EPISODE 28 : ที่ฉันสอนไปได้ใช้บ้างรึยัง?“I love you. You complete me.”-Jerry Maguire-(ฉันรักเธอ เธอเติมเต็มชีวิตของฉัน)‘กรี๊ดดดดดดด!!! นี่แกแต่งงานแล้วจริงๆ เหรอย่ะ’‘…’‘กรี๊ดดดดดดด!!!’‘พอ พอได้แล้วฮันน่าหูฉันจะแตกหมดแล้วเนี่ย’ จันทร์เจ้าเอ่ยบอกกับปลายสายพร้อมกับลูบหูของตัวเองเบาๆ ฮันน่าเพื่อนสาวคนสนิทสัญชาติอเมริกันของจันทร์เจ้าต่อสายมาหาเธอจากอเมริกา‘แล้วเป็นไงบ้างครั้งแรกของเธอถูกใจไหมล่ะ?’ ฮันน่าเอ่ยถามเพื่อนรักออกมาเสียงดังฟังชัด จนทำให้จันทร์เจ้าแก้มแดงขึ้นมาทันที‘กะ ก็...’‘อ้ำอึ้งอยู่ได้พูดมาสิ ฉันรอฟังเธอเล่าอยู่นะ’ ปลายสายเอ่ยออกมาอย่างอยากรู้อยากเห็น‘ก็เจ็บ’‘แน่นอนสิย่ะครั้งแรกก็แบบนี้ แต่ครั้งต่อๆ ไปก็ไม่เจ็บแล้วใช่ไหมล่า’ ‘กะ ก็ใช่แหละมั้ง’ จันทร์เจ้าตอบปลายสายกลับไปอย่างเขินอาย มือบางลูบลงที่แก้มนุ่มนิ่มของตัวเองเบาๆ ‘แล้วที่ฉันสอนไปได้ใช้บ้างรึยัง’‘อะ เอ่อ’‘นี่จันทร์เจ้าเธออย่าบอกนะว่ายังไม่ได้ใช้’ ปลายสายถามออกมาอย่างรู้ทัน‘อะ อืม’‘นี่ฉันจะบอกอะไรให้นะ ที่ฉันสอนเธอไปทั้งหมดน่ะเอาไว้ใช้มัดใจผู้ชาย ถ้าเธออยากจับสามีของเธอให้อยู่หมัดก็ต้องทำตามที่ฉันเคยสอน
EPISODE 29 : รอชมผลงาน“You should be kissed and often, and by someone who knows how.”-Gone With the Wind-(เธอควรได้รับจุมพิตบ่อยๆ จากคนที่รู้จริงว่าควรทำอย่างไร)“ทิวา...ต้องทำขนาดนี้เลยเหรอ?” จันทร์เจ้าเอ่ยถามร่างสูงตรงหน้าออกไปด้วยความสงสัย พร้อมกับยืนแก้วน้ำแดงในมือบางของตัวเองไปให้กับเขาจันทร์เจ้าเงยหน้าขึ้นไปมองรั้วเหล็กสีดำตรงหน้าซึ่งถูกสร้างขึ้นมาใหม่แทนที่รั้วไม้เก่าๆ ของเดิมที่มีอายุกว่าหลาย 10 ปี ก่อนจะหันกลับมาสนใจร่างสูงที่ยืนอยู่ตรงหน้าอีกครั้ง อยู่ดีๆ ทิวาสามีของเธอก็อยากมาปรับปรุงพื้นที่บริเวณรอบๆ บ้านของเธอเสียใหม่ ซึ่งยายเดือนคุณยายเจ้าของบ้านก็ตอบตกลงในทันทีเพราะท่านแพ้ลูกอ้อนของผู้ชายคนนี้หลังจากที่ได้รับอนุญาตเขาก็รีบไปเกณฑ์คนจากในไร่ของเขามาทันที ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมากจนจันทร์เจ้าเองก็ไม่ทันได้ตั้งตัว หญ้าและต้นไม้ต้นเล็กๆ น้อยๆ บริเวณรอบบ้านถูกตัดออกจนหมดเกลี้ยงเหลือไว้เพียงต้นไม้ใหญ่สำหรับให้ร่มเงาเท่านั้น ทิวาให้เหตุผลว่า‘หญ้าพวกนี้เป็นวัชพืชปล่อยไว้แบบนี้ก็ไม่เกิดประโยชน์อะไร สู้เอาไปหมักทำปุ๋ยจะมีประโยชน์มากกว่า และถ้าร้ายกว่านั้นอาจจะมีสัตว์มีพิษมาอาศ
