LOGINShare
บทที่ 214
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Related chapters
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 215
ก่อนหน้านี้เหล่าเฟิงโถวเอาน้ำผึ้งมามอบให้จางหยวนหลายขวดเพื่อให้พ่อฟื้นฟูได้อย่างรวดเร็ว จางหยวนจึงตั้งใจทำน้ำผึ้งสร้างกระดูกขึ้นมาขั้นตอนในการทำน้ำผึ้งสร้างกระดูกถึงแม้จะใช้ผงยาสมุนไพรจีนด้วยแต่ผงยาสมุนไพรจีนเหล่านี้ภายใต้การผัดด้วยแก่นพลังลมปราณ ไม่เพียงทำให้ส่วนผสมที่มีฤทธิ์ตกตะกอนออกมาได้ง่ายแม้แต่ยาปลุกเซ็กก็เปลี่ยนไปอ่อนโยนเป็นพิเศษ!โรคของเว่ยเทียนหมิงแบบนี้ ถ้าหากให้เว่ยเทียนหมิงใช้ยาโดยตรง ก็จะต้องทำให้ยาพิษภายในตัวของเขาให้รุนแรงแต่ถ้าหากทำน้ำผึ้งยาโด๊ปออกมา ก็จะไม่มีผลข้างเคียงแล้ว!องคชาติเสื่อมของเว่ยเทียนหมิงเดิมทีก็ไม่ใช่โรคลับที่รักษายากอะไรอยู่แล้ว เพียงแค่ดื่มน้ำผึ้งไม่กี่วัน ผลการรักษาก็จะชัดเจนแจ่มแจ้งอย่างมาก!ส่วนเว่ยเทียนหมิงที่ได้ยินจางหยวนพูดว่า ดื่มน้ำผึ้งยาโป๊ก็สามารถรักษาองคชาติเสื่อมของเขาจนหายได้เว่ยเทียนหมิงก็อดไม่ได้ที่จะตกตะลึงน้ำผึ้งยาโป๊ นั่นมันคืออะไรกัน?ผลิตภัณฑ์บำรุงสุขภาพ?“คุณจาง น้ำผึ้งยาโป๊ที่คุณพูดถึง...มันคืออะไรครับ?” เว่ยเทียนหมิงอดไม่ได้ที่จะถามขึ้นมาจางหยวนอธิบายด้วยรอยยิ้ม: "น้ำผึ้งยาโป๊ ก็คือน้ำผึ้งยาจีนที่ใช้สมุนไพ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 216
จางหยวนลุกขึ้นบอกลาเว่ยเทียนหมิงก็แสดงออกว่า จะสั่งคนให้ไปส่งจางหยวนกลับบ้าน และเรียกหัวหน้าหญิงคนเมื่อครู่มา ให้เธอจัดแจงคนขับรถให้จางหยวนรอให้จางหยวนกับหัวหน้าหญิงออกไปแล้ว เว่ยเทียนหมิงสีหน้าเคร่งขรึม และนั่งลงบนโซฟาอีกครั้ง"เสียวหม่า พูดมาเถอะ! เมื่อครู่ทำไมถึงได้อยู่ต่อ?"สีหน้าของเสียวหม่าไม่เปลี่ยนแปลง คำพูดตรงไปตรงมา: "เพราะว่าผมจะปกป้องประธานเว่ย!""อะไรนะ? นายคิดว่าฉันเป็นเสือที่ไม่มีฟัน แม้แต่วัยรุ่นอายุยี่สิบต้น ๆ ก็จัดการไม่ได้แล้วเหรอ?" เว่ยเทียนหมิงสีหน้าเคร่งขรึมพูดขึ้นในฐานะแชมป์รำตะบอง ถูกคนดูถูกแบบนี้ ทำให้เขาไม่พอใจอย่างมากคิดไม่ถึงว่าเสียวหม่ากลับส่ายหน้า: "อันที่จริง ต่อให้ประธานเว่ยคุณกลับไปในช่วงจุดสูงสุด บวกกับผม พวกเราสองคนก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา"นายว่าอะไรนะ?" เว่ยเทียนหมิงเงยหน้าขึ้นด้วยความตกตะลึงถ้าหากไม่ใช่ว่าสีหน้าของเสียวหม่ายังคงเคร่งขรึมอยู่ ไม่อย่างนั้นเว่ยเทียนหมิงคงคิดว่า เสียวหม่ากำลังล้อเขาเล่นอยู่จริง ๆเว่ยเทียนหมิงในช่วงที่อยู่จุดสูงสุด เป็นถึงแชมป์รำตะบอง ลำพังคนเดียวสามารถจัดการนักเลงสิบคนได้อย่างง่ายดาย!เสียวหม่ายิ่งไม่ต้
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 217
