LOGINShare
บทที่ 150
Related chapters
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 151
หลังจากผ่านไปได้สักพัก ภายในห้องไลฟ์สดก็แตกตื่นกันขึ้นมาอีกครั้ง!“ให้ตายเถอะ! หาเจอแล้ว มันเป็นเรื่องจริงจริง ๆ ด้วย!”“ซ่งเหล่า วัยรุ่นอย่างพวกคุณ แม้แต่ซ่งเหล่าก็ไม่รู้จัก! ถ้าฉันเป็นพ่อแม่ของพวกคุณ จะทุบให้ตายไปเลย!”“ฮ่า ๆ ๆ หน้าม้าคนนั้นยังอยู่ไหม? ผิดหวังไปซะแล้วสิ เขาคงกลับไปเรียกปู่มาเล่นเกมด้วยแล้วล่ะ”ในขณะเดียวกัน วัยรุ่นที่ถือโทรศัพท์อยู่ก็หมดหวังขึ้นมาเมื่อกี้ยังด่ากันกับหน้าม้าอย่างเมามันอยู่เลย แต่ตอนนี้มันน่าขายหน้าจริง ๆในเวลาเดียวกัน หน้าม้าคนหนึ่งสายตาดีเลื่อนมาดูในช่องคอมเมนต์แล้วพูดขึ้นว่า:“เฮ้ย! รีบดูเร็วเข้า ซ่งเหล่าเข้ามาในห้องไลฟ์สดจริง ๆ ด้วย”“@ซ่งเจิ้งหยาง สวัสดีค่ะซ่งเหล่า นี่ไม่เกี่ยวกับเรื่องของฉัน ฉันก็แค่มาดูเพื่อความสนุกเท่านั้นเอง”“@ซ่งเจิ้งหยาง ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับฉันเหมือนกัน เป็นเพราะเขา@เซิ่นเยว่ เขาด่ากับหลานชายของคุณ”ผ่านไปได้สักพัก ในช่องคอมเมนต์ก็เต็มไปด้วยคำว่า“สวัสดีครับ/ค่ะซ่งเหล่า”สามคำนี้พิธีกรเห็นคอมเมนต์เหล่านี้จึงพูดขึ้นด้วยความเคารพว่า: “ชาวเน็ตทุกท่าน ขณะนี้บุคคลสำคัญในวงการการแพทย์แผนจีนมาที่ห้องไลฟ์สดของพวกเราแล้ว
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 152
เธอรู้จักซ่งเจิ้งหยางประธานสมาคมการแพทย์แผนจีนเจียงจง เขาเป็นคนมีหน้ามีตาและมีสังคมอย่างกว้างขวางบุคคลแบบนี้ แสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับศาสตร์การฝังเข็มของเซียวเป่ยได้ขนาดนี้ นั่นก็หมายความว่าศาสตร์การฝังเข็มของเซียวเป่ยนั้นยอดเยี่ยมมากจริง ๆทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้นะ?ซูหว่านขมวดคิ้วหลี่เซียวลี่ที่อยู่ข้าง ๆ กลับพูดด้วยน้ำเสียงดูถูกเขาขึ้นมาอีกว่า: “มันก็แค่ศาสตร์การฝังเข็มเท่านั้นแหละ มันไม่ได้สะท้อนถึงศาสตร์การแพทย์ของเขาว่าเก่งขนาดนั้นหรอก!”“วันนี้สิ่งที่เรากำลังพูดกันก็คือศาสตร์การแพทย์ของเขา ไม่ใช่ศาสตร์การฝังเข็มของเขา ก็แค่แทงเข็มบ้า ๆ นั่นลงไปสองสามทีก็จะเก่งขนาดนั้นเลยเหรอ? คิดว่ามาหลอกใครกัน!”พิธีกรยิ้มและพูดต่อไป: “ที่เลขาลี่พูดก็ถูก ถ้าอย่างนั้นฉันจะตามไปดูที่กล้อง ดูสิว่าศาสตร์การแพทย์ของเซียวเป่ยจะเป็นอย่างไร”ภายในหน้าจอภายในร้านเล็ก ๆเซียวเป่ยดึงเข็มออก ถอนหายใจแล้วพูดขึ้นว่า: “เสร็จแล้ว”จ้าวหงจงรีบลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว ขยับร่างกายดูเล็กน้อย จากนั้นอุทานขึ้นมาว่า: “มันไม่เจ็บแล้วจริง ๆ!”“ปรมาจารย์เซียว ศาสตร์การฝังเข็มของคุณนี่มันสุดยอดไปเลย!”“ก่อนหน้า
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 153
