เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 177
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 178
เหล่าเฟิงโถวอ้วกพุ่งอยู่หลายครั้งภายหลังก็เริ่มคลื่นไส้ขึ้นมาจนกระทั่งอาการคลื่นไส้หมดไป เขาถึงได้นั่งพิงบนเก้าอี้ และหายใจหอบในตอนนี้ อากาศในที่เกิดเหตุแข็งตัวสายตาของทุกคนต่างจับจ้องไปที่ตัวจางเว่ยหมินถึงแม้จางเว่ยหมินในเวลาปกติจะชอบความรู้สึกที่ถูกคนจับจ้องแบบนี้แต่วันนี้ จางเว่ยหมินกลับยินยอมที่จะให้ทุกคนไม่ต้องมองเขาตามคำพูดของลูกชายของเขา นี่คือการ "อับอายต่อหน้าสังคม" ที่วัยรุ่นพูดถึงกัน ชื่อเต็มเรียกว่าการตายต่อหน้าสังคม!ไม่กี่วินาทีต่อมา จางเว่ยหมินก็ส่งเสียงคำรามที่น่าตกใจออกมา"จางหยวน ไอ้เด็กเวร! นึกไม่ถึงว่าจะกล้าให้เหล่าเฟิงโถวอ้วกใส่ฉัน!"เห็นได้ชัดว่า จางเว่ยหมินผลักความรับผิดชอบทั้งหมดไปที่จางหยวนจางหยวนกลับแสร้งทำเป็นยักไหล่อย่างจนปัญญา: "ผู้ใหญ่บ้าน จะโทษผมไม่ได้นะครับ! ผมก็เร่งให้คนอื่นอ้วกเป็นครั้งแรก ใครจะรู้ว่าการเร่งอ้วกแบบนี้ ปฏิกิริยาตอบสนองของตาเฟิงจะรุนแรงขนาดนี้!""แก!"จางเว่ยหมินชี้ไปที่จางหยวน และตัวสั่นด้วยความโกรธแม้แต่เศษอ้วกบนตัวเขา เหมือนจะกระเด็นออกไปตามการสั่นสะเทือนของร่างกายของเขา!เมื่อเห็นแบบนี้ พวกเจ้าหน้าที่ของหมู่บ้
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 179
ในตอนนี้ทุกคนครุ่นคิดดู ก็จะต้องพบว่า จางเว่ยหมินผู้ใหญ่บ้านคนนี้เห็นแก่ตัว!และก็เป็นแบบนี้ ผู้คนที่อยู่ข้างนอกก็เริ่มวิพากษ์วิจารณ์กันขึ้นมา"คิดไม่ถึงเลยจริง ๆ นะ! จางหยวนจะช่วยชีวิตเหล่าเฟิงโถวให้รอดกลับมาได้! ก่อนหน้านี้ฉันคิดว่าเหล่าเฟิงโถวตายแน่แล้ว!" ชาวบ้านคนหนึ่งพูด"จริงด้วย! ฉันยังคิดว่าจางหยวนรักษาได้แค่สัตว์เท่านั้น! คิดไม่ถึงว่าเขาจะมีความรู้ในการรักษาให้คนด้วย!""เมื่อพูดแบบนี้ ข่าวลือในหมู่บ้านก็เชื่อถือไม่ได้แล้ว! จางหยวนช่วยเหล่าเฟิงโถวให้รอดได้ ก็ต้องสามารถรักษาคนของหมู่บ้านต้าหลิวได้!""พวกเธอทำไมถึงพูดเรื่องนี้กันล่ะ? หรือว่าไม่มีคนอยากพูดถึงสัญญาก่อนหน้านี้ของผู้ใหญ่บ้านกับจางหยวนเลยเหรอ?""พูดแล้วก็ถูกต้อง ตอนนี้คิดดูแล้ว มักรู้สึกว่าผู้ใหญ่บ้านขุดหลุมพลางให้จางหยวน!""จุ๊จุ๊! เสียงเบา ๆ หน่อย! ไม่อยากอยู่แล้วเหรอ? ให้ผู้ใหญ่บ้านได้ยิน ต่อไปจะมีผลลัพธ์ที่ดีอะไร?""........"ถึงแม้ว่าคนสองสามคนจะข่มเสียงเบาพูดพึมพำแต่คำพูดของพวกเขาเมื่อครู่นี้ กลับดังไปถึงในหูของจางเว่ยหมินอย่างชัดเจนจางเว่ยหมินเป็นถึงผู้ใหญ่บ้าน แต่กลับขุดหลุมพลางให้คนที่เกิดที่หลัง
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 180
