“เธอกำลังหาเรื่องเดือดร้อนใส่ตัวน่ะสิ” ไซล่าหัวเราะก่อนที่จะตอบอีเมล“ฉันสนใจมาก” เธอพิมพ์ลงไปเอมิลี่โต้ตอบแทบจะในทันที “จริงเหรอ? คุณช่วยให้เบอร์ติดต่อกับฉันได้ไหม? โทรคุยกันน่าจะดีกว่านะคะ”ไซล่ายิ้มก่อนที่จะส่งเบอร์โทรศัพท์ของจอร์จจี้ เคลเมนไทน์ให้กับเอมิลี่หลังจากนั้นสักครู่ สายของเอมิลี่ก็เข้ามาเมื่อเห็นแบบนี้ ไซล่ารีบสายทันทีและขอตัวออกจากห้องไป “สวัสดีค่ะ เป็นอย่างไรบ้าง…” เธอกล่าวขณะที่พิงผนังอย่างขี้เกียจไซล่าตั้งใจดัดเสียงดังนั้นเสียงของเธอดูต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง“สวัสดีค่ะ คุณใช่ผู้จัดการของจอช แบตตัน จอร์จจี้ เคลเมนไทน์ไหมคะ?”“ใช่ค่ะ ฉันสนใจเรื่องที่คุณส่งมาก่อนมากเลยค่ะ แต่ฉันคิดว่าสามสิบล้านดอลลาร์ยังไม่พอนะคะ…” ไซล่ากล่าวขณะที่นิ้วมือของเธอกำลังขดม้วนผมไปมา“สักสามสิบห้าล้านดอลลาร์เป็นอย่างไรคะ?”“แต่โดยส่วนใหญ่แล้ว ราคาที่เราตกลงมักจะอยู่ที่สี่สิบล้านดอลลาร์เป็นอย่างต่ำนะคะ” ไซล่าตอบกลับ“เอ่อ...ถ้างั้น สี่สิบล้านก็สี่สิบล้านค่ะ” เอมิลี่ตอบโดยไม่ลังเล“ตกลงค่ะ”“จริงเหรอคะ? ถ้างั้น พรุ่งนี้มาเซ็นสัญญาตอนแปดโมงเช้านะคะ แบบนั้นดีไหมคะ? ฉันจะส่งสถานที่น
ถึงกระนั้น ไม่มีการตอบรับสายเรียกเข้าของเอมิลี่หลังจากความพยายามหลายครั้ง โทรศัพท์ก็ปิดไปแล้วจริง ๆ!เอมิลี่รู้สึกเหมือนเธอกำลังจะเป็นบ้าทำไมจอช แบตตันถึงเลือกสิบล้านแทนสี่สิบล้านดอลลาร์ล่ะ? ไม่พอใจอะไรกับเงินสี่สิบล้านเหรอ?หรือว่าเขาหลงรักไซล่า เควส? เมื่อเอมิลี่คิดได้เช่นนี้ เธอเริ่มอิจฉาขึ้นมาทันทีและความโกรธก็แผ่ซ่านไปทั่วใบหน้าอย่างไรก็ตาม เอมิลี่ปฏิเสธความคิดนั้นอย่างรวดเร็ว ผู้ชายแบบเขาตกหลุมรักไซล่า เควสไปทำไมกัน? มีผู้หญิงสวยคนอื่นตั้งมากมายในวงการบันเทิง“เกิดบ้าอะไรขึ้นเนี่ย?!” เอมิลี่บ่นพึมพำกับตัวเองพร้อมกับกำหมัดในขณะเดียวกัน แฟนคลับของจอช แบตตันกำลังโจมตีเอมิลี่บนเว็บเว่ยโบ๋อย่างรุนแรง ซึ่งทำให้เธอเลือดขึ้นหน้าไม่น้อย!ถ้าเธอรู้ว่าเรื่องนี้จะเกิดขึ้น เธอคงจะไม่อวดอ้างอย่างภาคภูมิใจมากไป เมื่อเธอนึกถึงสิ่งที่เธอได้สบประมาทไซล่าในคืนก่อน เธอรู้สึกอยากจะแทรกแผ่นดินหนีกริ๊ง กริ๊ง กริ๊งโทรศัพท์ข้างเตียงของเธอเริ่มดัง เอมิลี่รับสายในทันที“ลงมาเดี๋ยวนี้!” เจเรมี่ เควสตะโกนใส่โทรศัพท์เอมิลี่ เควสสะดุ้งเมื่อเธอได้ยินเสียงของเขาเอมิลี่กลัวแม้แต่จะตอบกลับ เธอ
