LOGINShare
บทที่ 176
Related chapters
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 177
ซูหว่านเลิกคิ้วที่สวยงาม พูดอย่างเย็นชาว่า: “ส่งกระเช้าดอกไม้สองใบไปให้เขา”“ส่งกระเช้าดอกไม้ให้เขา? เดี๋ยวนะ ประธานซู คุณไม่ได้เข้าใจอะไรผิดใช่มั๊ย?” หลี่เซียวลี่รู้สึกเหลือเชื่อเล็กน้อย สีหน้าท่าทางแย่มากซูหว่านหันกลับมา มองหลี่เซียวลี่ แล้วพูดว่า: “จะยังไง พวกเราก็รักกันมาสามปี แม้ว่าเราจะหย่ากันแล้ว ก็ไม่ถึงขั้นต้องตัดขาดการติดต่อกัน”“อีกอย่าง บริษัทของเขาก็อยู่ตรงข้ามกับบริษัทของพวกเรา ไม่ส่งกระเช้าดอกไม้ไปจะดูเหมือนว่าฉันซูหว่านใจแคบมาก”“ทำตามที่ฉันบอก”พูดจบ ซูหว่านก็นั่งลง และเริ่มจัดการเอกสารหลี่เซียวลี่ขมวดคิ้ว ตอบรับว่า: “งั้นก็จะทำตามที่ประธานซูสั่งทั้งหมดค่ะ”หลังจากนั้น เธอก็หันหลังแล้วออกจากห้องออฟฟิศไป…....ประตูทางเข้าบริษัทการแพทย์และเภสัชโย่เสวี่ยจำกัด กู้โย่เสวี่ยกับเซียวเป่ยก็ลงมาจากรถคนงานยุ่งกันเป็นพัลวัน และยังมีพนักงานสองสามคนที่กู้โย่เสวี่ยหามาให้เซียวเป่ย ต่างก็ยืนหัวเราะเหอะๆอยู่ที่ประตู โค้งคำนับและพูดว่า: “คุณหนูกู้ ประธานเซียวเมื่อได้ยินเสียงเรียกว่าประธานเซียว เซียวเป่ยก็รู้สึกใจหายสักครู่สองปีแล้ว ไม่ได้ยินก
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 178
“ส่วนตัวแล้วผมอยากจะช่วยประธานฉินมาก เพียงแต่ว่า ต้องมีค่าน้ำร้อนน้ำชาสักเล็กน้อย”ฉินเฟิงยิ้ม และพูดว่า: “หัวหน้าเจี่ย คุณไม่ต้องกังวล ผมเข้าใจกฎกติกาดี หลังจากทำเรื่องนี้สำเร็จแล้ว ห้าสิบอัน ผมจะส่งสินค้าพิเศษไปให้คุณไม่ให้ขาดแม้แต่เพียงชิ้นเดียว”“ฮ่าฮ่าฮ่า ประธานฉินเป็นงานนะเนี่ย ได้เลย ผมจะจัดการให้” เจี่ยเหวินหมิงพูดด้วยเสียงหัวเราะฮ่าฮ่าพอวางสายโทรศัพท์แล้ว นัยน์ตาของฉินเฟิงก็เผยความเย็นชาออกมา และพูดว่า: “เซียวเป่ย หากบริษัทของแก สามารถเปิดในเจียงจงต่อไปได้ ฉันจะไม่ใช้ชื่อฉินเฟิงอีกต่อไป!”พูดจบ ฉินเฟิงก็โทรศัพท์อีกครั้ง สั่งกระเช้าดอกไม้สองใบ เตรียมพร้อมที่จะไปชมความสนุกกันซักพัก ในช่วงบ่ายประตูทางเข้าบริษัทการแพทย์และเภสัชโย่เสวี่ยจำกัด วางกระเช้าดอกไม้ไว้สองแถวเซียวเป่ยกับกู้โย่เสวี่ยยืนอยู่ที่ประตู กำลังจะตัดริบบิ้นทันใดนั้น โทรศัพท์มือถือของเซียวเป่ยก็ดังขึ้น พอดูก็เห็นว่าเป็นฟางจั๋วผู้อำนวยการสำนักงานการแพทย์และเภสัชเจียงจงโทรมา“ผู้อำนวยการฟาง มีธุระอะไรหรือเปล่า?” เซียวเป่ยถามฟางจั๋วกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า: “แพทย์เซียนเซียว ผมโทร
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 179
