LOGINShare
บทที่ 11
Related chapters
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 12
“ต้องถอดหมดเลยเหรอ”เจียงชิงตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง แก้มของเธอแดงราวกับน้ำหยดจากแก้มของเธอเธอไม่คิดว่าเซียวเป่ยจะพูดตรงขนาดนั้น เมื่อเขาเข้ามาก็ให้เธอถอดเสื้อชุดชั้นในของเธอออกหมดอย่าคิดว่าเจียงชิงเป็นผู้หญิงเข้มแข็งมีเกียรติและทรัพย์สมบัติหลายหมื่นล้านแต่เธอนั้นไม่เคยมีความรักเลยแม้แต่ครั้งเดียวสี่ปีที่ผ่านมาไม่เคยสัมผัสมือผู้ชายเลยไม่ต้องพูดถึงการถอดเสื้อต่อหน้าผู้ชาย...หลังจากลังเล เจียงชิงก็หันหน้ามาและหันหน้าหนีจากเซียวเป่ย ค่อยๆ ถอดกระโปรงยาวของเธอออกแผ่นหลังขาวสวยราวกับน้ำนมไหล่ที่มีกลิ่นหอม คอยาวราวกับหงส์ เอวที่เรียวยาวนั้นทำให้เซียวเป่ยตกตะลึงเล็กน้อย และเขาก็กลืนน้ำลายอย่างหนักตอนนี้เจียงชิงรู้สึกกังวลเขินอายมากจนทำให้เธอสั่นไปทั้งตัวเธอค่อยๆ ถอดชุดชั้นในลูกไม้สีดำออกจากนั้นก็รีบเหยียดตัวลงบนเตียงแต่เนื่องจากหน้าอกแน่นมากจึงถูกกดให้รูปวงรี“ฉันเสร็จละ” เจียงชิงพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาหันหน้าไปทางอื่นไม่กล้ามองดูแก้มรู้สึกเหมือนกำลังลุกเป็นไฟเซียวเป่ยเหลือบมองร่างกายที่สวยงามบนเตียง รูปร่างที่สมบูรณ์ เอวที่เพรียวและบั้นท้ายที่เป็นทรงสวยหากเป็นคนทั่วไป
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 13
"ยังพอมีเวลา"จากนั้นเจียงชิงก็ออกไปทันทีหลังจากขึ้นรถแล้ว เจียงชิงก็โทรไปหาของเลขาแล้วพูดอย่างเย็นชา: "ช่วยฉันตรวจสอบคนหน่อย ฉันต้องการข้อมูลทั้งหมดของเขา เขาคือผู้ชายที่สัมผัสฉันเป็นคนแรกในรอบสี่ปีและยังเห็นฉันเปลือยกาย อีกยังจะเจอกันบ่อยครั้งอีก” ……….ในเวลาเดียวกันสำนักงานประธานปิงฉิ้นกรุ๊ปซู่หว่านถามว่า "คุณเตรียมตัวสำหรับงานแถลงข่าวอย่างไรบ้างแล้ว"“เรียบร้อยดี” หลี่เซียวลี่ตอบทันใดซูหว่านยืนขึ้นแล้วพูดว่า "งั้นไปงานแถลงข่าวกันเถอะ"งานแถลงข่าวครั้งนี้สำคัญอย่างยิ่ง ซูหว่านจึงไม่ยอมให้มีข้อผิดพลาดใดๆในล็อบบี้ชั้นหนึ่งของปิงฉิ้นกรุ๊ป มีสื่อหลายสิบคนได้รับเชิญให้ถ่ายทอดสดงานแถลงข่าวมีคำสามพยางค์ว่า "ยาลูกกลอนจินอู่" อยู่บนป้ายพื้นหลังขนาดใหญ่!ด้วยเสียงปรบมือดังกึกก้องกังวาน ทำให้ซูหว่านที่อยู่บนเวทีอมยิ้มแล้วกล่าวว่า "ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณทุกท่านที่สละเวลาอันมีค่ามาร่วมงานแถลงข่าวงานเปิดตัวผลิตภัณฑ์ใหม่ของปิงฉิ้นกรุ๊ป ฉันสามารถพูดได้อย่างเต็มปากว่านี่เป็นผลิตภัณฑ์ยุคใหม่ที่สามารถรักษาได้ทุกโรคอย่างแท้จริง!”"ในที่นี้ผมขอประกาศอย่างเป็นทางการว่ายาลูกกลอนจินอู่เป็
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 14
