บทที่ 372

ยาตัวนี้ สามารถฟื้นฟูกล้ามเนื้อที่ตายแล้ว และขจัดรอยแผลเป็นได้

แค่ทา ก็จะไม่ทิ้งรอยแผลเป็นใดๆเลย

ครึ่งวันต่อมา

ซูหว่านที่ตื่นจากการหลับใหล ก็ลุกขึ้นมาทันที เนื่องจากอาการบาดเจ็บที่อยู่บนตัวยังไม่หายดี จึงเปล่งเสียงกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

ตอนนี้ รู้สึกไม่คุ้นชินเป็นอย่างมาก

นี่คือที่ไหนกันเนี่ย?

ซูหว่านรู้สึกสับสนเล็กน้อย แล้วก้มศีรษะมองลงไปที่เสื้อเชิ้ตสีขาวหลวมๆที่อยู่บนตัวของตนเอง

นี่เป็นเสื้อผ้าผู้ชาย?

แล้วเสื้อผ้าของฉันล่ะ?

ใครเปลี่ยนเสื้อให้ฉัน?

ทันใดนั้น ซูหว่านก็เริ่มกังวลใจ เธอบีบเสื้อผ้าบนหน้าอกของเธอเอาไว้แน่น เหมือนกระต่ายขาวตัวน้อยที่หวาดกลัว จากนั้นก็กระโดดลงจากเตียง และคิดที่จะวิ่งออกไป

แต่เนื่องจากบาดเจ็บสาหัสจนเกินไป ระหว่างที่ล้มลงไปที่พื้น บาดแผลที่แผ่นหลังของเธอ จึงฉีกขาดอีกครั้ง เธอจึงกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดและล้มลงกับพื้นทันที

ที่ประตู เซียวเป่ยเดินเข้ามาพร้อมกับยาหนึ่งถ้วย เมื่อเห็นภาพเหตุการณ์นี้ ก็วางถ้วยยาลงอย่างวิตกกังวล แล้วรีบเข้าไป ช่วยพยุงซูหว่านที่อยู่บนพื้นขึ้นมาแล้วถามว่า “คุณไม่เป็นไรใช่ไหม”

ซูหว่านเลิกคิ้ว ทันทีที่เธอเห็นเซียวเป