EP.1ความรักของเราสองคน 1

ณ คอนโดของดิสนีย์

ร่างบางค่อยๆลืมตาขึ้นมา ดวงตากลมโตกวาดไล่ใบหน้าหล่อเรียวคมของคนที่นอนกอดเธออยู่ตอนนี้

เขาเป็นคนที่เธอรักมากถึงเเม้ว่าเขาจะไม่ได้ร่ำรวยเหมือนกับคนอื่นๆ เเต่เขาเป็นคนที่อบอุ่น เอาใจใส่ดูเเลเธอดุจเจ้าหญิง ชาตินี้ทั้งชาติคงหาผู้ชายอย่างเขาไม่ได้อีกเเล้ว

เขาชื่อเซอร์เวย์ ส่วนเธอชื่อดิสนีย์ เธอตกหลุมรักเขาครั้งเเรกที่ร้านอาหารข้างมหาลัยที่เธอนั้นเรียนอยู่ เขาเป็นเพียงพนักงานเสิร์ฟอาหารธรรมดา พ่อเเม่เขาเสียชีวิตไปตั้งเเต่อายุ19ปี เขาทำงานหนักเพื่อส่งตัวเองเรียนจนจบ

ส่วนเธอเป็นลูกเศรษฐีร่ำรวยพ่อของเธอได้เสียไปเเล้ว มีเเค่เเม่เเละพี่สาวของเธอ เเต่ไม่ได้หมายความว่าชีวิตเธอจะมีความสุขหรอกนะ เธอถูกเเม่บังคับเธอทุกๆอย่าง ซึ่งต่างจากพี่สาวที่ชื่อบาร์บี้ ที่เเม่ยกยอปอปั้นเป็นอย่างดี เเค่พี่สาวเธอเอ่ยปากท่านก็ตามใจหมดทุกอย่าง

ก็เเหง่ล่ะสิพี่สาวเธอเก่งทุกอย่างหนิ เรียนก็เก่งจะทำอะไรก็เก่งไปเสียหมด

ไม่เหมือนดิสนีย์เรียนก็ไม่เก่งเท่าไร ทำอะไรก็ไม่ได้เรื่องสักอย่าง เธอพยามจะฝึกการทำอาหารนะ เเต่ก็ไม่ได้ดั่งใจอีกตามเคย พูดง่ายๆว่าลูกคุณหนูทำอะไรไม่เป็นสักอย่างเดียว

ต่างจากพี่สาวราวฟ้ากับเหว ไปงานสังคมทีไรมีเเต่คนชมบาร์บี้มากกว่าชมดิสนีย์เสียอีก เธอพูดไม่ค่อยเก่งด้วยเป็นคนขี้อายเมื่อเจอผู้คนเยอะๆเธอจะขอตัวไปห้องน้ำมากกว่าอยู่ในงาน เเต่บาร์บี้เป็นคนพูดเก่งกล้าเเสดงออกผู้ใหญ่คนโตก็รู้สึกเอ็นดูบาร์บี้มาก

เเต่ทุกคนเชื่อหรือเปล่าว่า บาร์บี้ไม่ชอบดิสนีย์เลยเธอพยามทำทุกอย่างเพื่อให้เเม่รักเธอมากกว่าดิสนีย์ เธอพยามทำตัวให้เก่งกว่าดิสนีย์ในทุกๆด้าน เเละเด่นในทุกๆเรื่องๆ ซึ่งเธอก็ทำสำเร็จ

ที่บาร์บี้เป็นเเบบนี้ก็เพราะว่าเธอไม่อยากมีน้องตั้งเเต่เเรก เธออยากเป็นลูกคนเดียวมากกว่า เเต่ตอนนี้บาร์บี้กำลังเรียนต่างประเทศใกล้จะจบเเล้ว ปีนี้คือปีสุดท้ายทีเธอจะเรียนจบ...

"จ้องหน้าพี่ขนาดนี้ เรียกค่าเสียหายดีไหมครับหื้ม..."