ไขข้อสงสัย?!ทันใดนั้น บรรยากาศในห้องไลฟ์สดก็มีชีวิตชีวาและเข้มข้นขึ้นมาในทันที“ไขข้อสงสัย? ทำไมเขาต้องไขข้อสงสัยด้วยละ? เป็นแค่แมงดาเกาะผู้หญิงคนหนึ่งเท่านั้น! มีสิทธิ์อะไรถึงพูดแบบนี้!”“น่าตลกเป็นบ้า! เขาจะมีความสามารถทางศาสตร์การแพทย์อะไรกัน!”“คุณดูผ้ายันต์สีเหลือง กระจกสัญลักษณ์แปดทิศเต็มห้องแบบนั้นสิ ไม่ใช่นักมายากลที่มีความเชื่องมงายล้าสมัยแล้วจะเป็นอะไร?”แน่นอนว่า มีบางคนที่เริ่มสนับสนุนเซียวเป่ยจากศาสตร์การฝังเข็มที่เซียวเป่ยแสดงให้เห็นเมื่อครู่นี้“ฉันคิดว่าเขาดูเหมือนว่าจะมีความรู้ทางศาสตร์การแพทย์อยู่บ้าง”“ใช่น่ะสิ แม้แต่คุณซ่งเจิ้งหยางยังบอกว่าศาสตร์การฝังเข็มของเขาสุดยอดมาก คนแบบนี้จะไม่มีความรู้ด้านศาสตร์ทางการแพทย์ได้อย่างไรกันละ?”“ดูท่าทางเขาแล้วก็ไม่เหมือนผู้ชายเลว ๆ เลยนะ มีคนจงใจใส่ร้ายเขาหรือเปล่า?”ทันใดนั้น ทั้งสองกลุ่มก็เริ่มเถียงกันในห้องไลฟ์สดภายในห้องสตูดิโอซูหว่านมองไปที่คอมเมนต์บนหน้าจอ คิ้วที่สวยงามของเธอเริ่มขมวดขึ้นมาในทันทีเธอมองไปที่หลี่เซียวลี่ หยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วส่งข้อความไลน์ไปว่า: “คอมเมนต์พวกนี้ใช่คนที่คุณหามาไหม?”หลี่เซียว
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 154
“ขอแค่คุณยอมรับว่าตัวเองไม่มีความสามารถด้านศาสตร์การแพทย์ งานที่เหลือเดี๋ยวฉันจะจัดการเอง”ภายในร้านเล็กๆ เสียงข้อความจากโทรศัพท์มือถือดังขึ้นมาเซียวเป่ยหยิบมันขึ้นมาดู ยิ้มแล้วตอบข้อความกลับไปว่า“ประธานซู คุณไม่ต้องกังวลหรอก”“น่าเสียดายมากเลยที่ผมสามารถรักษาได้”หลังจากนั้น เซียวเป่ยก็เลิกสนใจโทรศัพท์ของเขาทางด้านซูหว่านเห็นข้อความสองข้อความที่ตอบกลับมาก็โมโหหนักมาก!กลับมาที่ห้องสตูดิโอ ซูหว่านก็เห็นว่าเซียวเป่ยผายมือให้ชายวัยกลางคนนั่นนั่งลงอยู่ภายในกล้องเซียวเป่ยตรวจดูสองครั้ง จากนั้นก็เริ่มวัดชีพจรภายในครึ่งนาที เซียวเป่ยก็เอามือออก มองไปยังสตาฟที่ถือไมโครโฟนอยู่ข้างๆ แล้วถามไปว่า: “ตอนนี้ผมพูดได้เลยไหม?”“คุณตรวจเสร็จแล้วเหรอ?” สตาฟถามด้วยความแปลกใจเซียวเป่ยพยักหน้าและตอบกลับไปว่า: “ตรวจเสร็จแล้ว”ทันใดนั้น ภายในไลฟ์สดก็เต็มไปด้วยคอมเมนต์ขึ้นมาอีกครั้ง“ตรวจเสร็จแล้ว?”“ตรวจแค่สองครั้ง แค่จับข้อมือก็ตรวจเสร็จแล้วเนี่ยนะ?”“ตกลงหมอนี่ตรวจโรคเป็นไหมเนี่ย...”“ฮ่า ๆ รอดูก็แล้วกัน อีกไม่นานเขาก็จะเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงแล้ว!”คอมเมนต์ภายในห้องไลฟ์สดแสดงความคิดเห
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 155
