LOGINShare
บทที่ 31
Related chapters
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 32
เมื่อได้ยินคำพูดของสัตวแพทย์ จางจิ่งก็ตะคอกกลับด้วยความเย็นชาว่า: "ฮึ่ม! เด็กคนนั้นรักษากาฬโรคให้ไก่ได้ คงจะไปเอาตำรายาสมุนไพรพื้นเมืองมาจากที่ไหนสักแห่ง เลยโชคดีเหมือนแมวตาบอดพบหนูตายก็เท่านั้น ถึงทำให้เขาหลอกลวงทุกคนได้ ส่วนเรื่องรักษาโรคให้วัว เขารักษาไม่ได้หรอก!"ในขณะเดียวกัน ที่ประตูบ้านของจางหยวน“ดังนั้น เธอจึงอยากให้ฉันไปช่วยรักษาโรคให้วัวที่บ้านเหรอ?” จางหยวน ถามจางหลินจางหลินพยักหน้าอย่างรวดเร็ว: "ใช่แล้ว! แค่อยากจะเชิญนายไปรักษาโรคให้วัวที่บ้านของพวกเรา!"“ถ้าฉันออกโรง จะต้องมีค่าใช้จ่ายนะ!” จางหยวนกล่าวอย่างเคร่งขรึมจางหลินยิ้ม: "เรื่องนี้ไม่มีปัญหา ฉันสามารถจ่ายได้!"“ฉันไม่ต้องการเงิน!” จางหยวนเหลือบมองเธอ“อ้าว?” ความประหลาดใจปรากฏขึ้นในนัยน์ตาที่สวยงามของจางหลินทันใดนั้น ใบหน้าที่งดงามของเธอก็เปลี่ยนเป็นสีแดงเล็กน้อย“ถ้าอย่างนั้น...ถ้านายรักษาวัวของพวกเราหายได้ ฉันสัญญาว่าจะไปออกเดทกับนายหนึ่งครั้งก็ได้ แต่...แต่นายห้ามฉวยโอกาสมือไวใจเร็วกับฉันนะ!”จางหยวนกลอกตาใส่: "คิดไปถึงไหนเนี่ย? ฉันหมายถึง ฉันไม่ต้องการเงิน ฉันต้องการสิ่งของ!"“ต้องการสิ่งของ?” จาง
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 33
ไม่อย่างนั้น จางหลินสาวงามประจำหมู่บ้านคงจะต้องนอนคว่ำหน้าอยู่บนพื้นอย่างหมดสภาพไปแล้ว!จางหลินที่ถูกดึงกลับมา หายใจหอบเหนื่อย: "ขอบคุณ... ขอบคุณที่ช่วยฉันเอาไว้!"จางหยวนกลับไม่ตอบเธอเวลานี้จางหลินถึงได้สังเกตเห็นว่า เนื่องจากตนเองถูกจางหยวนดึงกลับมา ตอนนี้เธอจึงหันหน้าไปทางจางหยวน โดยที่ร่างกายส่วนบนของเธอโน้มตัวไปข้างหน้าแถมเธอยังสวมชุดเดรสหลวมๆทำให้ช่วงคอเสื้อเผยเนินหน้าอกที่ขาวผ่องสวยงามออกมา!จางหลินตกใจเป็นอย่างมาก จางหยวนเห็นอะไรต่อมิอะไรไปหมดแล้ว!จางหยวนผู้ชายคนนี้ช่างลามกจริงๆ นึกไม่ถึงว่าจะถือโอกาสนี้แอบดูตนเอง!เธอเงยหน้าขึ้นด้วยความโกรธ แต่ก็ต้องประหลาดใจที่พบว่า จางหยวนไม่ได้จ้องมองที่คอเสื้อของเธอเลยแต่เขากลับจ้องมองไปในทิศทางอื่นอย่างไม่กะพริบตา!เมื่อมองไปตามแนวสายตาของจางหยวน จางหลินก็เห็นสาวงามที่มีบุคลิกที่โดดเด่นและมีรูปร่างที่น่าภาคภูมิใจคนหนึ่ง!นึกไม่ถึงว่าจะเป็นเธอ!สาวงามคนนี้ไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นหมอหญิงของคลินิกในหมู่บ้าน หลิวรั่วหลัน!หลิวรั่วหลันจะเป็นคนที่มีบุคลิกงดงามอ่อนโยน หน้าตาสะสวย ทุกคนในหมู่บ้านต่างก็ชื่นชอบเธอมากแน่นอนว่า ถ้าเท
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 34
