ย้อนกลับไปหลายเดือนก่อน ต่างประเทศ"สวัสดีครับคุณอา""อ้าวชิน!" "สวัสดีค่ะพี่ชิน ไม่คิดว่าจะมาถึงที่นี่ได้ สบายดีนะคะ" "พี่สบายดี คุณอากับน้องมิราสบายดีนะครับ" "สบายดีๆ ว่าแต่พ่อเราเป็นยังไงบ้าง อาไม่ได้กลับไปเยี่ยมเลย" "ก็สบายดีครับ ตามประสาของเขานั่นแหละครับคุณอา" "มาถึงที่นี่มีเรื่องอะไรล่ะ?" "ผมว่าจะพาน้องมิราไปเที่ยวเมืองไทยครับ ถ้าคุณอาไม่ติดอะไร ผมจะดูแลให้เป็นอย่างดีเลย""แต่เราแต่งงานแล้วนี่ พาน้องไปแบบนี้คนที่บ้านเราจะไม่คิดมากเอาหรอ""ไม่หรอกครับ ผมกับมิราเราไม่ได้คิดอะไรกัน เป็นพี่น้องกันจะคิดอะไรเกินเลยกันได้ยังไง" ว่าแล้วชินกรณ์ก็ยกมือลูบเส้นผมดำขลับของน้องสาวไปมาด้วยความเอ็นดู "นั่นสิคะคุณพ่อ ให้มิราไปเที่ยวกับพี่ชินนะคะ มิราสัญญาว่าจะไม่ดื้อเลย""เราน่ะชอบดื้อกับพี่เขาตั้งแต่เด็กแต่เล็กแล้ว" "โถ่คุณพ่ออะ อยู่แต่บ้านมันน่าเบื่อนะคะ""แล้วเราจะไปเมื่อไหร่ล่ะ?""ผมมาประชุมงานที่นี่ด้วย เสร็จแล้วก็จะกลับเลยครับ น่าจะอีกสักสองสามวัน" "อ๋อ...""คุณพ่ออนุญาตให้มิราไปกับพี่ชินนะคะ มิราสัญญาว่าจะไม่ดื้อไม่ซนเลย" "อ่าๆ อยากไปก็ไป แต่ระหว่างที่พี่ชายเราไปทำงานก็เก็บข้า
บ้านตรีศูล หลังจากที่ชินกรณ์กลับออกไป สองสามีภรรยาก็นั่งมองหน้ากันทบทวนเรื่องราวทุกอย่างที่ผ่านมา ไอวาแม้จะสงสารชินกรณ์มากแค่ไหนแต่เธอก็สงสารเพื่อนมากกว่าที่ต้องมาเจออะไรแบบนี้ ในใจก็นึกสมน้ำหน้าสมควรแล้วที่ชินกรณ์จะต้องเจอแบบนี้ เพราะเขาไม่เคยคิดที่จะจริงใจกับฟ้าฝันเลยสักครั้ง แต่ที่ยอมแต่งงานด้วยยอมทำดีด้วยก็เพราะความอยากแก้แค้นล้วนๆ ในใจเต็มไปด้วยทิฐิที่ไม่สามารถลดลงได้เลย "คิดอะไรอยู่" ตรีศูลเอ่ยถามภรรยาที่กำลังนั่งหน้าเครียด ก่อนจะวางมือของตนประกบหลังมือของภรรยาจนเธอเงยหน้าขึ้นมอง "คุณว่าสิ่งที่เพื่อนของคุณบอกมันเป็นความจริงหรือเปล่า?" "แล้วเธอคิดว่าไงล่ะ มันจะยังปั้นเรื่องขึ้นมาเพื่อให้เธอสงสารอีกหรอ""ก็ไม่แน่นะ คนอย่างเขามันเจ้าเล่ห์จะตาย" ไอวาไม่ได้เชื่อใจชินกรณ์ เพราะกลัวว่าเขาจะแกล้งทำเพื่อให้เธอสงสาร และยอมบอกที่อยู่ของฟ้าฝัน "ถ้าเธอไม่เชื่อใจเขาก็ลองไปถามผู้หญิงที่ชื่อมิราดูสิ เธอไม่น่าจะโกหกนะ" "แล้วเราจะไปหาได้ที่ไหนล่ะ หน้าตาก็ไม่เคยเห็นจะไปรู้จักได้ยังไง" ว่าแล้วไอวาก็ถอนหายใจออกมาอย่างหนักใจ "ไม่น่าจะยากนะ งั้นเดี๋ยวฉันให้คนของฉันสืบให้ว่าคนที่ชื่อมิราคือใครแล
ห้าเดือนถัดมา หลังจากที่ได้คำตอบจากวันนั้น เขาก็ไม่เคยคิดที่จะไปวุ่นวายกับเธออีกเลย ให้ลูกน้องออกตามหาหญิงสาวจนไม่มีใครแทบจะได้พักผ่อนแม้กระทั่งตัวเขาเอง นี่ก็ผ่านมาหลายเดือนแล้วแต่ก็ยังไร้วี่แววของเธอกับลูก ไม่มีใครรู้ว่าเธอกับลูกไปอยู่ที่ไหน แม้กระทั่งชื่อของเธอก็ถูกปกปิดด้วยฝีมือของคนที่มีอิทธิพล ไม่เคยเห็นแม้กระทั่งหน้าของลูกไม่รู้จักชื่อ และก็ไม่รู้ว่าทั้งชีวิตนี้จะมีโอกาสได้เจอเธอกับลูกอีกหรือเปล่า "เป็นยังไงบ้างคะ ได้ข่าวคราวของคุณฟ้าบ้างหรือยัง" ป้าแม่บ้านเดินเข้ามาถาม เพราะตนเองก็อยากรู้ไม่ต่างกัน "ยังไม่ได้เรื่องเลยครับ" ชินกรณ์ให้คำตอบด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา "น่าแปลกนะคะ ครั้งนี้คุณฟ้าพาคุณหนูหายไปนานเลย แถมไม่มีใครรู้เลยด้วยว่าหายไปอยู่ที่ไหน" "นั่นน่ะสิครับป้า อย่างน้อยถ้าหายตัวไปจริงก็น่าจะทิ้งร่องรอยเอาไว้ให้ตามหาได้ แต่นี่ไม่ทิ้งร่องรอยอะไรไว้เลยสักนิด" "แบบนี้ป้าว่าต้องมีคนช่วยเหลือคุณฟ้าไปนะคะ คนเพิ่งจะคลอดลูกถ้าหนีไปเองคงไปได้ไม่ไกลหรอกค่ะ อีกอย่างจะพาลูกน้อยที่เพิ่งเกิดออกไปไหนได้ยังไง" "ผมก็คิดแบบนั้นครับ แต่แค่ยังไม่รู้ว่าใครที่เป็นคนช่วยเหลือไป""...." "
ไอวาสั่งให้คนของตนเองขับรถนำชินกรณ์ไปจนถึงบ้านพักที่เป็นเซฟเฮ้าส์ของเธอ ด้านนอกมองดูก็เหมือนบ้านทั่วๆ ไป แต่ด้านในมีการ์ดคอยเฝ้าอยู่ตลอด 24 ชั่วโมง และก็ไม่มีใครรู้ว่าไอวามีเซฟเฮ้าส์อยู่ที่นี่อีกแม้กระทั่งตรีศูล เพราะเธอชอบซื้อบ้านต่อจากนักธุรกิจที่ร้อนเงินและเก็บเอาไว้ "ที่นี่หรอ?" ชินกรณ์เอ่ยปากถามขึ้น พร้อมกับสอดส่องสายตามองลึกเข้าไปด้านใน "ครับ ที่นี่ครับ""ขอบใจ" "ครับ"ชินกรณ์ลงจากรถแล้วค่อยๆ เดินเข้าไปด้านใน เขาไม่ได้ถูกการ์ดขวางเพราะไอวาได้บอกเอาไว้ล่วงหน้าแล้วในบ้าน..."จ๊ะเอ๋คนเก่ง วันนี้ป้าไอจะมาหานะ เห็นบอกว่าจะมีของขวัญมาให้ด้วย""แอ้~แอ้~แอ้" ชินกรณ์หยุดยืนอยู่ที่หน้าประตูบ้าน เพราะได้ยินเสียงที่คุ้นหู และได้ยินเสียงของเด็กน้อยกำลังส่งเสียงเล่นอย่างสนุกสนาน ในตอนนี้หัวใจของเขามันเต้นแรงมากๆ เพราะจำได้ดีว่านี่คือเสียงของใคร "ไอ้อ้วน....กินเก่งจังโลย..." "...." ชายหนุ่มค่อยๆ ชะโงกหน้าไปมอง และแล้วภาพตรงหน้าก็ทำเอาเขาต้องน้ำตาไหล เด็กน้อยที่นั่งอยู่บนรถเข็น อวบอั๋น จ้ำม่ำ ผิวขาว แถมหน้าตาเหมือนกับเขาไม่มีผิดเพี้ยน ตอนนี้กำลังส่งเสียงหยอกล้อกับผู้เป็นแม่แล้วยิ้มหั
เช้าวันต่อมา... หลังจากที่ฟ้าฝันไล่ให้ชินกรณ์กลับไปแล้วเธอก็ไม่ได้สนใจอีกเลยว่าเขาจะกลับยังไง หรือจะไปอยู่ที่ไหน จนกระทั่งเช้าเธออุ้มลูกน้อยออกมาเดินเล่นที่หน้าบ้านเหมือนอย่างเคย ทว่าเธอกลับเห็นชินกรณ์อยู่ที่เรือนหลังเล็กที่อยู่ข้างๆ กับบ้านหลังใหญ่ เป็นเรือนไม้ที่เอาไว้ต้อนรับแขกเหรื่อที่มาเที่ยว ทันทีที่เขาได้เห็นหน้าเธอก็รีบเดินลงจากบ้านมาเดินมาหาเธอด้วยความดีใจ แต่ถูกเธอพาลูกเดินหนีกลับเข้าไปในบ้านซะก่อน "พี่ผึ้งคะ พาตัวเล็กไปอาบน้ำทีค่ะ" เธอยื่นลูกชายตัวจ้ำม่ำให้กับพี่เลี้ยง "ทำไมรีบอาบคะ ปกติจะพาเดินเล่นสายๆ ค่อยอาบนี่คะ" "วันนี้อากาศร้อนค่ะฟ้าก็เลยไม่อยากให้ลูกตากแดดมากนัก แกเหงื่อออกเต็มตัวแล้วค่ะพาไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าหน่อย" "ได้ค่ะ" พี่เลี้ยงพาลูกชายของเธอกลับขึ้นไปด้านบน จังหวะเดียวกันที่ชินกรณ์เดินมาถึงหน้าบ้านพอดีแต่ยังไม่ทันได้เห็นหน้าลูก เพราะพี่เลี้ยงพาขึ้นไปซะก่อน "ลูกล่ะฟ้าฝัน?" "คุณมายุ่งอะไรด้วยคะ ฉันนึกว่าคุณกลับไปแล้วซะอีก เพราะเมื่อวันที่ฉันพูดมันก็ชัดเจนแล้ว" "ฉันไม่กลับ" "หน้าด้านหรอคะ?" "...." คำพูดของเธอทำเอาชินกรณ์ถึงกับยืนนิ่ง เพราะไม่คิด