ทุกคนหันหน้ามองไปกลับเห็นว่าคนที่พูดจาก็คือเหลียงเฉียวหลิงที่เป็นคนปลุกปั่นในหมู่บ้านเมื่อเห็นเหลียงเฉียวหลิง จางหยวนก็ขมวดคิ้วอย่างอดไม่ได้พวกผู้หญิงแก่ที่อยู่ในหมู่บ้านใส่ร้ายป้ายสีเขาสุดฤทธิ์ ตัวเองยังไม่ได้หาเวลาว่างมาจัดการเธอคิดไม่ถึงว่าเธอจะกระโดดโลดเด้นออกมา!"เหลียงเฉียวหลิง ทำไมเธอถึงพูดแบบนี้? ทั้ง ๆ ที่จางหยวนช่วยเหล่าเฟิงโถวเอาไว้ ทำไมเธอถึงพูดว่าเขาไม่มีความรู้ในการรักษาคนล่ะ?" ชายวัยกลางคนคนหนึ่งถามขึ้นได้ยินแบบนี้ เหลียงเฉียวหลิงยิ้มเยาะ: "เขารักษาอะไรเหล่าเฟิงโถว? ก็แค่ช่วยให้เหล่าเฟิงโถวอ้วกยาฆ่าหญ้าออกมาจากในกระเพาะไม่ใช่เหรอ? นี่เรียกว่ารักษาด้วยเหรอ?""ถ้าหากพูดแบบนี้ งั้นฉันก็รักษาคนได้! แค่เอาน้ำมูลสัตว์จากในกองมูลสัตว์ให้เหล่าเฟิงโถวดื่ม ก็ทำให้เขาอ้วกออกมาได้!"เหลียงเฉียวหลิงพูดออกมาแบบนี้ ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ก็ตกอยู่ในความเงียบขรึมเมื่อคิดให้รอบคอบแล้ว มันก็เป็นอย่างที่เธอพูดจริงๆ!ถึงแม้จางหยวนจะช่วยเหล่าเฟิงโถวไว้แต่จางหยวนก็ทำเพียงแค่ช่วยเร่งให้เหล่าเฟิงโถวอ้วกออกมาเพียงแค่นี้ ไม่สามารถยืนยันวิชาแพทย์ของจางหยวนได้จริง ๆนั่นแหละ!ขณะ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 181
“เหลียงเฉียวหลิง เธอหุบปากเลยนะ! เธอห้ามเหยียดหยามลูกชายของฉัน!”จางหยวนหันหน้ามองไป ภาพที่อยู่ตรงหน้าทำให้เขานิ่งอึ้งไปเห็นเพียงแค่ที่หน้าประตูบ้าตาเฟิงมีรถสามล้อไฟฟ้าจอดอยู่คนที่นั่งอยู่ด้านหลังรถสามล้อไฟฟ้าก็คือจางต้าซานพ่อของเขาที่กำลังมีสีหน้าเดือดดาล เสียงตะโกนด้วยความโมโหเมื่อครู่นี้ ก็มาจากจางต้าซานพ่อของเขาเมื่อจางต้าซานพูดจบ หวังฮุ่ยที่นั่งอยู่ตรงที่นั่งข้างคนขับ ก็มองเหลียงเฉียวหลิงด้วยความเดือดดาลเช่นกัน"เหลียงเฉียวหลิง เธอทำเกินไปแล้ว! ฉันทำให้เธอไม่พอใจตรงไหนกัน? เธอถึงได้ใส่ร้ายป้ายสีอาหยวนของพวกเราแบบนี้!” หวังฮุ่ยตวาดตามขึ้นมาเมื่อเห็นภาพนี้ จางหยวนก็รู้สึกงุนงงคิดในใจว่าหวังฮุ่ยมาดูความครึกครื้นก็ช่างเถอะ ทำไมแม้แต่จางต้าซานพ่อของเขาก็มาด้วยล่ะ?จู่ ๆ เขาเห็นร่างสวยรีบเดินมาที่ประตู นึกไม่ถึงว่าจะเป็นจางหลินสาวสวยประจำหมู่บ้านดูเหมือนจะเป็นเพราะเดินเร็วเกินไปจางหลินในตอนนี้ ใบหน้าสวยแดงระเรื่อ ดูสวยกว่าในตอนปกติเป็นสามเท่า!จางหยวนเข้าใจในทันที ต้องเป็นจางหลินที่ไปแจ้งสามีภรรยาสองคนนี้แน่นอน บอกเรื่องการสัญญาของเขากับจางเว่ยหมินให้กับพวกเขาสองสามี
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 182