EPISODE 30 : ลูกเขยคนโปรด“I love how she makes me feel, like anything’s possible, or like life is worth it.”-500 Days of Summer-(ฉันรักที่เธอทำให้ฉันรู้สึกว่าทุกอย่างเป็นไปได้ หรือคุ้มที่จะมีชีวิตอยู่)-ไร่พันแสง-“จันทร์เจ้าตื่นได้แล้ว นี่หนูแอบอู้งานเหรอ” ทิวาโน้มตัวลงมากระซิบเบาๆ ที่ข้างหูของร่างบางที่กำลังนอนฟุบหน้าลงกับโต๊ะทำงานของเขา มือหนาบีบแก้มนุ่มนิ่มของเธออย่างหมั่นเขี้ยว“อื้อ...จันทร์ของีบอีกแป๊บได้ไหม”“ทิมีข่าวดีจะมาบอกไม่อยากรู้เหรอ?” ทิวาเอ่ยถามร่างบางที่กำลังหลับตาพริ้มอยู่ตรงหน้าอีกครั้ง และดูเหมือนมันจะได้ผลดวงตางามของหญิงสาวค่อยๆ ลืมขึ้นมาทีละข้าง ก่อนที่ริมฝีปากบางจะเอ่ยถามร่างสูงตรงหน้าออกไปด้วยความสงสัย“ข่าวดีอะไรเหรอ?”“แม่โทรมาบอกว่าคุณพ่อรู้สึกตัวแล้ว”“ห๊ะ? แล้วทำไมไม่รีบบอกล่ะ” จันทร์เจ้าลุกพรวดพราดขึ้นมาก ก่อนจะคว้ามือหนาของร่างสูงตรงหน้ามากุมไว้แน่น มือบางของเธอสั่นไหวด้วยความกังวล ทิวาจับมือบางของภรรยาตัวน้อยเอาไว้พร้อมกับลูบลงหลังมือบางของเธอเบาๆ อย่างต้องการปลอบประโลม“...”“ทิว่าพ่อจะจำจันทร์ได้ไหม? แล้วท่านจะทานข้าวได้เลยรึป่าว? จันทร์ควรจะเตรีย
EPISODE 31 : สิ่งที่ล้ำค่ามากกว่า“So it’s not gonna be easy. It’s gonna be really hard. We’re gonna have to work at this every day, but I want to do that because I want you. I want all of you, forever, you and me, every day.”-The Notebook-(มันจะเป็นทั้งเรื่องง่ายมากๆ และยากมากๆ เราจะต้องพยายามทุกวัน แต่ฉันก็ยังอยากทำ เพราะฉันต้องการเธอมากๆ ตลอดไป มีเธอกับฉันทุกวัน)“อื้อ อือ...”“คุยพ่ออยากพูดอะไรใช่ไหมคะ” จันทร์เจ้าเอ่ยถามร่าวสูงตรงหน้าออกไปด้วยความประหลาดใจ แววตาที่เต็มไปด้วยความกังวลของร่างสูงตรงหน้าทำให้เธอไม่สามารถมองข้ามไปได้จริง“คุณพ่อครับ” ทิวาเดินเขามาดูสถานการณ์ใกล้ๆ ภรรยาตัวน้อยของเขา ก่อนจะกดปุ่มเรียกคุณหมอให้เข้ามาดูอาการของผู้ป่วย มือหนาของกรณ์สั่นไหวอย่างรุนแรงพร้อมกับกำแขนแกร่งของทิวาไว้แน่น แววตาที่ชายตรงหน้ามองมาที่ทิวาราวกับว่าเขามีเรื่องต้องการจะคุยด้วย มือหนาของทิวาลูบลงที่หลังมือหนาของพ่อตาเบาๆ อย่างต้องการปลอบประโลม“คุณพ่อมีอะไรจะบอกกับผมใช่ไหมครับ” ทิวาเอ่ยถามชายตรงหน้าออกไปเสียงอ่อน“อื้อ อื้อ”“ถ้าใช่คุณพ่อกระพริบตาสองครั้ง ถ้าไม่ใช่กระพริบตาครั้งเดียวพ