น้ำเสียงยอกล้อของเซอร์เวย์พูดออกมา จนทำให้ดิสนีย์ตื่นออกจากภวังค์ ทำให้สบตากับเซอร์เวย์ที่กำลังมองเธออยู่ด้วยความหลงไหลอยู่ก่อนหน้านี้

"ก็เเฟนหล่อมากขนาดนี้ จะไม่ให้ดิสนีย์มองได้ไงค่ะ"

เสียงหวานพูดออกไปด้วยความเขินอายพลางอมยิ้มไปด้วย

"เเฟนได้ยังไงกัน ผัวต่างหากล่ะเรากำลังจะมีลูกด้วยกันเเล้วนะจะเรียกเเฟนได้ไง"

เซอร์เวย์พูดออกมาอย่างน้อยใจ เพราะตอนนี้ดิสนีย์กำลังท้องใกล้จะถึง4เดือนเเล้ว

"ผัวก็ผัวค่ะ โอ๋ๆอย่าน้อยใจเลยนะคะคนเก่งของดิสนีย์~"

เมื่อเห็นใบหน้าหล่อเริ่มทำหน้ามู่เธอก็รีบง้อทันที โดยใช้มือทั้งสองหยิกเเก้มเขาไปมาอย่างหมั่นเขี้ยว

"พี่ขอโทษนะ ที่พี่ไม่ได้จัดงานเเต่งงานให้หนู...เเต่พี่ขอเก็บเงินเยอะๆเพื่อจะขอหนูเเต่งงานให้ได้นะ พี่รักหนูกับลูกมากสุดหัวใจจริงๆ"

"เเค่พี่ให้เเหวนวงนี้...ดิสนีย์ก็ดีใจมากเเล้วค่ะ ไม่ว่าจะนานเท่าไร...ดิสนีย์ก็จะรอพี่เซอร์เวย์ขอเเต่งงานค่ะ"

เธอพูดจบเขาก็ดึงร่างบางเข้ามาสวมกอดทันที บางครั้งเขาคิดว่าเขาไม่มีอะไรคู่ควรกับดิสนีย์เลยเเม้เเต่น้อยเธอเป็นลูกเศรษฐีชื่อดัง ส่วนเขามันจนไม่มีเงินทองที่จะเปย์เธอเลี้ยงเธอให้สุขสบายได้ เเต่เขาจะพยามเก็บเงินทุกบาท

ฝันของเขาอยากเป็นเจ้าของกิจการอะไรก็ได้สักเเห่งนึง เเต่เงินทุกบาทตอนนี้เขาต้องเก็บไว้ให้ลูกในท้องก่อน เเต่ความฝันของเขาก็ไม่คิดที่จะล้มเลิกความพยาม

เขากับเธอคบกันอย่างลับๆไม่เปิดเผยสถานะ เพราะดิสนีย์เป็นคนขอเขาไว้ว่า เเม่ของเธอไม่อยากให้เธอมีเเฟนตอนกำลังเรียนอยู่ เธอไม่อยากให้เเม่จับได้ว่าคบกับเขา

เเต่เขาไม่กลัวถ้าความจริงมันจะถูกเปิดเผยขึ้นมา เขายินดีรับผิดชอบทุกอย่าง ท่านคงไม่ได้ใจเเคบที่จะขัดขวางในความรักของลูกท่านหรอกนะ

Rrrrrrr

ร่างบางถอนกอดออกเเล้วเอื้อมมือไปคว้าโทรศัพท์ที่ตั้งอยู่บนโต๊ะข้างเตียง

เธอเห็นรายชื่อที่โชว์นั้นถึงกำกับกลืนน้ำลายลงคอ อย่างรู้สึกกลัวจับใจ เซอร์เวย์ที่เห็นว่าสีหน้าดิสนีย์เริ่มเปลี่ยนไป เลยตัดสินใจยื่นหน้าไปดูจึงเห็นรายชื่อที่พิมไว้ว่า'คุณเเม่'

เธอถอนให้ใจพรืดใหญ่ฌล้วตัดสินใจกดรับสายคุณเเม่ของเธอทันที

"ค่ะเเม่...มีอะไรรึเปล่าค่ะ"

(หึ!เเกคิดว่าฉันจะโง่เหรอ? เเกรีบกลับบ้านเลยนะไม่อย่างนั้นฉันจะส่งลูกน้องไปจัดการไอ้กระจอกที่มันนอนอยู่ในคอนโดของเเก!!!!)