ในร้านเล็กๆนั้นเซียวเป่ยก็ปิดห้องถ่ายทอดสดของการแถลงข่าว ยิ้มแบบเบื่อหน่ายคำพูดสุดท้ายจากซูหว่านตั้งใจจะพูดใส่เขาแต่เซียวเป่ยก็ไม่ได้สนใจอะไรอย่างไรก็เถอะ ครั้งนี้ปิงฉิ้นกรุ๊ปอาจประสบกับความพ่ายแพ้ครั้งใหญ่ในการตัดสินใจเกี่ยวกับยาลูกกลอนจินอู่ถ้าทำไม่ดีก็อาจจะเกิดปัญหาตามอีกมากมายยังไงเซียวเป่ยก็เบื่อที่จะยุ่งแล้วเคยเตือนเธอแล้ว แต่ถ้าเธอไม่ฟังจะทำยังไงได้“แพทย์เซียนเซียว”ทันใดนั้น กู้รั่วเซียก็วิ่งเข้ามากับอุ้มมือเล็กๆด้านหลังของเธอ“คุณกู้มีเรื่องอะไรอีกหรอ” เซียวเป่ยถามกู้รั่วเซียพึมพำที่ริมฝีปากเล็กของเธอ "ทำไม คุณไม่ชอบอยู่กับฉันงั้นเหรอ"เอ่อเซียวเป่ยก็ชะงักไปพักนึงยิ้มแบบทำตัวไม่ถูก "ก็ไม่ขนาดนั้น"“จริงเหรอ งั้นวันมะรืนนี้ตระกูลกู้ของฉันจะจัดงานเลี้ยงอาหารค่ำที่ซูหาง คุณอยากไปกับฉันไหม”กู้รั่วเซียถามด้วยรอยยิ้มที่คาดหวัง"งานเลี้ยงอาหารค่ำงั้นหรอ"เซียวเป่ยขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนที่เขาจะปฏิเสธ กู่กู้รั่วเซียก็จับแขนของเขาแล้วส่ายแขนไปมา: "แพทย์เซียนเซียว ไปเป็นเพื่อนฉันโอเคไหม?"ตอนนี้ในใจของเซียวเป่ยเต็มไปด้วยความตื่นเต้นจากสัมผัสที่นุ่มนวลโดนข้อศอก
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 15
คำพูดแรงเกินไปมั้ง!อุณหภูมิโดยรอบก็ลดลงอย่างกับจุดเยือกแข็งคู่หมั้นงั้นหรอซู่หว่านตกใจ จ้องมองไปที่เซียวเป่ยแล้วพยักหน้าเยาะเย้ย: "เซียวเป่ย ใช่สิตอนนี้ก็มีคู่หมั่นแล้วนิ"“ที่ขอหย่ากับฉันอย่างกะทันหันเพราะเหตุผลนี้ใช่ไหม"เซียวเป่ยขมวดคิ้วจ้องมองไปที่กู้รั่วเซียฝ่ายนั้นทำเป็นไม่เห็น พร้อมแลบลิ้นแล้วมองทางอื่น"ออกไป!"ซูหว่านผลักเสี่ยวเป่ยอย่างแรง กระแทกรองเท้าส้นสูงแล้วเข้าไปในคฤหาสน์ด้วยความโกรธหลี่เซียวลี่ยังจ้องมองที่เซียวเป่ยอย่างเกลียดชังและด่าทอ "น่าขยะแขยงจริงๆ! เอาจิ้งจอกตัวนี้มาที่นี่เพื่อแสดงให้ประธานาธิบดีซูเห็นงั้นหรอ แต่น่าเสียดายที่ความคิดของคุณไร้ผล"“ในใจประธานซู ไม่มีคุณอยู่แล้ว”พูดเสร็จ หลี่เซียวลี่กระทืบเท้าตามซูหว่านไปข้างหน้าเซียวเป่ยขมวดคิ้วแล้วยิ้มอย่างเบื่อหน่าย สูดหายใจเข้ากู้รั่วเซียเข้ามาถามด้วยเสียงเบาๆว่า "แพทย์เซียว คุณโอเคใช่ไหม"ไม่เป็นไร“ขอโทษนะ ฉันแค่อยากทำให้ภรรยาเก่าของคุณโกรธ คุณจะไม่โกรธฉันใช่ไหม” กู้รั่วเซียพูดกับตัวเองพร้อมกับเบะปาก ก้มหน้าลงแล้วเอามือไพล่หลังยอมรับความผิดเซียวเป่ยหัวเราะ "ฉันไม่ได้โกรธหรอก เข้าไปข้างใน
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 16
