บทที่ 250

จางหยวนเดินเข้าไปในฟาร์มเลี้ยงผึ้ง เป็นอย่างที่คิดไว้ คนที่กำลังพูดจาก็คือเหล่าเฟิงโถวกับเฟิงเฮ่อลูกชายของเขา

รูปร่างหน้าตาของเฟิงเฮ่อนั้นคล้ายคลึงกับเหล่าเฟิงโถว แต่ตรงระหว่างคิ้วนั้นมีความชั่วร้ายอยู่เล็กน้อย

นอกจากพวกเขาสองคนแล้ว ยังมีชายคนหนึ่งที่ใบหน้าปลิ้นปล้อน

"ไสหัวไปซะ! ฟาร์มเลี้ยงผึ้งเป็นน้ำพักน้ำแรงของฉันทั้งชีวิต ฉันไม่มีทางให้นายทำลายมันทิ้งหรอก!" เหล่าเฟิงโถวหน้าตาบึ้งตึง

เฟิงเฮ่อยิ้มเยาะแล้วโต้กลับ: "ทำลาย? อะไรที่เรียกว่าทำลาย? ผมขายฟาร์มเลี้ยงผึ้ง เพิ่มทุนเป็นเท่าตัวได้เงินก้อนใหญ่! ถึงเวลาไอ้แก่อย่างแกยังเสวยสุขกับฉันได้ไม่ใช่เหรอ?"

"จริงด้วย ลุงเฟิง ลูกชายของคุณกตัญญูมากเลยนะ! หาเงินมาได้ยังอยากให้คุณได้เสวยสุข!" ชายหน้าตาปลิ้นปล้อนก็ยิ้มอย่างชั่วร้ายแล้วพูดออกมา

เหล่าเฟิงโถวจ้องมองเขาด้วยความโมโห

ถ้าไม่ใช่เพราะผู้ชายปลิ้นปล้อนคนนี้ เฟิงเฮ่อลูกชายของเขาคงจะยังคิดไม่ได้ว่าจะขายฟาร์มเลี้ยงผึ้งทิ้งซะ

ฟาร์มเลี้ยงผึ้ง เป็นเหมือนชีวิตจิตใจของเหล่าเฟิงโถว!

เงินซื้อโลงศพไม่มีแล้วสามารถหาใหม่ได้ ถ้าหากฟาร์มเลี้ยงผึ้งถูกเฟิงเฮ่อนำไปแพ้พนัน

ถึงเวลาเหล่าเฟิงโถวก็ทำได้แ