Share
บทที่ 179
Related chapter
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 180
ทุกคนหันหน้ามองไปกลับเห็นว่าคนที่พูดจาก็คือเหลียงเฉียวหลิงที่เป็นคนปลุกปั่นในหมู่บ้านเมื่อเห็นเหลียงเฉียวหลิง จางหยวนก็ขมวดคิ้วอย่างอดไม่ได้พวกผู้หญิงแก่ที่อยู่ในหมู่บ้านใส่ร้ายป้ายสีเขาสุดฤทธิ์ ตัวเองยังไม่ได้หาเวลาว่างมาจัดการเธอคิดไม่ถึงว่าเธอจะกระโดดโลดเด้นออกมา!"เหลียงเฉียวหลิง ทำไมเธอถึงพูดแบบนี้? ทั้ง ๆ ที่จางหยวนช่วยเหล่าเฟิงโถวเอาไว้ ทำไมเธอถึงพูดว่าเขาไม่มีความรู้ในการรักษาคนล่ะ?" ชายวัยกลางคนคนหนึ่งถามขึ้นได้ยินแบบนี้ เหลียงเฉียวหลิงยิ้มเยาะ: "เขารักษาอะไรเหล่าเฟิงโถว? ก็แค่ช่วยให้เหล่าเฟิงโถวอ้วกยาฆ่าหญ้าออกมาจากในกระเพาะไม่ใช่เหรอ? นี่เรียกว่ารักษาด้วยเหรอ?""ถ้าหากพูดแบบนี้ งั้นฉันก็รักษาคนได้! แค่เอาน้ำมูลสัตว์จากในกองมูลสัตว์ให้เหล่าเฟิงโถวดื่ม ก็ทำให้เขาอ้วกออกมาได้!"เหลียงเฉียวหลิงพูดออกมาแบบนี้ ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ก็ตกอยู่ในความเงียบขรึมเมื่อคิดให้รอบคอบแล้ว มันก็เป็นอย่างที่เธอพูดจริงๆ!ถึงแม้จางหยวนจะช่วยเหล่าเฟิงโถวไว้แต่จางหยวนก็ทำเพียงแค่ช่วยเร่งให้เหล่าเฟิงโถวอ้วกออกมาเพียงแค่นี้ ไม่สามารถยืนยันวิชาแพทย์ของจางหยวนได้จริง ๆนั่นแหละ!ขณะ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 181
“เหลียงเฉียวหลิง เธอหุบปากเลยนะ! เธอห้ามเหยียดหยามลูกชายของฉัน!”จางหยวนหันหน้ามองไป ภาพที่อยู่ตรงหน้าทำให้เขานิ่งอึ้งไปเห็นเพียงแค่ที่หน้าประตูบ้าตาเฟิงมีรถสามล้อไฟฟ้าจอดอยู่คนที่นั่งอยู่ด้านหลังรถสามล้อไฟฟ้าก็คือจางต้าซานพ่อของเขาที่กำลังมีสีหน้าเดือดดาล เสียงตะโกนด้วยความโมโหเมื่อครู่นี้ ก็มาจากจางต้าซานพ่อของเขาเมื่อจางต้าซานพูดจบ หวังฮุ่ยที่นั่งอยู่ตรงที่นั่งข้างคนขับ ก็มองเหลียงเฉียวหลิงด้วยความเดือดดาลเช่นกัน"เหลียงเฉียวหลิง เธอทำเกินไปแล้ว! ฉันทำให้เธอไม่พอใจตรงไหนกัน? เธอถึงได้ใส่ร้ายป้ายสีอาหยวนของพวกเราแบบนี้!” หวังฮุ่ยตวาดตามขึ้นมาเมื่อเห็นภาพนี้ จางหยวนก็รู้สึกงุนงงคิดในใจว่าหวังฮุ่ยมาดูความครึกครื้นก็ช่างเถอะ ทำไมแม้แต่จางต้าซานพ่อของเขาก็มาด้วยล่ะ?จู่ ๆ เขาเห็นร่างสวยรีบเดินมาที่ประตู นึกไม่ถึงว่าจะเป็นจางหลินสาวสวยประจำหมู่บ้านดูเหมือนจะเป็นเพราะเดินเร็วเกินไปจางหลินในตอนนี้ ใบหน้าสวยแดงระเรื่อ ดูสวยกว่าในตอนปกติเป็นสามเท่า!จางหยวนเข้าใจในทันที ต้องเป็นจางหลินที่ไปแจ้งสามีภรรยาสองคนนี้แน่นอน บอกเรื่องการสัญญาของเขากับจางเว่ยหมินให้กับพวกเขาสองสามี