ทันทีที่เขาพูดจบ เขาก็สังเกตเห็นว่ามีผู้หญิงข้างเซียวเป่ยแลดูบริสุทธิ์แต่ไม่ค่อยมีเสน่ห์นี่คือนางฟ้า!สวยงาม!สวยงามมากจริงๆ!รูปร่างหน้าตาและบุคลิกภาพของเธอไม่ได้น้อยหน้าไปกว่าซูหว่านที่อยู่ข้างหลังเธอสิ่งสำคัญคือให้ความรู้สึกแตกต่างไปจากซูหว่านอย่างสิ้นเชิงราวเหมือนกับไฟที่แผดเผาในใจของคุณอะไรกันวะ!ทำไมไอ้เวรเซียวเป่ย ถึงไปคบกับผู้หญิงที่สูงส่งขนาดนั้น...“เกี่ยวข้องอะไรกับคุณหรือเปล่า?” เซียวเป่ยตอบกลับฉินเฟิงนักศึกษาแพทย์จากสถาบันชั้นนำ เป็นหนึ่งในสิบที่สาวๆในในซูหางจับตามองเขาเป็นผู้บริหารบริษัทยาที่มีมูลค่ามากกว่าหนึ่งพันล้านโดยเฉพาะวงการแพทย์เขาได้ตีพิมพ์บทความทางวิชาการมากมาย ซึ่งทำให้เขาโด่งดังและกลายเป็นผู้มีความสามารถที่โด่งดังในซูหางอีกด้วยแต่เซียวเป่ยไม่ค่อยจะชอบเขาหนึ่งคือแม้ว่าเขาจะรู้ว่าซูหว่านแต่งงานแล้ว แต่เขาก็ยังตามจีบเธอ เขาเป็นคนที่น่ารำคาญจริงๆสองคือเขาที่มั่นหน้า เสแสร้งแล้วก็ยังหัวสูง แต่เขาก็เบื่อจะตอบโต้ฉินเฟิงพอฟังรู้สึกโกรธมากซูหว่านตะคอกอย่างเย็นชาในตอนนั้น ที่เต็มไปด้วยความอิจฉาเล็กน้อยแล้วพูดอย่างไม่พอใจ: "สุดท้าย ก็ใช้ผู้หญิ
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 17
ซูหว่านตกใจพูดว่า "ถูกยกเลิกหรอ นี่มันเกิดอะไรขึ้น"“ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกันฉันก็พึ่งได้รับเรื่อง เห็นว่ากระบวนการของเราไม่เป็นไปตามกฎ”“ไปสืบมาว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่”ซูหว่านมีความกังวลใจเป็นอย่างมากในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อนี้ การถูกนำชื่อจากโควต้ากะทันหันถือเป็นความเสียหายครั้งใหญ่ต่อ ปิงฉิ้นกรุ๊ป!เพื่อรักษาโควต้าที่แนะนำในครั้งนี้ ซูหว่านก็ยุ่งในการติดต่อบุคคลกับแหล่งต่างๆ ใช้เงินจำนวนไม่น้อยแม้กระทั่งกิจกรรมประชาสัมพันธ์ต่อมาก็เสร็จสิ้นแล้วถึงแม้ว่ากิจกรรมประชาสัมพันธ์จะเสร็จสิ้นแล้วการถูกนำชื่อจากโควตาทำให้เสียหายหลายสิบล้าน!ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อโควต้าสำหรับการแข่งขันระดับมณฑลที่หายไปส่งผลต่อผลกระทบของการโปรโมตยาลูกกลอนจินอู่เป็นอย่างมาก!หลี่เซียวลี่ยุ่งที่อยู่กับการโทรหลายสาย แต่ยังไม่ได้เรื่องอะไรเลย“ประธานซู เราควรทำยังไงดี ดูเหมือนจะมาจากของตระกูลกู้นะ”ซู่หว่านขมวดคิ้วแล้วถามด้วยความสับสน: "ตระกูลกู้งั้นหรอ เราไปทำให้ตระกูลกู้เคืองใจตอนไหนกัน"หลี่เซียวลี่ส่ายหัวซูหว่านเงียบไปครู่หนึ่งหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา เดินไปด้านข้างแล้วโทรศัพท์ในเวลาเดียวกันในห้องหน
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 18
"จริงเหรอ" ซูหว่านเริ่มโกรธมากแล้วฉินเฟิงส่ายหัวด้วยความหล่อเหลาแล้วพูดอย่างภาคภูมิใจ "พ่อของฉันมีความสัมพันธ์ที่ดีกับตระกูลกู้ แค่เขาเอ่ยปากไปก็ไม่น่าเป็นปัญหาในการรับประกันของโควต้าของการแข่งขันในมณฑล"“ถ้าอย่างนั้นก็รบกวนประธานฉิน หากคุณแก้ไขปัญหานี้ได้ คุณจะเป็นผู้มีพระคุณที่ยิ่งใหญ่ของฉัน