เจ้าของมือบางกำปืนในมือเอาไว้แน่น แต่ในเวลาเดียวกันก็ความสับสนในใจเธอเกลียดคนตรงหน้ามากพอที่จะกล้าหันปลายกระบอกปืนไปหาเขาแล้วอย่างนั้นเหรอ? การบุกรุกเข้ามาในห้องของเธอในยามวิกาลมันต้องมีเหตุผลบางอย่างรึเปล่า? แต่ทุกเรื่องราวที่เธอเคยเผชิญมามันสอนให้เธอรู้ว่าไม่ควรไว้ใจใครหากไม่ใช่คนในครอบครัวในเมื่อเขาไม่ใช่ ปลายฟ้าจึงเลือกที่จะกำด้ามกระบอกปืน เอาไว้ให้แน่นที่สุดเท่าที่จะทำได้คนเย็นชายืนมองปลายฟ้าเงียบๆ ก่อนพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง“คุณพ่อของคุณถูกยิงเสียชีวิตแล้ว”นั่นเป็นเพราะเขารู้สึกคุ้นชินกับการสูญเสียทุกสิ่งอย่าง ที่มันมักจะเกิดขึ้นกับตนและคนที่อยู่รอบกายบ่อยครั้ง กระทั่งความตายเขาก็ยังเห็นว่า มันเป็นเรื่องธรรมดาไปแล้วนั่นแหละแต่สำหรับปลายฟ้าพอได้ฟังข่าวการตายของคนเป็นบิดา มันทำให้เธอตัวชาวาบถึงกับสตั๊นไปชั่วขณะ คล้ายกับถูกสายฟ้าฟาดเข้ามาทั่วทั้งร่าง มองเห็นทุกอย่างรอบกายกลายเป็นสีขาวโพลน หัวใจเหมือนโดนบีบอัดด้วยอะไรสักอย่างจนแตกสลายไม่มีชิ้นดี ก่อนที่มันจะเต้นรัวขึ้นมาอีกครั้งอย่างบ้าคลั่ง พร้อมกับเสียงกรีดร้องของหญิงสาวที่ดังออกมาจนสุดเสียง“ไม่จริง!”ปลายฟ้ารู้ได้ทัน
คิมหันต์รู้ดีว่าปลายฟ้ากำลังตกอยู่ในภวังค์ของความแค้น เหมือนกับที่เขาเคยเจอและเป็นสาเหตุที่ทำให้เขาทิ้งเธอไปโดยที่ไม่ได้เอ่ยลาเมื่อ โจแอล เพื่อนสนิทถูกองค์กรพิเศษส่งคนมาตามล่า เขาจึงต้องหาทางช่วย ด้วยการยอมเสี่ยงตายเข้าไปในสถานที่อันตราย โดยไม่เคยคิดเลยว่าตัวเองจะเอาชีวิตรอด และสามารถเอาเพื่อนของเขากลับออกมาด้วยกันได้ หรืออีกอย่างทั้งคู่อาจจะนอนตายอนาจอยู่ในนั้นด้วยกันโจแอลกับคิมหันต์เป็นเพื่อนที่รักกันมาก เพราะทั้งสองคนได้เกิดและเติบโตมาจากสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้า และถูกองค์กรต่างๆ มารับตัวไปอุปการะเลี้ยงดูตั้งแต่พวกเขามีอายุได้แค่เพียงเก้าปี โดยทางองค์กรได้อ้างว่าจะพาพวกเขาไปเลี้ยงดูอย่างดีและให้มีการศึกษา แต่ทว่าความจริงองค์กรเหล่านั้น กลับนำพวกเขาไปฝึกการต่อสู้อย่างหนัก เพื่อเป็นนักฆ่าหรือไม่ก็เป็นบอดี้การ์ดที่มีความสามารถเป็นพิเศษนักฆ่าและบอดี้การ์ดเหล่านั้นและจะถูกส่งตัวไปตามประเทศต่างๆ ที่ว่าจ้างกันมาในราคาค่อนข้างสูงโจแอลถูกฝึกให้เป็นนักฆ่า ส่วนคิมหันต์โชดดีกว่านั้นที่ครูฝึกมองเห็นแวว แล้วนำเขามาฝึกให้เป็นบอดี้การ์ด และจะต้องมีความสามารถที่ทำได้ทั้งสองทาง เพราะบางครั้งอาจต้