“อ๊ากก! ฉันโกรธจัดแล้วนะ!” เอมิลี่ เควสจับหมอนที่อยู่ข้างเธอและเหวี่ยงมันลงพื้น หลังจากที่ไซล่า เควสเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ชั้นบน เธอแต่งหน้าเบา ๆ ก่อนที่จะขึ้นรถตรงไปยังเอ็กซ์ เอ็นเตอร์เทนเมนต์บริษัทของเอ็กซ์ เอ็นเตอร์เทนเมนต์ตั้งอยู่ที่ย่านที่พัฒนาแล้วมากที่สุดในใจกลางเมืองของแอตแลนติสจากภายนอก ตึกสูงนั้นดูทันสมัยและเป็นศิลปะเนื่องจากผนังถูกทำด้วยกระจกทั้งหมด ตัวตึกจึงแทบจะโปร่งใสจากภายในสู่ภายนอกมีทั้งหมดสิบหกชั้น มีสิบสองชั้นเหนือพื้นและสี่ชั้นใต้ดินศิลปินและเด็กฝึกงานของเอ็กซ์ เอ็นเตอร์เทนเมนต์ทั้งหมดต่างฝึกซ้อมและบันทึกเสียงในตึกแห่งนี้หลังจากที่ไซล่าลงจากรถ เธอรีบเข้าไปยังตึกสูงเธอสวมชุดสีฟ้าอ่อนแบบมืออาชีพ ควบคู่กับเสื้อยืดสีขาวและรองเท้าสีขาว ทำให้เธอดูพิถีพิถันและมากด้วยประสบการณ์ไซล่ากำลังใช้ลิฟต์ส่วนตัวเพื่อขึ้นตรงไปยังห้องทำงานของท่านประธานทันทีที่นั่งลง จอร์จจี้ เคลเมนไทน์ก็เคาะประตูห้องพร้อมกับเอกสารกองโตจอร์จจี้วางเอกสารลงบนโต๊ะ “สองวันมานี้ บริษัทของเราได้สัมภาษณ์ผู้สมัครเป็นเด็กฝึกงานทั้งหมดสองร้อยคน ในบรรดาผู้สมัครเหล่านี้ ฉันได้เลือกแล้วห้าสิบคน ช่ว
ดูเหมือนว่าชายคนนั้นท่อประกายด้วยแสงสว่างจ้า ไม่ว่าเขาจะย่างก้าวไปทางไหน แสงนั่นก็จะตามเขาไปขณะที่แสงสว่างจ้าตามเขาไป ทุกคนที่อยู่รอบตัวเขาก็กลืนไปกับฉากหลังเขาสวมเสื้อสีดำสบาย ๆ กางเกงขายาวสีดำและรองเท้าสีดำธรรมดา มากไปกว่านั้น ปกเสื้อของเขาม้วนขึ้นเล็กน้อยพร้อมกับกระดุมสามเม็ดที่เปิดตรงหน้าอก เขาดูเหมือนกับทั้งเฉื่อยชาและเย้ายวนในเลาเดียวกันแม้ว่าจะถูกรายล้อมไปด้วยสาวสวย แต่กลับเรียกร้องความสนใจจากเขาไม่ได้แม้แต่น้อยเขาส่องสว่างและน่าหลงไหลเหมือนกับดวงดาวบนท้องฟ้าที่มนุษย์เดินดินไม่อาจเอื้อมได้ตอนแรก ไซล่าไม่คิดว่าจะได้เจอผู้ชายคนนี้อีก อย่างไรก็ตาม เธอก็บังเอิญเจอเขาในวันนี้อีกครั้งคนที่อยู่รอบตัวเขาเป็นพวกอันธพาลด้วยงั้นเหรอ?นี่เป็นการประชุมของพวกอันธพาลงั้นเหรอ?ทุกวันนี้ คนที่ทำงานในด้านนั้นแต่งตัวดีขนาดนี้เลยเหรอ?แม้ไซล่าคิดจะออกไป เธอรู้สึกว่าเธอไม่ได้ทำอะไรผิดต่อเขาเลย ทำไมเธอจะต้องออกไปด้วย?ขณะที่ความคิดแล่นผ่านหัวเธอไป ไซล่าพลันหันหลังและกวักมือเรียกบริกรเพื่อที่จะสั่งเครื่องดื่มในตอนนั้น ชายผมสั้นคนหนึ่งก็ปรากฏตัวบนเวทีแม้ว่าเขาดูเหมือนแบดบอยที่หน้าตา
