LOGINShare
บทที่ 171
Related chapters
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 172
“ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะมีสาวสวยขนาดนี้!”“นี่ฉันฝันไปหรือเปล่า? นี่มันนางฟ้าลงมาเยือนโลกมนุษย์ชัด ๆ!”“สาวน้อย เธอมาทำอะไรแถวนี้? ให้พี่เดินไปเป็นเพื่อนไหมจ๊ะ?”…คนเหล่านี้มองหลิ่วเมิ่งอิ๋นด้วยสายตาหื่นกระหาย และอดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลายรูปร่างหน้าตาของเธอสวยเกินไปจริง ๆยิ่งกว่านั้น คนเหล่านี้เดิมทีเป็นพวกขี้เกียจราวกับพวกขยะสังคม เมื่อพวกเขาเห็นสาวสวยจึงรีบเข้ามาแซวเธอหลิ่วเมิ่งอิ๋นซ่อนตัวอยู่ข้างหลังเย่ซิวโดยสัญชาตญาณ คนเหล่านี้ดูดุร้ายและน่ากลัวมาก“เฮ้ ไอ้หน้าอ่อนนี่ใคร? แฟนเธอเหรอ?”“ฉันสงสัยจังว่าผอมกระหร่องดูอ่อนแอขนาดนี้ จะทนต่อหมัดฉันได้หรือเปล่า”“สาวน้อย เธออยู่กับคนอย่างนั้นไม่มีอนาคตหรอก มาอยู่กับพี่ดีกว่า”…คนเหล่านี้ไม่ได้สนใจเย่ซิวเลยดูจากรูปลักษณ์ที่ผอมสูงแบบนี้ จะไปมีแรงขนาดไหนกันเชียว?รูปลักษณ์ที่ไร้เดียงสาและมีเสน่ห์ของหลิ่วเมิ่งอิ๋นทำให้พวกเขารู้สึกตื่นเต้นจนทนไม่ไหว และอดไม่ได้ที่จะลงมือทำสีหน้าของเย่ซิวดูเย็นชามาก “พวกคุณกำลังทำเรื่องแบบนี้ในเวลาทำงาน คุณไม่กลัวถูกเจ้านายไล่ออกเหรอ!”ชายคนหนึ่งหัวเราะเสียงดังเมื่อได้ยินสิ่งนี้ “ทำไมเจ้านาย
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 173
“ใช่ครับหัวหน้า พวกผมยังมีคนแก่กับเด็กเล็กที่ต้องดูแล หัวหน้าอย่าไล่พวกเราออกเลยนะครับ!”เมื่อกี้พวกเขาเย่อหยิ่งมากเท่าไร ตอนนี้พวกเขาก็อับอายขายหน้ามากเท่านั้นเมื่อหนิวเอ้อร์ได้ยินคำพูดนี้จากพวกเขา ก็รู้ได้ทันทีว่ามีเรื่องร้ายเกิดขึ้นแม้ว่าคนเหล่านี้จะอยู่กับเขามาได้สักยะหนึ่งแล้ว แต่ในตอนนี้เขากลับทำหน้าบึ้งตึงไม่พูดจาอะไรสักคำคนพวกนี้โง่จริง ๆ ถ้าขืนยังอยู่ต่อ ไม่แน่ว่าต่อไปพวกเขาอาจจะก่อเรื่องราวใหญ่โตให้เขาเพิ่มขึ้นอีกก็ได้ตอนนี้ให้เจ้านายคนใหม่จัดการไล่พวกเขาออกไปอาจเป็นหนทางที่ดีที่สุดสีหน้าของเย่ซิวนั้นเย็นชาจนไม่แสดงอาการใด ๆ “ไม่ต้องพูดมาก ไปจัดการเรื่องเงินเดือนให้เรียบร้อยแล้วออกไปซะ!” เมื่อเห็นเย่ซิวนั้นมีท่าทีเด็ดขาด พวกเขาก็โกรธมากจนถึงขีดสุด พวกเขารีบลุกขึ้นและเริ่มพับแขนเสื้อขึ้นดวงตาของพวกเขาแต่ล่ะคนฉายแววอันตราย“หัวหน้า คุณอยากจะให้เรื่องมันเป็นแบบนี้ใช่ไหม?”“จะบอกอะไรให้ ผมไม่กลัวคุณหรอก ผมยังมีพวกพ้องที่อยู่ข้างนอกอีกมากมาย ถ้าคุณไล่พวกเราออก ผมกล้ารับประกันได้เลยว่าต่อไปบริษัทของคุณจะอยู่ไม่เป็นสุขแน่ ๆ!”“ถ้างั้น เราลองถอยหลังคนละก้าวดูไหม? เร
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 174