หลังจากนี้คิมหันต์คงจะต้องสะสางและจัดการเรื่องราวทุกอย่าง ตามที่ได้รับมอบหมายมาจากท่านเจ้าสัว ด้วยการใช้ชีวิตของตัวเองเป็นเดิมพันงานศพของบิดาผ่านพ้นไปอย่างรวดเร็ว ปลายฟ้าจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าตัวเองได้ทำอะไรลงไปบ้าง แต่เท่าที่จำได้ดูเหมือนคิมหันต์จะทำทุกอย่างให้เธอมากกว่าในช่วงระยะเวลาหนึ่งสัปดาห์ที่ผ่านมา การอารักขาผู้ว่าจ้างเป็นไปอย่างครบวงจรและเต็มรูปแบบ โดยที่ปลายฟ้าไม่ได้ทำอะไรเลยสักอย่างนอกจากนั่งเฉยๆ โดยมีคิมหันต์เป็นคนดูแลและวางแผนการ แต่ในส่วนของบ้านใหญ่คิมหันต์กลับไม่สามารถเอื้อมมือเข้าไปได้ เพราะเจ้าของเขาไม่อนุญาตให้ชายหนุ่มเข้าไปยุ่งวุ่นวาย แต่ความจริงปลายฟ้าไม่ต้องการให้คิมหันต์ได้เจอกับลูกสาวของเธอมากกว่า“กินข้าวสักคำก่อนไหมคะคุณหนู”เสียงของคนรับใช้ภายในบ้านเดินเข้ามาถามปลายฟ้าอีกครั้ง เมื่อเห็นว่าเจ้านายยังนั่งมองอาหาร โดยที่ไม่แตะต้องมันมามากว่าครึ่งชั่วโมง สาเหตุหลักก็มาจากที่เธอกลืนมันไม่ลง“ไม่ดีกว่า...ขอบใจมากนะ แล้วคุณแม่ละโทรมาบ้างหรือเปล่า?”“คุณผู้หญิงโทรมาบอกว่า ท่านอยากจะมาหาคุณหนูมากเลยค่ะ”“ช่วยไปรายงานคุณแม่ทีว่า ฉันอยากให้ท่านอยู่ที่นั่นไปก่อน สถานการณ์ใ
ดวงตาของร่างใหญ่ไหววูบลง แต่ยังคงมองใบหน้าเจ้าของร่างบาง ที่มักจะเอาตัวเองเป็นที่ตั้ง อีกทั้งยังแตกต่างจากผู้หญิงที่เขารักเธอจนหมดหัวใจพอหายจากอาการโศกเศร้า เธอก็พร้อมจะแผลงฤทธิ์ใส่เขาทันที อย่างที่ชายหนุ่มคิดเอาไว้ไม่มีผิด“ปลาย....คุณกำลังจะหาเรื่องใส่ตัว” คิมหันต์กดเสียงต่ำ อย่างพยายามระงับอารมณ์ของตน ซึ่งผิดกับอีกคนที่ยังคงตะเบ็งเถียงเขาด้วยเสียงสูง“ฉันมีเงินมากมาย อยากจะทำอะไรก็ทำได้ ส่วนคุณเป็นคนรับจ้าง คุณไม่สิทธิ์จะมาต่อรอง เพราะฉันใช้เงินของฉันจ้างคุณมาพร้อมกับทำสัญญาถูกต้อง ไม่ใช่แค่คำพูดพล่อยๆ คุณว่าจริงมั้ยละ?....เรฟ...” ปลายฟ้าจงใจจะย้ำคำในท้ายประโยคนั่น มันเลยทำให้คิมหันต์สาดคำพูดร้ายๆ กลับไปให้เธอบ้างแทบจะทันที“เหมือนคุณจงใจจะพูดให้ตัวเองดูดีเลยนะปลาย แต่คุณลืมอะไรไปหรือเปล่าว่าตัวคุณเอง ก็เป็นพวกที่ดีแต่ปาก ‘อยากมาก’ จนอดทนรอคนรักไม่ไหว ถึงกับต้องหนีไปมีผัวใหม่ แบบนี้ก็ไม่ไหวจะเคลียร์ แต่เสียดายที่ผู้หญิงประเภทนี้ ไม่ค่อยก้มหัวดูเงาของตัวเองเท่าไหร่ คุณว่าจริงมั๊ยละ?”ปลายฟ้าหน้าตึงขึ้นมาทันทีหลังจากที่ได้ฟัง แถมเจ้าของร่างบางยังพุ่งตัวเข้าไปใกล้ ราวกับต้องการจะเ