ในตอนนั้น ไซล่าเควสดูไม่เหมือนกับนางฟ้าแสนอ่อนโยนอย่างที่เคยเป็นอีกแล้ว ความเยือกเย็นพลันปกคลุมร่างกายของเธอไปทั่ว“คิดว่าแกเป็นใคร?!” ไซล่าถามขณะที่เธอชี้ขวดที่แตกครึ่งไปยังผู้ชายคนนั้น“แกตายแน่! พวกเรา เล่นมันเลย!” กลุ่มอันธพาลกลุ่มนั้นหยิบมีดออกมาและกรูเข้าหาหญิงสาวหลังจากที่ไซล่าหันหลังมาส่งสายตากับจอร์จจี้ เคลเมนไทน์ เธอเริ่มโต้กลับด้วยทักษะการป้องกันตัวที่เรียนมาหลายปีสมัยอยู่ต่างประเทศหลังจากนั้นไม่นาน จอร์จจี้หยิบขวดเบียร์ขึ้นและร่วมสู้กับเพื่อนรักของตนหญิงสาวทั้งสองจัดการอันธพาลสองคนลงได้ภายในครึ่งนาทีด้วยการเคลื่อนไหวที่รวดเร็วและเชียบคมนอกจากสแตนลีย์ แบตตันแล้ว คนอื่น ๆ ที่โต๊ะต่างอ้าปากค้าง…เฮนรี่ขยี้ตาก่อนที่จะพูดติดอ่าง “ทำไมพี่สะใภ้ของเรากับเพื่อนของเธอบ้าดีเดือดขนาดนั้นวะ?”เซบาสเตียน เบรนานด์กลืนน้ำลาย “ดุดันจัง แต่ฉันชอบนะ!”สแตนลีย์เหลือบมองไปที่กลุ่มบอดี้การ์ดสวมชุดดำโดยไม่พูดสักคำและกวักมือเรียกพวกเขาในชั่วพริบตาต่อมา ชายชุดดำกลุ่มหนึ่งก็เข้าร่วมการปะทะ ฉากนั้นดึงความสนใจของผู้คนที่อยู่รอบตัวพวกเขาในทันทีเมื่อผู้จัดการบาร์สังเกตเห็นสิ่งที่เกิดข
เซบาสเตียน เบรนานด์สูดหายใจเฮือกใหญ่ “แค่ล้อเล่นเอง ก็ไม่คิดว่าเป็นขนาดนี้นิ?”เฮนรี่กลอกตาไปยังเซบาสเตียน “สวดมนต์อ้อนวอนให้แกมีชีวิตที่ดีต่อเถอะ”เมื่อไซล่า เควสพิงหน้ากับหน้าอกที่กว้างและมั่นคงขอเขา เธอรู้สึกได้ถึงจังหวะการเต้นของหัวใจที่ชัดเจนไซล่าสูดหายใจเข้าลึก ๆ “ฉันว่า...ที่จริงแล้ว แค่ประคองแขนเอาไว้ ฉันก็น่าจะเดินเองได้นะ…” เธอรู้สึกเขินเล็กน้อยอย่างไรก็ตาม ชายคนนั้นเดินออกไปด้านนอกต่อโดยไม่พูดอะไรเนื่องจากรัศมีความดูดีฉายออกมาจากทั้งสอง ทุกย่างก้าวที่พวกเขาเดินผ่าน สายทุกคู่ต่างจับจ้องมายังพวกเขาหลังจากที่ออกมาข้างนอกได้แล้ว ไซล่ามองใบหน้าไร้อารมณ์ของชายคนนั้น “แผลของนายยังไม่หายดีใช่ไหม? แน่ใจเหรอที่จะอุ้มฉันแบบนี้? ทำไมไม่วางฉันลงล่ะ?”จากสิ่งที่เธอนึกขึ้นได้ เขาบาดเจ็บเมื่อไม่กี่วันก่อน อันที่จริง ก่อนหน้านั้นเขาอยู่ในสภาพที่ย่ำแย่ไม่น้อยถ้าเขาอุ้มเธอแบบนี้ แผลของเขาจะไม่ได้กระทบกระเทือนหรอกเหรอ?“รถเธออยู่ไหน?” ชายคนนั้นเอ่ยถามเหมือนกับว่าเขาไม่ได้ยินสิ่งที่เธอเอ่ยถามก่อนหน้านี้ไซล่ารีบหยิบกุญแจรถออกมาปลดล็อคปี๊บ ปี๊บไฟหน้าของรถมาเซราติคันสีแดงกระพิบส
หัวใจของไซล่า เควสบีบคั้น สิ่งแรกที่เธอคิดคือแผลของสแตนลีย์เปิดอีกครั้ง เธอจึงรีบเปิดไฟในรถและมองไปที่ตัวของผู้ชายคนนั้นเมื่อสังเกตดูใกล้ ๆ แล้ว เธอก็พบว่าส่วนที่ใหญ่ที่สุดของเสื้อสีดำของเขาเปียกชุ่ม“แผลของนายเปิดอีกแล้วนะ” เธอดูตื่นตระหนกแม้เธอไม่ได้เห็นแผล เธอก็จินตนาการได้ว่าเขาต้องเจ็บมากขนาดไหนดูจากสีหน้าของเขา เหมือนกับว่าเขาไม่รู้สึกเจ็บเลยแม้แต่น้อย“นี่ยังสบายดีอยู่ใช่ไหม?”