LOGINShare
บทที่ 65
Last Updated:
2021-09-08 16:55:00Related chapters
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 66
ท่านผู้อาวุโสชอว์ยืนสั่นด้วยความโกรธและพูดไม่ออก จนกระทั่งซาบริน่าเข้าไปในห้องลองเสื้อ ในที่สุดเขาก็พูดอย่างโกรธจัด “ฉันจะให้มาร์คัสตัดความสัมพันธ์กับเธอทั้งหมด! อย่าคิดที่จะได้เงินจากเขาเลย!” จากนั้นเขาก็หันหลังและเดินจากไปมินดี้เดินไปหาซาบริน่าด้วยรอยยิ้มเสแสร้งและอธิบาย “ขอโทษนะซาบริน่า ฉันไม่ได้ตั้งใจให้มันเกิดขึ้น ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าทำไมคุณปู่ถึงมาที่นี่ได้ บางทีพวกคนใช้อาจปากสว่างบอกเขาก็ได้ สองวันก่อน พอข่าวว่าน้องมาร์คัสเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับผู้หญิงที่ไม่รู้หัวนอนปลายเท้าคนหนึ่งแววเข้าหู คุณปู่โกรธเป็นฝืนเป็นไฟเชียวล่ะ ดังนั้นเขาจึงมักคอยเป็นหูเป็นตาตอนที่น้องมาร์คัสกับฉันออกไปไหนมาไหนน่ะ....” คำอธิบายของเธอเต็มไปด้วยความย้อนแย้ง แต่ซาบริน่าไม่ตอบสนองเธอมองมินดี้อย่างเรียบเฉยพลางพูดขึ้น “ฉันไม่สนเรื่องนั้นหรอก สิ่งที่ฉันสนใจ คือการได้ทำงานที่งานเลี้ยงบนเรือสำราญในวันนั้น แล้วฉันก็ได้เงินหนึ่งหมื่นดอลลาร์”เธอแค่ว่าในสายตาของพวกลูกท่านหลานเธอทั้งหลาย เธอก็เป็นแค่เรื่องตลกฆ่าเวลาเพียงเท่านั้นผู้นำตระกูลเหล่านี้อาจมองว่าการประณามเธออาจเป็นสิทธิที่ติดตัวพวกเขามาตั้งแต่เกิดเลยก็
Last Updated : 2021-09-08โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 67
ทันทีที่ดวงตาของเซบาสเตียนจะจับจ้องไปยังพิมพ์เขียวซึ่งวาดด้วยมือที่ดูเกือบสมบูรณ์แบบ สายตาคู่นั้นก็สะดุดเข้ากับความประณีตของรายละเอียดต่าง ๆ ซึ่งแฝงอยู่ในทุกตัวอักษรสิ่งที่อยู่ในมือของเขาคล้ายกับชิ้นงานที่เขาพบนอกห้องของซาบริน่าเมื่อสองสามวันก่อน ความแตกต่างเพียงอย่างเดียวคือแบบร่างที่เขาพบไม่ได้ลงรายละเอียดเหมือนฉบับนี้ และมีการแก้ไขเล็กน้อยเพื่อทำให้สมบูรณ์ขึ้น“ใครเป็นคนนำสิ่งนี้มา?” เซบาสเตียนหันไปถามผู้ช่วยข้างกาย“เอ่อ ผู้ช่วยของผู้อำนวยการคอเนอร์ กรุ๊ป คุณ… คุณสก๊อตต์ค่ะ”“พาฉันไปหาเธอเดี๋ยวนี้!” เซบาสเตียนสั่งทันที“ค่ะ ผู้อำนวยการฟอร์ด”ผู้ช่วยพาเซบาสเตียนออกจากห้องประชุมและอธิบายตลอดทาง “ผู้อำนวยการฟอร์ด คุณสก๊อตต์รออยู่ที่แผนกต้อนรับ ดังนั้นคุณน่าจะพบเธอได้ในทันทีค่ะ”“อืม” เซบาสเตียนตอบขณะที่นั่งรออยู่ตรงบริเวณแผนกต้อนรับ ซาบริน่าตกใจเมื่อได้ยินเสียงของเซบาสเตียน 'ทำไมถึงเป็นเขา?' เธอครุ่นคิด เนื่องจากเหตุผลบางอย่างที่ไม่สามารถอธิบายออกมาได้ เธอไม่ต้องการเจอกับเซบาสเตียนในสถานการณ์เช่นนี้ไม่ว่าจะในสถานการณ์ใด ๆ ก็ตามแต่ หนทางสุดท้ายที่เธอจะเลือกก็คือเข้าไปยุ่งเก