รถมอเตอร์ไซค์และรถตู้จอดลงบนรถมอเตอร์ไซค์แต่ละคันมีคนนั่งอยู่ทั้งหมดสามคน เมื่อประตูรถตู้เปิดออกก็มีกลุ่มคนจำนวนสิบกว่าคนออกมากลุ่มคนจำนวนมากราวกับฝูงผึ้งรีบวิ่งเข้ามาที่หน้าบริษัทจนปิดการเข้าออกของพื้นที่นั้น“ใครมารังแกน้องชายฉัน!”“ก้าวออกมาให้ฉันดูหน่อยซิว่าใครกันที่มันกล้ามากขนาดนี้!”“ให้ตายเถอะ ที่นี่มีคนสวยขนาดนี้ด้วยเหรอนี่!”…หลังจากที่พวกอันธพาลมากกว่าสองร้อยคนลงจากรถมาแล้ว สายตาของพวกเขาก็มองไปที่หลิ่วเมิ่งอิ๋นอย่างรวดเร็วแม้ว่าเธอจะยืนอยู่ที่นั่นโดยที่ยังไม่ได้ทำอะไร แต่เธอก็เหมือนกับอัญมณีที่เปล่งประกายจนดึงดูดสายตาของผู้คนที่พบเห็นในกลุ่มคนที่ถูกไล่ออก มีคนหนึ่งชี้ไปที่เย่ซิวด้วยความโกรธและพูดว่า “พวกพี่ ไอ้หมอนี่แหละที่ไล่พวกเราออก! มาเถอะทุกคน มาทำให้มันพิการไปเลย ส่วนผู้หญิงที่อยู่ข้าง ๆ มันจะได้กลายเป็นของพวกเรา!"ทันใดนั้น พวกอันธพาลก็หัวเราะดังลั่นพร้อมกับหยิบอาวุธต่าง ๆ ออกมาแล้วเดินตรงไปหาเย่ซิวสีหน้าของหลิ่วเมิ่งอิ๋นซีดลง เธอคว้าแขนของเย่ซิวโดยไม่รู้ตัว “พี่เย่ซิว ตอนนี้เราจะทำยังไงกันดี?” เย่ซิวลูบศรีษะของเธอ “เธอเชื่อใจฉันไหม?”หลิ่วเมิ่งอิ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 175
กำลังภายในนี้ปกติแล้วจะไม่มีผลกระทบใด ๆ กับพวกเขาแต่ถ้าพลังชี่และเลือดของพวกเขาพุ่งสูงขึ้น ความโกรธของพวกเขาก็จะระเบิดออกมาและสร้างความเสียหายให้กับร่างกายของพวกเขาพูดง่ายๆ คือ ถ้าต่อไปเขาไม่ทำความชั่วอีก กำลังภายในที่อยู่ในร่างกายของพวกเขาจะค่อย ๆ หายไปเอง“ออกไปซะ! อย่าให้ผมเจอพวกคุณอีก”พวกเขารู้สึกเหมือนได้รับการอภัยโทษ พวกเขาไม่กล้าอยู่ที่นี่อีกต่อไป รีบพากันวิ่งหนีหัวซุกหัวซุน เย่ซิวดึงหลิ่วเมิ่งอิ๋นเข้าไปในบริษัทหนิวเอ้อร์และคนอื่น ๆ แม้แต่จะหายใจก็ไม่กล้าหายใจแรง เมื่อเห็นเย่ซิวลับสายตาไปแล้ว ก็มีใครบางคนเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงต่ำ“ลูกพี่ หัวหน้าคนใหม่ของเรานี่เป็นใครกันแน่?“นี่มันน่ากลัวมากเลยนะครับ คน ๆ เดียวสามารถล้มคนมากกว่าสองร้อยคนได้อย่างง่ายดาย”“ขนาดละครหลังข่าวยังสู้ไม่ได้เลย”…สีหน้าของหนิวเอ้อร์เข้มขึ้น “อะไรที่ไม่ควรถามก็อย่าถาม รีบตามฉันไปหาหัวหน้าคนใหม่ซะ เขาพูดอะไรพวกเราก็ต้องทำตาม ห้ามขัดคำสั่งเด็ดขาด!”ทุกคนรีบพยักหน้าอย่าเชื่อฟังแล้วเดินตามหนิวเอ้อร์เข้าไปในบริษัทเมื่อเย่ซิวเข้ามาในบริษัทก็เห็นว่ามันไม่เป็นระเบียบเหมือนที่เขาคิดไว้ สภาพค่อนข้
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 176