ตรวจสอบอายัด?สีหน้าของเซียวเป่ยเปลี่ยนไปทันที และถามกลับว่า: “บริษัทของพวกเราเพิ่งจะเปิด จะมีกิจกรรมการผลิตที่ผิดกฎหมายได้ยังไง?”ชายวัยกลางคนคนนั้นเอามือไพล่หลัง พูดอย่างเย่อหยิ่งว่า: “พวกเราก็ได้รับรายงานมาเช่นกัน ส่วนรายละเอียดต่างๆ เราต้องขอให้คุณให้ความร่วมมือในการสอบสวนของพวกเราด้วย”ขณะที่พูด พนักงานของสำนักงานการแพทย์และเภสัชสองสามคน ก็ถือตราผนึก กำลังจะเอาไปติดทันใดนั้น กู้โย่เสวี่ยก็นลุกขึ้นแล้วแสดงตัวออกมา ตะโกนอย่างไม่พอใจว่า: “พวกคุณมีสิทธิ์อะไรมาตรวจสอบอายัดบริษัท? ดำเนินการผิดกฎหมายอะไรกัน ตรงไหนที่ผิดกฎหมาย?สีหน้าชายวัยกลางคนคนนั้นก็เคร่งขรึมลงทันที พูดอย่างไม่พอใจว่า: “ผมบอกว่าพวกคุณดำเนินการอย่างผิดกฎหมาย ก็คือดำเนินการอย่างผิดกฎหมาย! หากคุณกล้าขัดขวางไม่ให้พวกเราดำเนินการตามกฎหมาย พวกเราจะพาพวกคุณกลับไปสอบสวนด้วย!”“พวกคุณสองสามคน เอาตราผนึกไปติดเดี๋ยวนี้!”“ใครก็ตามที่กล้าขัดขวาง จะถูกพาตัวไปสอบสวนด้วยกัน!”พอพูดจบ พนักงานสองสามคนก็ก้าวไปข้างหน้า ผลักพนักงานที่ขวางประตูสองสามคนออก และรีบเอาตราผนึกไปติดอย่างรวดเร็วเมื่อเห็นภาพเหต
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 180
“หัวหน้าเจี่ย ฉันคิดว่า เราทำเรื่องใหญ่ให้กลายเป็นเรื่องเล็กได้ อย่าเพิ่งติดตราผนึกเลย ให้เขาตรวจสอบด้วยตนเองก่อน หรือไม่ก็ให้เซียวเป่ยกลับไปพร้อมกับพวกคุณเพื่อให้ความร่วมมือในการสอบสวนก่อนก็ได้”“คุณก็รู้ว่า การติดตราผนึกในวันที่เปิดกิจการ จะส่งผลกระทบที่ไม่ดี”เหตุผลที่ซูหว่านทำเช่นนี้ เพราะเห็นแก่เรื่องที่เซียวเป่ยช่วยตนเองไว้ที่ผับเมื่อคืนนี้เธอไม่ต้องการติดหนี้บุญคุณเซียวเป่ยไม่เช่นนั้น เธอคงขี้เกียจที่จะสนใจเจี่ยเหวินหมิงขมวดคิ้ว มองไปที่ฉินเฟิง อีกฝ่ายก็รีบขยิบตาในทันทีเจี่ยเหวินหมิงก็เข้าใจได้ในทันที ส่ายหัวแล้วพูดว่า “ประธานซู ต้องขออภัยด้วย บริษัทนี้ วันนี้ผมจะต้องติดตราผนึก! จะมีการเข้าใจผิดหรือไม่ก็ตาม รอให้พวกเรากลับไปตรวจสอบให้ชัดเจนแล้วก็จะรู้เอง”“หัวหน้าเจี่ย…” ซูหว่านเริ่มร้อนใจแต่ทว่า เจี่ยเหวินหมิงเพิกเฉยต่อซูหว่าน พูดกับเซียวเป่ยอย่างเย็นชาว่า: “เซียวเป่ยใช่มั๊ย ตอนนี้ผมจะแจ้งให้คุณทราบอย่างเป็นทางการว่า บริษัทของคุณถูกปิดตราผนึกแล้ว จำกัดเวลาในการแก้ไขสามเดือน หลังจากสามเดือนแล้ว หากไม่มีปัญหาอย่างอื่น คุณก็จะสามารถเปิดกิจการต่อ
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 181
เซียวเป่ยหัวเราะเบา ๆ และพูดว่า "เป็นใคร คุณน่าจะรู้ดีกว่าผมนะ"เมื่อพูดจบซูหว่านก็โกรธมาก!“เซียวเป่ย! ไอ้สารเลว!”ซูหว่านด่าหลี่เซียวลี่รีบวิ่งเข้าไปหาและตำหนิ: "นายเซียว แกมันทุเรศ น่าผิดหวังจริงๆ! แกกล้าดียังไงมาสงสัยประธานซู ประธานซูช่วยแก จิตสำนึกของแกถูกหมากินไปแล้วเหรอ!"