“ให้ตายเถอะ! เขาพูดถูกจริง ๆ! อีกอย่างยังตรงเป๊ะ ๆ ด้วย!”“พระเจ้า! นี่มันหมอเทวดาเหรอเนี่ย?”“ไหนบอกว่าเขาไม่มีความสามารถด้านศาสตร์การแพทย์ไงละ แล้วตอนนี้มันเกิดอะไรขึ้น?”หน้าม้าหลาย ๆ คนต่างคอมเมนต์กันอย่างเมามันสิ่งที่ตลกที่สุดก็คือครึ่งนาทีต่อมา คอมเมนต์ในห้องไลฟ์สดไม่สามารถควบคุมได้ ทุกคนต่างก็เรียกเขาว่า “หมอเทวดาเซียว”ในห้องสตูดิโอ พิธีกรหันกลับมามองซูหว่านและหลี่เซียวลี่ด้วยสีหน้าตกใจซูหว่านขมวดคิ้ว ภายในใจสั่นเล็กน้อย แต่เธอก็แสดงอาการนิ่งสงบเอาไว้มีเพียงหลี่เซียวลี่เท่านั้นที่มีสีหน้าตกใจ!เธอไม่คิดว่าเซียวเป่ยจะพูดถูกจริง ๆเห็นได้ชัดว่าการไลฟ์สดนี้มีเป้าหมายเพื่อทำลายชื่อเสียงของเซียวเป่ย แต่ภายใต้สถานการณ์ในตอนนี้ เซียวเป่ยได้รับการเลื่อนตำแหน่งขึ้นสู่การเป็นหมอเทวดาได้เลยอย่างไม่ต้องสงสัย...“เป็นไปไม่ได้! ประวัตินี้เป็นของปลอม!”หลี่เซียวลี่หันหน้าเข้าหากล้องและตะโกนออกไปโดยไม่สนใจภาพลักษณ์“พอได้แล้ว!”ใบหน้าของซูหว่านเคร่งขรึมขึ้นมาในทันที เธอจ้องไปหลี่เซียวลี่และด่าเธอออกไปว่า: “เลขาลี่ สนใจกับภาพลักษณ์ของคุณด้วย คุณเป็นตัวแทนของกลุ่มปิงฉิ้นกรุ๊ปนะ”
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 156
ทันทีที่พูดคำเหล่านี้ออกมา ก็เกิดความฮือฮาขึ้นอีกครั้ง!คนไข้ และสมาชิกในครอบครัวของคนไข้ คราวนี้ต่างก็มองไปที่เซียวเป่ยด้วยนัยน์ตาที่สงสัย“รักษาได้จริงหรือ?” คนไข้ถามเซียวเป่ยพยักหน้าและกล่าวว่า “เชื่อผมสิ”“พ่อหนุ่ม พ่อหนุ่มควรคิดให้ดีกว่านี้ ถ้ารักษาไม่ได้ ผมจะต้องคลุ้มคลั่งแน่ๆ!” ลูกชายของผู้ป่วยพูดด้วยความโกรธ และจ้องมองไปที่เซียวเป่ยอย่างดุร้ายเซียวเป่ยยิ้มเบาๆเจ้าหน้าที่ก็รีบกล่าวทันทีว่า “งั้นดีเลย ตอนนี้พวกเรามาติดต่อกับผู้เชี่ยวชาญสองสามท่านจากโรงพยาบาลซื่อลี่ มาฟังกันว่าพวกเขาจะว่ายังไง”ไม่นาน ก็ต่อสายโทรศัพท์ติดเจ้าหน้าที่มองไปที่กล้อง แล้วถามว่า: “สวัสดีหัวหน้าแพทย์หลู”“สวัสดีครับ ผมก็กำลังดูถ่ายทอดสดของพวกคุณอยู่ ผมสามารถบอกท่านผู้ชมทุกท่านได้อย่างชัดเจนว่า โรคของผู้ป่วยรายนี้ พิเศษมาก และรักษายากมากด้วย เพราะเป็นโรคเรื้อรังที่ไม่สามารถรักษาให้หายขาดได้ จึงทำได้แค่เพียงใช้ยาเพื่อบรรเทาอาการปวด เพื่อให้ดำรงชีวิตขั้นพื้นฐานได้เท่านั้น”ภายในห้องประชุมความคิดเห็นของโรงพยาบาลซื่อลี่ หัวหน้าแพทย์หลูมองไปที่ผู้เชี่ยวชาญอีกสองสามคนที่อยู่ข้างๆ
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 157
ภายในห้องถ่ายทอดสด ได้โกลาหลวุ่นวายแล้วคนไข้คุกเข่าให้เซียวเป่ย?นี่มันเกิดอะไรขึ้น?ลูกชายของคนไข้ก็ตกตะลึงเช่นกัน รีบพยุงพ่อของตนเองขึ้นมา แล้วถามว่า “พ่อครับ พ่อไม่ปวดแล้วจริงๆเหรอ?”“ไม่ปวดแล้ว ไม่ปวดแล้วจริงๆ.....ศาสตร์ทางการแพทย์ของแพทย์เซียนเซียว ยอดเยี่ยมมาก!”