บทที่ 278

วินาทีถัดมา ในที่สุดจางหยวนก็รู้แล้วว่าสาวสวยประจำหมู่บ้านอยากจะทำอะไร

เธอกัดริมฝีปากของจางหยวนเอาไว้ อีกทั้งยังกัดจนแตกไปโดยตรง

ริมฝีปากถูกกัดแตก จางหยวนรู้สึกเจ็บจนหายใจเข้าลึก ๆ จากนั้นรีบลุกขึ้นจากตัวจางหลิน

เขาจับปากเอาไว้ น้ำเสียงเต็มไปด้วยความโมโห

"ทำไมคุณถึงกัดผม! ซี้ด! แถมยังกัดแรงขนาดนี้! กัดจนเลือดออกแล้ว!"

จางหลินใบหน้าสวยแดงก่ำและลุกขึ้นยืนจากพื้น จากนั้นใบหน้าโมโหถลึงตาใส่จางหยวน

"คนชั่ว ใครใช้ให้คุณนอนบนตัวฉันไม่ยอมลุกขึ้นล่ะ! ยังแต๊ะอั๋งไม่พออีกเหรอ?"

จางหยวนนิ่งอึ้ง จึงนึกขึ้นได้ว่า เมื่อครู่เขานอนอยู่บนตัวของจางหลินเป็นเวลานานจริง ๆ

"นั่นเป็นเพราะผมล้มจนงุนงงไปหมด! นอนทับตัวคุณอยู่สิบกว่าวินาทีถึงได้ตั้งตัวได้ นี่มันปกติมาก!" จางหยวนไม่ยอมแพ้

ได้ยินเขาพูดแบบนี้ จางหลินโมโหจนอยากจะพุ่งเข้าไปกระทืบเขา

"สิบกว่าวินาทีเหรอ? นายเรียกแบบนั้นว่าสิบกว่าวินาที? อย่างน้อยต้องสองสามนาทีต่างหาก? กลุ่มผึ้งที่อยู่ด้านนอกก็บินจากไปแล้ว! จางหลินตะโกนด้วยความโมโห

คราวนี้จางหยวนเก้กังแล้ว

อันที่จริงเขาก็รู้ว่าเมื่อครู่ที่พวกเขาสองคนรักษาท่าทางนั้นเวลาต้องนานแน่นอน

คิดไม่ถึง