LOGINShare
บทที่ 106
Related chapters
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 107
เซียวเป่ยตะลึง พูดอย่างเร่งรีบว่า: “หยุด! หยุดเลย! คุณหนูกู้ พวกเราไม่เหมาะสมกัน คุณเป็นคุณหนูของตระกูลกู้ และผมเป็นเพียงคนธรรมดาคนหนึ่งจากเจียงจง ถ้าคุณอยู่กับผม จะไม่มีความสุข”“ผมแนะนำให้คุณกลับไปอาบน้ำให้สบายตัว เคลียร์สมองให้โล่งๆ คิดทบทวนคำพูดเหล่านั้นที่คุณเพิ่งจะพูดไป อย่าเอาความเลื่อมใสศรัทธาและความอามรมณ์ชั่ววูบ อย่ามาตัดสินใจในสิ่งที่จะทำให้คุณจะเสียใจในอนาคต”เมื่อได้ยินดังนั้น กู้โย่เสวี่ยก็เงยหน้าขึ้น ดวงตาโตก็เต็มไปด้วยน้ำตา และถามว่า “ในสายตาของคุณ ฉันเทียบกับภรรยาเก่าของคุณไม่ได้เลยเหรอ?”หัวใจของเซียวเป่ยเต้นผิดจังหวะ ส่ายหัวแล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “คุณคิดมากไปแล้ว คุณและเธอ ต่างก็มีข้อดีเป็นของตัวเอง”“แล้วทำไมคุณถึงได้ปฏิเสธฉันล่ะ” กู้โย่เสวี่ยไล่บี้ถาม“คุณหย่าแล้ว โสดแล้ว ฉันก็โสดเหมือนกัน เราสามารถลองคบกันดูได้” ปากเล็กๆของกู้โย่เสวี่ยบ่นพึมพำเซียวเป่ยลังเล ทำเป็นใจร้าย แล้วพูดว่า: “คุณหนูกู้ คุณรู้มั๊ย ตอนนี้ผมไม่มีความคิดที่จะพูดเรื่องเหล่านี้ สิ่งที่ผมอยากทำ ก็คือการเปิดบริษัทฯ และเข้าร่วมการแข่งขันศาสตร์แพทย์แผนจีน” สำห
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 108
“ประธานซู เซียวเป่ยเขาหมายความว่ายังกันแง่?”หลี่เซียวลี่ขมวดคิ้ว ถามอย่างไม่พอใจซูหว่านพูดด้วยสีหน้าที่เฉยเมยว่า: “จะหมายความว่าอะไรได้อีกล่ะ นอกเสียจากว่าจะจงใจแสดงให้ฉันเห็น ”บริษัทโย่เสวี่ยจำกัดเหรอ?โย่เสวี่ยกู้โย่เสวี่ย...เหอะๆซูหว่านเยาะเย้ยในใจ นี่เป็นครั้งแรกที่รู้สึกว่าเซียวเป่ยผู้ชายคนนี้ เป็นผู้ชายเฮงซวยที่ปากไม่ตรงกับใจ!ปากก็บอกว่าไม่ได้แข่งขันกับตัวเอง แต่ลับหลังกลับแอบเปิดบริษัท และยังใช้ชื่อของผู้หญิงคนอื่นตั้งชื่อบริษัท“จริงสิ ประธานซู การแข่งขันศาสตร์การแพทย์แผนจีนได้เปลี่ยนชื่อเป็นแพทย์ดีเด่นแห่งหัวเซี่ยอย่างเป็นทางการแล้ว การแข่งขันรอบคัดเลือกระดับเขตเมืองในสัปดาห์หน้า จะมีศาสตราจารย์และบุคคลสำคัญในสาขาการแพทย์แผนจีนสี่คน และยังมีที่ปรึกษาดาราดังอีกสี่คนมาช่วยเหลือ ฉันคิดว่าสำหรับปิงฉิ้นกรุ๊ปของพวกเราแล้ว เป็นโอกาสที่ดีเยี่ยมครั้งหนึ่ง ที่จะทำให้มีกระแสการพุ่งสูงขึ้นในเจียงจง!”หลี่เซียวลี่กล่าวอย่างมั่นใจมากซูหว่านหันกลับมา สงบสติอารมณ์เมื่อสักครู่ แล้วถามว่า “คุณมีวิธีเหรอ?”“ใช่ค่ะ ฉันขอแนะนำว่าจากนี้ไป ให้เราหาบริษัทการตล
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 109