เมื่อเผชิญหน้ากับคำด่าของหลี่เซียวลี่ สายตาของเซียวเป่ยก็แย่ลง และพูดอย่างไม่พอใจ: "ใครไม่อยากให้ผมเปิดบริษัทที่สุดล่ะ ต้องให้ผมพูดชื่อไหม?"“นาย...นายมันก็แค่คนที่มีจิตใจโหดร้ายในคราบสุภาพบุรุษ!” หลี่เซียวลี่ตำหนิเซียวเป่ยเหนื่อยเกินกว่าจะพูดอะไรกับพวกเขาต่ออกของซูหว่านพองขึ้นและลดลงด้วยความโกรธ ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยน้ำตา เธอจ้องมองที่เซียวเป่ยอย่างเกลียดชังและพูดว่า "เซียวเป่ย ฉันเป็นแบบนี้ในสายตาคุณเหรอ? คุณคิดว่าฉันไม่อยากให้คุณเปิดบริษัทเหรอ?”“แล้วไม่ใช่เหรอ?” เซียวเป่ยถามกลับน้ำเสียงเหมือนกับซูหว่านคนก่อนทั้งหมดซูหว่านหัวเราะเบา ๆ และพูดด้วยรอยยิ้มเหนื่อย: "อืม ตอนนี้ฉันเข้าใจแล้วล่ะ ว่านายมองฉันแบบนี้มาตลอด"“ใช่! ฉันยอมรับว่าโกรธมากพอรู้ว่าคุณกำลังจะเปิดบริษัท!”“เพราะฉันคิดว่าคุณกำลังท้าทายฉัน ปร
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 182
“ฉัน เจียเหวินหมิงถ้าจะให้ใครเปิดบริษัท ถึงเขาโง่ ฉันก็ให้เปิดได้!”“เหวินหมิงอยากให้ใครปิดบริษัท แม้ว่าเขาจะเป็นผู้นำวงการแพทย์และเภสัชเจียงจง ก็ต้องยอมปิดตัวลง!”ฉินเฟิงอวดต่อ : "ใช่แล้ว หัวหน้าเจียมีอำนาจในวงการแพทย์!"“เซียวเป่ย วันนี้แกกล้าต่อยฉัน แถมยังกล้ายั่วยุหัวหน้าเจีย ขอบอกเลยนะ แกตายแน่!”“นายไม่มีวันเปิดซองนี้ได้!”“แน่นอนว่าถ้าแกคุกเข่าขอร้องพวกเราต่อหน้าคนอื่น หัวหน้าเจียกับฉันอาจจะปล่อยแกไปก็ได้”เซียวเป่ยหัวเราะแล้วพูดว่า : "งั้นมาดูกัน"หลังจากพูดจบ เซียวเป่ยก็หยิบโทรศัพท์ออกมาเมื่อเห็นเช่นนี้ เจียเหวินหมิงก็ยิ้มเยาะและพูดอย่างเหยียดหยาม: "เหอะ อยากหาคนช่วยเหรอ ฉันบอกเลยนะ ไม่มีทาง!"“ไม่ว่าแกจะถามใคร สุดท้ายเขาก็จะมาถามเจียเหวินหมิง!”“วันนี้ ถ้าแกไม่คุกเข่าขอความเมตตาจากพวกฉัน ซองนี้จะติดอยู่กับนายไปจนตาย!”หลังจากพูดจบ กู้โย่เสวี่ยซึ่งอยู่ด้านหนึ่งก็ยิ้มเบา ๆ และพูดว่า: "ฉันแนะนำให้คุณเปิดซองเร็วๆ ดีกว่า อีกอย่าง ยอมรับผิดกับคุณเซียวซะ ไม่งั้นคุณได้ตายอย่างเขียดแน่"หลังจากที่ได้ยิน เจียเหวินหมิงก็มองไปที่กู้โย่เสวี่ย ในตอนแรกเขาถูกดึงดูดด้วยใบหน้าที่สวยงามของเธอ
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 183
เจียเหวินหมิงตัวสั่นพร้อมหันหน้าไปมองทันทีที่ได้ยินเสียงตะโกนด้วยความโกรธเมื่อเขาเห็นฟางจัวเดินมาด้วยสีหน้าเย็นชา เจียเหวินหมิงจึงตกใจกลัวจนตัวสั่น เขารีบเดินไปข้างหน้าและถามอย่างถ่อมตัวว่า "ผู้อำนวยการฟาง มาทำอะไรที่นี่ครับ?"“แปะ!"ฟางจัวยกมือใหญ่ขึ้น ตบหน้าเจียเหวินหมิงแล้วดุ : "แกยังกล้าถามอีกเหรอ? เมื่อกี้แกพูดว่าไง ไม่มีประโยชน์ "ฟางจัวโกรธจัด!เจียเหวินหมิงกล้าปิดบริษัทของประธานเซียว สร้างปัญหาให้ตัวเองชัดๆ?เจียเหวินหมิงจับหน้าและอธิบายอย่างน้อยใจ : "ผู้อำนวยการฟาง ผม ผมพูดเร็วๆ เลยพูดผิด อย่าถือสาเลยนะครับ"“เพราะเด็กนี่ มันทำให้ผมโกรธ!”"