รอให้จางหยวนถือถุงน้อยถุงใหญ่กลับถึงบ้าน ก็เป็นตอนเที่ยงแล้วเมื่อเห็นจางหยวนออกไปที่ในเมืองและซื้อขนมขบเคี้ยวราคาแพงมากมายขนาดนี้มามอบให้พวกเขา สองสามีภรรยาก็อดเสียดายไม่ได้"อาหยวน ลูกซื้อของพวกนี้ทำไม? แม่กับพ่อของลูกไม่ชอบกินสักหน่อย!" หวังฮุ่ยพูดด้วยใบหน้าที่รู้สึกเสียดายจางต้าซานก็พยักหน้าเช่นกัน: "จริงด้วย ต่อไปลูกไม่ต้องซื้อให้พวกเราแล้วนะ!"เมื่อได้ยินแบบนี้ จางหยวนยิ้มออกมา: "พ่อ แม่ พวกคุณวางใจทานเถอะ ขนมพวกนี้ไม่กี่บาท! อีกอย่าง ตอนนี้ผมก็สามารถหาเงินได้แล้ว!"ครั้งนี้รักษาให้เว่ยเทียนหมิง จางหยวนเตรียมจะเก็บค่ารักษาจากเว่ยเทียนหมิงหนึ่งแสนบาทครั้งที่แล้วรักษาหมูให้หลี่ตงเซิ่ง จางหยวนยังได้รับเงินหนึ่งแสนบาทเลย!เว่ยเทียนหมิงเป็นถึงเจ้าพ่อ ค่าตัวคงจะราคาถูกกว่าหมูไม่ได้หรอกมั้ง?สองสามีภรรยาได้ยินคำพูดของจางหยวน ก็มองตากัน และมองเห็นความซาบซึ้งในสายตาของกันและกันจางหยวนสามารถหาเงินได้นั่นคือเรื่องหนึ่งทำใจที่จะใช้จ่ายเงินให้สองสามีภรรยาได้ไหม นั่นก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง!มีวัยรุ่นบางคนหาเงินมาได้ ก็เสพสุขเพียงลำพัง ไม่ยอมที่จะจ่ายเงินให้พ่อแม่แม้แต่บาทเดียวเที
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 218
"แม่เจียวเจียว คุณว่าเจียวเจียวไปในครั้งนี้ คงจะไม่ก่อเรื่องอะไรใช่ไหม?" สวีฉางชุนสีหน้าเป็นกังวลหนิวอ้ายชุนกลับยิ้มแล้วพูดว่า: “คุณคิดอะไรอยู่น่ะ? ลูกสาวของเราคุณยังไม่รู้อีกเหรอ? ถึงแม้มีบางครั้งที่เอาแต่ใจไปหน่อย แต่เธอก็ยังรู้จักลำดับความสำคัญ!”สองสามีภรรยากลับไม่รู้เลยว่า สวีเจียวเจียวที่รู้จักลำดับความสำคัญที่พวกเขาพูดออกมา ในตอนนี้กลับกำลังเตรียมแผนการใหญ่โตอะไรบางอย่าง!เธอขี่รถจักรยานไฟฟ้าไปใต้ร่มไม้ริมถนน จากนั้นก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วกดหมายเลขโทรออก“หึหึ! ก็แค่ไอ้บ้านนอกยังอยากจะนัดดูตัวกับฉัน! ฉันสวีเจียวเจียวจะแต่งงานกับคนบ้านนอกได้ยังไงกัน!” สวีเจียวเจียวปากพูดพึมพำเป็นเพราะสวีฉางชุนเปิดฟาร์มไก่ สวีเจียวเจียวเติบโตมาในครอบครัวที่มีฐานะดี ที่ดินของครอบครัวก็ขายไปหมดแล้วเธอที่ไม่เคยลำบากมาก่อนตั้งแต่เด็ก ถึงแม้เกิดในชนบท แต่กลับไม่ได้เห็นตัวเองเป็นคนชนบทจากที่เธอดู คนที่ครอบครัวทำนาต่างหากถึงจะเป็นคนชนบทส่วนเธอสวีเจียวเจียว กลับเป็นคนในเมืองที่อาศัยอยู่ในชนบท!สวีเจียวเจียวยังคิดว่า ในอนาคตเธอจะแต่งงานกับ “คนในเมือง” ที่สง่าผ่าเผย และย้ายไปอยู่ในเมือง
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 219