Last Updated : 2021-09-08โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 68
“ยายบ้านนอกนั่นทำงานได้เร็วกว่าผู้ช่วยหัวหงอกหัวดำพวกนั้นด้วยซ้ำนะ เธอยังดูเด็กอยู่เลยและก็ดูเชื่อง ๆ ด้วย จนถึงตอนนี้ เคยเห็นเธอปริปากพูดอะไรออกมาสักคำแล้วเหรอยัง เธอแค่วิ่งไปตรงนู้นทีตรงนี้ทีเพื่อซื้อข้าวกลางวัน ชานม ของว่างและของกินให้เรา ไม่ดีเหรอไง?”“ขอพูดอะไรหน่อยนะ ใบหน้าของนางก็ดูทรงเสน่ห์ไม่เบาเลย คิดว่าซาบริน่าดูสวยกว่าพวกเราสองคนไหม?”“สวยกะผีน่ะสิ! ไม่เห็นเหรอไงว่านางใส่ชุดอะไรมาทำงาน? ชุดเดียวกันสามวันติดเลยนะเธอ พนันได้เลยว่าเสื้อผ้าของนางอ่ะราคาไม่เกินห้าสิบดอลลาร์ด้วยซ้ำ!”“ฮิ ฮิ ชู่ว! เธอมาแล้ว”คนในสำนักงานหยุดนินทาทันทีที่เห็นซาบริน่าเดินเข้ามา ซาบริน่าได้ยินทุกคำ แต่เธอก็ไม่ได้สนใจไม่มีอะไรสำคัญสำหรับเธอ นอกจากมีงานทำและได้เงิน เธอจัดข้าวของและนิ่งเงียบไปตลอดทั้งวัน เธอออกจากสำนักงานทันทีที่ถึงเวลาเลิกงาน และมุ่งหน้าไปที่ห้องผู้ป่วยของเกรซเพื่อดูแลเธอหัวใจของซาบริน่าเต็มไปด้วยความเศร้าโศก เมื่อเห็นเกรซเริ่มผอมบางลงทุกวัน ความสัมพันธ์ระหว่างเซบาสเตียนกับเธออาจขึ้นอยู่กับสัญญา แต่เธอคิดจริง ๆ ว่าป้าเกรซเป็นครอบครัวเดียวที่เธอมีอยู่บนโลกใบนี้เมื่อได้เห็นแสงสว
Last Updated : 2021-09-08โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 69
ไนเจลเดินไปหาซาบริน่าและเอ่ยขึ้น “ซาบริน่า หูตาไวอย่างกับสายสืบเชียวนะ คุณรู้ได้ยังไงว่าคนรวยจะมารวมตัวกันที่นี่?”ซาบริน่าไม่ได้สนใจคำถากถางจากเขา แต่กลับยิ้มและเอ่ยถาม “ท่านไนเจลค่ะ จำได้ว่าเจอคุณครั้งสุดท้ายคือเมื่อสองสามวันก่อน หลังจากนั้นก็ไม่เจอคุณเลย ที่ผ่านมาคุณได้มาที่สำนักงานบ้างรึเปล่าคะ?”“คุณคิดถึงผมเหรอ?” ไนเจลถาม“ไม่ใช่อย่างนั้นค่ะ… ”“อ้าว แล้วคุณมาที่นี่ทำไม?” น้ำเสียงของไนเจลค่อย ๆ แผ่วลงเล็กน้อย แต่ก็ยังมีความดูถูกเหยียดหยาม “ผมไม่ได้ไปที่สำนักงานเพราะยุ่งกับการจัดงานเลี้ยงล่องเรือนี่แหละ งานนี้จะเป็นการรวมตัวครั้งยิ่งใหญ่ซึ่งบรรดาแขกเหรื่อที่มีหน้ามีตาในสังคมในเมืองเซ้าท์ ซิตี้ จะเดินทางมาเข้าร่วม แน่นอนว่าผมต้องรับหน้าดูแลรายละเอียดต่าง ๆ ของงานอย่างจริงจังด้วยตัวเอง ”ซาบริน่าประหลาดใจเล็กน้อยและพูดขึ้น “ฉัน… ฉันไม่ตามคุณมาที่นี่เสียหน่อย”“ไม่เหรอ?” ไนเจลส่งยิ้มไปให้เธอ ในขณะที่เขามองดูซาบริน่าที่สวมเสื้อผ้าราคาถูก“อย่าบอกนะว่าวันนี้คุณมาที่นี่เพราะท่านชอว์น่ะ ถ้าเป็นแบบนั้น ผมก็รู้สึกแย่นะที่จะต้องบอกคุณว่าท่านชอว์ถูกคุณปู่ ผู้อาวุโสของตระกูลชอว์กักบริเ
Last Updated : 2021-09-09โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 70