“คิมหันต์! ของคุณมันกำลังทำตัวตึงใส่ก้นฉันอยู่นะ!”เธอตัดสินใจบอกเขาออกไปตามตรง และพยายามขืนตัวออกมา แต่ก็ถูกอีกฝ่ายยึดมือทั้งสองข้างของเธอไว้ โดยไม่สนใจปฏิกิริยา“มองตรงไปข้างหน้า”“ฉันไม่มีสมาธิ!”“ก็อย่าไปสนใจมันสิ...ตามองอยู่ที่เป้าหมาย” เขาบอกเธอต่อไป แถมยังจงใจบดเบียดช่วงล่างเข้ามาแนบชิดมากกว่าเก่าหากฝังตัวเข้าไปได้ก็คงจะทำไปแล้วละมั้ง... “กลั้นลมหายใจตอนที่เหนี่ยวไกปืน”“ทำได้ที่ไหนเล่า!”“...ยิง!”แชะ!ปลายฟ้าตกใจจึงหลับหูหลับตายิงออกไป แต่เมื่อได้ยินเสียงสับไกปืนดัง ‘แชะ’ ขึ้นมา...นั่นมันหมายความว่า...คิมหันต์...ไม่ได้ใส่ลูกปืนเอาไว้ในรังเพลิง...หญิงสาวรู้สึกประหลาดใจ เธอจึงเบี่ยงหน้าหันไปถามด้วยความที่อยากจะรู้เหตุผล ในจังหวะที่อีกคนก็กำลังหักองศาหน้าลงมาเช่นเดียวกันมันจึงทำให้แก้มเนียนนุ่มประทะเข้ากับปลายจมูกโด่งของชายหนุ่มเข้าพอดีเพื่อที่จะกลบเกลื่อนความเขินอาย ปลายฟ้าจึงทำตาขวางใส่ให้เขารู้ว่าเธอกำลังไม่พอใจนั่นแหละแต่คิมหันต์กลับตีหน้าตาย ก่อนจะยอมปล่อยเธอให้เป็นอิสระ แล้วผละออกมายืนอยู่ห่างๆ อย่างต้องการจะรักษาระยะจากนั้นจึงได้อธิบายเหตุผลของตน ให้อีกคนได้ฟังอย่
หลังจากสิบห้านาทีผ่านไป คิมหันต์ก็ส่งข้อความไลน์เข้ามาในโทรศัพท์ เพื่อบอกให้ปลายฟ้าลงไปพบกับเขาในห้องทำงานที่อยู่ชั้นล่างของคฤหาสห์นับวันคนบอดี้การ์ดอย่างเขา ก็เริ่มจะกร่างและวางอำนาจ หนำซ้ำยังแกล้งปั่นประสาทใส่คนเป็นนายจ้างอย่างเธอ โดยที่ไม่ได้รู้สึกเกรงใจ และมักชอบออกคำสั่ง ราวกับตัวเขาเองนั้นเป็นเจ้านาย อีกทั้งยังชอบขัดใจ และคราวนี้มันก็หนักหนาสาหัสเพราะเขาฉวยโอกาสถึงเนื้อถึงตัวเธอมากเกินไป จนทำให้ร่างกายของเขามีปฏิกิริยาแข็งขึง ถึงขนาดกล้ายอมรับกับเธอออกมาตามตรง.“ผม ‘อยาก’ ว่าจะออกไปช่วยตัวเองข้างนอกสักหน่อย”“การช่วยตัวเอง ขณะที่รู้ว่ามีคุณอยู่ใกล้ๆ มันก็ไม่ได้เลวร้ายเท่าไหร่..”“คนบ้ากาม!”ปลายฟ้าสบถออกมาอย่างรู้สึกโกรธกับการกระทำและคำพูดเชิงลามกน่าอายของคิมหันต์ ที่มันยังคงติดอยู่ในสมองของเธอ และไม่ยอมหายไปไหนสักที พร้อมๆ กับที่มีเสียงข้อความไลน์แจ้งเตือนของชายหนุ่มดังขึ้นมาอีกครั้ง เจ้าของร่างบางแค่เหลือบหางตาไปมองโทรศัพท์ แต่ไม่ยอมกดเข้าไปอ่านข้อความข้างในพอเป็นอย่างนั้น คิมหันต์จึงใช้วิธีการโทรหาคนที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นเจ้านายของเขาโดยตรงปลายฟ้านั่งมองหน้าจอโทรศัพท์ที่ม
“แต่ผมมั่นใจว่าฝีมือของผมดีกว่าคนพวกนั้นมาก หรือหากคุณไม่แน่ใจ จะลองให้ผมแข่งกับพวกเขาดูสักครั้งก็ได้นะ” ยกหางตัวเองได้อย่างหน้าไม่อาย จนปลายฟ้ายังอดที่จะรู้สึกหมั่นไส้เขาไม่ได้“อย่ามั่นใจตัวเองให้มันมากไปนักเลยคุณ!”“แล้วคุณกล้ารึเปล่าละ?...