คนไข้ตะโกนอย่างมีความสุข: “ แพทย์เซียนเซียว คุณคงไม่รู้ ว่าผมใช้ชีวิตเป็นยังไงบ้างในช่วงเจ็ดปีที่ผ่านมา ต้องคอยตรวจสุขภาพเป็นประจำและกินยาทุกวัน” ขณะที่เขาพูด คนไข้ก็หันหน้าไปทางกล้อง แย่งไมโครโฟนของเจ้าหน้าที่ ตะโกนด้วยความโกรธว่า: “หัวหน้าแพทย์หลู คุณเป็นแพทย์ไร้น้ำยา ! พวกคุณโรงพยาบาลซื่อลี่ ต่างก็เป็นแพทย์ไร้น้ำยา!”ช็อตนี้ ทำให้ห้องถ่ายทอดสดแทบจะบ้าระห่ำ!ผู้ชมหนึ่งแสนห้าหมื่นคน ในขณะนี้เงียบอย่างน่าประหลาดใจจากนั้น โซนแสดงความคิดเห็น ต่างก็พากันตะลึงพรึงเพริดกันไปหมด!“ไม่ใช่มั้ง? แบบนี้ก็รักษาหายแล้วเหรอ?”“โอ้สวรรค์! เขาเป็นแพทย์เซียนจริงๆเหรอ?”“รายการได้เซ็ตผลเอาไว้หรือเปล่า...”ในขณะนี้ ภายในสตูดิโอ สีหน้าของซูหว่านก็เคร่งขรึมสุดขีด เธอคิดไม่ถึงว่า การที่เซียวเป่ยตบไปเพียงไม่กี่คร
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 158
หลี่เซียวลี่หัวเราะเยาะอย่างลับๆตอนนี้ยิ่งเซียวเป่ย อวดดีมากเท่าไร หากภายหลังไม่สามารถรักษาผู้ป่วยให้หายขาดได้ ก็จะหน้าแหกมากขึ้นเท่านั้น!หลูเฟิงที่อยู่อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ ก็ตกตะลึงจนทำอะไรไม่ถูกเช่นกัน จากนั้นทั้งหน้าอกก็สั่นเทาอย่างรุนแรง เพราะความโกรธ ตะโกนว่า: “คุณว่าอะไรนะ พวกเราเป็นแพทย์ไร้น้ำยา?”“ดีดีดี! หลายปีมานี้ คุณเป็นคนเดียวที่กล้าพูดว่าผู้เชี่ยวชาญสองสามคนของโรงพยาบาลซื่อลี่อย่างพวกเราเป็นแพทย์ไร้น้ำยา!”“ไอ้หนู ทางที่ดีควรจะรักษาคนไข้รายนี้ให้หายในคืนนี้ มิฉะนั้น ฉันจะทำให้คุณไม่สามารถมีที่ยืนในวงการแพทย์ไปตลอดชีวิต!”พรึ่บ!วางสายโทรศัพท์หลูเฟิงจ้องมองหน้าจอด้วยความโกรธ สีหน้าแดงขึ้นผู้เชี่ยวชาญหลายคนที่นั่งอยู่ ต่างก็กล่าวตำหนิด้วยถ้อยคำที่เฉียบคมเช่นกันในทางกลับกัน เซียวเป่ยกลับสงบนิ่งไร้ซึ่งความกลัวใดๆคนไข้และลูกชายของคนไข้ ขณะนี้สายตาที่มองไปที่เซียวเป่ยก็เปลี่ยนไปเสียงดังพลั่ก!ลูกชายของคนไข้ที่ดุดันดุร้าย ที่มีลักษณะเหมือนหมีดำ ก็คุกเข่าลงทันที ตะโกนบอกเซียวเป่ยว่า: “แพทย์เซียนเซียว ได้โปรดยื่นมือช่วยพ่อของผมด้วย! ถ้าคุณสามา
Latest chapter
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 475
ซูเทียนห้าวตอบว่า: “ฉันรู้แล้ว! พี่สาวของฉันเป็นยังไงบ้าง?”เสียงเย้าแหย่ดังมาจากอีกด้านของโทรศัพท์: “คุณวางใจได้ ไม่ตายหรอก พอคุณควบคุมบริษัทได้สำเร็จ และได้รับเงินสองร้อยห้าสิบล้านบาทมาเมื่อไหร่ พี่สาวของคุณก็จะกลับไปได้แล้ว”“ได้! แต่ฉันขอเตือนพวกแกนะ อย่าแตะต้องพี่สาวของฉัน!”ซูเทียนห้าวกล่าวอย่างเย็นชาชายฉกรรจ์ที่อยู่อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ยิ้มแล้วพูดว่า “ไม่ต้องกังวล พวกเราทำงาน เชื่อถือได้แน่นอน”พูดจบ อีกฝ่ายก็วางสายโทรศัพท์ทันทีซูเทียนห้าวถอนหายใจด้วยความโล่งอก แต่กลับไม่ได้ผ่อนคลายเลย“พี่ครับ ผมขอโทษ... แต่ผมจำเป็นต้องทำแบบนี้! ผมอยากจะพิสูจน์ตนเองว่า ผมไม่ใช่เศษสวะ! ผมมีความสามารถ!” ซูเทียนห้าวกล่าวเบาๆ ความเย็นชาแวบขึ้นมาในนัยน์ตา............