ซาบริน่านั่งอยู่คนเดียวในห้องพักที่ด้านล่าง และตรวจดูกองชุดคอสตูมที่อยู่ตรงหน้า แต่ละชุดและทุกชิ้นทำจากผ้าราคาถูก ซึ่งมีราคาถูกกว่าที่ซื้อได้จากตลาดนัดตอนกลางคืนเสียอีก และที่สำคัญที่สุด ชุดคอสตูมพวกนี้มีผ้าปกปิดน้อยชิ้นมาก จนซาบริน่าสามารถจินตนาการได้ว่าเธอจะโดนดูถูกขนาดไหนถ้าใส่ชุดพวกนี้เธอครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะเลือกชุดนักเรียนที่ค่อนข้างดูปกปิดเนื้อหนังของเธอได้มากที่สุดเมื่อแต่งตัวเสร็จแล้ว ช่างแต่งหน้าก็ช่วยเธอแต่งหน้าซึ่งเป็นการแต่งหน้าที่ดูไม่ได้มากที่สุดเท่าที่มนุษย์คนหนึ่งจะแต่งออกมาได้ ก่อนที่ซาบริน่าจะออกไปพร้อมกับถาดรองและพบว่ามินดี้กำลังรออยู่มินดี้สำรวจดูเธอตั้งแต่หัวจรดเท้าก่อนจะพูด “โอ้ มาในลุคเด็กสาวใส ๆ อย่างนั้นเหรอ? คิดให้ดี ๆ นะ ภาพลักษณ์ไร้เดียงสาไม่ช่วยให้เธอได้เงินเยอะขึ้นหรอกนะ” มินดี้จับมือของซาบริน่าและพาเธอไปยังกลุ่มคนจากตระกูลที่ร่ำรวยพร้อมแก้วไวน์ในมือ“เอาล่ะ ฟังทางนี้! ฉันขอเสนอนักแสดงพาร์ทไทม์ที่ฉันจ้างให้มาเพื่อสร้างความบันเทิงให้กับทุกคน นี่คือคุณสก๊อตต์ คุณสก๊อตต์คนนี้เป็นมืออาชีพในแวดวงนี้เลยเชียวละ ดังนั้นเชิญสั่งเธอให้แต่งตัวตามที่พ
Last Updated : 2021-09-09โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 71
ซาบริน่าเงยหน้าขึ้นและพบว่าตัวเองกำลังมองเซบาสเตียน สีหน้าของเธอค่อย ๆ เปลี่ยนไป ไม่แน่ใจว่าทำไมเขาถึงปรากฏตัว อย่างไรก็ตาม เมื่อคิดอย่างมีเหตุผลเกี่ยวกับเรื่องนี้ ไม่มีเหตุผลใดที่เขาจะไม่มา นั่นเพราะการล่องเรือสำราญนี้เต็มไปด้วยเด็กที่คาบช้อนเงินช้อนทองมาเกิดอยู่แล้วชุดสูทของเซบาสเตียนปกคลุมบนร่างกายของซาบริน่า ขณะที่เขาดึงเธอเข้าไปกอด จ้องมองไปที่คนอื่น ๆ ด้วยท่าทางที่ไม่เป็นมิตรเรือสำราญที่อึกทึกก็พลันเงียบไปในทันทีไม่มีใครบนเรือสำราญลำนั้นที่ไม่กลัวเซบาสเตียนเลยหากเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเมื่อเดือนที่แล้ว น้อยคนนักที่จะเคยได้ยินชื่อของเซบาสเตียน และน้อยคนที่จะกลัวเขา อย่างไรก็ตาม ในเวลาเพียงหนึ่งเดือน เซบาสเตียนได้เข้าครอบครองตระกูลฟอร์ดทั้งหมดโดยยึดตำแหน่งที่มีอำนาจสูงสุดในกลุ่มฟอร์ด ราวกับว่าเพียงอย่างเดียวยังไม่เพียงพอ เหตุการณ์ที่สำคัญของเรื่องราวนี้ก็คือ ถึงแม้ว่าจะมีการเปลี่ยนแปลงความเป็นเจ้าของของกลุ่มบริษัททั้งหมดอย่างกะทันหัน แต่ก็ไม่มีสัญญาณของความวุ่นวายหรือความระส่ำระสายภายในบริษัทเลยนั่นก็เพียงพอแล้วที่จะแสดงให้เห็นถึงการมองการณ์ไกล และการเตรียมความพร้อมที่ไม่ธรร
Last Updated : 2021-09-09โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 72