หรือกลัวว่าผมจะชนะ”เขาจงใจถามหยั่งเชิงกับเธออีกหน และคงไม่หยุดคำพูดของตนเอาไว้แค่นั้นแน่ๆก็ดูสีหน้าท่าทางของแม่คุณสิ ว่ามันน่าแกล้งน่ารังแกมากแค่ไหน? เห็นแล้วมันก็อดที่จะมันเขี้ยวเธอไม่ได้จริงๆปลายฟ้าคงลืมไปหมดแล้วทุกอย่าง...กระทั่งเรื่องที่เธอมักจะถูกเขากลั่นแกล้งอยู่เป็นประจำ โดยเฉพาะตอนที่ได้ทำกิจกรรมร้อนๆ ด้วยกันบนเตียงนอน“ตอนนี้ผมเดาว่าคุณไม่กล้า...”“ฉันกล้า!...งั้นเราก็ไปที่สนามยิงปืนกันในตอนนี้เลย” ปลายฟ้ารีบสวนกลับมาทันทีอย่างที่คิมหันต์คิดเอาไว้ไม่มีผิด แต่มันก็ต้องมีอะไรติดปลายนวมกันบ้างใช่มั้ยละ?“ถ้าผมชนะ...แล้วผมจะได้อะไร?”“ชนะให้ได้ก่อนเหอะ! ”รอยยิ้มร้ายผุดขึ้นมาบนใบหน้าคมคายสไตล์ลูกครึ่ง ซึ่งเต็มไปด้วยความมั่นใจอย่างคนที่ถือไพ่เหนือกว่าและด้วยความที่อยากจะเอาชนะ...ปลายฟ้าจึงจัดให้ชายหนุ่มได้ทำตามคำท้าทาย อย่างที่เขาได้ค
ปลายฟ้าทิ้งท้ายคำพูดไว้พร้อมกับสายตา ก่อนจะเดินนำหน้าเขากลับมาที่รถ หญิงสาวเปิดประตูรถยนต์แล้วโน้มตัวเข้าไปหยิบแก้วกาแฟของตน ในขณะเดียวกันก็ได้ยินเสียงของอีกคน ตะโกนเรียกชื่อของเธอเสียงดังขึ้นมาว่า“ปลาย!...หมอบลง มีคนจะยิงคุณ!”หญิงสาวตื่นตกใจกลัวขณะยัดตัวเข้าไปนั่งขดอยู่ข้างประตูรถ พร้อมกับกรีดร้องจนตัวสั่นด้วยความเสียขวัญอยู่ในนั้น แต่มันกลับไม่มีอะไรสักอย่างตามที่เขาได้ว่าเอาไว้ปลายฟ้าค่อยๆ ลืมตาขึ้นมามอง เมื่อเห็นเจ้าของร่างใหญ่เดินออกมาแล้วนั่นหละ หญิงสาวถึงได้รู้ว่าตัวเองถูกเขาหลอก เธอจึงรีบลุกออกมา พร้อมกับกรีดร้องใส่หน้าคนตัวโตกว่า เพราะรู้สึกโมโหเขาจนตัวสั่น“คนบ้า!...คุณกล้าดียังไงฮะถึงได้มาหลอกฉัน?”“ก็แค่ซ้อม...เพราะผมต้องการจะดูความพร้อมของคุณ....”“คุณคงชอบหลอกเล่นกับความรู้สึกของคนอื่นจนติดเป็นนิสัย”“แล้วแปลกตรงไหน? ในเมื่อคุณยังกล้าหลอกผมเลย คุณหลอกให้ผมรอแล้วก็หนีกลับมาประเทศของคุณ คิดบ้างหรือเปล่าว่าการที่ผม ยอมมารับจ้างเพื่อเป็นคนคุ้มกันให้กับคุณมันเป็นเรื่องที่สนุกน่ะ”อยู่ๆ คิมหันต์ก็พูดเรื่องอดีตของเขากับเธอขึ้นมาโดยไม่บอกกล่าว ทำเอาเจ้าตัวถึงกับหน้าเหวอ จนเผ
เมื่อกลับมาถึงบ้านตอนช่วงหัวค่ำ ทั้งสองคนจึงเดินไปส่งแป้งร่ำที่ห้องนอน ก่อนจะอยู่เป็นเพื่อนลูกสาวสักพัก จนเจ้าตัวหลับไปแล้วนั่นแหละ ทั้งสองคนถึงได้พากันกลับมาที่ห้องเพราะคิมหันต์ต้องการทำให้ปลายฟ้าเซอร์ไพรส์ เขาจึงตีเนียนหน้าตาย หลังจากที่เก็บงำความลับนี้ไว้กับตัวมาหลายวัน“คุณไปอาบน้ำพักผ่อนก่อนเถอะ เหนื่อยกับลูกมาทั้งวัน ผมว่าจะไปดูความเรียบร้อยด้านล่างนั่นสักหน่อย เดี๋ยวผมมา”หญิงสาวทำเป็นเมิน ก่อนเดินจ้ำเท้าเข้าห้องไปโดยไม่พูดอะไรออกมาเลยสักคำหลังจากอาบน้ำชำระร่างกาย ปลายฟ้าก็มานั่งแปรงผมอยู่หน้ากระจกเงาราวชั่วโมงกว่าๆ แต่ก็ไม่เห็นทีท่าว่าคนเป็นสามีจะเข้ามาในห้องไวเท่าความคิดเมื่อได้ยินเสียงของลูกบิดประตู ที่ถูกเปิดเข้ามาพร้อมกับคนเป็นสามีและเมื่อได้เห็นใบหน้าของอีกฝ่าย ความรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจที่ถูกกักเก็บเอาไว้ก็ตีตื้นขึ้นมาอีกครั้ง แต่อีกคนก็ยังไม่รู้ตัวงอนผัว!...