“ก็แค่แผลเล็กนิดเดียว ฉันไม่ตายเพราะแผลแค่นี้หรอก” เขายังคงเฉยเมยขณะที่มองไปข้างหน้าพลางควงพวงมาลัยรถต่อไป“แต่ถ้านายไม่ดูแลแผลเล็กน้อยนี่ มันอาจจะติดเชื้อและนายอาจตายได้นะ” ไซล่ากล่าวเสริมในเมื่อเรื่องนี้เกิดขึ้นก็เพราะเธอ ไซล่าจึงทำเป็นไม่สนใจได้ที่ไหนกัน“กลับไปที่โรงพยาบาลกันเถอะ” เธอกล่าว“ฉันจะไปส่งเธอกลับบ้านก่อน”“ฉันเกลียดโรงพยาบาล ถ้าไม่จำเป็นจริง ๆ ฉันก็ไม่อยากไปหรอก” สแตนลีย์กล่าวเสริมก่อนที่จะมองต่อไปข้างหน้า เขาดูไม่มีท่าทีจะทำตามที่เธอบอกแม้แต่น้อยไซล่าขยับเข้าไปใกล้เขาและปลดกระดุมเสื้อเขาออกทันใดนั้น เธอรู้สึกหวาดกลัว ผ้าพันแผลสองจุดบริเวณหน้าอกขวาและหนึ่งจุดใกล้กับหน้า
แทนที่จะเป็นเจเรมี่ เควส กลับเป็นเจ้าหน้าที่ตำรวจสองคนที่ยืนอยู่ด้านนอกประตูอย่างเคร่งขรึม ก่อนที่เอมิลี่จะตอบสนอง กุญแจมือที่เย็นเฉียบก็คล้องรอบข้อมือของเธอเสียแล้ว “เอมิลี่ เควส คุณถูกตั้งข้อหาว่าจ้างเพื่อทำร้ายร่างกายบุคคลอื่น คุณต้องเดินทางไปยังสถานีตำรวจโกลเด้น เบย์กับเรา”เอมิลี่อยู่ในสภาวะของความตื่นตระหนก เธอเตรียมการทุกอย่างที่จำเป็นไว้อย่างชัดเจน และนักเลงพวกนั้นก็สัญญาว่าให้เรื่องสืบสายมาหาเธอได้‘โธ่เว๊ย!’“คุณตำรวจคะ ฉันคิดว่าต้องเป็นเรื่องเข้าใจผิดอะไรกันแน่” เอมิลี่พยายามแสดงท่าทีเป็นมิตรขณะที่แววตาของเธอเต็มไปด้วยความหวาดกลัวพร้อมกับที่เธอถอยหลังไปตามสัญชาตญาณการเอาตัวรอด“พาตัวเธอไป!” เจ้าหน้าที่ตำรวจอีกคนกล่าวอย่างเยือกเย็น เจ้าหน้าที่ตำรวจทั้งสองดำเนินการจับกุมเธอและพาเธอไปที่รถตำรวจเมื่อเมย์ คอนเนอร์เห็นเหตุการณ์นี้ เธอยืนขวางทางพวกเขาอย่างตาเหลือกตาพอง “พวกคุณสองคนตั้งใจจะทำอะไร?”“แม่คะ แม่ต้องช่วยหนูนะ อย่าให้คุณพ่อรู้เรื่องนี้นะคะ ไม่งั้น พ่อฆ่าหนูตายแน่” เอมิลี่ร้องไห้ออกมาในขณะที่เธอดิ้นรนเพื่อจะให้ตัวเองเป็นอิสระ“คุณตำรวจคะ...ฉันจ่ายเงินให้พวกคุณได
ความคิดเห็นในแง่ลบเกี่ยวกับไซล่า เควสเริ่มรุนแรงมากขึ้นในสิบชั่วโมงต่อมา แม้ว่าไซล่าจะไม่แน่ใจว่ามีกี่คนที่ได้รับสินบนเพื่อเขียนเรื่องพวกนี้ขึ้น และมีกี่คนที่เป็นแค่ผู้สังเกตการณ์ เธอก็มั่นใจมากว่าไม่ใช่ทุกคนหรอกที่ได้รับเงินสินบนมา พวกเขาบางคนคงได้รับอิทธิพลจากคนอื่น ๆ ที่เข้าร่วมด้วย ไม่แน่ คนเหล่านี้มักจะวิจารณ์คนอื่นอยู่เสมอและเพียงแค่ใช้โอกาสนี้เพื่อระบายความเกลียดชังก็เท่านั้นก็ได้ พวกเขาก็คงเป็นแฟนคลับของจอช แบตตันเช่นกันเนื่องจากคนต่างประเภทที่เข้ามาเกี่ยวข้องและความคิดเห็นแง่ลบมากมาย