แปะ!"ฟางจัวยกมือตบเขาอีกครั้ง และตะโกนด้วยความโกรธ : "บังอาจ! ทำไมเรียกแพทย์เซียวแบบนี้?"เจียเหวินหมิงตกตะลึงในขณะนี้เกิดอะไรขึ้น?ใครคือแพทย์เซียว?วินาทีถัดมา เขาเห็นฟางจัวเดินสามก้าวและสองก้าวพร้อมกันและเดินไปหาเซียวเป่ยอย่างรวดเร็ว พร้อมประสานมือโค้งคำนับ: "หมอเซียว ผมขอโทษจริงๆ ไม่คิดว่าคนของผมจะโง่เขลาแบบนี้ คุณวางใจเถอะ เรื่องพวกนี้ผมจะจัดการเอง จะให้คำตอบที่คุณพอใจอย่างแน่นอน!”เซียวเป่ยพยักหน้าเบา ๆแต่ฝั่งเจียเหวินหมิงตกตะลึง
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 184
เจี่ยเหวินหมิงตัวสั่น ขมวดคิ้ว และเหลือบมองเซียวเป่ยเขาเพิ่งด่าเซียวเป่ยไปถึงบรรพบุรุษ แต่เขาก็ยังฝืนยิ้มและพูดว่า: "ประธานเซียว คุณเห็นไหม มันเป็นความเข้าใจผิด ซองนี่ ผมฉีกให้คุณเอง โอเคไหมครับ?"“ไม่ได้” กู้โย่เสวี่ยกอดอกแล้วพูดด้วยรอยยิ้มดวงตาของเจียเหวินหมิงหรี่ลงเมื่อเห็นว่าเซียวเป่ยไม่สะทกสะท้าน เจียเหวินหมิงใจเต้นแรง เขาได้แต่กัดฟันและโค้งคำนับเพื่อขอโทษ: "ประธานเซียว ผมผิดไปแล้ว ผมรู้ตัวแล้วเข้าใจไหม? ผมขอโทษกับเรื่องวันนี้ ผมจะฉีกจดหมายนี่ให้ คุณเป็นคนใหญ่คนโต ถือซะว่าครั้งนี้ปล่อยผมไปเถอะ”ฟางจัวฝืนยิ้มและพูดต่อ: "แพทย์เซียว เอาล่ะ ให้จบแค่นี้เถอะ""จบแค่นี้?"เซียวเป่ยเยาะเย้ยและพูดต่อ: "ผู้อำนวยการฟาง ผมรู้ว่าเขาเป็นคนของคุณ แต่ถ้าวันนี้เจียเหวินหมิงไม่คุกเข่า เรื่องนี้ไม่จบง่ายๆ หรอก"“แก!” เจียเหวินหมิงโกรธจัดผลก็คือฟางจัวจ้องมองเขาด้วยความโกรธและตะโกน: "งงอะไรอีก? ทำตามที่แพทย์เซียวบอกสิ!"“วันนี้ฉีกซองไม่ได้ คุณก็รอโดนไล่ออกได้เลย!”ทันทีที่คำพูดเหล่านี้หลุดออกมา เจียเหวินหมิงก็รู้ว่าหากเขาไม่คุกเข่าและฉีกซองในวันนี้ เขาจะต้องเดือดร้อนแน่เจียงเหวินหมิงทำได้เพียงคุก
Latest chapter
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 475
ซูเทียนห้าวตอบว่า: “ฉันรู้แล้ว! พี่สาวของฉันเป็นยังไงบ้าง?”เสียงเย้าแหย่ดังมาจากอีกด้านของโทรศัพท์: “คุณวางใจได้ ไม่ตายหรอก พอคุณควบคุมบริษัทได้สำเร็จ และได้รับเงินสองร้อยห้าสิบล้านบาทมาเมื่อไหร่ พี่สาวของคุณก็จะกลับไปได้แล้ว”“ได้! แต่ฉันขอเตือนพวกแกนะ อย่าแตะต้องพี่สาวของฉัน!”ซูเทียนห้าวกล่าวอย่างเย็นชาชายฉกรรจ์ที่อยู่อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ยิ้มแล้วพูดว่า “ไม่ต้องกังวล พวกเราทำงาน เชื่อถือได้แน่นอน”พูดจบ อีกฝ่ายก็วางสายโทรศัพท์ทันทีซูเทียนห้าวถอนหายใจด้วยความโล่งอก แต่กลับไม่ได้ผ่อนคลายเลย“พี่ครับ ผมขอโทษ... แต่ผมจำเป็นต้องทำแบบนี้! ผมอยากจะพิสูจน์ตนเองว่า ผมไม่ใช่เศษสวะ! ผมมีความสามารถ!” ซูเทียนห้าวกล่าวเบาๆ ความเย็นชาแวบขึ้นมาในนัยน์ตา............