ซูหว่านตอบรับ”ซูหว่านพูดอย่างกังวลใจแล้วดึงแขนของฉินเฟิงทันใดนั้นฉินเฟิงรู้สึกตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก “ไม่มีปัญหา เดี๋ยวฉันจะโทรหาคุณพ่อให้ทันที”หลังจากพูดอย่างนั้น ฉินเฟิงก็เดินออกมาโทรเป็นเวลานานด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยดีนัก“ประธานฉิน เป็นยังไงบ้าง” ซูหว่านรีบถามอย่างเป็นกังวลใจฉินเฟิงทำตัวไม่ค่อยถูกพร้อมเกาหัวเล็กน้อยพ่อของเขาดุทางโทรศัพท์อยากหนัก บอกว่าเขาหมกมุ่นอยู่แต่กับเรื่องที่ไม่เป็นเรื่อง ชอบโอ้อวดเรื่อยอย่างไรก็ตาม เรื่องโควตาของการแข่งขันเขาไม่สามารถแก้ไขปัญหานี้ได้ทันใดนั้นโทรศัพท์ของหลี่เซียวลี่ก็ดังขึ้น หลังจากรับสายใบหน้าของเธอก็เต็มไปด้วยความประหลาดใจ ทำให้เธอมีรอยยิ้มที่ทำให้เธอหัวเราะจนเธอก็เกือบจะร้องไห้ออกมา"ประธานซู โควต้าของการแข่งขันสามรายการของเราได้รับก
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 19
รายชื่อที่ส่งไปในการแข่งขันของมณฑลเป็นเพราเขาะงั้นหรอ?ทันทีที่คำพูดออกมาทำให้หลายคนถึงกับก็ตกตะลึงใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสับสนและความสงสัย“เซียวเป่ย คุณไร้ยางอายจริงๆถึงเป็นออกมาแบบนี้ได้!”หลี่เซียวลี่หัวเราะเยาะอย่างเหยียดหยามมองดูเซียวเป่ยอย่างกับเขาเป็นตัวตลกฉินเฟิงแทบจะอาเจียนพร้อมหัวเราะออกมา “เซียวเป่ยคุณนี่รู้จักแต่เอาดีเข้าตัวเองนะ!”“ฉันแค่โทรศัพท์สายเดียวก็เสร็จเรื่อง ทั้งชาตินี้คุณก็ทำไม่ได้”“ถ้าคุณไม่พอใจ ฉันจะบอกให้สองคำนะว่า อดทนไว้!”เซียวเป่ยเลิกคิ้วแล้วพูดด้วยสายตาเย็นชา: "บางครั้ง การทำอะไรก็ไม่ใช่ว่าใครจะมาแย่งไปได้ง่ายๆ คิดจะขโมยไก่ แต่กลับสูญเสียข้าวไปโดยใช่เหตุ"“คุณหมายถึงอะไร! ความดีความชอบนั้นไม่ใช่ของฉันหรือคิดว่าเป็นเพราะคุณหรือยังไง!”ฉินเฟิงโกรธเคืองด้วยใบหน้าของเขามืดมนอย่างน่ากลัวหลี่เซียวลี่ยังตะโกนว่า "เซียวเป่ย คุณนี่มันขี้อิจฉา! ประธานฉินมีความสามารถมากกว่าคุณ! แค่ยอมรับมันยากนักหรอ"เสี่ยวเป่ยขมวดคิ้วพูดว่า "เลขาหลี่ ถ้าคุณไม่เชื่อ จะโทรถามไหมละ"“โทรก็โทร! ใครจะไปกลัว!”ฉินเฟิงสะดุ้งแล้วพึมพำในใจเขาไม่แน่ใจว่าเรื่องนี้แก้ได้
Latest chapter
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 475
ซูเทียนห้าวตอบว่า: “ฉันรู้แล้ว! พี่สาวของฉันเป็นยังไงบ้าง?”เสียงเย้าแหย่ดังมาจากอีกด้านของโทรศัพท์: “คุณวางใจได้ ไม่ตายหรอก พอคุณควบคุมบริษัทได้สำเร็จ และได้รับเงินสองร้อยห้าสิบล้านบาทมาเมื่อไหร่ พี่สาวของคุณก็จะกลับไปได้แล้ว”“ได้! แต่ฉันขอเตือนพวกแกนะ อย่าแตะต้องพี่สาวของฉัน!”ซูเทียนห้าวกล่าวอย่างเย็นชาชายฉกรรจ์ที่อยู่อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ยิ้มแล้วพูดว่า “ไม่ต้องกังวล พวกเราทำงาน เชื่อถือได้แน่นอน”พูดจบ อีกฝ่ายก็วางสายโทรศัพท์ทันทีซูเทียนห้าวถอนหายใจด้วยความโล่งอก แต่กลับไม่ได้ผ่อนคลายเลย“พี่ครับ ผมขอโทษ... แต่ผมจำเป็นต้องทำแบบนี้! ผมอยากจะพิสูจน์ตนเองว่า ผมไม่ใช่เศษสวะ! ผมมีความสามารถ!” ซูเทียนห้าวกล่าวเบาๆ ความเย็นชาแวบขึ้นมาในนัยน์ตา............