หรือว่าเสน่ห์ของจางหลิน นั้นแย่กว่าหลิวรั่วหลันมาก?แต่ผู้ชายคนอื่นๆในหมู่บ้าน พวกเขากลับไม่ได้เป็นแบบนี้!ในอดีตเมื่อจางหลินกับหลิวรั่วหลันอยู่ด้วยกัน เธอได้รับแววตาแห่งการชื่นชม มากกว่าหลิวรั่วหลันเสียอีก!แล้วทำไมจางหยวนถึงได้มองก้นของหลิวรั่วหลัน แต่ไม่ยอมมองเนินอกอันขาวผ่องที่อยู่ตรงคอเสื้อของจางหลินล่ะ?ระหว่างทาง จางหลินกำลังครุ่นคิดถึงปัญหานี้อย่างไม่มีความสุขไม่นาน ทั้งสองก็มาถึงฟาร์มเพาะพันธุ์ตอนนี้จางจิ่งยืนอยู่ข้างโรงวัวพร้อมกับสัตวแพทย์ทั้งสองคน และกำลังดุด่าต่อว่าพวกเขาทั้งสองคนอยู่“ดูพวกคุณสองคนสิ! ทุกเดือนผมให้เงินพวกคุณไปไม่น้อยเลย แต่สุดท้ายพวกคุณทั้งสองคนกลับเลี้ยงวัวเหล่านี้ให้เป็นวัวป่วย!” จางจิ่งตำหนิเสียงดังเมื่อเห็นพ่อกำลังโกรธเกรี้ยว จางหลินก็สงบสติอารมณ์เอาไว้ แล้วรีบเดินไปข้างหน้าอด้วยรอยยิ้ม“พ่อคะ หยุดสั่งสอนคนอื่นได้แล้ว! ดูสิว่าหนูพาใครมาด้วย? จางหยวนอยู่ที่นี่ เขาจะต้องรักษาวัวที่ป่วยของพวกเราได้อย่างแน่นอน!”จางจิ่งหันหน้าไปมองจางหลินครู่หนึ่ง จากนั้นสายตาของเขาก็โฟกัสไปที่จางหยวน“หลินหลิน ลูกเอง ก็ไม่ใช่เด็กๆแล้วนะ ทำไมถึงยังทำตัวเป็นเด
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 35
“อะไรนะ? นายอยากได้ชาอันมีค่าของฉันเหรอ?ไม่ได้! ไม่ได้แน่นอน!” จางจิ่งรีบปฏิเสธทันทีล้อเล่นน่า!ชาหลงจิ่งชั้นเยี่ยมเป็นชาที่เขาซื้อมาในราคาที่สูงมากตอนที่เขาเดินทางไปทางใต้กล่องหนึ่งราคาหนึ่งหมื่นห้าพันบาทเชียวนะ!หลังจากซื้อมันจางจิ่งเปิดเพียงแค่กล่องเดียวเท่านั้น โดยปกติแล้วจะทำใจดื่มมันไม่ได้เวลามีแขกท่านผู้มีเกียรติมาเยี่ยมเยือนที่บ้าน เขาถึงเอามันออกมาต้อนรับอีกฝ่ายตอนนี้จางหยวนเอ่ยปากขอกล่องชาหลงจิ่งชั้นเยี่ยม นี่ไม่ได้เป็นการแย่งของรักของจางจิ่งเหรอ?จางหยวนยักไหล่: "ไม่เห็นด้วย? ถ้าอย่างนั้นก็ช่างมันเถอะ! ผมขอตัวกลับก่อนนะ!"เมื่อเห็นว่าจางหยวนกำลังจะจากไป จางหลินก็ร้อนใจ รีบเรียกจางหยวนเอาไว้"จางหยวน นายอย่าเพิ่งไป! ฉันรับปากนาย! ถ้านายสามารถรักษาวัวของบ้านพวกเราได้ ฉันจะขอให้พ่อของฉันมอบชาหลงจิ่งชั้นเยี่ยมให้นายหนึ่งกล่อง!"“หลินหลิน ลูก…” จางจิ่งกำลังอยากจะบอกว่าจางหลินไม่รู้ความคิดไม่ถึงว่าจางหลินจะถลึงตาใส่เขา: "พ่อคะ ระหว่างชาอันล้ำค่าของพ่อ กับวัวที่ครอบครัวพวกเราเลี้ยง สิ่งไหนสำคัญกว่ากัน?"จางจิ่งนิ่งเงียบไปแน่นอนว่าวัวก็มีความสำคัญมากกว่า!แต่ชาอั
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 36