ตัดภาพมาที่เซียวเป่ยฮั่วเจิ้งซานอยู่ในร้าน พอมองดูเวลา ก็พบว่าผ่านไปหนึ่งชั่วโมงแล้วเห็นได้ชัดว่าเขากังวลมาก จึงถามว่า: “ปรมาจารย์เซียวเป่ย ไป๋อู๋ฉางนั่นจะกลับมาจริงๆเหรอ?”“ถ้าเธอยังไม่อยากตาย เธอก็จะมา ” เซียวเป่ยพูดอย่างสงบนิ่งทันทีที่พูดจบ ที่ประตูร้านขายของชำ ก็มีร่างลับๆล่อๆร่างหนึ่งปรากฏขึ้น ร่างนั้นเดินโซเซเล็
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 474
สิ่งที่น่ากลัวยิ่งกว่านั้นก็คือ พิษศพที่อยู่บนมือของชายชราในชุดดำ ในเวลานี้ได้ย้อนกลับ กระจายไปตามแขนของชายชรา และบุกเข้าไปจนถึงหน้าอก!เนื่องจากมีพิษศพอยู่บนร่างกายของเขามากเกินไป ในชั่วพริบตาเดียว ชายชราในชุดดำก็ล้มลงกับพื้น คร่ำครวญไม่สายขาด ผิวหนังทั้งตัวเปลี่ยนไปเป็นสีดำ และเริ่มเปื่อยเน่าทางด้านฝั่งนี้ เมื่อหญิงชราในชุดขาวเห็นเหตุการณ์นี้ ก็ตกใจจนมีสีหน้าที่ซีดเผือด ยังไม่ทันได้ครุ่นคิดอะไร ก็หันหลังกลับและวิ่งหนี!เธอรู้ดีว่า คืนนี้ได้พบกับยอดฝีมือแล้ว“คิดจะหนี มันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก!”เมื่อเซียวเป่ยเห็นหญิงชราในชุดขาวคิดจะวิ่งหนี ก็ยกมือขึ้นแล้วยิงเข็มเงินออกไปอีกสองสามเล่มหญิงชราในชุดขาวตอบสนองกลับแบบมีเงื่อนไข เธอเหวี่ยงไม้อาดูรที่อยู่ในมือ จากนั้นก็เกิดเสียงดังตึกตึกตึก และมีประกายไฟขึ้นมาเล็กน้อยทันทีแม้ว่าเข็มเงินส่วนใหญ่จะถูกสกัดกั้น แต่ก็มีเข็มเงินสองสามเล่มที่เจาะเข้าไปที่หน้าของหญิงชราชุดขาว และมีอีกเข็มหนึ่งในนั้นเจาะไปที่ตาของเธอ ทำให้มีเลือดไหลออกมาทันทีแต่หญิงชราชุดขาวกลับไม่คิดที่จะต่อสู้กลับเลยแม้แต่น้อย หันหลังกลับแล้ววิ่งหนีไป พร้อมกับเสียงดังฟรึ่บ
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 473
เซียวเป่ยพยักหน้าเบาๆ และกล่าวว่า “มาเร็วดีนี่”“แกจะตายเอง หรือว่าให้ฉันลงมือ?” ชายชราในชุดดำ ถามด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความดุร้ายในสายตาของเขา จัดการกับเด็กหนุ่มอย่างเซียวเป่ยนั้น เป็นอะไรที่ง่ายมากเดิมคิดว่าจะเป็นยอดฝีมือที่มีความแข็งแกร่งอะไร คิดไม่ถึงว่า จะเป็นเด็กเหลือขอที่อ่อนหัดคนหนึ่งสิ่งนี้ทำให้เฮยไป๋อู๋ฉางที่อยากจะต่อสู้อย่างจริงจัง รู้สึกผิดหวังเป็นอย่างมากเซียวเป่ยยิ้มด้วยสีหน้าที่สงบนิ่งรอยยิ้มนี้ ทำให้เฮยไป๋อู๋ฉางขมวดคิ้วแน่นเด็กคนนี้ กำลังยิ้มเยาะเย้ยอยู่เหรอ?“ดูเหมือนว่า แกจะเลือกให้พวกเราลงมือ” เฮยอู๋ฉางกล่าวด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้าย เผยให้เห็นฟันเหลืองของเขาและในเวลานี้ กู้โย่เสวี่ยที่นั่งคว่ำหน้านอนอยู่บนโต๊ะก็ตื่นขึ้นมา ขยี้ตาอย่างงัวเงีย มองไปที่ร่างของทั้งสองคนที่จู่ๆก็ปรากฏตัวขึ้นในร้าน และถามอย่างงุนงงว่า: “เกิดอะไรขึ้นเหรอ?”ในเวลานี้ เฮยอู๋ฉางก็ลงมือทันที เขาใช้ฝ่ามือ โจมตีเซียวเป่ยผ่านทางอากาศ!ฝ่ามือนี้ ลมที่อยู่ตรงฝ่ามือแฝงไปด้วยหมอกควันสีดำ และมีกลิ่นเหม็นมากระทบมาที่ใบหน้า!กู้โย่เสวี่ยตกใจมากจนร้องเสียงดัง และลืมที่จะหลบหลีกเซียวเป่ย