ไซล่าก็รู้สึกว่าสิ่งที่เธออ่านนั้นช่างน่ารังเกียจมักมีกลุ่มคนในโลกนี้ที่ได้ความสุขมากจากการพูดทำร้ายคนอื่นผ่านความคิดเห็นแง่ลบบนอินเทอร์เน็ตอยู่เสมอสำหรับคนพวกนี้แล้ว คีย์บอร์ดเป็นเหมือนอาวุธชนิดหนึ่งของพวกเขา พวกเขาชอบระบายความรู้สึกแง่ลบผ่านทางทัศนคติและตรรกะที่ถูกจำกัดและขัดเกลามาจากโลกความเป็นจริงหลังจากที่ดูความคิดเห็นผ่าน ๆ ไซล่าก็ออกจากหัวข้อนั้นจากนั้น สายตาของเธอก็หันไปยังพาดหัวข่าวรองบนรายการหัวข้อยอดนิยมสูงสุด ‘#ไซล่าเควสฮี่ฮี่#’...ไซล่ารู้ว่าความคิดเห็นเหล่านั้นจะน่ารังเกีย
“ชื่อคุณเพราะมากเลยค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ” จอร์จจี้ เคลเมนไทน์กล่าว“ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับ” มอร์ตี้ เวย์นกล่าว“คุณอายุเท่าไหร่คะ?” จอร์จจี้ถาม“สิบเก้าครับ ตอนนี้ผมกำลังเรียนดนตรีคลาสสิกที่วิทยาลัยดนตรีแอตแลนติส ผมอยู่ปีสามครับ” มอร์ตี้ตอบตามความจริง“เพิ่มเพื่อนกับฉันทางวีแชทได้เลยนะคะ ถ้าคุณเต็มใจมาร่วมงานกับทางเรา คุณสามารถติดต่อฉันผ่านทางวีแชทได้เลยนะคะ ไม่แน่ คุณอาจสงสัยอยู่หลายอย่างเกี่ยวกับบริษัทของเรา คุณสามารถถามเรื่องพวกนั้นผ่านทางวีแชทได้เช่นกันค่ะ เบอร์โทรศัพท์บนนามบัตรของฉันคือหมายเลขวีแชทค่ะ” จอร์จจี้กล่าว“ครับ” มอร์ตี้กล่าวพลางพยักหน้าอย่างว่าง่าย“อีกเดี๋ยว ผมจะแอดคุณไปนะครับ” เขากล่าวและยิ้มอย่างเป็นสุข ลักยิ้มของเขาปรากฏขึ้นอีกครั้ง “ได้ค่ะ งั้นกลับไปทำงานเถอะค่ะ” จอร์จจี้กล่าวพร้อมหัวเราะออกมาเล็กน้อย“เอาละครับ ผมจะต้องไปแล้วตอนนี้ หัวหน้าเคลเมนไทน์” มอร์ตี้พยักหน้าอย่างนอบน้อมให้กับจอร์จจี้อีกครั้งหลังจากกล่าวจบ มอร์ตี้ก็ส่งยิ้มก่อนจะหันหลังจากไปนอกจากรอยยิ้มของจอช แบตตันแล้ว นี่เป็นรอยยิ้มที่งดงามที่สุดที่จอร์จจี้เคยเห็นมอร์ตี้มีรูปร่างท
ขณะที่แมรี่พูด รอยมือบนใบหน้าของเธอก็ยิ่งเห็นได้ชัดขึ้น และก็เริ่มบวมในทันทีอย่างไรก็ตาม ไซล่า เควสไม่สนใจจะทะเลาะกับเธอต่อ ไซล่าดึงมือของจอร์จจี้ เคลเมนไทน์และเริ่มเดินเข้าไปในร้านอาหาร เสียงรองเท้าส้นสูงซึ่งกระทบกับพื้นอย่างชัดเจนได้ประกาศถึงการเดินจากไปของเธอในขณะเดียวกัน แมรี่ก็ตัดสินใจที่จะวิ่งตามพวกเธอไปเมื่อจอร์จจี้เห็นภาพสะท้อนของแมรี่ในผนังกระจก เธอก็รับหันหลังและจ้องแมรี่พร้อมเงื้อหมัดขึ้นแมรี่หยุดในทันทีและไม่วิ่งตามพวกเธออีก กลับกัน เธอกระทืบเท้าบนพื้นอย่างเดือดดาล“ไซล่า เควส แกมันจบสิ้นแล้ว! ฉันล่ะมีความสุขจริง ๆ เลย!” แมรี่ตะโกนอย่างไรก็ตาม ไซล่าก็เมินเธอไปอย่างสิ้นเชิง“ปี๊บ ปี๊บ ปี๊บ一” ทันใดนั้น โทรศัพท์ของแมรี่ก็ดังขึ้น เมื่อแมรี่เห็นว่ามันเป็นหมายเลขที่คุ้นเคย เธอก็รีบขึ้นรถและรับสายด้วยความสงสัย“สวัสดีค่ะ” เธอกล่าว“ผมจัดการทุกอย่างตามที่คุณขอแล้วครับ” เสียงอันเยือกเย็นของผู้ชายคนหนึ่งดังมาจากปลายสาย“เข้าใจแล้ว ฉันจะโอนเงินให้คุณค่ะ” แมรี่กล่าวก่อนจะวางสายทันทีหลังจากที่ไซล่าและจอร์จจี้เข้าไปในร้านอาหาร พวกเธอก็นั่งโต๊ะข้างหน้าต่างมีเปียโนตั้ง