“ก่อนหน้านี้พวกคุณทั้งสองคนรักษาวัวยังไง?” จางหยวนถามสัตวแพทย์สัตวแพทย์คนหนึ่งรีบตอบว่า: "พวกเราให้ยาหยอดตาลีโวฟลอกซาซินแก่วัว และยังผสมเม็ดยาชำระล้างพิษโคและเม็ดยาป่านชิงลงในอาหารวัวด้วย!""นอกจากนี้ยังเติมออกซีเตตราไซคลีนและเพนิซิลลิน! โดยให้ในปริมาณที่มากกว่าปกติเป็นสองเท่า!" สัตวแพทย์อีกคนกล่าวเสริมจางหยวนเลิกคิ้ว: "ใช้ยาปฏิชีวนะเยอะขนาดนั้นเลยเหรอ? โดยปกติแล้วตอนที่พวกคุณรักษาโรคให้วัว คงจะใช้ยาปฏิชีวนะไปไม่น้อยเลยใช่ไหม?"“ใช่ครับ...” สัตวแพทย์ทั้งสองคนไม่ปฏิเสธจางหยวนส่ายหัว แล้วพึมพำกับตนเอง: "มิน่าล่ะวัวจึงมีภูมิต้านทานต่ำมาก! ถ้าใช้ยาปฏิชีวนะรักษาโรคบ่อยเกินไป ภูมิคุ้มกันของวัวเองจึงไม่สามารถกระตุ้นได้ ดังนั้นภูมิต้านทานโรคจึงต่ำ!"หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง จางหยวนก็มองไปที่จางหลิน:“เอาปากกากับกระดาษมาให้ฉันหน่อย ฉันอยากจะเขียนใบสั่งยา!”เมื่อได้ยินจางหยวนขอปากกาและกระดาษ จางหลินก็วิ่งไปที่ห้องออฟฟิศของจางจิ่ง แล้วหยิบปากกาและสมุดบันทึกที่จางจิ่งโปรดปรานที่สุดออกมา“หลินหลิน ทำไมลูกถึงได้เอาปากกาที่ดีที่สุดและสมุดบันทึกชั้นดีของพ่อมาล่ะ! เอาปากกาคาร์บอนกับกระด
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 37
ถ้าเป็นเธอในเมื่อก่อนแม้ว่าจะไม่จำเป็นต้องรอจนวัวหายสนิทก่อนถึงจะ "จ่ายเงิน"แต่อย่างน้อยก็คงจะต้องรอจนกว่าใบสั่งยาของจางหยวนได้ผลก่อนถึงจะทำแบบนี้"เอาล่ะ! ในเมื่อพูดแบบนี้ ฉันจะให้คำแนะนำเพิ่มเติมแก่เธอก็แล้วกัน ลองตรวจดูบริเวณรอบๆฟาร์มของเธอดูว่า มีใครกำลังกองปุ๋ยคอกในทุ่งอยู่หรือเปล่า! ถ้ามี ก็บอกให้พวกเขาหยุด! ไม่เช่นนั้น วัวที่บ้านของเธอก็จะต้องล้มป่วยอีกในอนาคต!"จางหยวนกล่าวบางคนชอบกองใส่ปุ๋ยคอกในทุ่งนา ถ้าทำแบบนี้จะช่วยปรับปรุงความอุดมสมบูรณ์ของไร่นาได้แต่ประเด็นก็คือ อุจจาระเหล่านี้จะต้องผ่านกระบวนการหมัก เพื่อฆ่าเชื้อแบคทีเรียที่เป็นอันตรายในอุจจาระก่อนเท่าที่จางหยวนรู้ มีพื้นที่หลายไร่ใกล้กับฟาร์มของจางจิ่ง และหัวหน้าครัวเรือนก็เป็นคนทำความสะอาดห้องน้ำที่โรงเรียนประถมประจำหมู่บ้านเขานำอุจจาระจากโรงเรียนไปยังที่ดินของตนเองเพื่อทำปุ๋ยคอก แต่เขาคิดไม่ถึงว่าอุจจาระเหล่านั้นยังไม่ได้ผ่านกระบวนการหมัก ในนั้นยังมีเชื้อแบคทีเรียและปรสิตมากมาย!ถ้าจางหยวนเดาไม่ผิดล่ะก็ การที่วัวบ้านจางหลินป่วยในครั้งนี้ น่าจะเกี่ยวข้องกับเรื่องนั้น!จางจิ่งขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน มองดูจางหยวน
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 38