เมื่อครู่เรื่องที่เหล่าเฟิงโถวสั่งสอนเธอ เธอยังไม่ลืม!ประโยคนี้ ก็ด่ารวมเหล่าเฟิงโถวเข้าไปด้วยโดยไม่ต้องสงสัย!แต่ว่าตอนนี้ทุกคนไม่มีอารมณ์จะไปครุ่นคิดว่าเธอกำลังเหน็บแนมเหล่าเฟิงโถวหรือไม่ในตอนนี้สายตาของทุกคนมองไปที่จางต้าซานที่อยู่ในรถสามล้อไม่ใช่เพราะเหตุใด แต่เป็นเพราะคำพูดนี้ของเหลียงเฉียวหลิงรุนแรงเกินไปหน่อยแล้ว!อ้าปากพูดว่าคนพิการ ปิดปากก็พูดว่าคนพิการ นี่มันเป็นการจี้แทงใจดำคนอื่นไม่ใช่เหรอ?หมู่บ้านเซี่ยวานหลายปีมานี้ มีเพียงแค่จางต้าซานคนเดียวเท่านั้นที่เกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์ และกลายเป็นคนพิการที่คนอื่นเรียกกันแต่คำว่าพิการสองคำนี้พึมพำอยู่ในใจก็ไม่เป็นอะไรแต่คุณพูดออกมาต่อหน้าคนอื่น นี่มันเป็นการเหยาะเกลือไปบนบาดแผลของคนอื่นไม่ใช่เหรอ?ขณะเดียวกัน ทุกคนก็อยากดูว่า จางต้าซานจะมีปฏิกิริยาตอบสนองอย่างไรกับคำพูดของเหลียงเฉียวหลิงแต่ทว่า ยังไม่รอจางต้าซานตอบสนองอะไร ในอากาศก็มีเสียงตบหน้าดังขึ้นกะทันหันเพี๊ยะ!ทุกคนหันหน้าไป ถึงได้พบว่าตอนนี้จางหยวนกลับฟาดฝ่ามือไปที่ใบหน้าของเหลียงเฉียวหลิงเหลียงเฉียวหลิงตะลึงงันเธอคิดไม่ถึงว่า จางหยวนจะกล้าตบหน้าเธอต่อ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 183
เหลียงเฉียวหลิงมารยาทไม่ดีก็ส่วนมารยาทไม่ดีแต่คำพูดของเธอ ก็มีเหตุผลระดับหนึ่งเขาจางหยวนชอบพูดว่ารักษาคนได้ไม่ใช่เหรอ?ทำไมแม้แต่อาการของพ่อยังรักษาไม่หาย?นั่นไม่มีแรงโน้มน้าวใจเกินไปหน่อย!เมื่อเผชิญหน้ากับสายตาที่แฝงไปด้วยความสงสัยของทุกคน จางหยวนกำลังจะพูดอธิบายว่าใช้เวลาอีกไม่นาน จางต้าซานพ่อของเขาก็สามารถยืนขึ้นมาได้อีกครั้งแต่ยังไม่รอให้เขาเอ่ยปาก เสียงที่แฝงไปด้วยความเจ็บปวดของจางต้าซานก็ดังขึ้นมา"ใครบอกว่าอาหยวนรักษาอาการป่วยของฉันไม่หาย! พวกเธอเบิกตาดูให้กว้าง ๆ! ตอนนี้ฉันยืนขึ้นแล้วใช่ไหม! นี่ก็คือผลจากที่อาหยวนรักษาให้ฉัน!"ทุกคนหันหน้ามองไปด้วยสัญชาตญาณ ภาพตรงหน้า ทำให้พวกเขานิ่งอึ้งไปทันทีเห็นเพียงแค่จางต้าซานที่เดิมที่นั่งอยู่ในรถสามล้อ ไม่รู้ว่าลุกขึ้นยืนตั้งแต่เมื่อไหร่เขาในตอนนี้ สองมือค้ำตัวรถของรถสามล้อเอาไว้ ยืนอยู่ตรงนั้น โดยที่ไม่ได้พึ่งพาการช่วยเหลือจากใครทั้งนั้นเมื่อเห็นภาพนี้ ชาวบ้านต่างพากันตะลึงงัน!ก่อนหน้านี้เรื่องที่จางต้าซานเกิดอุบัติเหตุรถยนต์และกลายเป็นอัมพาต ถูกลือไปทั่วตั้งนานแล้วคนในหมู่บ้านต่างรับรู้ว่า ขาทั้งสองข้างของจางต้าซ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 184
ตอนนี้เขาเริ่มฟื้นฟูกำลังกลับมาเล็กน้อยแล้ว เขายกขาขึ้นและถีบไปที่ก้นของเหลียงเฉียวหลิงอย่างแรง!เหลียงเฉียวหลิงอุทานและนิ่งอึ้งให้เหล่าเฟิงโถวถีบออกมา!หลุดออกจากกลุ่มคนเหลียงเฉียวหลิงตกใจจนกรีดร้องออกมา กลัวว่าจางหยวนจะจับเธอและตบหน้าเธออีกหลายครั้งแต่ว่าเธอคิดมากไปแล้ว ครั้งนี้จางหยวนได้วิ่งไปประคองจางต้าซานเอาไว้ มีเวลามาสนใจเธอที่ไหนกัน?