EPISODE 32 : Welcome to New York“Time wounds all heals.”-Someone like you-(วันเวลาเยียวยาทุกสิ่งทุกอย่าง)3 วันต่อมา-JFK Airport-“Welcome to New York (ยินดีต้อนรับสู่มหานครนิวยอร์ก)”ทันทีที่ประตูเลื่อนหน้าสนามบินเปิดออกจันทร์เจ้าก็พูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงสดใสกว่าทุกครั้ง ใบหน้าที่ถูกแต่งแต้มไปด้วยรอยยิ้มของเธอทำให้ร่างสูงที่ยืนอยู่ข้างๆ อดไม่ได้ที่จะยิ้มตามทุกครั้งที่เขาเดินทางมาที่อเมริการเป้าหมายแรกที่เขาอยากจะทำก็คือ ไปดูชีวิตความเป็นอยู่ของผู้หญิงที่เขารัก เธอมีชีวิตเป็นอย่างไรบ้าง ยังคงอยู่อย่างสุขสบายรึป่าว แต่วันนี้เขาไม่ต้องทำแบบนั้นอีกแล้ว เพราะเธอคนนั้นได้มายืนอยู่เคียงข้างของเขาแล้วในตอนนี้“หึหึ” ทิวาหัวเราะออกมาเบาๆ ให้กับท่าทางที่น่ารักน่าเอ็นดูของหญิงสาวตรงหน้า“ที่นี่ถิ่นพี่อยากไปที่ไหนหรืออยากได้อะไรก็บอก เดี๋ยวพี่จะเป็นคนนำทางให้เอง” จันทร์เจ้าตีอกของตัวเองเบาๆ พร้อมกับเอ่ยบอกกับร่างสูงตรงหน้าออกไปอย่างภาคภูมิใจ“หนูดูชอบที่นี่มากเลยนะ ไว้ถ้าทุกอย่างลงตัวแล้วเราย้ายมาอยู่ที่นี่กันดีไหม” ทิวาเอ่ยถามร่างบางตรงหน้าออกไป พร้อมกับมองไปเธอด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความรักแ
EPISODE 33 : มันจะเกินไปแล้วนะ“Affection is when you see someone’s strengths; love is when you accept someone’s flaws.”-One Day-(ความผูกพันเกิดขึ้นเมื่อคุณมองเห็นความแข็งแกร่งของคนบางคนแต่ความรัก เกินขึ้นเมื่อคุณยอมรับข้อบกพร่องของคนบางคน)นิวยอร์กอัพสเตด (Upstate New York) เราจะใช้เรียกเมืองที่อยู่เหนือมหานครนิวยอร์ก แบ่งออกเป็นหลายพื้นที่เช่น Hudson Valley (หุบเขาฮัดสัน), Finger Lakes (ทะเลสาบฟิงเกอร์) ว่ากันว่าการมีเพื่อนที่มีบ้านติดริมทะเลสาบมีค่ามากกว่าทองคำ คนส่วนใหญ่คิดว่านิวยอร์กมีแต่ควัน สิ่งสกปรกในตัวเมืองที่เจริญมาก ๆ แต่บริเวณรอบนอกธรรมชาติสวยสุดๆ เพราะไม่มีกิจกรรมใดที่จะช่วยให้หลีกหนีความร้อนได้ดีเท่ากับกิจกรรมที่เกี่ยวข้องกับทะเลสาบอีกแล้ว“จุดหมายแรกของเราจะไปที่ไหนเหรอคะ” จันทร์เจ้าเอ่ยถามร่างสูงที่กำลังตั้งใจขับรถอยู่ข้างๆ ออกไปด้วยความสงสัย พร้อมกับป้อนขนมให้กับเขาไปด้วย“Watkins Glen State Park” ทิวาตอบร่างบางกลับไปเสียงอ่อน“ที่นี่มีอะไรน่าสนใจน้าลองเสิร์ชดูสิ”Watkins Glen State Park หรือ สวนสาธารณะรัฐวัตกินส์เกล็น ตั้งอยู่ทางตอนใต้ของทะเลสาบ Seneca ในเขต Fing
EPISODE 34 : คืนนี้นอนเฉยๆ“I want us to be together for as long as we have got. If that is not very long, well, then that is just how it is.”-The Theory of Everything-(ฉันอยากให้เราอยู่ด้วยกันนานเท่านาน ถ้าไม่นานก็ปล่อยให้มันเป็นไป)“สวยมากเลยเนอะ” จันทร์เจ้าพูดขึ้นก่อนจะหันกลับมามองร่างสูงที่นั่งอยู่ข้างๆ เธอชะงักไปเล็กน้อยที่เห็นใบหน้าของเขาอยู่ห่างจากเธอไปเพียงไม่กี่เซนติเมตร“ใช่ครับ...