“ไนเจล ช่วยพวกเราด้วย!”“ในตอนนี้ มีแต่คุณเท่านั้นที่สามารถพูดคุยกับลูกพี่ลูกน้องของคุณได้”“ฉันขอร้องล่ะไนเจล ถ้าคุณเต็มใจที่จะช่วยฉัน ฉันจะยอมยกรถสปอร์ตรุ่นโปรดใหม่ล่าสุดให้...โดยไม่มีเงื่อนไขเลยก็ได้!”ไนเจลยังคงยิ้มขณะตอบ “พูดแบบนั้นเองนะ!”“เออสิ!”“เอาล่ะ ฉันจะให้คำมั่นสัญญากับพวกคุณทั้งหมด มันจะต้องไม่เป็นไร! พวกคุณจะไม่เป็นไรอย่างแน่นอน ลูกพี่ลูกน้องของฉันจะไม่ขัดขวางครอบครัวที่มีอิทธิพลของพวกคุณเพียงเพราะผู้หญิงที่ดูเหมือนขอทานแบบนั้นอย่างแน่นอน เขายุ่งอยู่กับการจัดการเรื่องของตัวเองมาก เขาจะมีเวลามายุ่งเกี่ยวกับเรื่องของพวกคุณทุกคนได้ยังไง?”“แค่เล่นต่อกันไปเลย… ทุกคน ขอให้สนุกนะ”“ก็ดี ถ้าไนเจลพูดแบบนั้น ฉันได้สบายใจมากขึ้น”“ให้ไนเจลเป็นผู้จัดงานหลักในกิจกรรมต่อไป แบบนี้ เราจะได้เล่นสนุกจนหนำใจไปเลย”“ขอบคุณนะ ไนเจล!”“มันไม่ใช่เรื่องใหญ่!” ไนเจลยิ้มอย่างมีเลศนัยแม้ว่าการล่องเรือจะหรูหราและยิ่งใหญ่ แต่ตอนนี้พวกเขาขาดใครบางคน เช่นซาบริน่าที่พวกเขาสามารถเล่นด้วยเพื่อความบันเทิงได้ ยิ่งไปกว่านั้น การมาของเซบาสเตียนทำให้ทุกอย่างหยุดชะงัก และพวกเขาไม่รู้สึกสนุกอีกต่อ
Last Updated : 2021-09-09โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 73
ซาบริน่าเงยหน้าขึ้นขณะที่เธอจ้องไปที่เซบาสเตียน ไม่เข้าใจว่าเขาหมายถึงอะไรถึงอย่างนั้นเธอก็พูดด้วยน้ำเสียงที่ห่างเหินจนดูเหมือนเย็นชา “คุณฟอร์ดคะ คุณกำลังพยายามจะพูดอะไรกันแน่? แผนการของฉัน แผนการที่ฉันวางไว้ใช้กับคุณ คุณยังไม่รู้อีกรึไง? ในเมื่อคุณเป็นคนเปิดโปงฉันเอง แล้วยังจะมาถามอะไรฉันอีก?”“ดูเหมือนเธอจะลืมสิ่งที่ฉันเคยเตือนเธอไปแล้ว” เสียงของชายผู้นั้นดูโหดร้ายน้อยกว่าเมื่อก่อน“ฉันไม่ได้ลืม” ซาบริน่าก้มศีรษะลง ยิ้มจาง ๆ เป็นการตอบรับเซบาสเตียนเตือนเธอว่าอย่าไปยุ่งกับผู้ชายคนอื่นในขณะที่เธอยังคงมีความสัมพันธ์ในชีวิตสมรสกับเขา แม้จะไม่มีคำเตือนของเขา แต่เธอจะไปคบกับใครได้ล่ะ?ในบรรดาชายหญิงบนเรือสำราญ ไม่มีใครมองว่าเธอเป็นมนุษย์ แม้แต่ไนเจลที่ปฏิบัติต่อเธออย่างเหมาะสม ก็มีสายตาที่ดูเหมือนเขากำลังเล่นตลกกับเธอในสายตาของพวกเขา เธอเป็นแค่เรื่องตลกที่น่าสมเพช“ฉันแค่อยากจะหาเงินแค่นั้นเอง น่าเสียดายที่เงินกำลังจะลอยเข้ามาหา แต่ฉันถูกคุณมาขัดจังหวะ”ซาบริน่าพูดตามความจริง แต่ไม่มีเสียงบ่นใด ๆ ในน้ำเสียงของเธอ กลับดูเหมือนว่าเธอกำลังอธิบายตัวเองอยู่มีเพียงความรู้สึกหมดหนทาง
Last Updated : 2021-09-10
Latest chapter
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 330