จางหยวนประคองจางต้าซานให้นั่งกลับไปบนรถใหม่อีกครั้ง และขมวดคิ้วขึ้นมา"พ่อ ทำไมจู่ ๆ พ่อถึงลงจากเตียงล่ะ! ขาของพ่อยังไม่ฟื้นฟูดี ครั้งนี้ลงบนพื้น ก็จะต้องนอนอีกหลายวันถึงจะลงจากเตียงได้!"ได้ยินแบบนี้ จางต้าซานหัวเราะเสียงดัง และพูดอย่างสบายใจ: "ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร! ก็แค่นอนบนเตียงหลายวันไม่ใช่เหรอ? พ่อนอนมานานขนาดนั้นแล้ว นอนจนชินไปตั้งนานแล้วมองดูพ่อของเขาที่แสร้งทำเป็นมีความสุขอย่าดูว่าจางหยวนปากพูดตำหนิ แต่ในใจกลับซาบซึ้งเป็นอย่างมากขาของจางต้าซานยังไม่หายดีเมื่อครู่ตอนที่เขาลงมาจากรถ ขาทั้งสองข้างจะต้องแบกรับกับความเจ็บปวดที่มากมายจุดนี้ ดูจากเหงื่อบนหน้าผากของจางต้าซานก็สามารถดูออกได้เมื่อคิดได้พ่อของเขาต้องแบกรับความเจ็
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 185
รอหวังฮุ่ยเข็นรถสามล้อเข้ามาในบ้านของเหล่าเฟิงโถว ที่หน้าประตูก็เหลือเพียงจางหยวนกับจางหลินเพียงสองคนจางหยวนมองดูจางหลิน สายตาอ่อนโยนขึ้นมาก"จางหลิน ขอบคุณนะ!"ถูกจางหยวนจ้องมองด้วยสายตาอ่อนโยนแบบนี้ ไม่รู้ว่าทำไม จางหลินกลับรู้สึกประหม่าเล็กน้อย ใบหน้าสวยก็ร้อนผ่าวไปด้วยเธอกะพริบตาที่เฉลียวฉลาดแสร้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง: "ขอบคุณอะไรฉันล่ะ?""แน่นอนว่าขอบคุณที่คุณเรียกพ่อแม่ของผมมา! ถ้าไม่ใช่เพราะพวกเขามาที่นี่ เหตุการณ์เมื่อครู่คงจะจัดการได้ยากจริง ๆ!" จางหยวนยิ้มพูดจางหลินมองดูเขา: "พูดแบบนี้ ฉันช่วยนายไว้ได้มาก ถูกต้องไหม?""ใช่น่ะสิ!” จางหยวนพยักหน้า"ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นคุณก็เพียงแค่พูดขอบคุณฉันเหรอ? ไม่มีความจริงใจเกินไปหน่อยไหม?" จางหลินกลอกตาไปมาจางหยวนหัวเราะออกมา คิดว่าสาวสวยของหมู่บ้านจะขอค่าตอบแทน!"อะแฮ่ม ก็ได้! งั้นคุณอยากให้ผมขอบคุณคุณอย่างไร?" จางหยวนตั้งใจกระแอมสองครั้งครั้งนี้ถึงตาจางหลินกลุ้มใจแล้ว เธอขมวดคิ้วครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง สุดท้ายก็ส่ายหน้า"ยังคิดไม่ออกจริง ๆ ซะด้วย!"จางหยวนพูดอย่างจริงจัง: "ในเมื่อตอนนี้คิดไม่ออก งั้นก็รอให้คุณคิดออกตอนไห
บทล่าสุด
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 422
เพราะเป็นฟาร์มเลี้ยงไก่มูลค่าหลายแสน มากกว่าทรัพย์สินทั้งหมดของจางหยวนตอนนี้เสียอีก! คิดไปคิดมา จางหยวนก็ยิ่งรู้สึกสับสน สุดท้ายเขาตัดสินใจที่จะไม่คิดอะไรมากแล้วเพราะอย่างไรเสียเขาได้บอกไปกับฉู่เสวี่ยเยี่ยนแล้วว่าขอเวลาคิดสองวัน ก็ใช้เวลาคิดสองวันแล้วค่อยว่ากันทว่าตอนนี้จางหยวนมีเรื่องสำคัญอีกอย่างหนึ่งที่ต้องทำ นั่นก็คือการไปซื้อลูกไก่! เดิมทีจางหยวนตั้งใจว่า ตอนเช้าจะไปช่วยจ้าวเจียซินรักษาเป็ดที่ฟาร์มเลี้ยงเป็ด