แล้วเขาจะรู้ตัวตอนกี่โมง?ด้วยความหมั่นไส้หญิงสาวจึงทำท่าจะเดินหนีเขาไปอีกทาง แต่ถูกเจ้าของร่างใหญ่คว้าตัวมากอดไว้ได้จากทางด้านหลัง“คุณกำลังงอนผมอยู่ใช่มั้ย?” เขาฝังจมูกโด่งไล้ลงตามข้างแก้มของเธอเบาๆ ตอนถาม ส่วนห
ห้องรับรองแขกชัญญ่ายอมคายความลับของพี่ชายให้ปลายฟ้าได้รับรู้ทุกอย่าง กระทั่งสถานะของตนซึ่งรวมไปถึงเหตุผลของการมาที่เกาะปลาดาวแห่งนี้ด้วยเช่นเดียวกัน“ฉันก็แค่อยากเห็นหน้าพี่สะใภ้ ว่าตัวจริงจะสวยงามตามที่พี่คิมเขาเล่าให้ฉันฟังมากแค่ไหน ฉันไม่อยากเห็นพี่ปลายแค่รูปถ่ายนี่นา พอดีว่าพี่คิมเขาอยากได้งาน เขาจึงวางแผนการให้ฉันได้มาที่นี่ ถ้าพี่ปลายจะโกรธพี่คิมก็โกรธไปสิคะ แต่พี่อย่าโกรธฉันเลยนะ...ฉันขอโทษ ”เมื่อโบ้ยความผิดให้คนเป็นพี่ชายเสร็จสรรพ เจ้าตัวก็ขยับเข้าไปใกล้คนที่เรียกว่าพี่สะใภ้ทีละนิดๆ แถมยังเรียกชื่อกันซะสนิทเชียว“แน่ใจนะว่าเป็นแผนของคิมหันต์แค่เพียงคนเดียว เธอไม่ได้มีเอี่ยวด้วยน่ะ” ปลายฟ้าเหลือบมองอีกฝ่ายด้วยหางตาตอนถาม เพราะยังไม่อยากจะเชื่อชัญญ่าตามนั้น“พี่ปลายยังไม่รู้อะไร พี่คิมน่ะเขาเป็นคนเจ้าแผนการจะตายไป พี่คิดว่าเป็นเรื่องบังเอิญหรือไง ที่พี่คิมเขายอมมาเป็นคนคุ้มกันให้กับพี่ ทั้งที่มีผู้ว่าจ้างแถบตะวันออกกลาง ยอมจ่ายค่าตัวให้พี่คิมเขาต่างหาก ซึ่งมันมากถึงเก้าหลักเลยนะพี่ปลาย แต่พี่คิมเขาก็ไม่เอา...”เรื่องนี้คิมหันต์ไม่เคยเล่าให้ปลายฟ้าฟัง อีกทั้งเธอเองก็ยังอยากจะร
เมื่อได้ยินคำถามนั่นชัญญ่าถึงกับทำหน้าตาเลิ่กลั่ก จากนั้นจึงหันซ้ายแลขวาซึ่งดูทีท่าแล้วไม่ค่อยน่าไว้วางใจ ปลายฟ้าต้องการจับคนทั้งคู่ให้มั่น แล้วคั้นให้ตายไปพร้อมกันเลยทั้งสองคนเพราะสิ่งที่เธอกำลังกังวลใจ มันน่าจะมีความเป็นไปได้มากกว่าครึ่ง ซึ่งไม่มีวันที่เธอจะยอมปล่อยผ่านมันไปง่าย ๆ“คุณก็รู้อยู่แก่ใจว่าเรื่องที่พวกคุณแอบไปกินกันลับหลังฉันมันเป็นเรื่องผิด แล้วทำไมพวกคุณยังคิดที่จะทำ เคยนึกถึงความถูกต้องกันบ้างมั้ย อายุขนาดนี้แยกแยะชั่วดีกันไม่ได้เลยหรือไง”ยิ่งได้ว่าออกไปมันก็ยิ่งทำให้ปลายฟ้า ของขึ้นเสียจนอยากจะฆ่าทั้งสองคนให้ตกตายตามกันไป“เดี๋ยวนะคะ ในเมื่อมันเป็นเรื่องงาน ทำไมคุณจะต้องโกรธขนาดนั้นด้วยละคะ คุณไม่ดีใจเหรอที่สามีของคุณทำหน้าที่ของเขาได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง”ชัญญ่ามองใบหน้าของปลายฟ้า ที่แสดงความเจ็บปวดผ่านทางสายตาออกมาให้เห็น เช่นเดียวกันกับคำพูดของเธอซึ่งฟังดูแล้วมันคล้ายกับกำลังดูหนังคนละม้วน ชวนพูดคนละเรื่องเดียวกันยังไงยังงั้นเลย...