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 182
เมื่อครู่เรื่องที่เหล่าเฟิงโถวสั่งสอนเธอ เธอยังไม่ลืม!ประโยคนี้ ก็ด่ารวมเหล่าเฟิงโถวเข้าไปด้วยโดยไม่ต้องสงสัย!แต่ว่าตอนนี้ทุกคนไม่มีอารมณ์จะไปครุ่นคิดว่าเธอกำลังเหน็บแนมเหล่าเฟิงโถวหรือไม่ในตอนนี้สายตาของทุกคนมองไปที่จางต้าซานที่อยู่ในรถสามล้อไม่ใช่เพราะเหตุใด แต่เป็นเพราะคำพูดนี้ของเหลียงเฉียวหลิงรุนแรงเกินไปหน่อยแล้ว!อ้าปากพูดว่าคนพิการ ปิดปากก็พูดว่าคนพิการ นี่มันเป็นการจี้แทงใจดำคนอื่นไม่ใช่เหรอ?หมู่บ้านเซี่ยวานหลายปีมานี้ มีเพียงแค่จางต้าซานคนเดียวเท่านั้นที่เกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์ และกลายเป็นคนพิการที่คนอื่นเรียกกันแต่คำว่าพิการสองคำนี้พึมพำอยู่ในใจก็ไม่เป็นอะไรแต่คุณพูดออกมาต่อหน้าคนอื่น นี่มันเป็นการเหยาะเกลือไปบนบาดแผลของคนอื่นไม่ใช่เหรอ?ขณะเดียวกัน ทุกคนก็อยากดูว่า จางต้าซานจะมีปฏิกิริยาตอบสนองอย่างไรกับคำพูดของเหลียงเฉียวหลิงแต่ทว่า ยังไม่รอจางต้าซานตอบสนองอะไร ในอากาศก็มีเสียงตบหน้าดังขึ้นกะทันหันเพี๊ยะ!ทุกคนหันหน้าไป ถึงได้พบว่าตอนนี้จางหยวนกลับฟาดฝ่ามือไปที่ใบหน้าของเหลียงเฉียวหลิงเหลียงเฉียวหลิงตะลึงงันเธอคิดไม่ถึงว่า จางหยวนจะกล้าตบหน้าเธอต่อ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 183
เหลียงเฉียวหลิงมารยาทไม่ดีก็ส่วนมารยาทไม่ดีแต่คำพูดของเธอ ก็มีเหตุผลระดับหนึ่งเขาจางหยวนชอบพูดว่ารักษาคนได้ไม่ใช่เหรอ?ทำไมแม้แต่อาการของพ่อยังรักษาไม่หาย?นั่นไม่มีแรงโน้มน้าวใจเกินไปหน่อย!เมื่อเผชิญหน้ากับสายตาที่แฝงไปด้วยความสงสัยของทุกคน จางหยวนกำลังจะพูดอธิบายว่าใช้เวลาอีกไม่นาน จางต้าซานพ่อของเขาก็สามารถยืนขึ้นมาได้อีกครั้งแต่ยังไม่รอให้เขาเอ่ยปาก เสียงที่แฝงไปด้วยความเจ็บปวดของจางต้าซานก็ดังขึ้นมา"ใครบอกว่าอาหยวนรักษาอาการป่วยของฉันไม่หาย! พวกเธอเบิกตาดูให้กว้าง ๆ! ตอนนี้ฉันยืนขึ้นแล้วใช่ไหม! นี่ก็คือผลจากที่อาหยวนรักษาให้ฉัน!"ทุกคนหันหน้ามองไปด้วยสัญชาตญาณ ภาพตรงหน้า ทำให้พวกเขานิ่งอึ้งไปทันทีเห็นเพียงแค่จางต้าซานที่เดิมที่นั่งอยู่ในรถสามล้อ ไม่รู้ว่าลุกขึ้นยืนตั้งแต่เมื่อไหร่เขาในตอนนี้ สองมือค้ำตัวรถของรถสามล้อเอาไว้ ยืนอยู่ตรงนั้น โดยที่ไม่ได้พึ่งพาการช่วยเหลือจากใครทั้งนั้นเมื่อเห็นภาพนี้ ชาวบ้านต่างพากันตะลึงงัน!ก่อนหน้านี้เรื่องที่จางต้าซานเกิดอุบัติเหตุรถยนต์และกลายเป็นอัมพาต ถูกลือไปทั่วตั้งนานแล้วคนในหมู่บ้านต่างรับรู้ว่า ขาทั้งสองข้างของจางต้าซ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 184