สวยมากเลย” ทิวาพูดขึ้นก่อนจะโน้มตัวลงมาหาร่างบางตรงหน้า ปลายจมูกโด่งของทั้งคู่สัมผัสกัน ก่อนที่ริมฝีปากหนาพึมพำออกมาเบาๆ การกระทำของชายหนุ่มทำให้ร่างบางตรงหน้าแก้มแดงออกมาอย่างกับลูกตำลึงที่กำลังสุกงอมมือหนาประคองแก้มทั้งสองข้างของร่างบางตรงหน้าเอาไว้อย่างทะนุถนอม ก่อนที่ริมฝีปากหนาจะประกบลงที่ริมฝีปากบางของเธออย่างอ่อนโยน รสจูบที่นุ่มละมุนค่อยเป็นค่อยไปสร้างความวาบหวามให้กับทั้งสองอย่างบอกไม่ถูก ลิ้นร้อนค่อยๆ สอดแทรกเข้าหากันและกันพร้อมกับโลมเลียและดูดดื่มความหวานของอีกฝ่ายอย่างหลงใหลปึก! ปึก! !!“อะ อื้อ ทิ…นี่มันข้างนอกนะ” จันทร์เจ้ารีบร้องประท้วงขึ้นมาทันทีที่มือหนาเริ่มจะซุกซนสอดเข้ามาใต้เ
EPISODE 35 : ขอบคุณที่เกิดมานะ“Sometimes you don’t see that the best thing that ever happened to you is right under your nose.”-Love rosie-(บางครั้งเราก็ไม่รู้ตัวว่าเรื่องดีๆ เกิดขึ้นใกล้แค่ปลายจมูกเราเท่านั้นเอง)-New York City (นครนิวยอร์ก)-“เหนื่อยไหมคะ” จันทร์เจ้าเอ่ยถามร่างสูงที่กำลังนั่งทำงานอยู่บนโซฟาตัวใหญ่กลางห้องรับแขก ก่อนจะยื่นแก้วน้ำในมือบางของเธอไปให้กับเขา เกือบ 7 ชั่วโมงที่เขาขับรถกลับมายังโรงแรมเดิมซึ่งตั้งอยู่ใจกลางนครนิวยอร์ก จันทร์เจ้าพยายามจะขอเปลี่ยนไปขับแทน แต่มีเหรอที่คนอย่างพันทิวาจะยอมให้ภรรยาของเขาต้องลำบาก“แค่นี้สบายมาก...ขอบคุณครับ” ร่างสูงรับน้ำมาจากร่างบางตรงหน้า ก่อนจะส่งยิ้มหวานไปให้กับเธอ“พี่ทิหิวไหมคะ?”“จันทร์หิวแล้วใช่ไหม ทิสั่งอาหารมาแล้วรอสักครู่นะครับ”“รู้ใจเมียที่สุด” จันทร์เจ้าบีบแก้มของร่างสูงตรงหน้าเบาๆ อย่างหมั่นเขี้ยว“หึหึ”“ทำงานอยู่เหรอคะ” จันทร์เจ้าเอ่ยถามร่างสูงตรงหน้าออกไปด้วยความสงสัย ก่อนที่เธอจะซบหน้าลงกับไหล่แกร่งของเขาอย่างอ้อนๆ“ครับ”ครืนนนนนนนน~~ ครืนนนนนนนน~~หลังจากที่ทั้งคู่ทานอาหารเย็นด้วยกันเสร็จโทรศัพท์เครื่องหรู
EPISODE 48 : ภาพวาดครอบครัวสุขสันต์ – THE END“When I look at you, I can feel it. I look at you and I’m home.”-Finding Nemo-(เวลาที่ฉันมองเธอ ฉันรู้สึกเหมือนฉันได้อยู่บ้าน)2 เดือนต่อมา...เอี๊ยดดดดดด~~รถยังไม่ทันที่รถหรูจะจอดสนิทดีชายหนุ่มเจ้าของไร่ก็รีบกระโดดลงจากรถจี๊ปของตัวเองทันที เขามีอาการเวียนหัว และก็คลื่นไส้อาเจียนแบบนี้มาตลอดหลายวันที่ผ่านมาคุณแม่ของเขาบอกว่าอาการพวกนี้เรียกว่า ‘แพ้ท้องแทนเมีย’ ถึงมันจะทรมานไปหน่อย แต่ก็ยังดีกว่าให้ภรรยาตัวน้อยของเขาเป็น...“อ้วกกกกกก!!”