แล้วตอนบ่ายจะไปซื้อลูกไก่เนื้อที่บ้านของหยวนเต๋อหวัง อารองของหยวนเสวี่ยไก่ฟีนิกซ์ได้ผลตอบรับดีมาก ถึงเวลาที่จะเลี้ยงไก่ฟีนิกซ์รุ่นใหม่เพิ่มแล้วแต่เนื่องจากเมาตั้งแต่เที่ยง เขาจึงกลับบ้านในช่วงบ่าย แล้วเตรียมที่จะไปซื้อลูกไก่ที่บ้านของหยวนเต๋อหวังอีกครั้งในวันพรุ่งนี้แต่บางครั้งแผนการก็มักจะไม่เป็นไปตามที่คิดไว้ วันรุ่งขึ้น ตอนที่ฟ้ายังมืดครึ้ม ฝนก็ตกหนัก จะไปซื้อลูกไก่ในเมืองด้วยการสวมเสื้อกันฝนแบบนี้ จางหยวนทำไม่ได้ รถสามล้อไฟฟ้าของเขาเป็นแบบเปิดโล่ง ไม่มีหลังคาบังฝน จึงกันฝนไม่ได้ เมื่อมองไปที่เกาเสี่ยวอวี๋ นักข่าวสาวที่กำลังรายงานพยากรณ์อากาศทางโทรทัศน์
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 421
"ฮัลโหล เสี่ยวอวี้? ผมนัดเรียบร้อยแล้ว สำหรับคืนพรุ่งนี้ เธอยืนยันแล้วใช่หรือไม่?” ตู้เหิงเซิงงถามคนในสาย “สบายใจได้ประธานตู้ ประเดี๋ยวฉันจะไปลางานกับหัวหน้าสถานี แล้วคุณว่าคืนพรุ่งนี้ฉันควรใส่ชุดสไตล์ไหนดี?” เกาเสี่ยวอวี้ยิ้มเสียงออดอ้อน ตู้เหิงเซิงงพูดด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูบ้ากาม “แน่นอนว่าต้องเป็นชุดที่คุณใส่เวลาเป็นพิธีกรรายการ! เชื่อฉันสิ ชุดนั้นจะทำให้ผู้ชายเกิดความอยากจะพิชิตใจคุณอย่างแน่นอน! อยากจะฉีกชุดของคุณทิ้งให้หมดในทันทีเลย......” “บ้าน่ะ ประธานตู้พูดตรงเหลือเกิน! งั้นตกลงตามนี้แล้วกัน คืนพรุ่งนี้เจอกัน!” เกาเสี่ยวอวี้พูดจบแล้วก็วางสายทันที ตู้เหิงเซิงยังรู้สึกไม่สะใจเท่าไหร่ “จางหยวนเอ๋ยจางหยวน โชคดีเสียจริงๆ! คืนพรุ่งนี้ต้องโดนจิ้กจอกสาวดูดเอาพลังงานหมดเป็นแน่!” ตอนนี้จางหยวนยังไม่รู้เรื่องอะไรเลย มื้ออาหารที่ตู้เหิงเซิงงชวนเขาไปกินนั้น แทบจะเรียกได้ว่าเป็นการ “เลี้ยงต้อนรับ” ที่เต็มไปด้วยอันตราย! และอาจจะพลาดท่าเสียตัวได้ง่ายๆ! แต่แม้รู้ว่าเป็นกับดัก จางหยวนก็ยังไม่มีเวลาคิดถึงเรื่องนั้นเพราะเขามีเรื่องสำคัญที่ต้องทำรออยู่!เพิ่งวางสายจากตู้เหิงเซิงไปไม่
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 420
หากเขาไม่มีความสามารถอะไรเลยเหมือนจินฟานที่สนใจแต่ประชาสัมพันธ์ยาสุดพิเศษ เช่นนั้น แม้จ้าวลี่ซานจะแนะนำเขาให้เพื่อนร่วมอาชีพมากแค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์! หลังจากได้ยินเช่นนั้น จางหยวนพยักหน้าอย่างแรง “อาจ้าว ผมเข้าใจความหมายของคุณแล้ว! ขอบคุณที่ช่วยแนะนำคนรู้จักให้ ผมจะไม่ทำให้คุณผิดหวังแน่นอน!" ขณะพูดประโยคนี้ จางหยวนรู้สึกหงุดหงิดอยู่บ้าง งานหลักของเขาควรเป็นแพทย์แผนจีนชัดๆ แต่ทำไมตอนนี้ถึงโด่งดังเพราะเป็นสัตวแพทย์ไปได้? หรือว่า......ต่อไปทุกคนจะคิดว่าเขาเป็นสัตวแพทย์ชื่อดัง ไม่มีใครรู้ว่าเขาเป็นแพทย์แผนจีน?