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 472
พอรับสาย เสียงซักถามด้วยความเกรี้ยวโกรธของซูหว่านก็ดังมาจากอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์: “เซียวเป่ย คุณหมายความว่ายังไงกันแน่?”เซียวเป่ยชะงักไป รู้สึกสับสนเล็กน้อย จึงขมวดคิ้วแล้วถามว่า: “ประธานซู ผมไม่เข้าใจว่าคุณกำลังพูดถึงอะไรอยู่?”“ยังแกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้อีกเหรอ?เป่ยเสวี่ยมาส์ก คุณจะอธิบายยังไง!” ซูหว่านซักถามด้วยน้ำเสียงเย็นชาเซียวเป่ยขมวดคิ้วเล็กน้อย แล้วพูดว่า “เป่ยเสวี่ยมาส์ก? มีปัญหาอะไรหรือเปล่า?”“เซียวเป่ย! คุณไม่คิดว่าตนเองในตอนนี้ ไร้ยางอายมากเหรอ?” ซูหว่านโกรธมากตอนนี้การที่เซียวเป่ยแสร้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ มันเหมือนกับว่าเขาจงใจโอ้อวด“ผมไร้ยางอาย?”เซียวเป่ยขมวดคิ้ว และรู้สึกโกรธขึ้นมามาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ยเลยซูหว่านกล่าวอย่างเย็นชาว่า: “ยังจำสิ่งที่คุณพูดเอาไว้ก่อนหน้านี้ได้ไหม?คุณบอกว่าตนเองจะไม่พึ่งพาใคร เพื่อจะพิสูจน์ให้ฉันเห็น! แล้วตอนนี้ล่ะ? สุดท้ายคุณก็พึ่งพาคุณหนูตระกูลกู้คนนั้น แล้วแอบทำอะไรกับมาส์กหน้านั่น!”“ไม่อย่างนั้น อาศัยแค่ตัวคุณเอง จะมีคุณสมบัติไปถึงอันดับที่สี่ของรายการยอดขายระดับประเทศเหรอ?”หลังจากได้ยินคำพูดเหล่านี้ เซียวเป่ยก็เพิ่งตอบ
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 471
“หัวหน้าตระกูลฮั่ว คุณเข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่า? เศษสวะอย่างไอ้เซียวเป่ยเนี่ยนะ ช่วยชีวิตคุณ?”ฉินเฟิงถามด้วยความประหลาดใจทันใดนั้นสีหน้าของฮั่วเจิ้งซานก็เปลี่ยนไปเป็นแย่มากทันที และกล่าวอย่างไม่พอใจว่า: “ประธานฉินใช่ไหม ผมจะเตือนคุณเป็นครั้งสุดท้ายนะ ได้โปรดให้เกียรติปรมาจารย์เซียวด้วย!”พูดจบ ฮั่วเจิ้งซานก็เฉยเมยต่อสีหน้าที่ประหลาดใจของฉินเฟิง และกล่าวกับเซียวเป่ยว่า: “ปรมาจารย์เซียว พวกเราไปกันเถอะ”เซียวเป่ยพยักหน้า เดินตามฮั่วเจิ้งซานไปขึ้นรถแล้วจากไปซูหว่านกับฉินเฟิงยืนอยู่ที่เดิม ด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยงุนงงสงสัย“แม่งเอ๊ย! ทำเป็นวางมาด? ไม่รู้ว่าใช้วิธีการสกปรกอะไรในการหลอกลวงหัวหน้าตระกูลฮั่ว!” ฉินเฟิงบ่นอย่างไม่พอใจสายตาของซูหว่าน มองดูรถที่กำลังจากไปอยู่ตลอดเวลา และรู้สึกอึดอัดอยู่ใจเป็นอย่างมากไม่รู้เป็นเพราะอะไร พอเห็นท่าทีที่ฮั่วเจิ้งซานมีต่อเซียวเป่ย ทำให้ซูหว่านรู้สึกเสียใจเป็นอย่างมากตนเองเป็นคนผิดอย่างนั้นเหรอ?ตนรู้สึกเกรงใจและชื่มชมฮั่วเจิ้งซาน แต่เขากลับเคารพนบนอบต่อเซียวเป่ยเป็นอย่างมาก“หว่านเอ๋อร์ เป็นอะไรไปเหรอ?”เมื่อฉินเฟิงเห็นซูหว่านจ้องมองรถที