ตัดภาพมาที่เซียวเป่ยฮั่วเจิ้งซานอยู่ในร้าน พอมองดูเวลา ก็พบว่าผ่านไปหนึ่งชั่วโมงแล้วเห็นได้ชัดว่าเขากังวลมาก จึงถามว่า: “ปรมาจารย์เซียวเป่ย ไป๋อู๋ฉางนั่นจะกลับมาจริงๆเหรอ?”“ถ้าเธอยังไม่อยากตาย เธอก็จะมา ” เซียวเป่ยพูดอย่างสงบนิ่งทันทีที่พูดจบ ที่ประตูร้านขายของชำ ก็มีร่างลับๆล่อๆร่างหนึ่งปรากฏขึ้น ร่างนั้นเดินโซเซเล็
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 474
สิ่งที่น่ากลัวยิ่งกว่านั้นก็คือ พิษศพที่อยู่บนมือของชายชราในชุดดำ ในเวลานี้ได้ย้อนกลับ กระจายไปตามแขนของชายชรา และบุกเข้าไปจนถึงหน้าอก!เนื่องจากมีพิษศพอยู่บนร่างกายของเขามากเกินไป ในชั่วพริบตาเดียว ชายชราในชุดดำก็ล้มลงกับพื้น คร่ำครวญไม่สายขาด ผิวหนังทั้งตัวเปลี่ยนไปเป็นสีดำ และเริ่มเปื่อยเน่าทางด้านฝั่งนี้ เมื่อหญิงชราในชุดขาวเห็นเหตุการณ์นี้ ก็ตกใจจนมีสีหน้าที่ซีดเผือด ยังไม่ทันได้ครุ่นคิดอะไร ก็หันหลังกลับและวิ่งหนี!เธอรู้ดีว่า คืนนี้ได้พบกับยอดฝีมือแล้ว“คิดจะหนี มันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก!”เมื่อเซียวเป่ยเห็นหญิงชราในชุดขาวคิดจะวิ่งหนี ก็ยกมือขึ้นแล้วยิงเข็มเงินออกไปอีกสองสามเล่มหญิงชราในชุดขาวตอบสนองกลับแบบมีเงื่อนไข เธอเหวี่ยงไม้อาดูรที่อยู่ในมือ จากนั้นก็เกิดเสียงดังตึกตึกตึก และมีประกายไฟขึ้นมาเล็กน้อยทันทีแม้ว่าเข็มเงินส่วนใหญ่จะถูกสกัดกั้น แต่ก็มีเข็มเงินสองสามเล่มที่เจาะเข้าไปที่หน้าของหญิงชราชุดขาว และมีอีกเข็มหนึ่งในนั้นเจาะไปที่ตาของเธอ ทำให้มีเลือดไหลออกมาทันทีแต่หญิงชราชุดขาวกลับไม่คิดที่จะต่อสู้กลับเลยแม้แต่น้อย หันหลังกลับแล้ววิ่งหนีไป พร้อมกับเสียงดังฟรึ่บ
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 473
เซียวเป่ยพยักหน้าเบาๆ และกล่าวว่า “มาเร็วดีนี่”“แกจะตายเอง หรือว่าให้ฉันลงมือ?” ชายชราในชุดดำ ถามด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความดุร้ายในสายตาของเขา จัดการกับเด็กหนุ่มอย่างเซียวเป่ยนั้น เป็นอะไรที่ง่ายมากเดิมคิดว่าจะเป็นยอดฝีมือที่มีความแข็งแกร่งอะไร คิดไม่ถึงว่า จะเป็นเด็กเหลือขอที่อ่อนหัดคนหนึ่งสิ่งนี้ทำให้เฮยไป๋อู๋ฉางที่อยากจะต่อสู้อย่างจริงจัง รู้สึกผิดหวังเป็นอย่างมากเซียวเป่ยยิ้มด้วยสีหน้าที่สงบนิ่งรอยยิ้มนี้ ทำให้เฮยไป๋อู๋ฉางขมวดคิ้วแน่นเด็กคนนี้ กำลังยิ้มเยาะเย้ยอยู่เหรอ?“ดูเหมือนว่า แกจะเลือกให้พวกเราลงมือ” เฮยอู๋ฉางกล่าวด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้าย เผยให้เห็นฟันเหลืองของเขาและในเวลานี้ กู้โย่เสวี่ยที่นั่งคว่ำหน้านอนอยู่บนโต๊ะก็ตื่นขึ้นมา ขยี้ตาอย่างงัวเงีย มองไปที่ร่างของทั้งสองคนที่จู่ๆก็ปรากฏตัวขึ้นในร้าน และถามอย่างงุนงงว่า: “เกิดอะไรขึ้นเหรอ?”ในเวลานี้ เฮยอู๋ฉางก็ลงมือทันที เขาใช้ฝ่ามือ โจมตีเซียวเป่ยผ่านทางอากาศ!ฝ่ามือนี้ ลมที่อยู่ตรงฝ่ามือแฝงไปด้วยหมอกควันสีดำ และมีกลิ่นเหม็นมากระทบมาที่ใบหน้า!กู้โย่เสวี่ยตกใจมากจนร้องเสียงดัง และลืมที่จะหลบหลีกเซียวเป่ย