ตัดภาพมาที่เซียวเป่ยฮั่วเจิ้งซานอยู่ในร้าน พอมองดูเวลา ก็พบว่าผ่านไปหนึ่งชั่วโมงแล้วเห็นได้ชัดว่าเขากังวลมาก จึงถามว่า: “ปรมาจารย์เซียวเป่ย ไป๋อู๋ฉางนั่นจะกลับมาจริงๆเหรอ?”“ถ้าเธอยังไม่อยากตาย เธอก็จะมา ” เซียวเป่ยพูดอย่างสงบนิ่งทันทีที่พูดจบ ที่ประตูร้านขายของชำ ก็มีร่างลับๆล่อๆร่างหนึ่งปรากฏขึ้น ร่างนั้นเดินโซเซเล็
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 474
สิ่งที่น่ากลัวยิ่งกว่านั้นก็คือ พิษศพที่อยู่บนมือของชายชราในชุดดำ ในเวลานี้ได้ย้อนกลับ กระจายไปตามแขนของชายชรา และบุกเข้าไปจนถึงหน้าอก!เนื่องจากมีพิษศพอยู่บนร่างกายของเขามากเกินไป ในชั่วพริบตาเดียว ชายชราในชุดดำก็ล้มลงกับพื้น คร่ำครวญไม่สายขาด ผิวหนังทั้งตัวเปลี่ยนไปเป็นสีดำ และเริ่มเปื่อยเน่าทางด้านฝั่งนี้ เมื่อหญิงชราในชุดขาวเห็นเหตุการณ์นี้ ก็ตกใจจนมีสีหน้าที่ซีดเผือด ยังไม่ทันได้ครุ่นคิดอะไร ก็หันหลังกลับและวิ่งหนี!เธอรู้ดีว่า คืนนี้ได้พบกับยอดฝีมือแล้ว“คิดจะหนี มันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก!”เมื่อเซียวเป่ยเห็นหญิงชราในชุดขาวคิดจะวิ่งหนี ก็ยกมือขึ้นแล้วยิงเข็มเงินออกไปอีกสองสามเล่มหญิงชราในชุดขาวตอบสนองกลับแบบมีเงื่อนไข เธอเหวี่ยงไม้อาดูรที่อยู่ในมือ จากนั้นก็เกิดเสียงดังตึกตึกตึก และมีประกายไฟขึ้นมาเล็กน้อยทันทีแม้ว่าเข็มเงินส่วนใหญ่จะถูกสกัดกั้น แต่ก็มีเข็มเงินสองสามเล่มที่เจาะเข้าไปที่หน้าของหญิงชราชุดขาว และมีอีกเข็มหนึ่งในนั้นเจาะไปที่ตาของเธอ ทำให้มีเลือดไหลออกมาทันทีแต่หญิงชราชุดขาวกลับไม่คิดที่จะต่อสู้กลับเลยแม้แต่น้อย หันหลังกลับแล้ววิ่งหนีไป พร้อมกับเสียงดังฟรึ่บ
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 473
เซียวเป่ยพยักหน้าเบาๆ และกล่าวว่า “มาเร็วดีนี่”“แกจะตายเอง หรือว่าให้ฉันลงมือ?” ชายชราในชุดดำ ถามด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความดุร้ายในสายตาของเขา จัดการกับเด็กหนุ่มอย่างเซียวเป่ยนั้น เป็นอะไรที่ง่ายมากเดิมคิดว่าจะเป็นยอดฝีมือที่มีความแข็งแกร่งอะไร คิดไม่ถึงว่า จะเป็นเด็กเหลือขอที่อ่อนหัดคนหนึ่งสิ่งนี้ทำให้เฮยไป๋อู๋ฉางที่อยากจะต่อสู้อย่างจริงจัง รู้สึกผิดหวังเป็นอย่างมากเซียวเป่ยยิ้มด้วยสีหน้าที่สงบนิ่งรอยยิ้มนี้ ทำให้เฮยไป๋อู๋ฉางขมวดคิ้วแน่นเด็กคนนี้ กำลังยิ้มเยาะเย้ยอยู่เหรอ?