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 470
“พ่อหนุ่มคิดว่า ยาอายุวัฒนะแค่เม็ดเดียว สามารถพูดคำเหล่านี้ต่อหน้าฉันฉินเทียนหู่ได้อย่างนั้นเหรอ?”ในขณะนี้พอหลิวเซียนเหนียงได้ยินคำพูดของเซียวเป่ย ก็ขมวดคิ้วอันสวยงาม และรู้สึกว่าเซียวเป่ยใจกล้าเกินไปแล้วสีหน้าของเซียวเป่ยไร้ซึ่งความหวาดกลัว แล้วกล่าวว่า: “พักนี้ท่านฉินรู้สึกแน่นหน้าอกตลอดเวลาใช่ไหม ตอนกลางคืนก็นอนไม่หลับเป็นเวลานาน?”ฉินเทียนหู่ขมวดคิ้ว แล้วกล่าวอย่างเย็นชาว่า: “ช่างนี้ฉันนอนไม่หลับ มีปัญหาอะไรไหม?”เซียวเป่ยส่ายหัวแล้วกล่าวว่า: “ท่านฉิน นี่ไม่ใช่อาการนอนไม่หลับ แต่เป็นเพราะพลังงานรั่วไหล และสูญเสียพลังชีวิต ถ้าผมดูไม่ผิด ท่านฉินไม่เพียงแต่นอนไม่หลับเท่านั้น แต่ยังรู้สึกชาที่แขนขาด้วย บางครั้งอาจจะเป็นลมหมดสติไปชั่วขณะ”ทันทีที่พูดคำเหล่านี้ออกมา สายตาของฉินเทียนหู่ก็เปลี่ยนไปทันทีทำไมเด็กคนนี้ ถึงได้พูดได้แม่นยำขนาดนี้?แต่ว่า แพทย์ที่อยู่ข้างกายตนบอกว่าตนเองไม่เป็นไร แค่ทำงานหนักจนเกินไป พักผ่อนให้เยอะๆก็พอแล้วดังนั้น ฉินเทียนหู่จึงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง และพูดอย่างเย็นชาว่า: “เอาล่ะ ฉันมีหมอประจำตัวอยู่ข้างกาย ถ้ามีปัญหา ไม่จำเป็นต้องให้พ่อหนุ่มมาเตือนฉั
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 469
หลิวเซียนเหนียงหันกลับมา จ้องมองเซียวเป่ยด้วยสีหน้าท่าทางที่สงสัยและประหลาดใจแล้วถามว่า “นี่คือยาที่คุณทำเหรอ?”“ใช่” เซียวเป่ยตอบอย่างเรียบง่ายบนใบหน้าที่สวยงามของหลิวเซียนเหนียงเต็มไปด้วยสีหน้าที่ประหลาดใจฉินเทียนหู่ขมวดคิ้วแล้วถามว่า “คุณหลิวเห็นอะไรไหม?มันเป็นของจริงหรือของปลอม?”ผู้มีอิทธิพลคนอื่นๆ ต่างก็พากันเอ่ยปากสอบถามกันเป็นแถว“หลิวเซียนเหนียง คุณพูดมาตามตรงเถอะ”“ตามความคิดของผม ยาอายุวัฒนะบ้าอะไรเนี่ย เป็นของปลอมร้อยเปอร์เซ็นต์!”“ท่านฉิน ท่านสามารถดำเนินการได้เลย”เมื่อได้ยินเสียงเย้าแหย่ของคนที่อยู่รอบข้าง สีหน้าของเซียวเป่ยก็ยังคงเต็มไปด้วยความเฉยเมยสีหน้าของฉินเทียนหู่ก็เคร่งขรึมสุดขีดเช่นกัน เมื่อเห็นว่าหลิวเซียนเหนียงไม่ได้พูดเป็นเวลานาน ตัดสินด้วยตนเองในใจ เขามองไปที่เซียวเป่ยด้วยสีหน้าที่แย่มาก โบกมือแล้วพูดว่า: “ใครก็ได้มานี่ที! จับตัวเด็กคนนี้เอาไว้เดี๋ยวนี้!”ทันทีที่พูดจบ บอดี้การ์ดสองก็กำลังจะลงมือ“เดี๋ยวก่อน”ทันใดนั้น หลิวเซียนเหนียงก็เอ่ยปากพูด“คุณหลิว?” ฉินเทียนหู่รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยหลิวเซียนเหนียงมองไปที่เซียวเป่ยอีกครั้ง ดูเหมือนจ