พอคิดว่าอนาคตข้างหน้าเวลาเดินไปบนถนน เจอใครก็ทักมายและเรียกเขาว่าหมอจางอย่างสนิทสนม จางหยวนก็อดขนลุกไม่ได้ ทว่าตามคำกล่าวที่ว่าของผู้ใหญ่ให้ก็ต้องรับ ความหวังดีของจ้าวลี่ซาน จางหยวนก็ย่อมปฏิเสธไม่ได้เมื่อจางหยวนกลับไปที่ฟาร์มเลี้ยงผึ้ง ปัญหาอีกอย่างก็ตามมา! ตู้เหิงเซิงโทรมา “รบกวน” อีกครั้ง! พอเห็นเบอร์โทรศัพท์ของเขา จางหยวนแทบอยากโยนโทรศัพท์ทิ้งเมื่อคืนเขาบอกตู้เหิงเซิงชัดเจนแล้วว่า เขาจะไม่ผิดสัญญา ตู้เหิงเซิงคนนี้ทำไมถึงตื้อไม่เลิกเช่นนี้?จางหยวนรับสายทันท
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 419
พ่อลูกตระกูลจ้าวพยายามโน้มน้าวจางหยวนให้รับซองแดง แต่จางหยวนยืนกรานไม่รับสุดท้ายเมื่อไม่มีทางอื่น ทั้งสองจึงต้องยอมแพ้ แต่ไม่นานดวงตาของจ้าวลี่ซานก็เป็นประกาย เขาคิดหาวิธีตอบแทนจางหยวนได้แล้ว! “พี่หยวน ไม่รับซองแดงก็ไม่เป็นไร แต่อาจ้าวขอเชิญเอ็งไปกินข้าว เอ็งต้องห้ามปฏิเสธนะ!” จ้าวลี่ซานพูดพร้อมรอยยิ้ม จางหยวนพยักหน้ายิ้ม “กินข้าวได้อยู่แล้ว ต้องสั่งอาหารเพิ่มสักสองอย่างนะ ผมกินเยอะ! ฮ่าๆ” คำพูดที่ตรงไปตรงมาทำให้คนทั้งสามถึงกับหัวเราะลั่น เมื่อถึงเวลามื้ออาหารกลางวัน จางหยวนก็รู้ว่าทำไมจ้าวลี่ซานถึงเชิญเขาไปกินข้าว ถึงจะบอกว่าเชิญไปกินข้าว แต่เป้าหมายที่แท้จริงของจ้าวลี่ซานคือการแนะนำคนรู้จักให้จางหยวน! เขาเชิญเจ้าของฟาร์มเลี้ยงสัตว์หลายรายในเมืองมาด้วยกัน และแนะนำให้รู้จักกับจางหยวน พร้อมทั้งเล่าเรื่องที่จางหยวนเอาชนะจินฟานเมื่อเช้าให้ฟัง เมื่อเหล่าเจ้าของฟาร์มได้ยินว่าจางหยวนสามารถรักษาสัตว์ป่วยที่แม้แต่ช่างเทคนิคจากโรงงานผลิตยาสัตว์ก็รักษาไม่ได้ พวกเขาจึงรู้สึกอยากรู้จักจางหยวนกันมากขึ้นทันทีที่จางหยวนเข้าใจเจตนาของจ้าวลี่ซาน เขาก็เล่าเรื่องที่เคยรักษาโรคอหิวาต
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 418
ยิ่งสองพ่อลูกตระกูลโจวชมเชยจางหยวนมากใด สีหน้าของจินฟานก็ยิ่งแย่ลงเท่านั้นเป็ดสองตัวที่เดินเล่นอยู่บนพื้น ราวกับฝ่ามือที่ตบหน้าจินฟานอย่างแรงไม่เพียงเสียงดังฟังชัด และยังเจ็บปวดมาก!ยาของจางหยวนรักษาเป็ดให้หายดี ซึ่งพิสูจน์แล้วว่า กาฬโรคเป็ดที่จินฟานพูดถึงก่อนหน้านั้นเป็นเรื่องโกหกหมด!เมื่อจ้าวลี่ซานลุกขึ้นยืน เขามองจินฟานด้วยสายตาที่ไม่พอใจ“ช่างเทคนิคจิน ผมต้องการคำอธิบายจากคุณ! ก่อนหน้านี้คุณบอกว่าเป็ดของผมเป็นกาฬโรคเป็ด แล้วให้ผมซื้อยาจากต่างประเทศ ตอนนี้เป็นเช่นนี้ คุณจะอธิบายอย่างไร”สีหน้าของจินฟานเปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่เขาก็ยังฝืนยิ้มออกมา“เถ้าแก่จ้าว คนเราย่อมผิดพลาดกันได้ ครั้งนี้ถือว่าผมดูผิดไป!”“จริงหรือ? อย่าคิดว่าคนอื่นโง่กันหมดนะ ช่างเทคนิคจิน ผมว่าต่อไปนี้คุณไม่จำเป็นต้องมาขายยาในเมืองของเราอีกแล้ว! ให้บริษัทของคุณส่งช่างเทคนิคคนอื่นมาแทนเถอะ ผมจะบอกกับคนอื่นๆ ในเมืองด้วย!” จ้าวลี่ซานพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาเหตุผลที่เขาเชื่อฟังจินฟาน เพราะเขามีความเชื่อมั่นในช่างเทคนิคของโรงงานผลิตยาเกินไปแต่จินฟานกลับใช้ความไว้วางใจของเขา พูดจาหลอกลวงจ้าวลี่ซาน จ้าวลี่ซาน