ตอนนี้เขาเริ่มฟื้นฟูกำลังกลับมาเล็กน้อยแล้ว เขายกขาขึ้นและถีบไปที่ก้นของเหลียงเฉียวหลิงอย่างแรง!เหลียงเฉียวหลิงอุทานและนิ่งอึ้งให้เหล่าเฟิงโถวถีบออกมา!หลุดออกจากกลุ่มคนเหลียงเฉียวหลิงตกใจจนกรีดร้องออกมา กลัวว่าจางหยวนจะจับเธอและตบหน้าเธออีกหลายครั้งแต่ว่าเธอคิดมากไปแล้ว ครั้งนี้จางหยวนได้วิ่งไปประคองจางต้าซานเอาไว้ มีเวลามาสนใจเธอที่ไหนกัน?จางหยวนประคองจางต้าซานให้นั่งกลับไปบนรถใหม่อีกครั้ง และขมวดคิ้วขึ้นมา"พ่อ ทำไมจู่ ๆ พ่อถึงลงจากเตียงล่ะ! ขาของพ่อยังไม่ฟื้นฟูดี ครั้งนี้ลงบนพื้น ก็จะต้องนอนอีกหลายวันถึงจะลงจากเตียงได้!"ได้ยินแบบนี้ จางต้าซานหัวเราะเสียงดัง และพูดอย่างสบายใจ: "ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร! ก็แค่นอนบนเตียงหลายวันไม่ใช่เหรอ? พ่อนอนมานานขนาดนั้นแล้ว นอนจนชินไปตั้งนานแล้วมองดูพ่อของเขาที่แสร้งทำเป็นมีความสุขอย่าดูว่าจางหยวนปากพูดตำหนิ แต่ในใจกลับซาบซึ้งเป็นอย่างมากขาของจางต้าซานยังไม่หายดีเมื่อครู่ตอนที่เขาลงมาจากรถ ขาทั้งสองข้างจะต้องแบกรับกับความเจ็บปวดที่มากมายจุดนี้ ดูจากเหงื่อบนหน้าผากของจางต้าซานก็สามารถดูออกได้เมื่อคิดได้พ่อของเขาต้องแบกรับความเจ็
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 185
รอหวังฮุ่ยเข็นรถสามล้อเข้ามาในบ้านของเหล่าเฟิงโถว ที่หน้าประตูก็เหลือเพียงจางหยวนกับจางหลินเพียงสองคนจางหยวนมองดูจางหลิน สายตาอ่อนโยนขึ้นมาก"จางหลิน ขอบคุณนะ!"ถูกจางหยวนจ้องมองด้วยสายตาอ่อนโยนแบบนี้ ไม่รู้ว่าทำไม จางหลินกลับรู้สึกประหม่าเล็กน้อย ใบหน้าสวยก็ร้อนผ่าวไปด้วยเธอกะพริบตาที่เฉลียวฉลาดแสร้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง: "ขอบคุณอะไรฉันล่ะ?""แน่นอนว่าขอบคุณที่คุณเรียกพ่อแม่ของผมมา! ถ้าไม่ใช่เพราะพวกเขามาที่นี่ เหตุการณ์เมื่อครู่คงจะจัดการได้ยากจริง ๆ!" จางหยวนยิ้มพูดจางหลินมองดูเขา: "พูดแบบนี้ ฉันช่วยนายไว้ได้มาก ถูกต้องไหม?""ใช่น่ะสิ!” จางหยวนพยักหน้า"ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นคุณก็เพียงแค่พูดขอบคุณฉันเหรอ? ไม่มีความจริงใจเกินไปหน่อยไหม?" จางหลินกลอกตาไปมาจางหยวนหัวเราะออกมา คิดว่าสาวสวยของหมู่บ้านจะขอค่าตอบแทน!"อะแฮ่ม ก็ได้! งั้นคุณอยากให้ผมขอบคุณคุณอย่างไร?" จางหยวนตั้งใจกระแอมสองครั้งครั้งนี้ถึงตาจางหลินกลุ้มใจแล้ว เธอขมวดคิ้วครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง สุดท้ายก็ส่ายหน้า"ยังคิดไม่ออกจริง ๆ ซะด้วย!"จางหยวนพูดอย่างจริงจัง: "ในเมื่อตอนนี้คิดไม่ออก งั้นก็รอให้คุณคิดออกตอนไห