ที่ชนบท การนัดดูตัวอันที่จริงเป็นเรื่องที่ปกติอย่างมากถึงขั้นที่นัดดูตัวสิบกว่าครั้งก็ยังเป็นเรื่องปกติแต่ว่า นี่หมายความแค่เพียงฝ่ายชายไว้หวานแม่สื่อให้นัดดูตัวกับฝ่ายหญิงถ้าหากครอบครัวฝ่ายหญิงเป็นฝ่ายจะนัดดูตัวกับฝ่ายชาย ความหมายก็แตกต่างกันอย่างมาก!ดังที่ว่าผู้ชายจีบผู้หญิงเหมือนภูเขาขวางกั้น ผู้หญิงจีบผู้ชายเหมือนกับผ้าโปร่งบางขวางกั้นฝ่ายหญิงเป็นฝ่ายรุก นั่นก็หมายความว่าเรื่องนี้มีความเป็นไปได้สูงที่จะสำเร็จ!มองดูพวกอู๋ปินที่อยู่ตรงหน้าโกรธแค้นต่อความไม่เป็นธรรม สวีเจียวเจียวมุมปากก็ยิ้มเยาะออกมาพาพวกเขาสองสามคนไปก่อความวุ่นวาย เชื่อว่าถึงเวลาเรื่องดูตัวระหว่างเธอกับจางหยวน ก็นับว่าพังทลายจนถึงที่สุด!สวีเจียวเจียวรู้จักนิสัยของสวีฉางชุนพ่อของเธอเป็นอย่างดีเรื่องที่สวีฉางชุนตัดสินใจแล้ว มีน้อยมากที่จะเปลี่ยนแปลงความคิดแต่เธอก็ไม่อยากนัดดูตัวกับจางหยวนด้วยเหตุนี้ วิธีการเพียงหนึ่งเดียวก็คือผิดใจกับจางหยวนให้ถึงที่สุด!เช่นนั้นแล้ว ต่อให้สวีฉางชุนพ่อของเธอก็ไมมีวิธีที่จะบังคับให้เธอดูตัวกับจางหยวนได้แล้วหนึ่งในกลุ่มวัยรุ่นสองสามคน ตอนนี้เดือดดาลมากยิ่งกว่าอู๋
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 220
"........"เมื่อได้ยินเสียงตะโกนจากข้างนอก สีหน้าของพ่อแม่ลูกสามคนก็เปลี่ยนไป"อาหยวน ข้างนอกเกิดเรื่องอะไรขึ้น? ลูกฟังสิ พวกเขากำลังเรียกลูกอยู่หรือเปล่า?" หวังฮุ่ยถามด้วยความวิตกกังวลจางต้าซานสีหน้าเคร่งขรึม: "น่าจะกำลังเรียกอาหยวนอยู่!"จางหยวนก็สีหน้าเคร่งขรึมเช่นเดียวกัน จากนั้นก็ลุกขึ้นพูด: "พ่อ แม่ รออยู่ในบ้านอย่าออกไป ผมไปดูว่าข้างนอกเกิดอะไรขึ้น!"พูดจบ เขาก็รีบวิ่งออกไป"แม่เอ๋ย ประคองผมออกไปด้วยกันหน่อย!" จางต้าซานพูดกับหวังฮุ่ยคนที่อยู่ด้านนอกแค่ดูก็รู้ว่าไม่ได้มาดี จางต้าซานไม่อยากให้จางหยวนเผชิญหน้าเพียงลำพังรอให้จางหยวนมาถึงในตรอกซอยตรงหน้าบ้าน ภาพที่อยู่ตรงหน้าก็ทำให้เขาสีหน้าอึมครึมถึงที่สุดวัยรุ่นสองสามคนที่มีอู๋ปินเป็นแกนนำ ในมือถือป้ายยาวโอ้อวดไปรอบ ๆ ด้านหลังป้ายยาวใช้น้ำหมึกเขียนไว้อย่างเด่นชัดจางหยวนคนหน้าด้าน คางคกอยากกินเนื้อห่านฟ้า!พวกเขาโบกธงไปมา พร้อมกับส่งเสียงเจี๊ยวจ๊าวต่อชาวบ้าน"รู้ไหม? จางหยวนมันหน้าด้าน เป็นคางคกที่อยากกินเนื้อห่านฟ้า!""แค่คนปัญญาอ่อน คิดอยากจะแต่งงานกับสวีเจียวเจียวคนสวยของหมู่บ้านของเรา"ดูบ้านโทรม ๆ กับลานบ้านโ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 221
