Tiger - 67 สงสัย

ไทเกอร์ยืนเฝ้าหน้าห้องน้ำกระทั่งฉันอ้วกเสร็จ พอเดินออกมาก็ถูกจ้องมองด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความสงสัย ฉันพยายามหลบสายตาคู่นั้นเพื่อปกปิดพิรุธ ภาวนาในใจขอให้ยี่หวากลับเข้ามาในห้องสักที

“ป่วยทำไมไม่บอก” ถือว่าโชคดีที่อย่างน้อยเขาก็คิดแค่ว่าฉันป่วยไม่ได้คิดไปเป็นสิ่งที่กำลังกังวลกลัวถูกจับได้

“ถอนหายใจทำไม?”

“เปล่า” รีบส่ายหน้าปฏิเสธไม่รู้ตัวเลยว่าเผลอถอนหายใจอย่างโล่งอกให้เขาเห็น

“แล้วกินยาหรือยัง”

“อย่ายุ่งได้ไหม”

“เป็นห่วง อย่าดื้อได้ไหมจ๋าย” ถ้าไทเกอร์ยังไม่ยอมไปฉันจะอ้วกอีกรอบแล้วนะ ทำยังไงถึงจะไล่เขาออกจากห้องได้สักที

ฉันพยายามใช้ความคิดหาวิธีต่าง ๆ นานา จนกระทั่งคิดออก จากนั้นก็รีบพูดขึ้น “ออกไป ถ้านายไม่ออกไปฉันจะไม่ยอมกินยา”

“อืม ไปก็ได้แต่ต้องกินยา เดี๋ยวฉันจะตามยี่หวามาช่วยดูว่าเธอกินจริงหรือเปล่า”

ไม่น่าเชื่อว่าการที่ขู่แบบนั้นสามารถทำให้ไทเกอร์ยอมถอยง่าย ๆ เขายอมแบบที่ไม่ค้านอะไรเลยสักคำด้วยนะ น่าทึ่งมาก ๆ

ร่างหนาเดินออกไปจากห้องแถมยังทำตาละห้อยน่าเห็นใจ แต่ท่าทางอย่างนั้นมันใช้ไม่ได้ผลกับฉันเลยสักนิด ทุกครั้งที่เห็นแววตาน่าสงสารคู่นั้นฉันก็มักจะคิดย้อนไปถึงตอนที่เขาใจร้ายเสม