เขาชื่นชมอยู่ในใจ จากนั้นจางหยวนก็อธิบายว่า: "ผมไม่ได้เป็นหวัด ผมแค่อยากจะเตรียมยาแก้หวัด"เมื่อรู้ว่าจางหยวนมาเพื่อซื้อยาแก้หวัด และไม่ต้องการเข้ารับการรักษา หลิวรั่วหลันก็พยักหน้า"คุณรอเดี๋ยวนะ ฉันจะเอายาแก้หวัดที่ขายดีที่สุดมาให้คุณ! นี่คือยาจีน ที่สามารถเสริมภูมิคุ้มกันได้!"“พอรู้ว่าตนเองเป็นหวัด ก็ให้ชงหนึ่งซอง แล้วจะได้ผลดีมาก!”หลิวรั่วหลันพลางพูด พลางหายาที่อยู่ในเคาน์เตอร์กระจก แต่ก็ไม่พบยาแก้หวัดนั้นเลยเธอจึงหันหลังกลับมา ก้มลงไปเปิดตู้ยาด้านหลังเพื่อเอายาออกมาอย่างที่ทุกคนรู้ ท่าเป็นแบบนี้ บั้นท้ายอันอวบอั๋นของเธอ จะต้องอยู่ในสายตาของจางหยวนอย่างแน่นอน!อันที่จริงแล้ว เสื้อผ้าที่หลิวรั่วหลันใส่นั้นไม่ได้รัดรูปมากแต่เป็นกางเกงแบบยืดหยุ่นที่หลวมมากแต่พอกางเกงยืดหยุ่นแบบนั้นอยู่บนร่างกายของหลิวรั่วหลัน มันก็จะกลายเป็นกางเกงรัดรูปไปโดยปริยาย!จากมุมที่จางหยวนมอง ความยืดหยุ่นของกางเกงนั้นทำให้เกิดเป็นเส้นโค้งที่สมบูรณ์แบบ แบบพาโนรามาที่เห็นได้อย่างเต็มตายาแก้หวัดที่หลิวรั่วหลันต้องการนั้นอยู่ในส่วนลึกของตู้ เพื่อที่จะได้หยิบยาแก้หวัดถึง เธอจึงต้องก้มตัวลงมากขึ้น
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 39
“ จางหยวน หวังว่าใบสั่งยาที่นายออกให้ จะรักษาวัวของฉันได้!”ซึ่งแตกต่างจากพ่อของเธอจางจิ่ง จางหลินไว้วางใจในตัวจางหยวน อย่างหาคำอธิบายไม่ได้เธอไม่รู้ว่าทำไมถึงได้เป็นเช่นนี้ก่อนหน้านี้ที่จางหยวนเตือนจางหลินว่า วัวบ้านของเธอป่วย จางหลินไม่เชื่อเลย และคิดว่าจางหยวนกำลังสาปแช่งวัวของเธออยู่แต่ไม่รู้ว่าทำไม ตอนนี้เธอกลับเป็นคนที่ไว้วางใจจางหยวนมากที่สุดแม้แต่จางหลินเองก็ไม่ได้สังเกตเห็น อันที่จริงท่าทีที่เธอมีต่อจางหยวนเปลี่ยนไปตั้งแต่ ตอนที่เดินทางด้วยรถบัสในครั้งนั้น!จางหยวนไม่ได้หาโอกาสที่จะได้ใกล้ชิดกับเธอตลอดทั้งวัน เหมือนชายหนุ่มคนอื่นๆที่อยู่รอบตัวจางหลินแม้กระทั่ง จางหยวนจงใจอยู่ห่างจากจางหลินจึงทำให้ จางหลินจึงรู้สึกว่าจางหยวนแตกต่างจากคนที่น่ารำคาญที่อยู่รอบตัวเธอเหล่านั้น!คืนนั้น จางหลินเกิดฝันขึ้นมาเธอฝันถึงวัวที่อยู่ในโรงวัว หลังจากกินยาตามใบสั่งยาที่จางหยวนออกให้แล้ว วัวทุกตัวก็น้ำลายฟูมปากแล้วล้มตายไปในทันที!ความฝันนี้ทำให้จางหลินสะดุ้งตื่นขึ้นมา!จางหลินลุกขึ้นนั่งบนเตียง ศีรษะเต็มไปด้วยเหงื่อ แม้แต่เสื้อผ้าของเธอก็เปียกไปด้วยเมื่อนึกถึงความฝันของตน
Latest chapter
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 422
เพราะเป็นฟาร์มเลี้ยงไก่มูลค่าหลายแสน มากกว่าทรัพย์สินทั้งหมดของจางหยวนตอนนี้เสียอีก! คิดไปคิดมา จางหยวนก็ยิ่งรู้สึกสับสน สุดท้ายเขาตัดสินใจที่จะไม่คิดอะไรมากแล้วเพราะอย่างไรเสียเขาได้บอกไปกับฉู่เสวี่ยเยี่ยนแล้วว่าขอเวลาคิดสองวัน ก็ใช้เวลาคิดสองวันแล้วค่อยว่ากันทว่าตอนนี้จางหยวนมีเรื่องสำคัญอีกอย่างหนึ่งที่ต้องทำ นั่นก็คือการไปซื้อลูกไก่! เดิมทีจางหยวนตั้งใจว่า ตอนเช้าจะไปช่วยจ้าวเจียซินรักษาเป็ดที่ฟาร์มเลี้ยงเป็ด แล้วตอนบ่ายจะไปซื้อลูกไก่เนื้อที่บ้านของหยวนเต๋อหวัง