แล้วชัญญ่าก็ยังไม่คิดที่จะเฉลยให้อีกฝ่ายได้ฟัง ว่ากำลังเข้าใจอะไรผิดๆ และคงปล่อยให้ปลายฟ้าคิดไปเองตามนั้น“เอาแบบนี้ดีกว่านะคะคุณปล
เช้าวันต่อมาคิมหันต์ตื่นนอนตั้งแต่ฟ้ายังไม่ทันสว่าง เพราะเขามีงานบางอย่างที่จำเป็นต้องไปจัดการ และทำให้เสร็จทันก่อนที่จะถึงวันสำคัญของตัวเอง“เดี๋ยวผมขอตัวเข้าไปทำธุระที่ฝั่งโน้นสักหน่อยนะ สัญญาว่าจะรีบกลับมาให้ทันมื้อค่ำของเรา”คิมหันต์บอกกับปลายฟ้า ที่ยังไม่ทันจะหายจากอารมณ์หงุดหงิด แต่แล้วสามีก็ยังคิดจะทิ้งเธอกับลูกไป ทั้งที่งานสำคัญจะมีขึ้นในวันพรุ่งนี้“คุณจะไปที่ไหน? กับใคร? แล้วธุระที่ว่านั่นมันคือธุระอะไร? และสำคัญกับคุณแค่ไหนเหรอ? ”เธอซักไซ้เขาราวกับว่าอีกฝ่าย ได้กลายเป็นนักโทษที่อยู่ในเรือนจำ ทำเอาเจ้าตัวถึงกับไปไม่เป็น “อ่า...ผมแค่จะไปคุยธุระกับคนที่รู้จักกันแค่นั้นเอง” คิมหันต์ตอบไม่ตรงประเด็น และปลายฟ้าก็เห็นว่าเขาไม่ยอมสบตากับเธอตอนพูด“ไม่ต้องห่วงเรื่องงานในวันพรุ่งนี้นะ เดี๋ยวผมจะให้ออแกไนซ์มาคุยรายละเอียดเรื่องงานกับคุณ เธอชื่อ ชัญญ่า ผมฝากคุณด้วยละกัน”เขาฝากฝังปลายฟ้าเรื่องงาน หรือฝากให้เธอดูแลออแกไนซ์นั่นกันแน่...แถมเรียกแม่นั่นว่า ชัญญ่า อย่างสนิทสนมเจอกันแค่เพียงวันเดียว แต่สามีกลับฝากฝังผู้หญิงคนนั้น ไว้กับเธอได้อย่างหน้าตาเฉย เธอก็เลยตอบเขากลับไปว่า“ได้ค
เช้าวันรุ่งขึ้นคิมหันต์มองเรือลำใหญ่ที่วิ่งออกมาจากชายฝั่งผ่านกล้องส่องทางไกล จนกระทั่งเรือลำนั้นได้เข้ามาจอดเทียบท่าที่เกาะปลาดาวซึ่งคนที่อยู่บนเรือลำดังกล่าว ก็คือคณะที่มาจากบริษัทจัดทำออแกไนซ์ และเวลานี้ทุกคนต่างก็ช่วยกันขนของ ทยอยลงมาจากเรือลำที่เขาเป็นคนส่งให้ไปรับมาจากอีกฝั่งรูปร่างบอบบางของหญิงสาวเชื้อสายจีน-อิตาลี ได้ก้าวเท้าลงมายืนอยู่ที่บนพื้นทราย ขณะกวาดสายตามองหาใครบางคน จนได้พบกับเป้าหมายจากนั้นจึงเดินเข้าไปหาเจ้าของร่างใหญ่ พร้อมกับกล่าวคำทักทายซึ่งคล้ายกับคนคุ้นเคย“สวัสดีค่ะรุ่นพี่ สบายดีไหมคะ?”“สบายดีแล้วเราล่ะชัญญ่า ไม่เจอกันนานโตขึ้นเยอะเลยนะเรา” คิมหันต์เอ่ยทักและถามอีกฝ่ายกลับไปเช่นเดียวกัน“ฉันสบายดีค่ะ แล้วก็มีบางอย่างที่ฉันตั้งใจจะเอามาฝากพี่ด้วยนะ ไม่รู้ว่าพี่จะสนใจไหม?”ประโยคบอกเล่ากึ่งคำถามทำให้อีกคนต้องหันซ้ายแลขวา เหมือนกับกลัวว่าใครจะเห็นเข้าจากนั้นเจ้าของร่างสูงก็เดินจูงมือหญิงสาวปริศนา แล้วพาไปพูดคุยกันในมุมลับตาแต่ไม่ว่าคิมหันต์จะขยับตัวไปทางไหน มันก็ยังอยู่ในสายตาของใครบางคน ปลายฟ้าได้เห็นการกระทำของคนทั้งคู่จากบนอาคารที่อยู่สูงสุด เธอถึงกับส