“จากที่ผมดู พวกคุณหลายคนไม่มีคุณสมบัติและจะต้องถูกไล่ออก”“และเพื่อในอนาคต การบริหารบริษัทจะได้ไม่กระทำผิดอีก ตอนนี้ใครถูกเรียกชื่อแล้วยืนขึ้นด้วย!”เย่ซิวเริ่มทำการเรียกชื่อเขาเลือกมายี่สิบห้าคนจากมากกว่าสองร้อยคนในนั้นมีผู้ชายห้าคน ส่วนอีกยี่สิบคนที่เหลือเป็นผู้หญิงเย่ซิวเคยเห็นหน้าตาพวกคนเหล่านี้ ถือว่าค่อนข้างดีเลยทีเดียวส่วนคนอื่น ๆ ที่ไม่ถูกเรียกก็มีทีท่ากระวนกระวายใจ และแอบเป็นกังวลว่าเย่ซิวจะไล่พวกเขาเย่ซิวได้เอ่ยขึ้นต่อว่า “ผมได้ดูโครงสร้างเงินเดือนของพวกคุณในช่วงหกเดือนที่ผ่านมา โดยเฉลี่ยจะอยู่ที่ประมาณสี่หมื่นต่อเดือน เงินเดือนแบบนี้ถือว่าไม่เลวสำหรับเมืองเจียงเฉิง”เพราะเงินเดือนคนปกติก็แค่สองหมื่นหรือสองหมื่นห้าเท่านั้นเมื่อพวกเขามีท่าทีกังวล เย่ซิวก็พูดอะไรบางอย่างที่ทำให้พวกเขาตกใจมากยิ่งขึ้น“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ยึดปฏิบัติตามระดับนะครับ”“แบ่งตั้งแต่ระดับหนึ่งถึงสิบ หลักการเลื่อนขั้นคือ หลังจากทำภารกิจสำเร็จแล้วจะมีคะแนนที่สอดคล้องกัน”"เงินเดือนพื้นฐานของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยระดับหนึ่งคือสองหมื่นห้า บริษัทจะมีค่าทำประกัน ค่าที่พักและค่าอาหาร
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 177
“พวกคุณสามารถออกไปข้างนอกเพื่อไปรับการฝึกอบรมอย่างเป็นทางการ ถ้าพวกคุณได้รับใบรับรอง ผมก็จะรับพวกคุณกลับมาทำงาน”เรื่องตบหัวแล้วลูบหลังเย่ซิวล่ะถนัดนักแน่นอนว่าคนเหล่านี้เริ่มมีความหวังขึ้นมาทันทีหลังจากที่กึ่งพูดกึ่งไล่ให้พวกเขาออกไป เย่ซิวก็หันกลับมามองยี่สิบห้าคนที่เลือกเอาไว้ ซึ่งรวมถึงหนิวเอ้อร์ด้วยเริ่มจากพูดกับหนิวเอ้อร์ก่อนคนแรก “ส่วนตำแหน่งผู้จัดการทั่วไปก็ยังเป็นคุณที่รับผิดชอบ แต่ผมจะให้เวลาประเมินคุณแค่สามเดือนเท่านั้นหากถึงตอนนั้นคุณยังไม่สามารถพาบริษัทก้าวไปอีกขั้น คุณก็ควรจะพิจารณาตัวเองด้วยการลาออก”หนิวเอ้อร์รีบแสดงความภักดีทันที “วางใจได้เลยครับหัวหน้า ผมจะทุ่มเทสุดความสามารถ ทำงานเพื่อบริษัทอย่างเต็มที่”เย่ซิวพยักหน้า หลังจากนั้นก็มองไปที่คนอื่น “ส่วนพวกคุณ ไปเป็นผู้รักษาความปลอดภัยที่วิลล่าของผมหากพวกคุณทำผลงานออกมาดี นอกจากจะได้เลื่อนตำแหน่งแล้ว ผมจะทำให้พวกคุณได้เป็นจอมยุทธ”ในบรรดาผู้รักษาความปลอดภัย หนิวเอ้อร์เป็นคนเดียวที่เป็นจอมยุทธ ส่วนคนอื่น ๆ เป็นเพียงบุคคลธรรมดาแต่ถึงอย่างนั้นพวกเขาก็แข็งแกร่งกว่าคนธรรมดาและเก่งเรื่องการต่อสู้มากเช่นกันห
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 178