จันทร์เจ้าเดินออกมาดูสามีของเธอที่หน้าบ้านใหญ่ของไร่พันแสง ก่อนจะเห็นว่าชิตและชอบกำลังช่วยกันลูบหลังให้กับนายใหญ่ของพวกเขาอยู่ สองพี่น้องมองหน้ากันก่อนจะหัวเราออกมาเบาๆ เพื่อไม่ให้นายใหญ่ของเขาเห็น แต่มีเหรอที่จะรอดพ้นสายตาเหยี่ยวอย่างพันทิวาไปได้“ขำอะไรกันวะ...คนไม่มีเมียมีลูกไม่มีวันเข้าใจหรอกเว้ย...” ทิวาหันไปมองร่างสูงทั้งสองก่อนจะเอ่ยบอกกับพวกเขาออกไปเสียงเรียบ“ไปทำงานกันได้แล้ว ถ้ามีปัญหาอะไรก็โทรมา”“ครับนาย / ครับนาย”“พี่ทิไหวไหมคะ”“เฮ้ออออ!! ไหวครับแต่ทิขอยาดมหน่อย” จันทร์เจ้าประคองสามีของเ
EPISODE 47 : หนูไม่ได้อยู่ตัวคนเดียว“Think of the one thing that you’ve always wanted. Now find it in your mind’s eye and feel it in your heart.”-Beauty And The Beast-(คิดถึงสิ่งหนึ่งที่เธอต้องการมาตลอด แล้วเธอจะเจอในความคิด และรู้สึกในหัวใจ)“จันทร์เจ้าฟังแม่นะลูก...หนูกำลังตั้งท้อง ตอนนี้หนูไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวแล้วนะลูก”จันทร์เจ้ามองไปรอบๆ ห้องก่อนจะเห็นว่าทุกคนกำลังมองมาที่เธอเป็นตาเดียว แต่คนที่เธออย่างให้เขารู้เรื่องนี้ไปพร้อมๆ กันกับเธอ เขากลับไม่ได้อยู่ตรงนี้กับเธอด้วย มือบางลูบลงที่หน้าท้องของตัวเองเบาๆ ก่อนน้ำตาของเธอจะไหลลงมาอาบแก้มขาวเนียนทั้งสองข้างเธอ“พี่ทิล่ะคะตอนนี้เขาเป็นยังไงบ้าง?”“ทิพึ่งออกมาจากห้องผ่าตัดตอนนี้อยู่ในห้องไอซียู...”“ฮึกกกกก!! อะ อาการของเขา...” จันทร์เจ้าร้องไห้สะอึกสะอื้นออกมาอย่างหนัก จนวราลีต้องเข้ามาประคองใบหน้าของลูกสะใภ้เอาไว้อย่างทะนุถนอม ก่อนที่เธอจะเอ่ยบอกกับร่างบางตรงหน้าอีกครั้ง...“จันทร์เจ้าฟังแม่นะ ทิวาปลอดภัยแล้วลูกการผ่าตัดผ่านไปได้ด้วยดี”“ใช่แล้วค่ะพี่จันทร์...คุณหมอบอกว่ายังไงก็ต้องอยู่ห้องไอซียูก่อนเพื่อรอดูผลหลังการผ่าตัด พี
EPISODE 46 : ฉันสูญเสียมากพอแล้ว“All we have to decide is what to do with the time that is given to us.”-Lord of the Rings: The Fellowship of the Ring-(สิ่งที่เราต้องตัดสินใจก็คือ จะทำอะไรกับเวลาที่เรามีอยู่)ปึก! ปึก!!กระถินกับตองที่ช่วยกันแก้เชือกได้สำเร็จพอเห็นนายใหญ่ของพวกเธอส่งสัญญาณก็รีบกระโจนใส่คนตรงหน้าของตัวเองทันทีกระถินที่อยู่ใกล้กับนภพลมากกว่ารีบเข้ามาคว้าข้อมือของร่างสูงเอาไว้ก่อนจะผลักเขาไปตรงหน้า จันทร์เจ้าที่ได้จังหวะก็รีบดันตัวเองออกมาทันที โดยมีทิวาที่คอยรอรับร่างบางของเธออยู่ก่อนแล้ว“อีนี่...” นภพลตะคอกกระถินเสียงดังลั่นก่อนจะหันปืนไปทางร่างบาง แต่ก็ช้ากว่า...ปัง!!