“เธอดูเหมือนกับสาวบริสุทธิ์ แต่ว่านะ เธอทำเรื่องที่น่าขายหน้ามากขนาดนี้ได้ไงเหรอ? เธอทำให้ประชากรหญิงอับอายขายหน้า แม้แต่ตอนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เธอแบบนี้ ฉันยังรู้สึกเลยว่าเธอช่างน่าขยะแขยง โชคยังดีที่โรคซิฟิลิสและเอดส์ไม่ใช่โรคติดต่อทางการหายใจ ไม่อย่างงั้น ฉันคงจะกลัวไปมากกว่า” แมรี่ ซัลลิแวนกล่าวก่อนจะกลอกตาไปยังไซล่า เควสจากนั้น แมรี่ก็ถอยหลังและรีบส่ายหน้าพร้อมกับทำเสียงน่ารำคาญ เมื่อไซล่าเห็นหน้าของแมรี่ เธอก็เริ่มหงุดหงิดขึ้นอีกครั้งแมรี่ไร้ยางอายมากเท่าใดถึงเยาะเย้ยเหยื่อของตัวเองหลังจากที่เป็นต้นเหตุของความทุกข์ทรมานของคนคนนั้นได้นะ? แมรี่ปฏิบัติตัวราวกับว่าเธอไม่ได้ทำอะไรผิดเลย“ถ้ารู้ว่าใครเป็นคนที่ปั้นน้ำเป็นตัวปล่อยข่าวลือเพื่อที่จะทำให้ชื่อเสียงของฉันเสียงหายล่ะก็ ฉันจะให้พวกมันชดใช้เป็นร้อยเท่าเลยค่อยดู” ไซล่ากล่าวอย่างเยือกเย็น“ฮ่าฮ่าฮ่า ข่าวลืองั้นเหรอ? เธอนี่มันตลกจริง ๆ ใครจะเป็นคนคิดข่าวลือแบบนั้นได้?” แมรี่หัวเราะเสียงดังในทันที“ก็เห็นอยู่ตำตาว่ามีคนที่ว่างมากเสียจนไม่มีเรื่องดี ๆ ให้ทำ ฉันเชื่อนะว่าคนใจสกปรกพวกนั้นต้องไม่ตายดีแน่ ๆ เลยแหละ” ไซล่ากล่าวด้วยสาย
“เราต้องรอไปก่อนนะ ฉันคิดว่าคงไม่ใช่แค่แมรี่ ซัลลิแวนบังคับให้คนพวกนั้นแหกปากตะโกนเรื่องพรรค์นั้นออกมาอย่างเดียวหรอก ไม่แน่ อาจไม่ใช่ทุกคนที่โดนนางแมรี่เอาเงินฟาดหัวก็ได้ บางคนอาจไม่ชอบฉันแต่แรก นี่อาจเป็นโอกาสงาม ๆ ที่ทำให้พวกเขาไปเปิดตัวออกมาก็ได้นะ” ไซล่ากล่าวก่อนจะเผยรอยยิ้มแสนขมขื่น“ฟังดูสมเหตุสมผลนะคะ พูดตามตรง คนบางคนเกลียดคนอื่นได้โดยไม่มีเหตุผลด้วยซ้ำ อาจเป็นเพราะว่าคุณดูมีชีวิตแสนสุขสบาย บวกกับชีวิตของคนพวกนั้นไม่ได้ดีอะไรขนาดนั้น คนพวกนั้นก็เลยเลือกคุณเป็นเป้าหมายที่ใช้ระบายอารมณ์พวกเขาก็ได้นะคะ มนุษย์นี่แย่จริง ๆ แม้บางคนจะบอกว่าปีศาจน่าสะพรึงกลัว แต่ฉันกลับคิดว่าหัวใจของมนุษย์ต่างหากที่น่ากลัวที่สุด” จอร์จจี้กล่าว“ใช่ จิตใจของคนมันซับซ้อนจริง ๆ จอร์จจี้ ว่าแต่ เธอกินข้าวเช้ามายัง?” ไซล่าหันไปมองจอร์จจี้“ไม่ค่ะ ฉันยังไม่ได้ทานเลย ไปทานด้วยกันดีไหมคะ? คุณอาจรู้สึกดีขึ้นมาก็ได้นะ” จอร์จจี้กล่าวขณะจับมือของไซล่าไซล่าพยักหน้าก่อนจะขับออกไปเนื่องด้วยความโกลาหลก่อนหน้า ไซล่าจึงอารมณ์ไม่ค่อยดีในตอนนี้เธอรู้สึกว่าจำเป็นต้องระบายอารมณ์แม้ว่าไซล่าจะกลับไปที่สำนักงานในทั