หลายวันต่อมา ชินกรณ์ยังไม่ยอมกลับไปไหนเพราะรู้ว่ายังไงฟ้าฝันก็ต้องให้อภัยเขาจนได้ แค่ต้องรอเวลาให้เธอใจเย็นลงมากกว่านี้ก่อน แต่ถึงตอนนี้ฟ้าฝันก็ยังไม่ยอมให้เขาเจอหน้าลูกเลยสักครั้งเดียว ได้เห็นหน้าลูกชายครั้งแรกในตอนนั้นเขาจำได้และก็อยากจะเห็นหน้าอีกแต่ก็ถูกขัดขวาง เด็กน้อยหน้ากลมตัวจ้ำม่ำ น่าจับมาอุ้มไว้แล้วกอดแน่นๆ ดูเหมือนจะอบอุ่นดี ทุกเช้าเขาจะคอยยืนแอบมองอยู่ห่างๆ ทุกครั้งที่ฟ้าฝันพาลูกของเธอออกมาเดินเล่นที่หน้าบ้าน เพราะถ้าเขาพรวดพราดเข้าไปหรือแสดงตัวเธอก็จะพาลูกกลับเข้าไปในบ้านทันที ยืนดูอยู่ห่างๆ แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน แม้จะไม่ได้สัมผัสร่างกาย อย่างน้อยได้คอยมองหน้าแบบนี้ก็ยังดี ถึงจะได้อยู่ที่นี่ได้เห็นหน้าเธอทุกวันแต่ก็ยากที่จะเข้าไปหาภรรยาของตนเอง เพราะเธอสั่งห้ามทุกคนเอาไว้ว่าถ้าใครปล่อยให้เขาเข้าไปจะต้องถูกเธอโกรธอย่างแน่นอน ทุกคนที่นี่เคารพฟ้าฝันเหมือนกับเจ้านายอีกคนนึง ซึ่งก็ไม่มีใครกล้าที่จะขัดคำสั่งของเจ้านาย ครืด ครืด ครืด หางตาเหลือบไปมองโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่บนโต๊ะไม่ห่างจากตัว ก่อนจะหยิบขึ้นมาและกดรับสาย "อืม" ( เป็นยังไงบ้างวะ ไม่เห็นติดต่อกลับมาเลย )"ม
หนึ่งอาทิตย์ต่อมาเพราะถูกสั่งห้ามไม่ให้เข้าใกล้ลูกน้อย ชินกรณ์จึงต้องคอยแอบมองอยู่ห่างๆ เช่นเดิม ถึงแม้ตอนนี้เธอจะยอมอ่อนข้อลงมาบ้างแล้ว แต่ก็ใช่ว่าเขาจะเข้าใกล้ลูกได้ และที่สำคัญเขาเองก็ไม่อยากจะขัดคำสั่งเธอเพราะกลัวว่าเธอจะไล่กลับ กลัวว่าตัวเองจะไม่ได้เห็นหน้าลูกอีก หลายเดือนที่ผ่านมาเธอเปลี่ยนไปมากจริงๆ เธอกลายเป็นผู้หญิงที่เด็ดขาดพูดคำไหนคำนั้นไม่มีผิดคำพูดตัวเอง นั่นจึงทำให้คนอย่างเธอดูน่ากลัวมากขึ้นในสายตาของเขา บรืน~เสียงรถดังมาจากทางด้านหน้าของตัวบ้าน ก่อนที่เสียงรถจะเงียบสงบลง "ใครมาหรอคะพี่หวานเสียงรถไม่คุ้นเลย" "คุณไอวากับสามีมาค่ะ พาคุณหนูน้อยมาด้วย" แม่บ้านตอบ "อ้าว ไม่เห็นโทรบอกกันก่อนเลย เสียงรถก็ไม่คุ้นด้วย" "ไม่ใช่รถคันเดิมที่คุณไอวาเคยขับค่ะ น่าจะเป็นรถของสามี" "พี่หวานไปบอกให้พี่ผึ้งมาเฝ้าลูกหมูหน่อยนะคะเดี๋ยวฟ้าจะออกไปต้อนรับพวกเขาเอง""ได้ค่ะคุณฟ้า" ตอนนี้ลูกชายตัวจ้ำม่ำของเธอเพิ่งจะนอนหลับกลางวันไป กว่าจะตื่นนอนก็คงอีกสองสามชั่วโมงเลย ฟ้าฝันทิ้งลูกชายที่กำลังนอนหลับไว้อยู่กับพี่เลี้ยงส่วนเธอก็เดินออกไปหาเพื่อนที่ไม่ได้เจอหน้ากันอยู่ร่วมเดือน "ไอวา..."