ทิวายิงเข้าที่แขนแกร่งของนภพลได้อย่างแม่นยำ ถึงจะไม่ใช่จุดสำคัญแต่ก็ทำให้ร่างสูงตรงหน้าเจ็บปวดจนร่างกายเสียการควบคุม ปืนของนภพลล่วงลงกับพื้นก่อนที่กระถินจะรีบเข้าไปเตะมันออกไปให้ไกลทันที ก่อนที่เธอจะวิ่งเข้าไปหลบอยู่หลังนายของตัวเองทันที“โอ้ยยยย!!!” ชิตรีบเข้าไปจับกุมคนร้ายเอาไว้ไม่ให้มันหนีไปไหนได้...“เจ็บตรงไหนไหมครับ” ทิวาเอ่ยถามร่างบางตรงหน้าออกมาด้วยความเป็นห่วง พร้อมกับประคองใบหน้าขาวเนียนข
EPISODE 45 : ย้อนแย้ง“Every thing that has a beginning has an end.”-The Matix Revolution-(ทุกสิ่งที่มีจุดเริ่มต้นย่อมมีจุดจบ)อีกด้าน...“รวยแล้วพวกเรา แม่งจ่ายหนักจริงว่ะ...” ชายหนุ่มที่ดูแล้วน่าจะมีอายุน้อยกว่าเพื่อนพูดขึ้นพร้อมกับมองเงินในมือของตัวเองไปด้วยอย่างภาคภูมิใจ“รถใครวะ?” ชายคนขับพูดขึ้นพร้อมกับมองไปยังรถหรูตรงหน้าด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความสงสัย หมู่บ้านแห่งนี้เป็นหมู่บ้านร้างตลอดสองข้างทางก็มีแต่ป่ารกทึบ ถ้าไม่ตั้งใจขับเข้ามาก็ไม่น่าจะมีรถหลงเข้ามาที่นี่ได้ง่ายๆ“พวกมึงลงไปดู” ชายหัวหน้ากลุ่มหันไปบอกกับลูกน้องของเขาที่กำลังนั่งนับเงินอยู่ที่ด้านหลังเสียงเรียบ“ใครวะ?...มาจอดรถอยู่หน้าหมู่บ้านร้าง”“หรือว่าพวกมันจะมาซื้อบ้าน”เพียะ!!!“ไอ้เวรนี่พูดออกมาแต่ละอย่างผ่านสมองบ้างไหมวะ” ชายทั้งสามคนที่ถูกส่งลงมาดูลาดเลาเถียงกันไปมา ก่อนที่คิ้วหนาของชายหนุ่มทั้งคู่จะขมวดเข้าหากันด้วยความสงสัย รถหรูที่จอดขวางอยู่ตรงหน้าของพวกเขาไม่มีวี่แววของสิ่งมีชีวิตเลยแม้แต่คนเดียว“ไม่เห็นมีคนเลยวะพะ อื้ออออออ...”“อะ...”ชายหนุ่มทั้งสามคนยังไม่ทันได้เดินกลับไปรายงานลูกพี่ของพวกมัน ก็ถูกท
EPISODE 44 : ฆาตกรตัวจริง“You can’t live your life for other people. You’ve got to do what’s right for you, even if it hurts some people you love.”-The Notebook-(คุณจะใช้ชีวิตเพื่อคนอื่นไม่ได้หรอกนะ คุณต้องทำสิ่งที่ถูกต้องสำหรับตัวคุณเอง ถึงแม้ว่ามันจะทำให้คนที่คุณรักเจ็บปวดก็ตาม)อีกด้าน...รถตู้คันใหญ่ถูกขับไปตามถนนลูกรังที่ตลอดสองข้างทางเต็มไปด้วยต้นไม้ใหญ่ ถนนเส้นทางนี้ค่อนข้างเปลี่ยว เพราะก่อนหน้านี้ถนนเส้นนี้มักจะเกิดอุบัติเหตุและเคยมีคนร้ายดักปล้นทรัพย์สินของชาวบ้าน ดังนั้นคนส่วนใหญ่จึงเลือกที่จะใช้ถนนอีกเส้นที่ตัดผ่านแห่งชุมชนมากกว่าเอาชีวิตของตัวเองมาเสี่ยงกับถนนเส้นนี้“นายครับผมได้ตัวผู้หญิงมาแล้วครับ” ทันทีที่รถวิ่งออกมาจากเขตชุมชน หัวหน้าของกลุ่มชายฉกรรจ์ก็ต่อสายหานายจ้างของเขาทันที หลังจากที่คุยและตกลงเรื่องสถานที่เรียบร้อยแล้วร่างสูงจึงเก็บโทรศัพท์เครื่องเก่าของตัวเองลงไปในกระเป๋ากางตามเดิม“ลูกพี่เราจะจัดการยังไงกับอีสองคนนี้ดี”“นั่นสิ”“หรือเราจะทิ้งมันไว้ข้างทาง” ชายหนุ่มที่กำลังขับรถอยู่พูดขึ้นพร้อมกับมองไปที่ร่างสูงที่นั่งอยู่ข้างๆ อย่างรอฟังคำตอบ“ไอ้ควาย! ถ้า