อารองของหยวนเสวี่ยไก่ฟีนิกซ์ได้ผลตอบรับดีมาก ถึงเวลาที่จะเลี้ยงไก่ฟีนิกซ์รุ่นใหม่เพิ่มแล้วแต่เนื่องจากเมาตั้งแต่เที่ยง เขาจึงกลับบ้านในช่วงบ่าย แล้วเตรียมที่จะไปซื้อลูกไก่ที่บ้านของหยวนเต๋อหวังอีกครั้งในวันพรุ่งนี้แต่บางครั้งแผนการก็มักจะไม่เป็นไปตามที่คิดไว้ วันรุ่งขึ้น ตอนที่ฟ้ายังมืดครึ้ม ฝนก็ตกหนัก จะไปซื้อลูกไก่ในเมืองด้วยการสวมเสื้อกันฝนแบบนี้ จางหยวนทำไม่ได้ รถสามล้อไฟฟ้าของเขาเป็นแบบเปิดโล่ง ไม่มีหลังคาบังฝน จึงกันฝนไม่ได้ เมื่อมองไปที่เกาเสี่ยวอวี๋ นักข่าวสาวที่กำลังรายงานพยากรณ์อากาศทางโทรทัศน์
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 421
"ฮัลโหล เสี่ยวอวี้? ผมนัดเรียบร้อยแล้ว สำหรับคืนพรุ่งนี้ เธอยืนยันแล้วใช่หรือไม่?” ตู้เหิงเซิงงถามคนในสาย “สบายใจได้ประธานตู้ ประเดี๋ยวฉันจะไปลางานกับหัวหน้าสถานี แล้วคุณว่าคืนพรุ่งนี้ฉันควรใส่ชุดสไตล์ไหนดี?” เกาเสี่ยวอวี้ยิ้มเสียงออดอ้อน ตู้เหิงเซิงงพูดด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูบ้ากาม “แน่นอนว่าต้องเป็นชุดที่คุณใส่เวลาเป็นพิธีกรรายการ! เชื่อฉันสิ ชุดนั้นจะทำให้ผู้ชายเกิดความอยากจะพิชิตใจคุณอย่างแน่นอน! อยากจะฉีกชุดของคุณทิ้งให้หมดในทันทีเลย......” “บ้าน่ะ ประธานตู้พูดตรงเหลือเกิน! งั้นตกลงตามนี้แล้วกัน คืนพรุ่งนี้เจอกัน!” เกาเสี่ยวอวี้พูดจบแล้วก็วางสายทันที ตู้เหิงเซิงยังรู้สึกไม่สะใจเท่าไหร่ “จางหยวนเอ๋ยจางหยวน โชคดีเสียจริงๆ! คืนพรุ่งนี้ต้องโดนจิ้กจอกสาวดูดเอาพลังงานหมดเป็นแน่!” ตอนนี้จางหยวนยังไม่รู้เรื่องอะไรเลย มื้ออาหารที่ตู้เหิงเซิงงชวนเขาไปกินนั้น แทบจะเรียกได้ว่าเป็นการ “เลี้ยงต้อนรับ” ที่เต็มไปด้วยอันตราย! และอาจจะพลาดท่าเสียตัวได้ง่ายๆ! แต่แม้รู้ว่าเป็นกับดัก จางหยวนก็ยังไม่มีเวลาคิดถึงเรื่องนั้นเพราะเขามีเรื่องสำคัญที่ต้องทำรออยู่!เพิ่งวางสายจากตู้เหิงเซิงไปไม่
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 420
หากเขาไม่มีความสามารถอะไรเลยเหมือนจินฟานที่สนใจแต่ประชาสัมพันธ์ยาสุดพิเศษ เช่นนั้น แม้จ้าวลี่ซานจะแนะนำเขาให้เพื่อนร่วมอาชีพมากแค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์! หลังจากได้ยินเช่นนั้น จางหยวนพยักหน้าอย่างแรง “อาจ้าว ผมเข้าใจความหมายของคุณแล้ว! ขอบคุณที่ช่วยแนะนำคนรู้จักให้ ผมจะไม่ทำให้คุณผิดหวังแน่นอน!" ขณะพูดประโยคนี้ จางหยวนรู้สึกหงุดหงิดอยู่บ้าง งานหลักของเขาควรเป็นแพทย์แผนจีนชัดๆ แต่ทำไมตอนนี้ถึงโด่งดังเพราะเป็นสัตวแพทย์ไปได้? หรือว่า......ต่อไปทุกคนจะคิดว่าเขาเป็นสัตวแพทย์ชื่อดัง ไม่มีใครรู้ว่าเขาเป็นแพทย์แผนจีน?