“ดูเหมือนว่า แกจะเลือกให้พวกเราลงมือ” เฮยอู๋ฉางกล่าวด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้าย เผยให้เห็นฟันเหลืองของเขาและในเวลานี้ กู้โย่เสวี่ยที่นั่งคว่ำหน้านอนอยู่บนโต๊ะก็ตื่นขึ้นมา ขยี้ตาอย่างงัวเงีย มองไปที่ร่างของทั้งสองคนที่จู่ๆก็ปรากฏตัวขึ้นในร้าน และถามอย่างงุนงงว่า: “เกิดอะไรขึ้นเหรอ?”ในเวลานี้ เฮยอู๋ฉางก็ลงมือทันที เขาใช้ฝ่ามือ โจมตีเซียวเป่ยผ่านทางอากาศ!ฝ่ามือนี้ ลมที่อยู่ตรงฝ่ามือแฝงไปด้วยหมอกควันสีดำ และมีกลิ่นเหม็นมากระทบมาที่ใบหน้า!กู้โย่เสวี่ยตกใจมากจนร้องเสียงดัง และลืมที่จะหลบหลีกเซียวเป่ย
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 472
พอรับสาย เสียงซักถามด้วยความเกรี้ยวโกรธของซูหว่านก็ดังมาจากอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์: “เซียวเป่ย คุณหมายความว่ายังไงกันแน่?”เซียวเป่ยชะงักไป รู้สึกสับสนเล็กน้อย จึงขมวดคิ้วแล้วถามว่า: “ประธานซู ผมไม่เข้าใจว่าคุณกำลังพูดถึงอะไรอยู่?”“ยังแกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้อีกเหรอ?เป่ยเสวี่ยมาส์ก คุณจะอธิบายยังไง!” ซูหว่านซักถามด้วยน้ำเสียงเย็นชาเซียวเป่ยขมวดคิ้วเล็กน้อย แล้วพูดว่า “เป่ยเสวี่ยมาส์ก? มีปัญหาอะไรหรือเปล่า?”“เซียวเป่ย! คุณไม่คิดว่าตนเองในตอนนี้ ไร้ยางอายมากเหรอ?” ซูหว่านโกรธมากตอนนี้การที่เซียวเป่ยแสร้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ มันเหมือนกับว่าเขาจงใจโอ้อวด“ผมไร้ยางอาย?”เซียวเป่ยขมวดคิ้ว และรู้สึกโกรธขึ้นมามาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ยเลยซูหว่านกล่าวอย่างเย็นชาว่า: “ยังจำสิ่งที่คุณพูดเอาไว้ก่อนหน้านี้ได้ไหม?คุณบอกว่าตนเองจะไม่พึ่งพาใคร เพื่อจะพิสูจน์ให้ฉันเห็น! แล้วตอนนี้ล่ะ? สุดท้ายคุณก็พึ่งพาคุณหนูตระกูลกู้คนนั้น แล้วแอบทำอะไรกับมาส์กหน้านั่น!”“ไม่อย่างนั้น อาศัยแค่ตัวคุณเอง จะมีคุณสมบัติไปถึงอันดับที่สี่ของรายการยอดขายระดับประเทศเหรอ?”หลังจากได้ยินคำพูดเหล่านี้ เซียวเป่ยก็เพิ่งตอบ
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 471
“หัวหน้าตระกูลฮั่ว คุณเข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่า? เศษสวะอย่างไอ้เซียวเป่ยเนี่ยนะ ช่วยชีวิตคุณ?”ฉินเฟิงถามด้วยความประหลาดใจทันใดนั้นสีหน้าของฮั่วเจิ้งซานก็เปลี่ยนไปเป็นแย่มากทันที และกล่าวอย่างไม่พอใจว่า: “ประธานฉินใช่ไหม ผมจะเตือนคุณเป็นครั้งสุดท้ายนะ ได้โปรดให้เกียรติปรมาจารย์เซียวด้วย!”พูดจบ ฮั่วเจิ้งซานก็เฉยเมยต่อสีหน้าที่ประหลาดใจของฉินเฟิง และกล่าวกับเซียวเป่ยว่า: “ปรมาจารย์เซียว พวกเราไปกันเถอะ”เซียวเป่ยพยักหน้า เดินตามฮั่วเจิ้งซานไปขึ้นรถแล้วจากไปซูหว่านกับฉินเฟิงยืนอยู่ที่เดิม ด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยงุนงงสงสัย“แม่งเอ๊ย! ทำเป็นวางมาด? ไม่รู้ว่าใช้วิธีการสกปรกอะไรในการหลอกลวงหัวหน้าตระกูลฮั่ว!” ฉินเฟิงบ่นอย่างไม่พอใจสายตาของซูหว่าน มองดูรถที่กำลังจากไปอยู่ตลอดเวลา และรู้สึกอึดอัดอยู่ใจเป็นอย่างมากไม่รู้เป็นเพราะอะไร พอเห็นท่าทีที่ฮั่วเจิ้งซานมีต่อเซียวเป่ย ทำให้ซูหว่านรู้สึกเสียใจเป็นอย่างมากตนเองเป็นคนผิดอย่างนั้นเหรอ?