“ผลิตภัณฑ์ความสวยความงามเหรอ? คุณเซียวส่งมาให้เหรอ?!”กู้โย่เสวี่ยตกใจ รีบวิ่งออกจากอ่างอาบน้ำ แม้แต่เสื้อคลุมอาบน้ำก็ไม่ใส่ด้วยซ้ำ เธอถามสาวใช้ว่า “เขาอยู่ที่ไหน?”เมื่อสาวใช้เห็นท่าทางรีบร้อนใจของกู้โย่เสวี่ย ก็ประหลาดใจมาก และตอบไปว่า: “กลับไปแล้วค่ะ”กู้โย่เสวี่ยรู้สึกผิดหวังในใจสักพัก แล้วเหลือบมองสองกระปุกที่วางอยู่บนโต๊ะกระปุกดูธรรมดามาก อย่างกับใช้สำหรับดองผัก เปิดดูสักพักหนึ่ง ดำปี๋เลย แถมยังมีกลิ่นไม่พึงประสงค์ด้วย“สิ่งนี้ สามารถเสริมความสวยความงามได้จริงๆเหรอ?”กู้โย่เสวี่ยรู้สึกสงสัยเล็กน้อยในเวลานี้ โทรศัพท์มือถือของเธอก็ดังขึ้น เป็นข้อความจากเซียวเป่ย“ทาตอนเช้าหนึ่งครั้งเย็นหนึ่งครั้ง ทาสิบห้านาที ”เป็นถ้อยคำที่กระชับมากริมฝีปากของกู้โย่เสวี่ยโค้งเป็นรอยยิ้มที่มีนัยความหมาย และพูดว่า “ดูเหมือนว่า คุณเซียวยังคงห่วงใยฉันอยู่”พูดจบ ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม กู้โย่เสวี่ยเริ่มถ่ายรูปในกระจกก่อน จากนั้นจึงเริ่มเอาสิ่งที่มีลักษณะคล้ายโคลนในขวด ทาลงบนใบหน้าของเธอรู้สึกว่ามันเย็นดีชุ่มชื้นรู้สึกเหมือนผิวอิ่มน้ำขึ้นมาทันทีจนกระทั่งส
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 110
ซูหว่านขมวดคิ้ว ไม่พอใจอย่างมากหลี่เซียวลี่ก็โทรเข้ามา พูดด้วยความโกรธมากว่า: “ประธานซู ฉันรู้เลยว่าการที่ไอ้สารเลวเซียวเป่ยคนนั้นเปิดบริษัทไม่ใช่เรื่องง่ายขนาดนั้น! คุณดูสิ เป่ยเสวี่ยมาร์ค นี่จงใจที่จะแข่งขันกับผลิตภัณฑ์มาส์กหน้าที่พวกเรากำลังจะเปิดตัวชัดๆ? !”ซูหว่านเงียบขรึม สีหน้าดูแย่มากหลี่เซียวลี่พูดแว๊ดๆไม่หยุดว่า: “ประธานซู คุณจะตัดสินใจไม่เด็ดขาดอีกต่อไปไม่ได้แล้ว คุณกับเซียวเป่ยหย่ากันแล้วนะ!”“ฉันรู้ว่าคุณไม่อยากทำเขา แต่ว่า ไอ้คนแซ่เซียวเป่ยขึ้นมาขี่บนศีรษะพวกเราแล้ว เป่ยเสวี่ยมาร์คอะไรนี่ เป็นคู่แข่งผลิตภัณฑ์ของพวกเราชัดๆ! ฉันปล่อยให้เซียวเป่ยทำแบบนี้ต่อไปไม่ได้”ซูหว่านพ่นลมหายใจออกมาทางปาก แล้วถามว่า “คุณอยากทำอะไร?”“โจมตีเป่ยเสวี่ยมาส์กนี้ทุกด้าน ถ้าเซียวเป่ยกล้านำมันมาโปรโมต พวกเราจะเริ่มทำสงครามราคากับเขา! หากไม่ได้ผล เราจะเริ่มสงครามคอมเม้นของสาธารณชน! ทำลายบริษัทของเขา!” หลี่เซียวลี่พูดด้วยความโกรธซูหว่านขมวดคิ้ว พูดอย่างเย็นชาว่า: “จำเป็นต้องทำแบบนี้เลยเหรอ? มันเป็นแค่มาส์กหน้าชนิดหนึ่งเท่านั้น พวกเราก็หวาดผวาระแวงกันไปหมด หรือ
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 111