คิงส์ตัน มาร์คัส และ ซาบริน่าต่างตกตะลึงมาร์คัสพยายามปกป้องซาบริน่าที่อยู่ข้างหลังของเขา ขณะที่มองเซบาสเตียนอย่างสยองขวัญ “เซบาสเตียน...ถ้านายมีปัญหาอะไร เข้ามาหาฉัน อย่าแตะต้องซาบริน่า เพราะยังไง เธอก็เป็นแม่ของลูกนายนะ“ถ้า...นายอยากจะฆ่าใครสักคน ให้มันเป็นฉันเถอะนะ”เซบาสเตียนไม่ตอบ เขาเพียงแค่ถอดเนกไทและปลดกระดุมเสื้อของเขาออก ในชั่วขณะนั้น ร่างที่กำยำของเขาก็สัมผัสกับมาร์คัสจากนั้น เขาก็พูดด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์ว่า “นายกำลังคิดอะไรอยู่? รถค่อนข้างอับชื้น ฉันก็เลยรู้สึกร้อนเฉย ๆ ดังนั้น ฉันจึงแกะกระดุมเพื่อให้เย็นลงเล็กน้อย”มาร์คัสรู้สึกโล่งใจ “อ๋อ...เซบาสเตียน นาย...คอของนาย ได้รับบาดเจ็บได้ยังไง?“อ๋อ ฉันได้รับบาดเจ็บจากแมวป่า” เซบาสเตียนตอบอย่างไม่ใส่ใจทั้งคิงส์ตันและซาบริน่ายังคงถูกแช่แข็งอยู่กับที่ใบหน้าของซาบริน่าเปลี่ยนเป็นสีแดงจนเธอละสายตาจากทุกคนที่นั่น และมุ่งความสนใจไปที่การลูบผมของไอโนะลิ้นของคิงส์ตันผูกเป็นปมในขณะคิดกับตัวเอง'นายน้อย คุณไม่ใช่คนโกหกเก่งเลย แมวป่าพันธุ์ไหนที่ทิ้งร่องรอยของฟันไว้ได้''แม้ว่าจะเป็นแมวป่า แต่คุณไม่รู้หรือว่าแมวและมนุษย์ม
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 329
“ฉันจะไม่ทำแบบนั้นอีก“ถ้าในอนาคตเธอต้องการเงิน ไม่ว่าจะมากขนาดไหน เธอก็มาหาฉันได้เสมอ“อย่าปล่อยให้ตัวเองต้องทนทุกข์เพียงลำพังซาบริน่ารับนามบัตรโดยกล่าวว่า “ขอบคุณค่ะ นายน้อยชอว์”ความจริงแล้ว เธอไม่อยากรับนามบัตร แล้วเธอจะรับไปเพื่ออะไร? ซาบริน่าและลูกสาวของเธออยู่กับเซบาสเตียนแล้ว ดังนั้น พวกเขาจึงไม่ต้องกังวลเรื่องเงินอีกในอนาคต นอกจากนี้ เธอยังได้งานทำแล้ว ซึ่งเธอตัดสินใจที่จะอุทิศเวลาของเธอและสร้างเนื้อสร้างตัวเธอไม่จำเป็นต้องพึ่งพาใครอีกต่อไปแต่เมื่อเห็นว่ามาร์คัสเคยช่วยเธอมาก่อน เธอไม่ต้องการเหยียบย่ำศักดิ์ศรีของมาร์คัสด้วยการปฏิเสธนามบัตรไปขณะที่เธอกำลังเอื้อมมือไปหยิบการ์ดนั้น ก็มีรถจอดอยู่ข้างหลังทั้งคู่ มาร์คัสและซาบริน่าต่างหันความสนใจไปที่รถท่าทีของซาบริน่าเปลี่ยนไปอย่างกะทันหันเหตุใดจึงเป็นเรื่องบังเอิญที่เซบาสเตียนกลับมาถึงบ้านในขณะนั้น?ด้วยเหตุผลบางอย่าง ซาบริน่ากลัวว่าภาพก่อนหน้านี้จะทำให้เซบาสเตียนหึง แต่หลังจากคิดถึงเรื่องนี้แล้ว เธอก็ตระหนักว่ามันไม่สมเหตุสมผลเลยที่เซบาสเตียนจะรู้สึกแบบนั้นซาบริน่าคิดมากไปคนแรกที่ลงจากรถคือคิงส์ตัน เมื่อเห็นมาร
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 328
มาร์คัสถึงกับพูดไม่ออกเขาไม่รู้จะปลอบเด็กสาวที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาอย่างไร เขาได้แต่แบ่งปันความเจ็บปวดของเธอในใจ ในขณะนั้นเอง ฝนก็เริ่มตกราวกับว่ามีใครให้สัญญาณฝนเริ่มตกหนักขึ้นภายในไม่กี่วินาทีซาบริน่ายกแขนขึ้นเพื่อกันศีรษะจากฝน แต่มาร์คัสดึงเธอเข้าไปในล็อบบี้ของอาคารชั้นหนึ่งทันทีขณะที่ทั้งสองตั้งสติ มาร์คัสหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วกดหมายเลข “ซินดี้ ช่วยฉันเอาเอกสารไปที”ซาบริน่าไม่พูดอะไรมาร์คัสไม่ได้ตั้งใจที่จะขึ้นไปข้างบนเหรอ? ทำไมเขาถึงเรียกใครบางคนมาที่นี่เพื่อรับเอกสารไปแทน?