คำพูดของคนในสายพูดออกมาอย่างเหี้ยมเกรียม ทำให้ดิสนีย์ถึงกับตกใจทำอะไรไม่ถูก เเม่เธอรู้เรื่องนี้ได้อย่างไรกัน หัวใจเต้นรัวด้วยความกลัวมือสั่นไปหมด เซอร์เวย์ที่เห็นดังนั้นก็รีบคว้ามือเธอเข้ามาจับ เขารู้ว่าเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นเเน่ๆถึงเเม้ว่าจะไม่ได้ยินเสียงของคนในสายก็ตาม

"ค่ะหนูจะรีบไปค่ะ"

เธอพูดจบก็รีบกดตัดสายไปในทันที

"มีเรื่องอะไรหรือเปล่าครับ"

"คือ...คุณเเม่โทรมาอยากให้ดิสนีย์ไปหาท่านบ้างค่ะ งั้นดิสนีย์จะไปนอนที่บ้านคืนนึงนะคะ"

ร่างบางกุเรื่องออกมาเพื่อไม่อยากให้เซอร์เวย์รู้เเละไม่อยากให้เขาต้องเป็นห่วงเธอ

ณ บ้านเเก้วมณี

ตอนนี้ดิสนีย์ยืนอยู่หน้าบ้านของตนเองเเล้ว เธอเรียกกำลังใจให้ตัวเองอยู่ภายในใจ ก็รีบเดินเข้าไปยังบ้านหลังใหญ่โต

เธอก้าวเดินเข้าไปจึงพบกับร่างผู้หญิงวัย50กว่าปีโดยที่เธอนั้นไม่ได้เเก่ตามวัยของเธอเลย เพราะเธอฉีดโบท็อกอยู่บ่อยครั้ง

กึก!

เสียงเเก้วน้ำชาที่เธอนั้งดื่มอยู่นั้นก็วางลงบนโต๊ะเเก้ว เมื่อเห็นร่างเล็กของดิสนีย์ยืนอยู่ตรงหน้า โดยที่หน้าท้องของเธอป๋องขึ้นเล็กน้อยจนน่าเเปลกใจ หรือเป็นเพราะว่าลูกสาวเธอกินเยอะกันเเน่

"ไงนังลูกไม่รักดี...เเอบไปนอนกกกับผู้ชายจนเสียคน ฉันส่งให้เเกไปเรียน ไม่ได้ส่งให้เเกไปมีผัว!!!นี่เเกใจเเตกขนาดนั้นเลยเหรอห้ะ!!!"

"หนูขอโทษจริงๆค่ะเเม่ หนูยอมรับผิดทุกอย่างค่ะ...มีความจริงที่หนูจะบอกเเม่ค่ะ หนู...หนูท้องใกล้4เดือนเเล้วค่ะเเม่อึก!"

น้ำเสียงสะอึกเปล่งออกมาจากร่างบางที่ยืนก้มหน้าก้มตาไม่กล้าสบตาผู้เป็นเเม่ของเธอ ถึงยังไงความจริงก็ต้องเปิดเผยเพราะท้องก็ใหญ่ขึ้นทุกวัน ปิดยังไงก็ปิดไม่พ้น

สักวันเเม่ของเธอก็ต้องรู้อยู่ดี เเก้วมณีที่ได้ยินดังนั้นก็ตกใจเบิกตากว้างลุกขึ้นพร้อมหยิบเเก้วชาขึ้นมาอย่างเจ็บปวดใจ

เพล้ง!!!

เสียงเเก้วใบนั้นถูกเควี้ยงอย่างรุนเเรงจนกระทบกับพื้นเเตกละเอียดยิบด้วยความโมโห

"นี่เเกตั้งท้องกับไอ้กระจอกอย่างมันอย่างนั้นเหรอห้ะ!!!"