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 468
“พ่อหนุ่ม พ่อหนุ่มรู้ไหมว่า คนที่หลอกลวงฉันฉินเทียนหู่จะต้องมีจุดจบอย่างไร!”ฉินเทียนหู่โกรธ!เห็นได้อย่างชัดเจนว่า หลายปีที่ผ่านมานี้ ไม่เคยมีใครกล้าเย้าแหย่ตนเอง ต่อหน้าผู้คนมากมายขนาดนี้ยาอายุวัฒนะ?ยืดอายุขัยได้อีกห้าปี?ยาล้ำค่าเช่นนี้ จะใช้กระดาษหนังสือพิมพ์ห่อได้อย่างไร?เซียวเป่ยกลับยิ้มเบาๆแล้วกล่าวว่า “ตอนที่ออกมาผมรีบมาก ผมหากล่องไม่เจอ ก็เลยใช้กระดาษหนังสือพิมพ์ห่อ”ฉินเทียนหู่ขมวดคิ้วแน่น สีหน้าเคร่งขรึมสุดขีด ราวกับว่าเป็นเสือร้ายที่กำลังจะบ้าคลั่ง!ใครก็ได้มานี่ที! จับตัวไอ้หนุ่มที่มาก่อความวุ่นวายคนนี้ให้ฉันหน่อย!”ฉินเทียนหู่ตะคอกด้วยความโกรธทันใดนั้น บอดี้การ์ดทั้งสองคนที่อยู่ด้านหลังฉินเทียนหู่ก็แสดงตัวออกมา เอามือจับตรงสะเอว และจ้องมองเซียวเป่ยด้วยสายตาที่เย็นชาเซียวเป่ยขมวดคิ้วเล็กน้อย แล้วกล่าวว่า “ท่านฉิน ดูยาอายุวัฒนะของผมก่อนค่อยว่ากัน?”“ยังต้องดูอีกเหรอ?”ฉินเทียนหู่พูดอย่างย็นชาฮั่วเจิ้งซานรีบเกลี้ยกล่อมว่า: “ท่านฉิน ท่านอย่าเพิ่งใจร้อนไปเลย ปรมาจารย์เซียวไม่มีเจตนาอื่น ถ้าคุณยอมที่จะเชื่อผม โปรดให้โอกาสปรมาจารย์สักครั้ง ดูยาอายุวัฒนะนี้หน่อย
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 467
ทันทีที่เซียวเป่ยพูดคำเหล่านี้ออกมา ก็ดึงดูดสายตาของทุกคนที่อยู่ตรงนั้นทันที“ยาอายุวัฒนะ?”“ยาอายุวัฒนะอะไร? ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย”“พ่อหนุ่ม รู้ไหมว่านี่เป็นวาระโอกาสแบบไหน? ถ้ายังกล้าพูดจาเหลวไหลอีก ก็ไสหัวออกไปซะ!”ทุกคนดูไม่เป็นมิตรมาก และพากันตำหนิเซียวเป่ยฮั่วเจิ้งซานก็ตกตะลึง และตื่นตระหนกเล็กน้อย จากนั้นก็รีบลุกขึ้นแล้วอธิบายว่า: “ทุกท่าน ต้องขออภัยด้วย ยาอายุวัฒนะที่ปรมาจารย์เซียวกล่าวถึง... เป็นยาที่เขาเพิ่งจะกลั่นทำด้วยตนเองเมื่อสักครู่นี้”หลังจากพูดประโยคนี้จบ สีหน้าของทุกคนที่อยู่ในห้องส่วนตัวก็เปลี่ยนไป ตอนแรกรู้สึกประหลาดใจ จากนั้นก็รู้สึกสงสัย สุดท้ายพวกเขาก็รู้สึกโกรธ!เพียะ!ซุนฝูลู่วางถ้วยชาลงบนโต๊ะน้ำชาที่อยู่ด้านขวามืออย่างแรง และกล่าวอย่างไม่พอใจว่า: “ท่านหัวหน้าตระกูลฮั่ว ผมให้คุณพาไอ้หนุ่มคนนี้เข้ามา ก็ถือว่าแหกกฎแล้ว ตอนนี้ไอ้หนุ่มคนนี้ยังกล้ามาพูดจาไร้สาระ และจะใช้ยาอายุวัฒนะที่พวกเราไม่เคยได้ยินมาก่อนอะไรนั่นแลกกับหินจิตวิญญาณ แถมยังเป็นของที่เขาทำขึ้นมาด้วยตนเองอีกด้วย”“ปรมาจารย์ฮั่ว คุณคิดว่าพวกเราทุกคนที่อยู่ที่นี่ โง่เขลาเบาปัญญามากหรือยังไง?
