“อืม เข้าใจแล้ว” ทำไมอ่อนไหวง่ายจัง คำพูดแค่นั้นของฉันมันมีอิทธิพลกับพี่เสือมากขนาดนั้นเลยเหรอ“เข้าใจอะไรคะ”“จะไปกับมันไม่ใช่?”“ใจ๋แค่ถามไม่ได้ตอบตกลง”“ถามก็เหมือนตกลง ต่างกันตรงไหน”“ถ้าจะมาทำตัวงี่เง่าแบบนี้ก็กลับไปค่ะ อย่ามาทำให้ใจ๋อารมณ์เสีย”เหมือนทุกอย่างถูกหยุดเอาไว้ เพื่อนของฉันเงียบแถมย
พอก้าวขาเข้ามาในห้องยังไม่ทันได้พูดอะไรพี่เสือก็ดึงตัวฉันมาสวมกอด เขากอดแน่นมากจนแทบหายใจไม่ออก พยายามผลักแล้วแต่ไม่ยอมปล่อยเลย“พี่เสือใจ๋หายใจไม่ออก”“อย่าเพิ่งผลักไสพี่ได้ไหม” น้ำเสียงที่สั่นเครือทำให้ฉันต้องหยุดนิ่ง “ขอบคุณที่มา”เหมือนถูกแช่แข็งเอาไว้ปล่อยให้พี่เสือกอดอยู่อย่างนั้นจนกว่าเขาจะพอ
“แล้วเจอตัวที่ถูกใจหรือยัง?”“ก็… ยังไม่เจอ”“ถ้าอย่างนั้นก็เอาหมาตัวโปรดกลับไปดูแลสิ มันเลี้ยงไม่ยากหรอก”“ถึงเคยเป็นหมาตัวโปรดแต่นิสัยไม่ดีแบบนั้นจะเอากลับมาเลี้ยงให้เปลืองอาหารทำไมคะ”“มันสำนึกผิดแล้ว ตอนนี้มันเชื่องจะตาย”พูดจบริมฝีปากหนาก็แตะลงมาบนริมฝีปากของฉันแบบไม่ลุกล้ำ เพียงแค่แตะเฉย ๆ แต่
@วันต่อมาพี่เสืออาสาพาฉันกับจ๋ายมารับเพื่อน ๆ ที่สนามบิน เพราะทุกคนไม่รู้ว่านี่คือคนที่ทำให้ฉันดาวน์ตอนอยู่ปารีสก็เลยทำตัวปกติ จริง ๆ ฉันก็ไม่ได้ตั้งใจจะปิดอะไรแค่ไม่พูดเพราะคิดว่าไม่จำเป็น“ฮายจ๋าย คิดถึงแกมากเลย”โรร่ารีบวิ่งมากอดจ๋าย ส่วนแจ็คสันก็เดินตรงมาหาฉันที่ยืนข้างพี่เสือ ทำท่าเหมือนจะกอดแ
คือมันเกิดแอ็กซิเดนท์นิดหน่อยตอนนั่งเรือออกมาถึงกลางทะเลแต่น้ำมันดันหมดต้องเอาอีกลำมาเปลี่ยน พอเรือมันนิ่งก็เริ่มโคลงเคลงแจ็คสันก็เลยมีอาการอย่างที่เห็น“โอเคไหมแจ็คสัน” ฉันเดินมาถามด้วยความเป็นห่วง“อื้อ”“ทำไมไม่กินยากันไว้ก่อน”“ไม่รู้ไงว่ามันจะเป็นแบบนี้ ปกติก็ขึ้นแต่เครื่องบิน”“นอนพักก่อนไหม ต
“อยากไปเดินเล่นริมหาดไหม” แจ็คสันถาม ฉันหันมองทางด้านขวาของตัวเองไม่เห็นพี่เสือนั่งอยู่ก็เลยรับปาก“อื้อไปสิ เบื่อ ๆ เหมือนกัน”แจ็คสันลุกขึ้นแล้วยื่นมือมาให้จับ จากนั้นเราก็เดินห่างออกมาจากกลุ่ม“อยากย้ายมาอยู่ที่ไทย ปีหน้าว่าจะย้ายมาใจ๋คิดว่าไง”“ทำไมล่ะ”“เพราะที่ปารีสไม่มีใจ๋ไง”“กับจ๋ายอาการหนั
