว่านั้น จี้อี่หนิงปฏิเ

  • ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน   บทที่ 151

    ได้รับคำตอบที่เป็นบวกจากเสิ่นซื่อ หวงอีเหรินก็ยิ้มออกมา เตรียมที่จะล้อเลียนจี้อี่หนิงต่อ แต่เสวียนหมิงหมิงกลับพูดขึ้นมาก่อนว่า "คุณหวง คุณพูดผิดไปหน่อยนะคะ พี่อี่หนิงทั้งสวยและมีความสามารถ คนอื่นไม่สามารถอิจฉาได้ค่ะ"สีหน้าของหวงอีเหรินแข็งค้าง ดวงตาฉายแววโกรธ"ฉันก็ไม่ได้บอกว่าคุณจี้ไม่มีความสามารถนะ แค่บอกว่าหน้าตาของเธอทำให้ได้ประโยชน์มากมาย"เมื่อได้ยินหวงอีเหรินพูดจาประชดประชันอยู่เรื่อย จี้อี่หนิงก็ตัดสินใจว่าจะไม่อดทนอีกต่อไปเธอหันไปมองหวงอีเหรินแล้วพูดทีละคำ: "คุณหวง คุณบอกว่าหน้าตาของฉันทำให้ได้ประโยชน์มากมาย แล้วฐานะของคุณไม่ได้ให้ความสะดวกสบายกับคุณมากมายเหมือนกันหรือ? ไม่งั้นตอนนี้คุณคงไม่ได้นั่งกินข้าวกับประธานเสิ่นตรงนี้หรอก ใช่ไหม?"โลกนี้ไม่มีความยุติธรรมอยู่แล้ว ถ้าจะเอาทุกอย่าง มันก็โลภเกินไปหน่อยไหม?หวงอีเหรินถูกโต้กลับจนพูดไม่ออก สีหน้าก็ดูไม่ดีเอามากๆจี้อี่หนิงยกถาดอาหารขึ้นแล้วลุกขึ้นยืน "ฉันกินเสร็จแล้ว พวกคุณกินต่อให้อร่อยนะ"เสวียนหมิงหมิงก็ยกถาดอาหารตามหลังจี้อี่หนิงไป "พี่อี่หนิง ขอโทษนะ ฉันปากไวไปหน่อย ถ้าฉันไม่ตกลงให้พวกเขานั่งข้างๆ เรา ก็คงไม่มี

  • ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน   บทที่ 152

    ซุนสิงมีสีหน้างุนงง "ประธานเสิ่น ทำไมต้องสืบสวนพนักงานคนนี้ด้วยครับ?""ผมจ้างคุณมาทำงาน ไม่ได้จ้างมาถามคำถาม"เมื่อเจอสายตาเย็นชาของเสิ่นซื่อ ซุนสิงก็รีบก้มหน้า "ผมจะไปตรวจสอบเดี๋ยวนี้ครับ"ไม่นาน ซุนสิงก็นำเอกสารข้อมูลของตู้หลิงที่พิมพ์เรียบร้อยแล้วมาให้เสิ่นซื่อหลังจากอ่านจบ เสิ่นซื่อพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย "เร็วๆ นี้หาโอกาสส่งเขาไปทำงานนอกสถานที่ ภายในครึ่งปีนี้ผมไม่อยากเห็นหน้าเขาในบริษัทครับ"ซุนสิงรู้สึกแปลกใจในใจ แต่หลังจากเรื่องเมื่อกี้ ก็ไม่กล้าถามอีก เขาพยักหน้าและพูดว่า "ครับ ผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้"อีกด้านหนึ่ง หลังจากตู้หลิงออกจากโรงอาหาร เขามองดอกไม้ในมือด้วยสีหน้าหงุดหงิด อยากจะทิ้งแต่ก็รู้สึกเสียดายคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขาเปิดไลน์ส่งข้อความนัดทานข้าวเย็นกับคนที่กำลังจีบอยู่พอทานข้าวเย็นเสร็จ ก็จะชวนเธอไปนั่งที่บ้านได้อย่างเป็นธรรมชาติ หลังจากนั้นก็คงราบรื่นคิดแบบนี้แล้ว อารมณ์ของเขาก็ดีขึ้นกำลังจะกลับ จู่ๆ ก็มีคำขอเป็นเพื่อนในไลน์เห็นว่าเป็นรูปสาวสวย คิดว่าอาจเป็นคนที่ทิ้งข้อมูลติดต่อไว้ในแอพหาสาวสวยแล้วมาหาเขา เขาจึงรีบตอบรับเขายังไม่ทันได้พูดอะไร อีกฝ่ายก็

  • ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน   บทที่ 153

    คิดถึงตรงนี้ เขาสูดหายใจลึก แล้วค่อยๆ พูดว่า "ได้ ผมจะทำตามที่คุณบอกครับ"เนื่องจากตอนบ่ายการทดลองมีปัญหานิดหน่อย จี้อี่หนิงจึงยุ่งอยู่ในห้องปฏิบัติการจนเกือบสี่ทุ่มถึงเสร็จเก็บของเสร็จแล้วออกมา ขณะรอลิฟต์ก็ได้รับโทรศัพท์จากเสิ่นเยี่ยนจือพอรับสาย เสียงเย็นๆ ของเสิ่นเยี่ยนจือก็ดังมา "ทำไมดึกขนาดนี้ยังไม่กลับ?""เสร็จแล้วค่ะ กำลังจะกลับแล้วค่ะ"ในขณะที่จี้อี่หนิงกำลังพูด ประตูลิฟต์ก็เปิดออกเธอกำลังจะเดินเข้าไป ก็เห็นเสิ่นซื่อยืนอยู่ข้างใน เท้าหยุดชะงักโดยไม่รู้ตัวสายตาของทั้งสองสบกันกลางอากาศ ดวงตาของเสิ่นซื่อเต็มไปด้วยความเย็นชา รอบตัวแผ่รังสีความเย็นชาที่ทำให้คนอื่นเข้าใกล้ไม่ได้จี้อี่หนิงเม้มริมฝีปาก ลังเลว่าจะเข้าไปดีไหมเพราะจากท่าทีของเสิ่นซื่อที่มีต่อเธอในโรงอาหารตอนเที่ยง เขาคงไม่อยากเห็นหน้าเธอเสียงของเสิ่นเยี่ยนจือดังมาจากโทรศัพท์ ถามว่าจะให้ไปรับไหม จี้อี่หนิงได้สติ ก้มหน้าพูดว่า "ไม่ต้องค่ะ ฉันขับรถมา คุณรอที่บ้านก็พอค่ะ"พูดจบ เธอก็วางสายทันทีเธอรู้สึกได้ชัดเจนว่า สายตาคมกริบราวกับมีดของเสิ่นซื่อตกลงบนศีรษะเธอ มือที่ถือโทรศัพท์เริ่มมีเหงื่อซึม"ไม่เข้ามาห

  • ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน   บทที่ 154

    จี้อี่หนิงสะบัดมือออก สีหน้าเย็นชา "คุณคิดมากไปแล้ว"กับคำตอบที่ชัดเจนว่าแค่พูดแก้ตัว เสิ่นเยี่ยนจือไม่พอใจมาก ดวงตาเย็นลงหลายส่วนสูดหายใจลึกเพื่อระงับอารมณ์ เสิ่นเยี่ยนจืออ่อนเสียงลง "อี่หนิง ผมรู้ว่าเธอรู้สึกไม่ยุติธรรม แต่คุณย่าก็อายุมากแล้ว ผมหวังว่าเธอจะใจกว้างหน่อยนะ"จี้อี่หนิงรู้สึกขำ ดูเหมือนทุกครั้งที่เกี่ยวกับคนในตระกูลเสิ่น วิธีเดียวที่เสิ่นเยี่ยนจือมีคือให้เธออดทนก่อนหน้านี้เธอรักเขา เลยมองข้ามเรื่องพวกนี้ไป ตอนนี้ถึงเข้าใจว่าในใจเขา เธอไม่มีทางสู้คนในตระกูลเสิ่นได้ และสู้อาชีพการงานของเขาไม่ได้ด้วย"คุณวางใจได้ ฉันไม่มีความเห็นอะไรกับคุณย่าค่ะ"เพราะว่าตอนนี้เธอยังไม่สนใจเสิ่นเยี่ยนจือเลย แล้วจะไปสนใจคนอื่นได้อย่างไรเห็นสีหน้าเธอสงบ ไม่มีท่าทีโกรธ เสิ่นเยี่ยนจือก็ไม่พูดเรื่องนี้ต่อ"อ้อ แม่บอกให้เราไปทานข้าวเย็นด้วยกันพรุ่งนี้ครับ"จี้อี่หนิงค่อนข้างแปลกใจ เพราะเฉินเสวี่ยหรงไม่ชอบเธอมาตลอด หลังจากเธอแต่งงานกับเสิ่นเยี่ยนจือ เธอก็แทบไม่เคยเรียกพวกเขาไปเลยแต่ถ้าหาโอกาสเข้าไปในห้องทำงานของเสิ่นซื่อเยี่ยนได้ อาจจะหาเบาะแสเรื่องอุบัติเหตุของเภสัชกรรมเหว่ยหงเมื่อห

  • ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน   บทที่ 155

    "คุณบอกว่าผมตามรังควานเธอ คุณมีหลักฐานไหม? ถ้าไม่มีหลักฐาน คุณเชื่อไหมว่าจะแผมจ้งตำรวจว่าคุณทำร้ายร่างกายผมโดยไม่มีเหตุผล และส่งคุณเข้าคุกสักสองสามวัน!"เสิ่นเยี่ยนจือไม่ได้แยแสต่อคำขู่ของเขาแม้แต่น้อย"ได้เลย แต่คนที่จะต้องติดคุกคงเป็นคุณนะ"ตู้หลิงที่แท้จริงแล้วขี้ขลาด เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่หวั่นไหวต่อคำขู่ของตน จึงกัดฟันพูดว่า "คุณ... คุณรอดูเถอะ อย่าให้ผมเจอหน้าคุณอีก!"พูดจบ เขาก็หันหลังวิ่งหนีไปเมื่อเห็นท่าทางหนีอย่างกระเจิดกระเจิงของเขา ดวงตาของเสิ่นเยี่ยนจือเต็มไปด้วยความเยือกเย็นไอ้ขยะแบบนี้ ยังกล้ามาตามรังควานจี้อี่หนิงอีกเขาหันไปมองเธอ ใบหน้าบึ้งตึง "มีคนมาตามรังควานเธอ ทำไมไม่บอก?"จากสีหน้าของเธอเมื่อครู่ ชายคนนี้คงไม่ใช่ครั้งแรกที่มาตามรังควานเธอจี้อี่หนิงเม้มริมฝีปาก "ฉันไม่รู้ว่าเขาจะลงมือกะทันหัน และเมื่อวานฉันก็ปฏิเสธเขาไปแล้ว"เธอก็ไม่คิดว่าตู้หลิงจะหน้าด้านขนาดนี้ ปฏิเสธไปอย่างชัดเจนแล้วยังไม่สนใจเสิ่นเยี่ยนจือหัวเราะเยาะ "คนแบบนี้ยิ่งเธอปล่อยไว้เขาก็จะยิ่งเหิม เดี๋ยวผมจะโทรหาอาเล็กถามดูว่าเขาบริหารพนักงานบริษัทยังไง!"เมื่อได้ยินว่าเขาจะติดต่อเสิ่น

  • ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน   บทที่ 156

    เสิ่นซื่อเยี่ยนอดส่ายหน้าไม่ได้ "นิสัยแบบนี้ของคุณ ไม่รู้ว่าผู้หญิงคนไหนจะทนได้ครับ"เสิ่นซื่อไม่พูดอะไร ก้มหน้าเก็บหมากบนกระดาน"ไปกันเถอะ ไปกินข้าว"ที่โต๊ะอาหาร เสิ่นซื่อเยี่ยนคุยกับเสิ่นซื่อตลอด กระตือรือร้นจนเกือบจะดูเหมือนประจบประแจงจี้อี่หนิงกินนิดหน่อย วางตะเกียบลงพูดว่า "ฉันอิ่มแล้ว พวกคุณค่อยๆ กินนะคะ"ทันทีที่พูดจบ ทุกคนบนโต๊ะก็หันมามองเธอเฉินเสวี่ยหรงขมวดคิ้ว ดวงตาเต็มไปด้วยความไม่พอใจ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรเสิ่นเยี่ยนจือหันไปมองเธอ พูดเสียงนุ่มว่า "อาหารคืนนี้ไม่ถูกปากหรือ?"จี้อี่หนิงส่ายหน้า "ไม่ใช่ค่ะ อิ่มจริงๆ ฉันจำได้ว่าครั้งที่แล้วที่มา ได้เอาเสื้อผ้าไว้ในห้องคุณหลายชิ้น ฉันจะไปดูว่ามีชุดกระโปรงที่ฉันชอบอยู่ไหม"เสิ่นเยี่ยนจือพยักหน้า "ได้ครับ"เฉินเสวี่ยหรงอยากจะบอกว่าแค่ชุดกระโปรงให้คนรับใช้ไปหาก็ได้ แต่คิดอีกที ถ้าเธออยากหาเอง ก็หาเองไป จะได้ไม่ต้องรบกวนคนรับใช้เดินเข้าห้องนอนของเสิ่นเยี่ยนจือ จี้อี่หนิงล็อกประตูแล้วรีบเดินไปที่ระเบียงหลังจากแน่ใจว่าไม่มีใครอยู่รอบๆ เธอก็ค่อยๆ ปีนข้ามไปเข้าไปในห้องทำงาน เธอมองไปรอบๆ ก่อนไปค้นบนโต๊ะของเสิ่นซื่อเยี่ยน

  • ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน   บทที่ 157

    เมื่อเห็นเธอกัดริมฝีปากล่างไม่พูด เสิ่นซื่อหัวเราะเยาะ ผลักเธอออกเตรียมจะเปิดประตูออกไปจี้อี่หนิงรีบห้ามไว้ ในความร้อนรนเธอคว้ามือเขาไว้ร่างกายของเสิ่นซื่อแข็งทื่อขึ้นมาทันที สายตาที่มองมาที่จี้อี่หนิงก็เปลี่ยนเป็นลึกล้ำและอันตราย"ปล่อย!"จี้อี่หนิงกัดฟัน "อาเล็ก คุณจะบังคับฉันขนาดนั้นเลยหรือคะ?"เสิ่นซื่อมีรอยยิ้มเยาะที่มุมปาก "จี้อี่หนิง เธอรู้ไหมว่าถ้าเมื่อกี้พี่ชายผมเป็นคนเจอเธอในห้องทำงานของเขา จะเกิดอะไรขึ้น?"เธอยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวตนที่แท้จริงของเสิ่นซื่อเยี่ยนเป็นยังไง ก็กล้าแอบเข้าไปในห้องทำงานของเขาถ้าเมื่อกี้เสิ่นซื่อเยี่ยนเจอเธอเข้า ไม่แน่ว่าอีกไม่นานเธออาจจะหายไปจากโลกนี้อย่างเงียบๆอย่างไรเสีย ก็ไม่ใช่ว่าไม่เคยมีกรณีแบบนี้มาก่อนจี้อี่หนิงบีบมือเขาแน่นขึ้นโดยไม่รู้ตัว ใบหน้าภายใต้แสงไฟสว่างจ้ายิ่งดูซีดเผือด"ยังไม่พูดอีกหรือ?"เสียงของเสิ่นซื่อดังมาจากด้านบนจี้อี่หนิง สูดหายใจลึก ค่อยๆ พูดว่า "ฉัน... ฉันอยากไปหาใบทะเบียนสมรสของหนูกับเสิ่นเยี่ยนจือ...""ใบทะเบียนสมรสของพวกเธอ ทำไมจะไปอยู่ที่พี่ชายผมล่ะ?"ดวงตาเขาเต็มไปด้วยความสงสัย ชัดเจนว่าไม่ค่อยเชื่อ

Bab terbaru

  • ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน   บทที่ 340

    จี้อี่หนิงแววตาเต็มไปด้วยความรำคาญ “ฉันไม่มีอะไรจะพูดกับเธอ และก็ไม่ได้คิดว่าเธอเป็นตัวอันตรายอะไร สำหรับฉัน เธอก็แค่คนแปลกหน้าคนหนึ่งเท่านั้นเอง”เสิ่นเยี่ยนจือสีหน้าเจือความจนใจเล็กน้อย “เธอไม่ต้องดื้อขนาดนี้ก็ได้ เราก็เคยรักกันมาก่อน ถึงแม้ตอนนี้จะเลิกกันไปแล้ว ผมก็ยังอยากให้เธอมีชีวิตที่ดีขึ้น แค่อาเล็กของผม เขาไม่เหมาะกับเธอเลยจริงๆ”จี้อี่หนิงขมวดคิ้ว พูดอย่างเย็นชา “ฉันไม่อยากฟังคำพูดไร้สาระพวกนี้ หลบไป!”วันนี้เธอเจอหลี่เหวิน เดิมทีก็อารมณ์ดีอยู่แล้ว ไม่นึกว่าจะมาเจอเสิ่นเยี่ยนจือเลยทำให้อารมณ์ดีๆ หายหมดฉินจืออี้ที่อยู่ข้างๆ หัวเราะเยาะ “เยี่ยนจือ เธอไม่ต้องพูดแล้ว ปล่อยให้เธออยากเป็นเมียน้อยเถอะ ยังไงคนที่น่าอับอายสุดท้ายก็ไม่ใช่เธออยู่ดี”เดิมทีจี้อี่หนิงไม่คิดจะสนใจพวกเขาแล้ว แต่พอได้ยินแบบนี้ก็อดหันไปมองฉินจืออี้ไม่ได้“พูดถึงเรื่องเป็นเมียน้อย คุณฉินน่าจะมีประสบการณ์นะ ก็ในเมื่อเธอเองก็ได้ขึ้นแท่นภรรยาจากการเป็นเมียน้อยนี่ไม่ใช่เหรอ?”ใบหน้าฉินจืออี้เปลี่ยนสีทันที ตะโกนว่า “จี้อี่หนิงเธอพูดบ้าอะไร?! ฉันกับเยี่ยนจือจดทะเบียนสมรสกันแล้ว ตอนนี้ฉันคือคุณนายเสิ่นอย่างถู

  • ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน   บทที่ 339

    หลังจากที่รุ่นพี่จบการศึกษาจากมหาวิทยาลัย เธอก็ไปเรียนต่อที่เมืองเป่ย์เฉิง ส่วนจี้อี่หนิงกลับมาที่เมืองเซิน นับๆ ดูแล้ว ทั้งสองคนก็ไม่ได้เจอกันมานานกว่า 4 ปีแล้วจี้อี่หนิงตอบกลับข้อความ จากนั้นก็ถามว่าโรงแรมของรุ่นพี่อยู่ที่ไหน แล้วก็หาร้านอาหารท้องถิ่นใกล้โรงแรมไว้หนึ่งแห่งตอนหกโมงเย็นกว่าๆ จี้อี่หนิงเพิ่งเดินเข้าไปในร้านอาหาร ก็เห็นผู้หญิงผมสั้น หน้าเหมือนตุ๊กตาคนหนึ่งนั่งอยู่ริมหน้าต่างโบกมือให้เธอ“อี่หนิง นี่!”เห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของรุ่นพี่แล้ว จี้อี่หนิงก็รู้สึกเหมือนได้ย้อนกลับไปสมัยเรียนมหาวิทยาลัย มุมปากของเธอก็เผลอยิ้มตามอย่างไม่รู้ตัวชื่อของรุ่นพี่คือหลี่เหวิน เป็นผู้เรียนเก่ง พอเรียนต่อก็สอบเข้าเรียนปริญญาเอกโดยไม่ต้องสอบอีกครั้ง ครั้งนี้มาเข้าร่วมงานสัมมนาพร้อมอาจารย์ที่ปรึกษาหลังจากจี้อี่หนิงนั่งลง หลี่เหวินก็พูดขึ้นพร้อมรอยยิ้มว่า “อี่หนิง เธอแทบไม่เปลี่ยนไปจากสมัยเรียนเลยนะ”“รุ่นพี่ไม่มีการเปลี่ยนแปลงเลย พอเห็นพี่ก็ทำให้นึกถึงตอนที่พี่พาหนูทำการทดลองสมัยเรียนมหาวิทยาลัยค่ะ"“อย่าเลย... พี่ไม่กล้ารับคำชม หลังๆ ก็เป็นเธอที่คอยช่วยพี่ด้วยซ้ำ ว่าแต่ สามีเธอล่ะ?

  • ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน   บทที่ 338

    ไม่นาน ซุนสิงก็กลับมา"ประธานเสิ่นครับ เช้านี้คุณจี้มีปากเสียงกับพนักงานของชิงหงที่หน้าประตูลิฟต์ คุณจี้ถูกผลักจนล้ม เวินลี่เจ๋อน่าจะพาคุณจี้ไปโรงพยาบาลครับ"เสิ่นซื่อขมวดคิ้ว "เกิดอะไรขึ้น? ทำไมถึงมีการปะทะกัน?"ซุนสิงลังเลเล็กน้อย ก่อนจะพูดด้วยความระมัดระวัง "ดูเหมือนจะเป็นเรื่องที่คุณกับคุณฉีกลับมาคบกัน... นี่คือวิดีโอจากกล้องวงจรปิด คุณดูเองเลยครับ"เสิ่นซื่อรับแท็บเล็ตจากมือซุนสิง แล้วเปิดดูวิดีโอ กลับพบว่าหน้าตาของเขาเปลี่ยนไปอย่างมาก"ไล่ออกพนักงานที่ก่อเรื่องคนนั้น""ประธานเสิ่นครับ อย่างนี้จะไม่ดีเหรอครับ? เพราะว่าคุณจี้ก็ยังตบพนักงานคนนั้นเหมือนกัน"เสิ่นซื่อมองไปที่ซุนสิงด้วยสีหน้าที่เย็นชา "ถ้าผมจำไม่ผิด ผมเคยประกาศว่าในบริษัทห้ามพูดถึงเรื่องส่วนตัวของผม"เมื่อเห็นดวงตาของเขามีความโกรธ ซุนสิงก็รีบพูดว่า "ครับ ผมจะไปดำเนินการเดี๋ยวนี้ครับ"ไม่นาน ข่าวการถูกไล่ออกของพนักงานคนนั้นก็แพร่กระจายไปในบริษัท พร้อมกับประกาศฉบับหนึ่ง【พนักงานทุกคนของชิงหง หากมีใครพูดถึงเรื่องส่วนตัวของประธานบริษัท หรือสร้างปัญหาเกี่ยวกับเรื่องนี้ จะถูกไล่ออกทันที!】พนักงานคนอื่นๆ ที่เคยพูดถ

  • ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน   บทที่ 337

    "เธอกับเธอเป็นอะไร ทำไมต้องช่วยเธอ?"ผู้หญิงพยายามจะสะบัดมือเขาออก แต่ไม่สำเร็จ สีหน้าของเธอเต็มไปด้วยความโกรธ"ผมกับเธอเป็นอะไรไม่จำเป็นต้องบอกเธอ พฤติกรรมที่เธอผลักเธอลงไปเมื่อกี้ถูกกล้องวงจรปิดจับได้หมดแล้ว เดี๋ยวผมจะพาเธอไปตรวจอาการ บิลค่ารักษาพยาบาลและค่าเสียหายทางจิตใจ ผมจะให้ทนายคุยกับเธอ""ฮ่ะๆ เธอก็ไม่ได้ตบฉันเหรอ? ตรวจอาการ ใครๆ ก็ทำได้! ฉันก็จะไปตรวจ!"เวินลี่เจ๋อมีแววความเย็นชาในตา เขาเข้าใกล้ผู้หญิงและพูดเสียงต่ำที่มีแค่สองคนฟังได้: "เธอควรอธิษฐานให้เธอไม่มีอะไร มิฉะนั้นผมจะฆ่าเธอ!"เสียงของเขาเย็นชาและใบหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยความโหดเหี้ยม ทำให้ผู้หญิงรู้สึกหนาวเยือกในใจเธอมีลางสังหรณ์ว่า ผู้ชายคนนี้ไม่ได้ขู่เธอ เขากำลังพูดจริง!ขณะที่เธอยืนอึ้งไปด้วยความกลัว เขาก็ปล่อยมือเธอและหันหลังเดินไปทันที โดยอุ้มจี้อี่หนิงขึ้นและเดินเร็วไปที่ประตูจี้อี่หนิงไม่คิดว่า เมื่อคืนนี้ที่เธอพูดกับเวินลี่เจ๋อเขาจะช่วยเธอในวันนี้จนกระทั่งออกจากประตู เธอถึงได้สติและรีบพูดว่า: "ปล่อยฉันลงก่อน ฉันเดินเองได้ และก็ไม่จำเป็นต้องไปโรงพยาบาลเพื่อตรวจ"ถึงแม้จะล้มแรง แต่คงไม่กระทบกระดูกอ

  • ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน   บทที่ 336

    เสียงแตรดังขึ้นจากข้างหลัง จี้อี่หนิงหันกลับไปและรีบขับรถไปจอดข้างทางเมื่อหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา มือของเธอสั่นสายยังคงเชื่อมต่ออยู่ เสียงของสือเวยที่เต็มไปด้วยความกังวลดังออกมาจากโทรศัพท์"อี่หนิง เธอเป็นอะไรหรือเปล่า? ไม่มีอะไรใช่ไหม? เธอกำลังขับรถไปทำงานใช่ไหม? ฉันมันโง่จริงๆ ไม่ควรบอกข่าวนี้ตอนนี้เลย!"จี้อี่หนิงเช็ดน้ำตาที่มุมตาแล้วพูดเสียงเบาๆ "ไม่มีอะไร แค่โทรศัพท์หลุดจากมือไป""ถ้าไม่มีอะไรฉันก็โล่งใจ... ฉันไม่ควรโทรหาตอนนี้จริงๆ..."เสียงของสือเวยเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด ก่อนหน้านี้ตอนที่เธอเห็นข่าวนั้นเธอโกรธมากจนไม่ได้คิดอะไร รีบโทรหาจี้อี่หนิงตอนนี้คิดแล้วรู้สึกเสียใจสุดๆ ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับจี้อี่หนิง เธอคงไม่สามารถให้อภัยตัวเองได้!"อืม ฉันต้องขับรถแล้ว เอาไว้คุยทีหลัง"พูดจบ จี้อี่หนิงก็วางสายเธอสูดหายใจลึก เปิดเว็บค้นหาเกี่ยวกับเสิ่นซื่อและฉีรั่วอวี่ข่าวทั้งหมดที่ปรากฏคือพวกเขาประกาศกลับมาคบกัน【รอแฟนเก้าห้าปี CEOชิงหง เสิ่นซื่อในที่สุดก็สมหวัง!】【เปิดเผยสาเหตุที่เสิ่นซื่อโสดมานาน เพราะรอแฟนเก่าไปเรียนต่อต่างประเทศ!】【เผยข่าวเสิ่นซื่อกับแฟนเก่ากลับมาคบกัน ทั้งค

  • ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน   บทที่ 335

    เสิ่นซื่อสีหน้าเย็นชา "วันนั้นที่เธอกลับมาประเทศ"เหนียเว่ยชิงตัวสั่นเล็กน้อย เขาสูดหายใจลึกก่อนพูดอย่างช้าๆ: "ที่เธอเลิกกับจี้อี่หนิงแล้วกลับไปอยู่กับรั่วอวี่ก็เพราะเธอเหลือเวลาแค่สามเดือนใช่ไหม?"เสิ่นซื่อขมวดคิ้ว "ผมไม่ได้กลับไปคบกับเธอ"เขาแค่สัญญาว่าจะอยู่กับเธอในช่วงสามเดือนนี้ แต่ไม่ได้ตั้งใจจะกลับไปคบกัน"งั้น... เธอไม่รักรั่วอวี่แล้วจริงๆ เหรอ?""ตั้งแต่วันที่เธอเลือกจะไปต่างประเทศ พวกเราก็ไม่มีทางเป็นไปได้อีกแล้ว"มือที่ลงข้างลำตัวของเหนียเว่ยชิงกำแน่นทันที สีหน้าก็เริ่มตื่นเต้น "แต่รั่วอวี่รักเธอมาโดยตลอด ไม่เคยเปลี่ยนเลย และตอนนี้รั่วอวี่เหลือเวลาแค่สามเดือน เธอช่วย... หลอกรั่วอวี่สักหน่อยไม่ได้เหรอ?""ไม่ได้ มันไม่ยุติธรรมกับจี้อี่หนิง"เขาให้เธอรอเขาสามเดือน และก็เคยให้สัญญาว่าจะไม่กลับไปคบกับฉีรั่วอวี่แม้ว่าเธอจะไม่เชื่อ เขาก็จะไม่ลืมคำสัญญานั้น"อะไรที่ไม่ยุติธรรมล่ะ?รั่วอวี่ต้องการแค่สามเดือน หลังจากนั้นเธอก็สามารถกลับไปหาจี้อี่หนิงได้ นี่คือคำขอสุดท้ายของรั่วอวี่ ถึงแม้เธอจะไม่รักรั่วอวี่แล้ว แต่ครั้งหนึ่งพวกเธอก็เคยรักกัน เธอจะใจแข็งปล่อยให้รั่วอวี่จากไปอย

  • ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน   บทที่ 334

    "ขอบใจนะ แต่ไม่ต้องหรอก ต่อไปเราควรหลีกเลี่ยงการติดต่อกันเป็นการส่วนตัว ฉันไม่อยากถูกคนอื่นชี้หน้าด่าอีกแล้ว"หลังจากพูดอย่างเย็นชาจบ จี้อี่หนิงก็กำลังจะเดินผ่านเขาไป แต่เขากลับขวางไว้"อี่หนิง คำพูดที่แม่ผมพูดกับเธอ ผมขอโทษแทนเธอด้วยนะ ผมก็พูดกับเธอแล้ว เธอสัญญาว่าจะไม่มายุ่งกับเธออีก อย่าโกรธเลยนะ ได้ไหม?""ถ้าเธอคิดว่าคำพูดพวกนั้นมันผิดจริงๆ คนที่มาที่นี่คืนนี้ก็ควรเป็นเธอไม่ใช่เธอ"เวินลี่เจ๋อขมวดคิ้วเล็กน้อย แล้วมองเธอพร้อมพูดเสียงเบา "ถ้าเธอมาขอโทษด้วยตัวเอง เธอจะให้อภัยเธอไหม?"ใบหน้าของจี้อี่หนิงแสดงความไม่พอใจออกมา เธอไม่เข้าใจว่าทำไมเวินลี่เจ๋อถึงต้องการให้เธอให้อภัยเวินจิ้งหงเวินจิ้งหงเป็นแค่แม่เลี้ยงของเธอ พวกเธอแทบไม่มีความเกี่ยวข้องกัน ไม่จำเป็นต้องปรับความเข้าใจ"สิ่งที่เธอพูดกับฉัน ฉันไม่มีวันลืม และก็ให้อภัยไม่ได้ ถ้าไม่มีเรื่องอะไรแล้ว อย่ามาหาฉันอีกเลย"ไม่ให้โอกาสเวินลี่เจ๋อพูดอีก จี้อี่หนิงก็เปิดประตูเข้าไปในบ้านทันทีเวินลี่เจ๋อยืนอยู่หน้าประตูสักพักก่อนจะจากไป พอกลับถึงบ้านก็เจอกับเวินจิ้งหงที่เพิ่งกลับมาหยิบเสื้อผ้าเมื่อเห็นกล่องอาหารในมือเขาเวินจิ้ง

  • ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน   บทที่ 333

    จี้อี่หนิงเม้มริมฝีปากแน่น แล้วกดโทรหาเขาโดยตรง“ฉันยังอยู่ข้างนอก ครั้งหน้าหาอะไรมาให้ไม่ต้องลำบากหรอกนะ”ปลายสายเงียบไปไม่กี่วินาที เสียงอบอุ่นของเวินลี่เจ๋อจึงดังขึ้น “โอเค ตอนนี้ก็เกือบสี่ทุ่มแล้ว ให้ฉันไปรับเธอไหม?”เพราะคำพูดของเวินจิ้งหง จี้อี่หนิงจึงไม่อยากมีปฏิสัมพันธ์กับเวินลี่เจ๋อมากนัก“ไม่ต้อง ฉันมีเพื่อนมาส่ง ถ้าไม่มีอะไรแล้วก็แค่นี้นะ”หลังจากวางสาย สือเวยถามด้วยความสงสัย “เมื่อกี้คุยกับใครน่ะ?”“พี่ชายต่างแม่ของฉัน”สือเวยดูตกใจเล็กน้อย “เขากลับมาแล้วเหรอ? เมื่อไหร่น่ะ?”เมื่อก่อนสือเวยไปบ้านจี้อี่หนิงบ่อย เลยเจอเวินลี่เจ๋ออยู่หลายครั้ง“ก็แค่ไม่กี่วันก่อนเอง”“โอ้ ตอนนี้เขาดูห่วงเธอดีนะ ฉันจำได้ว่าเมื่อก่อนไปบ้านเธอ เขาดูเย็นชาออก”“ก็โอเคล่ะ ใช่สิ…คืนนี้ฉันเป็นคนชวนแท้ๆ สุดท้ายเธอเป็นคนจ่าย เธอส่งบิลให้ฉันสิ เดี๋ยวฉันโอนให้”สือเวยมองค้อนเธอ “กับฉันยังจะคิดมากอีกเหรอ? ไว้คราวหน้าเลี้ยงคืนก็พอ แล้วเธอไปโรงพยาบาลกับเสิ่นซื่อทำไมล่ะ? เธอบาดเจ็บเหรอ?”จี้อี่หนิงเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นในห้องน้ำคร่าวๆ ให้ฟัง หลังจากฟังจบสือเวยก็เดือดดาลทันที“ฉันก็รู้ว่าเธอนั่นม

  • ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน   บทที่ 332

    “ฉันไม่อยากเลือกทั้งสองอย่าง ตอนนี้จอดรถเดี๋ยวนี้ ฉันจะลงรถ”เสิ่นซื่อขับรถต่อด้วยสีหน้าเรียบเฉย “ในเมื่อเธอไม่อยากเลือก งั้นผมเลือกให้เอง”จี้อี่หนิงหัวเราะออกมาอย่างขมขื่น เธอรู้ว่าไม่ว่าเธอจะพูดอะไร เสิ่นซื่อก็ไม่มีทางปล่อยให้เธอลงรถ เธอจึงเงียบแล้วหันไปมองนอกหน้าต่างด้วยสีหน้าเย็นชาไม่ถึงครึ่งชั่วโมงก็ถึงหน้าโรงพยาบาล เสิ่นซื่ออุ้มเธอเข้าไปข้างในทันทียังไงขัดขืนก็ไม่มีประโยชน์ จี้อี่หนิงจึงนิ่งเงียบด้วยใบหน้าเย็นชาหลังจากตรวจเสร็จ หมอบอกว่าไม่มีอะไรน่ากังวล แค่จ่ายยาแบบรับประทานและยาทาตอนออกจากโรงพยาบาล เสิ่นซื่อยังจะอุ้มเธออีก แต่เธอก้าวถอยหลังหลบเธอพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “คืนนี้ขอบคุณมาก ฉันจะกลับเองโดยแท็กซี่ก็ได้”พูดจบ เธอก็ถือถุงยาแล้วหันหลังเดินออกจากโรงพยาบาลเสิ่นซื่อเดินตามเธอมาเงียบ ๆ จนใกล้ถึงรถ เขาถึงได้ขวางเธอไว้แล้วพูดเสียงต่ำว่า “ผมจะไปส่งเธอ”จี้อี่หนิงเงยหน้ามองเขาอย่างจนใจ “เราก็เลิกกันไปแล้ว สิ่งที่คุณทำตอนนี้ไม่มีความหมาย ฉันจะไม่กลับไป และไม่อยากเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของคุณกับฉีรั่วอวี่ค่ะ”“ฉันไม่ได้กลับไปคบกับเธอ และจะไม่กลับไปคบด้วย”

Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status