ไม่นานหลังจากนั้น หญิงสาวสวยในชุดอย่างมืออาชีพและรองเท้าส้นสูงก็มาถึงล็อบบี้ มาร์คัสจึงส่งเอกสารบางส่วนให้กับผู้หญิงคนนั้นและสั่งว่า “บอกผู้อำนวยการของเธอว่าฉันจะไม่ขึ้นไปชั้นบน มีบางอย่างที่ฉันต้องจัดการที่นี่”“ค่ะ ผู้อำนวยการชอว์” หญิงสาวตอบด้วยรอยยิ้มก่อนจะเดินกลับขึ้นไปชั้นบนมาร์คัสหันมาสนใจซาบริน่าอีกครั้ง “เธอจะไปไหน? เดี๋ยวฉันจะไปส่ง”ซาบริน่าไม่รู้จะตอบอย่างไร เธออยากกลับบ้านหลังจากชะงักเล็กน้อยเธอก็เริ่มพูดอีกครั้ง “ไม่จำเป็นหรอกค่ะ นายน้อยชอว์ ฉันไปเองได้”มาร์คัสยิ้ม “เธอกำลังจ
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 327
ความสัมพันธ์ที่ซาบริน่ามีกับครอบครัวลินน์เป็นความทรงจำที่เจ็บปวดสำหรับเธอเสมอมา มันเป็นรอยแผลเป็นที่เธอไม่อยากเปิดเผย อย่างไรก็ตาม มันไม่ใช่เรื่องน่าอายแต่อย่างใดแม้ว่ามาร์คัสจะเชื้อเชิญ แต่ซาบริน่าก็ไม่ได้ไปร้านกาแฟกับเขา ตอนนี้ ทั้งสองคนยืนอยู่บนถนนสายหลักนอกทางเข้าบริษัท ซาบริน่าตั้งใจที่จะเล่าเรื่องราวอย่างง่าย ๆ ที่เกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเธอกับครอบครัวลินน์ เพราะเธอต้องการกลับบ้านโดยเร็วเพื่อจะได้รู้ว่าไอโนะทำอะไรลงไปที่บ้านตระกูลฟอร์ด“ตอนอายุน้อยกว่าสิบสองปี ฉันอาศัยอยู่ในบ้านเกิดของฉัน ซึ่งอยู่ในเขตชานเมืองของเมืองเล็ก ๆ พ่อแม่ของฉันอาศัยอยู่ที่นั่นโดยปลูกผักครัวเรือน ในช่วงที่ซบเซา พ่อของฉันก็จะไปเป็นคนส่งสินค้าให้โกดังด้วย“ตอนที่ฉันอายุได้สิบขวบ ตอนที่พ่อของฉันทำงานอยู่ที่โกดัง เขาถูกของบางอย่างตกใส่เขา ของทับจนเสียชีวิต ในช่วงเวลาเดียวกันนั้น แม่ของฉันป่วยและไม่อาจรักษาหายได้ตลอดทั้งปี“หลังจากนั้น เธอก็ไม่ดีขึ้นเลย และร่างกายของเธอก็อยู่ในสภาพที่เปราะบางอยู่เสมอ“แต่เพราะฉันเรียนเก่ง แม่ของฉันอยากให้ฉันเรียนต่อ สองปีต่อมา เธอพาฉันมาที่เมืองเซ้าท์ ซิตี้“นั่นเป็นค
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 326
มาร์คัส ชอว์เป็นผู้ใหญ่มากขึ้นกว่าเมื่อหกปีก่อนมาก และมีลักษณะเป็นนักวิชาการ ซาบริน่านึกถึงความช่วยเหลือทุกอย่างที่เขาให้ไว้กับเธอในตอนที่เธอหนีไปจากเมืองเซ้าท์ ซิตี้ แม้แต่ตอนเธอออกมาจากบ้านเช่าเพื่อไปห้ามไม่ให้เซบาสเตียนแต่งงาน มาร์คัสก็ยังอยู่ที่นั่นเพื่อช่วยเธอเมื่อซาบริน่ามองเข้าไปในดวงตาของมาร์คัส เธอรู้ได้เลยว่าดวงตาคู่นั้นอ่อนโยนและใจดีเพียงใดเขาเริ่มถามว่า “ซาบริน่า สบายดีไหม? ฉันรู้ว่าเซบาสเตียนเป็นคนจับตัวและพาเธอกลับมาที่นี่ แต่เมื่อเร็ว ๆ นี้ ครอบครัวของฉันเริ่มจับตาดูฉันอย่างเข้มงวดมากขึ้น ดังนั้น หากว่าฉันไปหาเธออย่างไม่ระมัดระวัง ก็รังแต่จะยั่วโมโหเซบาสเตียนมากขึ้นเรื่อย ๆ ฉันจึงไม่พยายามติดต่อเธอมาโดยตลอด บอกฉันทีว่าตอนนี้เธอเป็นอย่างไรบ้าง?