เนื่องจากขนาดของบริษัทที่สองค่อนข้างที่จะเล็ก จึงจัดการได้ค่อนข้างง่ายเป็นเวลาประมาณสามทุ่ม คนที่ได้อยู่ต่อต่างก็รับผิดชอบหน้าที่ของตนไปจะไม่มีการปล่อยให้ความเสี่ยงใด ๆ เกิดขึ้นประสิทธิภาพการทำงานของหลางสือปาถือว่ารวดเร็วมากผ่านไปไม่นานก็สืบภูมิหลังของคนยี่สิบสี่คนได้อย่างชัดเจนเพราะฉะนั้น ในคืนนั้นเย่ซิวจึงปล่อยให้พวกเขาเข้าไปในวิลล่าอีกทั้งทุกคนยังได้รับอั่งเปาคนละหมื่นห้าบาท เขายังแต่งตั้งหนึ่งในนั้นให้เป็นหัวหน้าทีมบริษัทรักษาความปลอดภัยทั้งสองแห่งรวมเข้าด้วยกัน และทั้งหมดอยู่ในความดูแลของหนิวเอ้อร์เย่ซิวขอให้เขาขยับขยายออกไปให้กว้างขึ้นพวกเขาจำเป็นจะต้องรับสมัครคนเพิ่ม อย่างน้อยห้าพันคนขึ้นไปเมื่อเขาซื้อที่ดินในเขตชานเมืองและพัฒนามันเป็นหมู่บ้านจัดสรรแล้ว เขาก็จะก่อตั้งบริษัทจัดการอสังหาริมทรัพย์อีกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่เกี่ยวข้องก็จะถูกย้ายมาจากบริษัทของเขาด้วยบริษัทจัดการอสังหาริมทรัพย์เป็นธุรกิจที่ทำกำไรได้มากมายมหาศาลอีกทั้งยังมีรายได้ที่มั่นคงแต่แน่นอนว่าเงินมหาศาลเช่นนี้ เขาจะไม่สามารถปล่อยให้คนนอกมาจัดการได้เขาให้หลิ่วเมิ่งอิ๋นพักอยู่ใน
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 179
ภายในวิลล่านั้นใหญ่มาก ห้องที่อยู่บนชั้นสองมีสิบกว่าห้องเมื่อเดินไปได้ครึ่งทาง ห้องทางขวาก็เปิดออกก็เห็นหญิงสาวยืนขึ้น แล้วเอ่ยถามเย่ซิวว่า “ลู่เจิ้นเฟิงไปแล้วใช่ไหม?”เย่ซิวพยักหน้าตอบ“นายเข้ามาเดี๋ยวนี้!”เย่ซิวไม่เคยได้ยินเสียงของชายที่ชื่ออี้หรงมาก่อน เลยเลียนแบบไม่ได้ ขืนหลุดปากพูดออกไปคงถูกจับได้แน่ เขาจึงทำได้แค่ตามเธอเข้าไปหญิงสาวรีบปิดประตูแล้วล็อกประตูทันทีสายตาเย่ซิวมองไปรอบ ๆ ห้อง จากนั้นก็มองไปทางอีกฝ่าย เขาคิดว่าตัวเองถูกจับเรื่องปลอมตัวแล้วสไตล์ของห้องนี้ถือว่าดีมาก เรียบง่ายแต่แฝงไปด้วยความหรูหราผ้าม่านถูกดึงลงมา แสงไฟในห้องเปลี่ยนเป็นสีชมพู เต็มไปด้วยความคลุมเครือเดิมทีเย่ซิวคิดว่าหญิงสาวจับได้ว่าเขาปลอมตัวมา เลยต้องการจะจัดการเขาแต่ไม่นานก็พบว่ามันผิดปกติทันใดนั้นเธอก็ถอดเสื้อผ้าของเธอต่อหน้าเขาเพียงชั่วพริบตา ก็เหมือนกับไข่ที่ถูกปอกเปลือกจนหมดเปลือกแต่ต้องพูดว่าเรือนร่างของเธอนั้นดีเลยทีเดียว เธอรักษาหุ่นได้ดีมากหน้าท้องส่วนล่างแบนราบ ผิวพรรณเต่งตึงขาวราวหิมะ ดูไม่ออกจริง ๆ ว่าเธอมีลูกสาววัยยี่สิบแล้วหญิงสาวกัดฟันเล็กน้อย เธอค่อนข้างรู้ส
Latest chapter
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1050
ยังมีม้าศึกเพลิงน้ำแข็ง อีกทั้งลู่เสวี่ยเอ๋อร์และพวกเธอล้วนมีระดับพลังอย่างน้อยอยู่ในช่วงสร้างพื้นฐานขั้นกลางบวกกับจักรกลมังกรดำ ทำให้พวกเขาเริ่มมีเค้าลางของมหาอำนาจสิ่งเดียวที่ขาดไปคืออุตสาหกรรมเศรษฐกิจระดับล่าง ซึ่งยังไม่สามารถยกระดับขึ้นมาได้อย่างสมบูรณ์“โอเค ฉันเข้าใจแล้ว”“จริงสิ” เซี่ยซิ่วซิ่วพูดขึ้นอีกประโยค “ส่งคำเชิญไปให้ประเทศหลงเถิงด้วย ถ้ามีพวกเขาช่วย ประเทศจ้านอิงตี้ก็คงไม่กล้าเล่นตุกติก”เฉินหลานกับหวังซวงตาเป็นประกาย พวกเขาเกือบลืมไปเลยว่าประเทศหลงเถิงเป็นแบ็กอัพที่แข็งแกร่งไม่นาน