ฟางจั๋วจิบชาไปแค่อึกเดียว ก็สำลักด้วยความเขินอาย กล่าวด้วยรอยยิ้ม: “ ปิดบังคุณเซียวไม่ได้เลย เมื่อคืนคุณบอกว่า โรคของผม สามารถรักษาให้หายขาดได้ใช่มั๊ย?”“สามารถรักษาให้หายขาดได้” เซียวเป่ยพยักหน้าฟางจั๋วพูดอย่างเร่งรีบว่า: “คุณเซียว งั้นรบกวนคุณออกใบสั่งยาให้ผมหน่อย”เซียวเป่ยยิ้ม หยิบใบสั่งยาออกมาจากลิ้นชัก ยื่นให้ฟางจั๋วแล้วพูดว่า “ไปที่ซื้อยาตามคำแนะนำข้างบนที่ร้านขายยาแผนจีนที่อยู่ท้ายซอยก็ได้แล้ว”ฟางจั๋วตกตะลึง รับใบสั่งยา แล้วพูดว่า “คุณเซียวเดาออกว่าผมจะมา?”เซียวเป่ยยิ้มแต่ไม่พูดอะไรฟางจั๋วไม่ได้อยู่นาน จ่ายค่ารักษา ลุกขึ้นแล้วจากไปก่อนจะไป ฟางจั๋วกล่าวว่า: “ใช่แล้วคุณเซียว ผมจะเผยข้อมูลให้คุณหน่อยว่า การแข่งขันคัดเลือกระดับเขตเมืองในสัปดาห์หน้า จะแบ่งออกเป็นเจ็ดสนามการแข่งขัน คะแนนจะถูกสะสม ตามการจัดอันดับของแต่ละเกม คนที่ถูกจัดอันดับรั้งท้ายจะตกรอบ สุดท้าย จะมีเพียงคนที่มีคะแนนสูงสุดในสิบอันดับแรกในเจ็ดสนามการแข่งขันเท่านั้น ที่จะผ่านเข้าสู่รอบชิงชนะเลิศระดับเขตเมืองในรอบต่อไปได้ ท้ายที่สุดแล้วจะคัดให้เหลือเพียงห้าคน ที่จะเป็นตัวแทนเ
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 112
หลี่เซียวลี่หัวเราะเยาะ เหยียบคันเร่ง แล้วออกจากที่นี่ไปทางฝั่งเซียวเป่ย พอกินข้าวกับเหอเทาเสร็จแล้ว กำลังจะกลับมาที่ร้านเล็กๆ ก็เห็นรถที่คุ้นเคยคันหนึ่งขับออกมาจากหน้าประตูไป“หลี่เซียวลี่?”เซียวเป่ยพูดอย่างสงสัย แต่เขาก็ไม่ได้สนใจและในเวลานี้เอง โทรศัพท์มือถือของเขาก็ดังขึ้นซูหว่านโทรมา“ประธานซู มีธุระอะไรเหรอ?” เซียวเป่ยถามอย่างเหม่อลอยเสียงของซูหว่านเย็นชา และน้ำเสียงที่ห้ามมีข้อกังขาใดๆ แล้วพูดว่า: “เซียวเป่ย เวลาบ่ายโมงครึ่ง ที่คาเฟ่หย่วนซาน ฉันอยากจะเจรจากับคุณ”คาเฟ่หย่วนซานเมื่อเซียวเป่ยมาถึงที่ประตู ก็เห็นซูหว่านนั่งอยู่ข้างหน้าต่างเอามือประสานหน้าอก ด้วยบุคลิกท่าทางที่เย็นชาสมแล้วที่เป็นผู้บริหารหญิงพอเดินไปถึงตรงหน้าซูหว่าน เซียวเป่ยก็นั่งลงอย่างสงบ ถามด้วยรอยยิ้มว่า: “ประธานซูมีอารมณ์สุนทรีย์ขนาดนี้เลยเหรอ ถึงได้ชวนผมมาดื่มกาแฟ?”“หยุดพูดจาเหลวไหลได้แล้ว” ซูหว่านกลอกตาใส่ซียวเป่ย แล้วถามด้วยสายตาเฉียบคมว่า: “บริษัทโย่เสวี่ยจำกัด มันหมายความว่ายังไง?”เซียวเป่ยยักไหล่ แล้วตอบว่า “มีปัญหาอะไรหรือเปล่า?”ซูหว่านหัวเราะเบาๆแ
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 113
“สูตรในครั้งนี้ ทีมวิจัยและพัฒนาของบริษัทฯ ได้ทดลองซ้ำไปมาหลายร้อยครั้งแล้ว ไม่มีปัญหาใดๆ!”“ในเมื่อคุณบอกว่ามันมีปัญหา ถ้าอย่างนั้นคุณพูดได้อย่างชัดเจนไหมว่าปัญหาอยู่ตรงไหน!”เซียวเป่ยขมวดคิ้วเล็กน้อย แล้วพูดว่า “คนจำนวนไม่มากจะมีอาการคัน และเป็นผื่นแดงที่ผิวหนัง”“ช่างน่าขัน! ช่างน่าขันจริงๆ!”ซูหว่านหัวเราะเยาะเย้ยสองครั้ง แล้วพูดว่า “เซียวเป่ย คุณบอกฉันหน่อย ว่ามาส์กหน้าชนิดไหนในตลาด ที่ไม่มีผลข้างเคียงกับคนจำนวนน้อย? คุณกำลังพยายามทำให้ฉันกลัวเหรอ?”