“เซบาสเตียนปฏิบัติต่อเธอยังไงบ้าง...”"ดีมาก" ซาบริน่าตอบเพียงสองคำเธอเพียงยิ้มให้มาร์คัสโดยไม่ได้อธิบายอะไรแม้ว่าเธอจะรู้สึกอยากขอบคุณใครสักคน แต่ซาบริน่าก็ยังเป็นคนที่เก็บความรู้สึกของเธอไว้ข้างในเสมอ แทนที่จะใช้คำพูดเพียงผิวเผินเพื่อแสดงความรู้สึกเหล่านั้น มันเหมือนกับความสำนึกบุญคุณที่เธอรู้สึกต่อไนเจลในตอนนั้นที่เธอไ
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 325
เด็กน้อยคนนี้ไม่เคยกลัวเลยจริง ๆ ในช่วงสองปีที่เธอใช้เวลาอยู่ในโรงเรียนอนุบาลที่เขตเมืองเคียร์ราย เธอตีกับเด็กผู้ชายตัวเล็ก ๆ นับไม่ถ้วนแน่นอน ไอโนะเคยทะเลาะกับเด็กคนอื่น ๆ เท่านั้น เมื่อพวกเขาล้อเลียนเธอว่าไม่มีพ่อหรือดูถูกแม่ของเธอไอโนะจะเอาชนะเด็กคนอื่นอย่างกล้าหาญทุกครั้งหลังจากทะเลาะกับเด็กในโรงเรียนอนุบาล ตอนนี้ เธอไปยั่วยุพวกผู้ใหญ่แล้วเหรอ?ซาบริน่าโพล่งออกมาด้วยเหงื่อเย็นเยียบโลกของผู้ใหญ่นั้นซับซ้อนขนาดไหน? มันไม่ใช่สิ่งที่เด็กห้าขวบอย่างไอโนะจะเข้าใจได้อย่างแน่นอน ลูกของเธอยังเล็กอยู่ ดังนั้น ไม่ว่าเธอจะดุร้ายหรือกล้าหาญแค่ไหน เธอก็ยังไม่สามารถเอาชนะผู้ใหญ่ด้วยสติปัญญาหรือพละกำลังได้ซาบริน่ากังวลเรื่องความปลอดภัยของลูกสาวเป็นหลักเธอดุไปทางโทรศัพท์ “ไอโนะ! บอกเลยถ้าหนูทำร้ายผู้ใหญ่อีก แม่จะตีก้นหนูจนบวมเลย! แม่ไม่อยากเจอหนูอีกแล้ว!”ไอโนะตกใจกับคำพูดรุนแรงของแม่ของเธอจนถึงกับร้องไห้ออกมา เธอเช็ดจมูกขณะสะอื้นไห้ “แม่จ๋า หนูแค่อยากช่วยแม่...”“แม่ไม่ต้องการความช่วยเหลือจากหนู แม่ไม่อยากให้หนูออกสร้างปัญหาข้างนอกนั่น!” ซาบริน่าดุเธออย่างเคร่งครัด เธอมักจะเข้มงวดกั
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 324
ซาบริน่าไม่รู้ว่าจะตอบคำถามอย่างไรประโยคนั้นไม่มีเหตุผลเลย!เธอถามว่า “กำไลอะไรคะ? ไม่กี่วันที่ผ่านมานี้ คุณซื้อเสื้อผ้าให้ฉันแต่ไม่ได้ซื้อเครื่องประดับเลยนะ”เขาพยายามที่จะขู่กรรโชกเธอเหรอ?เธอไม่ได้ขโมยกำไลของเขามา!น้ำเสียงเยือกเย็นของเซบาสเตียนไม่เปลี่ยนไป “ฉันถามถึงกำไลเมื่อหกปีที่แล้ว!”สิ่งนี้ทำให้ซาบริน่าพูดไม่ออกก่อนจะออกมาจากเมืองเซ้าท์ ซิตี้เมื่อหกปีที่แล้ว เธอได้ทิ้งกำไลนั้นไว้พร้อมกับร่างของป้าเกรซ ซาบริน่าอยากให้กำไลเป็นสัญลักษณ์แทนตัวเธอ ดังนั้น เธอจึงทิ้งมันไว้ที่นั่นเพื่อให้อยู่เป็นเพื่อนป้าเกรซ ในตอนนั้น มันคือสิ่งเดียวที่ซาบริน่าสามารถทำได้เพื่อเกรซหลังจากนิ่งไปครู่หนึ่ง ซาบริน่ากล่าวว่า “ฉันคงจะลืมเรื่องนี้ไปแล้วถ้าคุณไม่ได้พูดขึ้นมา ฉันพยายามคืนให้คุณเมื่อหกปีที่แล้ว แต่ในตอนนั้นคุณไม่ยอมรับมันไว้ คุณบอกว่าฉันควรเป็นคนเก็บมันไว้เพราะแม่ของคุณให้ฉัน แล้วทำไมคุณถึงต้องการมันคืนในตอนนี้ล่ะ?”ในขณะนั้น เซบาสเตียนรู้สึกเหมือนเพิ่งถูกซาบริน่าตำหนิและไม่รู้ว่าจะตอบโต้อย่างไรแต่มันยังทำให้เขาโกรธอีกด้วย!ความเข้าใจผิดต่อเซบาสเตียนดูเหมือนจะเป็นงานอดิเรกของเธ