เรื่องนั้น จนถึงตอนนี้จางหยวนก็ยังไม่ลืม!เขายังไม่ได้ไปคิดบัญชีกับอู๋ปินเลยนะ?ผลปรากฏว่าอู๋ปินกลับมาหาถึงที่ก่อน!อีกทั้ง...ยังถือป้ายด่าตัวเองว่าเป็นคางคกโสโครก!ในตอนนี้ อู๋ปินที่ด่าทอสองสามประโยคยังไม่สะใจ ก็ได้อ้าปากด่าขึ้นมาอีกแต่ทว่าจางหยวนกลับไม่ให้โอกาสนี้กับอู๋ปินเห็นเพียงจางหยวนเคลื่อนไหวตัวมาอยู่ตรงหน้าอู๋ปินอย่างรวดเร็ว และตบหน้าของเขาอย่างแรง"การตบครั้งนี้ เป็นเพราะนายด่าฉัน!"วินาทีต่อมา เพี๊ยะ ตบออกไปอีกครั้ง!"การตบครั้งนี้ เป็นเพราะนายถือป้ายทำลายชื่อเสียงของฉัน!"เพี๊ยะ ตบออกไปอีกครั้ง!"การตบครั้งนี้ เป็นเพราะตอนนั้นนายถีบฉันหนึ่งครั้ง!"การลงมือของจางหยวนรวดเร็วและเด็ดขาดอย่างมาก ตบเสร็จสามครั้ง ทุกคนถึงตั้งสติได้อู๋ปินถูกจางหยวนตบจนตาลายและหน้ามืดหัวหมุนถ้าหากไม่ใช่เพราะรูปร่างของเขากำยำ เกรงว่าตอนนี้คงจะเป็นลมล้มไปแล้ววัยรุ่นคนอื่น ๆ เห็นจางหยวนกล้าตบอู๋ปิน แต่ละคนต่างก็พุ่งเข้ามาด้วยความโมโหแต่เมื่ออยู่ต่อหน้าจางหยวน เพียงแค่พวกเขานั้นมันไม่เพียงพอด้วยซ้ำจางหยวนปล่อยแค่สามหมัดและถีบสองครั้ง ก็จัดการพวกเขาได้แล้ว!อู๋ปินที่ค่อย ๆ ตั้งตั
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 222
"แต่ครั้งนี้ ไม่รู้ว่าจางหยวนใช้แผนกลลวงอะไรหลอกพวกเขา พ่อแม่ของฉันจึงบังคับให้ฉันนัดดูตัวกับจางหยวนให้ได้""ดังนั้น ฉันจึงมาหาจางหยวนที่หมู่บ้านเซี่ยวานพร้อมกับเพื่อน ๆ! จางหยวน ฉันรู้ว่าครอบครัวของนายยากจนมาก บ้านก็ทรุดโทรม แต่นายก็ไม่จำเป็นต้องจับจ้องครอบครัวของฉันไม่ยอมปล่อยหรอกนะ?""ฉันขอร้องนายล่ะ ปล่อยฉันไปเถอะ! และก็ปล่อยครอบครัวของฉันไปได้ไหม?"สวีเจียวเจียวมองไปที่จางหยวนด้วยสีหน้าที่น่าสงสารอีกทั้งเมื่อเธอพูดออกมาแบบนั้น เหมือนกับปล่อยระเบิดลงตรงกลางกลุ่มคนชัด ๆ!ทุกคนต่างตกตะลึงในทันทีในนั้นรวมถึงอู๋ปินและพวกวัยรุ่นกลุ่มนั้นคำพูดของสวีเจียวเจียวรุนแรงอย่างมาก มันเหมือนเป็นการฆ่ากันชัด ๆ!ถึงแม้เธอจะไม่ได้พูดให้ร้ายจางหยวนแต่ก็ยังแอบเผยออกมาว่า จางหยวนวางแผนหลอกลวงสามีภรรยาสวีฉางชุน บีบบังคับให้ทั้งสองคนยกสวีเจียวเจียวให้แต่งงานกับเขาอีกทั้งสวีเจียวเจียวยังพูดถึงเป้าหมายของจางหยวนอย่างชัดเจน บอกว่าเขาทำเพื่อฟาร์มเลี้ยงไก่ของตระกูลสวี!ถึงขั้นที่ว่า เหตุผลที่จางหยวนทำไมต้องทำแบบนี้ สวีเจียวเจียวก็ได้พูดออกมาแล้วเป็นเพราะจางหยวนครอบครัวยากจนมาก บ้านก็ทรุดโทรม
Latest chapter
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 422
เพราะเป็นฟาร์มเลี้ยงไก่มูลค่าหลายแสน มากกว่าทรัพย์สินทั้งหมดของจางหยวนตอนนี้เสียอีก! คิดไปคิดมา จางหยวนก็ยิ่งรู้สึกสับสน สุดท้ายเขาตัดสินใจที่จะไม่คิดอะไรมากแล้วเพราะอย่างไรเสียเขาได้บอกไปกับฉู่เสวี่ยเยี่ยนแล้วว่าขอเวลาคิดสองวัน ก็ใช้เวลาคิดสองวันแล้วค่อยว่ากันทว่าตอนนี้จางหยวนมีเรื่องสำคัญอีกอย่างหนึ่งที่ต้องทำ นั่นก็คือการไปซื้อลูกไก่! เดิมทีจางหยวนตั้งใจว่า ตอนเช้าจะไปช่วยจ้าวเจียซินรักษาเป็ดที่ฟาร์มเลี้ยงเป็ด แล้วตอนบ่ายจะไปซื้อลูกไก่เนื้อที่บ้านของหยวนเต๋อหวัง