เมื่อได้ยินดังนี้ สีหน้าของเซียวเป่ยก็เคร่งขรึมลง เลิกคิ้วแล้วพูดว่า “ฉันไม่ได้ทำให้คุณกลัว ผมแค่เตือนคุณก็เท่านั้น”“ฉันไม่ต้องการให้คุณเตือนฉัน! ผลิตภัณฑ์มีปัญหาหรือไม่ ฉันรู้ดีกว่าคุณ!”“คุณแค่รอดูผลิตภัณฑ์ที่ปิงฉิ้นกรุ๊ปเปิดตัวในครั้งนี้ กวาดล้างอุตสาหกรรมมาส์กหน้าทั้งหมดก็พอแล้ว”ซูหว่านพูดอย่างเย็นชา เปิดประตู ออกจากร้านกาแฟไปเซียวเป่ยจนใจหลังจากนั่งได้สักพัก เขาก็ลุกขึ้นแล้วจากไปทางด้านของซูหว่าน พอกลับมาที่บริษัทฯแล้ว ก็โทรหาหลี่เซียวลี่ทันที และถามว่า: “มาร์กหน้าของพวกเราต้องใช้
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 114
ในไม่ช้า กู้โย่เสวี่ยก็ขับรถพาเซียวเป่ยไปที่ถนนโบราณที่ตลาดตะวันตกทันใดนั้น เซียวเป่ยก็ถูกทัศนียภาพอันครึกครื้นของถนนโบราณที่อยู่ตรงหน้าดึงดูดผู้คนมากมายสองข้างทางมีร้านขายหยกโบราณ คนที่เข้าๆออกๆล้วนเป็นคนที่มาหาช่องทางซื้อของในราคาที่ต่ำกว่าท้องตลาด และยังมีนักท่องเที่ยวด้วยบนถนน ยังมีพ่อค้าแม่ค้ามากมายที่ปูผ้าบนพื้น แล้วนำเครื่องหยกโบราณชนิดต่างๆจำนวนหนึ่งมาวางไว้ข้างบน เพื่อตะโกนขายดูเหมือนกู้โย่เสวี่ยจะชอบสถานที่ที่ครึกครื้นมีชีวิตชีวาแบบนี้ พรางมองไปรอบๆพรางแนะนำว่า: “คุณเซียว ที่นี่คล้ายกับพานเจียหยวนที่อยู่ที่เมืองจิงตูเลย แต่พานเจียหยวนใหญ่กว่าที่นี่มาก”เซียวเป่ยพยักหน้า กวาดสายตามองแบบสบายๆ พบว่าของบางอย่างที่ขายตามแผงลอยเหล่านั้น มีไม่กี่อันที่เป็นของจริง ล้วนเป็นสิ่งที่พ่อค้าแม่ขายใจดำนำมาหลอกลวงนักท่องเที่ยวต่างถิ่นเขาเห็นนักท่องเที่ยวหลายคนซื้อของปลอมมาสองสามชิ้น แล้วจากไปอย่างมีความสุขราวกับว่ามันเป็นสมบัติล้ำค่าเดินไปได้สักพัก เซียวเป่ยก็เริ่มมองหาเตายาที่ตนเองต้องการไม่ช้า เซียวเป่ยก็หยุดอยู่ตรงหน้าพ่อค้าแผงลอยคนหนึ่งเมื่อพ่อค
Latest chapter
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 475
ซูเทียนห้าวตอบว่า: “ฉันรู้แล้ว! พี่สาวของฉันเป็นยังไงบ้าง?”เสียงเย้าแหย่ดังมาจากอีกด้านของโทรศัพท์: “คุณวางใจได้ ไม่ตายหรอก พอคุณควบคุมบริษัทได้สำเร็จ และได้รับเงินสองร้อยห้าสิบล้านบาทมาเมื่อไหร่ พี่สาวของคุณก็จะกลับไปได้แล้ว”“ได้! แต่ฉันขอเตือนพวกแกนะ อย่าแตะต้องพี่สาวของฉัน!”ซูเทียนห้าวกล่าวอย่างเย็นชาชายฉกรรจ์ที่อยู่อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ยิ้มแล้วพูดว่า “ไม่ต้องกังวล พวกเราทำงาน เชื่อถือได้แน่นอน”พูดจบ อีกฝ่ายก็วางสายโทรศัพท์ทันทีซูเทียนห้าวถอนหายใจด้วยความโล่งอก แต่กลับไม่ได้ผ่อนคลายเลย“พี่ครับ ผมขอโทษ... แต่ผมจำเป็นต้องทำแบบนี้! ผมอยากจะพิสูจน์ตนเองว่า ผมไม่ใช่เศษสวะ! ผมมีความสามารถ!” ซูเทียนห้าวกล่าวเบาๆ ความเย็นชาแวบขึ้นมาในนัยน์ตา............ตัดภาพมาที่เซียวเป่ยฮั่วเจิ้งซานอยู่ในร้าน พอมองดูเวลา ก็พบว่าผ่านไปหนึ่งชั่วโมงแล้วเห็นได้ชัดว่าเขากังวลมาก จึงถามว่า: “ปรมาจารย์เซียวเป่ย ไป๋อู๋ฉางนั่นจะกลับมาจริงๆเหรอ?”“ถ้าเธอยังไม่อยากตาย เธอก็จะมา ” เซียวเป่ยพูดอย่างสงบนิ่งทันทีที่พูดจบ ที่ประตูร้านขายของชำ ก็มีร่างลับๆล่อๆร่างหนึ่งปรากฏขึ้น ร่างนั้นเดินโซเซเล็