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 472
พอรับสาย เสียงซักถามด้วยความเกรี้ยวโกรธของซูหว่านก็ดังมาจากอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์: “เซียวเป่ย คุณหมายความว่ายังไงกันแน่?”เซียวเป่ยชะงักไป รู้สึกสับสนเล็กน้อย จึงขมวดคิ้วแล้วถามว่า: “ประธานซู ผมไม่เข้าใจว่าคุณกำลังพูดถึงอะไรอยู่?”“ยังแกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้อีกเหรอ?เป่ยเสวี่ยมาส์ก คุณจะอธิบายยังไง!” ซูหว่านซักถามด้วยน้ำเสียงเย็นชาเซียวเป่ยขมวดคิ้วเล็กน้อย แล้วพูดว่า “เป่ยเสวี่ยมาส์ก? มีปัญหาอะไรหรือเปล่า?”“เซียวเป่ย! คุณไม่คิดว่าตนเองในตอนนี้ ไร้ยางอายมากเหรอ?” ซูหว่านโกรธมากตอนนี้การที่เซียวเป่ยแสร้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ มันเหมือนกับว่าเขาจงใจโอ้อวด“ผมไร้ยางอาย?”เซียวเป่ยขมวดคิ้ว และรู้สึกโกรธขึ้นมามาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ยเลยซูหว่านกล่าวอย่างเย็นชาว่า: “ยังจำสิ่งที่คุณพูดเอาไว้ก่อนหน้านี้ได้ไหม?คุณบอกว่าตนเองจะไม่พึ่งพาใคร เพื่อจะพิสูจน์ให้ฉันเห็น! แล้วตอนนี้ล่ะ? สุดท้ายคุณก็พึ่งพาคุณหนูตระกูลกู้คนนั้น แล้วแอบทำอะไรกับมาส์กหน้านั่น!”“ไม่อย่างนั้น อาศัยแค่ตัวคุณเอง จะมีคุณสมบัติไปถึงอันดับที่สี่ของรายการยอดขายระดับประเทศเหรอ?”หลังจากได้ยินคำพูดเหล่านี้ เซียวเป่ยก็เพิ่งตอบ
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 471
“หัวหน้าตระกูลฮั่ว คุณเข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่า? เศษสวะอย่างไอ้เซียวเป่ยเนี่ยนะ ช่วยชีวิตคุณ?”ฉินเฟิงถามด้วยความประหลาดใจทันใดนั้นสีหน้าของฮั่วเจิ้งซานก็เปลี่ยนไปเป็นแย่มากทันที และกล่าวอย่างไม่พอใจว่า: “ประธานฉินใช่ไหม ผมจะเตือนคุณเป็นครั้งสุดท้ายนะ ได้โปรดให้เกียรติปรมาจารย์เซียวด้วย!”พูดจบ ฮั่วเจิ้งซานก็เฉยเมยต่อสีหน้าที่ประหลาดใจของฉินเฟิง และกล่าวกับเซียวเป่ยว่า: “ปรมาจารย์เซียว พวกเราไปกันเถอะ”เซียวเป่ยพยักหน้า เดินตามฮั่วเจิ้งซานไปขึ้นรถแล้วจากไปซูหว่านกับฉินเฟิงยืนอยู่ที่เดิม ด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยงุนงงสงสัย“แม่งเอ๊ย! ทำเป็นวางมาด? ไม่รู้ว่าใช้วิธีการสกปรกอะไรในการหลอกลวงหัวหน้าตระกูลฮั่ว!” ฉินเฟิงบ่นอย่างไม่พอใจสายตาของซูหว่าน มองดูรถที่กำลังจากไปอยู่ตลอดเวลา และรู้สึกอึดอัดอยู่ใจเป็นอย่างมากไม่รู้เป็นเพราะอะไร พอเห็นท่าทีที่ฮั่วเจิ้งซานมีต่อเซียวเป่ย ทำให้ซูหว่านรู้สึกเสียใจเป็นอย่างมากตนเองเป็นคนผิดอย่างนั้นเหรอ?ตนรู้สึกเกรงใจและชื่มชมฮั่วเจิ้งซาน แต่เขากลับเคารพนบนอบต่อเซียวเป่ยเป็นอย่างมาก“หว่านเอ๋อร์ เป็นอะไรไปเหรอ?”เมื่อฉินเฟิงเห็นซูหว่านจ้องมองรถที