อารองของหยวนเสวี่ยไก่ฟีนิกซ์ได้ผลตอบรับดีมาก ถึงเวลาที่จะเลี้ยงไก่ฟีนิกซ์รุ่นใหม่เพิ่มแล้วแต่เนื่องจากเมาตั้งแต่เที่ยง เขาจึงกลับบ้านในช่วงบ่าย แล้วเตรียมที่จะไปซื้อลูกไก่ที่บ้านของหยวนเต๋อหวังอีกครั้งในวันพรุ่งนี้แต่บางครั้งแผนการก็มักจะไม่เป็นไปตามที่คิดไว้ วันรุ่งขึ้น ตอนที่ฟ้ายังมืดครึ้ม ฝนก็ตกหนัก จะไปซื้อลูกไก่ในเมืองด้วยการสวมเสื้อกันฝนแบบนี้ จางหยวนทำไม่ได้ รถสามล้อไฟฟ้าของเขาเป็นแบบเปิดโล่ง ไม่มีหลังคาบังฝน จึงกันฝนไม่ได้ เมื่อมองไปที่เกาเสี่ยวอวี๋ นักข่าวสาวที่กำลังรายงานพยากรณ์อากาศทางโทรทัศน์
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 421
"ฮัลโหล เสี่ยวอวี้? ผมนัดเรียบร้อยแล้ว สำหรับคืนพรุ่งนี้ เธอยืนยันแล้วใช่หรือไม่?” ตู้เหิงเซิงงถามคนในสาย “สบายใจได้ประธานตู้ ประเดี๋ยวฉันจะไปลางานกับหัวหน้าสถานี แล้วคุณว่าคืนพรุ่งนี้ฉันควรใส่ชุดสไตล์ไหนดี?” เกาเสี่ยวอวี้ยิ้มเสียงออดอ้อน ตู้เหิงเซิงงพูดด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูบ้ากาม “แน่นอนว่าต้องเป็นชุดที่คุณใส่เวลาเป็นพิธีกรรายการ! เชื่อฉันสิ ชุดนั้นจะทำให้ผู้ชายเกิดความอยากจะพิชิตใจคุณอย่างแน่นอน! อยากจะฉีกชุดของคุณทิ้งให้หมดในทันทีเลย......” “บ้าน่ะ ประธานตู้พูดตรงเหลือเกิน! งั้นตกลงตามนี้แล้วกัน คืนพรุ่งนี้เจอกัน!” เกาเสี่ยวอวี้พูดจบแล้วก็วางสายทันที ตู้เหิงเซิงยังรู้สึกไม่สะใจเท่าไหร่ “จางหยวนเอ๋ยจางหยวน โชคดีเสียจริงๆ! คืนพรุ่งนี้ต้องโดนจิ้กจอกสาวดูดเอาพลังงานหมดเป็นแน่!” ตอนนี้จางหยวนยังไม่รู้เรื่องอะไรเลย มื้ออาหารที่ตู้เหิงเซิงงชวนเขาไปกินนั้น แทบจะเรียกได้ว่าเป็นการ “เลี้ยงต้อนรับ” ที่เต็มไปด้วยอันตราย! และอาจจะพลาดท่าเสียตัวได้ง่ายๆ! แต่แม้รู้ว่าเป็นกับดัก จางหยวนก็ยังไม่มีเวลาคิดถึงเรื่องนั้นเพราะเขามีเรื่องสำคัญที่ต้องทำรออยู่!เพิ่งวางสายจากตู้เหิงเซิงไปไม่
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 420
หากเขาไม่มีความสามารถอะไรเลยเหมือนจินฟานที่สนใจแต่ประชาสัมพันธ์ยาสุดพิเศษ เช่นนั้น แม้จ้าวลี่ซานจะแนะนำเขาให้เพื่อนร่วมอาชีพมากแค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์! หลังจากได้ยินเช่นนั้น จางหยวนพยักหน้าอย่างแรง “อาจ้าว ผมเข้าใจความหมายของคุณแล้ว! ขอบคุณที่ช่วยแนะนำคนรู้จักให้ ผมจะไม่ทำให้คุณผิดหวังแน่นอน!" ขณะพูดประโยคนี้ จางหยวนรู้สึกหงุดหงิดอยู่บ้าง งานหลักของเขาควรเป็นแพทย์แผนจีนชัดๆ แต่ทำไมตอนนี้ถึงโด่งดังเพราะเป็นสัตวแพทย์ไปได้? หรือว่า......ต่อไปทุกคนจะคิดว่าเขาเป็นสัตวแพทย์ชื่อดัง ไม่มีใครรู้ว่าเขาเป็นแพทย์แผนจีน?