“ไซล่า เควส แกคิดว่าฉันจะฆ่าแกไม่ได้ใช่ไหม?” ฉับพลัน หญิงสาวคนหนึ่งก็ตะโกนขณะที่วิ่งมาข้างหน้าและชี้หน้าของไซล่าหลังจากนั้น หญิงคนนั้นก็เงื้อมือขึ้นและจะตบไซล่า กระนั้น ไซล่าก็คว้ามือของผู้หญิงคนนั้นทันเวลาและทุ่มเธอลงกับพื้นข้ามไหล่เธอไปโดยไม่พูดอะไรหรือมีท่าทีที่เปลี่ยนไปแต่อย่างใดการกระทำของไซล่าทำให้คนรอบ ๆ ตัวเธอเริ่มหวาดกลัว พวกเขาพากันตกตะลึงกับสิ่งที่เธอทำ มันเกิดขึ้นเร็วมากจนหญิงสาวคนนั้นไม่สามารถตอบสนองได้อย่างทันท่วงทีในตอนที่หญิงสาวคนนั้นตั้งสติได้ เธอก็เริ่มปวดไปทั่วร่างกาย“แก...แกกล้าดียังไงมาทำร้ายฉัน?” เธอชี้ไซล่าขณะพยายามดันตัวเองขึ้น“นั่นเรียกว่าการป้องกันตัว เธอไม่มีปัญญาฆ่าฉันหรอก” ไซล่ากล่าวขณะก้มมองหญิงสาวคนนั้นอย่างสงบ“มีใครอยากจะทำร้ายฉันอีกไหม? เข้ามาสิ ฉันพร้อมสู้พวกคุณคนไหนก็ได้” ไซล่ากล่าวพร้อมขึ้นเสียงขณะจ้องมองดูคนรอบ ๆ ตัวเธออย่างมั่นใจในขณะเดียวกัน คนเหล่านั้นก็สูดหายใจเข้าลึก ๆ ไม่มีใครกล้าขยับด้วยซ้ำ“พวกขี้ขลาดเอ๊ย” จอร์จจี้ เคลเมนไทน์เปล่งเสียงทางจมูกอย่างเยือกเย็น“วี้หว่อ วี้หว่อ วี้หว่อ一”ในตอนนั้น เสียงไซเรนของรถตำรวจก็ดังขึ้นโดย
เมื่อไซล่า เควสได้ยินคำหยาบมากมาย เธอก็รู้สึกเหมือนกับว่าคนพวกนี้กำลังปล่อยหมัดใส่ศีรษะเธอไม่ยั้งขณะมองไปยังใบหน้าที่โหดเหี้ยมรอบ ๆ ตัว เธอก็คิดว่ามันคงไร้ประโยชน์ที่จะปกป้องตัวเองด้วยสิ่งที่เรียกว่าหลักเหตุและผลความรู้สึกเช่นนี้ทำให้ไซล่าอึดอัดไม่มีเหตุผลที่จะต้องอธิบายตัวเองให้กับคนพวกนี้เพราะพวกเขาไม่ใช่คนปกติดีดังนั้น ไซล่าดันจอร์จจี้ไปข้าง ๆ ก่อนจะยืนตรงหน้าหญิงวัยกลางคนนั้น“มีกล้องวงจรปิดด้านหน้าทางเข้าของบริษัทของเรา วิดีโอจะแสดงให้เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างชัดเจน รถของฉันไม่ได้ราคาถูก แค่กระโปรงรถอย่างเดียวมีค่าอย่างน้อยก็หลายแสนดอลลาร์ คุณจะจ่ายฉันด้วยเงินสด หรือจะให้ฉันฟ้องเรียกค่าเสียหายก่อนล่ะ?” ไซล่าถามหญิงวัยกลางคนนั้นตกตะลึงเมื่อได้ยินสิ่งที่ไซล่ากล่าว“หลายแสนดอลลาร์งั้นเหรอ? แกจะปล้นฉันรึไง? จ่ายเงินให้แกงั้นเหรอ? ไม่มีวัน” หญิงคนนั้นกล่าวหลังจากกลืนน้ำลาย“ก็ได้ค่ะ งั้นก็ไม่เป็นไร พอคุณติดคุกแล้ว ฉันจะปล่อยให้กฎหมายจัดการทั้งหมดต่อเอง นอกจากจะต้องติดคุกแล้ว คุณก็จะติดบัญชีดำด้วย ในตอนนั้น ทุกอย่างที่คุณทำในประเทศนี้จะได้รับผลกระทบ คิดให้ดี ๆ นะคะ” ไซล่ากล่