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 470
“พ่อหนุ่มคิดว่า ยาอายุวัฒนะแค่เม็ดเดียว สามารถพูดคำเหล่านี้ต่อหน้าฉันฉินเทียนหู่ได้อย่างนั้นเหรอ?”ในขณะนี้พอหลิวเซียนเหนียงได้ยินคำพูดของเซียวเป่ย ก็ขมวดคิ้วอันสวยงาม และรู้สึกว่าเซียวเป่ยใจกล้าเกินไปแล้วสีหน้าของเซียวเป่ยไร้ซึ่งความหวาดกลัว แล้วกล่าวว่า: “พักนี้ท่านฉินรู้สึกแน่นหน้าอกตลอดเวลาใช่ไหม ตอนกลางคืนก็นอนไม่หลับเป็นเวลานาน?”ฉินเทียนหู่ขมวดคิ้ว แล้วกล่าวอย่างเย็นชาว่า: “ช่างนี้ฉันนอนไม่หลับ มีปัญหาอะไรไหม?”เซียวเป่ยส่ายหัวแล้วกล่าวว่า: “ท่านฉิน นี่ไม่ใช่อาการนอนไม่หลับ แต่เป็นเพราะพลังงานรั่วไหล และสูญเสียพลังชีวิต ถ้าผมดูไม่ผิด ท่านฉินไม่เพียงแต่นอนไม่หลับเท่านั้น แต่ยังรู้สึกชาที่แขนขาด้วย บางครั้งอาจจะเป็นลมหมดสติไปชั่วขณะ”ทันทีที่พูดคำเหล่านี้ออกมา สายตาของฉินเทียนหู่ก็เปลี่ยนไปทันทีทำไมเด็กคนนี้ ถึงได้พูดได้แม่นยำขนาดนี้?แต่ว่า แพทย์ที่อยู่ข้างกายตนบอกว่าตนเองไม่เป็นไร แค่ทำงานหนักจนเกินไป พักผ่อนให้เยอะๆก็พอแล้วดังนั้น ฉินเทียนหู่จึงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง และพูดอย่างเย็นชาว่า: “เอาล่ะ ฉันมีหมอประจำตัวอยู่ข้างกาย ถ้ามีปัญหา ไม่จำเป็นต้องให้พ่อหนุ่มมาเตือนฉั
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 469
หลิวเซียนเหนียงหันกลับมา จ้องมองเซียวเป่ยด้วยสีหน้าท่าทางที่สงสัยและประหลาดใจแล้วถามว่า “นี่คือยาที่คุณทำเหรอ?”“ใช่” เซียวเป่ยตอบอย่างเรียบง่ายบนใบหน้าที่สวยงามของหลิวเซียนเหนียงเต็มไปด้วยสีหน้าที่ประหลาดใจฉินเทียนหู่ขมวดคิ้วแล้วถามว่า “คุณหลิวเห็นอะไรไหม?มันเป็นของจริงหรือของปลอม?”ผู้มีอิทธิพลคนอื่นๆ ต่างก็พากันเอ่ยปากสอบถามกันเป็นแถว“หลิวเซียนเหนียง คุณพูดมาตามตรงเถอะ”“ตามความคิดของผม ยาอายุวัฒนะบ้าอะไรเนี่ย เป็นของปลอมร้อยเปอร์เซ็นต์!”“ท่านฉิน ท่านสามารถดำเนินการได้เลย”เมื่อได้ยินเสียงเย้าแหย่ของคนที่อยู่รอบข้าง สีหน้าของเซียวเป่ยก็ยังคงเต็มไปด้วยความเฉยเมยสีหน้าของฉินเทียนหู่ก็เคร่งขรึมสุดขีดเช่นกัน เมื่อเห็นว่าหลิวเซียนเหนียงไม่ได้พูดเป็นเวลานาน ตัดสินด้วยตนเองในใจ เขามองไปที่เซียวเป่ยด้วยสีหน้าที่แย่มาก โบกมือแล้วพูดว่า: “ใครก็ได้มานี่ที! จับตัวเด็กคนนี้เอาไว้เดี๋ยวนี้!”ทันทีที่พูดจบ บอดี้การ์ดสองก็กำลังจะลงมือ“เดี๋ยวก่อน”ทันใดนั้น หลิวเซียนเหนียงก็เอ่ยปากพูด“คุณหลิว?” ฉินเทียนหู่รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยหลิวเซียนเหนียงมองไปที่เซียวเป่ยอีกครั้ง ดูเหมือนจ