พอคิดว่าอนาคตข้างหน้าเวลาเดินไปบนถนน เจอใครก็ทักมายและเรียกเขาว่าหมอจางอย่างสนิทสนม จางหยวนก็อดขนลุกไม่ได้ ทว่าตามคำกล่าวที่ว่าของผู้ใหญ่ให้ก็ต้องรับ ความหวังดีของจ้าวลี่ซาน จางหยวนก็ย่อมปฏิเสธไม่ได้เมื่อจางหยวนกลับไปที่ฟาร์มเลี้ยงผึ้ง ปัญหาอีกอย่างก็ตามมา! ตู้เหิงเซิงโทรมา “รบกวน” อีกครั้ง! พอเห็นเบอร์โทรศัพท์ของเขา จางหยวนแทบอยากโยนโทรศัพท์ทิ้งเมื่อคืนเขาบอกตู้เหิงเซิงชัดเจนแล้วว่า เขาจะไม่ผิดสัญญา ตู้เหิงเซิงคนนี้ทำไมถึงตื้อไม่เลิกเช่นนี้?จางหยวนรับสายทันท
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 419
พ่อลูกตระกูลจ้าวพยายามโน้มน้าวจางหยวนให้รับซองแดง แต่จางหยวนยืนกรานไม่รับสุดท้ายเมื่อไม่มีทางอื่น ทั้งสองจึงต้องยอมแพ้ แต่ไม่นานดวงตาของจ้าวลี่ซานก็เป็นประกาย เขาคิดหาวิธีตอบแทนจางหยวนได้แล้ว! “พี่หยวน ไม่รับซองแดงก็ไม่เป็นไร แต่อาจ้าวขอเชิญเอ็งไปกินข้าว เอ็งต้องห้ามปฏิเสธนะ!” จ้าวลี่ซานพูดพร้อมรอยยิ้ม จางหยวนพยักหน้ายิ้ม “กินข้าวได้อยู่แล้ว ต้องสั่งอาหารเพิ่มสักสองอย่างนะ ผมกินเยอะ! ฮ่าๆ” คำพูดที่ตรงไปตรงมาทำให้คนทั้งสามถึงกับหัวเราะลั่น เมื่อถึงเวลามื้ออาหารกลางวัน จางหยวนก็รู้ว่าทำไมจ้าวลี่ซานถึงเชิญเขาไปกินข้าว ถึงจะบอกว่าเชิญไปกินข้าว แต่เป้าหมายที่แท้จริงของจ้าวลี่ซานคือการแนะนำคนรู้จักให้จางหยวน! เขาเชิญเจ้าของฟาร์มเลี้ยงสัตว์หลายรายในเมืองมาด้วยกัน และแนะนำให้รู้จักกับจางหยวน พร้อมทั้งเล่าเรื่องที่จางหยวนเอาชนะจินฟานเมื่อเช้าให้ฟัง เมื่อเหล่าเจ้าของฟาร์มได้ยินว่าจางหยวนสามารถรักษาสัตว์ป่วยที่แม้แต่ช่างเทคนิคจากโรงงานผลิตยาสัตว์ก็รักษาไม่ได้ พวกเขาจึงรู้สึกอยากรู้จักจางหยวนกันมากขึ้นทันทีที่จางหยวนเข้าใจเจตนาของจ้าวลี่ซาน เขาก็เล่าเรื่องที่เคยรักษาโรคอหิวาต
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 418
ยิ่งสองพ่อลูกตระกูลโจวชมเชยจางหยวนมากใด สีหน้าของจินฟานก็ยิ่งแย่ลงเท่านั้นเป็ดสองตัวที่เดินเล่นอยู่บนพื้น ราวกับฝ่ามือที่ตบหน้าจินฟานอย่างแรงไม่เพียงเสียงดังฟังชัด และยังเจ็บปวดมาก!ยาของจางหยวนรักษาเป็ดให้หายดี ซึ่งพิสูจน์แล้วว่า กาฬโรคเป็ดที่จินฟานพูดถึงก่อนหน้านั้นเป็นเรื่องโกหกหมด!เมื่อจ้าวลี่ซานลุกขึ้นยืน เขามองจินฟานด้วยสายตาที่ไม่พอใจ“ช่างเทคนิคจิน ผมต้องการคำอธิบายจากคุณ! ก่อนหน้านี้คุณบอกว่าเป็ดของผมเป็นกาฬโรคเป็ด แล้วให้ผมซื้อยาจากต่างประเทศ ตอนนี้เป็นเช่นนี้ คุณจะอธิบายอย่างไร”สีหน้าของจินฟานเปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่เขาก็ยังฝืนยิ้มออกมา“เถ้าแก่จ้าว คนเราย่อมผิดพลาดกันได้ ครั้งนี้ถือว่าผมดูผิดไป!”“จริงหรือ? อย่าคิดว่าคนอื่นโง่กันหมดนะ ช่างเทคนิคจิน ผมว่าต่อไปนี้คุณไม่จำเป็นต้องมาขายยาในเมืองของเราอีกแล้ว! ให้บริษัทของคุณส่งช่างเทคนิคคนอื่นมาแทนเถอะ ผมจะบอกกับคนอื่นๆ ในเมืองด้วย!” จ้าวลี่ซานพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาเหตุผลที่เขาเชื่อฟังจินฟาน เพราะเขามีความเชื่อมั่นในช่างเทคนิคของโรงงานผลิตยาเกินไปแต่จินฟานกลับใช้ความไว้วางใจของเขา พูดจาหลอกลวงจ้าวลี่ซาน จ้าวลี่ซาน