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 417
ทันใดนั้น จ้าวลี่ซานรีบวิ่งไปหาเป็ด แล้วนั่งยองตรวจสอบอ้วกของเป็ด ไม่นาน เขาก็เห็นพยาธิเม็ดเลือดสีแดงอยู่ด้านใน พยาธิตัวนั้นยาวประมาณเล็บนิ้วก้อย แต่บางมาก บางราวกับเชือก “นี่......นี่คือพยาธิเม็ดเลือดหรือ? หรือว่าเป็ดในฟาร์มของฉันจะติดโรคพยาธิเม็ดเลือดในเป็ดจริงๆ?” จ้าวลี่ซานพูดด้วยความตกตะลึง ทันทีที่จ้าวลี่ซานพูดจบ จินฟานก็เดินตรงเข้ามา มองจ้าวลี่ซานด้วยสายตาเย้ยหยัน “เถ้าแก่จ้าว คุณเป็นคนมากประสบการณ์ ทำไมถึงโดนหลอกด้วยเล่ห์เหลี่ยมแบบนี้ได้!”จ้าวลี่ซานเงยหน้าขึ้นอย่างประหลาดใจ “เล่ห์เหลี่ยม? เล่ห์เหลี่ยมอะไร?” “คำตอบง่ายมาก! พยาธิสีแดงตัวเล็กๆ เหล่านี้ถูกเป็ดอาเจียนออกมาจริง! แต่คุณอย่าลืมว่าเมื่อครู่เป็ดดื่มอะไรเข้าไป! พยาธิสีแดงตัวเล็กๆ เหล่านี้ที่อาจถูกป้อนเข้าไปตอนนั้นก็เป็นได้!” จินฟานพูดด้วยรอยยิ้มเยาะเย้ย เขาไม่เคยเชื่อว่าจางหยวนจะสามารถระบุอาการป่วยของเป็ดได้ ดังนั้นเขาจึงไม่เชื่อในสิ่งที่จางหยวนพูด เมื่อได้ยินเช่นนั้น จ้าวเจียซินก็ถอนหายใจออกมาพร้อมกับพูดว่า “เมื่อครู่ฉันยังคิดว่าคุณไม่ใช่คนโง่ แต่ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าฉันคิดผิด!” จินฟานขมวดคิ้วมองเขา “ค
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 416
จินฟานฮึดฮัดออกมา โดยไม่ได้พูดอะไรต่อแผนการรักษาของเขาก็เป็นแบบนี้แม้ว่าจะมียาสำหรับสัตว์ที่ช่วยเสริมสร้างภูมิคุ้มกันแล้วก็ตาม เป็ดที่รอดชีวิตได้ก็เป็นเพียงเป็ดที่ร่างกายแข็งแรงที่สุดเท่านั้นส่วนพวกเป็ดที่ป่วยหนัก ก็ต้องปล่อยให้รอความตายไปจ้าวลี่ซานคิดครุ่นดูแล้วก็เห็นด้วย จึงให้จ้าวเจียซินไปจับเป็ดป่วยมาแต่จินเฟินกลับอาสาเสียเอง เดินไปที่โรงเลี้ยงเป็ด แล้วจับเป็ดป่วยหนักที่สุดมาสองตัวสิ่งที่จินเฟินอยากเห็นที่สุดก็คือ จางหยวนฆ่าเป็ดทั้งสองตัวตายคาที่เช่นนั้น เขาก็จะใช้โอกาสนี้ให้จ้าวลี่ซานสั่งซื้อยาสำหรับสัตว์เพิ่มอีกสองกล่องได้เมื่อเห็นเป็ดทั้งสองตัวที่ป่วยจนแทบไม่มีแรงดิ้น จ้าวลี่ซานก็ทำหน้าแปลกๆจ้าวเจียซินกลับยิ้มเย้ยหยัน “จับเป็ดป่วยที่ใกล้ตายมาใช่หรือไม่ แต่ไม่เป็นไรหรอก! พี่หยวนจะรักษาเป็ดทั้งสองตัวให้หายได้......ใช่หรือไม่”พูดถึงตรงนี้ จ้าวเจียซินก็รู้ตัวว่าพูดออกไปเช่นนี้อาจไม่เหมาะ จึงรีบหันไปถามความเห็นของจางหยวนจางหยวนพยักหน้ายิ้ม “ไม่เป็นไร ตราบใดที่เป็ดทั้งสองตัวยังไม่ตาย ก็ยังมีความหวังที่จะรักษาให้หายได้!”จากนั้นเขาใช้ช้อนเล็กตักยาจากอ่างลายครามหน