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 474
สิ่งที่น่ากลัวยิ่งกว่านั้นก็คือ พิษศพที่อยู่บนมือของชายชราในชุดดำ ในเวลานี้ได้ย้อนกลับ กระจายไปตามแขนของชายชรา และบุกเข้าไปจนถึงหน้าอก!เนื่องจากมีพิษศพอยู่บนร่างกายของเขามากเกินไป ในชั่วพริบตาเดียว ชายชราในชุดดำก็ล้มลงกับพื้น คร่ำครวญไม่สายขาด ผิวหนังทั้งตัวเปลี่ยนไปเป็นสีดำ และเริ่มเปื่อยเน่าทางด้านฝั่งนี้ เมื่อหญิงชราในชุดขาวเห็นเหตุการณ์นี้ ก็ตกใจจนมีสีหน้าที่ซีดเผือด ยังไม่ทันได้ครุ่นคิดอะไร ก็หันหลังกลับและวิ่งหนี!เธอรู้ดีว่า คืนนี้ได้พบกับยอดฝีมือแล้ว“คิดจะหนี มันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก!”เมื่อเซียวเป่ยเห็นหญิงชราในชุดขาวคิดจะวิ่งหนี ก็ยกมือขึ้นแล้วยิงเข็มเงินออกไปอีกสองสามเล่มหญิงชราในชุดขาวตอบสนองกลับแบบมีเงื่อนไข เธอเหวี่ยงไม้อาดูรที่อยู่ในมือ จากนั้นก็เกิดเสียงดังตึกตึกตึก และมีประกายไฟขึ้นมาเล็กน้อยทันทีแม้ว่าเข็มเงินส่วนใหญ่จะถูกสกัดกั้น แต่ก็มีเข็มเงินสองสามเล่มที่เจาะเข้าไปที่หน้าของหญิงชราชุดขาว และมีอีกเข็มหนึ่งในนั้นเจาะไปที่ตาของเธอ ทำให้มีเลือดไหลออกมาทันทีแต่หญิงชราชุดขาวกลับไม่คิดที่จะต่อสู้กลับเลยแม้แต่น้อย หันหลังกลับแล้ววิ่งหนีไป พร้อมกับเสียงดังฟรึ่บ
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 473
เซียวเป่ยพยักหน้าเบาๆ และกล่าวว่า “มาเร็วดีนี่”“แกจะตายเอง หรือว่าให้ฉันลงมือ?” ชายชราในชุดดำ ถามด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความดุร้ายในสายตาของเขา จัดการกับเด็กหนุ่มอย่างเซียวเป่ยนั้น เป็นอะไรที่ง่ายมากเดิมคิดว่าจะเป็นยอดฝีมือที่มีความแข็งแกร่งอะไร คิดไม่ถึงว่า จะเป็นเด็กเหลือขอที่อ่อนหัดคนหนึ่งสิ่งนี้ทำให้เฮยไป๋อู๋ฉางที่อยากจะต่อสู้อย่างจริงจัง รู้สึกผิดหวังเป็นอย่างมากเซียวเป่ยยิ้มด้วยสีหน้าที่สงบนิ่งรอยยิ้มนี้ ทำให้เฮยไป๋อู๋ฉางขมวดคิ้วแน่นเด็กคนนี้ กำลังยิ้มเยาะเย้ยอยู่เหรอ?“ดูเหมือนว่า แกจะเลือกให้พวกเราลงมือ” เฮยอู๋ฉางกล่าวด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้าย เผยให้เห็นฟันเหลืองของเขาและในเวลานี้ กู้โย่เสวี่ยที่นั่งคว่ำหน้านอนอยู่บนโต๊ะก็ตื่นขึ้นมา ขยี้ตาอย่างงัวเงีย มองไปที่ร่างของทั้งสองคนที่จู่ๆก็ปรากฏตัวขึ้นในร้าน และถามอย่างงุนงงว่า: “เกิดอะไรขึ้นเหรอ?”ในเวลานี้ เฮยอู๋ฉางก็ลงมือทันที เขาใช้ฝ่ามือ โจมตีเซียวเป่ยผ่านทางอากาศ!ฝ่ามือนี้ ลมที่อยู่ตรงฝ่ามือแฝงไปด้วยหมอกควันสีดำ และมีกลิ่นเหม็นมากระทบมาที่ใบหน้า!กู้โย่เสวี่ยตกใจมากจนร้องเสียงดัง และลืมที่จะหลบหลีกเซียวเป่ย