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 417
ทันใดนั้น จ้าวลี่ซานรีบวิ่งไปหาเป็ด แล้วนั่งยองตรวจสอบอ้วกของเป็ด ไม่นาน เขาก็เห็นพยาธิเม็ดเลือดสีแดงอยู่ด้านใน พยาธิตัวนั้นยาวประมาณเล็บนิ้วก้อย แต่บางมาก บางราวกับเชือก “นี่......นี่คือพยาธิเม็ดเลือดหรือ? หรือว่าเป็ดในฟาร์มของฉันจะติดโรคพยาธิเม็ดเลือดในเป็ดจริงๆ?” จ้าวลี่ซานพูดด้วยความตกตะลึง ทันทีที่จ้าวลี่ซานพูดจบ จินฟานก็เดินตรงเข้ามา มองจ้าวลี่ซานด้วยสายตาเย้ยหยัน “เถ้าแก่จ้าว คุณเป็นคนมากประสบการณ์ ทำไมถึงโดนหลอกด้วยเล่ห์เหลี่ยมแบบนี้ได้!”จ้าวลี่ซานเงยหน้าขึ้นอย่างประหลาดใจ “เล่ห์เหลี่ยม? เล่ห์เหลี่ยมอะไร?” “คำตอบง่ายมาก! พยาธิสีแดงตัวเล็กๆ เหล่านี้ถูกเป็ดอาเจียนออกมาจริง! แต่คุณอย่าลืมว่าเมื่อครู่เป็ดดื่มอะไรเข้าไป! พยาธิสีแดงตัวเล็กๆ เหล่านี้ที่อาจถูกป้อนเข้าไปตอนนั้นก็เป็นได้!” จินฟานพูดด้วยรอยยิ้มเยาะเย้ย เขาไม่เคยเชื่อว่าจางหยวนจะสามารถระบุอาการป่วยของเป็ดได้ ดังนั้นเขาจึงไม่เชื่อในสิ่งที่จางหยวนพูด เมื่อได้ยินเช่นนั้น จ้าวเจียซินก็ถอนหายใจออกมาพร้อมกับพูดว่า “เมื่อครู่ฉันยังคิดว่าคุณไม่ใช่คนโง่ แต่ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าฉันคิดผิด!” จินฟานขมวดคิ้วมองเขา “ค
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 416
จินฟานฮึดฮัดออกมา โดยไม่ได้พูดอะไรต่อแผนการรักษาของเขาก็เป็นแบบนี้แม้ว่าจะมียาสำหรับสัตว์ที่ช่วยเสริมสร้างภูมิคุ้มกันแล้วก็ตาม เป็ดที่รอดชีวิตได้ก็เป็นเพียงเป็ดที่ร่างกายแข็งแรงที่สุดเท่านั้นส่วนพวกเป็ดที่ป่วยหนัก ก็ต้องปล่อยให้รอความตายไปจ้าวลี่ซานคิดครุ่นดูแล้วก็เห็นด้วย จึงให้จ้าวเจียซินไปจับเป็ดป่วยมาแต่จินเฟินกลับอาสาเสียเอง เดินไปที่โรงเลี้ยงเป็ด แล้วจับเป็ดป่วยหนักที่สุดมาสองตัวสิ่งที่จินเฟินอยากเห็นที่สุดก็คือ จางหยวนฆ่าเป็ดทั้งสองตัวตายคาที่เช่นนั้น เขาก็จะใช้โอกาสนี้ให้จ้าวลี่ซานสั่งซื้อยาสำหรับสัตว์เพิ่มอีกสองกล่องได้เมื่อเห็นเป็ดทั้งสองตัวที่ป่วยจนแทบไม่มีแรงดิ้น จ้าวลี่ซานก็ทำหน้าแปลกๆจ้าวเจียซินกลับยิ้มเย้ยหยัน “จับเป็ดป่วยที่ใกล้ตายมาใช่หรือไม่ แต่ไม่เป็นไรหรอก! พี่หยวนจะรักษาเป็ดทั้งสองตัวให้หายได้......ใช่หรือไม่”พูดถึงตรงนี้ จ้าวเจียซินก็รู้ตัวว่าพูดออกไปเช่นนี้อาจไม่เหมาะ จึงรีบหันไปถามความเห็นของจางหยวนจางหยวนพยักหน้ายิ้ม “ไม่เป็นไร ตราบใดที่เป็ดทั้งสองตัวยังไม่ตาย ก็ยังมีความหวังที่จะรักษาให้หายได้!”จากนั้นเขาใช้ช้อนเล็กตักยาจากอ่างลายครามหน