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 186
เหล่าเฟิงโถวเสียดายเงินพักรักษาตัวในโรงพยาบาล จึงเอายาจากหมอ เตรียมจะไปให้น้ำเกลือที่คลินิกของในหมู่บ้านพลบค่ำ เหล่าเฟิงโถวมาที่บ้านของจางหยวนพร้อมกับมีเพื่อนบ้านมาเป็นเพื่อน แถมยังนำน้ำผึ้งเลี้ยงขวดใหญ่สิบขวดเต็ม ๆ มาด้วยเห็นเขานำน้ำผึ้งมามากมายขนาดนี้ พ่อแม่ลูกจางหยวนต่างก็ตกตะลึงอย่างมากน้ำผึ้งเยอะแยะขนาดนี้ ถ้าหากกินกันในครอบครัว ไม่ต้องกินกันปีครึ่งพอดีเหรอ!"ต้าซาน และยังมีภรรยาของต้าซาน พวกคุณมีลูกชายที่ดีนะ! ไม่เหมือนกับผม เลี้ยงคนเนรคุณคน!" หลังจากเหล่าเฟิงโถวนั่งลงก็ยิ้มอย่างขมขื่นอย่างอดไม่ได้ได้ยินแบบนี้ จางต้าซานกับหวังฮุ่ยมองตากัน ต่างก็มองเห็นความภาคมูิใจในสายตาของกันและกันเรื่องการสั่งสอนลูกชาย พวกเขาสองคนพึงพอใจอย่างมาก!ดูสิว่าตอนนี้จางหยวนแสดงออกได้ยอดเยี่ยมขนาดไหน!จากนั้นก็คุยเรื่องสัพเพเหระเหล่าเฟิงโถวก็ถือโอกาสระบายความทุกข์กับสองสามีจางต้าซานรอตอนที่กลับไป เหล่าเฟิงโถวหยิบถุงผ้าออกมาจากกระเป๋ษ ข้างในมีเงินใส่อยู่หนึ่งหมื่นหนึ่งพันห้าร้อยบาทเงินส่วนหนึ่งเหลือกจากรักษาตัวในโรงพยาบาล อีกส่วนหนึ่งกลับเป็นเงินเก็บติดตัวของเหล่าเฟิงโถวพูดได้ว่า เง
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 187
เห็นแบบนี้ จางหยวนก็ยิ้มแล้ว: "นี่จะไปยากอะไรกัน! มอบให้ผม! ผมมีวิธีกำจัดน้ำผึ้งเหล่านี้ได้อย่างรวดเร็ว!""วิธีอะไร?" สองสามีภรรยาถามขึ้นพร้อมกันจางหยวนยิ้มอย่างลึกลับ: "ทำเป็นน้ำผึ้งยาจีน!""น้ำผึ้งยาจีน!" สองสามีภรรยาตกตะลึงอย่างมากจางหยวนอธิบายขึ้นมาในทันทีน้ำผึ้งยาจีนที่ว่า ก็คือนำยาจีนไปบดเป็นผง จากนั้นใส่ถุงกรองแล้วแช่ไปในน้ำผึ้งรอให้แช่สักสองสามวัน ฤทธิ์ยาของยาจีนก็จะซึมอยู่ในน้ำผึ้ง ด้วยเหตุนี้ทำให้น้ำผึ้งกลายเป็นน้ำผึ้งยาจีน!"พ่อ วันนี้พ่อฝืนยืนขึ้นมา อาการบาดเจ็บที่ขารุนแรงขึ้นเล็กน้อย! เดี๋ยวผมจะทำน้ำผึ้งเสริมสร้างกระดูกที่สร้างกล้ามเนื้อและบำรุงกระดูกให้กับพ่อ!" จางหยวนพูด"ต่อไปพ่อพยายามดื่มทุกวัน ความรวดเร็วในการหายดีก็จะยิ่งเพิ่มขึ้น! อ่อใช่ แม่ก็สามารถดื่มได้ มีประโยชน์ต่อร่างกาย!"หลังจากได้ยินคำอธิบายของจางหยวน สองสามีภรรยาคู่หนึ่งก็เข้าใจในทันทีในดวงตาของจางต้าซานถึงขั้นที่มองเห็นความสว่างไสวเขาดื่มยาจีนต้มรสขมจนเบื่อตั้งนานแล้วถ้าหากทุกครั้งที่ดื่มยาต้มรสขมเสร็จ และได้ดื่มน้ำผึ้งที่หวาน ๆ ไม่ต้องพูดเลยว่าดีใจมากแค่ไหน!แต่ว่ามีเรื่องหนึ่งที่จางห
Latest chapter