เกาะปลาดาวช่วงต้นเดือนกุมภาพันธุ์ครอบครัวของปลายฟ้า ก็มักจะพากันมาจัดงานรำลึกถึงผู้วายชนม์ นั่นก็คือคนเป็นบิดาของเธอในทุกๆ ปี และสถานที่จัดงานก็คือเกาะปลาดาวเหมือนที่ผ่านมาแต่ปีนี้ปลายฟ้าต้องการทำบรรยากาศของงานให้มีความสนุกครึกครื้นเพิ่มขึ้นมาบ้าง ซึ่งระยะหลังก็สามารถทำใจกันได้แล้วนั่นแหละส่วนตัวของคิมหันต์เองก็ได้กลายเป็นคุณพ่อติดลูก ซึ่งความผูกพันธ์อันนี้ที่ทำให้เขาตัดสินใจ ลาออกจากองค์กรของบอดี้การ์ดและนักฆ่า ซึ่งเขาคิดว่าคงจะไม่กลับเข้าไปทำอาชีพนั้นอีกแล้วคิมหันต์ไม่ต้องการเสี่ยงอันตราย แล้วทำให้คนในครอบครัว ต้องมาคอยเป็นห่วงเป็นใยในตัวเขาเหมือนที่ผ่านมาการจัดงานครั้งนี้คิมหันต์จึงเสนอปลายฟ้า ให้เธอว่าจ้างบริษัทที่รับจัดงานออแกไนซ์ แล้วหลังจากที่ตกลงกันได้ เขาจึงนำโบชัวร์มาให้เธออ่านถึงรายละเอียดต่างๆ พลางปล่อยให้เธอเลือกเอา ตามที่ใจของเธอต้องการหญิงสาวนั่งอ่านมันอย่างขะมักเขม้น ก่อนเหลือบไปเห็นคนเป็นสามีจ้องมองมาที่เธอ ด้วยสายตาที่เจ้าตัวอ่านเขาได้ไม่ยากนักหากแต่ทำเป็นสนใจกับเอกสารตรงหน้า ขณะที่สายตาก็คอยชำเลืองมองสามีของตัวเองเป็นระยะๆ“คุณกำลังคิดอะไรอยู่เหรอคะ?”ก็รู้แห
คิมหันต์เคยผ่านร้อนผ่านหนาว ผ่านความเป็นความตายมาแล้วนับครั้งไม่ได้ เรื่องความเจ็บปวดมากมายที่เคยได้รับ มันไม่เท่ากับความเจ็บปวดในครั้งนี้ หากเขาจะต้องพลัดพราก จากคนที่รักมากไปถึงสองคนถ้าเขายอมปล่อยมือจากเธอไป เขาคงเจ็บปวดเจียนตาย ถึงแม้จะอยู่ได้ แต่มันก็เหมือนกับคนที่ตายทั้งเป็น“ผมไม่อยากไปไหน ผมอยากอยู่กับคุณและลูกของเรา ผมอยากสัมผัสกับคำว่าครอบครัวที่ผมไม่เคยมี ผมจะไม่ยอมเป็นผู้ชายหน้าโง่คนนั้นอีกแล้ว และผมจะทำทุกวิถีทาง เพื่อให้คุณกับแป้งร่ำได้อยู่กับผมตลอดไป ต่อให้ผมต้องขังคุณไว้ ผมก็จะทำ!...”มันเป็นคำง้องอน เชิงข่มขู่ที่ดูแข็งกระด้าง อย่างที่ไม่น่าให้อภัย แต่มันก็ทำให้ปลายฟ้า เผลอยิ้มออกมาได้ทั้งน้ำตาเลยนั่นหละคิมหันต์หยัดตัวลุกขึ้นยืน พร้อมกับอุ้มลูกสาวเอาไว้ข้างหนึ่งจากนั้นจึงรั้งร่างของปลายฟ้าเข้ามากอดเอาไว้แนบกาย ก่อนจะเช็ดน้ำตาออกให้พ่อแม่ลูก...จึงได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันอีกครั้ง...“คุณห้ามทำให้ฉันเสียใจแล้วก็ผิดหวังอีกนะคะ เพราะฉันไม่ใช่ผู้หญิงปัญญาอ่อน ที่จะยอมให้ผู้ชายอย่างคุณมาหลอกครั้งแล้วครั้งเล่า ถ้ามีครั้งต่อไปฉันจะหาผู้ชายคนใหม่ ที่มีคุณสมบัติครบถ้วนดีก