พอคิดว่าอนาคตข้างหน้าเวลาเดินไปบนถนน เจอใครก็ทักมายและเรียกเขาว่าหมอจางอย่างสนิทสนม จางหยวนก็อดขนลุกไม่ได้ ทว่าตามคำกล่าวที่ว่าของผู้ใหญ่ให้ก็ต้องรับ ความหวังดีของจ้าวลี่ซาน จางหยวนก็ย่อมปฏิเสธไม่ได้เมื่อจางหยวนกลับไปที่ฟาร์มเลี้ยงผึ้ง ปัญหาอีกอย่างก็ตามมา! ตู้เหิงเซิงโทรมา “รบกวน” อีกครั้ง! พอเห็นเบอร์โทรศัพท์ของเขา จางหยวนแทบอยากโยนโทรศัพท์ทิ้งเมื่อคืนเขาบอกตู้เหิงเซิงชัดเจนแล้วว่า เขาจะไม่ผิดสัญญา ตู้เหิงเซิงคนนี้ทำไมถึงตื้อไม่เลิกเช่นนี้?จางหยวนรับสายทันท
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 419
พ่อลูกตระกูลจ้าวพยายามโน้มน้าวจางหยวนให้รับซองแดง แต่จางหยวนยืนกรานไม่รับสุดท้ายเมื่อไม่มีทางอื่น ทั้งสองจึงต้องยอมแพ้ แต่ไม่นานดวงตาของจ้าวลี่ซานก็เป็นประกาย เขาคิดหาวิธีตอบแทนจางหยวนได้แล้ว! “พี่หยวน ไม่รับซองแดงก็ไม่เป็นไร แต่อาจ้าวขอเชิญเอ็งไปกินข้าว เอ็งต้องห้ามปฏิเสธนะ!” จ้าวลี่ซานพูดพร้อมรอยยิ้ม จางหยวนพยักหน้ายิ้ม “กินข้าวได้อยู่แล้ว ต้องสั่งอาหารเพิ่มสักสองอย่างนะ ผมกินเยอะ! ฮ่าๆ” คำพูดที่ตรงไปตรงมาทำให้คนทั้งสามถึงกับหัวเราะลั่น เมื่อถึงเวลามื้ออาหารกลางวัน จางหยวนก็รู้ว่าทำไมจ้าวลี่ซานถึงเชิญเขาไปกินข้าว ถึงจะบอกว่าเชิญไปกินข้าว แต่เป้าหมายที่แท้จริงของจ้าวลี่ซานคือการแนะนำคนรู้จักให้จางหยวน! เขาเชิญเจ้าของฟาร์มเลี้ยงสัตว์หลายรายในเมืองมาด้วยกัน และแนะนำให้รู้จักกับจางหยวน พร้อมทั้งเล่าเรื่องที่จางหยวนเอาชนะจินฟานเมื่อเช้าให้ฟัง เมื่อเหล่าเจ้าของฟาร์มได้ยินว่าจางหยวนสามารถรักษาสัตว์ป่วยที่แม้แต่ช่างเทคนิคจากโรงงานผลิตยาสัตว์ก็รักษาไม่ได้ พวกเขาจึงรู้สึกอยากรู้จักจางหยวนกันมากขึ้นทันทีที่จางหยวนเข้าใจเจตนาของจ้าวลี่ซาน เขาก็เล่าเรื่องที่เคยรักษาโรคอหิวาต
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 418
ยิ่งสองพ่อลูกตระกูลโจวชมเชยจางหยวนมากใด สีหน้าของจินฟานก็ยิ่งแย่ลงเท่านั้นเป็ดสองตัวที่เดินเล่นอยู่บนพื้น ราวกับฝ่ามือที่ตบหน้าจินฟานอย่างแรงไม่เพียงเสียงดังฟังชัด และยังเจ็บปวดมาก!ยาของจางหยวนรักษาเป็ดให้หายดี ซึ่งพิสูจน์แล้วว่า กาฬโรคเป็ดที่จินฟานพูดถึงก่อนหน้านั้นเป็นเรื่องโกหกหมด!เมื่อจ้าวลี่ซานลุกขึ้นยืน เขามองจินฟานด้วยสายตาที่ไม่พอใจ“ช่างเทคนิคจิน ผมต้องการคำอธิบายจากคุณ! ก่อนหน้านี้คุณบอกว่าเป็ดของผมเป็นกาฬโรคเป็ด แล้วให้ผมซื้อยาจากต่างประเทศ ตอนนี้เป็นเช่นนี้ คุณจะอธิบายอย่างไร”สีหน้าของจินฟานเปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่เขาก็ยังฝืนยิ้มออกมา“เถ้าแก่จ้าว คนเราย่อมผิดพลาดกันได้ ครั้งนี้ถือว่าผมดูผิดไป!”“จริงหรือ? อย่าคิดว่าคนอื่นโง่กันหมดนะ ช่างเทคนิคจิน ผมว่าต่อไปนี้คุณไม่จำเป็นต้องมาขายยาในเมืองของเราอีกแล้ว! ให้บริษัทของคุณส่งช่างเทคนิคคนอื่นมาแทนเถอะ ผมจะบอกกับคนอื่นๆ ในเมืองด้วย!” จ้าวลี่ซานพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาเหตุผลที่เขาเชื่อฟังจินฟาน เพราะเขามีความเชื่อมั่นในช่างเทคนิคของโรงงานผลิตยาเกินไปแต่จินฟานกลับใช้ความไว้วางใจของเขา พูดจาหลอกลวงจ้าวลี่ซาน จ้าวลี่ซาน