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 468
“พ่อหนุ่ม พ่อหนุ่มรู้ไหมว่า คนที่หลอกลวงฉันฉินเทียนหู่จะต้องมีจุดจบอย่างไร!”ฉินเทียนหู่โกรธ!เห็นได้อย่างชัดเจนว่า หลายปีที่ผ่านมานี้ ไม่เคยมีใครกล้าเย้าแหย่ตนเอง ต่อหน้าผู้คนมากมายขนาดนี้ยาอายุวัฒนะ?ยืดอายุขัยได้อีกห้าปี?ยาล้ำค่าเช่นนี้ จะใช้กระดาษหนังสือพิมพ์ห่อได้อย่างไร?เซียวเป่ยกลับยิ้มเบาๆแล้วกล่าวว่า “ตอนที่ออกมาผมรีบมาก ผมหากล่องไม่เจอ ก็เลยใช้กระดาษหนังสือพิมพ์ห่อ”ฉินเทียนหู่ขมวดคิ้วแน่น สีหน้าเคร่งขรึมสุดขีด ราวกับว่าเป็นเสือร้ายที่กำลังจะบ้าคลั่ง!ใครก็ได้มานี่ที! จับตัวไอ้หนุ่มที่มาก่อความวุ่นวายคนนี้ให้ฉันหน่อย!”ฉินเทียนหู่ตะคอกด้วยความโกรธทันใดนั้น บอดี้การ์ดทั้งสองคนที่อยู่ด้านหลังฉินเทียนหู่ก็แสดงตัวออกมา เอามือจับตรงสะเอว และจ้องมองเซียวเป่ยด้วยสายตาที่เย็นชาเซียวเป่ยขมวดคิ้วเล็กน้อย แล้วกล่าวว่า “ท่านฉิน ดูยาอายุวัฒนะของผมก่อนค่อยว่ากัน?”“ยังต้องดูอีกเหรอ?”ฉินเทียนหู่พูดอย่างย็นชาฮั่วเจิ้งซานรีบเกลี้ยกล่อมว่า: “ท่านฉิน ท่านอย่าเพิ่งใจร้อนไปเลย ปรมาจารย์เซียวไม่มีเจตนาอื่น ถ้าคุณยอมที่จะเชื่อผม โปรดให้โอกาสปรมาจารย์สักครั้ง ดูยาอายุวัฒนะนี้หน่อย
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 467
ทันทีที่เซียวเป่ยพูดคำเหล่านี้ออกมา ก็ดึงดูดสายตาของทุกคนที่อยู่ตรงนั้นทันที“ยาอายุวัฒนะ?”“ยาอายุวัฒนะอะไร? ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย”“พ่อหนุ่ม รู้ไหมว่านี่เป็นวาระโอกาสแบบไหน? ถ้ายังกล้าพูดจาเหลวไหลอีก ก็ไสหัวออกไปซะ!”ทุกคนดูไม่เป็นมิตรมาก และพากันตำหนิเซียวเป่ยฮั่วเจิ้งซานก็ตกตะลึง และตื่นตระหนกเล็กน้อย จากนั้นก็รีบลุกขึ้นแล้วอธิบายว่า: “ทุกท่าน ต้องขออภัยด้วย ยาอายุวัฒนะที่ปรมาจารย์เซียวกล่าวถึง... เป็นยาที่เขาเพิ่งจะกลั่นทำด้วยตนเองเมื่อสักครู่นี้”หลังจากพูดประโยคนี้จบ สีหน้าของทุกคนที่อยู่ในห้องส่วนตัวก็เปลี่ยนไป ตอนแรกรู้สึกประหลาดใจ จากนั้นก็รู้สึกสงสัย สุดท้ายพวกเขาก็รู้สึกโกรธ!เพียะ!ซุนฝูลู่วางถ้วยชาลงบนโต๊ะน้ำชาที่อยู่ด้านขวามืออย่างแรง และกล่าวอย่างไม่พอใจว่า: “ท่านหัวหน้าตระกูลฮั่ว ผมให้คุณพาไอ้หนุ่มคนนี้เข้ามา ก็ถือว่าแหกกฎแล้ว ตอนนี้ไอ้หนุ่มคนนี้ยังกล้ามาพูดจาไร้สาระ และจะใช้ยาอายุวัฒนะที่พวกเราไม่เคยได้ยินมาก่อนอะไรนั่นแลกกับหินจิตวิญญาณ แถมยังเป็นของที่เขาทำขึ้นมาด้วยตนเองอีกด้วย”“ปรมาจารย์ฮั่ว คุณคิดว่าพวกเราทุกคนที่อยู่ที่นี่ โง่เขลาเบาปัญญามากหรือยังไง?