ตกเย็นวันเดียวกัน "กลับกันดีๆ นะ อย่าลืมพาหลานๆ มาเล่นอีกนะ""จ้ะ ดูแลตัวเองด้วยนะฟ้า ขาดเหลืออะไรก็บอกได้เลยนะไม่ต้องเกรงใจ" "ขอบใจมากนะ" "ฉันไม่ได้เตรียมของขวัญรับขวัญหลานมาเลย เอาไว้ครั้งหน้านะฟ้าฝันฉันจะเตรียมของขวัญรับขวัญหลานไว้อย่างดีเลย" "ไม่ต้องขนาดนั้นหรอกค่ะ แค่คุณยอมให้ฉันอยู่ที่นี่แถมยังช่วยเหลือทุกอย่างไม่ขาดตกบกพร่องแบบนี้ก็เป็นของขวัญที่ดีที่สุดแล้วค่ะ""ไม่ได้หรอกฟ้าฝัน" ชินกรณ์พูดแทรกขึ้นมา ก่อนที่เจ้าตัวจะหันไปมองเพื่อนสนิท แล้วพูดขึ้นอีกที "ของขวัญรับขวัญหลานขอแบบชิ้นใหญ่ไฟกระพริบเลยนะไอ้ตรีศูล ให้สมกับเจ้าพ่ออสังหาริมทรัพย์นะ""เออน่ากูรู้แล้ว" "เดินทางปลอดภัยนะคะคุณตรีศูล ไอวา""บ๊ายบายนะ ป้าไปก่อนนะลูกหมู เอาไว้มาคราวหน้าจะซื้อของเล่นมาฝากเยอะๆ เลย" สองสามีภรรยาอุ้มลูกสองคนเดินไปที่รถจากนั้นก็ขับรถออกไป ไม่มีใครพูดอะไรนอกจากเด็กชายตัวจ้ำม่ำกำลังส่งเสียงเล่นตามประสา "หิวแล้วหรอคะคนเก่ง" "ฉันขอเข้าไปนั่งเล่นกับลูกได้ไหม?""ไม่" "โถ่ฟ้าฝัน ดูลูกหมูสิอยากให้ฉันเข้าไปเล่นด้วยนะ""แกยังไม่รู้เรื่องอะไรหรอก ก็แค่ส่งเสียงเล่นไปตามประสาเด็กน้อย" ฟ้าฝันขัดขึ้น เด
ห้าปีต่อมาอึกก อ้วกก อ้วกก ชินกรณ์ได้นั่งกอดโถส้วมอาเจียนออกมาอีกครั้งในรอบหลายปีหลังจากที่ฟ้าฝันคลอดลูกคนที่สองออกมา เห็นแบบนี้แล้วเธอก็อดที่จะสงสารไม่ได้ เพราะชินกรแพ้ท้องแทนเธอมารอบนี้รอบที่สองแล้ว อาการก็หนักหน่วงพอๆ กันเลย "แม่ฮะพ่อเป็นอะไรหรอฮะทำไมถึงอ้วกแบบนั้นพ่อไม่สบายหรอ" ชารัญลูกชายคนโตของชินกรณ์เอ่ยถามผู้เป็นแม่ที่กำลังนั่งอยู่บนเตียง ตอนเด็กๆ ได้ฉายาว่าลูกหมูเพราะตัวอ้วน แต่ตอนนี้สงสัยจะต้องได้ฉายาว่าเสือเพราะสายตาแพรวพราวตกผู้หญิงได้ไม่น้อยเลย ดูเจ้าชู้ตั้งแต่เด็กแต่เล็กเหมือนกับพ่อไม่มีผิด "ครับ พ่อกำลังไม่สบายอยู่ อย่าไปรบกวนพ่อนะ""ครับแม่" "อึก...อ้วกก ลูกหมูมาลูบหลังให้พ่อหน่อยสิ อืม...""ได้ฮะ" เด็กน้อยเดินเข้าไปหาผู้เป็นพ่อในห้องน้ำอย่างว่าง่าย ก่อนจะใช้ฝ่ามือลูบแผ่นหลังกว้างของผู้เป็นพ่อไปมา "ไปเล่นไหนมาทำไมเพิ่งกลับ?" "เล่นอยู่กับเพื่อนข้างบ้านครับพ่อ" "อืม..." "พ่อฮะผมมีเรื่องจะบอก" "ว่ามาสิเรื่องอะไร?" "คือผมอยากได้เลโก้ชุดใหม่ที่เพิ่งจะออกมาฮะ อยากเอาไปเล่นกับเพื่อนพ่อซื้อให้ผมหน่อยสิ" "ของเล่นที่บ้านยังเยอะไม่พออีกหรอ?" "แต่อันนี้เป็นเลโก้ชุดให