ข่าวนี้ก็แพร่กระจายไปทั่วโลกดึงดูดสื่อมากมายนับไม่ถ้วนให้พากันรีบไปที่สำนักโอสถแม้แต่นักเดินทางเดียวดายบางคนก็เริ่มเตรียมตัวเดินทางไปเงียบ ๆนี่คือมหกรรมที่ยิ่งใหญ่ระดับสุดยอดคนที่มองการณ์ไกลล้วนมองออกว่าประเทศจ้านอิงตี้ไม่ได้มาด้วยเจตนาดีทั้งที่รู้ว่าเย่ซิวแข็งแกร่งขนาดนั้น แต่ยังกล้าเป็นฝ่ายริเริ่มเปิดการเจรจาแบบนี้ แสดงว่าพวกเขาต้องมีอะไรให้พึ่งพาทางด้านประเทศหลงเถิง หลังจากได้รับข่าวอัครมหาเสนาบดีกับผู้นำก็หารือกันว่าจะส่งใครไปเข้าร่วมนายกรัฐมนตรีเหมือนนึกอะไรขึ้นมาได
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1049
เส้นผมของหวังซวงยังคงเปียกชื้นเธอสวมชุดนอนผ้าไหมที่แนบสนิทไปกับร่างกาย เผยให้เห็นสัดส่วนอันเย้ายวนของเธอเห็นได้ชัดว่าเธอเพิ่งอาบน้ำเสร็จเธอนั่งอยู่บนเตียง มือซ้ายถือรูปของเย่ซิว จ้องมองมันด้วยสายตาหลงใหล“อาจารย์ อาจารย์รู้ไหมว่าฉันชอบอาจารย์อาจารย์ช่างหล่อเหลา พลังของท่านก็แข็งแกร่ง ร่างกายของอาจารย์ยังสมบูรณ์แบบ แข็งแกร่งมาก...อาจารย์รู้ไหม? ทุกค่ำคืนฉันมักจะฝันถึงอาจารย์ ในความฝันฉันได้...กับอาจารย์”เธอกัดริมฝีปากเบา ๆ สีหน้าเต็มไปด้วยความปรารถนาเย่ซิวไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยว่าเด็กคนนี้จะมีความคิดเช่นนี้กับตนเองเขาส่ายหน้าเบา ๆ ก่อนจะหมุนตัวจากไปตอนนี้ผู้หญิงรอบตัวเขามีมากพอแล้ว ไม่มีความจำเป็นต้องรับเข้ามาเพิ่มอีกคนเย่ซิวลอยขึ้นไปเหนือสำนักโอสถเขาเงยหน้าขึ้นมองดวงจันทร์ที่แขวนอยู่บนท้องฟ้า พลันเกิดความคิดที่บ้าบิ่นขึ้นมา“บนดวงจันทร์มีอะไรอยู่กันแน่?”แม้ว่าในอดีตจะมีหลายประเทศที่ส่งยานอวกาศพร้อมมนุษย์ขึ้นไปสำรวจ และมีคนจริง ๆขึ้นไปเหยียบดวงจันทร์ได้แล้วแต่ขอบเขตที่พวกเขาเดินทางไปได้นั้นยังมีจำกัดยังมีพื้นที่อันลี้ลับบนดวงจันทร์ที่ไม่เคยถูกค้นพบที่สำคัญ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1048
ภายในห้องลับ เย่ซิวไม่อาจรับรู้ถึงการไหลผ่านของกาลเวลาได้เลยจิตวิญญาณทั้งหมดของเขาจดจ่ออยู่กับการหลอมรวมระดับวิญญาณก่อกำเนิดด้วยรากฐานอันแข็งแกร่งและการเตรียมพร้อมที่เพียงพอ การทะลวงระดับของเขาจึงราบรื่นไร้อุปสรรคในวันที่แปดของการปิดด่าน เขาสามารถควบแน่นระดับวิญญาณก่อกำเนิดได้สำเร็จระดับวิญญาณก่อกำเนิดของเขามีห้าสีเช่นกันยิ่งไปกว่านั้น ขนาดของมันยังใหญ่กว่าระดับวิญญาณก่อกำเนิดขั้นต้นทั่วไปอยู่หนึ่งเท่าพลังวิญญาณเกิดการเปลี่ยนแปลงเชิงคุณภาพอีกครั้งหากเปรียบพลังวิญญาณของเขาในอดีตเป็นเพียงตะปู ตอนนี้มันกลับกลายเป็นกระบี่ยาวเล่มหนึ่งแล้วการเพิ่มพูนของพลัง ส่งผลสะท้อนกลับเข้าสู่ร่างกายโลหิตและกล้ามเนื้อของเย่ซิวเปล่งประกายราวกับอัญมณี ดวงตาของเขาส่องแสงเจิดจ้าดุจตะวันดวงน้อยเพียงแค่คิด ระดับวิญญาณก่อกำเนิดก็แยกออกจากร่าง ลอยขึ้นสำรวจโดยรอบความรู้สึกนี้ช่างแปลกประหลาดยิ่งนักระดับวิญญาณก่อกำเนิดคือผลรวมของจินตานและจิตวิญญาณที่หลอมรวมกันก่อนที่จะทะลวงระดับ หากจิตวิญญาณของเย่ซิวออกจากร่าง มันจะได้รับความเสียหายอย่างร้ายแรงแม้แต่พลังของเขาก็ไม่อาจยื้อเวลาให้อยู่นอกกาย
