Tiger - 59 เป็นห่วง

หลังจากรู้ผลตรวจทำให้ฉันนอนแทบไม่หลับทั้งคืน สมองคิดไปต่างๆ นานา กับสิ่งที่จะเกิดขึ้นในอนาคต ใจ๋บอกให้กลับบ้านแต่ฉันยังไม่พร้อมไปเจอหน้าครอบครัว เพราะมันรู้สึกละอายใจ

พอถึงตอนเช้าริวจิก็มากดออดหน้าห้องพร้อมอาหารในมือ เขาเป็นแบบนี้ประจำไม่ว่าจะมื้อไหน ๆ ก็มากินด้วยกันตลอด

“อิจฉาแฟนริวในอนาคตจัง” ฉันมองริวจิที่กำลังจัดโต๊ะอาหารอยู่ เขาหันมาทำเป็นขมวดคิ้วพูดแกล้ง “หืม จะอิจฉาตัวเองทำไม”

“ขอโทษนะริว” ถอนหายใจเบา ๆ แล้วก้มหน้าลง วันนี้ตัดสินใจแล้วว่าจะพูด ไม่อยากรั้งคนดี ๆ อย่างนี้ไว้กับตัวเอง

เหมือนริวจิจะรู้ได้ทันทีแบบที่ไม่ต้องอธิบายอะไร เขาชะงักก่อนจะค่อย ๆ หยัดตัวตรงแล้วมองหน้าฉันอยู่พักใหญ่

“ไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอจ๋าย สักนิดก็ไม่เลยใช่ไหม”

“อือ จ๋ายขอโทษ” หลังตอบออกไปฉันก็ค่อย ๆ เม้มปาก ทำตัวไม่ถูกเพราะกลัวโดนโกรธ ยังอยากมีริวจิเป็นเพื่อนเพราะเขาดีมากจริง ๆ

“ครับ ขอบคุณที่เปิดโอกาสให้ได้ลองถึงแม้จะไม่ได้ใจอย่างน้อยก็เคยเข้ามาอยู่ในชีวิตของจ๋าย”

รู้สึกผิด ถึงแม้ริวจิจะพูดด้วยรอยยิ้มแต่แววตาของเขากำลังเศร้า นั่นยิ่งทำให้ฉันรู้สึกผิดมากกว่าเดิม แค่ก็ไม่อยากจะรั้งเขาไว้ อยากให้เขาเปิดโอกาส