กลางดึกคืนใกล้วันคลอดเต็มที คิ้วสวยขมวดเป็นปมเข้าหากัน พร้อมกับมือรีบกุมท้องของตัวเองเอาไว้ จู่ๆ เธอก็รู้สึกเหมือนกับว่าบางอย่างเคลื่อนตัวกำลังจะออกมา รู้สึกเหมือนว่าบางอย่างแตกไหลออกมาตรงช่องหว่างขาของเธอ "อึกอ๊ะ!? คะ คุณชิน...อื้อ!" "ฟ้า!" ชายหนุ่มรีบลุกขึ้นเปิดโคมไฟหัวเตียงแล้วหันไปมองภรรยา ปฏิกิริยาของเธอในตอนนี้ทำให้เขาต้องร้อนรน รีบลุกไปเปิดไฟแล้วเข้ามาดูอาการของเธออีกครั้ง "จะคลอดแล้วหรอ!?""ใช่ ปวดท้องอ่ะ ไม่ไหวอื้อ..." "ไปโรงพยาบาลตอนนี้คงได้คลอดบนรถแน่ เดี๋ยวฉันให้คนไปตามอาหมอมาให้นะ" "อื้ม..." ชินกรณ์รีบคว้าโทรศัพท์แล้วบอกให้ลูกน้องไปรับคุณหมอที่ฟ้าฝันฝากครรภ์ด้วยมาที่บ้านพร้อมกับอุปกรณ์คลอดด่วน เพราะตอนนี้ฟ้าฝันใกล้คลอดเต็มทีแล้ว "อึกอื้อ..." "ปะ เป็นยังไงบ้างฟ้าฝัน" "ฮึก...ฉันจะไม่ไหวแล้ว คุณหมอมาหรือยัง""ใกล้แล้วๆ อดทนหน่อยได้ไหม ฉันไม่รู้ว่าจะต้องทำคลอดยังไงถ้าลูกออกมาแล้ว" "ฮึกก...""ฟ้าฝัน ฟ้าฝัน!" "ไม่ไหว กรี๊ด~~" หญิงสาวออกแรงเบ่งเต็มที่ ก่อนที่เด็กในครรภ์จะออกมา ชินกรณ์ที่อยู่ในห้องกับเธอเห็นเหตุการณ์ทุกอย่าง ลูกน้อยของเขาคลอดออกมาเรียบร้อยแล้ว แต่ตอนน
เดือนที่แปด...ยิ่งท้องใหญ่ฟ้าฝันก็ยิ่งเดินลำบากมากขึ้นส่วนลูกหมูก็ได้ไปอยู่กับปู่และตาถาวรยังไม่มีกำหนดกลับ เพราะฟ้าฝันท้องใหญ่และไม่ค่อยมีเวลาดูแล ชินกรณ์เองก็ต้องคอยดูแลฟ้าฝันด้วย แต่ก็ยังคอยไปๆ มาๆ อยู่บ่อยๆ ลูกหมูติดคุณปู่และคุณตามากเพราะทั้งสองชอบตามใจ ไม่ว่าจะอยากได้อะไรก็จะรีบหามาประเคนให้หลานชายทันที แบบนี้หรือหลานชายจะไม่ติด ขณะที่หญิงสาวท้องโย้กำลังนั่งห้อยขาอยู่ที่เตียง สามีอย่างชินกรณ์ก็เดินเข้ามาแล้วย่อตัวนั่งคุกเข่าลงตรงหน้าของเธอ "ฟ้าฝันฉันมีอะไรจะให้เธอ""อะไรหรอคุณ?" "ยื่นมือซ้ายของเธอมาสิ" "...." เธอยื่นมือให้กับคนตรงหน้าอย่างงงๆ จากนั้นก็มีแหวนสวมเข้าไปที่นิ้วนางข้างซ้ายของเธอ เป็นแหวนแต่งงานที่เธอถอดเอาไว้ให้กับเขาก่อนจะพาลูกหนีไป แต่ไม่คิดว่าเขาจะเก็บมันเอาไว้ตลอด "ห้ามถอดมันออกอีกนะ แหวนวงนี้มันมีความสำคัญกับฉันมาก ตอนนี้ยกให้เธอดูแลแล้วเหมือนกับใจของฉันที่ยกให้เธอดูแล" "ไม่เห็นต้องหวานขนาดนี้เลย""ฉันรักเธอนะฟ้าฝัน""ฉันสัญญาว่าจะดูแลให้คุณเป็นอย่างดีเลย" "ฉันก็จะดูแลเธอเป็นอย่างดีเหมือนกัน" พูดจบชินกรณ์ก็จูบลงบนหลังมือของภรรยาอย่างอ่อนโยน ก่อนจะเคลื่อน