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1047
ยังคงเป็นที่ห้องทดลองชีวภาพหมายเลขเก้าในประเทศจ้านอิงตี้หลังจากที่ประเทศจ้านอิงตี้ทุ่มเททุกวิถีทางในการเพาะเลี้ยงมาตลอดช่วงเวลานี้นักรบยีนสิบคนกับสิ่งมีชีวิตโบราณก็ได้หลอมรวมจนถึงระดับแปดสิบเปอร์เซ็นต์ เพียงแค่แรงกดดันที่แผ่ออกมาจากพวกเขา ก็ทำให้พื้นของห้องทดลองแทบจะรับไม่ไหว เกิดรอยร้าวมากมายเหล่านักวิทยาศาสตร์ที่อยู่นอกห้องทดลองมองดูพวกเขาด้วยรอยยิ้มแห่งความพึงพอใจแต่ยังไม่ทันที่พวกเขาจะดำเนินการขั้นตอนต่อไป ก็เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้นจู่ ๆ นักรบยีนทั้งสิบคนก็เข้าห้ำหั่นกันเอง เลือดสาดกระจายไปทั่ว ราวกับนรกบนดินนักวิทยาศาสตร์ภายนอกรีบฉีดสเปรย์สารควบคุมชนิดต่าง ๆ เข้าไป แต่กลับไม่มีผลใด ๆ“แย่แล้ว! รีบเข้าสู่สถานะเตือนภัยด่วน!”เหล่านักวิทยาศาสตร์ตกตะลึงสุดขีด รู้สึกว่าสถานการณ์เริ่มเกินกว่าการควบคุมตู้ม！ทันใดนั้น พลังงานบางอย่างปะทุขึ้น ทำให้ทั้งห้องทดลองสั่นสะเทือนราวกับจะพังทลายจากนั้น ร่างของหญิงสาวคนหนึ่งก็ก้าวออกมาจากข้างในเธอมีใบหน้าที่งดงามสะกดสายตา อีกทั้งรูปร่างยังเย้ายวนเกินต้านทานแต่สิ่งที่แตกต่างจากมนุษย์ทั่วไป ก็คือเส้นผมของเธอทั้งหมดกลับเป็นอส
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1046
ในขณะเดียวกัน เสียงของเย่ซิวก็ดังขึ้นข้างหูเขา "สถานที่แห่งนี้ ห้ามฟื้นฟูขึ้นใหม่ภายในหนึ่งร้อยปี มิเช่นนั้นประเทศจ้านฉงตี้จะต้องหายไปจากโลกใบนี้"นี่เป็นทั้งการดูแคลน และยังเป็นการเหยียดหยามอย่างถึงที่สุดให้พวกเขาต้องเผชิญกับความอัปยศนี้ทุกขณะในช่วงเวลาหนึ่งร้อยปีถือเป็นการโต้กลับอย่างแข็งแกร่งของเย่ซิว หลังจากประเทศจ้านฉงตี้พยายามเล่นงานเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่าจักรพรรดิหมีเหล็กกำหมัดแน่นจนเส้นเลือดปูดโปน ความอัปยศอันรุนแรงแผ่ซ่านไปทั่วร่างใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวไปด้วยความโกรธแต่ในความโกรธแค้นนั้นกลับแฝงไว้ด้วยความรู้สึกหมดหนทางอย่างลึกล้ำเพียงชั่วพริบตาเดียวราวกับว่าเขาแก่ลงไปอีกหลายสิบปีเดิมทีเส้นผมของเขายังมีสีดำเหลืออยู่ครึ่งหนึ่ง แต่ตอนนี้กลับขาวโพลนทั้งหมดผู้ช่วยที่อยู่ข้างกาย มองดูสภาพของเขาด้วยความสงสาร ก่อนจะเอ่ยขึ้นด้วยเสียงแผ่วเบา "ตอนนี้พวกเราควรทำอย่างไรดี? จะยิงจรวดออกไปอีกไหม?""ไม่ต้องแล้ว ไม่มีทางเอาชนะเขาได้หรอก"จักรพรรดิหมีเหล็กส่ายศีรษะอย่างเหนื่อยล้า สายตามองไปยังร่องรอยของกระบี่อันใหญ่โตเบื้องหน้า "ดูเหมือนว่า ถึงเวลาที่ฉันจะต้องหาผู้สืบทอดแล้ว"……ม