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 472
พอรับสาย เสียงซักถามด้วยความเกรี้ยวโกรธของซูหว่านก็ดังมาจากอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์: “เซียวเป่ย คุณหมายความว่ายังไงกันแน่?”เซียวเป่ยชะงักไป รู้สึกสับสนเล็กน้อย จึงขมวดคิ้วแล้วถามว่า: “ประธานซู ผมไม่เข้าใจว่าคุณกำลังพูดถึงอะไรอยู่?”“ยังแกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้อีกเหรอ?เป่ยเสวี่ยมาส์ก คุณจะอธิบายยังไง!” ซูหว่านซักถามด้วยน้ำเสียงเย็นชาเซียวเป่ยขมวดคิ้วเล็กน้อย แล้วพูดว่า “เป่ยเสวี่ยมาส์ก? มีปัญหาอะไรหรือเปล่า?”“เซียวเป่ย! คุณไม่คิดว่าตนเองในตอนนี้ ไร้ยางอายมากเหรอ?” ซูหว่านโกรธมากตอนนี้การที่เซียวเป่ยแสร้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ มันเหมือนกับว่าเขาจงใจโอ้อวด“ผมไร้ยางอาย?”เซียวเป่ยขมวดคิ้ว และรู้สึกโกรธขึ้นมามาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ยเลยซูหว่านกล่าวอย่างเย็นชาว่า: “ยังจำสิ่งที่คุณพูดเอาไว้ก่อนหน้านี้ได้ไหม?คุณบอกว่าตนเองจะไม่พึ่งพาใคร เพื่อจะพิสูจน์ให้ฉันเห็น! แล้วตอนนี้ล่ะ? สุดท้ายคุณก็พึ่งพาคุณหนูตระกูลกู้คนนั้น แล้วแอบทำอะไรกับมาส์กหน้านั่น!”“ไม่อย่างนั้น อาศัยแค่ตัวคุณเอง จะมีคุณสมบัติไปถึงอันดับที่สี่ของรายการยอดขายระดับประเทศเหรอ?”หลังจากได้ยินคำพูดเหล่านี้ เซียวเป่ยก็เพิ่งตอบ
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 471
“หัวหน้าตระกูลฮั่ว คุณเข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่า? เศษสวะอย่างไอ้เซียวเป่ยเนี่ยนะ ช่วยชีวิตคุณ?”ฉินเฟิงถามด้วยความประหลาดใจทันใดนั้นสีหน้าของฮั่วเจิ้งซานก็เปลี่ยนไปเป็นแย่มากทันที และกล่าวอย่างไม่พอใจว่า: “ประธานฉินใช่ไหม ผมจะเตือนคุณเป็นครั้งสุดท้ายนะ ได้โปรดให้เกียรติปรมาจารย์เซียวด้วย!”พูดจบ ฮั่วเจิ้งซานก็เฉยเมยต่อสีหน้าที่ประหลาดใจของฉินเฟิง และกล่าวกับเซียวเป่ยว่า: “ปรมาจารย์เซียว พวกเราไปกันเถอะ”เซียวเป่ยพยักหน้า เดินตามฮั่วเจิ้งซานไปขึ้นรถแล้วจากไปซูหว่านกับฉินเฟิงยืนอยู่ที่เดิม ด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยงุนงงสงสัย“แม่งเอ๊ย! ทำเป็นวางมาด? ไม่รู้ว่าใช้วิธีการสกปรกอะไรในการหลอกลวงหัวหน้าตระกูลฮั่ว!” ฉินเฟิงบ่นอย่างไม่พอใจสายตาของซูหว่าน มองดูรถที่กำลังจากไปอยู่ตลอดเวลา และรู้สึกอึดอัดอยู่ใจเป็นอย่างมากไม่รู้เป็นเพราะอะไร พอเห็นท่าทีที่ฮั่วเจิ้งซานมีต่อเซียวเป่ย ทำให้ซูหว่านรู้สึกเสียใจเป็นอย่างมากตนเองเป็นคนผิดอย่างนั้นเหรอ?ตนรู้สึกเกรงใจและชื่มชมฮั่วเจิ้งซาน แต่เขากลับเคารพนบนอบต่อเซียวเป่ยเป็นอย่างมาก“หว่านเอ๋อร์ เป็นอะไรไปเหรอ?”เมื่อฉินเฟิงเห็นซูหว่านจ้องมองรถที