ตกเย็นของอีกวัน...ชินกรณ์กลับมาที่บ้านแต่ลูกชายไม่ได้กลับมาด้วย แต่ฟ้าฝันก็คิดว่าพ่อของชินกรณ์น่าจะอยากให้หลานอยู่ด้วยก็เลยไม่ได้พากลับมา ตอนนี้ลูกหมูก็โตพอที่จะนอนบ้านคุณปู่ได้แล้ว เพราะที่ผ่านมาลูกหมูก็เคยไปนอนอยู่เหมือนกัน "เมียจ๋า..." ชายหนุ่มออดอ้อนเสียงหวานหลังจากที่เดินออกมาจากห้องน้ำ หยดน้ำจากปลายผมไหลรินหยดลงบนแผงอกแกร่งจนเงาวับ ก่อนที่เขาจะเสยผมขึ้นอย่างลวกๆ ทีนึง"อะไร ทำไมไม่เช็ดผมไม่แห้งก่อนเดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก" "เมียจ๋าเช็ดผมให้หน่อย" "...." ฟ้าฝันส่ายหัวไปมาเบาๆ พร้อมกับถอนหายใจเล็กน้อย ก่อนที่เธอจะเดินไปยืนอยู่ตรงหน้ากระจกตามด้วยชินกรณ์เดินไปนั่งลงเพื่อให้เธอเช็ดผมที่เปียกให้ ชินกรณ์ไม่ต่างอะไรจากลูกน้อยที่ต้องคอยให้เธอทำอะไรให้แทบทุกอย่าง ผ่านไปสักพัก..."เสร็จเรียบร้อยแล้ว" "...." ชินกรณ์หมุนตัวกลับมาหาภรรยาที่ยืนอยู่ทางด้านหลัง ก่อนที่เขาจะค่อยๆ ดึงสายเดี่ยวของเธอลงทำให้ชุดนอนของเธอลงไปก่อนอยู่บนพื้น ร่างกายเปลือยเปล่าเพราะเธอไม่ได้สวมชุดชั้นใน ท้องโตใหญ่ขึ้นมาก สัดส่วนร่างกายของเธอดูมีน้ำมีนวลมากขึ้น หน้าอกก็เต่งตึงใหญ่ขึ้นมากเลย "อืมม.." ลิ้นเรียวตวัดเลียที
ห้าเดือนต่อมา..."ค่อยๆ เดินนะ" "ไม่ต้องประคองขนาดนั้นก็ได้ ฉันแค่ท้องนะไม่ได้ขาหักสักหน่อย" "ไม่ได้หรอก ฉันสัญญากับเธอเอาไว้แล้วว่าฉันจะดูแลเธอเป็นอย่างดี""อื้ม...แต่ครั้งนี้ฉันไม่ได้แพ้ท้องนะ ไม่ได้เป็นอะไรเลย ฉันต้องเป็นคนคอยดูแลคุณซะอีก""ไม่เป็นไรหรอก ตอนนี้มันก็เริ่มจะหายแล้วล่ะ" "ช่วงที่คุณแพ้ท้องฉันก็ไม่ค่อยได้ดูแลคุณเลย มัวแต่ยุ่งอยู่กับลูกหมู" "ไม่เห็นเป็นอะไรเลย แค่เธอยอมให้อภัยฉันยอมมีลูกให้ฉัน แค่นี้ฉันก็ดีใจจนไม่รู้จะพูดยังไงแล้ว อีกอย่างฉันก็เข้าใจเธอ ลูกหมูยิ่งโตยิ่งดื้อเธอก็เลยต้องคอยดูแลเป็นพิเศษ""ก็ถ้าไปพยศใส่แม่บ้านหรือใส่ลูกน้องของคุณก็เป็นเรื่องสิ ฉันไม่อยากให้ลูกหมูกับความวุ่นวาย ไม่อยากให้ลูกหมูทำนิสัยไม่ดีใส่ใคร""เอาหน้าลูกหมูยังเด็กอยู่ยังสอนกันได้ พวกมันก็เข้าใจอยู่ ไม่มีใครกล้าว่าคุณหนูของบ้านหรอก""สมชื่อจริงๆ คุณหนู" ฟ้าฝันเน้นคำว่าคุณหนูใส่หน้าสามี "ว่าแต่ตัวเล็กในนี้ดิ้นบ้างหรือเปล่า" มือหนาเลื่อนไปจับที่หน้าท้องนูนก่อนจะสัมผัสวนไปมาเบาๆ "ก็มีบ้างนะ แต่ยังดิ้นไม่แรง ตอนท้องลูกหมูก็ดิ้นช่วงเจ็ดเดือน ดิ้นแรงมากๆ ด้วย""หรอ...." ชินกรณ์มองท้องภรรย