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1045
เบื้องหน้าของเย่ซิวปรากฏชายชราผู้มีรูปลักษณ์ประหลาดเขามีอายุกว่าร้อยปีแล้ว ดวงตาฝ้าฟางแทบจะลืมขึ้นไม่ได้เส้นผมยาวหลายสิบเมตรถูกถักเป็นเปียและพันรอบร่างกายของตนใต้ฝ่าเท้าของเขามีการ์กอยล์หินเป็นพาหนะ มือขวาถือไม้กายสิทธิ์อันเก่าแก่เย่ซิวกระตุกบังเหียนให้ม้าหยุดลงพลางหรี่ตามองชายชราเล็กน้อย “มีธุระอะไร?”พลังที่แผ่ออกมาจากร่างของชายชราทำให้เย่ซิวรู้สึกได้ถึงอันตรายแม้ว่าจะเป็นเพียงเสี้ยวเดียวก็ตาม“ข้าคือเทพพิทักษ์แห่งประเทศจ้านฉงตี้ ปิดด่านฝึกฝนมาหลายสิบปีแล้วได้ยินว่าประเทศหลงเถิงมีอัจฉริยะที่แข็งแกร่งจึงอยากมาดูให้เห็นกับตา”เย่ซิวไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ “ตอนนี้ก็ได้เห็นแล้ว มีอะไรจะชี้แนะหรือเปล่า?”ดวงตาฝ้าฟางของชายชราเพ่งมองเย่ซิวแน่วแน่ แววตานั้นแฝงไปด้วยอันตรายเล็กน้อยก่อนที่เขาจะยิ้มออกมา“ข้าน่ะเป็นคนอยากรู้อยากเห็นเลยอยากจะประลองกับเจ้าสักหน่อย ไม่รู้ว่าจะรับคำท้าหรือไม่”เย่ซิวสัมผัสได้ถึงจิตสังหารที่ซ่อนเร้นของอีกฝ่ายที่บอกว่าเป็นการประลองคงเป็นแค่ข้ออ้างจุดประสงค์ที่แท้จริงคือก็แค่อยากทดสอบพลังของตนเองกับเขาเท่านั้น“ฉันไม่มีคำว่าประลองอะไรทั้งนั้น ถ้าคุณคิ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1044
ทั้งคืนผ่านไปด้วยความว้าวุ่นใจและความกระสับกระส่าย เธอแทบไม่ได้หลับเลยเวลาแปดโมงเช้า เย่ซิวยืนอยู่ริมหน้าต่างมองออกไปยังทิวทัศน์ภายนอกอากาศสดชื่น เสียงนกร้องและกลิ่นหอมของดอกไม้กระจายไปทั่ว ที่นี่มีนกยูงเลี้ยงไว้อยู่หลายตัว บรรยากาศเหมาะแก่การอยู่อาศัยอย่างยิ่ง“คุณเย่ตื่นเช้าจังเลยนะคะ” ลิลิธเดินเข้ามาพร้อมกับก้าวย่างที่อ่อนช้อยดุจแมวป่าฝ่าเท้าขาวผ่องราวหิมะสัมผัสพื้นเบา ๆ ทีละก้าวก่อนจะหยุดอยู่ข้าง ๆ เย่ซิวเธอจ้องมองใบหน้าด้านข้างของเขาด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยเสน่ห์ยั่วยวนหลังจากฝึกฝนตลอดทั้งคืน พลังของลิลิธก็พุ่งทะยานขึ้นอย่างมหาศาลตอนที่เธอมาที่นี่ เธอไม่เคยคิดเลยว่าตัวเองจะสามารถพัฒนาขึ้นได้เร็วขนาดนี้หากเป็นไปได้ เธอเองก็อยากบำเพ็ญร่วมกับเย่ซิวตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงทั้งวันทั้งคืนบางทีเธออาจสามารถบรรลุถึงระดับพลังที่ไม่มีใครในประเทศจ้านฉงตี้เคยไปถึงมาก่อนแต่น่าเสียดายที่คงเป็นแค่ความฝันที่เป็นไปไม่ได้เย่ซิวไม่ได้ตอบอะไร สายตาของเขายังคงจ้องไปข้างนอกโดยไม่กะพริบตาจินตานห้าสีของเขาหมุนวนอย่างบ้าคลั่งรัศมีพลังที่ส่องออกมาราวกับพระอาทิตย์ที่สว่างไสวและแข็งแกร่งไ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1043