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 415
เห็นเช่นนั้น จางหยวนก็ยิ้มออกมา “โปรดรอสักครู่! อาจ้าวและผู้เชี่ยวชาญจินท่านนี้ อย่ารีบร้อนไปเลย การสั่งซื้อก็ไม่ต้องรีบร้อนหรอก! จะลองดูหรือไม่ว่าผมจะรักษาเป็ดพวกนี้อย่างไร?”“หึ! ไม่สนใจ! ผมไม่อยากเสียเวลากับคนที่ไม่รู้เรื่องรู้ราว!” จินฟานพูดด้วยน้ำเสียงดูถูกจางหยวนจ้องมองจินฟาน “อาจ้าวตัดสินใจจะสั่งซื้อยาของคุณแล้ว อย่างไรเสียผู้เชี่ยวชาญจินจะไม่ให้เกียรติแม้แต่น้อยเลยหรือ?” จ้าวเจียซินเข้าใจและพูดต่อ “ใช่! ซื้อยาของคุณ แล้วคุณยังไม่ให้เกียรติขนาดนี้ ประเดี๋ยวผมจะลองติดต่อบริษัทยายี่ห้ออื่นทางออนไลน์ พวกเขาคงจะนำเข้ายาจากต่างประเทศได้เช่นกัน!”สีหน้าของจินฟานเปลี่ยนไปเล็กน้อยหากเป็นอย่างที่จ้าวเจียซินพูดจริงๆ และไปหาบริษัทยายี่ห้ออื่น วันนี้เขาคงจะมาเสียเที่ยว “เอาล่ะ! ถ้าเช่นนั้น ผมจะเห็นแก่หน้าเถ้าแก่จ้าว!” จินฟานพูดด้วยท่าทางใจกว้างจากนั้น ทุกคนก็เดินไปยังอ่างที่จางหยวนเตรียมไว้ เมื่อเห็นยาสมุนไพรในอ่าง และปูนขาวที่โรยอยู่ด้านบน จ้าวลี่ซานอดถามไม่ได้ว่า “พี่หยวน ข้างในนี้คืออะไรหรือ?”จางหยวนตอบด้วยรอยยิ้มว่า “อันนี้คือยาสมุนไพรบดเป็นผง ประกอบด้วยไฉหู เทียนหมา
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 414
แม้ว่าเขาจะพยายามกระซิบเสียงเบา แต่ทั้งจางหยวนและจ้าวเจียซินก็ยังได้ยินสิ่งที่เขาพูดอยู่ดี ทั้งสองสบตากัน แล้วต่างก็เห็นรอยยิ้มในสายตาของกันและกัน ที่แท้ก็เป็นแบบนี้เอง ที่แท้จินฟานก็เป็นแค่คนเขลาแต่จ้าวลี่ซานกลับตกใจกับคำพูดของจินฟาน รีบถามเขาเหมือนจะคว้าเอาหญ้าแพรกมาเป็นที่ยึดเหนี่ยว “ผู้เชี่ยวชาญจิน คุณมีวิธีรักษาโรคระบาดในเป็ดได้หรือไม่ หากเป็ดของผมตายหมด ผมคงขาดทุนมากแน่!” เมื่อเห็นว่าหลอกล่อจ้าวลี่ซานได้ จินฟานก็ยิ้มออกมา “จริงๆ แล้ว การรักษาโรคระบาดในเป็ดก็ไม่ยาก! บริษัทของเรานำเข้ายาสำหรับสัตว์ชนิดหนึ่งมาจากต่างประเทศ! สามารถเพิ่มภูมิคุ้มกันของเป็ดได้มากเลย!” “ถึงแม้ว่าราคาจะค่อนข้างสูง แต่หากเป็ดได้รับยานี้ เชื่อว่าน่าจะมีเป็ดรอดชีวิตจำนวนมาก!” จ้าวลี่ซานรีบถามว่า “แล้วตอนนี้มียาหรือไม่” “ตอนนี้ยังไม่มี! แต่หากคุณจ้าวลี่ซานโอนเงินเข้าบริษัทวันนี้ ผมสามารถให้บริษัทเร่งจัดส่งได้ภายในวันเดียวกัน!” จินฟานพูดพร้อมรอยยิ้ม แผนของเขาเรียบง่ายมากคือต้องการให้จ้าวลี่ซานซื้อยาที่ช่วยเพิ่มภูมิคุ้มกันของเป็ดชุดนั้น จินฟานไม่ได้โอ้อวด ยานั้นสามารถเพิ่มภูมิคุ้มกันของเป็ดไ