ตนรู้สึกเกรงใจและชื่มชมฮั่วเจิ้งซาน แต่เขากลับเคารพนบนอบต่อเซียวเป่ยเป็นอย่างมาก“หว่านเอ๋อร์ เป็นอะไรไปเหรอ?”เมื่อฉินเฟิงเห็นซูหว่านจ้องมองรถที
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 470
“พ่อหนุ่มคิดว่า ยาอายุวัฒนะแค่เม็ดเดียว สามารถพูดคำเหล่านี้ต่อหน้าฉันฉินเทียนหู่ได้อย่างนั้นเหรอ?”ในขณะนี้พอหลิวเซียนเหนียงได้ยินคำพูดของเซียวเป่ย ก็ขมวดคิ้วอันสวยงาม และรู้สึกว่าเซียวเป่ยใจกล้าเกินไปแล้วสีหน้าของเซียวเป่ยไร้ซึ่งความหวาดกลัว แล้วกล่าวว่า: “พักนี้ท่านฉินรู้สึกแน่นหน้าอกตลอดเวลาใช่ไหม ตอนกลางคืนก็นอนไม่หลับเป็นเวลานาน?”ฉินเทียนหู่ขมวดคิ้ว แล้วกล่าวอย่างเย็นชาว่า: “ช่างนี้ฉันนอนไม่หลับ มีปัญหาอะไรไหม?”เซียวเป่ยส่ายหัวแล้วกล่าวว่า: “ท่านฉิน นี่ไม่ใช่อาการนอนไม่หลับ แต่เป็นเพราะพลังงานรั่วไหล และสูญเสียพลังชีวิต ถ้าผมดูไม่ผิด ท่านฉินไม่เพียงแต่นอนไม่หลับเท่านั้น แต่ยังรู้สึกชาที่แขนขาด้วย บางครั้งอาจจะเป็นลมหมดสติไปชั่วขณะ”ทันทีที่พูดคำเหล่านี้ออกมา สายตาของฉินเทียนหู่ก็เปลี่ยนไปทันทีทำไมเด็กคนนี้ ถึงได้พูดได้แม่นยำขนาดนี้?แต่ว่า แพทย์ที่อยู่ข้างกายตนบอกว่าตนเองไม่เป็นไร แค่ทำงานหนักจนเกินไป พักผ่อนให้เยอะๆก็พอแล้วดังนั้น ฉินเทียนหู่จึงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง และพูดอย่างเย็นชาว่า: “เอาล่ะ ฉันมีหมอประจำตัวอยู่ข้างกาย ถ้ามีปัญหา ไม่จำเป็นต้องให้พ่อหนุ่มมาเตือนฉั
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 469
หลิวเซียนเหนียงหันกลับมา จ้องมองเซียวเป่ยด้วยสีหน้าท่าทางที่สงสัยและประหลาดใจแล้วถามว่า “นี่คือยาที่คุณทำเหรอ?”“ใช่” เซียวเป่ยตอบอย่างเรียบง่ายบนใบหน้าที่สวยงามของหลิวเซียนเหนียงเต็มไปด้วยสีหน้าที่ประหลาดใจฉินเทียนหู่ขมวดคิ้วแล้วถามว่า “คุณหลิวเห็นอะไรไหม?มันเป็นของจริงหรือของปลอม?”ผู้มีอิทธิพลคนอื่นๆ ต่างก็พากันเอ่ยปากสอบถามกันเป็นแถว“หลิวเซียนเหนียง คุณพูดมาตามตรงเถอะ”“ตามความคิดของผม ยาอายุวัฒนะบ้าอะไรเนี่ย เป็นของปลอมร้อยเปอร์เซ็นต์!”“ท่านฉิน ท่านสามารถดำเนินการได้เลย”เมื่อได้ยินเสียงเย้าแหย่ของคนที่อยู่รอบข้าง สีหน้าของเซียวเป่ยก็ยังคงเต็มไปด้วยความเฉยเมยสีหน้าของฉินเทียนหู่ก็เคร่งขรึมสุดขีดเช่นกัน เมื่อเห็นว่าหลิวเซียนเหนียงไม่ได้พูดเป็นเวลานาน ตัดสินด้วยตนเองในใจ เขามองไปที่เซียวเป่ยด้วยสีหน้าที่แย่มาก โบกมือแล้วพูดว่า: “ใครก็ได้มานี่ที! จับตัวเด็กคนนี้เอาไว้เดี๋ยวนี้!”ทันทีที่พูดจบ บอดี้การ์ดสองก็กำลังจะลงมือ“เดี๋ยวก่อน”ทันใดนั้น หลิวเซียนเหนียงก็เอ่ยปากพูด“คุณหลิว?” ฉินเทียนหู่รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยหลิวเซียนเหนียงมองไปที่เซียวเป่ยอีกครั้ง ดูเหมือนจ