EPISODE 43 : จะพาน้องกลับมาหาทุกคน“You stay alive, no matter what occurs! I will find you. No matter how long it takes, no matter how far, I will find you.”-The Last Of The Mohicans-(เธอต้องรอดไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ฉันจะหาเธอให้พบ ไม่ว่าจะนานหรือไกลขนาดไหน ฉันจะหาเธอให้เจอ)“ตรงนี้ก็ได้กระถิน” จันทร์เจ้าเอ่ยบอกกับเด็กสาวที่เดินอยู่ข้างๆ ก่อนที่ทั้งคู่จะวางแก้วในมือลงโต๊ะม้าหินอ่อนซึ่งอยู่ไม่ไกลจากต้นโพธิ์ต้นใหญ่เท่าไหร่นัก“คุณมิลค์ คุณปีใหม่” จันทร์เจ้าเงยหน้าขึ้นมาก่อนจะเห็นหญิงสาวทั้งสองคนกำลังเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าของเธอ ในมือของมิลค์ถือแก้วน้ำแบบเดียวกันกับเธอนั่นหมายความว่า ‘มาทำบุญกันงั้นเหรอ’ จันทร์เจ้าได้แต่คิดแล้วก็สงสัยก่อนจะส่งยิ้มบางๆ ไปให้กับพวกเธอ“มาทำบุญกันเหรอ” จันทร์เจ้าเอ่ยถามร่างบางตรงหน้าออกไป ถึงก่อนหน้านี้เธอทั้งคู่จะไม่ค่อยลงรอยกันสักเท่าไหร่ก็ตาม“อืม...ที่นี่วัดแกคงไม่คิดว่าฉันจะมาซื้อของใช่ไหม?”“หึหึ” จันทร์เจ้าหัวเราะออกมาเบาๆ ก่อนที่เธอจะชะงักไปเล็กน้อยที่เห็นสายตาของหญิงสาวอีกคนที่มองมาที่เธออย่างเอาเรื่อง จันทร์เจ้าเองก็มองเธอกลับไปแบบเดียวกัน ก่อนที่
EPISODE 42 : นาฬิกาคู่“I love you. You’re my only reason to stay alive if that’s what I am.”-The Twilight Saga: New Moon-(ฉันรักเธอ เธอคือเหตุผลเดียวที่ทำให้ฉันมีชีวิตอยู่)-บ้านของทิวา-เช้าวันต่อมา...“พี่ทิ...ชุดนี้เป็นไงบ้านคะ สวยใช่ไหม?” จันทร์เจ้าเดินออกมาจากห้องแต่งตัว ก่อนที่เธอจะฟูลเทิร์นให้ร่างสูงที่นั่งรออยู่บนเตียงนอนดูไป 1 รอบ “...” ทิวามองร่างบางตรงหน้าอย่างตกตะลึงในความงามของเธอ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นเธอใส่ชุดแบบนี้มันช่างเข้ากันกับทรวดทรงองค์เอวของหญิงสาวอย่างบอกไม่ถูกเสื้อลูกไม้รัดรูปสีขาวสะอาดตากับผ้าซิ่นพื้นเมืองที่เธอกำลังสวมใส่อยู่ช่างดูเข้ากันได้ดีอย่างไม่น่าเชื่อ“พี่ทิ” จันทร์เจ้าเดินเข้ามาหาร่างสูงที่นั่งอยู่ตรงหน้า ก่อนจะเอ่ยเรียกเขาออกไปอีกครั้ง มือบางโบกไปมาเบาๆ ตรงหน้าของชายหนุ่ม ก่อนที่เธอจะค่อยๆ ยื่นหน้าเข้าไปใกล้กับใบหน้าหล่อเหลาของเขา“ว๊ายยยย!!” จันทร์เจ้าร้องออกมาเสียงหลงด้วยความตกใจทันทีที่มือหนารั้งเอวบางของเธอให้ลงไปนั่งลงอยู่บนตักของเขา แขนแกร่งถูกยกขึ้นมาโอบกอดรอบเอวบางของหญิงสาวตรงหน้าเอาไวอย่างหลวมๆ มือหนาลูบลงที่หน้าท้องแบนราบของภรรยา