สี่เดือนต่อมา...ปี๊บๆๆ "ใครมาคะเนี่ย""สงสัยไอวากับคุณตรีศูลจะมาแล้วค่ะ รบกวนป้าดูลูกหมูให้ทีนะคะ เดี๋ยวฟ้าจะออกไปต้อนรับพวกเขาเอง""ได้ค่ะคุณฟ้า" เธอรีบเดินออกไปต้อนรับสองสามีภรรยา "ไอวา คุณตรีศูลสวัสดีค่ะ""สวัสดีครับ""สบายดีนะ ได้ข่าวว่ากำลังจะมีตัวเล็กอีกคนแล้ว" "อื้ม สบายดี เข้ามาในบ้านกันก่อนเถอะเดี๋ยวฉันให้แม่บ้านเตรียมของว่างมาให้" "แล้วไอ้ชินล่ะไปไหน มันไม่อยู่กับเธอหรอ" "เขาอยู่ข้างบนโน่นค่ะ" "...." ตรีศูลขมวดคิ้ว เพราะที่ผ่านมาเห็นชินกรณ์ตัวติดกับภรรยาตลอดไม่คิดว่าจะห่างกายกันได้ ยิ่งเมียท้องอยู่แบบนี้น่าจะยิ่งหวงเมียมากขึ้นไปอีก "ทะเลาะกันหรอ?""เปล่าค่ะ คุณตรีศูลขึ้นไปดูเองดีกว่า""ไปสิคุณ" ไอวาย้ำ"ครับๆ" ตรีศูลเดินขึ้นบันไดขึ้นไปดูเพื่อนสนิทตามที่ฟ้าฝันบอก พอเปิดประตูเดินเข้าไปก็เห็นชินกรณ์นอนหมดเรี่ยวแรงอยู่บนเตียง สภาพก็ใส่แค่กางเกงวอร์มตัวเดียวไม่ได้ใส่ชุดชั้นในเสื้อก็ไม่ได้ใส่ "ไอ้เวร มึงนี่มันทุเรศจริงๆ นะ" ตรีศูลบ่นพึมพำ เพราะเห็นสภาพของเพื่อนสนิทในตอนนี้แล้วอดที่จะว่าไม่ได้จริงๆ ( หมายถึงไม่ได้ใส่กางเกงในนอนแล้วลูกชายก็ดันออกมาเป็นลำใหญ่ยาว เพราะใส่เพ
ตกเย็นของอีกวัน...ชินกรณ์กลับมาที่บ้านแต่ลูกชายไม่ได้กลับมาด้วย แต่ฟ้าฝันก็คิดว่าพ่อของชินกรณ์น่าจะอยากให้หลานอยู่ด้วยก็เลยไม่ได้พากลับมา ตอนนี้ลูกหมูก็โตพอที่จะนอนบ้านคุณปู่ได้แล้ว เพราะที่ผ่านมาลูกหมูก็เคยไปนอนอยู่เหมือนกัน "เมียจ๋า..." ชายหนุ่มออดอ้อนเสียงหวานหลังจากที่เดินออกมาจากห้องน้ำ หยดน้ำจากปลายผมไหลรินหยดลงบนแผงอกแกร่งจนเงาวับ ก่อนที่เขาจะเสยผมขึ้นอย่างลวกๆ ทีนึง"อะไร ทำไมไม่เช็ดผมไม่แห้งก่อนเดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก" "เมียจ๋าเช็ดผมให้หน่อย" "...." ฟ้าฝันส่ายหัวไปมาเบาๆ พร้อมกับถอนหายใจเล็กน้อย ก่อนที่เธอจะเดินไปยืนอยู่ตรงหน้ากระจกตามด้วยชินกรณ์เดินไปนั่งลงเพื่อให้เธอเช็ดผมที่เปียกให้ ชินกรณ์ไม่ต่างอะไรจากลูกน้อยที่ต้องคอยให้เธอทำอะไรให้แทบทุกอย่าง ผ่านไปสักพัก..."เสร็จเรียบร้อยแล้ว" "...." ชินกรณ์หมุนตัวกลับมาหาภรรยาที่ยืนอยู่ทางด้านหลัง ก่อนที่เขาจะค่อยๆ ดึงสายเดี่ยวของเธอลงทำให้ชุดนอนของเธอลงไปก่อนอยู่บนพื้น ร่างกายเปลือยเปล่าเพราะเธอไม่ได้สวมชุดชั้นใน ท้องโตใหญ่ขึ้นมาก สัดส่วนร่างกายของเธอดูมีน้ำมีนวลมากขึ้น หน้าอกก็เต่งตึงใหญ่ขึ้นมากเลย "อืมม.." ลิ้นเรียวตวัดเลียที