เนื่องจากไซล่า เควสไม่สามารถเผชิญหน้ากับคนเหล่านี้ได้ เธอจึงตัดสินใจจะเลี่ยงพวกเขาแทน ขณะที่ไซล่ากำลังจะสตาร์ทเครื่องยนต์ ทันใดนั้น หญิงวัยกลางคนอ้วนคนหนึ่งก็ปรากฏตัวขึ้นหน้ารถเธอและเริ่มใช้ไม้ยาวทุบฝากระโปรงรถ“ปัง ปัง ปัง…”“ไซล่า เควส นางผู้หญิงหน้าไม่อาย แกกล้าดียังไงมาแตะต้องหนุ่มคนโปรดของฉัน แกคิดว่าแกเป็นใครกัน? ฉันจะฆ่าแก นางแพศยา! ฉันจะฆ่าแก!” หญิงคนนั้นโวยวายขณะที่ยังคงทุบรถของไซล่าต่อไปรอยบุบเริ่มปรากฏขึ้นบนฝากระโปรงรถของไซล่าไซล่าอ้าปากค้างกับภาพที่ได้เห็น แม้ว่าเธอประสบพบเจอคนที่ประสาทไม่ดีมากมาย แต่เธอก็แทบไม่เคยเห็นคนแบบนี้มาก่อนเลยเมื่อไซล่าเห็นท่าสีหน้าที่เดือดดาลและเย่อหยิ่งของผู้หญิงคนนั้น เลือดของเธอก็เริ่มเดือด “นี่มันบ้าอะไรกันเนี่ย? หล่อนมาจากไหน? โรงพยาบาลบ้างั้นเหรอ?” จอร์จจี้ เคลเมนไทน์สาปส่งภายใต้ลมหายใจของเธอในขณะเดียวกัน ไซล่าไม่พูดอะไร สีหน้าของเธอเริ่มเยือกเย็น เธอค่อย ๆ ลงจากรถและเข้าหาผู้หญิงคนนั้นรูปลักษณ์ที่ขัดกันของพวกเธอทำให้ภายนั้นดูโดดเด่นเป็นพิเศษแม้ไซล่าจะดูนิ่ง แต่สายตาของเธอกลับเยือกเย็นมาก“ใครเป็นคนส่งคุณมาทำเรื่องแบบนี้? คุ
หลังจากรับประทานมื้อเช้าเสร็จ ไซล่า เควสก็ขึ้นรถมาเซราติคันสีแดงและขับไปยังสำนักงานใหญ่ของเควส กรุ๊ปเธอเห็นได้ถึงบรรดาชายและหญิงจำนวนนับไม่ถ้วนที่รวมตัวกันหน้าทางเข้าหลักของสำนักงานจากระยะไกลคนกลุ่มนั้นมีโปสเตอร์คัตเอาต์ขนาดใหญ่ที่มีคำว่า ‘คว่ำบาตรไซล่า เควส’ เขียนไว้ในทุกป้าย“ไซล่า เควส ออกมาอธิบายกับพวกเราเดี๋ยวนี้นะ” พวกเขาตะโกนขณะชูโปสเตอร์ขึ้นกลางอากาศไซล่าคาดไม่ถึงเลยว่าเรื่องนี้จะเกิดขึ้นไม่ว่าเรื่องแย่ ๆ อยู่ในอินเทอร์เน็ตมากเท่าใดก็ตาม แต่ไซล่าก็คงไม่ประหลาดใจ แต่กระนั้น ไซล่ารู้สึกมึนงงกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น ซึ่งส่งผลกระทบต่อชีวิตจริงของเธอ มันเห็นได้ชัดว่า แมรี่ ซัลลิแวนได้ติดสินบนคนส่วนใหญ่เหล่านี้เพื่อสร้างความวุ่นวายที่นี่แมรี่ไม่มีความสามารถพอที่จะทำให้เรื่องมาไกลขนาดนี้ด้วยกลุ่มของแฟนคลับพวกนั้นเพียงอย่างเดียว ในตอนแรก ไซล่าคิดว่ามันคงจะวุ่นวายแค่ในอินเทอร์เน็ต เธอไม่เคยคิดเลยว่าเรื่องต่าง ๆ จะเลวร้ายจนถึงขั้นเกี่ยวข้องกับโลกแห่งความจริงเช่นนี้เมื่อเห็นความคิดเห็นแง่ลบและเห็นเรื่องพวกนี้เกิดขึ้นกับตัวเอง ช่างเป็นสองอย่างที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิงเมื่อ