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 470
“พ่อหนุ่มคิดว่า ยาอายุวัฒนะแค่เม็ดเดียว สามารถพูดคำเหล่านี้ต่อหน้าฉันฉินเทียนหู่ได้อย่างนั้นเหรอ?”ในขณะนี้พอหลิวเซียนเหนียงได้ยินคำพูดของเซียวเป่ย ก็ขมวดคิ้วอันสวยงาม และรู้สึกว่าเซียวเป่ยใจกล้าเกินไปแล้วสีหน้าของเซียวเป่ยไร้ซึ่งความหวาดกลัว แล้วกล่าวว่า: “พักนี้ท่านฉินรู้สึกแน่นหน้าอกตลอดเวลาใช่ไหม ตอนกลางคืนก็นอนไม่หลับเป็นเวลานาน?”ฉินเทียนหู่ขมวดคิ้ว แล้วกล่าวอย่างเย็นชาว่า: “ช่างนี้ฉันนอนไม่หลับ มีปัญหาอะไรไหม?”เซียวเป่ยส่ายหัวแล้วกล่าวว่า: “ท่านฉิน นี่ไม่ใช่อาการนอนไม่หลับ แต่เป็นเพราะพลังงานรั่วไหล และสูญเสียพลังชีวิต ถ้าผมดูไม่ผิด ท่านฉินไม่เพียงแต่นอนไม่หลับเท่านั้น แต่ยังรู้สึกชาที่แขนขาด้วย บางครั้งอาจจะเป็นลมหมดสติไปชั่วขณะ”ทันทีที่พูดคำเหล่านี้ออกมา สายตาของฉินเทียนหู่ก็เปลี่ยนไปทันทีทำไมเด็กคนนี้ ถึงได้พูดได้แม่นยำขนาดนี้?แต่ว่า แพทย์ที่อยู่ข้างกายตนบอกว่าตนเองไม่เป็นไร แค่ทำงานหนักจนเกินไป พักผ่อนให้เยอะๆก็พอแล้วดังนั้น ฉินเทียนหู่จึงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง และพูดอย่างเย็นชาว่า: “เอาล่ะ ฉันมีหมอประจำตัวอยู่ข้างกาย ถ้ามีปัญหา ไม่จำเป็นต้องให้พ่อหนุ่มมาเตือนฉั
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 469
หลิวเซียนเหนียงหันกลับมา จ้องมองเซียวเป่ยด้วยสีหน้าท่าทางที่สงสัยและประหลาดใจแล้วถามว่า “นี่คือยาที่คุณทำเหรอ?”“ใช่” เซียวเป่ยตอบอย่างเรียบง่ายบนใบหน้าที่สวยงามของหลิวเซียนเหนียงเต็มไปด้วยสีหน้าที่ประหลาดใจฉินเทียนหู่ขมวดคิ้วแล้วถามว่า “คุณหลิวเห็นอะไรไหม?มันเป็นของจริงหรือของปลอม?”ผู้มีอิทธิพลคนอื่นๆ ต่างก็พากันเอ่ยปากสอบถามกันเป็นแถว“หลิวเซียนเหนียง คุณพูดมาตามตรงเถอะ”“ตามความคิดของผม ยาอายุวัฒนะบ้าอะไรเนี่ย เป็นของปลอมร้อยเปอร์เซ็นต์!”“ท่านฉิน ท่านสามารถดำเนินการได้เลย”เมื่อได้ยินเสียงเย้าแหย่ของคนที่อยู่รอบข้าง สีหน้าของเซียวเป่ยก็ยังคงเต็มไปด้วยความเฉยเมยสีหน้าของฉินเทียนหู่ก็เคร่งขรึมสุดขีดเช่นกัน เมื่อเห็นว่าหลิวเซียนเหนียงไม่ได้พูดเป็นเวลานาน ตัดสินด้วยตนเองในใจ เขามองไปที่เซียวเป่ยด้วยสีหน้าที่แย่มาก โบกมือแล้วพูดว่า: “ใครก็ได้มานี่ที! จับตัวเด็กคนนี้เอาไว้เดี๋ยวนี้!”ทันทีที่พูดจบ บอดี้การ์ดสองก็กำลังจะลงมือ“เดี๋ยวก่อน”ทันใดนั้น หลิวเซียนเหนียงก็เอ่ยปากพูด“คุณหลิว?” ฉินเทียนหู่รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยหลิวเซียนเหนียงมองไปที่เซียวเป่ยอีกครั้ง ดูเหมือนจ