เมื่อคิมหันต์มองผ่านทะลุกระจกบานกว้าง ก็ได้เห็นว่าปลายฟ้ากำลังพาลูกสาวขึ้นไปนั่งบนรถโดยสาร เพื่อมุ่งหน้าไปยังเครื่องบินที่กำลังจอดรออยู่ไม่ไกล พอเห็นอย่างนั้นคิมหันต์จึงรีบพุ่งตัว วิ่งตามออกไปทันที โดยที่ไม่สนใจว่า ประตูทางฝั่งขาเข้ากำลังจะปิดลงเจ้าของร่างสูงวิ่งตามรถมินิบัสที่บรรทุกผู้โดยสาร ขณะเดียวกันเขาก็พยายามโบกมือไปมา เพื่อร้องขอให้รถคันนั้นหยุดรอ พอเป็นอย่างนั้น แป้งร่ำที่มองเห็นคนเป็นลุงกำลังวิ่งไล่ตามมาในระยะที่ไม่ใกล้ไม่ไกล เธอจึงรีบทุบกระจกบานใส ที่กั้นอยู่ทางด้านหลังของคนขับ พร้อมกับตะโกนออกไปว่า “จอดรถก่อนได้มั้ยคะ? คนลุงของหนูมาตามหนูแล้ว ช่วยจอดรถให้คุณลุงหนูก่อนได้ไหมคะ?...หนูขอร้อง...ฮึกๆ ”“แป้งร่ำ! หนูอย่าพูดอย่างนั้นนะ เขาไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเรา ทำไมหนูจะต้องเป็นห่วงใยเขาขนาดนั้นด้วยลูก”“ไม่ห่วงได้ยังไงละคะ ในเมื่อคุณยายบอกกับหนูว่า คุณลุงเป็นพ่อของหนู...ฮื่อๆ ”เด็กหญิงรีบแย้งกลับไป พร้อมกับร้องไห้ออกมาตามประสาหัวใจของปลายฟ้าร่วงลงไปกองรวมกันอยู่ที่ตาตุ่มทันทีที่ได้ยินที่แท้แล้วพ่อและแม่ของเธอรู้เรื่องนี้ มาตั้งนานแล้วนั่นแหละ แต่กลับไม่มีใครยอมบอกเธอน
เสียงสะอื้นไห้ของคนเป็นมารดา ทำให้แป้งร่ำรู้สึกเสียใจไม่ต่างกัน สองวันแล้วที่ปลายฟ้า พาแป้งร่ำมานอนอยู่ที่บ้านพักตากอากาศในแถบชานเมือง เพราะไม่ต้องการให้แป้งร่ำรู้เรื่องรู้ราวของพวกผู้ใหญ่ เธอจึงไม่ได้บอกอะไรลูกสาว ทำได้ก็แค่ร้องไห้ออกมาราวใจจะขาด กับภาพบาดตาบาดใจ ที่ปลายฟ้าได้เห็นว่าจูลี่ กำลังนั่งคร่อมอยู่บนตัวตน ของอีกคนที่นั่งเอนหลังอยู่บนโซฟาแถมใบหน้าของคนทั้งคู่ ก็คล้ายกำลังจูบกันอยู่ อีกทั้งมือใหญ่ก็ยังสอดเข้าไปรั้งเอวบางเข้ามากอดแนบกาย นั่นยิ่งทำให้ปลายฟ้ามั่นใจว่าความสัมพันธ์ของคนทั้งคู่ ไม่ใช่แค่เพียงคนรู้จักกันในแบบธรรมดา ทั้งที่หญิงสาวควรจะเชื่อตัวเองให้มากกว่าใคร แต่กลับปล่อยตัวปล่อยใจให้ต้องเจ็บช้ำเพราะน้ำมือของเขา เธอรู้สึกสมน้ำหน้าตัวเองเอามากๆ ที่ไม่รู้จักหลาบจำได้สักที“ทำไมคุณแม่ต้องร้องไห้หนักขนาดนี้ด้วยละคะ ตอนที่คุณแม่เดินเข้าไปในบ้าน แล้วรีบวิ่งออกมาคุณแม่ไปเจออะไรเข้าหรือคะ?”แป้งร่ำเอ่ยถามคนเป็นมารดา ด้วยความอยากรู้ตามประสา แต่ปลายฟ้าก็รีบปฏิเสธกลับไปว่า“ไม่มีอะไรหรอกจ้ะลูก ไม่ต้องสนใจแม่หรอกนะ แม่มันโง่เอง แต่ตอนนี้แม่รู้แล้วว่าความรักความภักดีมันไม่มีอยู