เคย์ฟี่พาลิลิธกลับมาที่ห้องของเธอเธอกับพูโรแยกกันนอนมานานแล้วหลังจากปิดประตู เธอก็รีบดึงลิลิธเข้าไปในห้องน้ำอย่างกระตือรือร้นน้ำร้อนถูกเตรียมไว้ล่วงหน้าแล้วจากนั้นเคย์ฟี่ก็ปิดประตูห้องน้ำเสียงดังปังไม่นานนักก็มีเสียงอุทานของเคย์ฟี่ดังออกมาเป็นระยะด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความอิจฉาลึก ๆครึ่งชั่วโมงต่อมา ทั้งสองก็เดินออกมาจากห้องน้ำเคย์ฟี่ช่วยลิลิธแต่งตัวกับมือ จากนั้นก็ลงเครื่องสำอางให้เธอก่อนจะฉีดน้ำหอมสุดหรูราคาแพงเดิมทีลิลิธก็เป็นหญิงงามอยู่แล้ว แต่ตอนนี้เสน่ห์ของเธอกลับเพิ่มขึ้นไปอีกระดับเธอมองเงาตัวเองในกระจกก่อนจะพยักหน้าด้วยความพอใจ ความมั่นใจของเธอเพิ่มขึ้นมาอีกหลายส่วนจากนั้นเคย์ฟี่ก็พาลิลิธไปยังห้องของเย่ซิว เธอเคาะประตูเบา ๆภายในห้อง แน่นอนว่าเย่ซิวไม่มีความจำเป็นต้องนอนพักเขาเพิ่งกลั่นโอสถไปหลายเตา ซึ่งทั้งหมดนี้ก็เอาไว้ใช้เพื่อเพิ่มพลังบำเพ็ญตนแม้ว่าตอนนี้ผลลัพธ์ของมันอาจจะไม่ได้ทรงพลังมากนัก แต่ถ้าปริมาณมากพอก็ยังสามารถช่วยได้ตอนนี้เขามีโอสถกว่าพันเม็ดแล้วก๊อก! ก๊อก!เสียงเคาะประตูดังขึ้นจากด้านนอก เย่ซิวชะงักเล็กน้อยก่อนจะเก็บเตาหลอมและโอสถท
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1042
แต่ลิลิธกลับมีพรสวรรค์ในศาสตร์ด้านนี้สูงมาก จนสามารถฝึกฝนไปถึงระดับที่ไม่เคยมีใครทำได้มาก่อนผู้ชายทั่วไปไม่มีใครกล้าเข้าไปยุ่งกับเธอเลยไม่เช่นนั้น วันรุ่งขึ้นมีหวังกลายเป็นซากศพแห้งตายอย่างแน่นอนแม้ว่าลิลิธจะมีชื่อเสียงด้านความงามโด่งดังไปทั่ว แต่กลับไม่มีใครกล้าเข้าไปยุ่งกับเธอเคย์ฟี่ดวงตาเป็นประกาย “ความคิดนี้ไม่เลวเลยนะ ลิลิธต้องเจอกับผู้ชายที่แข็งแกร่งระดับเย่ซิวเท่านั้นถึงจะรับมือไหวพอลิลิธทำสำเร็จแล้วเข้าไปอ้อนเย่ซิวอีกหน่อยลองชวนให้เขามาลองพี่น้องสุดเซ็กซี่ บางทีเขาอาจจะไม่ปฏิเสธก็ได้”พรีเอลล์ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ รีบพูดแทรกขึ้นมา “อย่าลืมแม่ลูกสุดแซ่บด้วย”เคย์ฟี่หัวเราะคิกคัก “อันนี้ก็ต้องดูที่ผลงานของลูกในอนาคตแล้วล่ะ”พูทมองด้วยความอิจฉาผู้ชายที่แท้จริงต้องเป็นแบบเย่ซิว ต้องผ่านดงดอกไม้นับไม่ถ้วนโดยไม่ทิ้งร่องรอยน่าเสียดายที่ถึงแม้เขาจะมีฝีมือพอตัว แต่เมื่อเทียบกับเย่ซิวแล้วยังห่างชั้นกันเกินไปแถมสาว ๆ ที่เขาเคยได้มาก็ยังไม่มีคุณภาพดีเท่านี้เลยด้วยซ้ำหลังจากหารือกันเสร็จ เคย์ฟี่ก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาลิลิธด้วยตัวเองณ เมืองระดับแนวหน้าของประเทศจ้านฉงตี้