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 468
“พ่อหนุ่ม พ่อหนุ่มรู้ไหมว่า คนที่หลอกลวงฉันฉินเทียนหู่จะต้องมีจุดจบอย่างไร!”ฉินเทียนหู่โกรธ!เห็นได้อย่างชัดเจนว่า หลายปีที่ผ่านมานี้ ไม่เคยมีใครกล้าเย้าแหย่ตนเอง ต่อหน้าผู้คนมากมายขนาดนี้ยาอายุวัฒนะ?ยืดอายุขัยได้อีกห้าปี?ยาล้ำค่าเช่นนี้ จะใช้กระดาษหนังสือพิมพ์ห่อได้อย่างไร?เซียวเป่ยกลับยิ้มเบาๆแล้วกล่าวว่า “ตอนที่ออกมาผมรีบมาก ผมหากล่องไม่เจอ ก็เลยใช้กระดาษหนังสือพิมพ์ห่อ”ฉินเทียนหู่ขมวดคิ้วแน่น สีหน้าเคร่งขรึมสุดขีด ราวกับว่าเป็นเสือร้ายที่กำลังจะบ้าคลั่ง!ใครก็ได้มานี่ที! จับตัวไอ้หนุ่มที่มาก่อความวุ่นวายคนนี้ให้ฉันหน่อย!”ฉินเทียนหู่ตะคอกด้วยความโกรธทันใดนั้น บอดี้การ์ดทั้งสองคนที่อยู่ด้านหลังฉินเทียนหู่ก็แสดงตัวออกมา เอามือจับตรงสะเอว และจ้องมองเซียวเป่ยด้วยสายตาที่เย็นชาเซียวเป่ยขมวดคิ้วเล็กน้อย แล้วกล่าวว่า “ท่านฉิน ดูยาอายุวัฒนะของผมก่อนค่อยว่ากัน?”“ยังต้องดูอีกเหรอ?”ฉินเทียนหู่พูดอย่างย็นชาฮั่วเจิ้งซานรีบเกลี้ยกล่อมว่า: “ท่านฉิน ท่านอย่าเพิ่งใจร้อนไปเลย ปรมาจารย์เซียวไม่มีเจตนาอื่น ถ้าคุณยอมที่จะเชื่อผม โปรดให้โอกาสปรมาจารย์สักครั้ง ดูยาอายุวัฒนะนี้หน่อย
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 467
ทันทีที่เซียวเป่ยพูดคำเหล่านี้ออกมา ก็ดึงดูดสายตาของทุกคนที่อยู่ตรงนั้นทันที“ยาอายุวัฒนะ?”“ยาอายุวัฒนะอะไร? ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย”“พ่อหนุ่ม รู้ไหมว่านี่เป็นวาระโอกาสแบบไหน? ถ้ายังกล้าพูดจาเหลวไหลอีก ก็ไสหัวออกไปซะ!”ทุกคนดูไม่เป็นมิตรมาก และพากันตำหนิเซียวเป่ยฮั่วเจิ้งซานก็ตกตะลึง และตื่นตระหนกเล็กน้อย จากนั้นก็รีบลุกขึ้นแล้วอธิบายว่า: “ทุกท่าน ต้องขออภัยด้วย ยาอายุวัฒนะที่ปรมาจารย์เซียวกล่าวถึง... เป็นยาที่เขาเพิ่งจะกลั่นทำด้วยตนเองเมื่อสักครู่นี้”หลังจากพูดประโยคนี้จบ สีหน้าของทุกคนที่อยู่ในห้องส่วนตัวก็เปลี่ยนไป ตอนแรกรู้สึกประหลาดใจ จากนั้นก็รู้สึกสงสัย สุดท้ายพวกเขาก็รู้สึกโกรธ!เพียะ!ซุนฝูลู่วางถ้วยชาลงบนโต๊ะน้ำชาที่อยู่ด้านขวามืออย่างแรง และกล่าวอย่างไม่พอใจว่า: “ท่านหัวหน้าตระกูลฮั่ว ผมให้คุณพาไอ้หนุ่มคนนี้เข้ามา ก็ถือว่าแหกกฎแล้ว ตอนนี้ไอ้หนุ่มคนนี้ยังกล้ามาพูดจาไร้สาระ และจะใช้ยาอายุวัฒนะที่พวกเราไม่เคยได้ยินมาก่อนอะไรนั่นแลกกับหินจิตวิญญาณ แถมยังเป็นของที่เขาทำขึ้นมาด้วยตนเองอีกด้วย”“ปรมาจารย์ฮั่ว คุณคิดว่าพวกเราทุกคนที่อยู่ที่นี่ โง่เขลาเบาปัญญามากหรือยังไง?