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 417
ทันใดนั้น จ้าวลี่ซานรีบวิ่งไปหาเป็ด แล้วนั่งยองตรวจสอบอ้วกของเป็ด ไม่นาน เขาก็เห็นพยาธิเม็ดเลือดสีแดงอยู่ด้านใน พยาธิตัวนั้นยาวประมาณเล็บนิ้วก้อย แต่บางมาก บางราวกับเชือก “นี่......นี่คือพยาธิเม็ดเลือดหรือ? หรือว่าเป็ดในฟาร์มของฉันจะติดโรคพยาธิเม็ดเลือดในเป็ดจริงๆ?” จ้าวลี่ซานพูดด้วยความตกตะลึง ทันทีที่จ้าวลี่ซานพูดจบ จินฟานก็เดินตรงเข้ามา มองจ้าวลี่ซานด้วยสายตาเย้ยหยัน “เถ้าแก่จ้าว คุณเป็นคนมากประสบการณ์ ทำไมถึงโดนหลอกด้วยเล่ห์เหลี่ยมแบบนี้ได้!”จ้าวลี่ซานเงยหน้าขึ้นอย่างประหลาดใจ “เล่ห์เหลี่ยม? เล่ห์เหลี่ยมอะไร?” “คำตอบง่ายมาก! พยาธิสีแดงตัวเล็กๆ เหล่านี้ถูกเป็ดอาเจียนออกมาจริง! แต่คุณอย่าลืมว่าเมื่อครู่เป็ดดื่มอะไรเข้าไป! พยาธิสีแดงตัวเล็กๆ เหล่านี้ที่อาจถูกป้อนเข้าไปตอนนั้นก็เป็นได้!” จินฟานพูดด้วยรอยยิ้มเยาะเย้ย เขาไม่เคยเชื่อว่าจางหยวนจะสามารถระบุอาการป่วยของเป็ดได้ ดังนั้นเขาจึงไม่เชื่อในสิ่งที่จางหยวนพูด เมื่อได้ยินเช่นนั้น จ้าวเจียซินก็ถอนหายใจออกมาพร้อมกับพูดว่า “เมื่อครู่ฉันยังคิดว่าคุณไม่ใช่คนโง่ แต่ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าฉันคิดผิด!” จินฟานขมวดคิ้วมองเขา “ค
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 416
จินฟานฮึดฮัดออกมา โดยไม่ได้พูดอะไรต่อแผนการรักษาของเขาก็เป็นแบบนี้แม้ว่าจะมียาสำหรับสัตว์ที่ช่วยเสริมสร้างภูมิคุ้มกันแล้วก็ตาม เป็ดที่รอดชีวิตได้ก็เป็นเพียงเป็ดที่ร่างกายแข็งแรงที่สุดเท่านั้นส่วนพวกเป็ดที่ป่วยหนัก ก็ต้องปล่อยให้รอความตายไปจ้าวลี่ซานคิดครุ่นดูแล้วก็เห็นด้วย จึงให้จ้าวเจียซินไปจับเป็ดป่วยมาแต่จินเฟินกลับอาสาเสียเอง เดินไปที่โรงเลี้ยงเป็ด แล้วจับเป็ดป่วยหนักที่สุดมาสองตัวสิ่งที่จินเฟินอยากเห็นที่สุดก็คือ จางหยวนฆ่าเป็ดทั้งสองตัวตายคาที่เช่นนั้น เขาก็จะใช้โอกาสนี้ให้จ้าวลี่ซานสั่งซื้อยาสำหรับสัตว์เพิ่มอีกสองกล่องได้เมื่อเห็นเป็ดทั้งสองตัวที่ป่วยจนแทบไม่มีแรงดิ้น จ้าวลี่ซานก็ทำหน้าแปลกๆจ้าวเจียซินกลับยิ้มเย้ยหยัน “จับเป็ดป่วยที่ใกล้ตายมาใช่หรือไม่ แต่ไม่เป็นไรหรอก! พี่หยวนจะรักษาเป็ดทั้งสองตัวให้หายได้......ใช่หรือไม่”พูดถึงตรงนี้ จ้าวเจียซินก็รู้ตัวว่าพูดออกไปเช่นนี้อาจไม่เหมาะ จึงรีบหันไปถามความเห็นของจางหยวนจางหยวนพยักหน้ายิ้ม “ไม่เป็นไร ตราบใดที่เป็ดทั้งสองตัวยังไม่ตาย ก็ยังมีความหวังที่จะรักษาให้หายได้!”จากนั้นเขาใช้ช้อนเล็กตักยาจากอ่างลายครามหน