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 415
เห็นเช่นนั้น จางหยวนก็ยิ้มออกมา “โปรดรอสักครู่! อาจ้าวและผู้เชี่ยวชาญจินท่านนี้ อย่ารีบร้อนไปเลย การสั่งซื้อก็ไม่ต้องรีบร้อนหรอก! จะลองดูหรือไม่ว่าผมจะรักษาเป็ดพวกนี้อย่างไร?”“หึ! ไม่สนใจ! ผมไม่อยากเสียเวลากับคนที่ไม่รู้เรื่องรู้ราว!” จินฟานพูดด้วยน้ำเสียงดูถูกจางหยวนจ้องมองจินฟาน “อาจ้าวตัดสินใจจะสั่งซื้อยาของคุณแล้ว อย่างไรเสียผู้เชี่ยวชาญจินจะไม่ให้เกียรติแม้แต่น้อยเลยหรือ?” จ้าวเจียซินเข้าใจและพูดต่อ “ใช่! ซื้อยาของคุณ แล้วคุณยังไม่ให้เกียรติขนาดนี้ ประเดี๋ยวผมจะลองติดต่อบริษัทยายี่ห้ออื่นทางออนไลน์ พวกเขาคงจะนำเข้ายาจากต่างประเทศได้เช่นกัน!”สีหน้าของจินฟานเปลี่ยนไปเล็กน้อยหากเป็นอย่างที่จ้าวเจียซินพูดจริงๆ และไปหาบริษัทยายี่ห้ออื่น วันนี้เขาคงจะมาเสียเที่ยว “เอาล่ะ! ถ้าเช่นนั้น ผมจะเห็นแก่หน้าเถ้าแก่จ้าว!” จินฟานพูดด้วยท่าทางใจกว้างจากนั้น ทุกคนก็เดินไปยังอ่างที่จางหยวนเตรียมไว้ เมื่อเห็นยาสมุนไพรในอ่าง และปูนขาวที่โรยอยู่ด้านบน จ้าวลี่ซานอดถามไม่ได้ว่า “พี่หยวน ข้างในนี้คืออะไรหรือ?”จางหยวนตอบด้วยรอยยิ้มว่า “อันนี้คือยาสมุนไพรบดเป็นผง ประกอบด้วยไฉหู เทียนหมา
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 414
แม้ว่าเขาจะพยายามกระซิบเสียงเบา แต่ทั้งจางหยวนและจ้าวเจียซินก็ยังได้ยินสิ่งที่เขาพูดอยู่ดี ทั้งสองสบตากัน แล้วต่างก็เห็นรอยยิ้มในสายตาของกันและกัน ที่แท้ก็เป็นแบบนี้เอง ที่แท้จินฟานก็เป็นแค่คนเขลาแต่จ้าวลี่ซานกลับตกใจกับคำพูดของจินฟาน รีบถามเขาเหมือนจะคว้าเอาหญ้าแพรกมาเป็นที่ยึดเหนี่ยว “ผู้เชี่ยวชาญจิน คุณมีวิธีรักษาโรคระบาดในเป็ดได้หรือไม่ หากเป็ดของผมตายหมด ผมคงขาดทุนมากแน่!” เมื่อเห็นว่าหลอกล่อจ้าวลี่ซานได้ จินฟานก็ยิ้มออกมา “จริงๆ แล้ว การรักษาโรคระบาดในเป็ดก็ไม่ยาก! บริษัทของเรานำเข้ายาสำหรับสัตว์ชนิดหนึ่งมาจากต่างประเทศ! สามารถเพิ่มภูมิคุ้มกันของเป็ดได้มากเลย!” “ถึงแม้ว่าราคาจะค่อนข้างสูง แต่หากเป็ดได้รับยานี้ เชื่อว่าน่าจะมีเป็ดรอดชีวิตจำนวนมาก!” จ้าวลี่ซานรีบถามว่า “แล้วตอนนี้มียาหรือไม่” “ตอนนี้ยังไม่มี! แต่หากคุณจ้าวลี่ซานโอนเงินเข้าบริษัทวันนี้ ผมสามารถให้บริษัทเร่งจัดส่งได้ภายในวันเดียวกัน!” จินฟานพูดพร้อมรอยยิ้ม แผนของเขาเรียบง่ายมากคือต้องการให้จ้าวลี่ซานซื้อยาที่ช่วยเพิ่มภูมิคุ้มกันของเป็ดชุดนั้น จินฟานไม่ได้โอ้อวด ยานั้นสามารถเพิ่มภูมิคุ้มกันของเป็ดไ