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 323
ไอโนะถามว่า “... ลุงคิงส์ตันคะ ยิงปืนนัดเดียวได้นักสองตัวหมายความว่าอะไรคะ?” อย่างไรคำศัพท์ของเด็กหญิงตัวน้อยก็ยังพัฒนาไม่เต็มที่คิงส์ตันตอบว่า “มันหมายความว่า…” ขณะกำลังจะอธิบายเรื่องนี้กับเจ้าหญิงตัวน้อย เขาสังเกตเห็นการแสดงออกที่เย็นชาบนใบหน้าของนายน้อยจากกระจกมองหลัง เขาหุบปากทันทีคิงส์ตันเรียนรู้วิธีอ่านท่าทางของนายท่านเป็นอย่างดี แต่ดูเหมือนว่าเจ้าหญิงจะไม่ได้มีทักษะนั้น เมื่อเธอเห็นว่าคิงส์ตันไม่ตอบคำถามของเธอ เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ก็หันไปหาพ่อตูดหมึกของเธอ กลอกตาและถามว่า “ถ้าอย่างนั้นหนูขอถามคุณหน่อยเถอะ ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวหมายความว่าอะไรคะ?”ในตอนนี้ ไอโนะไม่ต้องพึ่งพาอ้อมกอดของพ่อเหมือนที่เธอเคยได้รับที่บ้านเก่าแก่หลังนั้นอีกต่อไป อันที่จริงเธอไม่อยากเรียกเขาว่าพ่อด้วยซ้ำเพราะว่ามีแค่พวกเขาสองคน เธอรู้สึกโกรธเล็กน้อยด้วยเหตุผลบางอย่าง แม้ว่าพ่อของเธอจะเป็นคนใจร้าย แต่ก็มีผู้หญิงมากมายที่พยายามจะจับเขาไอโนะเกลียดเรื่องนี้!เมื่อเซบาสเตียนเห็นสีหน้าไม่พอใจของเด็กหญิงตัวน้อย เขาไม่รู้ว่าเธออยากหัวเราะหรือร้องไห้แทนที่จะตอบไอโนะ เขากลับสวนกลับด้วยคำถามอื่น “ทำไมหนูถึ
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 322
ถ้านายท่านอาวุโสชอว์ไม่เอ่ยถึงกำไลนั้น เซบาสเตียนคงลืมมันไปแล้ว ย้อนกลับไปเมื่อตอนที่แม่ของเขายังมีชีวิตอยู่ เธอได้มอบกำไลให้ซาบริน่า ซึ่งเป็นมรดกตกทอดของตระกูลอันประเมินค่ามิได้นายท่านอาวุโสชอว์กล่าวต่อ “เซบาสเตียน ผู้หญิงเจ้าเล่ห์คนนั้นกำลังวางแผนต่อต้านนายอยู่แน่ ๆ ลองคิดดู เธอทำร้ายไนเจล เซย์นนายน้อยแห่งตระกูลสมิธ หรือแม้แต่มาร์คัสมากแค่ไหน“เธอไม่สามารถเทียบได้กับแม่ของนายได้“ผู้หญิงแบบนั้นจะสามารถสอนลูกของนายให้ถูกต้องได้อย่างไร?”เซบาสเตียนฝืนยิ้ม “ตอนนี้ลูกสาวของผมอยู่กับผม แล้วมันเกี่ยวอะไรกับแม่ของเธอ?!“นายท่านอาวุโสชอว์ด่วนสรุปเกินไปแล้วนะครับ!“สำหรับการอบรมลูกสาวของผม ผมไม่ต้องการให้บุคคลภายนอกมาแนะนำเกี่ยวกับวิธีการทำเช่นนั้น นายท่านอาวุโสชอว์ คุณควรให้ความสำคัญกับการอบรมหลานสาวของคุณเองอย่างเหมาะสม คุณจะได้หยุดดูหมิ่นตัวเองต่อหน้าตระกูลฟอร์ดสักที!”หลังจากพูดอย่างนั้น เซบาสเตียนก็อุ้มไอโนะไว้ในอ้อมแขนและพยายามจะออกจากห้องโถงไป“เซบาสเตียน!” เฮนรี่ตะโกน “จะไปไหน นายบอกว่าเราจะทานข้าวกับไอโนะไม่ใช่เหรอ? ย่าของนายเตรียมของขวัญมากมายไว้ให้เธอแล้วนะ เซบาสเตียน…”เ