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 415
เห็นเช่นนั้น จางหยวนก็ยิ้มออกมา “โปรดรอสักครู่! อาจ้าวและผู้เชี่ยวชาญจินท่านนี้ อย่ารีบร้อนไปเลย การสั่งซื้อก็ไม่ต้องรีบร้อนหรอก! จะลองดูหรือไม่ว่าผมจะรักษาเป็ดพวกนี้อย่างไร?”“หึ! ไม่สนใจ! ผมไม่อยากเสียเวลากับคนที่ไม่รู้เรื่องรู้ราว!” จินฟานพูดด้วยน้ำเสียงดูถูกจางหยวนจ้องมองจินฟาน “อาจ้าวตัดสินใจจะสั่งซื้อยาของคุณแล้ว อย่างไรเสียผู้เชี่ยวชาญจินจะไม่ให้เกียรติแม้แต่น้อยเลยหรือ?” จ้าวเจียซินเข้าใจและพูดต่อ “ใช่! ซื้อยาของคุณ แล้วคุณยังไม่ให้เกียรติขนาดนี้ ประเดี๋ยวผมจะลองติดต่อบริษัทยายี่ห้ออื่นทางออนไลน์ พวกเขาคงจะนำเข้ายาจากต่างประเทศได้เช่นกัน!”สีหน้าของจินฟานเปลี่ยนไปเล็กน้อยหากเป็นอย่างที่จ้าวเจียซินพูดจริงๆ และไปหาบริษัทยายี่ห้ออื่น วันนี้เขาคงจะมาเสียเที่ยว “เอาล่ะ! ถ้าเช่นนั้น ผมจะเห็นแก่หน้าเถ้าแก่จ้าว!” จินฟานพูดด้วยท่าทางใจกว้างจากนั้น ทุกคนก็เดินไปยังอ่างที่จางหยวนเตรียมไว้ เมื่อเห็นยาสมุนไพรในอ่าง และปูนขาวที่โรยอยู่ด้านบน จ้าวลี่ซานอดถามไม่ได้ว่า “พี่หยวน ข้างในนี้คืออะไรหรือ?”จางหยวนตอบด้วยรอยยิ้มว่า “อันนี้คือยาสมุนไพรบดเป็นผง ประกอบด้วยไฉหู เทียนหมา
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 414
แม้ว่าเขาจะพยายามกระซิบเสียงเบา แต่ทั้งจางหยวนและจ้าวเจียซินก็ยังได้ยินสิ่งที่เขาพูดอยู่ดี ทั้งสองสบตากัน แล้วต่างก็เห็นรอยยิ้มในสายตาของกันและกัน ที่แท้ก็เป็นแบบนี้เอง ที่แท้จินฟานก็เป็นแค่คนเขลาแต่จ้าวลี่ซานกลับตกใจกับคำพูดของจินฟาน รีบถามเขาเหมือนจะคว้าเอาหญ้าแพรกมาเป็นที่ยึดเหนี่ยว “ผู้เชี่ยวชาญจิน คุณมีวิธีรักษาโรคระบาดในเป็ดได้หรือไม่ หากเป็ดของผมตายหมด ผมคงขาดทุนมากแน่!” เมื่อเห็นว่าหลอกล่อจ้าวลี่ซานได้ จินฟานก็ยิ้มออกมา “จริงๆ แล้ว การรักษาโรคระบาดในเป็ดก็ไม่ยาก! บริษัทของเรานำเข้ายาสำหรับสัตว์ชนิดหนึ่งมาจากต่างประเทศ! สามารถเพิ่มภูมิคุ้มกันของเป็ดได้มากเลย!” “ถึงแม้ว่าราคาจะค่อนข้างสูง แต่หากเป็ดได้รับยานี้ เชื่อว่าน่าจะมีเป็ดรอดชีวิตจำนวนมาก!” จ้าวลี่ซานรีบถามว่า “แล้วตอนนี้มียาหรือไม่” “ตอนนี้ยังไม่มี! แต่หากคุณจ้าวลี่ซานโอนเงินเข้าบริษัทวันนี้ ผมสามารถให้บริษัทเร่งจัดส่งได้ภายในวันเดียวกัน!” จินฟานพูดพร้อมรอยยิ้ม แผนของเขาเรียบง่ายมากคือต้องการให้จ้าวลี่ซานซื้อยาที่ช่วยเพิ่มภูมิคุ้มกันของเป็ดชุดนั้น จินฟานไม่ได้โอ้อวด ยานั้นสามารถเพิ่มภูมิคุ้มกันของเป็ดไ