Talk - เสือไม่รู้ว่าตอนนี้ผมเดินมาห่างจากที่พักไกลแค่ไหน อารมณ์ที่เดือดดาลทำให้ไม่สามารถทนเห็นภาพของใจ๋กับไอ้เวรนั่นได้ ยิ่งเห็นเธอปกป้องมันยิ่งเจ็บฉิบหายผมนั่งลงบนพื้นทรายทอดสายตามองตรงหน้าที่ไม่มีอะไรเลยนอกจากความมืด ในหัวกำลังคิดว่า ถ้าช้ากว่านั้นอีกนิดเดียวใจ๋จะยอมให้มันจูบหรือเปล่าไม่รู้ว่าน
ฉันนั่งลงข้าง ๆ คนที่บาดเจ็บจากนั้นก็ขอโรร่าทำแผลแทน แล้วพูด “ขอโทษแทนพี่เสือด้วยนะแจ็คสัน”แจ็คสันหัวเราะเบา ๆ ในลำคอ “หมัดหนักฉิบหาย”“ไม่คิดว่าเขาจะทำขนาดนี้”“ขอโทษเหมือนกันที่ไม่หักห้ามใจ ก็ดีที่หมัดของมันช่วยดึงสติ”“จะโทษแจ็คสันคนเดียวได้ยังไง ใจ๋เองก็ผิด”“คนหน้าตาดีเวลาโมโหนี่น่ากลัวมากเลย
#วันต่อมา อยากหยิกพี่เสือแรงๆ สักทีที่ทำเมื่อคืนตั้งหลายรอบ ตื่นมาก็ต้องรีบเก็บเสื้อผ้าเพราะวันนี้จะไปเที่ยว ระหว่างทางฉันเอาแต่หลับเพราะเพลียจากิจกรรมรักเมื่อคืน เราเลือกมาเที่ยวเชียงใหม่เพราะเข้าหน้าหนาวแล้วก็เลยเลือกที่จะขึ้นดอย เลขาของพี่เสือเป็นคนจองที่พักให้ถือว่าเลือกได้ดีเลยเพราะมันสวยมาก
ผู้ใหญ่ทางฝั่งพี่เสือและฉันคุยกันแล้วเรื่องหมั้น บรรยากาศตอนนี้เต็มไปด้วยความสุข เสียงหัวเราะ แต่ๆ ฉันน่ะ อยากแต่งมากกว่านี่สิ คุยกันเรียบร้อยแล้วพี่เสือก็ขออนุญาตพาฉันไปนอนที่คอนโด “เป็นอะไรใครทำให้คนสวยของพี่ไม่พอใจ” พี่เสือถาม “ไม่มีอะไรค่ะใจ๋แค่นอยไปเองพี่เสืออย่าสนใจเลย” “ไม่ให้สนใจได้
“หงุดหงิดๆๆๅ” “คนดีอย่าหงุดหงิดเลย พี่รักหนูมากๆ” ต่อให้จะโกรธแค่ไหนแค่พี่เสือทำหน้าอ้อนแบบนี้ พูดจาหวานๆ ฉันก็อ่อนหยวบยาบในหัวใจแล้ว “ยังมีอีกไหมคะคู่ค้าที่พยายามอ่อยแบบยัยจินอะไรนั่น ทำไมต้องหล่อขนาดนี้ด้วย ใจ๋หวง” “ไม่มีครับ” “พูดจริงๆ นะ” “ครับคนสวย” “อื้อ ขอโทษที่ใจ๋หงุดหงิดนะ ไม่ได้อ