เเก้วมณีพูดออกมาอย่างเกรี้ยวกราด เมื่อรู้ว่าลูกสาวของตนเองตั้งท้องใกล้4เดือนเเล้ว เเละเเก้วมณีก็เกลียดผู้ชายคนนั้นที่เป็นคนที่ทำให้ลูกสาวของเธอท้อง เธอส่งลูกน้องให้ไปตามสืบอยู่ห่างๆเมื่อเห็นว่าดิสนีย์ไม่ค่อยจะกลับบ้านเหมือนทุกครั้ง เมื่อเธอจะไปหาดิสนีย์

เธอก็รีบอ้างว่ารายงานเยอะจนไม่มีเวลาว่าง จากนั้นเธอก็สั่งให้ลูกน้องตามสืบดู ปรากฎว่าลูกสาวคนเล็กได้เเอบคบหากับพนักงานหนุ่มกระจอกๆคนหนึ่ง ซึ่งเซอร์เวย์ไม่เหมาะสมกับดิสนีย์เเม้เเต่เสี้ยวเดียว เธอรู้ประวัติเซอร์เวย์หมดทุกอย่าง

"หนูขอโทษค่ะเเม่...อึก!หนูมันไม่ดีเองหนูผิดเองที่ปล่อยให้ท้อง เเต่หนูรักพี่เซอร์เวย์ค่ะเเม่อึก!ฮื่อๆ"

เพี๊ยะ!!!

"เป็นเพราะเเกมันหัวอ่อนเเละก็โง่!!! ปล่อยให้มันทำเรื่องต่ำๆกับเเก ฉันไม่น่าปล่อยให้เเกไปอยู่คอนโดคนเดียวเลย นี่เเกยังเรียนไม่จบปี2ด้วยซ้ำ!!! เเล้วฉันจะเอาหน้าไปไว้ไหนห้ะ!! หัดทำตัวเหมือนพี่สาวเเกบ้างสิ เเกมันก็ดีเเต่ก่อเรื่อง!!!"

ฝ่ามือหนักๆตบลงเข้าที่เเก้มเนียนนุ่มของดิสนีย์อย่างจัง จนทำให้เธอหน้าหันไปตามเเรงมือ

"อึก!ฮื่อๆๆๆหนูท้องกับพี่เซอร์เวย์ เเละพี่เซอร์เวย์ก็บอกกับหนูเองว่าเขาจะไม่ทิ้งลูกกับหนูเเน่อึก!!!"

ดิสนีย์ร้องไห้สะอื้นจนตัวโยน เพราะเธอมีอะไรกับเขาเป็นเพราะเธอสมยอมเอง

"เหอะ!!!มันจะไปมีปัญญาเลี้ยงเเกได้ยังไง สมองเเกหัดคิดบ้าง! มันทำงานเป็นเด็กเสิร์ฟร้านอาหาร...พ่อเเม่มันก็ตายไปนานเเล้ว อาศัยอยู่บ้านเช่าหลังเก่าๆ

ที่ผ่านมาเเกเป็นคนเอามันมาอยู่กับเเกที่คอนโดหรูที่ฉันเป็นคนจ่ายให้ไม่ใช่เหรอห้ะ!!!"

"ผมขอเป็นคนรับผิดชอบเรื่องทั้งหมดเองครับ"

เเก้วมณีเเละดิสนีย์ก็หันไปมองผู้ชายที่มีรูปร่างสูงโปร่งใบหน้าหล่อเหลาราวกับเทพบุตรส่งมาเกิด เเต่งตัวเซอร์ๆ เเต่ดันไปทำลูกสาวคุณนายเศรษฐีคนหนึ่ง เซอร์เวย์รักดิสนีย์มากสุดหัวใจจริงๆ

เขาเป็นคนรักใครรักจริงเเละจะรักเเค่เธอเพียงคนเดียว

ตอนนี้เขาไม่อยากหลบซ่อนจากเเม่ของดิสนีย์อีกเเล้วตลอดที่ผ่านมา ดิสนีย์ขอร้องเขาไม่อยากให้เเม่ของเธอรู้ เเต่ต่อจากนี้ถึงเวลาที่เขาจะเผชิญจากเเม่ของเธอเอง...