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 468
“พ่อหนุ่ม พ่อหนุ่มรู้ไหมว่า คนที่หลอกลวงฉันฉินเทียนหู่จะต้องมีจุดจบอย่างไร!”ฉินเทียนหู่โกรธ!เห็นได้อย่างชัดเจนว่า หลายปีที่ผ่านมานี้ ไม่เคยมีใครกล้าเย้าแหย่ตนเอง ต่อหน้าผู้คนมากมายขนาดนี้ยาอายุวัฒนะ?ยืดอายุขัยได้อีกห้าปี?ยาล้ำค่าเช่นนี้ จะใช้กระดาษหนังสือพิมพ์ห่อได้อย่างไร?เซียวเป่ยกลับยิ้มเบาๆแล้วกล่าวว่า “ตอนที่ออกมาผมรีบมาก ผมหากล่องไม่เจอ ก็เลยใช้กระดาษหนังสือพิมพ์ห่อ”ฉินเทียนหู่ขมวดคิ้วแน่น สีหน้าเคร่งขรึมสุดขีด ราวกับว่าเป็นเสือร้ายที่กำลังจะบ้าคลั่ง!ใครก็ได้มานี่ที! จับตัวไอ้หนุ่มที่มาก่อความวุ่นวายคนนี้ให้ฉันหน่อย!”ฉินเทียนหู่ตะคอกด้วยความโกรธทันใดนั้น บอดี้การ์ดทั้งสองคนที่อยู่ด้านหลังฉินเทียนหู่ก็แสดงตัวออกมา เอามือจับตรงสะเอว และจ้องมองเซียวเป่ยด้วยสายตาที่เย็นชาเซียวเป่ยขมวดคิ้วเล็กน้อย แล้วกล่าวว่า “ท่านฉิน ดูยาอายุวัฒนะของผมก่อนค่อยว่ากัน?”“ยังต้องดูอีกเหรอ?”ฉินเทียนหู่พูดอย่างย็นชาฮั่วเจิ้งซานรีบเกลี้ยกล่อมว่า: “ท่านฉิน ท่านอย่าเพิ่งใจร้อนไปเลย ปรมาจารย์เซียวไม่มีเจตนาอื่น ถ้าคุณยอมที่จะเชื่อผม โปรดให้โอกาสปรมาจารย์สักครั้ง ดูยาอายุวัฒนะนี้หน่อย
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 467
ทันทีที่เซียวเป่ยพูดคำเหล่านี้ออกมา ก็ดึงดูดสายตาของทุกคนที่อยู่ตรงนั้นทันที“ยาอายุวัฒนะ?”“ยาอายุวัฒนะอะไร? ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย”“พ่อหนุ่ม รู้ไหมว่านี่เป็นวาระโอกาสแบบไหน? ถ้ายังกล้าพูดจาเหลวไหลอีก ก็ไสหัวออกไปซะ!”ทุกคนดูไม่เป็นมิตรมาก และพากันตำหนิเซียวเป่ยฮั่วเจิ้งซานก็ตกตะลึง และตื่นตระหนกเล็กน้อย จากนั้นก็รีบลุกขึ้นแล้วอธิบายว่า: “ทุกท่าน ต้องขออภัยด้วย ยาอายุวัฒนะที่ปรมาจารย์เซียวกล่าวถึง... เป็นยาที่เขาเพิ่งจะกลั่นทำด้วยตนเองเมื่อสักครู่นี้”หลังจากพูดประโยคนี้จบ สีหน้าของทุกคนที่อยู่ในห้องส่วนตัวก็เปลี่ยนไป ตอนแรกรู้สึกประหลาดใจ จากนั้นก็รู้สึกสงสัย สุดท้ายพวกเขาก็รู้สึกโกรธ!เพียะ!ซุนฝูลู่วางถ้วยชาลงบนโต๊ะน้ำชาที่อยู่ด้านขวามืออย่างแรง และกล่าวอย่างไม่พอใจว่า: “ท่านหัวหน้าตระกูลฮั่ว ผมให้คุณพาไอ้หนุ่มคนนี้เข้ามา ก็ถือว่าแหกกฎแล้ว ตอนนี้ไอ้หนุ่มคนนี้ยังกล้ามาพูดจาไร้สาระ และจะใช้ยาอายุวัฒนะที่พวกเราไม่เคยได้ยินมาก่อนอะไรนั่นแลกกับหินจิตวิญญาณ แถมยังเป็นของที่เขาทำขึ้นมาด้วยตนเองอีกด้วย”“ปรมาจารย์ฮั่ว คุณคิดว่าพวกเราทุกคนที่อยู่ที่นี่ โง่เขลาเบาปัญญามากหรือยังไง?