เวลาต่อมา...ครืน~ ครืน~ ครืน~ ซ่า~ ซ่า~ ซ่า~ เสียงคลื่นทะเลที่ซัดเข้าฝั่งกล่อมทำให้ฟ้าฝันที่กำลังยืนมองทอดยาวออกไปถึงกับเคลิ้ม เป็นบรรยากาศที่ทำให้เธอรู้สึกดีมากจริงๆ เหมือนเธอได้มาปลดปล่อยความรู้สึกที่ตัวเองแบกรับอยู่ทิ้งไป หมับ!"อื้อ...ลูกหมูล่ะ?" เธอเอ่ยถามชายหนุ่มที่เดินเข้ามาสวมกอดเธอจากทางด้านหลัง "เล่นอยู่กับพวกการ์ดน่ะ ฉันก็เลยเดินออกมาหาเธอ ทำไมมายืนอยู่ตรงนี้คนเดียวล่ะ?" "ตรงนี้ลมมันเย็นดี ฉันก็เลยมายืนรับลม" "สบายใจขึ้นบ้างไหม?" "อืม...ก็สบายใจขึ้นอยู่เหมือนกัน" "ได้มาอยู่แบบนี้แล้วฉันว่าเราก็ควรจะหาโอกาสนะ" "โอกาสอะไรของคุณ?" "ก็..." มือหยาบลูบที่หน้าท้องแบนราบไปมาเบาๆ "โอกาสที่จะทำน้องให้ลูกหมูไง" เปี๊ยะ! ฟ้าฝันฟาดมือลงที่มือของชินกรณ์อย่างแรง จนเขายอมปล่อยมือออกไป แต่ก็เปลี่ยนไปกอดเธอแทน "พูดอะไรของคุณเนี่ย!?" "พูดความจริงนี่นา ฉันอยากมีลูกอีกสักคน ตอนนี้ลูกหมูก็ใกล้จะขวบนึงแล้ว มีอีกสักคนก็น่าจะอายุห่างจากลูกหมูประมาณสองปี ฉันไม่อยากให้ลูกอายุห่างกันมากพวกเขาจะได้ดูแลกัน" "...." "เธอยังมีเรื่องอะไรกังวลอีกหรอ หรือว่ายังไม่พร้อม" "ไม่รู้สิ แค่คิดว่าตั
สองวันถัดมา...ถึงจะได้กลับมาอยู่ที่บ้านแล้วแต่ชินกรณ์ก็ยังไปทำงานไม่ได้ เพราะร่างกายของเขายังไม่กลับมาหายดีร้อยเปอร์เซ็นต์ ถึงจะไม่ได้เป็นอะไรมากแต่ฟ้าฝันก็ยังไม่วางใจ "อื้มม ฟอด ฟอด ฟอด ชื่นใจจังเลยลูกสาวใครเนี่ย" "แอ้ แอ้ หม่ำ หม่ำ" แม้จะพูดได้เป็นบางคำแต่คำที่ฟังชัดที่สุดก็คือคำว่าหม่ำ จะพูดทุกครั้งที่ได้เห็นหน้าผู้เป็นแม่หรือได้เห็นหน้าของชินกรณ์ "หนูเพิ่งจะกินไปเมื่อกี้เองนะลูกหมูจะกินอีกแล้วหรอ แค่นี้ก็อ้วนเป็นหมูแล้วนะ" ชินกรณ์มองหน้าลูกชายแล้วอยากจะหยิกแก้มให้แรงๆ กัดแก้มให้เป็นรอยฟันสักที แต่ก็ไม่กล้ากลัวว่าลูกชายจะเจ็บ อีกอย่างก็กลัวโดนเมียด่าด้วย...แกร้ก! "เล่นอะไรกันอยู่น่ะ?" ฟ้าฝันเดินออกมาจากห้องน้ำ พลางเอ่ยถามสามีที่กำลังนอนอยู่บนเตียงโดยมีลูกชายนั่งอยู่บนหน้าอก "ลูกหมูกินนมไปเมื่อกี้ จะหม่ำอีกละ""อย่าตามใจมากนะคุณ""ครับ" "แล้วนี่ยังไม่หายเจ็บทำไมเอาลูกหมูไปนั่งบนอกล่ะ เดี๋ยวก็เจ็บหนักขึ้นไปอีกหรอก ลูกหมูยังเด็กไม่รู้เรื่องอะไรหรอก ไม่ทันได้ระวังอะไรด้วย" "ฉันไม่ได้เป็นอะไรแล้ว ตอนนี้แข็งแรงแล้วนี่ไง""ตัวยังมีรอยเขียวช้ำอยู่เลย เอาอะไรมาบอกว่าแข็งแรงแล้ว""