EPISODE 41 : แสดงออกมาจากทางแววตา“It seems right now that all I’ve ever done in my life is making my way here to you.”-Bridges of Madison County-(ดูเหมือนว่าตอนนี้ ทุกสิ่งที่ฉันเคยทำในชีวิต ทำให้ฉันได้มาพบกับเธอ)1 เดือนต่อมา...เวลาล่วงเลยมาเกือบ 1 เดือน ตำรวจยังคงไม่พบตัว ‘นายนภพล จิรวราพงศ์’ ลูกชายเพียงคนเดียวของอดีตรัฐมนตรี ถึงจะไม่ได้ออกข่าวอึกทึกครึกโครมอย่างกับช่วงแรกๆ แล้ว แต่ไร่พันแสงยังคงจัดเวรยามเฝ้าบริเวณโดยรอบของไร่อย่างหนาแน่นเช่นเดิมเพื่อความปลอดภัยของทุกๆ คน“กระถินจ๊ะ...นายใหญ่กับนายหญิงของกระถินไปไหนกัน ทำไมป่านี้ยังไม่กลับมาสักทีล่ะ” วราลีเอ่ยถามเด็กสาวตรงหน้าออกไปด้วยความสงสัย“หนูก็ไม่รู้เหมือนกันจ้ะ นายใหญ่บอกแค่ว่าให้หนูคอยช่วยงานคุณท่านอยู่ที่นี่จ้ะ”“สงสัยน่าจะพากันไปตรวจสอบสต๊อกสินค้า” พันแสงเป็นคนตอบคำถามของภรรยาแทนเด็กสาว ก่อนที่เขาจะโอบไหล่มนของเธอเบาๆ อย่างทะนุถนอม“ทำไมเหรอคะคุณ มีปัญหาอะไรรึป่าว” วราลีเอ่ยถามสามีของเธอออกไปด้วยความสงสัย“หนูจันทร์วางแผนการตลาดใหม่น่ะคุณ ช่วงนี้ลูกกำลังยุ่ง เมื่อวานก็เห็นว่าประชุมงานกับลูกรายใหญ่กันจนดึกดื่น”“ลูกค้าร
EPISODE 40 : ความเป็นธรรม“Oh yes, the past can hurt. But you can either run from it, or learn from it.”-The Lion King-(ใช่แล้วล่ะ อดีตมันสามารถทำร้ายได้ แต่เธอเลือกได้ว่าจะวิ่งหนีอดีตหรือเรียนรู้จากมัน)-บ้านยายเดือน-“นอนกันได้ไหมลูก” หญิงชราเจ้าของบ้านยื่นผ้าห่มผืนหนาให้กับหลานเขย ก่อนที่ท่านจะเอ่ยถามเขาออกไปด้วยความเป็นห่วง“สบายมากครับ”“ถ้าขาดเหลืออะไรก็บอกหนูจันทร์ได้เลยนะลูก”“ขอบคุณครับ”คืนนี้เป็นคืนแรกที่ทุกคนกลับมานอนบ้านของตัวเอง โดยเฉพาะยายเดือนยายของจันทร์เจ้า แกบ่นมาหลายวันแล้วว่าอยากจะกลับมานอนที่บ้านของตัวเอง ให้เอาแต่นั่งๆ นอนๆ อยู่ที่บ้านของหลานเขย มันก็ผิดกับวิสัยคนแก่ชอบหยิบโน้นจับนี่ ยายเดือนขอกลับหลายครั้งแล้วแต่ไม่ว่าจะยกเหตุผลข้อใดขึ้นมาสุพรรษาลูกสาวของแกก็ไม่ยอมให้กลับสักทีทุกคนไม่มีใครกล้าบอกกับยายเดือนเลยสักคนว่ามันเกิดอะไรขึ้น บอกกับแกแค่ว่ารอให้ทิวากับจันทร์เจ้ากลับมาก่อน แล้วพวกเขาจะเป็นคนตอบคำถามของยายเดือนเอง“ยายจะลงไปที่ห้องแล้วเหรอคะ เดี๋ยวจันทร์ช่วยค่ะ”“ขอบใจลูก”เสียงของจันทร์เจ้าที่พึ่งออกมาจากห้องน้ำเอ่ยถามขึ้น ก่อนที่ทั้งสองคนจะพากันเดินลง