ผ่านไปร่วมเดือนกับเหตุการณ์ที่ฉันเอ่ยปากขอพี่เสือหมั้นในวันครบรอบสี่เดือนของเรา จนมาถึงตอนนี้เจ้าตัวก็ยังแซวไม่หยุด ทุกครั้งที่พูดถึงแทบอยากจะมุดแผ่นดินหนีให้รู้แล้วรู้รอด พี่เสือบอกว่าเขาจะเป็นคนมาคุยเรื่องหมั้นกับทางครอบครัวของฉันด้วยตัวเอง แต่เพราะงานยุ่งมากๆ ก็เลยยังไม่มีเวลามาคุย แต่ฉันก็ไม่ได
“เดี๋ยวพี่โทรถามมันให้ว่าทะเลาะอะไรกัน” ฉันพยักหน้าจากนั้นพี่เสือก็กดโทรศัพท์โทรไปหาไทเกอร์ แต่ดูเหมือนทางนั้นจะไม่ยอมรับสาย “ถ้าไม่รับสายก็เลิกโทรได้แล้วค่ะ” “อืม ถ้าอย่างนั้นเรามาต่อกันไหม พี่ยังไม่ได้ทำโทษใจ๋เลยนะ” “เอาไว้วันหลังนะคะ คืนนี้จะนอนกับจ๋าย” “ได้ยังไง พี่ไม่ยอมนะใจ๋” แค่บอกว
คอนโด คนอายุมากกว่าไม่พูดไม่จาแต่ก็น่ารักนะพอมาถึงรีบไปเอาน้ำอุ่นมาให้ดื่ม ถึงจะโกรธแต่ก็ยังดูแล เฮ้อ รักมากจัง ไม่คิดว่าตัวเองจะสมหวังกับคนที่ชอบ เหตุการณ์ตอนนั้นคิดว่าเราสองคนจะแยกย้ายกันไปจริงๆ แล้วซะอีก “เหนื่อยไหมคะ นั่งเครื่องกลับมาคงจะปวดหลังแย่” “พี่นั่งเฟริสคลาส” “อื้อ” ไม่เห็นต้อ
สามเดือนผ่านไป ความสัมพันธ์ของฉันกับพี่เสือดำเนินไปเรื่อยๆ ครั้งนี้มันดีมากๆ ไม่มีอุปสรรคอะไร ครอบครัวของเราทั้งคู่รับรู้ว่ากำลังคบหากันเป็นแฟน คุณแม่ของพี่เสือพูดแทบทุกครั้งที่ไปกินข้าวด้วยว่า ‘อยากหมั้นกันไว้ก่อนไหมลูก’ ถึงแม้จะบอกไปแล้วว่าขอคบกันเรื่อยๆ ดีกว่า แต่ก็พูดตลอดเลยจริงๆ “ใจ๋แต่งตั
“อ๊า~ อ๊าง~” เสื้อที่คาบเอาไว้หล่นออกจากปากเพราะฉันครางออกมาอย่างอดกลั้นไม่ไหว “ใส่เข้าไป พี่ปวดไม่ไหวแล้วใจ๋” “คาบเอาไว้ดีๆ อย่าให้มันหล่นจากปากสิคนสวย” พี่เสือเอานิ้วออกไปพร้อมคำสั่งแล้วจับชายเสื้อยกขึ้นมาให้คาบไว้อย่างเดิม มือหนาจับแก่นกายของตัวเองตั้งมาจ่อกับร่องแคบที่ตอนนี้เปียกแฉะได้ที่
ใบหน้ามันเห่อร้อนขึ้นสีเมื่อได้ฟังคำขอที่พี่เสือพูดออกมาชัดๆ เต็มสองหู หัวใจดวงน้อยเต้นรัวๆ ก้มหลบอย่างเขินอาย ถึงแม้จะเสนอใช้ปากให้ก็ไม่คิดว่าอีกคนจะต้องการให้สอดใส่ “ใจ๋ พี่ปวดมากเลย” “อื้อรู้แล้วค่ะ” “จะทำให้หรือเปล่า หนูจะขึ้นให้พี่ไหมครับ” “พี่เสือใจ๋เขินนะ” ได้แต่ถอนหายใจเบาๆ ในตอนนี้เสี